Likwidacja granic w regionach przygranicznych - Europejskie Ugrupowanie Współpracy Terytorialnej (EUWT) jako instrument współpracy terytorialnej jednostek samorządu terytorialnego w Europie

Wyrok ETS z 16.7.2009, C-189/08

dane orzeczenia: WYROK TRYBUNAŁU (pierwsza izba) z dnia 16 lipca 2009 r.
sygn. akt: C-189/08
tryb postępowania: niosek o wydanie, na podstawie art. 234 TWE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Hoge Raad der Nederlanden (Niderlandy)
strony: Zuid‑Chemie BV przeciwko Philippo’s Mineralenfabriek NV/SA
publikacja oficjalna: Zbiór Orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE

sentencja:
Artykuł 5 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że w ramach sporu takiego jak w postępowaniu przed sądem krajowym wyrażenie „miejsce, gdzie nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę”, oznacza miejsce, w którym wystąpiła pierwotna szkoda wskutek zwykłego użycia produktu w celu, dla którego był on przeznaczony.

cytowane przepisy:

• Art. 5 pkt 3 RozpUEBrukselaI
  art. 5 RozpUEBrukselaI
  Osoba, która ma miejsce zamieszkania na terytorium Państwa Członkowskiego, może być pozwana w innym Państwie Członkowskim:
  1) a) jeżeli przedmiotem postępowania jest umowa lub roszczenia wynikające z umowy - przed sąd miejsca, gdzie zobowiązanie zostało wykonane albo miało być wykonane;
  b) w rozumieniu niniejszego przepisu - i o ile co innego nie zostało uzgodnione – miejscem wykonania zobowiązania jest:
  - w przypadku sprzedaży rzeczy ruchomych - miejsce w Państwie Członkowskim, w którym rzeczy te zgodnie z umową zostały dostarczone albo miały zostać dostarczone;
  - w przypadku świadczenia usług - miejsce w Państwie Członkowskim, w którym usługi zgodnie z umową były świadczone albo miały być świadczone;
  c) jeśli lit. b) nie ma zastosowania, wówczas stosuje się lit. a);
  2) w sprawach alimentacyjnych – przed sąd miejsca, gdzie uprawniony do alimentów ma miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu albo – w wypadku, gdy sprawa alimentacyjna jest rozpoznawana łącznie ze sprawą dotyczącą stanu cywilnego - przed sąd, który ma jurysdykcję do rozpoznania tej sprawy według własnego prawa, chyba że jurysdykcja ta opiera się jedynie na obywatelstwie jednej ze stron;
  3) jeżeli przedmiotem postępowania jest czyn niedozwolony lub czyn podobny do czynu niedozwolonego albo roszczenia wynikające z takiego czynu - przed sąd miejsca, gdzie nastąpiło lub może nastąpić zdarzenie wywołujące szkodę;
  4) w sprawach roszczeń o odszkodowanie lub przywrócenie stanu poprzedniego, które wynikają z czynu zagrożonego karą - przed sąd karny, do którego wniesiono akt oskarżenia, o ile sąd ten może według swojego prawa rozpoznawać roszczenia cywilnoprawne;
  5) w sprawach dotyczących sporów wynikających z działalności filii, agencji lub innego oddziału - przed sąd miejsca, gdzie znajduje się filia, agencja lub inny oddział;
  6) w sprawach, w których występuje w charakterze założyciela, "trustee" lub uposażonego z tytułu "trustu" utworzonego na podstawie ustawy lub czynności prawnej dokonanej w formie pisemnej albo poświadczonej na piśmie - przed sądy Państwa Członkowskiego, na terytorium którego "trust" ma swoją siedzibę;
  7) w sprawach dotyczących sporu o zapłatę wynagrodzenia za ratownictwo lub udzielenie pomocy dla ładunku lub frachtu, które żądane jest z tytułu działań związanych z ratownictwem lub udzieleniem pomocy, przed sąd, na obszarze właściwości którego ten ładunek lub fracht:
  a) został zajęty w celu zabezpieczenia zapłaty; lub
  b) mógł zostać zajęty, lecz złożone zostało poręczenie lub inne zabezpieczenie,
  pod warunkiem że przepis ten ma zastosowanie jedynie wówczas, jeżeli twierdzi się, że pozwany ma prawa do ładunku lub frachtu albo że takie prawa miał w czasie działań ratowniczych lub udzielenia pomocy.

  [schowaj]

wyciąg z uzasadnienia:
Przepisy rozporządzenia nr 44/2001 kierują się tą samą logiką [mają taką samą systematykę] co konwencja brukselska i ponadto mają niemal identyczne brzmienie. Wobec tej ekwiwalencji [przepisów] należy zapewnić, zgodnie z motywem 19 rozporządzenia nr 44/2001, kontynuację wykładni pomiędzy tymi dwoma instrumentami (zob. ww. wyrok w sprawie Draka NK Cables i in., pkt 20; wyrok z dnia 14 maja 2009 r. w sprawie C‑180/06 Ilsinger, dotychczas nieopublikowany w Zbiorze, pkt 58), WyrokETSC18908, nb. 19.
System przyznawania jurysdykcji ogólnej, przewidziany w tytule II konwencji, opiera się na podstawowej zasadzie, wyrażonej w jej art. 2 akapit pierwszy, w myśl której osoby mające miejsce zamieszkania na terytorium umawiającego się państwa mogą być pozywane przed sądy tego państwa, niezależnie od ich obywatelstwa (wyrok z dnia 10 czerwca 2004 r. w sprawie C‑168/02 Kronhofer, Zb.Orz. s. I‑6009, pkt 12), WyrokETSC18908, nb. 20.
Trybunał orzekł , że reguły dotyczące jurysdykcji szczególnej podlegają wykładni ścisłej, która nie może wykraczać poza przypadki wyraźnie przewidziane w konwencji brukselskiej (zob. wyroki: z dnia 27 września 1988 r. w sprawie 189/87 Kalfelis, Rec. s. 5565, pkt 19; z dnia 15 stycznia 2004 r. w sprawie C‑433/01 Blijdenstein, Rec. s. I‑981, pkt 25; ww. wyrok w sprawie Kronhofer, pkt 14), WyrokETSC18908 nb. 20.
Wyłącznie na zasadzie odstępstwa od tej podstawowej zasady jurysdykcji sądu miejsca zamieszkania pozwanego sekcja 2 tytułu II konwencji brukselskiej przewiduje pewną liczbę przypadków jurysdykcji szczególnej, wśród których figuruje przypadek z [do których należy jurysdykcja na podstawie] art. 5 ust 3 tej konwencji (ww. wyrok w sprawie Kronhofer, pkt 13), WyrokETSC18908, nb. 21.
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, w przypadku gdy miejsce zdarzenia mogącego wywołać odpowiedzialność odszkodowawczą z tytułu popełnienia czynu niedozwolonego lub czynu podobnego do czynu niedozwolonego nie jest miejscem, w którym wystąpiła spowodowana przez to zdarzenie szkoda, wyrażenie „miejsce, gdzie nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę”, należy rozumieć w ten sposób, że obejmuje ono swoim zakresem zarówno miejsce wystąpienia samej szkody, jak również miejsce zdarzenia będącego przyczyną tej szkody, wobec czego pozew może zostać skierowany przeciwko pozwanemu według wyboru powoda do sądu jednego z tych miejsc (zob. w szczególności wyroki: z dnia 30 listopada 1976 r. w sprawie 21/76 Mines de potasse d’Alsace, Rec. s. 1735, pkt 24, 25; z dnia 1 października 2002 r. w sprawie C‑167/00 Henkel, Rec. s. I‑8111, pkt 44; z dnia 5 lutego 2004 r. w sprawie C‑18/02 DFDS Torline, Rec. s. I‑1417, pkt 40; ww. wyrok w sprawie Kronhofer, pkt 16), zob. WyrokETSC18908, nb. 23.
Zasada wyrażona w art. 5 ust. 3 konwencji brukselskiej jest oparta na istnieniu łącznika wynikającego ze szczególnie ścisłego związku pomiędzy roszczeniem a sądem miejsca, gdzie nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę, który uzasadnia przyznanie jurysdykcji temu sądowi ze względu na prawidłowe administrowanie wymiarem sprawiedliwości oraz sprawną organizację postępowania (zob. w szczególności ww. wyrok w sprawie Mines de potasse d’Alsace, pkt 11; wyroki: z dnia 11 stycznia 1990 r. w sprawie C‑220/88 Dumez France i Tracoba, Rec. s. I‑49, pkt 17; z dnia 7 marca 1995 r. w sprawie C‑68/93 Shevill i in., Rec. s. I‑415, pkt 19; a także z dnia 19 września 1995 r. w sprawie C‑364/93 Marinari, Rec. s. I‑2719, pkt 10), zob. WyrokETSC18908, nb. 24.
Miejscem, w którym wystąpiła szkoda („Erfolgsort”), jest miejsce, gdzie zdarzenie mogące wywołać odpowiedzialność odszkodowawczą z tytułu popełnienia czynu niedozwolonego lub czynu podobnego do czynu niedozwolonego spowodowało wystąpienie szkody (zob. WyrokETSC18908, nb. 26).



dostępność: na stronie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości

omówienia:
b.d.

---

CategoryPrawoEuropejskieOrzecznictwo CategoryRozporzadzenieBrukselaI