EUWT i inne formy współpracy terytorialnej w UE
EUWT nie jest pierwszą formą prawną, na mocy której możliwa jest bliższa współpraca regionów różnych państw członkowskich.
A. EUROREGIONY
Euroregiony służą koordynacji działań podmiotów publicznych z różnych krajów członkowskich.
1. Charakter prawny Euroregionów
Euroregiony są tworzone na podstawie umowy pomiędzy odpowiednimi strukturami z tych państw. Tymi strukturami są z reguły stowarzyszenia, grupy pracy itp. (PechsteinDejaEuR2011, s. 360).
Euroregiony nie posiadają własnej osobowości prawnej, co znacznie obniża ich efektywność.
2. Zadania Euroregionów
(...)
Euroregiony są tworzone na podstawie umowy pomiędzy odpowiednimi strukturami z tych państw. Tymi strukturami są z reguły stowarzyszenia, grupy pracy itp. (PechsteinDejaEuR2011, s. 360).
Euroregiony nie posiadają własnej osobowości prawnej, co znacznie obniża ich efektywność.
2. Zadania Euroregionów
(...)
B. EUROPEJSKIE ZGRUPOWANIE INTERESÓW GOSPODARCZYCH
Inną formą koordynacji współpracy między podmiotami z różnych krajów jest Europejskie Zgrupowanie Interesów Gospodarczych (EZIG).
Ta forma prawna ma swoje źródła w prawie wtórnym (zob. rozporządzenie nr 2137/85/EWG z dnia 25 lipca 1985 r. w sprawie europejskiego zgrupowania interesów gospodarczych (EZIG), opubl.w Dz. Urz. WE L 199 z 31.07.1985) oraz krajowym (zob. UEZISpółkEurop). Wprawdzie forma ta powstała głównie z uwagi na potrzeby podmiotów gospodarczych, jednakże została również - często z powodzeniem - zaadaptowana przez samorządy terytorialne (GEPEEUWT, 2007, s. 40).
Jednakże i w tym wypadku głównym mankamentem EZIG jest brak osobowości prawnej. Wprawdzie EZIG jest z punktu widzenia prawa polskiego ułomną osobą prawną (art. 7 UEZISpółkEurop
art. 7 UEZISpółkEurop
W sprawach nieuregulowanych w rozporządzeniu 2137/85 oraz w ustawie do zgrupowania stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej.
w zw. z art. 22 KSHW sprawach nieuregulowanych w rozporządzeniu 2137/85 oraz w ustawie do zgrupowania stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej.
art. 22 KSH
§ 1. Spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.
§ 2. Każdy wspólnik odpowiada za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi wspólnikami oraz ze spółką, z uwzględnieniem art. 31.
w zw. z art. 8 § 1 KSH§ 1. Spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.
§ 2. Każdy wspólnik odpowiada za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi wspólnikami oraz ze spółką, z uwzględnieniem art. 31.
art. 8 KSH
§ 1. Spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.
§ 2. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą.
i art. 331 KC§ 1. Spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.
§ 2. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą.
art. 331 KC
§ 1. Do jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, stosuje się odpowiednio przepisy o osobach prawnych.
§ 2. Jeżeli przepis odrębny nie stanowi inaczej, za zobowiązania jednostki, o której mowa w § 1, odpowiedzialność subsydiarną ponoszą jej członkowie; odpowiedzialność ta powstaje z chwilą, gdy jednostka organizacyjna stała się niewypłacalna.
), to jednak nie wystarczy dla w pełni samodzielnej aktywności ugrupowania.§ 1. Do jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, stosuje się odpowiednio przepisy o osobach prawnych.
§ 2. Jeżeli przepis odrębny nie stanowi inaczej, za zobowiązania jednostki, o której mowa w § 1, odpowiedzialność subsydiarną ponoszą jej członkowie; odpowiedzialność ta powstaje z chwilą, gdy jednostka organizacyjna stała się niewypłacalna.
Ponadto z uwagi na brak własnej podmiotowości prawnej członkowie EZIG ponoszą pełną odpowiedzialność za działania niewypłacalnego EZIG (por. art. 331 § 2 KC
art. 331 KC
§ 1. Do jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, stosuje się odpowiednio przepisy o osobach prawnych.
§ 2. Jeżeli przepis odrębny nie stanowi inaczej, za zobowiązania jednostki, o której mowa w § 1, odpowiedzialność subsydiarną ponoszą jej członkowie; odpowiedzialność ta powstaje z chwilą, gdy jednostka organizacyjna stała się niewypłacalna.
).§ 1. Do jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, stosuje się odpowiednio przepisy o osobach prawnych.
§ 2. Jeżeli przepis odrębny nie stanowi inaczej, za zobowiązania jednostki, o której mowa w § 1, odpowiedzialność subsydiarną ponoszą jej członkowie; odpowiedzialność ta powstaje z chwilą, gdy jednostka organizacyjna stała się niewypłacalna.
C. FORMY KOOPERACJI NA PODSTAWIE UMÓW MIĘDZYNARODOWYCH
1. Euroregionalne Ugrupowania Współpracy (EUW)
W tym zakresie na pierwszy plan wybija się tzw. Euroregionalne Ugrupowania Współpracy (nazwa zaproponowana przez H. Dumałę, DumalaTransnarodoweSieciTerytorialneWEuropie, s. 124) na podstawie 3. Protokołu do Ramowej Konwencji Madryckiej (Protocol No. 3 to the European Outline Convention on Transfrontier Co-operation between Territorial Communities or Authorities concerning Euroregional Co-operation Groupings (ECGs) (European Treaty Series Nr 206)). Protokół został podpisany dnia 16.11.2009 r. w Utrechcie i wszedł w życie 1.3.2013 r. W największym skrócie można tą formę prawną określić jako „EUWT dla państw Rady Europy”, gdyż przepisy Protokołu nr 3 są bardzo zbliżone do przepisów rozp. o EUWT. Z uwagi na okoliczność, że Polska nie ratyfikowała żadnego Protokołu do Konwencji Ramowej formy współpracy w nich przewidziane znajdują się poza zasięgiem polskich jednostek samorządu terytorialnego (Krytycznie DumalaTransnarodoweSieciTerytorialneWEuropie, s. 123-124).
Podobieństwa i różnice pomiędzy EUWT a EUW zostały zarysowane w "COMPARATIVE STUDY OF THE TREATY PROVISIONS ON THE EUROREGIONAL CO-OPERATION GROUPINGS (ECGS) AND REGULATORY PROVISIONS ON A EUROPEAN GROUPING FOR TERRITORIAL CO-OPERATION (EGTC)" z 10 maja 2011 r.
Wg M. Niedobitka obie formy prawnej dla współpracy terytorialnej pozostają w stosunku konkurencji do siebie (NiedobitekJOeRdG2014, s. 87). W zależności od potrzeb państwa, w których obydwie formy są dopuszczalne, mogą wybrać lepiej pasujące rozwiązanie. Słusznie zauważa M. Niedobitek, że autorzy 3. Protokołu do Konwencji Madryckiej mogli być odważniejsi i ukształtować Euroregionalne Ugrupowania Współpracy w sposób bardziej szczegółowy i nie wymagający dalszych aktów wykonawczych w państwach Rady Europy ((NiedobitekJOeRdG2014, s. 68 i 88).
W tym zakresie na pierwszy plan wybija się tzw. Euroregionalne Ugrupowania Współpracy (nazwa zaproponowana przez H. Dumałę, DumalaTransnarodoweSieciTerytorialneWEuropie, s. 124) na podstawie 3. Protokołu do Ramowej Konwencji Madryckiej (Protocol No. 3 to the European Outline Convention on Transfrontier Co-operation between Territorial Communities or Authorities concerning Euroregional Co-operation Groupings (ECGs) (European Treaty Series Nr 206)). Protokół został podpisany dnia 16.11.2009 r. w Utrechcie i wszedł w życie 1.3.2013 r. W największym skrócie można tą formę prawną określić jako „EUWT dla państw Rady Europy”, gdyż przepisy Protokołu nr 3 są bardzo zbliżone do przepisów rozp. o EUWT. Z uwagi na okoliczność, że Polska nie ratyfikowała żadnego Protokołu do Konwencji Ramowej formy współpracy w nich przewidziane znajdują się poza zasięgiem polskich jednostek samorządu terytorialnego (Krytycznie DumalaTransnarodoweSieciTerytorialneWEuropie, s. 123-124).
Podobieństwa i różnice pomiędzy EUWT a EUW zostały zarysowane w "COMPARATIVE STUDY OF THE TREATY PROVISIONS ON THE EUROREGIONAL CO-OPERATION GROUPINGS (ECGS) AND REGULATORY PROVISIONS ON A EUROPEAN GROUPING FOR TERRITORIAL CO-OPERATION (EGTC)" z 10 maja 2011 r.
Wg M. Niedobitka obie formy prawnej dla współpracy terytorialnej pozostają w stosunku konkurencji do siebie (NiedobitekJOeRdG2014, s. 87). W zależności od potrzeb państwa, w których obydwie formy są dopuszczalne, mogą wybrać lepiej pasujące rozwiązanie. Słusznie zauważa M. Niedobitek, że autorzy 3. Protokołu do Konwencji Madryckiej mogli być odważniejsi i ukształtować Euroregionalne Ugrupowania Współpracy w sposób bardziej szczegółowy i nie wymagający dalszych aktów wykonawczych w państwach Rady Europy ((NiedobitekJOeRdG2014, s. 68 i 88).
CategoryEUWTZagadnieniaOgolne CategoryEuroregiony CategoryUmowaZKarlsruhe
Na tej stronie nie ma komentarzy
