Zobowiązania
stosunki zobowiązaniowe (obligacyjne) w polskim prawie cywilnym
Prawo zobowiązań jest tą częścią prawa cywilnego, które zajmuje się stosunkami zobowiązaniowymi. Istotę stosunków zobowiązaniowych w polskim prawie oddaje art. 353 § 1 KC
art. 353 KC
§ 1. Zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić.
§ 2. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.
. § 1. Zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić.
§ 2. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.
Zobowiązania mogą mieć charakter zobowiązań umownych, a więc takich, gdy stosunek prawny wynika z dokonanej czynności prawnej - w tym wypadku umowy (Taris(R)). Obok nich istnieją tzw. zobowiązania nie wynikające z czynności prawnych (zobowiązania pozaumowne (außervertragliche Schuldverhältnisse)). Należą tutaj stosunki prawne wynikające z czynów niedozwolonych, bezpodstawnego wzbogacenia, prowadzenia cudzych spraw bez zlecenia i culpa in contrahendo (zob. Taris(R)).
Przepisy o zobowiązaniach umownych nie zajmują się powstaniem tych zobowiązań. Ta materia została uregulowana w części ogólnej kodeksu cywilnego (zob. ZawarcieUmowy). Przepisy o zobowiązaniach nie wynikających z czynności prawnych regulują natomiast powstanie tych zobowiązań. Przepisy zajmujące się treścią tych stosunków prawnych, sposobem ich należytego wykonania i konsekwencjami w razie ich niewykonania lub nienależytego wykonania są wspólne dla zobowiązań umownych i pozaumownych i stanowią tzw. część ogólną zobowiązań (zob. diagram).
CategoryZobowiazania
Na tej stronie nie ma komentarzy
