Protokół zmian strony KazusNabycieWlasnosci2
Dodane:
W tym wypadku przeniesienie posiadania nastąpiło przez wręczenie przez M obrazu marchandowi Z, który z kolei - na mocy uzgodnionego z A stosunku prawnego (przechowania) - zachował przedmiot w swoim władaniu. Mogło więc do dojść do przeniesienia posiadania w trybie {{pu przepis="art. 348 zd. 1 KC"}}. Jednakże w tym wypadku odbiorcą nie był nabywca (A), lecz jego dzierżyciel. Na skutek bowiem uzgodnienia stosunku przechowania między A i Z, Z był dla A dzierżycielem ({{pu przepis="art. 338 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 835 KC"}}).
Usunięte:
Dodane:
Właścicielem obrazu mógłby stać się następnie A, na skutek zawartej z M umowy sprzedaży (nabycie pochodne).
((3)) zawarcie umowy zobowiązującej do przeniesienia własności
W tym wypadku A zawarł umowę z M umowę o stworzenie i przeniesienie własności obrazu. Możemy mieć w tym wypadku do czynienia z umową o dzieło ({{pu przepis="art. 627 KC"}}), która jest "inną umową zobowiązującą do przeniesienia własności" w rozumieniu {{pu przepis="art. 155 § 1 KC"}}.
((3)) wyłączenie skutku rozporządzającego - konieczność dalszej umowy
Strony wprost nie wyłączyły skutku rozporządzającego. Natomiast z uwagi na niemożność przeniesienia własności rzeczy nie istniejącej, skutek rozporządzający umowy zobowiązującej został odroczony przez ustawę ({{pu przepis="art. 155 § 2 KC"}}). Do przeniesienia własności niezbędna jest więc umowa (wyłącznie) rozporządzająca. Należy sprawdzić więc, czy A i M zawarli umowę rozporządzającą.
W tym wypadku Z mógł działać jako pełnomocnik A. Ponieważ miał prawo do wyboru obrazu, dysponował szerokim zakresem swobody działania, co wyklucza zakwalifikowanie go wyłącznie jako posłańca.
Umowa rozporządzająca doszła więc do skutku pomiędzy M i A, który był reprezentowany przez Z.
Przeniesienie posiadania w rozumieniu {{pu przepis="art. 155 § 2 KC"}} może nastąpić w każdy ze sposobów przewidzianych w {{pu przepis="art. 348 KC"}} i nast. (SN w wyroku z dnia 10.11.1999 r., sygn. I CKN 201/98, OSN z 2000 Nr 5, poz. 93 (Legalis nr 46547 oraz Lex nr 39657)).
Ponieważ chodzi o wydanie rzeczy, a więc czynność realną, nie można posłużyć się regułami obowiązującymi dla czynności prawnych. Stąd nie jest możliwe zastosowanie reguł o przedstawicielstwie. Jednakże skoro posiadacz samoistny nie traci posiadania przez to, że oddaje drugiemu rzecz w posiadanie zależne ({{pu przepis="art. 337 KC"}}), to tym bardziej więc A jest posiadaczem, gdy rzecz znajduje się we władztwie dzierżyciela (por. Gniewek w: SystemPrawaPrywatnegoTom3, 2013, str. 639). Wydanie rzeczy dzierżycielowi jest więc równoważne dla wydania rzeczy nabywcy - posiadaczowi samoistnemu.
((3)) zawarcie umowy zobowiązującej do przeniesienia własności
W tym wypadku A zawarł umowę z M umowę o stworzenie i przeniesienie własności obrazu. Możemy mieć w tym wypadku do czynienia z umową o dzieło ({{pu przepis="art. 627 KC"}}), która jest "inną umową zobowiązującą do przeniesienia własności" w rozumieniu {{pu przepis="art. 155 § 1 KC"}}.
((3)) wyłączenie skutku rozporządzającego - konieczność dalszej umowy
Strony wprost nie wyłączyły skutku rozporządzającego. Natomiast z uwagi na niemożność przeniesienia własności rzeczy nie istniejącej, skutek rozporządzający umowy zobowiązującej został odroczony przez ustawę ({{pu przepis="art. 155 § 2 KC"}}). Do przeniesienia własności niezbędna jest więc umowa (wyłącznie) rozporządzająca. Należy sprawdzić więc, czy A i M zawarli umowę rozporządzającą.
W tym wypadku Z mógł działać jako pełnomocnik A. Ponieważ miał prawo do wyboru obrazu, dysponował szerokim zakresem swobody działania, co wyklucza zakwalifikowanie go wyłącznie jako posłańca.
Umowa rozporządzająca doszła więc do skutku pomiędzy M i A, który był reprezentowany przez Z.
Przeniesienie posiadania w rozumieniu {{pu przepis="art. 155 § 2 KC"}} może nastąpić w każdy ze sposobów przewidzianych w {{pu przepis="art. 348 KC"}} i nast. (SN w wyroku z dnia 10.11.1999 r., sygn. I CKN 201/98, OSN z 2000 Nr 5, poz. 93 (Legalis nr 46547 oraz Lex nr 39657)).
Ponieważ chodzi o wydanie rzeczy, a więc czynność realną, nie można posłużyć się regułami obowiązującymi dla czynności prawnych. Stąd nie jest możliwe zastosowanie reguł o przedstawicielstwie. Jednakże skoro posiadacz samoistny nie traci posiadania przez to, że oddaje drugiemu rzecz w posiadanie zależne ({{pu przepis="art. 337 KC"}}), to tym bardziej więc A jest posiadaczem, gdy rzecz znajduje się we władztwie dzierżyciela (por. Gniewek w: SystemPrawaPrywatnegoTom3, 2013, str. 639). Wydanie rzeczy dzierżycielowi jest więc równoważne dla wydania rzeczy nabywcy - posiadaczowi samoistnemu.
Usunięte:
((3)) zawarcie umowy przenoszącej własność
W tym wypadku A zawarł umowę ze zbywcą bezpośrednio.
((3)) brak wyłączenia skutku rozporządzającego
Strony i ustawa nie wyłączyły skutku rozporządzającego.
Przeniesienie posiadania w rozumieniu {{pu przepis="art. 155 § 2 KC"}} może nastąpić w każdy ze sposobów przewidzianych w {{pu przepis="art. 348 KC"}} i nast. (SN w wyroku z dnia 10.11.1999 r., sygn. I CKN 201/98, OSN z 2000 Nr 5, poz. 93 (Legalis nr 46547 oraz Lex nr 39657).
Ponieważ chodzi o wydanie rzeczy, a więc czynność realną, nie można posłużyć się regułami obowiązującymi dla czynności prawnych. Stąd nie jest możliwe zastosowanie reguł o przedstawicielstwie. Jednakże skoro posiadacz samoistny nie traci posiadania przez to, że oddaje drugiemu rzecz w posiadanie zależne ({{pu przepis="art. 337 KC"}}), to tym bardziej więc A jest posiadaczem, gdy rzecz znajduje się we władztwie dzierżyciela (por. Gniewek w: SystemPrawaPrywatnegoTom3, 2013, str. 639). Wydanie rzeczy dzierżycielowi jest więc równoważne dla wydania rzeczy nabywcy - posiadaczowi
Dodane:
Problematyczne, czy w tym wypadku konieczne było przeniesienie posiadania.
Z {{pu przepis="art. 155 § 2 KC"}} wynika, że wymóg ten dotyczy wyłącznie rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku lub rzeczy przyszłych. W niniejszym kazusie A kupił u M "jakiś" obraz, który dopiero miał powstać. Chodziło więc o nabycie rzeczy przyszłej. Tym samym konieczne było przeniesienie posiadania.
Przeniesienie posiadania w rozumieniu {{pu przepis="art. 155 § 2 KC"}} może nastąpić w każdy ze sposobów przewidzianych w {{pu przepis="art. 348 KC"}} i nast. (SN w wyroku z dnia 10.11.1999 r., sygn. I CKN 201/98, OSN z 2000 Nr 5, poz. 93 (Legalis nr 46547 oraz Lex nr 39657).
W tym wypadku przeniesienie posiadania nastąpiło przez wręczenie przez M obrazu marchandowi Z, który z kolei - na mocy uzgodnionego z A stosunku prawnego (przechowania) - zachował przedmiot w swoim władaniu. Mogło więc do dojść di przeniesienia posiadania w trybie {{pu przepis="art. 348 zd. 1 KC"}}. Jednakże w tym wypadku odbiorcą nie był nabywca (A), lecz jego dzierżyciel. Na skutek bowiem uzgodnienia stosunku przechowania między A i Z, Z był dla A dzierżycielem ({{pu przepis="art. 338 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 835 KC"}}).
Rozstrzygająca jest więc kwestia, czy dla {{pu przepis="art. 348 zd. 1 KC"}} wystarczające jest wydanie rzeczy dzierżycielowi.
Ponieważ chodzi o wydanie rzeczy, a więc czynność realną, nie można posłużyć się regułami obowiązującymi dla czynności prawnych. Stąd nie jest możliwe zastosowanie reguł o przedstawicielstwie. Jednakże skoro posiadacz samoistny nie traci posiadania przez to, że oddaje drugiemu rzecz w posiadanie zależne ({{pu przepis="art. 337 KC"}}), to tym bardziej więc A jest posiadaczem, gdy rzecz znajduje się we władztwie dzierżyciela (por. Gniewek w: SystemPrawaPrywatnegoTom3, 2013, str. 639). Wydanie rzeczy dzierżycielowi jest więc równoważne dla wydania rzeczy nabywcy - posiadaczowi
Z {{pu przepis="art. 155 § 2 KC"}} wynika, że wymóg ten dotyczy wyłącznie rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku lub rzeczy przyszłych. W niniejszym kazusie A kupił u M "jakiś" obraz, który dopiero miał powstać. Chodziło więc o nabycie rzeczy przyszłej. Tym samym konieczne było przeniesienie posiadania.
Przeniesienie posiadania w rozumieniu {{pu przepis="art. 155 § 2 KC"}} może nastąpić w każdy ze sposobów przewidzianych w {{pu przepis="art. 348 KC"}} i nast. (SN w wyroku z dnia 10.11.1999 r., sygn. I CKN 201/98, OSN z 2000 Nr 5, poz. 93 (Legalis nr 46547 oraz Lex nr 39657).
W tym wypadku przeniesienie posiadania nastąpiło przez wręczenie przez M obrazu marchandowi Z, który z kolei - na mocy uzgodnionego z A stosunku prawnego (przechowania) - zachował przedmiot w swoim władaniu. Mogło więc do dojść di przeniesienia posiadania w trybie {{pu przepis="art. 348 zd. 1 KC"}}. Jednakże w tym wypadku odbiorcą nie był nabywca (A), lecz jego dzierżyciel. Na skutek bowiem uzgodnienia stosunku przechowania między A i Z, Z był dla A dzierżycielem ({{pu przepis="art. 338 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 835 KC"}}).
Rozstrzygająca jest więc kwestia, czy dla {{pu przepis="art. 348 zd. 1 KC"}} wystarczające jest wydanie rzeczy dzierżycielowi.
Ponieważ chodzi o wydanie rzeczy, a więc czynność realną, nie można posłużyć się regułami obowiązującymi dla czynności prawnych. Stąd nie jest możliwe zastosowanie reguł o przedstawicielstwie. Jednakże skoro posiadacz samoistny nie traci posiadania przez to, że oddaje drugiemu rzecz w posiadanie zależne ({{pu przepis="art. 337 KC"}}), to tym bardziej więc A jest posiadaczem, gdy rzecz znajduje się we władztwie dzierżyciela (por. Gniewek w: SystemPrawaPrywatnegoTom3, 2013, str. 639). Wydanie rzeczy dzierżycielowi jest więc równoważne dla wydania rzeczy nabywcy - posiadaczowi
Usunięte:
Przeniesienie posiadania w rozumieniu {{pu przepis="art. 155 § 2 KC"}} może nastąpić w każdy ze sposobów przewidzianych w {{pu przepis="art. 348 KC"}} i nast.
W tym wypadku przeniesienie posiadania nastąpiło przez wręczenie przez M obrazu marchandowi Z, który z kolei - na mocy uzgodnionego z A stosunku prawnego (przechowania) - zachował przedmiot w swoim władaniu. Doszło więc do przeniesienia posiadania w trybie {{pu przepis="art. 348 zd. 1 KC"}}, z tym że odbiorcą nie był nabywca, lecz dzierżyciel. Na skutek bowiem uzgodnienia stosunku przechowania między A i Z, Z był dla A dzierżycielem ({{pu przepis="art. 338 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 835 KC"}}).
Pytanie więc, czy dla {{pu przepis="art. 348 zd. 1 KC"}} wystarczające jest wydanie rzeczy dzierżycielowi. Ponieważ chodzi o wydanie rzeczy, a więc czynność realną, nie można posłużyć się regułami obowiązującymi dla czynności prawnych. Stąd nie jest możliwe zastosowanie reguł o przedstawicielstwie.
Dodane:
Na początku właścicielem obrazu był M, który go stworzył (nabycie pierwotne i konstytutywne).
Właścicielem obrazu mógłby stań się następnie A, na skutek zawartej z M umowy sprzedaży (nabycie pochodne).
Właścicielem obrazu mógłby stań się następnie A, na skutek zawartej z M umowy sprzedaży (nabycie pochodne).
Usunięte:
Dodane:
A wygrał w wielkiej kumulacji lotto 50 mln zł, które postanowił zainwestować w dzieła sztuki. Zawarł ze znajomym malarzem M umowę sprzedaży, na podstawie której M zobowiązał się do sprzedania jednego z namalowanych w ciągu następnego roku od zawarcia umowy obrazu. Wyboru obrazu miał dokonać znajomy A, marchand sztuki, Z. A zapłacił M z góry 300.000 zł.
W ciągu roku M stworzył trzy wybitne dzieła. W oznaczonym w umowie terminie u M pojawił się Z i wybrał jednej z obrazów.
Ponieważ A obawiał się, czy jego dom jest dostatecznie dobrze zabezpieczony przed kradzieżami, poprosił Z o przechowanie obrazu. Z schował obraz w swoim sejfie.
W ciągu roku M stworzył trzy wybitne dzieła. W oznaczonym w umowie terminie u M pojawił się Z i wybrał jednej z obrazów.
Ponieważ A obawiał się, czy jego dom jest dostatecznie dobrze zabezpieczony przed kradzieżami, poprosił Z o przechowanie obrazu. Z schował obraz w swoim sejfie.
Usunięte:
W ciągu roku M stworzył trzy wybitne dzieła, każde z nich warte ok. 300.000 zł, tj tyle ile wypłacił mu przy zawarciu umowy A. W oznaczonym w umowie terminie u M pojawił się Z i wybrał jednej z obrazów.
Ponieważ A się obawiał, czy jego dom jest dostatecznie dobrze zabezpieczony przed kradzieżami, poprosił Z o przechowanie obrazu. A i Z uzgodnili więc, że Z będzie udostępniał obraz namalowany przez M zwiedzającym jego galerię.
Dodane:
A postanowił zainwestować w dzieła sztuki. Zawarł ze znajomym malarzem M umowę sprzedaży, na podstawie której M zobowiązał się do sprzedania jednego z namalowanych w ciągu następnego roku od zawarcia umowy obrazu. Wyboru obrazu miał dokonać znajomy A, marchand sztuki, Z.
W ciągu roku M stworzył trzy wybitne dzieła, każde z nich warte ok. 300.000 zł, tj tyle ile wypłacił mu przy zawarciu umowy A. W oznaczonym w umowie terminie u M pojawił się Z i wybrał jednej z obrazów.
Ponieważ A się obawiał, czy jego dom jest dostatecznie dobrze zabezpieczony przed kradzieżami, poprosił Z o przechowanie obrazu. A i Z uzgodnili więc, że Z będzie udostępniał obraz namalowany przez M zwiedzającym jego galerię.
//Kto jest właścicielem obrazu?//
Właścicielem obrazu mógłby być A, o ile zawarł z M skuteczną umowę przenoszącą własność.
W prawie polskim przeniesienie własności rzeczy ruchomej oznaczonej co do tożsamości następuje według reguł określonych w {{pu przepis="art. 155 KC"}}. Niezbędne jest więc zawarcie umowy zobowiązującej do przeniesienia własności, brak wyłączenia podwójnego skutku umowy oraz przeniesienie posiadania, o ile nie jest to zbędne.
W tym wypadku A zawarł umowę ze zbywcą bezpośrednio.
Problematyczne, czy w tym wypadku konieczne było przeniesienie posiadania. Z {{pu przepis="art. 155 § 2 KC"}} wynika, że wymóg ten dotyczy wyłącznie rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku lub rzeczy przyszłych. W niniejszym kazusie A kupił u M "jakiś" obraz, który dopiero miał powstać. Chodziło więc o nabycie rzeczy przyszłej. Tym samym konieczne było przeniesienie posiadania.
Przeniesienie posiadania w rozumieniu {{pu przepis="art. 155 § 2 KC"}} może nastąpić w każdy ze sposobów przewidzianych w {{pu przepis="art. 348 KC"}} i nast.
W tym wypadku przeniesienie posiadania nastąpiło przez wręczenie przez M obrazu marchandowi Z, który z kolei - na mocy uzgodnionego z A stosunku prawnego (przechowania) - zachował przedmiot w swoim władaniu. Doszło więc do przeniesienia posiadania w trybie {{pu przepis="art. 348 zd. 1 KC"}}, z tym że odbiorcą nie był nabywca, lecz dzierżyciel. Na skutek bowiem uzgodnienia stosunku przechowania między A i Z, Z był dla A dzierżycielem ({{pu przepis="art. 338 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 835 KC"}}).
Pytanie więc, czy dla {{pu przepis="art. 348 zd. 1 KC"}} wystarczające jest wydanie rzeczy dzierżycielowi. Ponieważ chodzi o wydanie rzeczy, a więc czynność realną, nie można posłużyć się regułami obowiązującymi dla czynności prawnych. Stąd nie jest możliwe zastosowanie reguł o przedstawicielstwie.
W ciągu roku M stworzył trzy wybitne dzieła, każde z nich warte ok. 300.000 zł, tj tyle ile wypłacił mu przy zawarciu umowy A. W oznaczonym w umowie terminie u M pojawił się Z i wybrał jednej z obrazów.
Ponieważ A się obawiał, czy jego dom jest dostatecznie dobrze zabezpieczony przed kradzieżami, poprosił Z o przechowanie obrazu. A i Z uzgodnili więc, że Z będzie udostępniał obraz namalowany przez M zwiedzającym jego galerię.
//Kto jest właścicielem obrazu?//
Właścicielem obrazu mógłby być A, o ile zawarł z M skuteczną umowę przenoszącą własność.
W prawie polskim przeniesienie własności rzeczy ruchomej oznaczonej co do tożsamości następuje według reguł określonych w {{pu przepis="art. 155 KC"}}. Niezbędne jest więc zawarcie umowy zobowiązującej do przeniesienia własności, brak wyłączenia podwójnego skutku umowy oraz przeniesienie posiadania, o ile nie jest to zbędne.
W tym wypadku A zawarł umowę ze zbywcą bezpośrednio.
Problematyczne, czy w tym wypadku konieczne było przeniesienie posiadania. Z {{pu przepis="art. 155 § 2 KC"}} wynika, że wymóg ten dotyczy wyłącznie rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku lub rzeczy przyszłych. W niniejszym kazusie A kupił u M "jakiś" obraz, który dopiero miał powstać. Chodziło więc o nabycie rzeczy przyszłej. Tym samym konieczne było przeniesienie posiadania.
Przeniesienie posiadania w rozumieniu {{pu przepis="art. 155 § 2 KC"}} może nastąpić w każdy ze sposobów przewidzianych w {{pu przepis="art. 348 KC"}} i nast.
W tym wypadku przeniesienie posiadania nastąpiło przez wręczenie przez M obrazu marchandowi Z, który z kolei - na mocy uzgodnionego z A stosunku prawnego (przechowania) - zachował przedmiot w swoim władaniu. Doszło więc do przeniesienia posiadania w trybie {{pu przepis="art. 348 zd. 1 KC"}}, z tym że odbiorcą nie był nabywca, lecz dzierżyciel. Na skutek bowiem uzgodnienia stosunku przechowania między A i Z, Z był dla A dzierżycielem ({{pu przepis="art. 338 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 835 KC"}}).
Pytanie więc, czy dla {{pu przepis="art. 348 zd. 1 KC"}} wystarczające jest wydanie rzeczy dzierżycielowi. Ponieważ chodzi o wydanie rzeczy, a więc czynność realną, nie można posłużyć się regułami obowiązującymi dla czynności prawnych. Stąd nie jest możliwe zastosowanie reguł o przedstawicielstwie.
Usunięte:
Ponieważ A się obawiał, czy jego dom jest dostatecznie dobrze zabezpieczony, poprosił Z o przechowanie obrazu. A i Z uzgodnili więc, że Z będzie udostępniał obraz zwiedzającym w swojej galerii.
//1. Kto jest właścicielem obrazu?//
Właścicielem obrazu mógłby być A, o ile Z nabył obraz dla niego w sposób skuteczny.
W prawie polskim przeniesienie własności rzeczy ruchomej oznaczonej co do tożsamości następuje według reguł określonych w {{pu przepis="art. 155 KC"}}. Niezbędne jest więc zawarcie umowy zobowiązującej do przeniesienia własności, brak wyłączenia podwójnego skutku umowy oraz przeniesienie posiadania, o ile nie jest zbędne.
W tym wypadku A nie zawarł umowy ze zbywcą bezpośrednio, lecz przez pełnomocnika ({{pu przepis="art. 95 § 2 KC"}}, {{pu przepis="art. 98 KC"}}). To jednak nie powoduje żadnych istotnych reperkusji, gdyż w prawie polskim czynność zobowiązująca ma jednocześnie charakter rozporządzający. Dopuszczalność zawarcia umowy zobowiązującej przez pełnomocnika przesądza wobec tego o skuteczności rozporządzenia.
Problematyczne, czy w tym wypadku konieczne było przeniesienie posiadania. Z {{pu przepis="art. 155 § 2 KC"}} wynika, że wymóg ten dotyczy wyłącznie rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku lub rzeczy przyszłych. W niniejszym kazusie A zamówił u Z "jakichś" obraz. Natomiast umowa zawarta przez Z dotyczyła już konkretnego dzieła, oznaczonego co do tożsamości. W tej sytuacji wydanie jest więc zbędne.
Dodane:
A postanowił zainwestować w dzieła sztuki. Poprosił znajomego Z, marchanda sztuki, o wyszukanie jakiegoś wartościowego dzieła. Wybór Z padł oczywiście na płótno Jacka Malczewskiego "Autoportret ze śmiercią". Wartość obrazu to 520.000 zł. Z nabył go za pieniądze A i na jego nazwisko na aukcji zorganizowanej w Krakowie w 2011 r. Poprzedni właściciel przekazał obraz do rąk Z.
Ponieważ A się obawiał, czy jego dom jest dostatecznie dobrze zabezpieczony, poprosił Z o przechowanie obrazu. A i Z uzgodnili więc, że Z będzie udostępniał obraz zwiedzającym w swojej galerii.
//1. Kto jest właścicielem obrazu?//
Właścicielem obrazu mógłby być A, o ile Z nabył obraz dla niego w sposób skuteczny.
((2)) Przesłanki nabycia własności rzeczy ruchomej
W prawie polskim przeniesienie własności rzeczy ruchomej oznaczonej co do tożsamości następuje według reguł określonych w {{pu przepis="art. 155 KC"}}. Niezbędne jest więc zawarcie umowy zobowiązującej do przeniesienia własności, brak wyłączenia podwójnego skutku umowy oraz przeniesienie posiadania, o ile nie jest zbędne.
((3)) zawarcie umowy przenoszącej własność
W tym wypadku A nie zawarł umowy ze zbywcą bezpośrednio, lecz przez pełnomocnika ({{pu przepis="art. 95 § 2 KC"}}, {{pu przepis="art. 98 KC"}}). To jednak nie powoduje żadnych istotnych reperkusji, gdyż w prawie polskim czynność zobowiązująca ma jednocześnie charakter rozporządzający. Dopuszczalność zawarcia umowy zobowiązującej przez pełnomocnika przesądza wobec tego o skuteczności rozporządzenia.
((3)) brak wyłączenia skutku rozporządzającego
Strony i ustawa nie wyłączyły skutku rozporządzającego.
((3)) przeniesienie posiadania
Problematyczne, czy w tym wypadku konieczne było przeniesienie posiadania. Z {{pu przepis="art. 155 § 2 KC"}} wynika, że wymóg ten dotyczy wyłącznie rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku lub rzeczy przyszłych. W niniejszym kazusie A zamówił u Z "jakichś" obraz. Natomiast umowa zawarta przez Z dotyczyła już konkretnego dzieła, oznaczonego co do tożsamości. W tej sytuacji wydanie jest więc zbędne.
((2)) Wynik
Właścicielem obrazu jest więc A.
Ponieważ A się obawiał, czy jego dom jest dostatecznie dobrze zabezpieczony, poprosił Z o przechowanie obrazu. A i Z uzgodnili więc, że Z będzie udostępniał obraz zwiedzającym w swojej galerii.
//1. Kto jest właścicielem obrazu?//
Właścicielem obrazu mógłby być A, o ile Z nabył obraz dla niego w sposób skuteczny.
((2)) Przesłanki nabycia własności rzeczy ruchomej
W prawie polskim przeniesienie własności rzeczy ruchomej oznaczonej co do tożsamości następuje według reguł określonych w {{pu przepis="art. 155 KC"}}. Niezbędne jest więc zawarcie umowy zobowiązującej do przeniesienia własności, brak wyłączenia podwójnego skutku umowy oraz przeniesienie posiadania, o ile nie jest zbędne.
((3)) zawarcie umowy przenoszącej własność
W tym wypadku A nie zawarł umowy ze zbywcą bezpośrednio, lecz przez pełnomocnika ({{pu przepis="art. 95 § 2 KC"}}, {{pu przepis="art. 98 KC"}}). To jednak nie powoduje żadnych istotnych reperkusji, gdyż w prawie polskim czynność zobowiązująca ma jednocześnie charakter rozporządzający. Dopuszczalność zawarcia umowy zobowiązującej przez pełnomocnika przesądza wobec tego o skuteczności rozporządzenia.
((3)) brak wyłączenia skutku rozporządzającego
Strony i ustawa nie wyłączyły skutku rozporządzającego.
((3)) przeniesienie posiadania
Problematyczne, czy w tym wypadku konieczne było przeniesienie posiadania. Z {{pu przepis="art. 155 § 2 KC"}} wynika, że wymóg ten dotyczy wyłącznie rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku lub rzeczy przyszłych. W niniejszym kazusie A zamówił u Z "jakichś" obraz. Natomiast umowa zawarta przez Z dotyczyła już konkretnego dzieła, oznaczonego co do tożsamości. W tej sytuacji wydanie jest więc zbędne.
((2)) Wynik
Właścicielem obrazu jest więc A.
Dodane:
====Kazus nr 2 z problematyki nabycia własności ruchomości====
==nabycie własności ruchomości==
((1)) STAN FAKTYCZNY
((1)) ROZWIĄZANIE
==nabycie własności ruchomości==
((1)) STAN FAKTYCZNY
((1)) ROZWIĄZANIE
Usunięte:
==nabycie własności od nieuprawnionego ({{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}}), wada prawna rzeczy kupionej ({{pu przepis="art. 556 § 2 KC"}})==
((1)) Stan faktyczny
Powódka B domagała się zasądzenia od pozwanej SKOK kwoty 59 900 zł tytułem zwrotu ceny sprzedaży samochodu, powołując się na odstąpienie od umowy sprzedaży z powodu wady prawnej sprzedanego pojazdu, którego pozwana nie była właścicielką. Samochód, którego dotyczy spór, stanowił własność K S.A. W dniu 8.8.2002 r. pozwana zawarła z korporacją umowę przewłaszczenia tego pojazdu na zabezpieczenie wierzytelności z tytułu pożyczki w kwocie 100 000 zł, której udzieliła prezesowi zarządu korporacji – P. Na udzielenie zabezpieczenia nie wyraziło zgody walne zgromadzenie akcjonariuszy korporacji.
Wobec niespłacenia pożyczki w terminie SKOK w dniu 18.6.2004 r. złożyła korporacji oświadczenie o przejęciu na własność pojazdu, a następnie sprzedała go za 59 900 zł M. sp. z o.o. Od tej ostatniej spółki B kupiła samochód w dniu 22.6.2004 r. W dniu 25.6.2004 r. SKOK poinformowała spółkę M., że sprzedany jej pojazd został zajęty przez komornika w toku egzekucji przeciwko korporacji oraz o wytoczeniu przez pozwaną powództwa o zwolnienia tego pojazdu od egzekucji.
W dniu 6.7.2004 r. komornik odebrał samochód B. B 13.6.2005 r. skierowała do spółki M. oświadczenie o odstąpieniu od umowy sprzedaży z powodu wady prawnej pojazdu. Z kolei spółka M. pismem z 5.10.2005 r. oświadczyła pozwanej, że odstępuje od umowy sprzedaży z powodu wady prawnej, polegającej na tym, że pozwana nie była właścicielką samochodu, ponieważ brak zgody walnego zgromadzenia akcjonariuszy korporacji na udzielenie zabezpieczenia spłaty pożyczki zaciągniętej przez prezesa zarządu powodował nieważność tej umowy. Jednocześnie spółka M. wezwała pozwaną do zwrotu kwoty 59 900 zł. Następnie spółka przelała swoją wierzytelność do pozwanej na powódkę w zamian za zwolnienie z długu z tytułu obowiązku zwrotu ceny sprzedaży zapłaconej przez powódkę.
((1)) Rozwiązanie
Zob. uzasadnienie [[WyrokSNIVCSK18208 wyroku SN z 24.7.2008 r., IV CSK 182/08]].
Dodane:
====Kazus nr 2 z problematyki nabycia własności====
Usunięte:
Dodane:
CategoryKazusyNabycieWlasnosciRuchomosci
Usunięte:
Dodane:
((1)) Stan faktyczny
Zob. uzasadnienie [[WyrokSNIVCSK18208 wyroku SN z 24.7.2008 r., IV CSK 182/08]].
Zob. uzasadnienie [[WyrokSNIVCSK18208 wyroku SN z 24.7.2008 r., IV CSK 182/08]].
Usunięte:
Zob. uzasadnienie wyroku SN.
