Kazus nr 4 z zakresu roszczenia windykacyjnego
prawo właściwe dla roszczeń windykacyjnych
A. Stan faktyczny
W 2005 r. T nabył w Niemczech od N maszynę fotograficzną za cenę 40.000 euro.
Z uwagi na fakt, że nie był w stanie zapłacić całej kwoty naraz, ubiegał się w 2004 r. o kredyt w niemieckim banku B AG. W umowie kredytowej ustalono, że T - po nabyciu maszyny - dokona jej przewłaszczenia na zabezpieczenie na rzecz B AG. Ponadto w umowie umieszczony został zapis, o właściwości prawa niemieckiego dla wszelkich sporów wynikających z umowy. Umowę kredytową T podpisał w Niemczech tuż przed zawarciem umowy sprzedaży z N.
Wkrótce potem B wypłacił N całą sumę. Maszyna została wydane T, który zabrał ją do Polski i tam podpisał umowę przewłaszczenia na zabezpieczenie.
T nie spłacił całego kredytu wobec czego B AG wypowiedział umowę zgodnie z regułami prawa niemieckiego i zażądał wydania maszyny.
Czy Bank może domagać się od T wydania maszyny?
(por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22.3.2002 r., I CKN 1137/99, opubl. w OSNC z 2003 r. Nr 4, poz. 51)B. Roszczenie B przeciwko T o wydanie maszyny
Bank miałby roszczenie wobec T, gdyby był właścicielem maszyn, zaś T władałby nimi bez tytułu prawnego.
Ponieważ mamy w tym wypadku do czynienia z stanem faktycznym z elementem zagranicznym (Sachverhalt mit Auslandsberührung), w pierwszej kolejności należy ustalić prawo właściwe dla roszczenia windykacyjnego (statut windykacyjny).
1. Statut windykacyjny
Wobec braku norm międzynarodowych źródłem norm kolizyjnych jest prawo wewnętrzne, dla Polski ustawa z 4.2.2011 r. - Prawo prywatne międzynarodowe (PrPrywMiędz).
Wobec braku norm międzynarodowych źródłem norm kolizyjnych jest prawo wewnętrzne, dla Polski ustawa z 4.2.2011 r. - Prawo prywatne międzynarodowe (PrPrywMiędz).
a. kwalifikacja
Kwalifikacja ma za zadanie ustalić, czy dany stan faktyczny (roszczenie, stosunek prawny, elementy danego stosunku prawnego itp.) jest objęty zakresem określonej normy kolizyjnej. Należy więc w naszym przypadku odnaleźć tą normę kolizyjną w PPM, która swoim zakresem obejmuje także roszczenia windykacyjne. Należy dokonywać kwalifikacji z punktu widzenia materialnego legis fori, tzn. interpretować pojęcia występujące w hipotezie normy kolizyjnej tak, jak interpretuje się je w prawie sądu, który dokonuje tej kwalifikacji.
W naszym przypadku normą, która obejmuje swym zakresem roszczenia windykacyjne jest art. 41 ust. 1 PrPrywMiędz
b. łącznik normy kolizyjnej
Po odnalezieniu normy kolizyjnej ustala się prawo właściwe. Pomaga w tym łącznik normy kolizyjnej (Anknüpfungsmoment, Anknüpfungsgegenstand), tzn. element, który łączy dany stosunek prawny z określonym porządkiem prawnym. W przypadku art. 41 ust. 1 PrPrywMiędz
c. wynik
Statutem windykacyjnym jest więc w tym wypadku prawo polskie, gdyż maszyny znajdują się w chwili zgłaszania roszczenia przez B w Polsce.
Kwalifikacja ma za zadanie ustalić, czy dany stan faktyczny (roszczenie, stosunek prawny, elementy danego stosunku prawnego itp.) jest objęty zakresem określonej normy kolizyjnej. Należy więc w naszym przypadku odnaleźć tą normę kolizyjną w PPM, która swoim zakresem obejmuje także roszczenia windykacyjne. Należy dokonywać kwalifikacji z punktu widzenia materialnego legis fori, tzn. interpretować pojęcia występujące w hipotezie normy kolizyjnej tak, jak interpretuje się je w prawie sądu, który dokonuje tej kwalifikacji.
W naszym przypadku normą, która obejmuje swym zakresem roszczenia windykacyjne jest art. 41 ust. 1 PrPrywMiędz
art. 41 PrPrywMiędz
1. Własność i inne prawa rzeczowe podlegają prawu państwa, w którym znajduje się ich przedmiot.
2. Nabycie i utrata własności, jak również nabycie i utrata oraz zmiana treści lub pierwszeństwa innych praw rzeczowych, podlegają prawu państwa, w którym przedmiot tych praw znajdował się w chwili, gdy nastąpiło zdarzenie pociągające za sobą wymienione skutki prawne.
(por. wyrok SN z dnia 22.3.2002, I CKN 1137/99, opubl. w OSNC z 2003 r. Nr 4, poz. 51), gdyż obejmuje ona swoim zastosowaniem wszelkie zagadnienia związane z prawem własności.1. Własność i inne prawa rzeczowe podlegają prawu państwa, w którym znajduje się ich przedmiot.
2. Nabycie i utrata własności, jak również nabycie i utrata oraz zmiana treści lub pierwszeństwa innych praw rzeczowych, podlegają prawu państwa, w którym przedmiot tych praw znajdował się w chwili, gdy nastąpiło zdarzenie pociągające za sobą wymienione skutki prawne.
Po odnalezieniu normy kolizyjnej ustala się prawo właściwe. Pomaga w tym łącznik normy kolizyjnej (Anknüpfungsmoment, Anknüpfungsgegenstand), tzn. element, który łączy dany stosunek prawny z określonym porządkiem prawnym. W przypadku art. 41 ust. 1 PrPrywMiędz
art. 41 PrPrywMiędz
1. Własność i inne prawa rzeczowe podlegają prawu państwa, w którym znajduje się ich przedmiot.
2. Nabycie i utrata własności, jak również nabycie i utrata oraz zmiana treści lub pierwszeństwa innych praw rzeczowych, podlegają prawu państwa, w którym przedmiot tych praw znajdował się w chwili, gdy nastąpiło zdarzenie pociągające za sobą wymienione skutki prawne.
, łącznikiem jest “miejsce położenia rzeczy” (Belegenheitsort der Sache). Prawem właściwym jest więc prawo, które obowiązuje w miejscu, w którym rzecz się znajduje w chwili zgłaszania roszczenia. 1. Własność i inne prawa rzeczowe podlegają prawu państwa, w którym znajduje się ich przedmiot.
2. Nabycie i utrata własności, jak również nabycie i utrata oraz zmiana treści lub pierwszeństwa innych praw rzeczowych, podlegają prawu państwa, w którym przedmiot tych praw znajdował się w chwili, gdy nastąpiło zdarzenie pociągające za sobą wymienione skutki prawne.
c. wynik
Statutem windykacyjnym jest więc w tym wypadku prawo polskie, gdyż maszyny znajdują się w chwili zgłaszania roszczenia przez B w Polsce.
2. Przesłanki roszczenia windykacyjnego – art. 222 § 1 KC
art. 222 KC
§ 1. Właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.
§ 2. Przeciwko osobie, która narusza własność w inny sposób aniżeli przez pozbawienie właściciela faktycznego władztwa nad rzeczą, przysługuje właścicielowi roszczenie o przywrócenie stanu zgodnego z prawem i o zaniechanie naruszeń.
§ 1. Właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.
§ 2. Przeciwko osobie, która narusza własność w inny sposób aniżeli przez pozbawienie właściciela faktycznego władztwa nad rzeczą, przysługuje właścicielowi roszczenie o przywrócenie stanu zgodnego z prawem i o zaniechanie naruszeń.
Podstawą roszczenia windykacyjnego w prawie polskim jest art. 222 § 2 KC
art. 222 KC
§ 1. Właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.
§ 2. Przeciwko osobie, która narusza własność w inny sposób aniżeli przez pozbawienie właściciela faktycznego władztwa nad rzeczą, przysługuje właścicielowi roszczenie o przywrócenie stanu zgodnego z prawem i o zaniechanie naruszeń.
. § 1. Właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.
§ 2. Przeciwko osobie, która narusza własność w inny sposób aniżeli przez pozbawienie właściciela faktycznego władztwa nad rzeczą, przysługuje właścicielowi roszczenie o przywrócenie stanu zgodnego z prawem i o zaniechanie naruszeń.
a. własność podnoszącego roszczenie
B mógłby podnieść roszczenie windykacyjne, gdyby był właścicielem maszyn. B byłby ich właścicielem, jeżeli sprzedawca N, do którego maszyny należały na początku, przeniósł skutecznie własność na T, a następnie T - po dokonaniu przewłaszczenia na zabezpieczenie - na B.
B mógłby podnieść roszczenie windykacyjne, gdyby był właścicielem maszyn. B byłby ich właścicielem, jeżeli sprzedawca N, do którego maszyny należały na początku, przeniósł skutecznie własność na T, a następnie T - po dokonaniu przewłaszczenia na zabezpieczenie - na B.
a. przeniesienie własności przez N na T
Roszczenie B zależy więc od stosunku prejudycjalnego w postaci przeniesienia własności z N.DE na T. Odpowiedź na to zagadnienie stanowi więc tzw. kwestię wstępną (Vorfrage). Ponieważ chodzi tu o przesłankę przepisu prawa materialnego (art. 222 § 1 KC
Miarodajną normą kolizyjną dla wskazania statutu właściwego dla nabycia własności jest art. 41 ust. 2 PrPrywMiędz
Ponieważ w chwili nabywania maszyn przez T od N maszyny były w Niemczech, nabycie własności przez T należy oceniać wg prawa niemieckiego, a więc § 929 i nast. BGB. Nieczne jest więc porozumienie co do przeniesienia własności (Einigung) i wydanie rzeczy (Übergabe). Ponieważ brak jest jakichkolwiek wątpliwości co do skuteczności przeniesienia własności na T, uznać należy, że T stał się ich właścicielem.
Roszczenie B zależy więc od stosunku prejudycjalnego w postaci przeniesienia własności z N.DE na T. Odpowiedź na to zagadnienie stanowi więc tzw. kwestię wstępną (Vorfrage). Ponieważ chodzi tu o przesłankę przepisu prawa materialnego (art. 222 § 1 KC
art. 222 KC
§ 1. Właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.
§ 2. Przeciwko osobie, która narusza własność w inny sposób aniżeli przez pozbawienie właściciela faktycznego władztwa nad rzeczą, przysługuje właścicielowi roszczenie o przywrócenie stanu zgodnego z prawem i o zaniechanie naruszeń.
) a nie kolizyjnego, jest to kwestia wstępna materialnoprawna (materiellrechtliche Vorfrage, Vorfrage). Przeważa pogląd o odrębnym ustaleniu statutu (selbständige Anknüpfung), a więc prawo wskazane przez normę kolizyjną legis fori, miarodajną ze względu na rodzaj kwestii. której dotyczy. Oznacza to, że musimy odnaleźć normę kolizyjną, wg której ocenimy nabycie własności przez T (a więc znów zastosowanie kwalifikacji i następnie łącznika). § 1. Właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.
§ 2. Przeciwko osobie, która narusza własność w inny sposób aniżeli przez pozbawienie właściciela faktycznego władztwa nad rzeczą, przysługuje właścicielowi roszczenie o przywrócenie stanu zgodnego z prawem i o zaniechanie naruszeń.
Miarodajną normą kolizyjną dla wskazania statutu właściwego dla nabycia własności jest art. 41 ust. 2 PrPrywMiędz
art. 41 PrPrywMiędz
1. Własność i inne prawa rzeczowe podlegają prawu państwa, w którym znajduje się ich przedmiot.
2. Nabycie i utrata własności, jak również nabycie i utrata oraz zmiana treści lub pierwszeństwa innych praw rzeczowych, podlegają prawu państwa, w którym przedmiot tych praw znajdował się w chwili, gdy nastąpiło zdarzenie pociągające za sobą wymienione skutki prawne.
. Nabycie podlega wg tego przepisu prawu tego państwa, w którym znajdował się przedmiot tych praw w chwili, gdy nastąpiło zdarzenie pociągające za sobą wymienione skutki prawne.1. Własność i inne prawa rzeczowe podlegają prawu państwa, w którym znajduje się ich przedmiot.
2. Nabycie i utrata własności, jak również nabycie i utrata oraz zmiana treści lub pierwszeństwa innych praw rzeczowych, podlegają prawu państwa, w którym przedmiot tych praw znajdował się w chwili, gdy nastąpiło zdarzenie pociągające za sobą wymienione skutki prawne.
Ponieważ w chwili nabywania maszyn przez T od N maszyny były w Niemczech, nabycie własności przez T należy oceniać wg prawa niemieckiego, a więc § 929 i nast. BGB. Nieczne jest więc porozumienie co do przeniesienia własności (Einigung) i wydanie rzeczy (Übergabe). Ponieważ brak jest jakichkolwiek wątpliwości co do skuteczności przeniesienia własności na T, uznać należy, że T stał się ich właścicielem.
b. przeniesienie własności przez T na B
Teraz należy ustalić, czy B nabył własność od T na podstawie umowy o przewłaszczenie na zabezpieczenie.
Umowa o przewłaszczenie na zabezpieczenie ma charakter umowy rozporządzającej (pod warunkiem). Zastosowanie ma więc prawo właściwe dla rozporządzenia własnością, czyli prawo ustalone wg art. 41 ust. 1 PrPrywMiędz
Umowy o przewłaszczenie na zabezpieczenie są w prawie polskim akceptowane, choć nie mają podstawy ustawowej.
Przejście prawa własności na podstawie takiej umowy zależy w pierwszej kolejności od tego, czy została ona w ogóle zawarta. Generalnie umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie nie wymagają dochowania żadnych szczególnych zasad, jeżeli dotyczą ruchomości. Można więc wyjść z założenia, iż umowa została prawidłowo zawarta.
Ponieważ mamy tu do czynienia z umową rozporządzającą, skuteczność takiej umowy zależy od istnienia i ważności umowy zobowiązującej do przeniesienia własności. Prawo polskie, które stanowi statut rzeczowy dla kwestii nabycia własności przez B, wychodzi bowiem od zasady kauzalności umów rozporządzających (art. 156 KC
Należy więc ustalić, jaka umowa byłaby tu kauzą dla umowy rozporządzającej i czy była ważna.
Za umowę zobowiązującą do przewłaszczenia na zabezpieczenie uznać należy umowę kredytową, w której T zobowiązał się do przeniesienia własności celem zabezpieczenia kredytu.
Dojście tej umowy (kredytowej) do skutku wymaga oceny wg przepisów prawa właściwego. Statutem zobowiązaniowym jest tu prawo ustalone wg reguł kolizyjnych obowiązujących dla zobowiązań umownych. Obecnie właściwy statut umowny (zobowiązaniowy) określa się obecnie wg RozpUERzymI. Prawem właściwym będzie więc przede wszystkim prawo wybrane przez strony (art. 3 RozpUERzymI
Teraz należy ustalić, czy B nabył własność od T na podstawie umowy o przewłaszczenie na zabezpieczenie.
Umowa o przewłaszczenie na zabezpieczenie ma charakter umowy rozporządzającej (pod warunkiem). Zastosowanie ma więc prawo właściwe dla rozporządzenia własnością, czyli prawo ustalone wg art. 41 ust. 1 PrPrywMiędz
art. 41 PrPrywMiędz
1. Własność i inne prawa rzeczowe podlegają prawu państwa, w którym znajduje się ich przedmiot.
2. Nabycie i utrata własności, jak również nabycie i utrata oraz zmiana treści lub pierwszeństwa innych praw rzeczowych, podlegają prawu państwa, w którym przedmiot tych praw znajdował się w chwili, gdy nastąpiło zdarzenie pociągające za sobą wymienione skutki prawne.
. Ponieważ maszyny w momencie zawierania umowy o przewłaszczenie na zabezpieczenie znajdowały się w Polsce, statutem dla tej kwestii jest więc prawo polskie.1. Własność i inne prawa rzeczowe podlegają prawu państwa, w którym znajduje się ich przedmiot.
2. Nabycie i utrata własności, jak również nabycie i utrata oraz zmiana treści lub pierwszeństwa innych praw rzeczowych, podlegają prawu państwa, w którym przedmiot tych praw znajdował się w chwili, gdy nastąpiło zdarzenie pociągające za sobą wymienione skutki prawne.
Umowy o przewłaszczenie na zabezpieczenie są w prawie polskim akceptowane, choć nie mają podstawy ustawowej.
Przejście prawa własności na podstawie takiej umowy zależy w pierwszej kolejności od tego, czy została ona w ogóle zawarta. Generalnie umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie nie wymagają dochowania żadnych szczególnych zasad, jeżeli dotyczą ruchomości. Można więc wyjść z założenia, iż umowa została prawidłowo zawarta.
Ponieważ mamy tu do czynienia z umową rozporządzającą, skuteczność takiej umowy zależy od istnienia i ważności umowy zobowiązującej do przeniesienia własności. Prawo polskie, które stanowi statut rzeczowy dla kwestii nabycia własności przez B, wychodzi bowiem od zasady kauzalności umów rozporządzających (art. 156 KC
art. 156 KC
Jeżeli zawarcie umowy przenoszącej własność następuje w wykonaniu zobowiązania wynikającego z uprzednio zawartej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności, z zapisu zwykłego, z bezpodstawnego wzbogacenia lub z innego zdarzenia, ważność umowy przenoszącej własność zależy od istnienia tego zobowiązania.
). Wg art. 156 KCJeżeli zawarcie umowy przenoszącej własność następuje w wykonaniu zobowiązania wynikającego z uprzednio zawartej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności, z zapisu zwykłego, z bezpodstawnego wzbogacenia lub z innego zdarzenia, ważność umowy przenoszącej własność zależy od istnienia tego zobowiązania.
art. 156 KC
Jeżeli zawarcie umowy przenoszącej własność następuje w wykonaniu zobowiązania wynikającego z uprzednio zawartej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności, z zapisu zwykłego, z bezpodstawnego wzbogacenia lub z innego zdarzenia, ważność umowy przenoszącej własność zależy od istnienia tego zobowiązania.
ważność umowy rzeczowej zależy bowiem od istnienia i ważności umowy zobowiązującej. Jeżeli zawarcie umowy przenoszącej własność następuje w wykonaniu zobowiązania wynikającego z uprzednio zawartej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności, z zapisu zwykłego, z bezpodstawnego wzbogacenia lub z innego zdarzenia, ważność umowy przenoszącej własność zależy od istnienia tego zobowiązania.
Należy więc ustalić, jaka umowa byłaby tu kauzą dla umowy rozporządzającej i czy była ważna.
Za umowę zobowiązującą do przewłaszczenia na zabezpieczenie uznać należy umowę kredytową, w której T zobowiązał się do przeniesienia własności celem zabezpieczenia kredytu.
Dojście tej umowy (kredytowej) do skutku wymaga oceny wg przepisów prawa właściwego. Statutem zobowiązaniowym jest tu prawo ustalone wg reguł kolizyjnych obowiązujących dla zobowiązań umownych. Obecnie właściwy statut umowny (zobowiązaniowy) określa się obecnie wg RozpUERzymI. Prawem właściwym będzie więc przede wszystkim prawo wybrane przez strony (art. 3 RozpUERzymI
art. 3 RozpUERzymI
1. Umowa podlega prawu wybranemu przez strony. Wybór prawa jest dokonany wyraźnie lub w sposób jednoznaczny wynika z postanowień umowy lub okoliczności sprawy. Strony mogą dokonać wyboru prawa właściwego dla całej umowy lub tylko dla jej części.
2. Strony mogą w każdym czasie umówić się, że umowa podlega prawu innemu niż to, które dla tej umowy było uprzednio właściwe na podstawie wcześniejszego wyboru dokonanego zgodnie z niniejszym artykułem lub na podstawie innych przepisów niniejszego rozporządzenia. Zmiana prawa właściwego dokonana przez strony po zawarciu umowy nie narusza ważności umowy ze względu na formę w rozumieniu art. 11 ani praw osób trzecich.
3. W przypadku gdy wszystkie inne elementy stanu faktycznego w chwili dokonywania wyboru prawa właściwego są zlokalizowane w państwie innym niż państwo, którego prawo zostało wybrane, dokonany przez strony wybór nie narusza stosowania tych przepisów prawa tego innego państwa, których nie można wyłączyć w drodze umowy.
4. W przypadku gdy wszystkie inne elementy stanu faktycznego w chwili dokonywania wyboru prawa właściwego są zlokalizowane w jednym lub więcej państwach członkowskich, dokonany przez strony wybór prawa właściwego innego niż prawo państwa członkowskiego nie narusza stosowania przepisów prawa wspólnotowego, w odpowiednich przypadkach w kształcie, w jakim zostały one wdrożone w państwie członkowskim sądu, których nie można wyłączyć w drodze umowy.
5. Do oceny istnienia i ważności porozumienia stron w przedmiocie prawa właściwego stosuje się przepisy art. 10, 11 i 13.
). Ponieważ w umowie kredytowej wskazano, iż podlega ona prawu niemieckiemu, należy ocenić jej dojście do skutku i skuteczność wg prawa niemieckiego. Brak jest jakichkolwiek wskazówek dla przyjęcia, aby wg prawa niemieckiego umowa nie doszła do skutku. Umowa kredytowa jest więc ważna. Zobowiązanie do przewłaszczenia na zabezpieczenie wynikało więc z ważnego zobowiązania (art. 156 KC1. Umowa podlega prawu wybranemu przez strony. Wybór prawa jest dokonany wyraźnie lub w sposób jednoznaczny wynika z postanowień umowy lub okoliczności sprawy. Strony mogą dokonać wyboru prawa właściwego dla całej umowy lub tylko dla jej części.
2. Strony mogą w każdym czasie umówić się, że umowa podlega prawu innemu niż to, które dla tej umowy było uprzednio właściwe na podstawie wcześniejszego wyboru dokonanego zgodnie z niniejszym artykułem lub na podstawie innych przepisów niniejszego rozporządzenia. Zmiana prawa właściwego dokonana przez strony po zawarciu umowy nie narusza ważności umowy ze względu na formę w rozumieniu art. 11 ani praw osób trzecich.
3. W przypadku gdy wszystkie inne elementy stanu faktycznego w chwili dokonywania wyboru prawa właściwego są zlokalizowane w państwie innym niż państwo, którego prawo zostało wybrane, dokonany przez strony wybór nie narusza stosowania tych przepisów prawa tego innego państwa, których nie można wyłączyć w drodze umowy.
4. W przypadku gdy wszystkie inne elementy stanu faktycznego w chwili dokonywania wyboru prawa właściwego są zlokalizowane w jednym lub więcej państwach członkowskich, dokonany przez strony wybór prawa właściwego innego niż prawo państwa członkowskiego nie narusza stosowania przepisów prawa wspólnotowego, w odpowiednich przypadkach w kształcie, w jakim zostały one wdrożone w państwie członkowskim sądu, których nie można wyłączyć w drodze umowy.
5. Do oceny istnienia i ważności porozumienia stron w przedmiocie prawa właściwego stosuje się przepisy art. 10, 11 i 13.
art. 156 KC
Jeżeli zawarcie umowy przenoszącej własność następuje w wykonaniu zobowiązania wynikającego z uprzednio zawartej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności, z zapisu zwykłego, z bezpodstawnego wzbogacenia lub z innego zdarzenia, ważność umowy przenoszącej własność zależy od istnienia tego zobowiązania.
).Jeżeli zawarcie umowy przenoszącej własność następuje w wykonaniu zobowiązania wynikającego z uprzednio zawartej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności, z zapisu zwykłego, z bezpodstawnego wzbogacenia lub z innego zdarzenia, ważność umowy przenoszącej własność zależy od istnienia tego zobowiązania.
b. wynik co do umowy rzeczowej
Powyższe ustalenia prowadzą do wniosku, że umowa rzeczowa jest skuteczna.
3. Wynik ostateczny
Ponieważ umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie była ważna, własność maszyny fotograficznej przeszła na B. B może domagać się wydania maszyn na podstawie art. 222 § 1 KC
art. 222 KC
§ 1. Właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.
§ 2. Przeciwko osobie, która narusza własność w inny sposób aniżeli przez pozbawienie właściciela faktycznego władztwa nad rzeczą, przysługuje właścicielowi roszczenie o przywrócenie stanu zgodnego z prawem i o zaniechanie naruszeń.
.§ 1. Właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.
§ 2. Przeciwko osobie, która narusza własność w inny sposób aniżeli przez pozbawienie właściciela faktycznego władztwa nad rzeczą, przysługuje właścicielowi roszczenie o przywrócenie stanu zgodnego z prawem i o zaniechanie naruszeń.
CategoryKazusyRoszczenieWindykacyjne CategoryKazusyPrawoPrywatneMiedzynarodowe
