Protokół zmian strony MediacjaKwalifikacjeMediatora
Usunięte:
1. [[WzorOswiadczenieMediatoraOJegoBezstronnosciWSprawie oświadczenie mediatora o jego bezstronnośći w sprawie]],
Dodane:
1. [[WzorOswiadczenieMediatoraOJegoBezstronnosciWSprawie oświadczenie mediatora o jego bezstronnośći w sprawie]],
Usunięte:
Dodane:
((1)) Wzory
1. [[
1. [[
Dodane:
Zdaniem niektórych autorów, szczególnie predysponowanymi osobami do świadczenia usług mediacyjnych są przedstawiciele takich profesji prawniczych, jak notariusz, adwokat czy radca prawny, którzy ze względu na swoją przygotowanie zawodowe, a także zasady etyczne dają rękojmię należytego wykonywania obowiązków mediatora. Z drugiej jednak strony zauważa się, że ze względu na ich osobowość, skłonności do racjonalnego i analitycznego myślenia oraz uwikłanie w praktykę prawną niezbyt dobrze realizują //„ducha”// [[Mediacja mediacji]].
Usunięte:
Dodane:
Także sam ustawodawca nie pozostaje konsekwentny w stwierdzeniu, że umiejętność prowadzenia [[Mediacja mediacji]] nie zależy od wiedzy mediatora. W sprawach rodzinnych i opiekuńczych ze względu na ich specyficzny charakter wprowadził bowiem większe wymagania w zakresie kwalifikacji mediatora (por. {{pu przepis="art. 436 KPC"}} oraz {{pu przepis="art. 570(2) KPC"}}). Zgodnie z brzmieniem {{pu przepis="art. 436 § 4 KPC"}}, gdy strony nie uzgodniły osoby mediatora, sąd kieruje je do [[Mediacja mediacji]] prowadzonej przez kuratorów sądowych, osoby wskazane przez rodzinne ośrodki diagnostyczno-konsultacyjne lub stałych mediatorów posiadających wiedzę teoretyczną i umiejętności praktyczne w zakresie prowadzenia [[Mediacja mediacji]] w sprawach rodzinnych.
Usunięte:
Dodane:
Także sam ustawodawca nie pozostaje konsekwentny w stwierdzeniu, że umiejętność prowadzenia [[Mediacja mediacji]] nie zależy od wiedzy mediatora. W sprawach rodzinnych i opiekuńczych ze względu na ich specyficzny charakter wprowadził bowiem większe wymagania w zakresie kwalifikacji mediatora (por. {{pu przepis="art. 436 § 3 KPC"}} {{pu przepis="art. 436 § 4 KPC"}} oraz {{pu przepis="art. 570(2) KPC"}}). Zgodnie z brzmieniem {{pu przepis="art. 436 § 4 KPC"}}, gdy strony nie uzgodniły osoby mediatora, sąd kieruje je do [[Mediacja mediacji]] prowadzonej przez kuratorów sądowych, osoby wskazane przez rodzinne ośrodki diagnostyczno-konsultacyjne lub stałych mediatorów posiadających wiedzę teoretyczną i umiejętności praktyczne w zakresie prowadzenia [[Mediacja mediacji]] w sprawach rodzinnych.
Usunięte:
Dodane:
O ile kryterium pełnej [[ZdolnoscDoCzynnosciPrawnych zdolności do czynności prawnych]] nie budzi żadnych wątpliwości, to wymóg korzystania w pełni z praw publicznych rodzi szereg problemów. Ustalenie, czy dana osoba korzysta w pełni z praw publicznych, czy nie, w praktyce wiąże się z pewnymi trudnościami. Określając prawa publiczne, ustawodawca posłużył się ujęciem negatywnym, wskazując kiedy dochodzi do ich pozbawienia. Przewidział je jako [[ŚrodekKarny środek karny]] orzekany przez sąd fakultatywnie w razie skazania na [[KaraPozbawieniaWolnosci karę pozbawienia wolności]] na czas nie krótszy od lat 3 za [[Przestepstwo przestępstwo]] popełnione w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie ({{pu przepis="art. 40 § 2 KK"}}). W przypadku orzeczenia pozbawienia praw publicznych sąd zawiadamia o tym z urzędu m.in. odpowiedni organ administracji publicznej właściwy dla miejsca ostatniego zamieszkania lub pobytu skazanego ({{pu przepis="art. 179 KKWyk"}}). Powyższe przepisy nie udzielają jednak odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób osoby zainteresowane [[Mediacja mediacją]] mogą sprawdzić, że kandydat na mediatora korzysta w pełni z praw publicznych. Wiadomości o skazanym gromadzone w bazie danych Krajowego Rejestru Karnego nie są co do zasady dostępne dla osób postronnych. Prawo to przysługuje m.in. pracodawcom, w zakresie niezbędnym dla zatrudnienia pracownika, co do którego z przepisów ustawy wynika wymóg korzystania z pełni praw publicznych ({{pu przepis="art. 6 ust. 1 pkt 10 UKrajRejK"}}). Zgodnie z {{pu przepis="art. 7 UKrajRejK"}} każdemu wolno żądać informacji o sobie samym. Wobec tego dla zweryfikowania, czy potencjalny mediator nie został pozbawiony praw publicznych, niezbędne będzie uzyskanie przez niego albo przez ośrodek mediacyjny, z którym mediator pozostaje w stosunku pracy, stosownego zaświadczenia z Krajowego Rejestru Karnego. Przed przystąpieniem do [[Mediacja mediacji]] strony mogą oczywiście zwrócić się do mediatora, aby ten przedstawił odpowiednie zaświadczenie.
Usunięte:
Dodane:
O ile kryterium pełnej [[ZdolnoscDoCzynnosciPrawnych zdolności do czynności prawnych]] nie budzi żadnych wątpliwości, to wymóg korzystania w pełni z praw publicznych rodzi szereg problemów. Ustalenie, czy dana osoba korzysta w pełni z praw publicznych, czy nie, w praktyce wiąże się z pewnymi trudnościami. Określając prawa publiczne, ustawodawca posłużył się ujęciem negatywnym, wskazując kiedy dochodzi do ich pozbawienia. Przewidział je jako [[ŚrodekKarny środek karny]] orzekany przez sąd fakultatywnie w razie skazania na [[KaraPozbawieniaWolnosci karę pozbawienia wolności]] na czas nie krótszy od lat 3 za [[Przestepstwo przestępstwo]] popełnione w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie ({{pu przepis="art. 40 § 2 KK"}}). W przypadku orzeczenia pozbawienia praw publicznych sąd zawiadamia o tym z urzędu m.in. odpowiedni organ administracji publicznej właściwy dla miejsca ostatniego zamieszkania lub pobytu skazanego ({{pu przepis="art. 179 KKWyk"}}). Powyższe przepisy nie udzielają jednak odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób osoby zainteresowane [[Mediacja mediacją]] mogą sprawdzić, że kandydat na mediatora korzysta w pełni z praw publicznych. Wiadomości o skazanym gromadzone w bazie danych Krajowego Rejestru Karnego nie są co do zasady dostępne dla osób postronnych. Prawo to przysługuje m.in. pracodawcom, w zakresie niezbędnym dla zatrudnienia pracownika, co do którego z przepisów ustawy wynika wymóg korzystania z pełni praw publicznych (art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy z 24.5.2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym). art. 6 KRK Zgodnie z art. 7 cytowanej ustawy każdemu wolno żądać informacji o sobie samym. Wobec tego dla zweryfikowania, czy potencjalny mediator nie został pozbawiony praw publicznych, niezbędne będzie uzyskanie przez niego albo przez ośrodek mediacyjny, z którym mediator pozostaje w stosunku pracy, stosownego zaświadczenia z Krajowego Rejestru Karnego. Przed przystąpieniem do [[Mediacja mediacji]] strony mogą oczywiście zwrócić się do mediatora, aby ten przedstawił odpowiednie zaświadczenie.
Usunięte:
Dodane:
Drugim warunkiem jest pełna [[ZdolnoscDoCzynnosciPrawnych zdolność do czynności prawnych]]. Posiada ją każda osoba, która ukończyła osiemnaście lat lub mimo ich nieukończenia zawarła związek małżeński i nie jest ubezwłasnowolniona ({{pu przepis="art. 11 KC"}}, {{pu przepis="art. 12 KC"}} i {{pu przepis="art. 15 KC"}}).
Usunięte:
Dodane:
Zdaniem //P. Sobolewskiego// jeżeli [[Mediacja mediację]] prowadzi kilka osób (co ze względu na zasadę dobrowolności należy uznać za dopuszczalne), wówczas tylko jedna z nich posiada status mediatora, co w praktyce rodzi problemy na przykład w kwestii tajemnicy [[Mediacja mediacji]], która obowiązuje wyłącznie mediatora ({{pu przepis="art. 183(4) § 2 KPC"}}) (por. [[SobolewskiPPH2006 P. Sobolewski, Mediacja w sprawach cywilnych]], PPH 2006, nr 2, str. 34).
Usunięte:
Dodane:
Drugim warunkiem jest pełna [[ZdolnoscDoCzynnosciPrawnych zdolność do czynności prawnych]]. Posiada ją każda osoba, która ukończyła osiemnaście lat lub mimo ich nieukończenia zawarła związek małżeński i nie jest ubezwłasnowolniona (art. 11, 12 i 15 KC).
O ile kryterium pełnej [[ZdolnoscDoCzynnosciPrawnych zdolności do czynności prawnych]] nie budzi żadnych wątpliwości, to wymóg korzystania w pełni z praw publicznych rodzi szereg problemów. Ustalenie, czy dana osoba korzysta w pełni z praw publicznych, czy nie, w praktyce wiąże się z pewnymi trudnościami. Określając prawa publiczne, ustawodawca posłużył się ujęciem negatywnym, wskazując kiedy dochodzi do ich pozbawienia. Przewidział je jako [[ŚrodekKarny środek karny]] orzekany przez sąd fakultatywnie w razie skazania na [[KaraPozbawieniaWolnosci karę pozbawienia wolności]] na czas nie krótszy od lat 3 za [[Przestepstwo przestępstwo]] popełnione w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie ({{pu przepis="art. 40 § 2 KK"}}). W przypadku orzeczenia pozbawienia praw publicznych sąd zawiadamia o tym z urzędu m.in. odpowiedni organ administracji publicznej właściwy dla miejsca ostatniego zamieszkania lub pobytu skazanego (art. 179 KKW). Powyższe przepisy nie udzielają jednak odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób osoby zainteresowane [[Mediacja mediacją]] mogą sprawdzić, że kandydat na mediatora korzysta w pełni z praw publicznych. Wiadomości o skazanym gromadzone w bazie danych Krajowego Rejestru Karnego nie są co do zasady dostępne dla osób postronnych. Prawo to przysługuje m.in. pracodawcom, w zakresie niezbędnym dla zatrudnienia pracownika, co do którego z przepisów ustawy wynika wymóg korzystania z pełni praw publicznych (art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy z 24.5.2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym). Zgodnie z art. 7 cytowanej ustawy każdemu wolno żądać informacji o sobie samym. Wobec tego dla zweryfikowania, czy potencjalny mediator nie został pozbawiony praw publicznych, niezbędne będzie uzyskanie przez niego albo przez ośrodek mediacyjny, z którym mediator pozostaje w stosunku pracy, stosownego zaświadczenia z Krajowego Rejestru Karnego. Przed przystąpieniem do [[Mediacja mediacji]] strony mogą oczywiście zwrócić się do mediatora, aby ten przedstawił odpowiednie zaświadczenie.
Pewne zastrzeżenia budzić może brak wskazówek ustawodawcy co do [[Obywatelstwo obywatelstwa]] mediatora. Ze względu na zasadę dobrowolności w zakresie wyboru osoby mediatora oraz liberalne ujęcie wymagań stawianych mediatorom w ustawie należy uznać, że [[Obywatelstwo obywatelstwo]] mediatora stanowi kryterium prawnie obojętne. Bez względu na to, czy mediator posiada [[Obywatelstwo obywatelstwo]] polskie, czy też nie, powinien on jednak sprostać podstawowym wymogom określonym w {{pu przepis="art. 183(2) § 1 KPC"}}. O ile stosunkowo łatwo jest ustalić [[ZdolnoscDoCzynnosciPrawnych zdolność do czynności prawnych]] osób niebędących obywatelami, więcej problemów przysporzyć może ustalenie, czy zagranicznemu kandydatowi na mediatora przysługuje pełnia praw publicznych. Niezbędna jest indywidualna analiza każdego przypadku. Brak regulacji odnoszących się do [[Obywatelstwo obywatelstwa]] mediatora sprawia, że zarówno na gruncie obowiązujących przepisów jak również w doktrynie brak jest jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, czy sędzia, który nie jest pochodzenia polskiego i nie jest w stanie spoczynku może prowadzić [[Mediacja mediację]].
Już w trakcie prac nad nowelizacją wyrażono obawy, że zbyt liberalne określenie wymagań, którym muszą sprostać mediatorzy, wpłynie niekorzystnie na poziom prowadzonych [[Mediacja mediacji]]. Tymczasem zdaniem autorów projektu ustawy //„umiejętność prowadzenia mediacji nie jest kwestią wiedzy mediatora, lecz jego osobowości”//, a liberalne ujęcie wymagań stawianych mediatorowi odpowiada fundamentalnej zasadzie prawa cywilnego, jaką jest [[AutonomiaWoliStron autonomia woli stron]]. Dlatego też, aby ułatwić stronom możliwość prowadzenia [[Mediacja mediacji]], nie przewiduje się żadnych wymogów co do wykształcenia, kwalifikacji i certyfikacji mediatora.
Z pewnością prawdą jest, że zdolności interpersonalne, inteligencja emocjonalna i osobista charyzma, uznawane za szczególnie ważne atuty efektywnych mediatorów, są w dużej mierze kwestią daru, a nie wykształcenia. Jednak ustawodawca, decydując się na wprowadzenie [[Mediacja mediacji]] do Kodeksu postępowania cywilnego, nie powinien opierać jej wyłącznie na cechach osobowościowych mediatorów, tym bardziej że są one bardzo trudne do zweryfikowania. Bez żadnego ryzyka błędu można bowiem przyjąć, że skuteczność [[Mediacja mediacji]] (zwłaszcza w sprawach o znacznym stopniu trudności – z racji zawiłości sprawy, wysokiej [[WartoscPrzedmiotuSporu wartości przedmiotu sporu]], znacznej uciążliwości emocjonalnej) uzależniona jest co najmniej w takim samym stopniu od osobowości mediatora, jak i od jego doświadczenia życiowego, umiejętności zorganizowania warsztatu mediacyjnego i prawidłowego postępowania mediacyjnego, ale również wiedzy, w szczególności z zakresu prawa, także ekonomii, socjologii, psychologii, pedagogiki, a zwłaszcza – zasad komunikacji interpersonalnej, retoryki oraz strategii i taktyk negocjacji.
- fakt, że zgdonie z {{pu przepis="art. 183(14) § 3 KPC"}} sąd odmawia nadania [[KlauzulaWykonalnosci klauzuli wykonalności]] albo zatwierdzenia [[UgodaMediacyjna ugody]] zawartej przed mediatorem, w całości lub części, jeżeli [[UgodaMediacyjna ugoda]] jest sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa, a także gdy jest niezrozumiała lub zawiera sprzeczności. Porządana jest zatem wiedza z zakresu prawa.
12. [[SobolewskiPPH2006 P. Sobolewski, Mediacja w sprawach cywilnych]], PPH 2006, nr 2.
O ile kryterium pełnej [[ZdolnoscDoCzynnosciPrawnych zdolności do czynności prawnych]] nie budzi żadnych wątpliwości, to wymóg korzystania w pełni z praw publicznych rodzi szereg problemów. Ustalenie, czy dana osoba korzysta w pełni z praw publicznych, czy nie, w praktyce wiąże się z pewnymi trudnościami. Określając prawa publiczne, ustawodawca posłużył się ujęciem negatywnym, wskazując kiedy dochodzi do ich pozbawienia. Przewidział je jako [[ŚrodekKarny środek karny]] orzekany przez sąd fakultatywnie w razie skazania na [[KaraPozbawieniaWolnosci karę pozbawienia wolności]] na czas nie krótszy od lat 3 za [[Przestepstwo przestępstwo]] popełnione w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie ({{pu przepis="art. 40 § 2 KK"}}). W przypadku orzeczenia pozbawienia praw publicznych sąd zawiadamia o tym z urzędu m.in. odpowiedni organ administracji publicznej właściwy dla miejsca ostatniego zamieszkania lub pobytu skazanego (art. 179 KKW). Powyższe przepisy nie udzielają jednak odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób osoby zainteresowane [[Mediacja mediacją]] mogą sprawdzić, że kandydat na mediatora korzysta w pełni z praw publicznych. Wiadomości o skazanym gromadzone w bazie danych Krajowego Rejestru Karnego nie są co do zasady dostępne dla osób postronnych. Prawo to przysługuje m.in. pracodawcom, w zakresie niezbędnym dla zatrudnienia pracownika, co do którego z przepisów ustawy wynika wymóg korzystania z pełni praw publicznych (art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy z 24.5.2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym). Zgodnie z art. 7 cytowanej ustawy każdemu wolno żądać informacji o sobie samym. Wobec tego dla zweryfikowania, czy potencjalny mediator nie został pozbawiony praw publicznych, niezbędne będzie uzyskanie przez niego albo przez ośrodek mediacyjny, z którym mediator pozostaje w stosunku pracy, stosownego zaświadczenia z Krajowego Rejestru Karnego. Przed przystąpieniem do [[Mediacja mediacji]] strony mogą oczywiście zwrócić się do mediatora, aby ten przedstawił odpowiednie zaświadczenie.
Pewne zastrzeżenia budzić może brak wskazówek ustawodawcy co do [[Obywatelstwo obywatelstwa]] mediatora. Ze względu na zasadę dobrowolności w zakresie wyboru osoby mediatora oraz liberalne ujęcie wymagań stawianych mediatorom w ustawie należy uznać, że [[Obywatelstwo obywatelstwo]] mediatora stanowi kryterium prawnie obojętne. Bez względu na to, czy mediator posiada [[Obywatelstwo obywatelstwo]] polskie, czy też nie, powinien on jednak sprostać podstawowym wymogom określonym w {{pu przepis="art. 183(2) § 1 KPC"}}. O ile stosunkowo łatwo jest ustalić [[ZdolnoscDoCzynnosciPrawnych zdolność do czynności prawnych]] osób niebędących obywatelami, więcej problemów przysporzyć może ustalenie, czy zagranicznemu kandydatowi na mediatora przysługuje pełnia praw publicznych. Niezbędna jest indywidualna analiza każdego przypadku. Brak regulacji odnoszących się do [[Obywatelstwo obywatelstwa]] mediatora sprawia, że zarówno na gruncie obowiązujących przepisów jak również w doktrynie brak jest jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, czy sędzia, który nie jest pochodzenia polskiego i nie jest w stanie spoczynku może prowadzić [[Mediacja mediację]].
Już w trakcie prac nad nowelizacją wyrażono obawy, że zbyt liberalne określenie wymagań, którym muszą sprostać mediatorzy, wpłynie niekorzystnie na poziom prowadzonych [[Mediacja mediacji]]. Tymczasem zdaniem autorów projektu ustawy //„umiejętność prowadzenia mediacji nie jest kwestią wiedzy mediatora, lecz jego osobowości”//, a liberalne ujęcie wymagań stawianych mediatorowi odpowiada fundamentalnej zasadzie prawa cywilnego, jaką jest [[AutonomiaWoliStron autonomia woli stron]]. Dlatego też, aby ułatwić stronom możliwość prowadzenia [[Mediacja mediacji]], nie przewiduje się żadnych wymogów co do wykształcenia, kwalifikacji i certyfikacji mediatora.
Z pewnością prawdą jest, że zdolności interpersonalne, inteligencja emocjonalna i osobista charyzma, uznawane za szczególnie ważne atuty efektywnych mediatorów, są w dużej mierze kwestią daru, a nie wykształcenia. Jednak ustawodawca, decydując się na wprowadzenie [[Mediacja mediacji]] do Kodeksu postępowania cywilnego, nie powinien opierać jej wyłącznie na cechach osobowościowych mediatorów, tym bardziej że są one bardzo trudne do zweryfikowania. Bez żadnego ryzyka błędu można bowiem przyjąć, że skuteczność [[Mediacja mediacji]] (zwłaszcza w sprawach o znacznym stopniu trudności – z racji zawiłości sprawy, wysokiej [[WartoscPrzedmiotuSporu wartości przedmiotu sporu]], znacznej uciążliwości emocjonalnej) uzależniona jest co najmniej w takim samym stopniu od osobowości mediatora, jak i od jego doświadczenia życiowego, umiejętności zorganizowania warsztatu mediacyjnego i prawidłowego postępowania mediacyjnego, ale również wiedzy, w szczególności z zakresu prawa, także ekonomii, socjologii, psychologii, pedagogiki, a zwłaszcza – zasad komunikacji interpersonalnej, retoryki oraz strategii i taktyk negocjacji.
- fakt, że zgdonie z {{pu przepis="art. 183(14) § 3 KPC"}} sąd odmawia nadania [[KlauzulaWykonalnosci klauzuli wykonalności]] albo zatwierdzenia [[UgodaMediacyjna ugody]] zawartej przed mediatorem, w całości lub części, jeżeli [[UgodaMediacyjna ugoda]] jest sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa, a także gdy jest niezrozumiała lub zawiera sprzeczności. Porządana jest zatem wiedza z zakresu prawa.
12. [[SobolewskiPPH2006 P. Sobolewski, Mediacja w sprawach cywilnych]], PPH 2006, nr 2.
Usunięte:
O ile kryterium pełnej zdolności do czynności prawnych nie budzi żadnych wątpliwości, to wymóg korzystania w pełni z praw publicznych rodzi szereg problemów. Ustalenie, czy dana osoba korzysta w pełni z praw publicznych, czy nie, w praktyce wiąże się z pewnymi trudnościami. Określając prawa publiczne, ustawodawca posłużył się ujęciem negatywnym, wskazując kiedy dochodzi do ich pozbawienia. Przewidział je jako środek karny orzekany przez sąd fakultatywnie w razie skazania na karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3 za przestępstwo popełnione w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie ({{pu przepis="art. 40 § 2 KK"}}). W przypadku orzeczenia pozbawienia praw publicznych sąd zawiadamia o tym z urzędu m.in. odpowiedni organ administracji publicznej właściwy dla miejsca ostatniego zamieszkania lub pobytu skazanego (art. 179 KKW). Powyższe przepisy nie udzielają jednak odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób osoby zainteresowane [[Mediacja mediacją]] mogą sprawdzić, że kandydat na mediatora korzysta w pełni z praw publicznych. Wiadomości o skazanym gromadzone w bazie danych Krajowego Rejestru Karnego nie są co do zasady dostępne dla osób postronnych. Prawo to przysługuje m.in. pracodawcom, w zakresie niezbędnym dla zatrudnienia pracownika, co do którego z przepisów ustawy wynika wymóg korzystania z pełni praw publicznych (art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy z 24.5.2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym ). Zgodnie z art. 7 cytowanej ustawy każdemu wolno żądać informacji o sobie samym. Wobec tego dla zweryfikowania, czy potencjalny mediator nie został pozbawiony praw publicznych, niezbędne będzie uzyskanie przez niego albo przez ośrodek mediacyjny, z którym mediator pozostaje w stosunku pracy, stosownego zaświadczenia z Krajowego Rejestru Karnego. Przed przystąpieniem do [[Mediacja mediacji]] strony mogą oczywiście zwrócić się do mediatora, aby ten przedstawił odpowiednie zaświadczenie.
Pewne zastrzeżenia budzić może brak wskazówek ustawodawcy co do obywatelstwa mediatora. Ze względu na zasadę dobrowolności w zakresie wyboru osoby mediatora oraz liberalne ujęcie wymagań stawianych mediatorom w ustawie należy uznać, że obywatelstwo mediatora stanowi kryterium prawnie obojętne. Bez względu na to, czy mediator posiada obywatelstwo polskie, czy też nie, powinien on jednak sprostać podstawowym wymogom określonym w {{pu przepis="art. 183(2) § 1 KPC"}}. O ile stosunkowo łatwo jest ustalić zdolność do czynności prawnych osób niebędących obywatelami, więcej problemów przysporzyć może ustalenie, czy zagranicznemu kandydatowi na mediatora przysługuje pełnia praw publicznych. Niezbędna jest indywidualna analiza każdego przypadku. Brak regulacji odnoszących się do obywatelstwa mediatora sprawia, że zarówno na gruncie obowiązujących przepisów jak również w doktrynie brak jest jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, czy sędzia, który nie jest pochodzenia polskiego i nie jest w stanie spoczynku może prowadzić [[Mediacja mediację]].
Już w trakcie prac nad nowelizacją wyrażono obawy, że zbyt liberalne określenie wymagań, którym muszą sprostać mediatorzy, wpłynie niekorzystnie na poziom prowadzonych [[Mediacja mediacji]]. Tymczasem zdaniem autorów projektu ustawy //„umiejętność prowadzenia mediacji nie jest kwestią wiedzy mediatora, lecz jego osobowości”//, a liberalne ujęcie wymagań stawianych mediatorowi odpowiada fundamentalnej zasadzie prawa cywilnego, jaką jest autonomia woli stron. Dlatego też, aby ułatwić stronom możliwość prowadzenia [[Mediacja mediacji]], nie przewiduje się żadnych wymogów co do wykształcenia, kwalifikacji i certyfikacji mediatora.
Z pewnością prawdą jest, że zdolności interpersonalne, inteligencja emocjonalna i osobista charyzma, uznawane za szczególnie ważne atuty efektywnych mediatorów, są w dużej mierze kwestią daru, a nie wykształcenia. Jednak ustawodawca, decydując się na wprowadzenie [[Mediacja mediacji]] do Kodeksu postępowania cywilnego, nie powinien opierać jej wyłącznie na cechach osobowościowych mediatorów, tym bardziej że są one bardzo trudne do zweryfikowania. Bez żadnego ryzyka błędu można bowiem przyjąć, że skuteczność [[Mediacja mediacji]] (zwłaszcza w sprawach o znacznym stopniu trudności – z racji zawiłości sprawy, wysokiej wartości przedmiotu sporu, znacznej uciążliwości emocjonalnej) uzależniona jest co najmniej w takim samym stopniu od osobowości mediatora, jak i od jego doświadczenia życiowego, umiejętności zorganizowania warsztatu mediacyjnego i prawidłowego postępowania mediacyjnego, ale również wiedzy, w szczególności z zakresu prawa, także ekonomii, socjologii, psychologii, pedagogiki, a zwłaszcza – zasad komunikacji interpersonalnej, retoryki oraz strategii i taktyk negocjacji.
- fakt, że zgdonie z {{pu przepis="art. 18314 § 3 KPC"}} sąd odmawia nadania klauzuli wykonalności albo zatwierdzenia ugody zawartej przed mediatorem, w całości lub części, jeżeli [[UgodaMediacyjna ugoda]] jest sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa, a także gdy jest niezrozumiała lub zawiera sprzeczności. Porządana jest zatem wiedza z zakresu prawa.
12. [[SobolewskiPPH2006 P. Sobolewski, Mediacja w sprawach cywilnych]], PPH 2006, nr 2,
Dodane:
Zgodnie z {{pu przepis="art. 183(2) § 1 KPC"}} mediatorem w [[SprawaCywilna sprawach cywilnych]] może być [[OsobaFizyczna osoba fizyczna]] mająca pełną [[ZdolnoscDoCzynnosciPrawnych zdolność do czynności prawnych]], korzystająca w pełni z praw publicznych. Spośród osób spełniających te warunki ustawa wyłącza jedynie sędziów, z wyjątkiem sędziów w stanie spoczynku ({{pu przepis="art. 183(2) § 2 KPC"}}).
Zgodnie z {{pu przepis="art. 183(2) § 1 KPC"}}, aby zostać mediatorem w [[SprawaCywilna sprawach cywilnych]], należy zatem spełniać trzy warunki, a mianowicie: być [[OsobaFizyczna osobą fizyczną]], posiadać pełną [[ZdolnoscDoCzynnosciPrawnych zdolność do czynności prawnych]] oraz korzystać w pełni z praw publicznych.
[[Mediacja Mediacji]], w kształcie przewidzianym w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego nie może prowadzić [[OsobaPrawna osoba prawna]] (np. kancelaria prawnicza) ani inna jednostka organizacyjna (np. ośrodek mediacyjny). W szczególności ustawa nie tworzy ram prawnych dla prowadzenia [[Mediacja mediacji]] przez zespoły mediatorów.
Zgodnie z {{pu przepis="art. 183(2) § 1 KPC"}}, aby zostać mediatorem w [[SprawaCywilna sprawach cywilnych]], należy zatem spełniać trzy warunki, a mianowicie: być [[OsobaFizyczna osobą fizyczną]], posiadać pełną [[ZdolnoscDoCzynnosciPrawnych zdolność do czynności prawnych]] oraz korzystać w pełni z praw publicznych.
[[Mediacja Mediacji]], w kształcie przewidzianym w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego nie może prowadzić [[OsobaPrawna osoba prawna]] (np. kancelaria prawnicza) ani inna jednostka organizacyjna (np. ośrodek mediacyjny). W szczególności ustawa nie tworzy ram prawnych dla prowadzenia [[Mediacja mediacji]] przez zespoły mediatorów.
Usunięte:
Zgodnie z {{pu przepis="art. 183(2) § 1 KPC"}}, aby zostać mediatorem w [[SprawaCywilna sprawach cywilnych]], należy zatem spełniać trzy warunki, a mianowicie: być osobą fizyczną, posiadać pełną zdolność do czynności prawnych oraz korzystać w pełni z praw publicznych.
[[Mediacja Mediacji]], w kształcie przewidzianym w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego nie może prowadzić osoba prawna (np. kancelaria prawnicza) ani inna jednostka organizacyjna (np. ośrodek mediacyjny). W szczególności ustawa nie tworzy ram prawnych dla prowadzenia [[Mediacja mediacji]] przez zespoły mediatorów.
