Protokół zmian strony PrawaPacjentowWTransgranicznejOpieceZdrowotnej
Dodane:
>>**Literatura**:
[[http://www.rp.pl/Zdrowie/310099969-NIK-do-MZ-uproscic-procedury-zwrotu-kosztow-opieki-zdrowotnej-w-UE.html NIK do MZ: uprościć procedury zwrotu kosztów opieki zdrowotnej w UE]], Rzeczpospolita>> ((1)) UWAGI OGÓLNE
[[http://www.rp.pl/Zdrowie/310099969-NIK-do-MZ-uproscic-procedury-zwrotu-kosztow-opieki-zdrowotnej-w-UE.html NIK do MZ: uprościć procedury zwrotu kosztów opieki zdrowotnej w UE]], Rzeczpospolita>> ((1)) UWAGI OGÓLNE
Usunięte:
[[http://www.rp.pl/Zdrowie/310099969-NIK-do-MZ-uproscic-procedury-zwrotu-kosztow-opieki-zdrowotnej-w-UE.html NIK do MZ: uprościć procedury zwrotu kosztów opieki zdrowotnej w UE]], Rzeczpospolita>>
((1)) UWAGI OGÓLNE
Dodane:
>>Literatura:
[[http://www.rp.pl/Zdrowie/310109971-Biurokracja-ogranicza-leczenie-za-granica-na-NFZ.html Biurokracja ogranicza leczenie za granicą na NFZ]], Rzeczpospolita,
[[http://www.rp.pl/Zdrowie/307119906-Ustawa-o-leczeniu-transgranicznym-NFZ-zwraca-miliony.html#ap-1 Ustawa o leczeniu transgranicznym: NFZ zwraca miliony]], Rzeczpospolita
[[http://www.rp.pl/Zdrowie/310099969-NIK-do-MZ-uproscic-procedury-zwrotu-kosztow-opieki-zdrowotnej-w-UE.html NIK do MZ: uprościć procedury zwrotu kosztów opieki zdrowotnej w UE]], Rzeczpospolita>>
[[http://www.rp.pl/Zdrowie/310109971-Biurokracja-ogranicza-leczenie-za-granica-na-NFZ.html Biurokracja ogranicza leczenie za granicą na NFZ]], Rzeczpospolita,
[[http://www.rp.pl/Zdrowie/307119906-Ustawa-o-leczeniu-transgranicznym-NFZ-zwraca-miliony.html#ap-1 Ustawa o leczeniu transgranicznym: NFZ zwraca miliony]], Rzeczpospolita
[[http://www.rp.pl/Zdrowie/310099969-NIK-do-MZ-uproscic-procedury-zwrotu-kosztow-opieki-zdrowotnej-w-UE.html NIK do MZ: uprościć procedury zwrotu kosztów opieki zdrowotnej w UE]], Rzeczpospolita>>
Dodane:
W razie zbiegu przepisów rozporządzenia i dyrektywy, organy są zobowiązane wskazać pacjentowi przepisy korzystniejsze (pkt 31 części wstępnej dyrektywy).
Usunięte:
Dodane:
Dyrektywa nie narusza uprawnień pacjentów wynikających z przepisów o koordynacji zabezpieczenia społecznego, tzn. rozporządzenia (WE) nr 883/2004 i rozporządzenia (WE) nr 987/2009 (zob. art. 2 lit. m) dyrektywy). Przede wszystkim inny jest charakter regulacji rozporządzenia i dyrektywy. Przepisy koordynacyjne wskazują - jako przepisy kolizyjne - prawo właściwe dla danego świadczeniobiorcy. Natomiast dyrektywa określa minimum uprawnień, jakie przysługują pacjentom opieki transgranicznej. Wspólne jest to, że zarówno rozporządzenie jak i dyrektywa dotyczą świadczeń planowanych jak i nieplanowanych (BazylinskaNagler2015).
Usunięte:
Dodane:
Dyrektywa nie narusza uprawnień pacjentów wynikających z przepisów o koordynacji zabezpieczenia społecznego, tzn. rozporządzenia (WE) nr 883/2004 i rozporządzenia (WE) nr 987/2009 (zob. art. 2 lit. m) dyrektywy). Przede wszystkim inny jest charakter regulacji rozporządzenia i dyrektywy. Przepisy koordynacyjne wskazują - jako przepisy kolizyjne - prawo właściwe dla danego świadczeniobiorcy. Natomiast dyrektywa określa minimum uprawnień, jakie przysługują pacjentom opieki transgranicznej. Wspólne jest to, że zarówno rozporządzenie jak i dyrektywa dotyczą świadczeń planowanych jak i nieplanowanych.
W razie zbiegu przepisów rozporządzenia i dyrektywy, organy są zobowiązane wskazać pacjentowi przepisy korzystniejsze (pkt 31 części wstępnej).
Natomiast RozpUERzymII będzie miało zastosowanie w razie odpowiedzialności z tytułu nie wynikających z czynności prawnej (zwłaszcza deliktów), np. w razie wyrządzenia szkody w zdrowiu. Dyrektywa nie określa bowiem ani przesłanek ani konsekwencji szkód związanych z wykonywaniem świadczeń transgranicznej opieki zdrowotnej.
W razie zbiegu przepisów rozporządzenia i dyrektywy, organy są zobowiązane wskazać pacjentowi przepisy korzystniejsze (pkt 31 części wstępnej).
Natomiast RozpUERzymII będzie miało zastosowanie w razie odpowiedzialności z tytułu nie wynikających z czynności prawnej (zwłaszcza deliktów), np. w razie wyrządzenia szkody w zdrowiu. Dyrektywa nie określa bowiem ani przesłanek ani konsekwencji szkód związanych z wykonywaniem świadczeń transgranicznej opieki zdrowotnej.
Usunięte:
Przepisy o koordynacji regulują np. kwestie uprawnień do świadczeń rzeczowych, które z powodów medycznych stają się niezbędne w czasie pobytu ubezpieczonego i członków jego rodziny w innym Państwie Członkowskim niż państwo właściwe (art. 19 ust. 1 rozp. 883/2004). Wypadki i nagłe zachorowania podlegają zatem przepisom o koordynacji a nie o mobilności pacjentów.
Przepisy koordynacyjne wskazują jednak, jakie prawo jest właściwe dla danego świadczeniobiorcy, natomiast przepisy wdrażające dyrektywę stanowią prawo materialne, rozstrzygające o treści uprawnień.
Natomiast RozpUERzymII będzie miało zastosowanie w razie odpowiedzialności z tytułu nie wynikających z czynności prawnej (zwłaszcza deliktów), np. w razie wyrządzenia szkody w zdrowiu.
Dodane:
Roszczenie to również nakierowane jest na zwrot kosztów transgranicznej opieki zdrowotnej, tyle że w tym wypadku chodzi o uprzednie udzielenie zgody przez ubezpieczyciela pacjenta na uzyskanie świadczeń za granicą.
Usunięte:
Dodane:
Z brzmienia samej dyrektywy, orzecznictwa TSUE oraz zasady swobody świadczenia usług można wysnuć wniosek, że obywatelowi UE przysługuje - co do zasady - roszczenie o zwrot kosztów leczenia ambulatoryjnego w innym kraju.
Roszczenie to zależy od spełnienia przesłanek dotyczących podstawy roszczenia oraz zakresu roszczenia.
Roszczenie przysługuje w wysokości, w jakiej "byłyby pokryte przez państwo członkowskie ubezpieczenia, gdyby ta sama opieka zdrowotna była świadczona na jego terytorium a jednocześnie w takiej wysokości, aby nie przekroczyć rzeczywistego kosztu otrzymanej opieki zdrowotnej" (art. 7 ust. 4 zd. 1 dyrektywy). Zapis ten transponuje do polskiego systemu {{pu przepis="art. 42c UŚwiadczOpiekiZdrow"}}. Najważniejszym stwierdzeniem jest tutaj, iż zwrot kosztów nie może przekraczać kwoty wydatków rzeczywiście poniesionych przez świadczeniobiorcę z tytułu uzyskania danego świadczenia opieki zdrowotnej, ustalonej przy zastosowaniu kursu średniego dla danej waluty ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu wystawienia rachunku.
Prawo państw członkowskich do zastrzeżenia wymogu uzyskania przez pacjenta zgody na świadczenia transgranicznej opieki zdrowotnej ma swoją podstawę także w orzecznictwie TSUE (zob. wyrok TSUE z 12.7.2001 r. w spr. C-157/99 (Smits i Peerbooms), Zb. Orz. 2001, I-5473; wyrok w spr. C-385/99 (Müller-Faure i van Riet), Zb. Orz. 2003, I-4509; w sr. 372/04 (Watts), Zb. Orz. 2006, I-4325). TSUE ograniczył te przypadki jednak do sytuacji leczenia stacjonarnego oraz zastosowania specjalistycznych urządzeń (wyrok z w spr. C-512/08 (EK/Francja) oraz w spr. C-255/09 (EK/Portugalia)).
Jednakże wg TSUE w sytuacjach szczególnie pilnych nie ma znaczenia charakter leczenia czy stosowania specjalistycznych urządzeń (wyrok TSUE w spr. C-173/09 (Elchinov)). Na tym orzecznictwie ustawodawca unijny oparł rozwiązania przewidziane w art. 8 i nast. dyrektywy 2011/24/UE.
Roszczenie to również nakierowane jest na zwrot kosztów transgranicznej opieki zdrowotnej, tyle że w tym wypadku chodzi o uprzednie udzielenie tej zgody przez ubezpieczyciela pacjenta na uzyskanie świadczeń za granicą.
Roszczenie to zależy od spełnienia przesłanek dotyczących podstawy roszczenia oraz zakresu roszczenia.
Roszczenie przysługuje w wysokości, w jakiej "byłyby pokryte przez państwo członkowskie ubezpieczenia, gdyby ta sama opieka zdrowotna była świadczona na jego terytorium a jednocześnie w takiej wysokości, aby nie przekroczyć rzeczywistego kosztu otrzymanej opieki zdrowotnej" (art. 7 ust. 4 zd. 1 dyrektywy). Zapis ten transponuje do polskiego systemu {{pu przepis="art. 42c UŚwiadczOpiekiZdrow"}}. Najważniejszym stwierdzeniem jest tutaj, iż zwrot kosztów nie może przekraczać kwoty wydatków rzeczywiście poniesionych przez świadczeniobiorcę z tytułu uzyskania danego świadczenia opieki zdrowotnej, ustalonej przy zastosowaniu kursu średniego dla danej waluty ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu wystawienia rachunku.
Prawo państw członkowskich do zastrzeżenia wymogu uzyskania przez pacjenta zgody na świadczenia transgranicznej opieki zdrowotnej ma swoją podstawę także w orzecznictwie TSUE (zob. wyrok TSUE z 12.7.2001 r. w spr. C-157/99 (Smits i Peerbooms), Zb. Orz. 2001, I-5473; wyrok w spr. C-385/99 (Müller-Faure i van Riet), Zb. Orz. 2003, I-4509; w sr. 372/04 (Watts), Zb. Orz. 2006, I-4325). TSUE ograniczył te przypadki jednak do sytuacji leczenia stacjonarnego oraz zastosowania specjalistycznych urządzeń (wyrok z w spr. C-512/08 (EK/Francja) oraz w spr. C-255/09 (EK/Portugalia)).
Jednakże wg TSUE w sytuacjach szczególnie pilnych nie ma znaczenia charakter leczenia czy stosowania specjalistycznych urządzeń (wyrok TSUE w spr. C-173/09 (Elchinov)). Na tym orzecznictwie ustawodawca unijny oparł rozwiązania przewidziane w art. 8 i nast. dyrektywy 2011/24/UE.
Roszczenie to również nakierowane jest na zwrot kosztów transgranicznej opieki zdrowotnej, tyle że w tym wypadku chodzi o uprzednie udzielenie tej zgody przez ubezpieczyciela pacjenta na uzyskanie świadczeń za granicą.
Usunięte:
Roszczenie zostanie zaspokojone w wysokości, w jakiej "byłyby pokryte przez państwo członkowskie ubezpieczenia, gdyby ta sama opieka zdrowotna była świadczona na jego terytorium a jednocześnie w takiej wysokości, aby nie przekroczyć rzeczywistego kosztu otrzymanej opieki zdrowotnej" (art. 7 ust. 4 zd. 1 dyrektywy). Zapis ten transponuje do polskiego systemu {{pu przepis="art. 42c UŚwiadczOpiekiZdrow"}}. Najważniejszym stwierdzeniem jest tutaj, iż zwrot kosztów nie może przekraczać kwoty wydatków rzeczywiście poniesionych przez świadczeniobiorcę z tytułu uzyskania danego świadczenia opieki zdrowotnej, ustalonej przy zastosowaniu kursu średniego dla danej waluty ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu wystawienia rachunku.
Prawo państw członkowskich do zastrzeżenia wymogu uzyskania przez pacjenta zgody na świadczenia transgranicznej opieki zdrowotnej ma swoje oparcie także w orzecznictwie TSUE (zob. wyrok TSUE z 12.7.2001 r. w spr. C-157/99 (Smits i Peerbooms), Zb. Orz. 2001, I-5473; wyrok w spr. C-385/99 (Müller-Faure i van Riet), Zb. Orz. 2003, I-4509; w sr. 372/04 (Watts), Zb. Orz. 2006, I-4325). TSUE ograniczył te przypadki jednak do sytuacji leczenia stacjonarnego oraz zastosowania specjalistycznych urządzeń (wyrok z w spr. C-512/08 (EK/Francja) oraz w spr. C-255/09 (EK/Portugalia)). Jednakże wg TSUE w sytuacjach szczególnie pilnych nie ma znaczenia charakter leczenia czy stosowania specjalistycznych urządzeń (wyrok TSUE w spr. C-173/09 (Elchinov)). Na tym orzecznictwie ustawodawca unijny oparł rozwiązania przewidziane w art. 8 i nast. dyrektywy 2011/24/UE, które następnie zostaną lub już zostaną transponowane do porządków krajowych.
Dodane:
Powyższe zagadnienia łączą się ściśle z przepisami o [[KoordynacjaSystemowZabezpieczeniaZdrowotnego koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego]], wynikającymi z rozporządzenia [[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/DE/TXT/PDF/?uri=CELEX:02004R0883-20140101&rid=1 (WE) nr 883/2004]] oraz rozporządzenia wykonawczego (rozp. [[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/DE/TXT/PDF/?uri=CELEX:02009R0987-20140101&rid=1 (WE) nr 987/2009]]).
((1)) WZAJEMNY STOSUNEK PRZEPISÓW DYREKTYWY I INNYCH REGULACJI
Przepisy koordynacyjne wskazują jednak, jakie prawo jest właściwe dla danego świadczeniobiorcy, natomiast przepisy wdrażające dyrektywę stanowią prawo materialne, rozstrzygające o treści uprawnień.
Natomiast RozpUERzymII będzie miało zastosowanie w razie odpowiedzialności z tytułu nie wynikających z czynności prawnej (zwłaszcza deliktów), np. w razie wyrządzenia szkody w zdrowiu.
((1)) UPRAWNIENIA PACJENTA W ZAKRESIE LECZENIA TRANSGRANICZNEGO
((1)) WZAJEMNY STOSUNEK PRZEPISÓW DYREKTYWY I INNYCH REGULACJI
Przepisy koordynacyjne wskazują jednak, jakie prawo jest właściwe dla danego świadczeniobiorcy, natomiast przepisy wdrażające dyrektywę stanowią prawo materialne, rozstrzygające o treści uprawnień.
Natomiast RozpUERzymII będzie miało zastosowanie w razie odpowiedzialności z tytułu nie wynikających z czynności prawnej (zwłaszcza deliktów), np. w razie wyrządzenia szkody w zdrowiu.
((1)) UPRAWNIENIA PACJENTA W ZAKRESIE LECZENIA TRANSGRANICZNEGO
Usunięte:
((1)) STOSUNEK PRZEPISÓW
Natomiast RozpUERzymII będzie miało zastosowanie w razie odpowiedzialności pozakontraktowej, np. w razie wyrządzenia szkody w zdrowiu.
((1)) UPRAWNIENIA PACJENTA
Dodane:
- nie zachodzą okoliczności wykluczające udzielenie zgody.
Podstawami odmówienia udzielenia zgody mogą być wyłącznie okoliczności wymienione w art. 8 ust. 6 dyrektywy. Według planowanego {{pu przepis="art. 42f ust. 2 UŚwiadczOpiekiZdrow"}} do tych okoliczności należeć będą wyłącznie:
1) świadczenie, którego dotyczy sprawa nie jest świadczeniem gwarantowanym;
1) świadczenie stwarza dla zdrowia pacjenta znaczne ryzyko, którego nie równoważą potencjalne korzyści zdrowotne, jakie może on odnieść dzięki uzyskaniu tego świadczenia;
Podstawami odmówienia udzielenia zgody mogą być wyłącznie okoliczności wymienione w art. 8 ust. 6 dyrektywy. Według planowanego {{pu przepis="art. 42f ust. 2 UŚwiadczOpiekiZdrow"}} do tych okoliczności należeć będą wyłącznie:
1) świadczenie, którego dotyczy sprawa nie jest świadczeniem gwarantowanym;
1) świadczenie stwarza dla zdrowia pacjenta znaczne ryzyko, którego nie równoważą potencjalne korzyści zdrowotne, jakie może on odnieść dzięki uzyskaniu tego świadczenia;
Usunięte:
- zachodzą okoliczności, powodu których nie można odmówić wydania uprzedniej zgody.
Podstawami odmówienia zgody mogą być wyłącznie okoliczności wymienione w art. 8 ust. 6 dyrektywy. Według planowanego {{pu przepis="art. 42f ust. 2 UŚwiadczOpiekiZdrow"}} do tych okoliczności należeć będą wyłącznie:
1) nie jest świadczeniem gwarantowanym;
1) świadczenie stwarza dla zdrowia pacjenta znaczne ryzyko, którego nie równoważą potencjalne korzyści zdrowotne, jakie może on odnieść dzięki uzyskaniu tego świadczenia;
Dodane:
Pacjentowi przysługuje roszczenie o zapewnienie obserwacji we własnym państwie po skorzystaniu przez niego z usług transgranicznej opieki zdrowotnej (art. 5 lit. c) dyr. 2011/24/EG (Anspruch auf Nachbehandlung - Wollenschläger in: Zygmunt/Ekkernkamp/Metelmann/Klinkmann, 2013, s. 32).
Usunięte:
Dodane:
((1)) ROSZCZENIE Z ART. 5 LIT. C) DYR. 2011/24/EG
Pacjentowi przysługuje roszczenie o zapewnienie obserwacji we własnym państwie po skorzystaniu przez niego z usług transgranicznej opieki zdrowotnej (art. 5 lit. c) dyr. 2011/24/EG (Anspruch auf Nachbehandlung - Wollenschläger in: Zygmunt/Ekkernkamp/Metelann/Klinkmann, 2013, s. 32).
Pacjentowi przysługuje roszczenie o zapewnienie obserwacji we własnym państwie po skorzystaniu przez niego z usług transgranicznej opieki zdrowotnej (art. 5 lit. c) dyr. 2011/24/EG (Anspruch auf Nachbehandlung - Wollenschläger in: Zygmunt/Ekkernkamp/Metelann/Klinkmann, 2013, s. 32).
Dodane:
Przepisy o koordynacji regulują np. kwestie uprawnień do świadczeń rzeczowych, które z powodów medycznych stają się niezbędne w czasie pobytu ubezpieczonego i członków jego rodziny w innym Państwie Członkowskim niż państwo właściwe (art. 19 ust. 1 rozp. 883/2004). Wypadki i nagłe zachorowania podlegają zatem przepisom o koordynacji a nie o mobilności pacjentów.
Dodane:
Podobnie także poza sferą regulacji dyrektywy pozostają stosunki prywatnoprawne, na mocy których są świadczone usługi opieki zdrowotnej (np. umowy o zabiegi lecznicze, prywatne ubezpieczenia zdrowotne). W tym wypadku zasady rozliczeń za usługi oraz ich zakres podlega umowie cywilnoprawnej, wobec której stosuje się przepisy RozpUERzymI.
Natomiast RozpUERzymII będzie miało zastosowanie w razie odpowiedzialności pozakontraktowej, np. w razie wyrządzenia szkody w zdrowiu.
Natomiast RozpUERzymII będzie miało zastosowanie w razie odpowiedzialności pozakontraktowej, np. w razie wyrządzenia szkody w zdrowiu.
Usunięte:
Natomiast RozpWERzymII będzie miało zastosowanie w razie odpowiedzialności pozakontraktowej, np. w razie wyrządzenia szkody w zdrowiu.
Dodane:
((1)) STOSUNEK PRZEPISÓW
Dyrektywa wymienia w art. 2 cały szereg regulacji, które pozostają w mocy.
((2)) Stosunek do systemów koordynacji
Dyrektywa nie narusza uprawnień pacjentów wynikających z przepisów o koordynacji zabezpieczenia społecznego, tzn. rozporządzenia (WE) nr 883/2004 i rozporządzenia (WE) nr 987/2009 (zob. art. 2 lit. m) dyrektywy). Zatem uprawnienia osób podlegających pod przepisy o koordynacji wobec świadczeń opieki zdrowotnej (art. 3 ust. 1 lit. a) rozp. 883/2004).
((2)) Stosunek do przepisów o EUWT
Zgodnie z art. 2 lit. o) dyr. 2011/24/UE akt ten stosuje się "bez uszczerbku dla RozpWEEUWT". Chodzi tutaj o to, aby pierwszeństwo przyznać regulacjom o EUWT, które mogą inaczej niż dyrektywa kształtować uprawnienia osób do korzystania z usług transgranicznej opieki zdrowotnej. Przykładem takich szczególnych rozwiązań w tym zakresie jest [[GECTHopitalDeCerdagne Le GECT - Hôpital de Cerdagne]], który świadczy usługi opieki zdrowotnej dla mieszkańców regionu francusko-hiszpańskiego wg innych zasad niż przewidziane w dyrektywie. Zatem możliwe jest odejście w ramach EUWT od standardów dyrektywy. Wydaje się jednak, że odejście może to nastąpić wyłącznie na korzyść pacjenta.
((2)) Stosunek do przepisów rozporządzeń "Rzym I" i "Rzym II"
Podobnie także poza sferą regulacji dyrektywy pozostają stosunki prywatnoprawne, na mocy których są świadczone usługi opieki zdrowotnej (np. umowy o zabiegi lecznicze, prywatne ubezpieczenia zdrowotne). W tym wypadku zasady rozliczeń za usługi oraz ich zakres podlega umowie cywilnoprawnej, wobec której stosuje się przepisy RozpWERzymI.
Natomiast RozpWERzymII będzie miało zastosowanie w razie odpowiedzialności pozakontraktowej, np. w razie wyrządzenia szkody w zdrowiu.
Z brzmienia samej dyrektywy, orzecznictwa TSUE oraz planowanych przepisów można wysnuć wniosek, że obywatelowi UE przysługuje roszczenie o zwrot kosztów leczenia ambulatoryjnego w innym kraju. Roszczenie to zależy od spełnienia przesłanek dotyczących podstawy roszczenia oraz zakresu roszczenia.
Przepisy, które regulują przesłanki roszczenia, mają charakter przepisów administracyjnoprawnych. Również decyzja w sprawie zwrotu kosztów ma zapadać w formie decyzji administracyjnej (art. 42d ust. 1 UŚwiadczOpiekiZdrow). Stąd należy zakładać, że chodzi w tym wypadku o [[PublicznePrawoPodmiotowe roszczenie publicznoprawne]]. Skutkiem tego weryfikacja decyzji negatywnej albo nie w pełni satysfakcjonującej następuje w postępowaniu administracyjnym i sądowo-administracyjnym. Natomiast pacjent ma prawo do domagania się wydania decyzji odpowiadającej jego uzasadnionym interesom.
Dyrektywa wymienia w art. 2 cały szereg regulacji, które pozostają w mocy.
((2)) Stosunek do systemów koordynacji
Dyrektywa nie narusza uprawnień pacjentów wynikających z przepisów o koordynacji zabezpieczenia społecznego, tzn. rozporządzenia (WE) nr 883/2004 i rozporządzenia (WE) nr 987/2009 (zob. art. 2 lit. m) dyrektywy). Zatem uprawnienia osób podlegających pod przepisy o koordynacji wobec świadczeń opieki zdrowotnej (art. 3 ust. 1 lit. a) rozp. 883/2004).
((2)) Stosunek do przepisów o EUWT
Zgodnie z art. 2 lit. o) dyr. 2011/24/UE akt ten stosuje się "bez uszczerbku dla RozpWEEUWT". Chodzi tutaj o to, aby pierwszeństwo przyznać regulacjom o EUWT, które mogą inaczej niż dyrektywa kształtować uprawnienia osób do korzystania z usług transgranicznej opieki zdrowotnej. Przykładem takich szczególnych rozwiązań w tym zakresie jest [[GECTHopitalDeCerdagne Le GECT - Hôpital de Cerdagne]], który świadczy usługi opieki zdrowotnej dla mieszkańców regionu francusko-hiszpańskiego wg innych zasad niż przewidziane w dyrektywie. Zatem możliwe jest odejście w ramach EUWT od standardów dyrektywy. Wydaje się jednak, że odejście może to nastąpić wyłącznie na korzyść pacjenta.
((2)) Stosunek do przepisów rozporządzeń "Rzym I" i "Rzym II"
Podobnie także poza sferą regulacji dyrektywy pozostają stosunki prywatnoprawne, na mocy których są świadczone usługi opieki zdrowotnej (np. umowy o zabiegi lecznicze, prywatne ubezpieczenia zdrowotne). W tym wypadku zasady rozliczeń za usługi oraz ich zakres podlega umowie cywilnoprawnej, wobec której stosuje się przepisy RozpWERzymI.
Natomiast RozpWERzymII będzie miało zastosowanie w razie odpowiedzialności pozakontraktowej, np. w razie wyrządzenia szkody w zdrowiu.
Z brzmienia samej dyrektywy, orzecznictwa TSUE oraz planowanych przepisów można wysnuć wniosek, że obywatelowi UE przysługuje roszczenie o zwrot kosztów leczenia ambulatoryjnego w innym kraju. Roszczenie to zależy od spełnienia przesłanek dotyczących podstawy roszczenia oraz zakresu roszczenia.
Przepisy, które regulują przesłanki roszczenia, mają charakter przepisów administracyjnoprawnych. Również decyzja w sprawie zwrotu kosztów ma zapadać w formie decyzji administracyjnej (art. 42d ust. 1 UŚwiadczOpiekiZdrow). Stąd należy zakładać, że chodzi w tym wypadku o [[PublicznePrawoPodmiotowe roszczenie publicznoprawne]]. Skutkiem tego weryfikacja decyzji negatywnej albo nie w pełni satysfakcjonującej następuje w postępowaniu administracyjnym i sądowo-administracyjnym. Natomiast pacjent ma prawo do domagania się wydania decyzji odpowiadającej jego uzasadnionym interesom.
Usunięte:
Przepisy, które regulują przesłanki roszczenia, mają charakter przepisów administracyjnoprawnych. Również decyzja w sprawie zwrotu kosztów ma zapadać w formie decyzji administracyjnej (art. 42d ust. 1 UŚwiadczOpiekiZdrow). Stąd należy zakładać, że chodzi w tym wypadku o roszczenie publicznoprawne. Skutkiem tego weryfikacja decyzji negatywnej albo nie w pełni satysfakcjonującej następuje w postępowaniu administracyjnym i sądowo-administracyjnym.
Dodane:
Przepisy, które regulują przesłanki roszczenia, mają charakter przepisów administracyjnoprawnych. Również decyzja w sprawie zwrotu kosztów ma zapadać w formie decyzji administracyjnej (art. 42d ust. 1 UŚwiadczOpiekiZdrow). Stąd należy zakładać, że chodzi w tym wypadku o roszczenie publicznoprawne. Skutkiem tego weryfikacja decyzji negatywnej albo nie w pełni satysfakcjonującej następuje w postępowaniu administracyjnym i sądowo-administracyjnym.
Usunięte:
Dodane:
Orzecznictwo niemieckie [[http://openjur.de/u/613480.html LG Berlin · Urteil vom 6. Februar 2013 · Az. 36 O 302/11]]
Dodane:
((1)) ROSZCZENIE ŚWIADCZENIOBIORCY O ZWROT KOSZTÓW TRANSGRANICZNEJ OPIEKI ZDROWOTNEJ BEZ UPRZEDNIEJ ZGODY
Przepisy, które regulują przesłanki roszczenia, mają charakter przepisów administracyjnoprawnych. Również decyzja w sprawie zwrotu kosztów ma zapadać w formie decyzji administracyjnej (art. 42d ust. 1 projektu ustawy). Stąd należy zakładać, że chodzi w tym wypadku o roszczenie publicznoprawne. Skutkiem tego weryfikacja decyzji negatywnej albo nie w pełni satysfakcjonującej następuje w postępowaniu administracyjnym i sądowo-administracyjnym.
((1)) ROSZCZENIE ŚWIADCZENIOBIORCY O WYRAŻENIE ZGODY NA ZWROT KOSZTÓW TRANSGRANICZNEJ OPIEKI ZDROWOTNEJ
Przepisy, które regulują przesłanki roszczenia, mają charakter przepisów administracyjnoprawnych. Również decyzja w sprawie zwrotu kosztów ma zapadać w formie decyzji administracyjnej (art. 42d ust. 1 projektu ustawy). Stąd należy zakładać, że chodzi w tym wypadku o roszczenie publicznoprawne. Skutkiem tego weryfikacja decyzji negatywnej albo nie w pełni satysfakcjonującej następuje w postępowaniu administracyjnym i sądowo-administracyjnym.
((1)) ROSZCZENIE ŚWIADCZENIOBIORCY O WYRAŻENIE ZGODY NA ZWROT KOSZTÓW TRANSGRANICZNEJ OPIEKI ZDROWOTNEJ
Usunięte:
Nie jest jasny charakter roszczenia. Przepisy, które regulują jego przesłanki, mają charakter przepisów administracyjnoprawnych. Również decyzja w sprawie zwrotu kosztów ma zapadać w formie decyzji administracyjnej (art. 42d ust. 1 projektu ustawy). Stąd należy zakładać, że chodzi w tym wypadku o roszczenie publicznoprawne. Skutkiem tego weryfikacja decyzji negatywnej albo nie w pełni satysfakcjonującej następuje w postępowaniu administracyjnym i sądowo-administracyjnym.
((1)) ROSZCZENIE O WYRAŻENIE ZGODY NA ZWROT KOSZTÓW TRANSGRANICZNEJ OPIEKI ZDROWOTNEJ
Dodane:
((1)) PRAWO OBCE
W Niemczech zob. [[http://www.gesetze-im-internet.de/sgb_5/__13.html § 13 SGB V]]
W Niemczech zob. [[http://www.gesetze-im-internet.de/sgb_5/__13.html § 13 SGB V]]
Dodane:
Powyższe zagadnienia łączą się ściśle z przepisami o [[KoordynacjaSystemowZabezpieczeniaZdrowotnego koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego]], wynikającymi z rozporządzenia [[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/DE/TXT/PDF/?uri=CELEX:02004R0883-20140101&rid=1 (WE) nr 883/2004]] oraz rozporządzenia wykonawczego (rozp. [[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/DE/TXT/PDF/?uri=CELEX:02009R0987-20140101&rid=1 (WE) nr 987/2009]]). Przepisy koordynacyjne wskazują jednak, jakie prawo jest właściwe dla danego świadczeniobiorcy, natomiast przepisy wdrażające dyrektywę stanowią prawo materialne, rozstrzygające o treści uprawnień.
Uprawnienia te zostały włączone do polskiego systemu ubezpieczeń zdrowotnych na mocy ustawy z dnia 10 października 2014 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw ([[http://isap.sejm.gov.pl/Download?id=WDU20140001491&type=2 Dz.U. 2014 poz. 1491]]), w przepisach art. 42a i nast. ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
Podstawą roszczenia będzie zatem w prawie polskim {{pu przepis="art. 42b UŚwiadczOpiekiZdrow"}}. Roszczenie o zwrot kosztów opieki zdrowotnej jest uzależnione od spełnienia następujących przesłanek:
1) uzyskanie przez świadczeniobiorcę, przed skorzystaniem ze świadczenia opieki zdrowotnej, podlegającego zwrotowi kosztów, odpowiedniego skierowania lub zlecenia na przejazd środkami transportu sanitarnego oraz
W Polsce krąg osób uprawnionych wyznacza {{pu przepis="art. 42g ust. 1 UŚwiadczOpiekiZdrow"}}.
W Polsce w nowym stanie prawnym w Polsce świadczenia wymagające uzyskania uprzedniej zgody zostaną wymienione w załączniku do rozporządzenia wydanego na podstawie przyszłego {{pu przepis="art. 42e UŚwiadczOpiekiZdrow"}}.
Warunkiem zwrotu kosztów leczenia jest uzyskanie **skierowania** lub **zlecenia** na przejazd środkami transportu sanitarnego ({{pu przepis="art. 42b ust. 3 UŚwiadczOpiekiZdrow"}}). Skierowanie może być wystawione również przez lekarza wykonującego zawód w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej. Skierowanie lub zlecenie lekarza zagranicznego jest równoważne z krajowym ({{pu przepis="art. 42b ust. 3 UŚwiadczOpiekiZdrow"}}). Nie wiadomo jednak, czy skierowanie będzie wymagane także w zakresie opieki transgranicznej, w tych sytuacjach, gdy ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej takowego nie wymaga (zob. {{pu przepis="art. 57 ust. 2 UŚwiadczOpiekiZdrow"}}).
W {{pu przepis="art. 42d ust. 2 UŚwiadczOpiekiZdrow"}} znajduje się wykaz okoliczności wykluczających uzyskanie zwrotu. Wystarczy wystąpienie jednej z okoliczności, aby uprawniony organ odmówił uznania wniosku i nie wypłacił zwrotu.
Roszczenie zostanie zaspokojone w wysokości, w jakiej "byłyby pokryte przez państwo członkowskie ubezpieczenia, gdyby ta sama opieka zdrowotna była świadczona na jego terytorium a jednocześnie w takiej wysokości, aby nie przekroczyć rzeczywistego kosztu otrzymanej opieki zdrowotnej" (art. 7 ust. 4 zd. 1 dyrektywy). Zapis ten transponuje do polskiego systemu {{pu przepis="art. 42c UŚwiadczOpiekiZdrow"}}. Najważniejszym stwierdzeniem jest tutaj, iż zwrot kosztów nie może przekraczać kwoty wydatków rzeczywiście poniesionych przez świadczeniobiorcę z tytułu uzyskania danego świadczenia opieki zdrowotnej, ustalonej przy zastosowaniu kursu średniego dla danej waluty ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu wystawienia rachunku.
Przepisy dot. postępowania zostaną zamieszczone w {{pu przepis="art. 42d UŚwiadczOpiekiZdrow"}}. Okoliczność braku uprzedniej zgody, o której mowa jest w art. 42d ust. 2 pkt 5 UŚwiadczOpiekiZdrownie będzie miała znaczenia, gdy zgoda generalnie nie jest wymagana (gdyż chodzi np. o świadczenia ambulatoryjne należące do koszyka świadczeń gwarantowanych) oraz w sytuacjach opisanych w {{pu przepis="art. 42d ust. 3 UŚwiadczOpiekiZdrow"}}. W tym ostatnim wypadku zgoda jest zbędna, gdy świadczenie jest podyktowane celem ratowania życia lub zdrowia i zostanie dokonane po 30 dniach od złożenia wniosku.
Podstawą prawną roszczenia o wyrażenie zgody będą {{pu przepis="art. 42b ust. 8 UŚwiadczOpiekiZdrow"}} w zw z {{pu przepis="art. 42f ust. 2 UŚwiadczOpiekiZdrow"}}. Wynika z nich, że zgody można się domagać jedynie wówczas, gdy
W Polsce krąg osób uprawnionych ustala art. 42g ustawy.
Podstawami odmówienia zgody mogą być wyłącznie okoliczności wymienione w art. 8 ust. 6 dyrektywy. Według planowanego {{pu przepis="art. 42f ust. 2 UŚwiadczOpiekiZdrow"}} do tych okoliczności należeć będą wyłącznie:
1) świadczenie może zostać udzielone w kraju, przez świadczeniodawcę posiadającego umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, w terminie nieprzekraczającym czasu oczekiwania, o którym mowa w art. 42f ust. 3 pkt 2 lit. h UŚwiadczOpiekiZdrow;
Postępowanie w sprawie udzielenia zgody reguluje {{pu przepis="art. 42f UŚwiadczOpiekiZdrow"}}.
Uprawnienia te zostały włączone do polskiego systemu ubezpieczeń zdrowotnych na mocy ustawy z dnia 10 października 2014 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw ([[http://isap.sejm.gov.pl/Download?id=WDU20140001491&type=2 Dz.U. 2014 poz. 1491]]), w przepisach art. 42a i nast. ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
Podstawą roszczenia będzie zatem w prawie polskim {{pu przepis="art. 42b UŚwiadczOpiekiZdrow"}}. Roszczenie o zwrot kosztów opieki zdrowotnej jest uzależnione od spełnienia następujących przesłanek:
1) uzyskanie przez świadczeniobiorcę, przed skorzystaniem ze świadczenia opieki zdrowotnej, podlegającego zwrotowi kosztów, odpowiedniego skierowania lub zlecenia na przejazd środkami transportu sanitarnego oraz
W Polsce krąg osób uprawnionych wyznacza {{pu przepis="art. 42g ust. 1 UŚwiadczOpiekiZdrow"}}.
W Polsce w nowym stanie prawnym w Polsce świadczenia wymagające uzyskania uprzedniej zgody zostaną wymienione w załączniku do rozporządzenia wydanego na podstawie przyszłego {{pu przepis="art. 42e UŚwiadczOpiekiZdrow"}}.
Warunkiem zwrotu kosztów leczenia jest uzyskanie **skierowania** lub **zlecenia** na przejazd środkami transportu sanitarnego ({{pu przepis="art. 42b ust. 3 UŚwiadczOpiekiZdrow"}}). Skierowanie może być wystawione również przez lekarza wykonującego zawód w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej. Skierowanie lub zlecenie lekarza zagranicznego jest równoważne z krajowym ({{pu przepis="art. 42b ust. 3 UŚwiadczOpiekiZdrow"}}). Nie wiadomo jednak, czy skierowanie będzie wymagane także w zakresie opieki transgranicznej, w tych sytuacjach, gdy ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej takowego nie wymaga (zob. {{pu przepis="art. 57 ust. 2 UŚwiadczOpiekiZdrow"}}).
W {{pu przepis="art. 42d ust. 2 UŚwiadczOpiekiZdrow"}} znajduje się wykaz okoliczności wykluczających uzyskanie zwrotu. Wystarczy wystąpienie jednej z okoliczności, aby uprawniony organ odmówił uznania wniosku i nie wypłacił zwrotu.
Roszczenie zostanie zaspokojone w wysokości, w jakiej "byłyby pokryte przez państwo członkowskie ubezpieczenia, gdyby ta sama opieka zdrowotna była świadczona na jego terytorium a jednocześnie w takiej wysokości, aby nie przekroczyć rzeczywistego kosztu otrzymanej opieki zdrowotnej" (art. 7 ust. 4 zd. 1 dyrektywy). Zapis ten transponuje do polskiego systemu {{pu przepis="art. 42c UŚwiadczOpiekiZdrow"}}. Najważniejszym stwierdzeniem jest tutaj, iż zwrot kosztów nie może przekraczać kwoty wydatków rzeczywiście poniesionych przez świadczeniobiorcę z tytułu uzyskania danego świadczenia opieki zdrowotnej, ustalonej przy zastosowaniu kursu średniego dla danej waluty ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu wystawienia rachunku.
Przepisy dot. postępowania zostaną zamieszczone w {{pu przepis="art. 42d UŚwiadczOpiekiZdrow"}}. Okoliczność braku uprzedniej zgody, o której mowa jest w art. 42d ust. 2 pkt 5 UŚwiadczOpiekiZdrownie będzie miała znaczenia, gdy zgoda generalnie nie jest wymagana (gdyż chodzi np. o świadczenia ambulatoryjne należące do koszyka świadczeń gwarantowanych) oraz w sytuacjach opisanych w {{pu przepis="art. 42d ust. 3 UŚwiadczOpiekiZdrow"}}. W tym ostatnim wypadku zgoda jest zbędna, gdy świadczenie jest podyktowane celem ratowania życia lub zdrowia i zostanie dokonane po 30 dniach od złożenia wniosku.
Podstawą prawną roszczenia o wyrażenie zgody będą {{pu przepis="art. 42b ust. 8 UŚwiadczOpiekiZdrow"}} w zw z {{pu przepis="art. 42f ust. 2 UŚwiadczOpiekiZdrow"}}. Wynika z nich, że zgody można się domagać jedynie wówczas, gdy
W Polsce krąg osób uprawnionych ustala art. 42g ustawy.
Podstawami odmówienia zgody mogą być wyłącznie okoliczności wymienione w art. 8 ust. 6 dyrektywy. Według planowanego {{pu przepis="art. 42f ust. 2 UŚwiadczOpiekiZdrow"}} do tych okoliczności należeć będą wyłącznie:
1) świadczenie może zostać udzielone w kraju, przez świadczeniodawcę posiadającego umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, w terminie nieprzekraczającym czasu oczekiwania, o którym mowa w art. 42f ust. 3 pkt 2 lit. h UŚwiadczOpiekiZdrow;
Postępowanie w sprawie udzielenia zgody reguluje {{pu przepis="art. 42f UŚwiadczOpiekiZdrow"}}.
Usunięte:
Aktualnie zakotwiczone w {{pu przepis="art. 25 UŚwiadczOpiekiZdrow"}}. Po reformie {{pu przepis="art. 25 UŚwiadczOpiekiZdrow"}} zostanie zastąpiony art. 42i. Zasady udzielania świadczeń transgranicznych na tej podstawie będą przedmiotem osobnej analizy.
Podstawą roszczenia ma być w prawie polskim art. 42b ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (zob. projekt ustawy).
Roszczenie o zwrot kosztów opieki zdrowotnej jest uzależnione od spełnienia następujących przesłanek:
1) uzyskanie przez świadczeniobiorcę, przed skorzystaniem ze świadczenia opieki zdrowotnej, podlegającego zwrotowi kosztów, odpowiedniego skierowania lub zlecenia na przejazd środkami transportu sanitarnego,
W Polsce krąg osób uprawnionych będzie ustalany w zasad określonych w przyszłym art. 42g ustawy.
W Polsce w nowym stanie prawnym w Polsce świadczenia wymagające uzyskania uprzedniej zgody zostaną wymienione w załączniku do rozporządzenia wydanego na podstawie przyszłego art. 42e ustawy (zob. str. 111 i nast. projektu ustawy).
Warunkiem zwrotu kosztów leczenia jest uzyskanie **skierowania** lub **zlecenia** na przejazd środkami transportu sanitarnego (art. 42b ust. 3 projektu). Skierowanie może być wystawione również przez lekarza wykonującego zawód w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej. Skierowanie lub zlecenie lekarza zagranicznego jest równoważne z krajowym (art. 42b ust. 3 projektu). Nie wiadomo jednak, czy skierowanie będzie wymagane także w zakresie opieki transgranicznej, w tych sytuacjach, gdy ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej takowego nie wymaga (zob. {{pu przepis="art. 57 ust. 2 UŚwiadczOpiekiZdrow"}}).
W projektowanym art. 42d ust. 2 planuje się zamieszczenie wykazu okoliczności wykluczających uzyskanie zwrotu. Wystarczy wystąpienie jednej z okoliczności, aby uprawniony organ odmówił uznania wniosku i nie wypłacił zwrotu.
Roszczenie zostanie zaspokojone w wysokości, w jakiej "byłyby pokryte przez państwo członkowskie ubezpieczenia, gdyby ta sama opieka zdrowotna była świadczona na jego terytorium a jednocześnie w takiej wysokości, aby nie przekroczyć rzeczywistego kosztu otrzymanej opieki zdrowotnej" (art. 7 ust. 4 zd. 1 dyrektywy). W Polsce zapis ten ma być transponowany i uzupełniony w przyszłym ""art. 42c UŚwiadczOpiekiZdrow"" (zob. projekt ustawy). Najważniejszym stwierdzeniem jest tutaj, iż zwrot kosztów nie może przekraczać kwoty wydatków rzeczywiście poniesionych przez świadczeniobiorcę z tytułu uzyskania danego świadczenia opieki zdrowotnej, ustalonej przy zastosowaniu kursu średniego dla danej waluty ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu wystawienia rachunku.
Przepisy dot. postępowania zostaną zamieszczone w art. 42 d ustawy. Okoliczność braku uprzedniej zgody, o której mowa jest w art. 42d ust. 2 pkt 5 nie będzie miała znaczenia, gdy zgoda generalnie nie jest wymagana (gdyż chodzi np. o świadczenia ambulatoryjne należące do koszyka świadczeń gwarantowanych) oraz w sytuacjach opisanych w art. 42d ust. 3. W tym ostatnim wypadku zgoda jest zbędna, gdy świadczenie jest podyktowane celem ratowania życia lub zdrowia i zostanie dokonane po 30 dniach od złożenia wniosku.
Podstawą prawną roszczenia o wyrażenie zgody będą art. 42b ust. 8 w zw z art. 42f ust. 2 ustawy. Wynika z nich, że zgody można się domagać jedynie wówczas, gdy
W Polsce krąg osób uprawnionych będzie ustalany w zasad określonych w przyszłym art. 42g ustawy.
Podstawami odmówienia zgody mogą być wyłącznie okoliczności wymienione w art. 8 ust. 6 dyrektywy. Według planowanego art. 42f ust. 2 ustawy do tych okoliczności należeć będą wyłącznie:
1) świadczenie może zostać udzielone w kraju, przez świadczeniodawcę posiadającego umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, w terminie nieprzekraczającym czasu oczekiwania, o którym mowa w art. 42f ust. 3 pkt 2 lit. h;
Postępowanie w sprawie udzielenia zgody zostanie uregulowane w art. 42f ustawy.
Dodane:
Osobno należy natomiast analizować uprawnienia ubezpieczonych z zakresu opieki zdrowotnej na podstawie przepisów o [[KoordynacjaSystemowZabezpieczeniaZdrowotnego koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego]], wynikające z rozporządzenia [[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/DE/TXT/PDF/?uri=CELEX:02004R0883-20140101&rid=1 (WE) nr 883/2004]] oraz rozporządzenia wykonawczego (rozp. [[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/DE/TXT/PDF/?uri=CELEX:02009R0987-20140101&rid=1 (WE) nr 987/2009]])
Aktualnie zakotwiczone w {{pu przepis="art. 25 UŚwiadczOpiekiZdrow"}}. Po reformie {{pu przepis="art. 25 UŚwiadczOpiekiZdrow"}} zostanie zastąpiony art. 42i. Zasady udzielania świadczeń transgranicznych na tej podstawie będą przedmiotem osobnej analizy.
Aktualnie zakotwiczone w {{pu przepis="art. 25 UŚwiadczOpiekiZdrow"}}. Po reformie {{pu przepis="art. 25 UŚwiadczOpiekiZdrow"}} zostanie zastąpiony art. 42i. Zasady udzielania świadczeń transgranicznych na tej podstawie będą przedmiotem osobnej analizy.
Usunięte:
Dodane:
Wg dyrektywy świadczeniami, dla których można zastrzec wymóg uzyskania uprzedniej zgody są:
- świadczenia podlegające wymogom planowania (art. 8 ust. 2 a) dyrektywy) oraz
- świadczenia stwarzające szczególne ryzyko dla pacjenta względnie pochodzące od świadczeniodawcy, który może budzić poważne i szczególne wątpliwości co do jakości lub bezpieczeństwa opieki.
Warunkiem zwrotu kosztów leczenia jest uzyskanie **skierowania** lub **zlecenia** na przejazd środkami transportu sanitarnego (art. 42b ust. 3 projektu). Skierowanie może być wystawione również przez lekarza wykonującego zawód w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej. Skierowanie lub zlecenie lekarza zagranicznego jest równoważne z krajowym (art. 42b ust. 3 projektu). Nie wiadomo jednak, czy skierowanie będzie wymagane także w zakresie opieki transgranicznej, w tych sytuacjach, gdy ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej takowego nie wymaga (zob. {{pu przepis="art. 57 ust. 2 UŚwiadczOpiekiZdrow"}}).
W projektowanym art. 42d ust. 2 planuje się zamieszczenie wykazu okoliczności wykluczających uzyskanie zwrotu. Wystarczy wystąpienie jednej z okoliczności, aby uprawniony organ odmówił uznania wniosku i nie wypłacił zwrotu.
Przepisy dot. postępowania zostaną zamieszczone w art. 42 d ustawy. Okoliczność braku uprzedniej zgody, o której mowa jest w art. 42d ust. 2 pkt 5 nie będzie miała znaczenia, gdy zgoda generalnie nie jest wymagana (gdyż chodzi np. o świadczenia ambulatoryjne należące do koszyka świadczeń gwarantowanych) oraz w sytuacjach opisanych w art. 42d ust. 3. W tym ostatnim wypadku zgoda jest zbędna, gdy świadczenie jest podyktowane celem ratowania życia lub zdrowia i zostanie dokonane po 30 dniach od złożenia wniosku.
Prawo państw członkowskich do zastrzeżenia wymogu uzyskania przez pacjenta zgody na świadczenia transgranicznej opieki zdrowotnej ma swoje oparcie także w orzecznictwie TSUE (zob. wyrok TSUE z 12.7.2001 r. w spr. C-157/99 (Smits i Peerbooms), Zb. Orz. 2001, I-5473; wyrok w spr. C-385/99 (Müller-Faure i van Riet), Zb. Orz. 2003, I-4509; w sr. 372/04 (Watts), Zb. Orz. 2006, I-4325). TSUE ograniczył te przypadki jednak do sytuacji leczenia stacjonarnego oraz zastosowania specjalistycznych urządzeń (wyrok z w spr. C-512/08 (EK/Francja) oraz w spr. C-255/09 (EK/Portugalia)). Jednakże wg TSUE w sytuacjach szczególnie pilnych nie ma znaczenia charakter leczenia czy stosowania specjalistycznych urządzeń (wyrok TSUE w spr. C-173/09 (Elchinov)). Na tym orzecznictwie ustawodawca unijny oparł rozwiązania przewidziane w art. 8 i nast. dyrektywy 2011/24/UE, które następnie zostaną lub już zostaną transponowane do porządków krajowych.
Także i w tym wypadku chodzi o roszczenie wynikające z przepisów prawa administracyjnego i tym samym podlegające reżimowi prawa administracyjnego (KPA) oraz sądowo-administracyjnego.
(...)
- świadczenia podlegające wymogom planowania (art. 8 ust. 2 a) dyrektywy) oraz
- świadczenia stwarzające szczególne ryzyko dla pacjenta względnie pochodzące od świadczeniodawcy, który może budzić poważne i szczególne wątpliwości co do jakości lub bezpieczeństwa opieki.
Warunkiem zwrotu kosztów leczenia jest uzyskanie **skierowania** lub **zlecenia** na przejazd środkami transportu sanitarnego (art. 42b ust. 3 projektu). Skierowanie może być wystawione również przez lekarza wykonującego zawód w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej. Skierowanie lub zlecenie lekarza zagranicznego jest równoważne z krajowym (art. 42b ust. 3 projektu). Nie wiadomo jednak, czy skierowanie będzie wymagane także w zakresie opieki transgranicznej, w tych sytuacjach, gdy ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej takowego nie wymaga (zob. {{pu przepis="art. 57 ust. 2 UŚwiadczOpiekiZdrow"}}).
W projektowanym art. 42d ust. 2 planuje się zamieszczenie wykazu okoliczności wykluczających uzyskanie zwrotu. Wystarczy wystąpienie jednej z okoliczności, aby uprawniony organ odmówił uznania wniosku i nie wypłacił zwrotu.
Przepisy dot. postępowania zostaną zamieszczone w art. 42 d ustawy. Okoliczność braku uprzedniej zgody, o której mowa jest w art. 42d ust. 2 pkt 5 nie będzie miała znaczenia, gdy zgoda generalnie nie jest wymagana (gdyż chodzi np. o świadczenia ambulatoryjne należące do koszyka świadczeń gwarantowanych) oraz w sytuacjach opisanych w art. 42d ust. 3. W tym ostatnim wypadku zgoda jest zbędna, gdy świadczenie jest podyktowane celem ratowania życia lub zdrowia i zostanie dokonane po 30 dniach od złożenia wniosku.
Prawo państw członkowskich do zastrzeżenia wymogu uzyskania przez pacjenta zgody na świadczenia transgranicznej opieki zdrowotnej ma swoje oparcie także w orzecznictwie TSUE (zob. wyrok TSUE z 12.7.2001 r. w spr. C-157/99 (Smits i Peerbooms), Zb. Orz. 2001, I-5473; wyrok w spr. C-385/99 (Müller-Faure i van Riet), Zb. Orz. 2003, I-4509; w sr. 372/04 (Watts), Zb. Orz. 2006, I-4325). TSUE ograniczył te przypadki jednak do sytuacji leczenia stacjonarnego oraz zastosowania specjalistycznych urządzeń (wyrok z w spr. C-512/08 (EK/Francja) oraz w spr. C-255/09 (EK/Portugalia)). Jednakże wg TSUE w sytuacjach szczególnie pilnych nie ma znaczenia charakter leczenia czy stosowania specjalistycznych urządzeń (wyrok TSUE w spr. C-173/09 (Elchinov)). Na tym orzecznictwie ustawodawca unijny oparł rozwiązania przewidziane w art. 8 i nast. dyrektywy 2011/24/UE, które następnie zostaną lub już zostaną transponowane do porządków krajowych.
Także i w tym wypadku chodzi o roszczenie wynikające z przepisów prawa administracyjnego i tym samym podlegające reżimowi prawa administracyjnego (KPA) oraz sądowo-administracyjnego.
(...)
Usunięte:
Warunkiem zwrotu kosztów leczenia jest uzyskanie skierowania lub zlecenie na przejazd środkami transportu sanitarnego (art. 42b ust. 3 projektu). Skierowanie może być wystawione również przez lekarza wykonującego zawód w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej. Takie skierowanie lub zlecenie traktuje się jak skierowanie lub zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego (art. 42b ust. 3 projektu). Nie wiadomo jednak, co w sytuacjach, gdy skierowanie nie jest potrzebne. W {{pu przepis="art. 57 ust. 2 UŚwiadczOpiekiZdrow"}} wymienione są świadczenia, dla których nie jest wymagane skierowanie.
W projektowanym art. 42d ust. 2 planuje się zamieszczenie wykazu okoliczności wykluczających uzyskanie zwrotu. Wystarczy wystąpienie jednej z okoliczności, aby uprawniony organ odmówił uznania wniosku i nie wypłacił zwrotu. Można się zastanawiać, czy przesłanki te nie zostały ujęte zbyt szeroko.
Przepisy dot. postępowania zostaną zamieszczone w art. 42 d ustawy. Okoliczność braku uprzedniej zgody, o której mowa jest w art. 42d ust. 2 pkt 5 nie będzie miała znaczenia, gdy zgoda generalnie nie jest wymagana (świadczenia ambulatoryjne należące do gwarantowanych) oraz w sytuacjach opisanych w art. 42d ust. 3. W tym ostatnim wypadku zgoda jest zbędna, gdy świadczenie jest podyktowane celem ratowania życia lub zdrowia i zostanie dokonane po 30 dniach od złożenia wniosku.
Prawo państw członkowskich do ustanowienia wymogu uzyskania zgody na świadczenia transgranicznej opieki zdrowotnej ma swoje oparcie także w orzecznictwie TSUE (zob. wyrok TSUE z 12.7.2001 r. w spr. C-157/99 (Smits i Peerbooms), Zb. Orz. 2001, I-5473; wyrok w spr. C-385/99 (Müller-Faure i van Riet), Zb. Orz. 2003, I-4509; w sr. 372/04 (Watts), Zb. Orz. 2006, I-4325). TSUE ograniczył te przypadki jednak do sytuacji leczenia stacjonarnego oraz zastosowania specjalistycznych urządzeń (wyrok z w spr. C-512/08 (EK/Francja) oraz w spr. C-255/09 (EK/Portugalia)). Jednakże wg TSUE w sytuacjach szczególnie pilnych nie ma znaczenia charakter leczenia czy stosowania specjalistycznych urządzeń (wyrok TSUE w spr. C-173/09 (Elchinov)). Na tym orzecznictwie ustawodawca unijny oparł rozwiązania przewidziane w art. 8 i nast. dyrektywy 2011/24/UE.
Także i w tym wypadku chodzi o roszczenie wynikające z przepisów prawa administracyjnego i tym samym podlegające reżimowi prawa administracyjnego (KPA) oraz sądowoadministracyjnego. Postępowanie w sprawie udzielenia zgody regulować ma art.
Dodane:
Jeżeli jednak opieka zdrowotna nie może być świadczona na terytorium państwa ubezpieczenia w terminie uzasadnionym przesłankami medycznymi, w oparciu o obiektywną ocenę stanu zdrowia pacjenta, historii i prawdopodobnego przebiegu jego choroby, stopnia występującego u niego bólu lub charakteru jego niepełnosprawności w chwili składania lub ponawiania wniosku o udzielenie zgody, wówczas odmowa zgody nie może nastąpić. W takiej sytuacji decyzja administracyjna o wyrażeniu zgody jest decyzją **związaną**.
Usunięte:
Dodane:
Osobno należy natomiast analizować uprawnienia ubezpieczonych z zakresu opieki zdrowotnej na podstawie przepisów o koordynacji systemów ubezpieczeń społecznych, tzn. rozporządzenia [[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/DE/TXT/PDF/?uri=CELEX:02004R0883-20140101&rid=1 (WE) nr 883/2004]] oraz rozporządzenia wykonawczego (rozp. [[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/DE/TXT/PDF/?uri=CELEX:02009R0987-20140101&rid=1 (WE) nr 987/2009]]). Uprawnienie to jest aktualnie zakotwiczone w {{pu przepis="art. 25 UŚwiadczOpiekiZdrow"}}. Po reformie {{pu przepis="art. 25 UŚwiadczOpiekiZdrow"}} zostanie zastąpiony art. 42i. Zasady udzielania świadczeń transgranicznych na tej podstawie będą przedmiotem osobnej analizy.
Usunięte:
Dodane:
Prawo państw członkowskich do ustanowienia wymogu uzyskania zgody na świadczenia transgranicznej opieki zdrowotnej ma swoje oparcie także w orzecznictwie TSUE (zob. wyrok TSUE z 12.7.2001 r. w spr. C-157/99 (Smits i Peerbooms), Zb. Orz. 2001, I-5473; wyrok w spr. C-385/99 (Müller-Faure i van Riet), Zb. Orz. 2003, I-4509; w sr. 372/04 (Watts), Zb. Orz. 2006, I-4325). TSUE ograniczył te przypadki jednak do sytuacji leczenia stacjonarnego oraz zastosowania specjalistycznych urządzeń (wyrok z w spr. C-512/08 (EK/Francja) oraz w spr. C-255/09 (EK/Portugalia)). Jednakże wg TSUE w sytuacjach szczególnie pilnych nie ma znaczenia charakter leczenia czy stosowania specjalistycznych urządzeń (wyrok TSUE w spr. C-173/09 (Elchinov)). Na tym orzecznictwie ustawodawca unijny oparł rozwiązania przewidziane w art. 8 i nast. dyrektywy 2011/24/UE.
Także i w tym wypadku chodzi o roszczenie wynikające z przepisów prawa administracyjnego i tym samym podlegające reżimowi prawa administracyjnego (KPA) oraz sądowoadministracyjnego. Postępowanie w sprawie udzielenia zgody regulować ma art.
- udzielenia zgody domaga się podmiot uprawniony,
W Polsce krąg osób uprawnionych będzie ustalany w zasad określonych w przyszłym art. 42g ustawy.
Postępowanie w sprawie udzielenia zgody zostanie uregulowane w art. 42f ustawy.
Także i w tym wypadku chodzi o roszczenie wynikające z przepisów prawa administracyjnego i tym samym podlegające reżimowi prawa administracyjnego (KPA) oraz sądowoadministracyjnego. Postępowanie w sprawie udzielenia zgody regulować ma art.
- udzielenia zgody domaga się podmiot uprawniony,
W Polsce krąg osób uprawnionych będzie ustalany w zasad określonych w przyszłym art. 42g ustawy.
Postępowanie w sprawie udzielenia zgody zostanie uregulowane w art. 42f ustawy.
Usunięte:
((2)) Zakres
Dodane:
==uprawnienia na podstawie przepisów dyrektywy 2011/24/UE==
==uwaga - stan na dzień 29.9.2014 r.==
Osobno należy natomiast analizować uprawnienia ubezpieczonych z zakresu opieki zdrowotnej na podstawie przepisów o koordynacji systemów ubezpieczeń społecznych, tzn. rozporządzenia [[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/DE/TXT/PDF/?uri=CELEX:02004R0883-20140101&rid=1 (WE) nr 883/2004]] oraz rozporządzenia wykonawczego (rozp. [[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/DE/TXT/PDF/?uri=CELEX:02009R0987-20140101&rid=1 (WE) nr 987/2009]]). Uprawnienie to jest aktualnie zakotwiczone w {{pu przepis="art. 25 UŚwiadczOpiekiZdrow"}}. Po reformie {{pu przepis="art. 25 UŚwiadczOpiekiZdrow"}} zostanie zastąpiony art. 42i.
W projektowanym art. 42d ust. 2 planuje się zamieszczenie wykazu okoliczności wykluczających uzyskanie zwrotu. Wystarczy wystąpienie jednej z okoliczności, aby uprawniony organ odmówił uznania wniosku i nie wypłacił zwrotu. Można się zastanawiać, czy przesłanki te nie zostały ujęte zbyt szeroko.
==uwaga - stan na dzień 29.9.2014 r.==
Osobno należy natomiast analizować uprawnienia ubezpieczonych z zakresu opieki zdrowotnej na podstawie przepisów o koordynacji systemów ubezpieczeń społecznych, tzn. rozporządzenia [[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/DE/TXT/PDF/?uri=CELEX:02004R0883-20140101&rid=1 (WE) nr 883/2004]] oraz rozporządzenia wykonawczego (rozp. [[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/DE/TXT/PDF/?uri=CELEX:02009R0987-20140101&rid=1 (WE) nr 987/2009]]). Uprawnienie to jest aktualnie zakotwiczone w {{pu przepis="art. 25 UŚwiadczOpiekiZdrow"}}. Po reformie {{pu przepis="art. 25 UŚwiadczOpiekiZdrow"}} zostanie zastąpiony art. 42i.
W projektowanym art. 42d ust. 2 planuje się zamieszczenie wykazu okoliczności wykluczających uzyskanie zwrotu. Wystarczy wystąpienie jednej z okoliczności, aby uprawniony organ odmówił uznania wniosku i nie wypłacił zwrotu. Można się zastanawiać, czy przesłanki te nie zostały ujęte zbyt szeroko.
Usunięte:
W projektowanym art. 42d ust. 2 planuje się zamieszczenie wykazu okoliczności wykluczających uzyskanie zwrotu. Wystarczy wystąpienie jednej z okoliczności, aby uprawniony organ odmówił uznania wniosku i nie wypłacił zwrotu.
Dodane:
1) brak przesłanek negatywnych uzasadniających odmowę zwrotu.
W Polsce krąg osób uprawnionych będzie ustalany w zasad określonych w przyszłym art. 42g ustawy.
((3)) brak okoliczności uzasadniających wydanie decyzji odmownej
W projektowanym art. 42d ust. 2 planuje się zamieszczenie wykazu okoliczności wykluczających uzyskanie zwrotu. Wystarczy wystąpienie jednej z okoliczności, aby uprawniony organ odmówił uznania wniosku i nie wypłacił zwrotu.
((2)) Postępowanie
Przepisy dot. postępowania zostaną zamieszczone w art. 42 d ustawy. Okoliczność braku uprzedniej zgody, o której mowa jest w art. 42d ust. 2 pkt 5 nie będzie miała znaczenia, gdy zgoda generalnie nie jest wymagana (świadczenia ambulatoryjne należące do gwarantowanych) oraz w sytuacjach opisanych w art. 42d ust. 3. W tym ostatnim wypadku zgoda jest zbędna, gdy świadczenie jest podyktowane celem ratowania życia lub zdrowia i zostanie dokonane po 30 dniach od złożenia wniosku.
W Polsce krąg osób uprawnionych będzie ustalany w zasad określonych w przyszłym art. 42g ustawy.
((3)) brak okoliczności uzasadniających wydanie decyzji odmownej
W projektowanym art. 42d ust. 2 planuje się zamieszczenie wykazu okoliczności wykluczających uzyskanie zwrotu. Wystarczy wystąpienie jednej z okoliczności, aby uprawniony organ odmówił uznania wniosku i nie wypłacił zwrotu.
((2)) Postępowanie
Przepisy dot. postępowania zostaną zamieszczone w art. 42 d ustawy. Okoliczność braku uprzedniej zgody, o której mowa jest w art. 42d ust. 2 pkt 5 nie będzie miała znaczenia, gdy zgoda generalnie nie jest wymagana (świadczenia ambulatoryjne należące do gwarantowanych) oraz w sytuacjach opisanych w art. 42d ust. 3. W tym ostatnim wypadku zgoda jest zbędna, gdy świadczenie jest podyktowane celem ratowania życia lub zdrowia i zostanie dokonane po 30 dniach od złożenia wniosku.
Dodane:
Warunkiem zwrotu kosztów leczenia jest uzyskanie skierowania lub zlecenie na przejazd środkami transportu sanitarnego (art. 42b ust. 3 projektu). Skierowanie może być wystawione również przez lekarza wykonującego zawód w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej. Takie skierowanie lub zlecenie traktuje się jak skierowanie lub zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego (art. 42b ust. 3 projektu). Nie wiadomo jednak, co w sytuacjach, gdy skierowanie nie jest potrzebne. W {{pu przepis="art. 57 ust. 2 UŚwiadczOpiekiZdrow"}} wymienione są świadczenia, dla których nie jest wymagane skierowanie.
Roszczenie zostanie zaspokojone w wysokości, w jakiej "byłyby pokryte przez państwo członkowskie ubezpieczenia, gdyby ta sama opieka zdrowotna była świadczona na jego terytorium a jednocześnie w takiej wysokości, aby nie przekroczyć rzeczywistego kosztu otrzymanej opieki zdrowotnej" (art. 7 ust. 4 zd. 1 dyrektywy). W Polsce zapis ten ma być transponowany i uzupełniony w przyszłym ""art. 42c UŚwiadczOpiekiZdrow"" (zob. projekt ustawy). Najważniejszym stwierdzeniem jest tutaj, iż zwrot kosztów nie może przekraczać kwoty wydatków rzeczywiście poniesionych przez świadczeniobiorcę z tytułu uzyskania danego świadczenia opieki zdrowotnej, ustalonej przy zastosowaniu kursu średniego dla danej waluty ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu wystawienia rachunku.
Roszczenie zostanie zaspokojone w wysokości, w jakiej "byłyby pokryte przez państwo członkowskie ubezpieczenia, gdyby ta sama opieka zdrowotna była świadczona na jego terytorium a jednocześnie w takiej wysokości, aby nie przekroczyć rzeczywistego kosztu otrzymanej opieki zdrowotnej" (art. 7 ust. 4 zd. 1 dyrektywy). W Polsce zapis ten ma być transponowany i uzupełniony w przyszłym ""art. 42c UŚwiadczOpiekiZdrow"" (zob. projekt ustawy). Najważniejszym stwierdzeniem jest tutaj, iż zwrot kosztów nie może przekraczać kwoty wydatków rzeczywiście poniesionych przez świadczeniobiorcę z tytułu uzyskania danego świadczenia opieki zdrowotnej, ustalonej przy zastosowaniu kursu średniego dla danej waluty ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu wystawienia rachunku.
Usunięte:
Roszczenie zostanie zaspokojone w wysokości, w jakiej "byłyby pokryte przez państwo członkowskie ubezpieczenia, gdyby ta sama opieka zdrowotna była świadczona na jego terytorium a jednocześnie w takiej wysokości, aby nie przekroczyć rzeczywistego kosztu otrzymanej opieki zdrowotnej" (art. 7 ust. 4 zd. 1 dyrektywy). W Polsce zapis ten ma być transponowany i uzupełniony w przyszłym {{pu przepis="art. 42c UŚwiadczOpiekiZdrow"}} (zob. projekt ustawy). Najważniejszym stwierdzeniem jest tutaj, iż zwrot kosztów nie może przekraczać kwoty wydatków rzeczywiście poniesionych przez świadczeniobiorcę z tytułu uzyskania danego świadczenia opieki zdrowotnej, ustalonej przy zastosowaniu kursu średniego dla danej waluty ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu wystawienia rachunku.
