Lit.: Niedobitek, Jahrbuch des Öffentlichen Rechts der Gegenwart, 2014
Spis treści:
I. Einleitung
II. Das rechtliche Hauptproblem der grenzüberschreitenden Zusammenarbeit
III. Entwicklung und kurzer Vergleich von EVTZ und VEZ
VI. Ergebnis
autor: Niedobitek MatthiasI. Einleitung
II. Das rechtliche Hauptproblem der grenzüberschreitenden Zusammenarbeit
III. Entwicklung und kurzer Vergleich von EVTZ und VEZ
1. Entstehung der Rechtsgrundlagen von EVTZ und VEZ
2. Parallelen zwischen EVTZ und VEZ
3. Fortentwicklung von EVTZ und VEZ
IV. Rechtsgrundlagen und innerstaatliche Verfżgbarkeit von EVTZ und VEZ2. Parallelen zwischen EVTZ und VEZ
3. Fortentwicklung von EVTZ und VEZ
1. Die unterschiedliche Natur der Rechtsgrundlgaen von EVTZ und VEZ
V. Das rechtliche Verhältnis zwischen EVTZ und VEZ- Die EVTZ-Verordnung
- Protokoll Nr. 3 zum Madrider Rahmenübereinkommen
- Die unterschiedliche Rechtsnatur von EVTZ und VEZ
- Protokoll Nr. 3 zum Madrider Rahmenübereinkommen als Bestandteil der deutschen Rechtsordnung?
- Protokoll Nr. 3 zum Madrider Rahmenübereinkommen und der Grundsatz der Völkerrechtsfreundlichkeit
- Protokoll Nr. 3 zum Madrider Rahmenübereinkommen als Verwaltungsabkommen oder als Gesetzgebungsvertrag?
- Der Gründungsvertrag
- Die Rechtspersönlichkeit von EVTZ und VEZ
- Verweisung auf das nationale Recht - Einordnung von EVTZ-Übereinkunft und -Satzung
VI. Ergebnis
tytuł: Grenzüberschreitende Zusammenarbeit in Europa: Konkurrenz zwischen Europäischer Union und Europarat? Zugleich ein Beitrag zur Auslegung von Art. 59 Abs. 2 GG
czasopismo: Jahrbuch des Öffentlichen Rechts der Gegenwart
tom: Band 62
rocznik: 2014
strony: 61-89
język: niemiecki
dostępność:
- skan
Uwagi do artykułu:
Niedobitek odrzuca możliwość prawnie wiążącej współpracy bez umowy. Te zaś wymagają porządku prawnego, który nada im moc wiążącą. Może być nim prawo międzynarodowe publiczne, europejskie albo krajowe. Nie ma pośredniego porządku prawnego wynikającego z samych umów.
Podsumowując krótko obie formy, autor stwierdza, że w wielu miejscach są one identyczne. Szczególnie podobieństwa wynikają stąd, że są to formy prawne sui generis, posiadające osobowość prawną, bazujące na pisemnym porozumieniu i na przepisach prawa krajowego miejsca siedziby danego podmiotu. W dalszej części rozwijając te aspekty stwierdza, że akt erekcyjny EUWT (= konwencja) ma charakter umowy unijnoprawnej (unionsrechtlicher Vertrag). Jednoznaczna kwalifikacja prawna umowy o utworzeniu ugrupowań euroregionalnych nie jest natomiast przesądzona, choć wydaje się, że autor składnia się ku kwalifikacji prywatnoprawnej z uwagi na brak odpowiednich klauzul w prawie niemieckim. Podobnie jest w związku z osobowością prawną obydwu ugrupowań. Także tutaj Niedobitek skłania się do powszechnego już poglądu o unijnoprawnym charakterze osobowości prawnej EUWT. Natomiast w stosunku do EUW konstatuje, że odesłanie z przepisów protokołu nr 3 jest tak jednoznaczne, że nie pozwala na inny charakter osobowości niż by to wynikało z przepisów krajowych państwa siedziby.
Badając podstawy prawne Niedobitek podkreśla cechę charakterystyczną dla rozporządzeń UE, którą jest ich bezpośrednie działania w państwach członkowskich. Zauważa jednak przy tym, że rozp. o EUWT jest aktem specyficznym, gdyż wymagającym jednak ingerencji państw członkowskich dla zapewnienia efektywnego działania.
Największą część artykułu zajmuje jednak analiza znaczenia prawnego 3. Protokołu do Ramowej Konwencji Madryckiej w niemieckim porządku prawnym. Niedobitek weryfikuje podstawy wprowadzenia Protokołu do niemieckiego porządku prawnego. Kolejno więc zajmuje się możliwością traktowania Protokołu jako po elementu składowego prawa niemieckiego na mocy samej ratyfikacji czy zasady "przyjazności wobec zobowiązań międzynarodowych" (Völkerrechtsfreundlichkeit), klasyfikacji jako porozumienie administracyjne nie wymagające ustawy.
Ponieważ artykuł powstał jeszcze przed zakończeniem reformy o EUWT Niedobitek tylko krótko zarysowuje kwestie prawa kolizyjnego. Nie do końca jest jasne, co oznacza pytanie o potraktowanie prawa krajowego wskazanego w art. 2 RozpWEEUWT
art. 2 RozpWEEUWT
1. Działania organów EUWT podlegają następującym przepisom:
a) niniejszemu rozporządzeniu;
b) konwencji, o której mowa w art. 8, jeżeli jest to wyraźnie dopuszczone na mocy niniejszego rozporządzenia; oraz
c) w sprawach nieuregulowanych niniejszym rozporządzeniem lub uregulowanych nim tylko częściowo – prawu krajowemu państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba statutowa EUWT.
Jeżeli konieczne jest określenie prawa właściwego na podstawie prawa Unii lub międzynarodowego prawa prywatnego, EUWT uznawane jest za podmiot państwa członkowskiego, w którym znajduje się jego siedziba statutowa.
1a. Działania EUWT dotyczące wykonywania zadań, o których mowa w art. 7 ust. 2 i 3, w obrębie Unii podlegają właściwemu prawu Unii i prawu krajowemu określonemu w konwencji, o której mowa w art. 8.
Działania EUWT współfinansowane z budżetu Unii są zgodne z wymogami określonymi we właściwym prawie Unii i prawie krajowym związanym ze stosowaniem prawa Unii.
2. W przypadku gdy państwo członkowskie składa się z kilku jednostek terytorialnych, z których każda posiada własne przepisy prawa mającego zastosowanie, odniesienie do prawa mającego zastosowanie na podstawie ust. 1 lit. c) uwzględnia prawo tych jednostek, z uwzględnieniem struktury danego państwa członkowskiego określonej konstytucją.
jako prawa unijnego. Wprawdzie autor udziela na to pytanie odpowiedzi negatywnej, ale jego zamierzenia nie jest całkiem zrozumiałe.1. Działania organów EUWT podlegają następującym przepisom:
a) niniejszemu rozporządzeniu;
b) konwencji, o której mowa w art. 8, jeżeli jest to wyraźnie dopuszczone na mocy niniejszego rozporządzenia; oraz
c) w sprawach nieuregulowanych niniejszym rozporządzeniem lub uregulowanych nim tylko częściowo – prawu krajowemu państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba statutowa EUWT.
Jeżeli konieczne jest określenie prawa właściwego na podstawie prawa Unii lub międzynarodowego prawa prywatnego, EUWT uznawane jest za podmiot państwa członkowskiego, w którym znajduje się jego siedziba statutowa.
1a. Działania EUWT dotyczące wykonywania zadań, o których mowa w art. 7 ust. 2 i 3, w obrębie Unii podlegają właściwemu prawu Unii i prawu krajowemu określonemu w konwencji, o której mowa w art. 8.
Działania EUWT współfinansowane z budżetu Unii są zgodne z wymogami określonymi we właściwym prawie Unii i prawie krajowym związanym ze stosowaniem prawa Unii.
2. W przypadku gdy państwo członkowskie składa się z kilku jednostek terytorialnych, z których każda posiada własne przepisy prawa mającego zastosowanie, odniesienie do prawa mającego zastosowanie na podstawie ust. 1 lit. c) uwzględnia prawo tych jednostek, z uwzględnieniem struktury danego państwa członkowskiego określonej konstytucją.
Natomiast zdecydowanie jasno i słusznie Niedobitek wskazuje, że Rada Europy nie powinna była koncentrować się na zapewnieniu zbieżności z rozporządzeniem o EUWT lecz powinna była stworzyć własny przemyślany i szczegółowo uregulowany instrument współpracy. Przyjęte ostatecznie rozwiązanie jest wprawdzie konkurencyjne dla EUWT ale z uwagi na daleko idące podobieństwa, mało atrakcyjne. Szansą na podniesienie atrakcyjności tej formy prawnej może być stworzenie załącznika do Protokołu Nr. 3. Projekt tego załącznika przedstawiony został w lipcu 2013 r.
CategoryLiteraturaZagraniczna CategoryEUWTLiteraturaN CategoryEUWTLiteratura2014 CategoryEUWTLiteraturaNiemiecki
Na tej stronie nie ma komentarzy
