Wiki source for NiedobitekJOeRdG2014
=====Lit.: Niedobitek, Jahrbuch des Öffentlichen Rechts der Gegenwart, 2014=====
>>**Spis treści:**
I. Einleitung
II. Das rechtliche Hauptproblem der grenzüberschreitenden Zusammenarbeit
III. Entwicklung und kurzer Vergleich von EVTZ und VEZ
1. Entstehung der Rechtsgrundlagen von EVTZ und VEZ
2. Parallelen zwischen EVTZ und VEZ
3. Fortentwicklung von EVTZ und VEZ
IV. Rechtsgrundlagen und innerstaatliche Verfżgbarkeit von EVTZ und VEZ
1. Die unterschiedliche Natur der Rechtsgrundlgaen von EVTZ und VEZ
a) Die EVTZ-Verordnung
b) Protokoll Nr. 3 zum Madrider Rahmenübereinkommen
2. Die innerstaatliche Verfügbarkeit von EVTZ und VEZ im Allgemeinen
a) Die unterschiedliche Rechtsnatur von EVTZ und VEZ
b) Protokoll Nr. 3 zum Madrider Rahmenübereinkommen als Bestandteil der deutschen Rechtsordnung?
c) Protokoll Nr. 3 zum Madrider Rahmenübereinkommen und der Grundsatz der Völkerrechtsfreundlichkeit
d) Protokoll Nr. 3 zum Madrider Rahmenübereinkommen als Verwaltungsabkommen oder als Gesetzgebungsvertrag?
3. Die innerstaatliche Bedeutung einzelner Merkmale von EVTZ und VEZ
a) Der Gründungsvertrag
b) Die Rechtspersönlichkeit von EVTZ und VEZ
c) Verweisung auf das nationale Recht - Einordnung von EVTZ-Übereinkunft und -Satzung
V. Das rechtliche Verhältnis zwischen EVTZ und VEZ
VI. Ergebnis>>**autor:** Niedobitek Matthias
**tytuł:** Grenzüberschreitende Zusammenarbeit in Europa: Konkurrenz zwischen Europäischer Union und Europarat? Zugleich ein Beitrag zur Auslegung von Art. 59 Abs. 2 GG
**czasopismo:** [[http://www.mohr.de/rechtswissenschaft/jahrbuecher/buch/jahrbuch-des-oeffentlichen-rechts-der-gegenwart-neue-folge-57.html Jahrbuch des Öffentlichen Rechts der Gegenwart]]
**tom:** Band 62
**rocznik:** 2014
**strony:** 61-89
**język:** niemiecki
**dostępność:**
- skan
**Uwagi do artykułu:**
Niedobitek odrzuca możliwość prawnie wiążącej współpracy bez umowy. Te zaś wymagają porządku prawnego, który nada im moc wiążącą. Może być nim prawo międzynarodowe publiczne, europejskie albo krajowe. Nie ma pośredniego porządku prawnego wynikającego z samych umów.
Podsumowując krótko obie formy, autor stwierdza, że w wielu miejscach są one identyczne. Szczególnie podobieństwa wynikają stąd, że są to formy prawne sui generis, posiadające osobowość prawną, bazujące na pisemnym porozumieniu i na przepisach prawa krajowego miejsca siedziby danego podmiotu. W dalszej części rozwijając te aspekty stwierdza, że akt erekcyjny EUWT (= konwencja) ma charakter umowy unijnoprawnej (unionsrechtlicher Vertrag). Jednoznaczna kwalifikacja prawna umowy o utworzeniu ugrupowań euroregionalnych nie jest natomiast przesądzona, choć wydaje się, że autor składnia się ku kwalifikacji prywatnoprawnej z uwagi na brak odpowiednich klauzul w prawie niemieckim. Podobnie jest w związku z osobowością prawną obydwu ugrupowań. Także tutaj Niedobitek skłania się do powszechnego już poglądu o unijnoprawnym charakterze osobowości prawnej EUWT. Natomiast w stosunku do EUW konstatuje, że odesłanie z przepisów protokołu nr 3 jest tak jednoznaczne, że nie pozwala na inny charakter osobowości niż by to wynikało z przepisów krajowych państwa siedziby.
Badając podstawy prawne Niedobitek podkreśla cechę charakterystyczną dla rozporządzeń UE, którą jest ich bezpośrednie działania w państwach członkowskich. Zauważa jednak przy tym, że rozp. o EUWT jest aktem specyficznym, gdyż wymagającym jednak ingerencji państw członkowskich dla zapewnienia efektywnego działania.
Największą część artykułu zajmuje jednak analiza znaczenia prawnego 3. Protokołu do Ramowej Konwencji Madryckiej w niemieckim porządku prawnym. Niedobitek weryfikuje podstawy wprowadzenia Protokołu do niemieckiego porządku prawnego. Kolejno więc zajmuje się możliwością traktowania Protokołu jako po elementu składowego prawa niemieckiego na mocy samej ratyfikacji czy zasady "przyjazności wobec zobowiązań międzynarodowych" (//Völkerrechtsfreundlichkeit//), klasyfikacji jako porozumienie administracyjne nie wymagające ustawy.
Ponieważ artykuł powstał jeszcze przed zakończeniem reformy o EUWT Niedobitek tylko krótko zarysowuje kwestie prawa kolizyjnego. Nie do końca jest jasne, co oznacza pytanie o potraktowanie prawa krajowego wskazanego w {{pu przepis="art. 2 RozpWEEUWT"}} jako prawa unijnego. Wprawdzie autor udziela na to pytanie odpowiedzi negatywnej, ale jego zamierzenia nie jest całkiem zrozumiałe.
Natomiast zdecydowanie jasno i słusznie Niedobitek wskazuje, że Rada Europy nie powinna była koncentrować się na zapewnieniu zbieżności z rozporządzeniem o EUWT lecz powinna była stworzyć własny przemyślany i szczegółowo uregulowany instrument współpracy. Przyjęte ostatecznie rozwiązanie jest wprawdzie konkurencyjne dla EUWT ale z uwagi na daleko idące podobieństwa, mało atrakcyjne. Szansą na podniesienie atrakcyjności tej formy prawnej może być stworzenie załącznika do Protokołu Nr. 3. [[http://www.conventions.coe.int/Treaty/EN/Treaties/Html/206-1.pdf Projekt tego załącznika]] przedstawiony został w lipcu 2013 r.
----
CategoryLiteraturaZagraniczna CategoryEUWTLiteraturaN CategoryEUWTLiteratura2014 CategoryEUWTLiteraturaNiemiecki
>>**Spis treści:**
I. Einleitung
II. Das rechtliche Hauptproblem der grenzüberschreitenden Zusammenarbeit
III. Entwicklung und kurzer Vergleich von EVTZ und VEZ
1. Entstehung der Rechtsgrundlagen von EVTZ und VEZ
2. Parallelen zwischen EVTZ und VEZ
3. Fortentwicklung von EVTZ und VEZ
IV. Rechtsgrundlagen und innerstaatliche Verfżgbarkeit von EVTZ und VEZ
1. Die unterschiedliche Natur der Rechtsgrundlgaen von EVTZ und VEZ
a) Die EVTZ-Verordnung
b) Protokoll Nr. 3 zum Madrider Rahmenübereinkommen
2. Die innerstaatliche Verfügbarkeit von EVTZ und VEZ im Allgemeinen
a) Die unterschiedliche Rechtsnatur von EVTZ und VEZ
b) Protokoll Nr. 3 zum Madrider Rahmenübereinkommen als Bestandteil der deutschen Rechtsordnung?
c) Protokoll Nr. 3 zum Madrider Rahmenübereinkommen und der Grundsatz der Völkerrechtsfreundlichkeit
d) Protokoll Nr. 3 zum Madrider Rahmenübereinkommen als Verwaltungsabkommen oder als Gesetzgebungsvertrag?
3. Die innerstaatliche Bedeutung einzelner Merkmale von EVTZ und VEZ
a) Der Gründungsvertrag
b) Die Rechtspersönlichkeit von EVTZ und VEZ
c) Verweisung auf das nationale Recht - Einordnung von EVTZ-Übereinkunft und -Satzung
V. Das rechtliche Verhältnis zwischen EVTZ und VEZ
VI. Ergebnis>>**autor:** Niedobitek Matthias
**tytuł:** Grenzüberschreitende Zusammenarbeit in Europa: Konkurrenz zwischen Europäischer Union und Europarat? Zugleich ein Beitrag zur Auslegung von Art. 59 Abs. 2 GG
**czasopismo:** [[http://www.mohr.de/rechtswissenschaft/jahrbuecher/buch/jahrbuch-des-oeffentlichen-rechts-der-gegenwart-neue-folge-57.html Jahrbuch des Öffentlichen Rechts der Gegenwart]]
**tom:** Band 62
**rocznik:** 2014
**strony:** 61-89
**język:** niemiecki
**dostępność:**
- skan
**Uwagi do artykułu:**
Niedobitek odrzuca możliwość prawnie wiążącej współpracy bez umowy. Te zaś wymagają porządku prawnego, który nada im moc wiążącą. Może być nim prawo międzynarodowe publiczne, europejskie albo krajowe. Nie ma pośredniego porządku prawnego wynikającego z samych umów.
Podsumowując krótko obie formy, autor stwierdza, że w wielu miejscach są one identyczne. Szczególnie podobieństwa wynikają stąd, że są to formy prawne sui generis, posiadające osobowość prawną, bazujące na pisemnym porozumieniu i na przepisach prawa krajowego miejsca siedziby danego podmiotu. W dalszej części rozwijając te aspekty stwierdza, że akt erekcyjny EUWT (= konwencja) ma charakter umowy unijnoprawnej (unionsrechtlicher Vertrag). Jednoznaczna kwalifikacja prawna umowy o utworzeniu ugrupowań euroregionalnych nie jest natomiast przesądzona, choć wydaje się, że autor składnia się ku kwalifikacji prywatnoprawnej z uwagi na brak odpowiednich klauzul w prawie niemieckim. Podobnie jest w związku z osobowością prawną obydwu ugrupowań. Także tutaj Niedobitek skłania się do powszechnego już poglądu o unijnoprawnym charakterze osobowości prawnej EUWT. Natomiast w stosunku do EUW konstatuje, że odesłanie z przepisów protokołu nr 3 jest tak jednoznaczne, że nie pozwala na inny charakter osobowości niż by to wynikało z przepisów krajowych państwa siedziby.
Badając podstawy prawne Niedobitek podkreśla cechę charakterystyczną dla rozporządzeń UE, którą jest ich bezpośrednie działania w państwach członkowskich. Zauważa jednak przy tym, że rozp. o EUWT jest aktem specyficznym, gdyż wymagającym jednak ingerencji państw członkowskich dla zapewnienia efektywnego działania.
Największą część artykułu zajmuje jednak analiza znaczenia prawnego 3. Protokołu do Ramowej Konwencji Madryckiej w niemieckim porządku prawnym. Niedobitek weryfikuje podstawy wprowadzenia Protokołu do niemieckiego porządku prawnego. Kolejno więc zajmuje się możliwością traktowania Protokołu jako po elementu składowego prawa niemieckiego na mocy samej ratyfikacji czy zasady "przyjazności wobec zobowiązań międzynarodowych" (//Völkerrechtsfreundlichkeit//), klasyfikacji jako porozumienie administracyjne nie wymagające ustawy.
Ponieważ artykuł powstał jeszcze przed zakończeniem reformy o EUWT Niedobitek tylko krótko zarysowuje kwestie prawa kolizyjnego. Nie do końca jest jasne, co oznacza pytanie o potraktowanie prawa krajowego wskazanego w {{pu przepis="art. 2 RozpWEEUWT"}} jako prawa unijnego. Wprawdzie autor udziela na to pytanie odpowiedzi negatywnej, ale jego zamierzenia nie jest całkiem zrozumiałe.
Natomiast zdecydowanie jasno i słusznie Niedobitek wskazuje, że Rada Europy nie powinna była koncentrować się na zapewnieniu zbieżności z rozporządzeniem o EUWT lecz powinna była stworzyć własny przemyślany i szczegółowo uregulowany instrument współpracy. Przyjęte ostatecznie rozwiązanie jest wprawdzie konkurencyjne dla EUWT ale z uwagi na daleko idące podobieństwa, mało atrakcyjne. Szansą na podniesienie atrakcyjności tej formy prawnej może być stworzenie załącznika do Protokołu Nr. 3. [[http://www.conventions.coe.int/Treaty/EN/Treaties/Html/206-1.pdf Projekt tego załącznika]] przedstawiony został w lipcu 2013 r.
----
CategoryLiteraturaZagraniczna CategoryEUWTLiteraturaN CategoryEUWTLiteratura2014 CategoryEUWTLiteraturaNiemiecki
