Inhaltsverzeichnis des Artikels
A. Stan faktyczny
B. Odpowiedź
1. Powstanie roszczenia
a. skuteczna umowa darowizny
b. wykonanie darowizny
c. popadnięcie w niedostatek
d. obdarowany jest nadal wzbog...
e. wynik
2. Brak utraty roszczenia
a. spełnienie świadczenia
b. świadczenie w miejsce wykon...
c. zobowiązanie przemienne (po...
d. upoważnienie przemienne (po...
e. wynik tymczasowy
3. Wynik ostateczny
B. Odpowiedź
1. Powstanie roszczenia
a. skuteczna umowa darowizny
b. wykonanie darowizny
c. popadnięcie w niedostatek
d. obdarowany jest nadal wzbog...
e. wynik
2. Brak utraty roszczenia
a. spełnienie świadczenia
b. świadczenie w miejsce wykon...
c. zobowiązanie przemienne (po...
d. upoważnienie przemienne (po...
e. wynik tymczasowy
3. Wynik ostateczny
Kazus nr 1 z umowy darowizny
sposoby wykonania zobowiązań, upoważnienie przemienne
A. Stan faktyczny
Dnia 1.9.2005 r. A na mocy ustnej umowy zobowiązał się wobec siostrzeńca (B) do darowizny samochodu osobowego o wartości 20.000 zł. Przejście własności miało nastąpić z chwilą przepisania samochodu na nowego właściciela, co trwało aż do początku roku 2006. Dopiero więc 25.1.2006 r. B otrzymał auto do dyspozycji. Niebawem jednak sprzedał samochód, a uzyskane pieniądze (20.000 zł) ulokował w akcjach, które przyniosły mu 1000%-owy zysk.
W lutym 2006 r. A uległ wypadkowi, za który nikt nie ponosi odpowiedzialności, i całkowicie utracił zdolność do zarobkowania. Cały jego majątek został zużyty na przywrócenie zdrowia, na skutek czego A szybko zbiedniał tak, iż nie wystarczało mu na podstawowe potrzeby a z braku ubezpieczenia nie mógł otrzymać renty z FUS.
W czerwcu 2006 r. zażądał więc od B stosownej renty, wiedząc iż ten osiągnął na giełdzie spory sukces finansowy. B odmówił i po sprzedaży części posiadanych akcji zamiast renty wypłacił A jednorazowo 20.000 zł.
A nie chce tych pieniędzy i uważa, że po takiej wartościowej darowiźnie, B jest mu winien dozgonną wdzięczność i tym samym rentę.
Czy A nadal może domagać się renty?
B. Odpowiedź
A mógłby mieć przeciw B roszczenie o rentę na mocy art. 897 zd. 1 KC
art. 897 KC
Jeżeli po wykonaniu darowizny darczyńca popadnie w niedostatek, obdarowany ma obowiązek, w granicach istniejącego jeszcze wzbogacenia, dostarczać darczyńcy środków, których mu brak do utrzymania odpowiadającego jego usprawiedliwionym potrzebom albo do wypełnienia ciążących na nim ustawowych obowiązków alimentacyjnych. Obdarowany może jednak zwolnić się od tego obowiązku zwracając darczyńcy wartość wzbogacenia.
, gdyby po wykonaniu darowizny popadł w niedostatek, a B byłby nadal wzbogacony.Jeżeli po wykonaniu darowizny darczyńca popadnie w niedostatek, obdarowany ma obowiązek, w granicach istniejącego jeszcze wzbogacenia, dostarczać darczyńcy środków, których mu brak do utrzymania odpowiadającego jego usprawiedliwionym potrzebom albo do wypełnienia ciążących na nim ustawowych obowiązków alimentacyjnych. Obdarowany może jednak zwolnić się od tego obowiązku zwracając darczyńcy wartość wzbogacenia.
1. Powstanie roszczenia
Roszczenie o dostarczenie środków utrzymania zależy od tego, czy:
Roszczenie o dostarczenie środków utrzymania zależy od tego, czy:
- strony zawarły skuteczną umowę darowizny,
- umowa ta została wykonana,
- po wykonaniu umowy darowizny darczyńca popadł w niedostatek oraz
- obdarowany jest jeszcze wzbogacony.
a. skuteczna umowa darowizny
Wątpliwości w tym zakresie powstają z uwagi na formę aktu notarialnego, która została przewidziana w art. 890 § 1 zd. 1 KC
Jednakże przepis art. 890 § 1 zd. 2 KC
Należy więc ustalić, czy umowa została wykonana.
Istotą darowizny jest dokonanie bezpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy (por. art. 888 KC
Przepisanie pojazdu nastąpiło jednak ostatecznie dnia 25.1.2006 r. Tego dnia własność została przeniesiona na B.
A i B zawarli więc skuteczną umowę darowizny.
b. wykonanie darowizny
Jak stwierdzono powyżej (zob. punkt powyżej), umowa została wykonana z chwilą zawarcia umowy rozporządzającej.
c. popadnięcie w niedostatek
Po wykonaniu darowizny darczyńca musiałby popaść w niedostatek. Niedostatek darczyńcy należy oceniać stosownie do zasad wypracowanych na gruncie prawa rodzinnego, wobec czego odpowiednie znaczenia mają w tym miejscu art. 60 KRO
Stan faktyczny wyraźnie wspomina, iż B popadł w bardzo trudną sytuację i nie mógł zapewnić sobie utrzymania. Stąd też B znajduje się w niedostatku.
d. obdarowany jest nadal wzbogacony
Obdarowany nie ma obowiązku pomniejszania swego majątku sprzed darowizny na potrzeby darczyńcy. Odpowiedzialność obdarowanego istnieje wobec tego tak długo, jak jeszcze w majątku obdarowanego istnieje przedmiot darowizny lub jego wartość. Z chwilą utraty wzbogacenia obdarowany jest zwolniony z obowiązku świadczenia renty.
Wątpliwości w tym zakresie powstają z uwagi na formę aktu notarialnego, która została przewidziana w art. 890 § 1 zd. 1 KC
art. 890 KC
§ 1. Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.
§ 2. Przepisy powyższe nie uchybiają przepisom, które ze względu na przedmiot darowizny wymagają zachowania szczególnej formy dla oświadczeń obu stron.
pod rygorem nieważności (art. 73 § 2 zd. 1 KC§ 1. Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.
§ 2. Przepisy powyższe nie uchybiają przepisom, które ze względu na przedmiot darowizny wymagają zachowania szczególnej formy dla oświadczeń obu stron.
art. 73 KC
§ 1. Jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej formę pisemną, czynność dokonana bez zachowania zastrzeżonej formy jest nieważna tylko wtedy, gdy ustawa przewiduje rygor nieważności.
§ 2. Jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej inną formę szczególną, czynność dokonana bez zachowania tej formy jest nieważna. Nie dotyczy to jednak wypadków, gdy zachowanie formy szczególnej jest zastrzeżone jedynie dla wywołania określonych skutków czynności prawnej.
). § 1. Jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej formę pisemną, czynność dokonana bez zachowania zastrzeżonej formy jest nieważna tylko wtedy, gdy ustawa przewiduje rygor nieważności.
§ 2. Jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej inną formę szczególną, czynność dokonana bez zachowania tej formy jest nieważna. Nie dotyczy to jednak wypadków, gdy zachowanie formy szczególnej jest zastrzeżone jedynie dla wywołania określonych skutków czynności prawnej.
Jednakże przepis art. 890 § 1 zd. 2 KC
art. 890 KC
§ 1. Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.
§ 2. Przepisy powyższe nie uchybiają przepisom, które ze względu na przedmiot darowizny wymagają zachowania szczególnej formy dla oświadczeń obu stron.
pozwala na konwalidację nieważnej umowy darowizny poprzez jej wykonanie. § 1. Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.
§ 2. Przepisy powyższe nie uchybiają przepisom, które ze względu na przedmiot darowizny wymagają zachowania szczególnej formy dla oświadczeń obu stron.
Należy więc ustalić, czy umowa została wykonana.
Istotą darowizny jest dokonanie bezpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy (por. art. 888 KC
art. 888 KC
§ 1. Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.
§ 2. (uchylony).
). Wykonanie darowizny oznacza więc przeniesienie własności. Zasadą jest, iż umowa darowizny rzeczy oznaczonej co do tożsamości, jako umowa zobowiązująca do przeniesienia własności, przenosi własność z chwilą jej zawarcia (art. 155 § 1 KC§ 1. Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.
§ 2. (uchylony).
art. 155 KC
§ 1. Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.
§ 2. Jeżeli przedmiotem umowy zobowiązującej do przeniesienia własności są rzeczy oznaczone tylko co do gatunku, do przeniesienia własności potrzebne jest przeniesienie posiadania rzeczy. To samo dotyczy wypadku, gdy przedmiotem umowy zobowiązującej do przeniesienia własności są rzeczy przyszłe.
; więcej o nabywaniu własności rzeczy ruchomych w osobnym dokumencie. W tym jednak wypadku dokonanie umowy zobowiązującej do przeniesienia własności, nie mogło prowadzić do nabycia własności pojazdu przez B, gdyż strony wyłączyły skutek rozporządzający umowy darowizny (art. 155 § 1 KC§ 1. Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.
§ 2. Jeżeli przedmiotem umowy zobowiązującej do przeniesienia własności są rzeczy oznaczone tylko co do gatunku, do przeniesienia własności potrzebne jest przeniesienie posiadania rzeczy. To samo dotyczy wypadku, gdy przedmiotem umowy zobowiązującej do przeniesienia własności są rzeczy przyszłe.
art. 155 KC
§ 1. Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.
§ 2. Jeżeli przedmiotem umowy zobowiązującej do przeniesienia własności są rzeczy oznaczone tylko co do gatunku, do przeniesienia własności potrzebne jest przeniesienie posiadania rzeczy. To samo dotyczy wypadku, gdy przedmiotem umowy zobowiązującej do przeniesienia własności są rzeczy przyszłe.
) na końcu, zastrzegając, iż własność przejdzie dopiero z chwilą przepisania pojazdu na B. § 1. Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.
§ 2. Jeżeli przedmiotem umowy zobowiązującej do przeniesienia własności są rzeczy oznaczone tylko co do gatunku, do przeniesienia własności potrzebne jest przeniesienie posiadania rzeczy. To samo dotyczy wypadku, gdy przedmiotem umowy zobowiązującej do przeniesienia własności są rzeczy przyszłe.
Przepisanie pojazdu nastąpiło jednak ostatecznie dnia 25.1.2006 r. Tego dnia własność została przeniesiona na B.
A i B zawarli więc skuteczną umowę darowizny.
b. wykonanie darowizny
Jak stwierdzono powyżej (zob. punkt powyżej), umowa została wykonana z chwilą zawarcia umowy rozporządzającej.
c. popadnięcie w niedostatek
Po wykonaniu darowizny darczyńca musiałby popaść w niedostatek. Niedostatek darczyńcy należy oceniać stosownie do zasad wypracowanych na gruncie prawa rodzinnego, wobec czego odpowiednie znaczenia mają w tym miejscu art. 60 KRO
art. 60 KRO
§ 1. Małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku, może żądać od drugiego małżonka rozwiedzionego dostarczania środków utrzymania w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego.
§ 2. Jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku.
§ 3. Obowiązek dostarczania środków utrzymania małżonkowi rozwiedzionemu wygasa w razie zawarcia przez tego małżonka nowego małżeństwa. Jednakże gdy zobowiązanym jest małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za winnego rozkładu pożycia, obowiązek ten wygasa także z upływem pięciu lat od orzeczenia rozwodu, chyba że ze względu na wyjątkowe okoliczności sąd, na żądanie uprawnionego, przedłuży wymieniony termin pięcioletni.
oraz art. 133 § 2 KRO§ 1. Małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku, może żądać od drugiego małżonka rozwiedzionego dostarczania środków utrzymania w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego.
§ 2. Jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku.
§ 3. Obowiązek dostarczania środków utrzymania małżonkowi rozwiedzionemu wygasa w razie zawarcia przez tego małżonka nowego małżeństwa. Jednakże gdy zobowiązanym jest małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za winnego rozkładu pożycia, obowiązek ten wygasa także z upływem pięciu lat od orzeczenia rozwodu, chyba że ze względu na wyjątkowe okoliczności sąd, na żądanie uprawnionego, przedłuży wymieniony termin pięcioletni.
art. 133 KRO
§ 1. Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.
§ 2. Poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku.
§ 3. Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.
. Niedostatek oznacza sytuację w której osoba nie może własnymi siłami zaspokoić swych usprawiedliwionych potrzeb, w szczególności nie ma niezbędnych ku temu środków i nie może ich uzyskać przy wykorzystaniu swoich możliwości zarobkowych (J. Pietrzykowski w: PietrzykowskiKROKomentarz, 2012, art. 133 nb. 19). § 1. Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.
§ 2. Poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku.
§ 3. Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.
Stan faktyczny wyraźnie wspomina, iż B popadł w bardzo trudną sytuację i nie mógł zapewnić sobie utrzymania. Stąd też B znajduje się w niedostatku.
d. obdarowany jest nadal wzbogacony
Obdarowany nie ma obowiązku pomniejszania swego majątku sprzed darowizny na potrzeby darczyńcy. Odpowiedzialność obdarowanego istnieje wobec tego tak długo, jak jeszcze w majątku obdarowanego istnieje przedmiot darowizny lub jego wartość. Z chwilą utraty wzbogacenia obdarowany jest zwolniony z obowiązku świadczenia renty.
2. Brak utraty roszczenia
Powstaje pytanie, czy A nie utracił roszczenia na skutek tego, iż B zwrócił mu samochód. B mógłby się bowiem uwolnić od obowiązku świadczenia renty, gdyby zwrot przedmiotu darowizny prowadził do wygaśnięcia roszczenia. Wygaśnięcie roszczenia następuje na skutek spełnienia świadczenia albo na skutek innych zdarzeń, z którymi ustawa wiąże takowy skutek. Mogą być wśród nich okoliczności prowadzące do zaspokojenia wierzyciela albo takie, które powodują wygaśnięcie roszczenia bez zaspokojenia wierzyciela (zob. więcej na SchematWygasniecieRoszczenia).
Wg RadwanskiOlejniczakZobowiazaniaCzO (nb. 827) istnieją następujące przyczyny wygaśnięcia zobowiązania prowadzące jednocześnie do zaspokojenia wierzyciela:
Powstaje pytanie, czy A nie utracił roszczenia na skutek tego, iż B zwrócił mu samochód. B mógłby się bowiem uwolnić od obowiązku świadczenia renty, gdyby zwrot przedmiotu darowizny prowadził do wygaśnięcia roszczenia. Wygaśnięcie roszczenia następuje na skutek spełnienia świadczenia albo na skutek innych zdarzeń, z którymi ustawa wiąże takowy skutek. Mogą być wśród nich okoliczności prowadzące do zaspokojenia wierzyciela albo takie, które powodują wygaśnięcie roszczenia bez zaspokojenia wierzyciela (zob. więcej na SchematWygasniecieRoszczenia).
Wg RadwanskiOlejniczakZobowiazaniaCzO (nb. 827) istnieją następujące przyczyny wygaśnięcia zobowiązania prowadzące jednocześnie do zaspokojenia wierzyciela:
- spełnienie świadczenia:
- surogaty spełnienia:
- świadczenie w miejsce wypełnienia (datio in solutum) - art. 453 KCart. 453 KC,
Jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Jednakże gdy przedmiot świadczenia ma wady, dłużnik obowiązany jest do rękojmi według przepisów o rękojmi przy sprzedaży. - zobowiązanie przemienne (alternativa obligatio) - art. 365 KCart. 365 KC,
§ 1. Jeżeli dłużnik jest zobowiązany w ten sposób, że wykonanie zobowiązania może nastąpić przez spełnienie jednego z kilku świadczeń (zobowiązanie przemienne), wybór świadczenia należy do dłużnika, chyba że z czynności prawnej, z ustawy lub z okoliczności wynika, iż uprawnionym do wyboru jest wierzyciel lub osoba trzecia.
§ 2. Wyboru dokonywa się przez złożenie oświadczenia drugiej stronie. Jeżeli uprawnionym do wyboru jest dłużnik, może on dokonać wyboru także przez spełnienie świadczenia.
§ 3. Jeżeli strona uprawniona do wyboru świadczenia wyboru tego nie dokona, druga strona może jej wyznaczyć w tym celu odpowiedni termin. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu uprawnienie do dokonania wyboru przechodzi na stronę drugą. - upoważnienie przemienne (facultas alternativa),
- inne sposoby zaspokojenia wierzyciela
- odnowienie (nowacja) - art. 506 KCart. 506 KC,
§ 1. Jeżeli w celu umorzenia zobowiązania dłużnik zobowiązuje się za zgodą wierzyciela spełnić inne świadczenie albo nawet to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej, zobowiązanie dotychczasowe wygasa (odnowienie).
§ 2. W razie wątpliwości poczytuje się, że zmiana treści dotychczasowego zobowiązania nie stanowi odnowienia. Dotyczy to w szczególności wypadku, gdy wierzyciel otrzymuje od dłużnika weksel lub czek. - potrącenie - art. 498 KCart. 498 KCi nast. oraz
§ 1. Gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.
§ 2. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. - złożenie do depozytu sądowego (art. 470 KCart. 470 KC).
Ważne złożenie do depozytu sądowego ma takie same skutki jak spełnienie świadczenia i zobowiązuje wierzyciela do zwrotu dłużnikowi kosztów złożenia.
a. spełnienie świadczenia
Wykonanie świadczenia (=spełnienie zobowiązania) to zachowanie się przez dłużnika zgodnie z treścią zobowiązania i w sposób czyniący zadość interesom wierzyciela. O tym, czy mamy do czynienia ze spełnieniem świadczenia decyduje więc treść zobowiązania. Mogą tu jednak zaistnieć dwie sytuacje: normalna, gdy treść świadczenia jest od początku jednoznacznie określona oraz sytuacja nazywana zobowiązaniem przemiennym.
Jeżeli treść zobowiązania jest od początku ustalona (np. zapłata 1000 zł tytułem ceny za sprzedany towar), to oczywiste jest, jak ma się zachować dłużnik, aby doszło do wykonania świadczenia i w konsekwencji do wygaśnięcia zobowiązania. W niniejszym kazusie spełnienie świadczenia polegałoby na dostarczeniu środków utrzymania, czego B jednak nie zrobił. O spełnieniu świadczenia nie może być więc mowy.
Wykonanie świadczenia (=spełnienie zobowiązania) to zachowanie się przez dłużnika zgodnie z treścią zobowiązania i w sposób czyniący zadość interesom wierzyciela. O tym, czy mamy do czynienia ze spełnieniem świadczenia decyduje więc treść zobowiązania. Mogą tu jednak zaistnieć dwie sytuacje: normalna, gdy treść świadczenia jest od początku jednoznacznie określona oraz sytuacja nazywana zobowiązaniem przemiennym.
Jeżeli treść zobowiązania jest od początku ustalona (np. zapłata 1000 zł tytułem ceny za sprzedany towar), to oczywiste jest, jak ma się zachować dłużnik, aby doszło do wykonania świadczenia i w konsekwencji do wygaśnięcia zobowiązania. W niniejszym kazusie spełnienie świadczenia polegałoby na dostarczeniu środków utrzymania, czego B jednak nie zrobił. O spełnieniu świadczenia nie może być więc mowy.
b. świadczenie w miejsce wykonania (por. niem. Leistung an Erfüllungs Statt)
Wg art. 453 KC
Wg art. 453 KC
art. 453 KC
Jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Jednakże gdy przedmiot świadczenia ma wady, dłużnik obowiązany jest do rękojmi według przepisów o rękojmi przy sprzedaży.
jeżeli dłużnik za zgodą wierzyciela (=umowa co do zmiany przedmiotu świadczenia) spełni faktycznie nowe świadczenie, to dotychczasowe zobowiązanie wygasa (przesłanki zob. w Taris). W tym wypadku wprawdzie zostało spełnione nowe świadczenie, lecz brak było zgody wierzyciela (A) na spełnienie nowego świadczenia, skoro domaga się on wypłacenia renty a nie zwrotu samochodu.Jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Jednakże gdy przedmiot świadczenia ma wady, dłużnik obowiązany jest do rękojmi według przepisów o rękojmi przy sprzedaży.
c. zobowiązanie przemienne (por. niem Wahlschuld)
Zobowiązaniem przemiennym jest takie zobowiązanie, w którym treść świadczenia nie jest ściśle określona w chwili powstawania zobowiązania (RadwanskiOlejniczakZobowiazaniaCzO, wyd. 6, nb. 110). Ten typ zobowiązania reguluje art. 365 § 1 KC
d. upoważnienie przemienne (por. niem. Ersetzungsbefugnis)
W przypadku upoważnienia przemiennego (łac. facultas alternativa) od początku określone jest jedno świadczenie, lecz ustawa zezwala wyjątkowo na spełnienie innego świadczenia, którego wykonanie skutkuje wygaśnięciem zobowiązania. Do regulacji przewidujących taką możliwość zwolnienia się przez dłużnika ze świadczenia należą m.in.: art. 358 § 1 KC
W tym wypadku zastosowanie znajdzie art. 897 zd. 2 KC
Wartość wzbogacenia oblicza się wg stanu na czas powstania obowiązku jego zwrotu. Stosuje się przy tym art. 406 KC
Zobowiązaniem przemiennym jest takie zobowiązanie, w którym treść świadczenia nie jest ściśle określona w chwili powstawania zobowiązania (RadwanskiOlejniczakZobowiazaniaCzO, wyd. 6, nb. 110). Ten typ zobowiązania reguluje art. 365 § 1 KC
art. 365 KC
§ 1. Jeżeli dłużnik jest zobowiązany w ten sposób, że wykonanie zobowiązania może nastąpić przez spełnienie jednego z kilku świadczeń (zobowiązanie przemienne), wybór świadczenia należy do dłużnika, chyba że z czynności prawnej, z ustawy lub z okoliczności wynika, iż uprawnionym do wyboru jest wierzyciel lub osoba trzecia.
§ 2. Wyboru dokonywa się przez złożenie oświadczenia drugiej stronie. Jeżeli uprawnionym do wyboru jest dłużnik, może on dokonać wyboru także przez spełnienie świadczenia.
§ 3. Jeżeli strona uprawniona do wyboru świadczenia wyboru tego nie dokona, druga strona może jej wyznaczyć w tym celu odpowiedni termin. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu uprawnienie do dokonania wyboru przechodzi na stronę drugą.
. Wykonanie świadczenia następuje więc dopiero po skonkretyzowaniu treści zobowiązania na skutek tzw. koncentracji. W tym kazusie treść jest jednoznacznie określona.§ 1. Jeżeli dłużnik jest zobowiązany w ten sposób, że wykonanie zobowiązania może nastąpić przez spełnienie jednego z kilku świadczeń (zobowiązanie przemienne), wybór świadczenia należy do dłużnika, chyba że z czynności prawnej, z ustawy lub z okoliczności wynika, iż uprawnionym do wyboru jest wierzyciel lub osoba trzecia.
§ 2. Wyboru dokonywa się przez złożenie oświadczenia drugiej stronie. Jeżeli uprawnionym do wyboru jest dłużnik, może on dokonać wyboru także przez spełnienie świadczenia.
§ 3. Jeżeli strona uprawniona do wyboru świadczenia wyboru tego nie dokona, druga strona może jej wyznaczyć w tym celu odpowiedni termin. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu uprawnienie do dokonania wyboru przechodzi na stronę drugą.
W przypadku upoważnienia przemiennego (łac. facultas alternativa) od początku określone jest jedno świadczenie, lecz ustawa zezwala wyjątkowo na spełnienie innego świadczenia, którego wykonanie skutkuje wygaśnięciem zobowiązania. Do regulacji przewidujących taką możliwość zwolnienia się przez dłużnika ze świadczenia należą m.in.: art. 358 § 1 KC
art. 358 KC
§ 1. Jeżeli przedmiotem zobowiązania jest suma pieniężna wyrażona w walucie obcej, dłużnik może spełnić świadczenie w walucie polskiej, chyba że ustawa, orzeczenie sądowe będące źródłem zobowiązania lub czynność prawna zastrzega spełnienie świadczenia w walucie obcej.
§ 2. Wartość waluty obcej określa się według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia wymagalności roszczenia, chyba że ustawa, orzeczenie sądowe lub czynność prawna stanowi inaczej. W razie zwłoki dłużnika wierzyciel może żądać spełnienia świadczenia w walucie polskiej według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia, w którym zapłata jest dokonana.
, art. 391 zd. 2 KC§ 1. Jeżeli przedmiotem zobowiązania jest suma pieniężna wyrażona w walucie obcej, dłużnik może spełnić świadczenie w walucie polskiej, chyba że ustawa, orzeczenie sądowe będące źródłem zobowiązania lub czynność prawna zastrzega spełnienie świadczenia w walucie obcej.
§ 2. Wartość waluty obcej określa się według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia wymagalności roszczenia, chyba że ustawa, orzeczenie sądowe lub czynność prawna stanowi inaczej. W razie zwłoki dłużnika wierzyciel może żądać spełnienia świadczenia w walucie polskiej według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia, w którym zapłata jest dokonana.
art. 391 KC
Jeżeli w umowie zastrzeżono, że osoba trzecia zaciągnie określone zobowiązanie albo spełni określone świadczenie, ten, kto takie przyrzeczenie uczynił, odpowiedzialny jest za szkodę, którą druga strona ponosi przez to, że osoba trzecia odmawia zaciągnięcia zobowiązania albo nie spełnia świadczenia. Może jednak zwolnić się od obowiązku naprawienia szkody spełniając przyrzeczone świadczenie, chyba że sprzeciwia się to umowie lub właściwości świadczenia.
, art. 897 zd. 2 KCJeżeli w umowie zastrzeżono, że osoba trzecia zaciągnie określone zobowiązanie albo spełni określone świadczenie, ten, kto takie przyrzeczenie uczynił, odpowiedzialny jest za szkodę, którą druga strona ponosi przez to, że osoba trzecia odmawia zaciągnięcia zobowiązania albo nie spełnia świadczenia. Może jednak zwolnić się od obowiązku naprawienia szkody spełniając przyrzeczone świadczenie, chyba że sprzeciwia się to umowie lub właściwości świadczenia.
art. 897 KC
Jeżeli po wykonaniu darowizny darczyńca popadnie w niedostatek, obdarowany ma obowiązek, w granicach istniejącego jeszcze wzbogacenia, dostarczać darczyńcy środków, których mu brak do utrzymania odpowiadającego jego usprawiedliwionym potrzebom albo do wypełnienia ciążących na nim ustawowych obowiązków alimentacyjnych. Obdarowany może jednak zwolnić się od tego obowiązku zwracając darczyńcy wartość wzbogacenia.
, art. 974 KCJeżeli po wykonaniu darowizny darczyńca popadnie w niedostatek, obdarowany ma obowiązek, w granicach istniejącego jeszcze wzbogacenia, dostarczać darczyńcy środków, których mu brak do utrzymania odpowiadającego jego usprawiedliwionym potrzebom albo do wypełnienia ciążących na nim ustawowych obowiązków alimentacyjnych. Obdarowany może jednak zwolnić się od tego obowiązku zwracając darczyńcy wartość wzbogacenia.
art. 974 KC
Zapisobierca obciążony obowiązkiem wykonania dalszego zapisu może zwolnić się od tego obowiązku także w ten sposób, że dokona bezpłatnie na rzecz dalszego zapisobiercy przeniesienia praw otrzymanych z tytułu zapisu albo przelewu roszczenia o jego wykonanie.
, art. 1000 § 3 KCZapisobierca obciążony obowiązkiem wykonania dalszego zapisu może zwolnić się od tego obowiązku także w ten sposób, że dokona bezpłatnie na rzecz dalszego zapisobiercy przeniesienia praw otrzymanych z tytułu zapisu albo przelewu roszczenia o jego wykonanie.
art. 1000 KC
§ 1. Jeżeli uprawniony nie może otrzymać należnego mu zachowku od spadkobiercy lub osoby, na której rzecz został uczyniony zapis windykacyjny, może on żądać od osoby, która otrzymała od spadkodawcy darowiznę doliczoną do spadku, sumy pieniężnej potrzebnej do uzupełnienia zachowku. Jednakże obdarowany jest obowiązany do zapłaty powyższej sumy tylko w granicach wzbogacenia będącego skutkiem darowizny.
§ 2. Jeżeli obdarowany sam jest uprawniony do zachowku, ponosi on odpowiedzialność względem innych uprawnionych do zachowku tylko do wysokości nadwyżki przekraczającej jego własny zachowek.
§ 3. Obdarowany może zwolnić się od obowiązku zapłaty sumy potrzebnej do uzupełnienia zachowku przez wydanie przedmiotu darowizny.
.§ 1. Jeżeli uprawniony nie może otrzymać należnego mu zachowku od spadkobiercy lub osoby, na której rzecz został uczyniony zapis windykacyjny, może on żądać od osoby, która otrzymała od spadkodawcy darowiznę doliczoną do spadku, sumy pieniężnej potrzebnej do uzupełnienia zachowku. Jednakże obdarowany jest obowiązany do zapłaty powyższej sumy tylko w granicach wzbogacenia będącego skutkiem darowizny.
§ 2. Jeżeli obdarowany sam jest uprawniony do zachowku, ponosi on odpowiedzialność względem innych uprawnionych do zachowku tylko do wysokości nadwyżki przekraczającej jego własny zachowek.
§ 3. Obdarowany może zwolnić się od obowiązku zapłaty sumy potrzebnej do uzupełnienia zachowku przez wydanie przedmiotu darowizny.
W tym wypadku zastosowanie znajdzie art. 897 zd. 2 KC
art. 897 KC
Jeżeli po wykonaniu darowizny darczyńca popadnie w niedostatek, obdarowany ma obowiązek, w granicach istniejącego jeszcze wzbogacenia, dostarczać darczyńcy środków, których mu brak do utrzymania odpowiadającego jego usprawiedliwionym potrzebom albo do wypełnienia ciążących na nim ustawowych obowiązków alimentacyjnych. Obdarowany może jednak zwolnić się od tego obowiązku zwracając darczyńcy wartość wzbogacenia.
. Zgodnie z nim do wygaśnięcia zobowiązania obdarowanego wystarczające jest zwrócenie darczyńcy wartości wzbogacenia. Powstaje pytanie, czy zwrot wartości wzbogacenia polega na zwrocie wyłącznie bezpośrednio uzyskanej korzyści (w tym wypadku wartości auta czyli 20.000 zł) czy wszystkiego, co udało się przy pomocy tego wzbogacenia uzyskać.Jeżeli po wykonaniu darowizny darczyńca popadnie w niedostatek, obdarowany ma obowiązek, w granicach istniejącego jeszcze wzbogacenia, dostarczać darczyńcy środków, których mu brak do utrzymania odpowiadającego jego usprawiedliwionym potrzebom albo do wypełnienia ciążących na nim ustawowych obowiązków alimentacyjnych. Obdarowany może jednak zwolnić się od tego obowiązku zwracając darczyńcy wartość wzbogacenia.
Wartość wzbogacenia oblicza się wg stanu na czas powstania obowiązku jego zwrotu. Stosuje się przy tym art. 406 KC
art. 406 KC
Obowiązek wydania korzyści obejmuje nie tylko korzyść bezpośrednio uzyskaną, lecz także wszystko, co w razie zbycia, utraty lub uszkodzenia zostało uzyskane w zamian tej korzyści albo jako naprawienie szkody.
i art. 409 KCObowiązek wydania korzyści obejmuje nie tylko korzyść bezpośrednio uzyskaną, lecz także wszystko, co w razie zbycia, utraty lub uszkodzenia zostało uzyskane w zamian tej korzyści albo jako naprawienie szkody.
art. 409 KC
Obowiązek wydania korzyści lub zwrotu jej wartości wygasa, jeżeli ten, kto korzyść uzyskał, zużył ją lub utracił w taki sposób, że nie jest już wzbogacony, chyba że wyzbywając się korzyści lub zużywając ją powinien był liczyć się z obowiązkiem zwrotu.
(Dmowski w: BieniekKomentarzKC,wyd. 6, art. 897 uw. 5). Zwrotowi podlega więc tylko wartość “bezpośrednio uzyskana”, a nie wszystko, co udało się dzięki tej wartości obdarowanemu uzyskać. Nie są bowiem objęte obowiązkiem zwrotu dalsze korzyści uzyskane przez wzbogaconego za tę kwotę (OhanowiczNiesluszneWzbogacenie, str. 319). Zwracając więc wartość samochodu B zwolnił się od obowiązku wypłaty środków utrzymania.Obowiązek wydania korzyści lub zwrotu jej wartości wygasa, jeżeli ten, kto korzyść uzyskał, zużył ją lub utracił w taki sposób, że nie jest już wzbogacony, chyba że wyzbywając się korzyści lub zużywając ją powinien był liczyć się z obowiązkiem zwrotu.
3. Wynik ostateczny
A nie może domagać się zapłaty renty od B na podstawie art. 897 zd. 1 KC
A nie może domagać się zapłaty renty od B na podstawie art. 897 zd. 1 KC
art. 897 KC
Jeżeli po wykonaniu darowizny darczyńca popadnie w niedostatek, obdarowany ma obowiązek, w granicach istniejącego jeszcze wzbogacenia, dostarczać darczyńcy środków, których mu brak do utrzymania odpowiadającego jego usprawiedliwionym potrzebom albo do wypełnienia ciążących na nim ustawowych obowiązków alimentacyjnych. Obdarowany może jednak zwolnić się od tego obowiązku zwracając darczyńcy wartość wzbogacenia.
, gdyż roszczenie wygasło.Jeżeli po wykonaniu darowizny darczyńca popadnie w niedostatek, obdarowany ma obowiązek, w granicach istniejącego jeszcze wzbogacenia, dostarczać darczyńcy środków, których mu brak do utrzymania odpowiadającego jego usprawiedliwionym potrzebom albo do wypełnienia ciążących na nim ustawowych obowiązków alimentacyjnych. Obdarowany może jednak zwolnić się od tego obowiązku zwracając darczyńcy wartość wzbogacenia.
CategoryKazusyDarowizna
