Wersja [16147]
To jest stara wersja UPTZ utworzona przez MarcinKrzymuski, 2012-04-07 00:44:05.
Ustawa o publicznym transporcie zbiorowym
informacje o akcie prawnym
A. Informacje ogólne
Ustawa o publicznym transporcie zbiorowym uchwalona została dnia 16 grudnia 2010 r.. Opublikowano ją w Dz.U. z 2011 r. nr 5, poz. 13. Weszła w życie dnia 1 marca 2011 r. Natomiast część przepisów wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2017 r. (zob. art. 90 UPTZ
art. 90 UPTZ
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 marca 2011 r., z wyjątkiem art. 46 ust. 1 pkt 1, art. 68 pkt 2 i 3 oraz art. 73 pkt 1 lit. a, pkt 2-8, pkt 10 lit. a i pkt 11 lit. a, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2017 r.
).Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 marca 2011 r., z wyjątkiem art. 46 ust. 1 pkt 1, art. 68 pkt 2 i 3 oraz art. 73 pkt 1 lit. a, pkt 2-8, pkt 10 lit. a i pkt 11 lit. a, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2017 r.
1. Tekst ustawy
Tekst ujednolicony ustawy o publicznym transporcie zbiorowym jest dostępny na stronie polskieustawy.com.
Tekst ujednolicony ustawy o publicznym transporcie zbiorowym jest dostępny na stronie polskieustawy.com.
2. Postępowanie ustawodawcze
Projekt ustawy i postępowanie ustawodawcze zostało opisane na stronach Kancelarii Sejmu (zob. strona druku sejmowego nr 2916, Sejmu VI. kadencji).
3. Dotychczasowe nowelizacje
Ustawa była jeden raz nowelizowana (zob. UBezpMorskim). Nowelizacja dopasowała brzmienie art. 6 w ust. 1 pkt 1 UPTZ do nowego stanu prawnego, powstałego po wejściu w życie nowej ustawy o bezpieczeństwie morskim.
Projekt ustawy i postępowanie ustawodawcze zostało opisane na stronach Kancelarii Sejmu (zob. strona druku sejmowego nr 2916, Sejmu VI. kadencji).
3. Dotychczasowe nowelizacje
Ustawa była jeden raz nowelizowana (zob. UBezpMorskim). Nowelizacja dopasowała brzmienie art. 6 w ust. 1 pkt 1 UPTZ do nowego stanu prawnego, powstałego po wejściu w życie nowej ustawy o bezpieczeństwie morskim.
4. Cele ustawy
Ustawa dokonuje wdrożenia do polskiego systemu prawnego dyrektywy nr 2009/33/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania ekologicznie czystych i energooszczędnych pojazdów transportu drogowego (Dz. Urz. UE L 120 z 15.05.2009, str. 5), uchwalonej na podstawie art. 175 TWE
Ustawa dokonuje wdrożenia do polskiego systemu prawnego dyrektywy nr 2009/33/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania ekologicznie czystych i energooszczędnych pojazdów transportu drogowego (Dz. Urz. UE L 120 z 15.05.2009, str. 5), uchwalonej na podstawie art. 175 TWE
art. 175 TWE
1. Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w artykule 251 i po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym oraz Komitetem Regionów, decyduje o działaniu służącym osiągnięciu celów określonych w artykule 174, które ma być podjęte przez Wspólnotę.
2. Na zasadzie odstępstwa od procedury decyzyjnej przewidzianej w ustępie 1 i bez uszczerbku dla artykułu 95 Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji i po konsultacji z Parlamentem Europejskim, Komitetem Ekonomiczno-Społecznym i Komitetem Regionów, uchwala:
a) przepisy przede wszystkim o charakterze fiskalnym;
b) środki wpływające na:
- zagospodarowanie przestrzenne;
- zarządzanie ilościowe zasobami wodnymi, w sposób pośredni lub bezpośredni wpływające na dostępność tych zasobów;
- przeznaczenie gruntów, z wyjątkiem kwestii zarządzania odpadami;
c) środki wpływające znacząco na wybór Państwa Członkowskiego między różnymi źródłami energii i ogólną strukturę jego zaopatrzenia w energię.
Rada, stanowiąc na warunkach przewidzianych w pierwszym akapicie, może określić te kwestie, o których mowa w niniejszym ustępie, co do których decyzje powinny być podejmowane większością kwalifikowaną.
3. W innych dziedzinach ogólne programy działania określające cele priorytetowe, które mają być osiągnięte, uchwalane są przez Radę, stanowiącą zgodnie z procedurą określoną w artykule 251 i po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym oraz Komitetem Regionów.
Rada, stanowiąc na warunkach przewidzianych w ustępie 1 lub ustępie 2, zależnie od przypadku, przyjmuje środki niezbędne do urzeczywistnienia tych programów.
4. Bez uszczerbku dla niektórych środków mających charakter wspólnotowy, Państwa Członkowskie finansują i wykonują politykę w zakresie środowiska naturalnego.
5. Bez uszczerbku dla zasady, iż zanieczyszczający płaci, gdy środek oparty na ustępie 1 niesie ze sobą koszty uznane za nieproporcjonalne dla władz publicznych Państwa Członkowskiego, Rada ustanawia, w akcie dotyczącym przyjęcia takiego środka, właściwe przepisy w formie:
- tymczasowych derogacji i/lub
- wsparcia finansowego z Funduszu Spójności utworzonego zgodnie z artykułem 161.
.1. Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w artykule 251 i po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym oraz Komitetem Regionów, decyduje o działaniu służącym osiągnięciu celów określonych w artykule 174, które ma być podjęte przez Wspólnotę.
2. Na zasadzie odstępstwa od procedury decyzyjnej przewidzianej w ustępie 1 i bez uszczerbku dla artykułu 95 Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji i po konsultacji z Parlamentem Europejskim, Komitetem Ekonomiczno-Społecznym i Komitetem Regionów, uchwala:
a) przepisy przede wszystkim o charakterze fiskalnym;
b) środki wpływające na:
- zagospodarowanie przestrzenne;
- zarządzanie ilościowe zasobami wodnymi, w sposób pośredni lub bezpośredni wpływające na dostępność tych zasobów;
- przeznaczenie gruntów, z wyjątkiem kwestii zarządzania odpadami;
c) środki wpływające znacząco na wybór Państwa Członkowskiego między różnymi źródłami energii i ogólną strukturę jego zaopatrzenia w energię.
Rada, stanowiąc na warunkach przewidzianych w pierwszym akapicie, może określić te kwestie, o których mowa w niniejszym ustępie, co do których decyzje powinny być podejmowane większością kwalifikowaną.
3. W innych dziedzinach ogólne programy działania określające cele priorytetowe, które mają być osiągnięte, uchwalane są przez Radę, stanowiącą zgodnie z procedurą określoną w artykule 251 i po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym oraz Komitetem Regionów.
Rada, stanowiąc na warunkach przewidzianych w ustępie 1 lub ustępie 2, zależnie od przypadku, przyjmuje środki niezbędne do urzeczywistnienia tych programów.
4. Bez uszczerbku dla niektórych środków mających charakter wspólnotowy, Państwa Członkowskie finansują i wykonują politykę w zakresie środowiska naturalnego.
5. Bez uszczerbku dla zasady, iż zanieczyszczający płaci, gdy środek oparty na ustępie 1 niesie ze sobą koszty uznane za nieproporcjonalne dla władz publicznych Państwa Członkowskiego, Rada ustanawia, w akcie dotyczącym przyjęcia takiego środka, właściwe przepisy w formie:
- tymczasowych derogacji i/lub
- wsparcia finansowego z Funduszu Spójności utworzonego zgodnie z artykułem 161.
B. Struktura ustawy
Ustawa zajmuje się przede wszystkim zasadami organizacji publicznego transportu zbiorowego w Polsce. Organizacja publicznego transportu zbiorowego obejmuje planowanie rozwoju transportu, jego organizowanie oraz zarządzanie nim (art. 8 UPTZ). Ponadto ustawa zalicza do organizacji publ. transportu zbiorowego zagadnienia związane z funkcjonowaniem i finansowaniem przewozów w ramach publicznego transportu zbiorowego.
Kilka przepisów poświęcono sprawom skarg i kar pieniężnych.
C. Najważniejsze postanowienia ustawy
Zanim nastąpią rozważania dotyczące całości ustawy, warto pochylić się nad pewnymi ogólnymi zagadnieniami. Do nich należy z pewnością definicja publicznego transportu zbiorowego.
1. Definicja publicznego transportu zbiorowego
Stosownie do art. 4 pkt 14 UPTZ publicznym transportem zbiorowym jest taki przewóz osób, który odpowiada następującym kryteriom:
Stosownie do art. 4 pkt 14 UPTZ publicznym transportem zbiorowym jest taki przewóz osób, który odpowiada następującym kryteriom:
- jest powszechnie dostępny
- jest regularny
- jest wykonywany w określonych odstępach czasu i
- jest wykonywany po określonej linii komunikacyjnej, liniach komunikacyjnych lub sieci komunikacyjnej.
((2) Eliminacja prawa wyłączności
Art. 20 UPTZ powoduje niemałe perturbacje w realizacji publicznego transportu zbiorowego w Polsce. Wprawdzie rozporządzenie 1370/2007 nie nakazuje takiego postępowania. Polski ustawodawca uzasadnił swoją decyzję charakterem tego prawa oraz wiążącym się z przyznaniem tego prawa ograniczeniem dostępności obsługi danej linii (uzasadnienie projektu ustawy, str. 18).
Art. 20 UPTZ powoduje niemałe perturbacje w realizacji publicznego transportu zbiorowego w Polsce. Wprawdzie rozporządzenie 1370/2007 nie nakazuje takiego postępowania. Polski ustawodawca uzasadnił swoją decyzję charakterem tego prawa oraz wiążącym się z przyznaniem tego prawa ograniczeniem dostępności obsługi danej linii (uzasadnienie projektu ustawy, str. 18).
CategoryPublicznyTransportZbiorowy
Na tej stronie nie ma komentarzy
