Niemożliwość pierwotna świadczenia
Gdy wykonanie umowy było niemożliwe już przed jej zawarciem, umowa jest na mocy art. 387 § 1 KC
art. 387 KC
§ 1. Umowa o świadczenie niemożliwe jest nieważna.
§ 2. Strona, która w chwili zawarcia umowy wiedziała o niemożliwości świadczenia, a drugiej strony z błędu nie wyprowadziła, obowiązana jest do naprawienia szkody, którą druga strona poniosła przez to, że zawarła umowę nie wiedząc o niemożliwości świadczenia.
nieważna i nie rodzi żadnych konsekwencji. Strony są traktowane, jak gdyby nigdy nie zawarły umowy. Ewentualną zapłatę czy inne świadczenia muszą sobie wzajemnie zwrócić jako nienależne (art. 405 KC§ 1. Umowa o świadczenie niemożliwe jest nieważna.
§ 2. Strona, która w chwili zawarcia umowy wiedziała o niemożliwości świadczenia, a drugiej strony z błędu nie wyprowadziła, obowiązana jest do naprawienia szkody, którą druga strona poniosła przez to, że zawarła umowę nie wiedząc o niemożliwości świadczenia.
art. 405 KC
Kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości.
).Kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości.
Niemożliwość ma miejsce wtedy, gdy umówiono się, że zostanie wykonana czynność niemożliwa ze względu na prawa natury (np. przewiezienie osoby na Marsa), gdy obiecano przekazanie rzeczy nieistniejącej lub ustalono podobnie nierealny obowiązek. Powody niemożliwości mogą być różne, jednak z niemożliwością w rozumieniu art. 387 § 1 KC
art. 387 KC
§ 1. Umowa o świadczenie niemożliwe jest nieważna.
§ 2. Strona, która w chwili zawarcia umowy wiedziała o niemożliwości świadczenia, a drugiej strony z błędu nie wyprowadziła, obowiązana jest do naprawienia szkody, którą druga strona poniosła przez to, że zawarła umowę nie wiedząc o niemożliwości świadczenia.
mamy do czynienia wyłącznie wtedy, gdy ma ona charakter obiektywny, tzn. gdy umowy nie mógłby wykonać nikt, a nie tylko strona umowy. Osoba obiecująca czynność zasadniczo możliwą, jednak nie mogąca jej sama wykonać, ponosi za to pełną odpowiedzialność.§ 1. Umowa o świadczenie niemożliwe jest nieważna.
§ 2. Strona, która w chwili zawarcia umowy wiedziała o niemożliwości świadczenia, a drugiej strony z błędu nie wyprowadziła, obowiązana jest do naprawienia szkody, którą druga strona poniosła przez to, że zawarła umowę nie wiedząc o niemożliwości świadczenia.
Przy ustalaniu, czy świadczenie było niemożliwe już przed zawarciem umowy nie ma znaczenia, czy strony o tym wiedziały, czy też nie. Dlatego gdy wykonanie pewnych prac (umowa o dzieło) od początku nie było możliwe ze względu na właściwości rzeczy, na której prace miały być wykonane, to zastosowanie ma art. 387 § 1 KC
art. 387 KC
§ 1. Umowa o świadczenie niemożliwe jest nieważna.
§ 2. Strona, która w chwili zawarcia umowy wiedziała o niemożliwości świadczenia, a drugiej strony z błędu nie wyprowadziła, obowiązana jest do naprawienia szkody, którą druga strona poniosła przez to, że zawarła umowę nie wiedząc o niemożliwości świadczenia.
niezależnie od tego, czy strony okoliczność znały, czy też dowiedziały się o niej dopiero po zawarciu umowy, czy nawet po rozpoczęciu prac. To, czy dana strona wiedziała o niemożliwości wykonania umowy może powodować jedynie roszczenia odszkodowawcze drugiej strony wg art. 387 § 2 KC§ 1. Umowa o świadczenie niemożliwe jest nieważna.
§ 2. Strona, która w chwili zawarcia umowy wiedziała o niemożliwości świadczenia, a drugiej strony z błędu nie wyprowadziła, obowiązana jest do naprawienia szkody, którą druga strona poniosła przez to, że zawarła umowę nie wiedząc o niemożliwości świadczenia.
art. 387 KC
§ 1. Umowa o świadczenie niemożliwe jest nieważna.
§ 2. Strona, która w chwili zawarcia umowy wiedziała o niemożliwości świadczenia, a drugiej strony z błędu nie wyprowadziła, obowiązana jest do naprawienia szkody, którą druga strona poniosła przez to, że zawarła umowę nie wiedząc o niemożliwości świadczenia.
.§ 1. Umowa o świadczenie niemożliwe jest nieważna.
§ 2. Strona, która w chwili zawarcia umowy wiedziała o niemożliwości świadczenia, a drugiej strony z błędu nie wyprowadziła, obowiązana jest do naprawienia szkody, którą druga strona poniosła przez to, że zawarła umowę nie wiedząc o niemożliwości świadczenia.
CategoryNiemozliwoscSwiadczenia CategoryLeksykonN
Na tej stronie nie ma komentarzy
