Protokół zmian strony WyrokETSC18908
Dodane:
CategoryPrawoEuropejskieOrzecznictwo CategoryRozporzadzenieBrukselaI
Usunięte:
Dodane:
**wyciąg z uzasadnienia:**
Przepisy rozporządzenia nr 44/2001 kierują się tą samą logiką [mają taką samą systematykę] co konwencja brukselska i ponadto mają niemal identyczne brzmienie. Wobec tej ekwiwalencji [przepisów] należy zapewnić, zgodnie z motywem 19 rozporządzenia nr 44/2001, kontynuację wykładni pomiędzy tymi dwoma instrumentami (zob. ww. wyrok w sprawie Draka NK Cables i in., pkt 20; wyrok z dnia 14 maja 2009 r. w sprawie C‑180/06 Ilsinger, dotychczas nieopublikowany w Zbiorze, pkt 58), WyrokETSC18908, nb. 19.
System przyznawania jurysdykcji ogólnej, przewidziany w tytule II konwencji, opiera się na podstawowej zasadzie, wyrażonej w jej art. 2 akapit pierwszy, w myśl której osoby mające miejsce zamieszkania na terytorium umawiającego się państwa mogą być pozywane przed sądy tego państwa, niezależnie od ich obywatelstwa (wyrok z dnia 10 czerwca 2004 r. w sprawie C‑168/02 Kronhofer, Zb.Orz. s. I‑6009, pkt 12), WyrokETSC18908, nb. 20.
Trybunał orzekł , że reguły dotyczące jurysdykcji szczególnej podlegają wykładni ścisłej, która nie może wykraczać poza przypadki wyraźnie przewidziane w konwencji brukselskiej (zob. wyroki: z dnia 27 września 1988 r. w sprawie 189/87 Kalfelis, Rec. s. 5565, pkt 19; z dnia 15 stycznia 2004 r. w sprawie C‑433/01 Blijdenstein, Rec. s. I‑981, pkt 25; ww. wyrok w sprawie Kronhofer, pkt 14), WyrokETSC18908 nb. 20.
Wyłącznie na zasadzie odstępstwa od tej podstawowej zasady jurysdykcji sądu miejsca zamieszkania pozwanego sekcja 2 tytułu II konwencji brukselskiej przewiduje pewną liczbę przypadków jurysdykcji szczególnej, wśród których figuruje przypadek z [do których należy jurysdykcja na podstawie] art. 5 ust 3 tej konwencji (ww. wyrok w sprawie Kronhofer, pkt 13), WyrokETSC18908, nb. 21.
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, w przypadku gdy miejsce zdarzenia mogącego wywołać odpowiedzialność odszkodowawczą z tytułu popełnienia czynu niedozwolonego lub czynu podobnego do czynu niedozwolonego nie jest miejscem, w którym wystąpiła spowodowana przez to zdarzenie szkoda, wyrażenie „miejsce, gdzie nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę”, należy rozumieć w ten sposób, że obejmuje ono swoim zakresem zarówno miejsce wystąpienia samej szkody, jak również miejsce zdarzenia będącego przyczyną tej szkody, wobec czego pozew może zostać skierowany przeciwko pozwanemu według wyboru powoda do sądu jednego z tych miejsc (zob. w szczególności wyroki: z dnia 30 listopada 1976 r. w sprawie 21/76 Mines de potasse d’Alsace, Rec. s. 1735, pkt 24, 25; z dnia 1 października 2002 r. w sprawie C‑167/00 Henkel, Rec. s. I‑8111, pkt 44; z dnia 5 lutego 2004 r. w sprawie C‑18/02 DFDS Torline, Rec. s. I‑1417, pkt 40; ww. wyrok w sprawie Kronhofer, pkt 16), zob. WyrokETSC18908, nb. 23.
Zasada wyrażona w art. 5 ust. 3 konwencji brukselskiej jest oparta na istnieniu łącznika wynikającego ze szczególnie ścisłego związku pomiędzy roszczeniem a sądem miejsca, gdzie nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę, który uzasadnia przyznanie jurysdykcji temu sądowi ze względu na prawidłowe administrowanie wymiarem sprawiedliwości oraz sprawną organizację postępowania (zob. w szczególności ww. wyrok w sprawie Mines de potasse d’Alsace, pkt 11; wyroki: z dnia 11 stycznia 1990 r. w sprawie C‑220/88 Dumez France i Tracoba, Rec. s. I‑49, pkt 17; z dnia 7 marca 1995 r. w sprawie C‑68/93 Shevill i in., Rec. s. I‑415, pkt 19; a także z dnia 19 września 1995 r. w sprawie C‑364/93 Marinari, Rec. s. I‑2719, pkt 10), zob. WyrokETSC18908, nb. 24.
Miejscem, w którym wystąpiła szkoda („Erfolgsort”), jest miejsce, gdzie zdarzenie mogące wywołać odpowiedzialność odszkodowawczą z tytułu popełnienia czynu niedozwolonego lub czynu podobnego do czynu niedozwolonego spowodowało wystąpienie szkody (zob. WyrokETSC18908, nb. 26).
Przepisy rozporządzenia nr 44/2001 kierują się tą samą logiką [mają taką samą systematykę] co konwencja brukselska i ponadto mają niemal identyczne brzmienie. Wobec tej ekwiwalencji [przepisów] należy zapewnić, zgodnie z motywem 19 rozporządzenia nr 44/2001, kontynuację wykładni pomiędzy tymi dwoma instrumentami (zob. ww. wyrok w sprawie Draka NK Cables i in., pkt 20; wyrok z dnia 14 maja 2009 r. w sprawie C‑180/06 Ilsinger, dotychczas nieopublikowany w Zbiorze, pkt 58), WyrokETSC18908, nb. 19.
System przyznawania jurysdykcji ogólnej, przewidziany w tytule II konwencji, opiera się na podstawowej zasadzie, wyrażonej w jej art. 2 akapit pierwszy, w myśl której osoby mające miejsce zamieszkania na terytorium umawiającego się państwa mogą być pozywane przed sądy tego państwa, niezależnie od ich obywatelstwa (wyrok z dnia 10 czerwca 2004 r. w sprawie C‑168/02 Kronhofer, Zb.Orz. s. I‑6009, pkt 12), WyrokETSC18908, nb. 20.
Trybunał orzekł , że reguły dotyczące jurysdykcji szczególnej podlegają wykładni ścisłej, która nie może wykraczać poza przypadki wyraźnie przewidziane w konwencji brukselskiej (zob. wyroki: z dnia 27 września 1988 r. w sprawie 189/87 Kalfelis, Rec. s. 5565, pkt 19; z dnia 15 stycznia 2004 r. w sprawie C‑433/01 Blijdenstein, Rec. s. I‑981, pkt 25; ww. wyrok w sprawie Kronhofer, pkt 14), WyrokETSC18908 nb. 20.
Wyłącznie na zasadzie odstępstwa od tej podstawowej zasady jurysdykcji sądu miejsca zamieszkania pozwanego sekcja 2 tytułu II konwencji brukselskiej przewiduje pewną liczbę przypadków jurysdykcji szczególnej, wśród których figuruje przypadek z [do których należy jurysdykcja na podstawie] art. 5 ust 3 tej konwencji (ww. wyrok w sprawie Kronhofer, pkt 13), WyrokETSC18908, nb. 21.
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, w przypadku gdy miejsce zdarzenia mogącego wywołać odpowiedzialność odszkodowawczą z tytułu popełnienia czynu niedozwolonego lub czynu podobnego do czynu niedozwolonego nie jest miejscem, w którym wystąpiła spowodowana przez to zdarzenie szkoda, wyrażenie „miejsce, gdzie nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę”, należy rozumieć w ten sposób, że obejmuje ono swoim zakresem zarówno miejsce wystąpienia samej szkody, jak również miejsce zdarzenia będącego przyczyną tej szkody, wobec czego pozew może zostać skierowany przeciwko pozwanemu według wyboru powoda do sądu jednego z tych miejsc (zob. w szczególności wyroki: z dnia 30 listopada 1976 r. w sprawie 21/76 Mines de potasse d’Alsace, Rec. s. 1735, pkt 24, 25; z dnia 1 października 2002 r. w sprawie C‑167/00 Henkel, Rec. s. I‑8111, pkt 44; z dnia 5 lutego 2004 r. w sprawie C‑18/02 DFDS Torline, Rec. s. I‑1417, pkt 40; ww. wyrok w sprawie Kronhofer, pkt 16), zob. WyrokETSC18908, nb. 23.
Zasada wyrażona w art. 5 ust. 3 konwencji brukselskiej jest oparta na istnieniu łącznika wynikającego ze szczególnie ścisłego związku pomiędzy roszczeniem a sądem miejsca, gdzie nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę, który uzasadnia przyznanie jurysdykcji temu sądowi ze względu na prawidłowe administrowanie wymiarem sprawiedliwości oraz sprawną organizację postępowania (zob. w szczególności ww. wyrok w sprawie Mines de potasse d’Alsace, pkt 11; wyroki: z dnia 11 stycznia 1990 r. w sprawie C‑220/88 Dumez France i Tracoba, Rec. s. I‑49, pkt 17; z dnia 7 marca 1995 r. w sprawie C‑68/93 Shevill i in., Rec. s. I‑415, pkt 19; a także z dnia 19 września 1995 r. w sprawie C‑364/93 Marinari, Rec. s. I‑2719, pkt 10), zob. WyrokETSC18908, nb. 24.
Miejscem, w którym wystąpiła szkoda („Erfolgsort”), jest miejsce, gdzie zdarzenie mogące wywołać odpowiedzialność odszkodowawczą z tytułu popełnienia czynu niedozwolonego lub czynu podobnego do czynu niedozwolonego spowodowało wystąpienie szkody (zob. WyrokETSC18908, nb. 26).
