Wersja [19480]
To jest stara wersja MiedzynarodowePrawoAdministracyjne utworzona przez MarcinKrzymuski, 2015-02-11 16:31:31.
Międzynarodowe prawo administracyjne
skrót: MPA
A. DEFINICJA
1. PMA sensu largo
Szerokie pojęcie PMA obejmuje zarówno normy kolizyjne, jak i merytoryczne oraz ustrojowe (Maciejewski2013, s. 760).
2. PMA sensu stricte
Natomiast Peine odnosi termin PMA (internationales Verwaltungsrecht) wyłącznie do prawa kolizyjnego, jako prawa odsyłającego (Verweisungsrecht), poprzedzającego prawo materialne (PeineFSMartiny, s. 947 i 953 - tu z dalszymi wskazaniami na Neumeyera; poodbnie Ohler2005, s. 5, który określa tą dziedzinę jako publiczne prawo kolizyjne - öffentliches Kollisionsrecht).
Szerokie pojęcie PMA obejmuje zarówno normy kolizyjne, jak i merytoryczne oraz ustrojowe (Maciejewski2013, s. 760).
2. PMA sensu stricte
Natomiast Peine odnosi termin PMA (internationales Verwaltungsrecht) wyłącznie do prawa kolizyjnego, jako prawa odsyłającego (Verweisungsrecht), poprzedzającego prawo materialne (PeineFSMartiny, s. 947 i 953 - tu z dalszymi wskazaniami na Neumeyera; poodbnie Ohler2005, s. 5, który określa tą dziedzinę jako publiczne prawo kolizyjne - öffentliches Kollisionsrecht).
B. MPA JAKO PRAWO KOLIZYJNE
MPA może funkcjonować jako prawo kolizyjne w tym znaczeniu, iż wskazuje, które prawo krajowe publiczne będzie miało zastosowanie do danego stanu faktycznego (Maciejewski2013, s. 763; PeineFSMartiny, s. 947 i 953; BeyerlinAdV1989, s. 323). Podobnie więc jak w przypadku PPM należy zbadać, czy mamy do czynienia z normami wyłącznie jednostronnymi czy także wielostronnymi.
2. Normy jednostronne czy wielostronne
Za tymi pierwszymi opowiadał się - w nauce niemieckiej w latach 30-ych XX wieku - Neumeyer (cytat za BeyerlinAdV1989, s. 323). Normy kolizyjne MPA wskazywały zatem wyłącznie na własne prawo jako prawo właściwe dla danego stosunku administracyjnoprawnego. Również aktualnie wychodzi się z domniemania jednostronności norm (BeyerlinAdV1989, s. 324). Wielostronny charakter norm kolizyjnych da się potwierdzić wyłącznie wówczas, gdy wyraźnie jest przewidziany.
Tymczasem w MPA dopuszcza się już normy kolizyjne o charakterze wielostronnym. Także w praktyce mamy już z takimi normami do czynienia; choćby w RozpWEEUWT, gdzie EUWT działa na podstawie prawa miejsca siedziby, ale wszakże z przekroczeniem granic państwa. Wykładnia dokumentów EUWT (konwencji i statutu), których sygnatariuszami są podmioty publiczne z różnych państw, podlega wyłącznie prawu tego państwa, w którym EUWT ma siedzibę. Podobnie też Beyerlin traktował przykłady nr 1.4 i 1.5 w załączniku do Konwencji Madryckiej z 1980 r.
Za tymi pierwszymi opowiadał się - w nauce niemieckiej w latach 30-ych XX wieku - Neumeyer (cytat za BeyerlinAdV1989, s. 323). Normy kolizyjne MPA wskazywały zatem wyłącznie na własne prawo jako prawo właściwe dla danego stosunku administracyjnoprawnego. Również aktualnie wychodzi się z domniemania jednostronności norm (BeyerlinAdV1989, s. 324). Wielostronny charakter norm kolizyjnych da się potwierdzić wyłącznie wówczas, gdy wyraźnie jest przewidziany.
Tymczasem w MPA dopuszcza się już normy kolizyjne o charakterze wielostronnym. Także w praktyce mamy już z takimi normami do czynienia; choćby w RozpWEEUWT, gdzie EUWT działa na podstawie prawa miejsca siedziby, ale wszakże z przekroczeniem granic państwa. Wykładnia dokumentów EUWT (konwencji i statutu), których sygnatariuszami są podmioty publiczne z różnych państw, podlega wyłącznie prawu tego państwa, w którym EUWT ma siedzibę. Podobnie też Beyerlin traktował przykłady nr 1.4 i 1.5 w załączniku do Konwencji Madryckiej z 1980 r.
3. Źródła prawa kolizyjnego
Źródłami prawa mogą być przepisy krajowe jak również umowy międzynarodowe (parasolowe - Dachvölkerrechtsverträge) i prawo unijne (, CO DO TEGO ZOB. oHLER2005, S. 5).
Źródłami prawa mogą być przepisy krajowe jak również umowy międzynarodowe (parasolowe - Dachvölkerrechtsverträge) i prawo unijne (, CO DO TEGO ZOB. oHLER2005, S. 5).
C. MPA JAKO PRAWO MERYTORYCZNE
Tutaj można by sięgnąć do przepisów o charakterze jednolitym, stanowionych przez państwa w umowach międzynarodowych, przez organizacje międzynarodowe. Także prawo administracyjne UE mogłoby być tutaj zakwalifikowane, gdyż jest prawem stanowionym przez organizację międzynarodową - UE. Działalność tej ostatniej stawia pod znakiem zapytania istnienie kolizyjnego MPA (Ohler2005, s. 6). Jednakże biorąc pod uwagę fakt, że ujednolicenie - czy to przez UE czy przez organizacje międzynarodowe - następuje tylko w niektórych obszarach, pole do obowiązywania norm kolizyjnych jest nadal szerokie (Ohler2005, s. 7-9).
Cechy charakterystyczne dla tego prawa to wykładnia autonomiczna, bezpośrednie obowiązywanie.
D. PRZYKŁADY
Zob.: Art. 2 ust. 1a RozpWEEUWT
art. 2 RozpWEEUWT
1. Działania organów EUWT podlegają następującym przepisom:
a) niniejszemu rozporządzeniu;
b) konwencji, o której mowa w art. 8, jeżeli jest to wyraźnie dopuszczone na mocy niniejszego rozporządzenia; oraz
c) w sprawach nieuregulowanych niniejszym rozporządzeniem lub uregulowanych nim tylko częściowo – prawu krajowemu państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba statutowa EUWT.
Jeżeli konieczne jest określenie prawa właściwego na podstawie prawa Unii lub międzynarodowego prawa prywatnego, EUWT uznawane jest za podmiot państwa członkowskiego, w którym znajduje się jego siedziba statutowa.
1a. Działania EUWT dotyczące wykonywania zadań, o których mowa w art. 7 ust. 2 i 3, w obrębie Unii podlegają właściwemu prawu Unii i prawu krajowemu określonemu w konwencji, o której mowa w art. 8.
Działania EUWT współfinansowane z budżetu Unii są zgodne z wymogami określonymi we właściwym prawie Unii i prawie krajowym związanym ze stosowaniem prawa Unii.
2. W przypadku gdy państwo członkowskie składa się z kilku jednostek terytorialnych, z których każda posiada własne przepisy prawa mającego zastosowanie, odniesienie do prawa mającego zastosowanie na podstawie ust. 1 lit. c) uwzględnia prawo tych jednostek, z uwzględnieniem struktury danego państwa członkowskiego określonej konstytucją.
+ art. 8 ust. 2 RozpWEEUWT1. Działania organów EUWT podlegają następującym przepisom:
a) niniejszemu rozporządzeniu;
b) konwencji, o której mowa w art. 8, jeżeli jest to wyraźnie dopuszczone na mocy niniejszego rozporządzenia; oraz
c) w sprawach nieuregulowanych niniejszym rozporządzeniem lub uregulowanych nim tylko częściowo – prawu krajowemu państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba statutowa EUWT.
Jeżeli konieczne jest określenie prawa właściwego na podstawie prawa Unii lub międzynarodowego prawa prywatnego, EUWT uznawane jest za podmiot państwa członkowskiego, w którym znajduje się jego siedziba statutowa.
1a. Działania EUWT dotyczące wykonywania zadań, o których mowa w art. 7 ust. 2 i 3, w obrębie Unii podlegają właściwemu prawu Unii i prawu krajowemu określonemu w konwencji, o której mowa w art. 8.
Działania EUWT współfinansowane z budżetu Unii są zgodne z wymogami określonymi we właściwym prawie Unii i prawie krajowym związanym ze stosowaniem prawa Unii.
2. W przypadku gdy państwo członkowskie składa się z kilku jednostek terytorialnych, z których każda posiada własne przepisy prawa mającego zastosowanie, odniesienie do prawa mającego zastosowanie na podstawie ust. 1 lit. c) uwzględnia prawo tych jednostek, z uwzględnieniem struktury danego państwa członkowskiego określonej konstytucją.
art. 8 RozpWEEUWT
1. EUWT podlega konwencji zawartej jednogłośnie przez jego członków zgodnie z art. 4.
2. Konwencja określa:
a) nazwę EUWT i jego siedzibę statutową;
b) zasięg terytorium, na którym EUWT może wykonywać swoje zadania;
c) cel i zadania EUWT;
d) okres funkcjonowania EUWT i warunki jego rozwiązania;
e) wykaz członków EUWT;
f) wykaz organów EUWT i ich odnośnych kompetencji;
g) unijne prawo właściwe i krajowe prawo państwa członkowskiego, w którym EUWT ma siedzibę statutową, do celów wykładni i egzekwowania konwencji;
h) właściwe prawo unijne i prawo krajowe państwa członkowskiego, w którym działają organy EUWT;
i) uzgodnienia dotyczące zaangażowania członków z państw trzecich lub z KTZ, w stosownych przypadkach łącznie z określeniem mającego zastosowanie prawa, jeżeli EUWT realizuje zadania w państwach trzecich lub KTZ;
j) właściwe prawo unijne i prawo krajowe bezpośrednio dotyczące działalności EUWT prowadzonej w ramach zadań wyszczególnionych w konwencji;
k) przepisy mające zastosowanie do personelu EUWT, jak również zasady, którym podlegają uregulowania w zakresie zarządzania personelem i procedur rekrutacji;
l) uregulowania dotyczące odpowiedzialności EUWT i jego członków zgodnie z art. 12;
m) odpowiednie ustalenia dotyczące wzajemnego uznawania, w tym w odniesieniu do kontroli finansowej zarządzania środkami publicznymi; oraz
n) procedury przyjmowania statutów i wprowadzania zmian do konwencji, zgodne z obowiązkami określonymi w art. 4 i 5.
3. Informacje, o których mowa w ust. 2 lit. b), nie są jednak wymagane, jeżeli zadania EUWT dotyczą jedynie zarządzania programem współpracy lub jego częścią na mocy rozporządzenia (UE) nr 1299/2013 lub jeżeli EUWT zajmuje się współpracą międzyregionalną lub sieciami międzyregionalnymi.
1. EUWT podlega konwencji zawartej jednogłośnie przez jego członków zgodnie z art. 4.
2. Konwencja określa:
a) nazwę EUWT i jego siedzibę statutową;
b) zasięg terytorium, na którym EUWT może wykonywać swoje zadania;
c) cel i zadania EUWT;
d) okres funkcjonowania EUWT i warunki jego rozwiązania;
e) wykaz członków EUWT;
f) wykaz organów EUWT i ich odnośnych kompetencji;
g) unijne prawo właściwe i krajowe prawo państwa członkowskiego, w którym EUWT ma siedzibę statutową, do celów wykładni i egzekwowania konwencji;
h) właściwe prawo unijne i prawo krajowe państwa członkowskiego, w którym działają organy EUWT;
i) uzgodnienia dotyczące zaangażowania członków z państw trzecich lub z KTZ, w stosownych przypadkach łącznie z określeniem mającego zastosowanie prawa, jeżeli EUWT realizuje zadania w państwach trzecich lub KTZ;
j) właściwe prawo unijne i prawo krajowe bezpośrednio dotyczące działalności EUWT prowadzonej w ramach zadań wyszczególnionych w konwencji;
k) przepisy mające zastosowanie do personelu EUWT, jak również zasady, którym podlegają uregulowania w zakresie zarządzania personelem i procedur rekrutacji;
l) uregulowania dotyczące odpowiedzialności EUWT i jego członków zgodnie z art. 12;
m) odpowiednie ustalenia dotyczące wzajemnego uznawania, w tym w odniesieniu do kontroli finansowej zarządzania środkami publicznymi; oraz
n) procedury przyjmowania statutów i wprowadzania zmian do konwencji, zgodne z obowiązkami określonymi w art. 4 i 5.
3. Informacje, o których mowa w ust. 2 lit. b), nie są jednak wymagane, jeżeli zadania EUWT dotyczą jedynie zarządzania programem współpracy lub jego częścią na mocy rozporządzenia (UE) nr 1299/2013 lub jeżeli EUWT zajmuje się współpracą międzyregionalną lub sieciami międzyregionalnymi.
Uznawanie zagranicznych aktów administracyjnych oraz transnationaler Verwaltungsakt (Ohler2005, s. 5)
CategoryMiedzynarodowePrawoAdministracyjne
Na tej stronie nie ma komentarzy
