Alle Kategorien:
 Baza informacji o EUWT
 Komentarze nt. EUWT
 Bibliografia EUWT
 Orzecznictwo dotyczące EUWT
 Prawo o EUWT
  E U W T Zagadnienia Ogolne
  E U W T Zagadnienia Prakt...
  Gospodarka Komunalna
  Gospodarka Przestrzenna
  Miedzynarodowe Prawo Admi...
  Zwiazek Celowy

Zadośćuczynienie za zmarnowany urlop

kwestie cywilnoprawne związane z zadośćuczynieniem za nieudane wakacje

A. Uwagi wstępne
Sam urlop nie podlega naprawieniu przez odszkodowanie, chyba że wiążą się z tym jakieś majątkowe straty (np. koszty niewykorzystanych noclegów w hotelu).
W Niemczech natomiast pojawiła się teoria określana jako Kommerzialisierungsgedanke, która zakłada, iż czas wolny stanowi wartość materialną wobec czego odszkodowanie (nie zadośćuczynienie) należy się także za zmarnowany urlop. Większość słusznie jednak tą teorię odrzuca, gdyż zaciera ona różnice pomiędzy szkodą majątkową i niemajątkową.
Gdyby zmarnowany urlop potraktować jako doznaną krzywdę, to także zadośćuczynienie nie mogłoby zostać przyznane, gdyż przysługuje ono wyłącznie w wyraźnie przewidzianych przez ustawę wypadkach. Ani art. 445 KC
art. 445 KC
§ 1. W wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.
§ 2. Przepis powyższy stosuje się również w wypadku pozbawienia wolności oraz w wypadku skłonienia za pomocą podstępu, gwałtu lub nadużycia stosunku zależności do poddania się czynowi nierządnemu.
§ 3. Roszczenie o zadośćuczynienie przechodzi na spadkobierców tylko wtedy, gdy zostało uznane na piśmie albo gdy powództwo zostało wytoczone za życia poszkodowanego.
ani art. 448 KC
art. 448 KC
W razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia. Przepis art. 445 § 3 stosuje się.
nie uznają jednak wypoczynku i czasu wolnego za dobro podlegające ochronie i tym samym odrzucają możliwość zadośćuczynienia.
Zob jednak art. 5 dyrektywy Rady z dnia 13 czerwca 1990 r. w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek (90/314/EWG) oraz orzeczenie ETS z dnia 12.3.2002 r. w sprawie Leitner (C-168/00, opubl. w JO C 118 z dnia 18.05.2002, str. 11 (brak tekstu w j. polskim).

B. Roszczenia umowne
Za nienależyte wykonanie umowy zadośćuczynienie nie przysługuje.

C. Roszczenia na podstawie przepisów deliktowych
(...)

D. Roszczenia na podstawie przepisów o ochronie dóbr osobistych
(...)

E. Literatura

F. Orzecznictwo

CategoryZobowiazaniaUmowne CategoryCzynyNiedozwolone CategoryZadoscuczynienieZaZmarnowanyUrlop CategoryOchronaDobrOsobistych CategoryArtykuly CategoryZobowiazaniaCzescOgolna
Na tej stronie nie ma komentarzy