Wersja [9390]
To jest stara wersja KazusPrzechowanieNr1 utworzona przez MarcinKrzymuski, 2009-05-29 10:51:42.
Kazus nr 1 z zakresu umowy przechowania
A. Stan faktyczny
A w czasie podróży do Moskwy, zatrzymał się na dworcu W-wa Centralna na klika godzin. Ponieważ chciał sobie w czasie przerwy zwiedzić stolicę, oddał bagaż (wartość – 3.000 zł) w przechowani bagażu prowadzonej przez B. Jako pokwitowanie A otrzymał kwitek, potwierdzający oddanie bagażu do przechowalni oraz numer bagażu. W czasie wycieczki po mieście A zgubił kwit, który został odnaleziony przez złodzieja Z. Z udał się do przechowalni i – po przedłożeniu kwitka – otrzymał od pracownika przechowalni bagaż A, z którym uciekł. A żąda odszkodowania, na co B odpowiada, że jego pracownik wydał bagaż osobie, która przedstawiała kwit, więc dopełnił wszystkich wymagań.
Czy A może domagać się od B odszkodowania w wysokości 3.000 zł?
B. Rozwiązanie
Roszczenie A przeciwko B o 3.000 zł z z art. 471 KC
art. 471 KC
Dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.
w zw. z art. 835 KCDłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.
art. 835 KC
Przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie nie pogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie.
.Przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie nie pogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie.
1. Powstanie roszczenia
Przesłankami roszczenia odszkodowawczego z art. 471 KC
art. 471 KC
Dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.
jest zawsze szkoda, zdarzenie ją powodujące, polegające na niewykonaniu albo nienależytym wykonaniu zobowiązania oraz związek przyczynowo-skutkowy między zdarzenie i szkodą.Dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.
a. szkoda
A utracił bagaż o wartości 3.000 zł, przez co poniósł szkodę w podanej wysokości.
b. zdarzenie powodujące szkodę - nienależyte wykonania zobowiązania
A i B zwarli skuteczną umowę przechowania. Wiązał ich więc stosunek zobowiązaniowy w rozumieniu art. 471 KC
art. 471 KC
Dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.
.Dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.
Ustawowym obowiązkiem przechowawcy jest wydanie rzeczy oddającemu na przechowanie po upływie umówionego czasu (art. 844 KC
art. 844 KC
§ 1. Składający może w każdym czasie żądać zwrotu rzeczy oddanej na przechowanie.
§ 2. Przechowawca może żądać odebrania rzeczy przed upływem terminu oznaczonego w umowie, jeżeli wskutek okoliczności, których nie mógł przewidzieć, nie może bez własnego uszczerbku lub bez zagrożenia rzeczy przechowywać jej w taki sposób, do jakiego jest zobowiązany. Jeżeli czas przechowania nie był oznaczony albo jeżeli rzecz była przyjęta na przechowanie bez wynagrodzenia, przechowawca może żądać odebrania rzeczy w każdym czasie, byleby jej zwrot nie nastąpił w chwili nieodpowiedniej dla składającego.
§ 3. Zwrot rzeczy powinien nastąpić w miejscu, gdzie miała być przechowywana.
). Niemożność wydania tej rzeczy powoduje, iż umowa nie została należycie wykonana.§ 1. Składający może w każdym czasie żądać zwrotu rzeczy oddanej na przechowanie.
§ 2. Przechowawca może żądać odebrania rzeczy przed upływem terminu oznaczonego w umowie, jeżeli wskutek okoliczności, których nie mógł przewidzieć, nie może bez własnego uszczerbku lub bez zagrożenia rzeczy przechowywać jej w taki sposób, do jakiego jest zobowiązany. Jeżeli czas przechowania nie był oznaczony albo jeżeli rzecz była przyjęta na przechowanie bez wynagrodzenia, przechowawca może żądać odebrania rzeczy w każdym czasie, byleby jej zwrot nie nastąpił w chwili nieodpowiedniej dla składającego.
§ 3. Zwrot rzeczy powinien nastąpić w miejscu, gdzie miała być przechowywana.
Problemem jest jednak odpowiedzialność B. Należy zbadać, czy stwierdzenie B, iż działał należycie, powoduje obalenie domniemania wynikającego z art. 471 KC
art. 471 KC
Dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.
i wyłączenie jego odpowiedzialności. Zgodnie z art. 472 KCDłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.
art. 472 KC
Jeżeli ze szczególnego przepisu ustawy albo z czynności prawnej nie wynika nic innego, dłużnik odpowiedzialny jest za niezachowanie należytej staranności.
w zw. z art. 474 zd. 1 KCJeżeli ze szczególnego przepisu ustawy albo z czynności prawnej nie wynika nic innego, dłużnik odpowiedzialny jest za niezachowanie należytej staranności.
art. 474 KC
Dłużnik odpowiedzialny jest jak za własne działanie lub zaniechanie za działania i zaniechania osób, z których pomocą zobowiązanie wykonywa, jak również osób, którym wykonanie zobowiązania powierza. Przepis powyższy stosuje się także w wypadku, gdy zobowiązanie wykonywa przedstawiciel ustawowy dłużnika.
dłużnik odpowiada także za niezachowanie należytej staranności przez osoby, z których pomocą zobowiązanie wykonywa. Należy więc ustalić, czy pracownik zatrudniony u B dochował należytej staranności (zob. art. 355 § 1 KCDłużnik odpowiedzialny jest jak za własne działanie lub zaniechanie za działania i zaniechania osób, z których pomocą zobowiązanie wykonywa, jak również osób, którym wykonanie zobowiązania powierza. Przepis powyższy stosuje się także w wypadku, gdy zobowiązanie wykonywa przedstawiciel ustawowy dłużnika.
art. 355 KC
§ 1. Dłużnik obowiązany jest do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju (należyta staranność).
§ 2. Należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności.
) wydając bagaż Z. § 1. Dłużnik obowiązany jest do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju (należyta staranność).
§ 2. Należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności.
Z art. 844 § 1 KC
art. 844 KC
§ 1. Składający może w każdym czasie żądać zwrotu rzeczy oddanej na przechowanie.
§ 2. Przechowawca może żądać odebrania rzeczy przed upływem terminu oznaczonego w umowie, jeżeli wskutek okoliczności, których nie mógł przewidzieć, nie może bez własnego uszczerbku lub bez zagrożenia rzeczy przechowywać jej w taki sposób, do jakiego jest zobowiązany. Jeżeli czas przechowania nie był oznaczony albo jeżeli rzecz była przyjęta na przechowanie bez wynagrodzenia, przechowawca może żądać odebrania rzeczy w każdym czasie, byleby jej zwrot nie nastąpił w chwili nieodpowiedniej dla składającego.
§ 3. Zwrot rzeczy powinien nastąpić w miejscu, gdzie miała być przechowywana.
wynika, iż uprawnienie do żądania rzeczy z powrotem przysługuje składającemu. Należyta staranność nakazuje więc wydanie przedmiotu przechowania składającemu (wierzycielowi) alo osobie przez niego uprawnionej, por. art. 452 KC§ 1. Składający może w każdym czasie żądać zwrotu rzeczy oddanej na przechowanie.
§ 2. Przechowawca może żądać odebrania rzeczy przed upływem terminu oznaczonego w umowie, jeżeli wskutek okoliczności, których nie mógł przewidzieć, nie może bez własnego uszczerbku lub bez zagrożenia rzeczy przechowywać jej w taki sposób, do jakiego jest zobowiązany. Jeżeli czas przechowania nie był oznaczony albo jeżeli rzecz była przyjęta na przechowanie bez wynagrodzenia, przechowawca może żądać odebrania rzeczy w każdym czasie, byleby jej zwrot nie nastąpił w chwili nieodpowiedniej dla składającego.
§ 3. Zwrot rzeczy powinien nastąpić w miejscu, gdzie miała być przechowywana.
art. 452 KC
Jeżeli świadczenie zostało spełnione do rąk osoby nie uprawnionej do jego przyjęcia, a przyjęcie świadczenia nie zostało potwierdzone przez wierzyciela, dłużnik jest zwolniony w takim zakresie, w jakim wierzyciel ze świadczenia skorzystał. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy świadczenie zostało spełnione do rąk wierzyciela, który był niezdolny do jego przyjęcia.
. Jeżeli świadczenie zostało spełnione do rąk osoby nie uprawnionej do jego przyjęcia, a przyjęcie świadczenia nie zostało potwierdzone przez wierzyciela, dłużnik jest zwolniony w takim zakresie, w jakim wierzyciel ze świadczenia skorzystał. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy świadczenie zostało spełnione do rąk wierzyciela, który był niezdolny do jego przyjęcia.
Wyjątkowo jednak zwolnienie następuje na mocy art. 92115 § 3 KC
art. 92115 KC
§ 1. Przepisy o papierach wartościowych stosuje się odpowiednio do znaków legitymacyjnych stwierdzających obowiązek świadczenia.
§ 2. W razie utraty znaku legitymacyjnego stwierdzającego w swej treści obowiązek świadczenia na żądanie wierzyciela, dłużnik może uzależnić spełnienie świadczenia od wykazania uprawnienia przez osobę zgłaszającą takie żądanie.
§ 3. Do znaku legitymacyjnego, który nie określa imiennie osoby uprawnionej, stosuje się odpowiednio przepisy o papierach wartościowych na okaziciela, chyba że co innego wynika z przepisów szczególnych.
w zw. z art. 9217 KC§ 1. Przepisy o papierach wartościowych stosuje się odpowiednio do znaków legitymacyjnych stwierdzających obowiązek świadczenia.
§ 2. W razie utraty znaku legitymacyjnego stwierdzającego w swej treści obowiązek świadczenia na żądanie wierzyciela, dłużnik może uzależnić spełnienie świadczenia od wykazania uprawnienia przez osobę zgłaszającą takie żądanie.
§ 3. Do znaku legitymacyjnego, który nie określa imiennie osoby uprawnionej, stosuje się odpowiednio przepisy o papierach wartościowych na okaziciela, chyba że co innego wynika z przepisów szczególnych.
art. 9217 KC
Spełnienie świadczenia do rąk posiadacza legitymowanego treścią papieru wartościowego zwalnia dłużnika, chyba że działał on w złej wierze.
, jeżeli uznać, że kwit bagażowy był znakiem legitymacyjnym na okaziciela stwierdzającym obowiązek świadczenia. W tej sytuacji spełnienie przez dłużnika świadczenia do rąk posiadacza znaku legitymacyjnego na okaziciela zwalnia dłużnika z obowiązku świadczenia, chyba że dłużnik działał w złej wierze.Spełnienie świadczenia do rąk posiadacza legitymowanego treścią papieru wartościowego zwalnia dłużnika, chyba że działał on w złej wierze.
Przez znaki legitymacyjne (papiery legitymacyjne) rozumie się wszelkiego rodzaju dokumenty stwierdzające obowiązek spełnienia świadczenia na rzecz okaziciela dokumentu, nie będące papierami wartościowymi (Zawada w: PietrzykowskiKomentarzKC, art. 921(15) nb. 1). Kwit bagażowy jest znakiem legitymacyjnym na okaziciela, gdyż określa przedmiot umowy przechowania, nie określając z nazwiska składającego. Domniemywa się w związku z tym, że okaziciel jest właścicielem dokumentu i zarazem wierzycielem ucieleśnionej w nim wierzytelności (Zawada w: PietrzykowskiKomentarzKC, art. 921(7) nb. 3).
Pracownik wydając bagaż Z, który przedstawił kwit, spełnił świadczenie do rąk okaziciela
Zwolnienie dłużnika w tym wypadku następuje jednak wyłącznie pod warunkiem, iż nie działał on złej wierze. Zgodnie z domniemaniem z art. 7 KC
art. 7 KC
Jeżeli ustawa uzależnia skutki prawne od dobrej lub złej wiary, domniemywa się istnienie dobrej wiary.
należy domniemywać dobrą wiaręJeżeli ustawa uzależnia skutki prawne od dobrej lub złej wiary, domniemywa się istnienie dobrej wiary.
Tym samym B jest zwolniony z obowiązku świadczenia, gdyż jego pracownik dochował należytej staranności.
2. Wynik
A nie ma wobec B roszczenia o zapłatę 3.000 zł.
CategoryKazusyPrawoCywilne
Na tej stronie nie ma komentarzy
