Protokół zmian strony KazusUzytkowanie1
Dodane:
W 1998 r. A i B zawarli notarialną umowę, na mocy której A został upoważniony do korzystania z gruntu rolnego B w ten sposób, że mógł przez następnych 30 lat od zawarcia umowy zbierać z dolnej połowy łąki o pow. 0,5 ha siano na pożywienie dla swoich krów. Uprawnienie miało przysługiwać A pod warunkiem, że B sam nie będzie potrzebował siana dla swoich zwierząt. Uprawnienie wynikające z zawartej umowy wpisane zostało do księgi wieczystej tej nieruchomości.
Gdy A chciał za pierwszym razem (jeszcze w 1998 r.) zebrać siano, okazało się, że B tak poprowadził rowy melioracyjne z górnej części pola, że na część pola, z której miał korzystać A spływała woda, powodując gnicie siana.
Gdy A chciał za pierwszym razem (jeszcze w 1998 r.) zebrać siano, okazało się, że B tak poprowadził rowy melioracyjne z górnej części pola, że na część pola, z której miał korzystać A spływała woda, powodując gnicie siana.
Usunięte:
Gdy A chciał za pierwszym razem (jeszcze w 2000 r.) zebrać siano, okazało się, że B tak poprowadził rowy melioracyjne z górnej części pola, że na część pola, z której miał korzystać A spływała woda, powodująca gnicie siana.
Dodane:
1) używania nieruchomości i
1) pobierania jej pożytków, {{pu przepis="art. 252 KC"}}.
1) pobierania jej pożytków, {{pu przepis="art. 252 KC"}}.
Usunięte:
1) pobierania jej pożytków, {{pu przepis="art. 252 KC"}}.
Dodane:
W 2000 r. A i B zawarli notarialną umowę, na mocy której A został upoważniony do korzystania z gruntu rolnego B w ten sposób, że mógł przez 20 lat od zawarcia umowy zbierać z dolnej połowy łąki o pow. 0,5 ha siano na pożywienie dla swoich krów. Uprawnienie miało przysługiwać A pod warunkiem, że B sam nie będzie potrzebował siana dla swoich zwierząt. Uprawnienie wynikające z zawartej umowy wpisane zostało do księgi wieczystej tej nieruchomości.
Gdy A chciał za pierwszym razem (jeszcze w 2000 r.) zebrać siano, okazało się, że B tak poprowadził rowy melioracyjne z górnej części pola, że na część pola, z której miał korzystać A spływała woda, powodująca gnicie siana.
Roszczenie A wobec B zaniechanie naruszeń prawa rzeczowego ograniczonego poprzez wykopanie rowu melioracyjnego na podstawie {{pu przepis="art. 251 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 222 § 2 KC"}}
((2)) Uprawniony z ograniczonego prawa rzeczowego
Roszczenie negatoryjne przysługuje również podmiotom uprawnionym z tytułu ograniczonego prawa rzeczowego, w tym także z tytułu użytkowania.
((3)) ustanowienie użytkowania
Ograniczone prawo rzeczowe może zostać ustanowione przede wszystkim na mocy umowy. Zgodnie z {{pu przepis="art. 245 § 1 KC"}} do ustanowienia ograniczonego prawa rzeczowego w drodze umowy stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności, czyli {{pu przepis="art. 155 KC"}} i nast. Wynika stąd, iż strony muszą zawrzeć skuteczną umowę o treści, z której wynika, że strony chciały ustanowić prawo użytkowania.
Umowa o ustanowienie użytkowania nieruchomości powinna upoważniać jedną ze stron do
1) używania nieruchomości i
1) pobierania jej pożytków, {{pu przepis="art. 252 KC"}}.
Używanie w roz. {{pu przepis="art. 252 KC"}} odpowiada uprawnieniu właściciela, które wynika z samej treści prawa własności jako forma korzystania z rzeczy. Jest to wprawdzie uprawnienie nie wymienione w {{pu przepis="art. 140 KC"}}, ale należy do podstawowych uprawnień właściciela (por. GniewekPrawoRzeczowe, nb 164 i 165). Ius utendi obejmuje takie korzystanie z rzeczy, które nie polega na czerpaniu pożytków albo innych dochodów z rzeczy. Prawo do używania nieruchomości w tym kazusie polegało więc na możliwości wejścia na nieruchomość w celu zebrania siana.
Pobieranie pożytków należy także do podstawowych uprawnień właściciela ({{pu przepis="art. 140 KC"}} in fine). W {{pu przepis="art. 252 KC"}} chodzi zarówno o pożytki naturalne jak i cywilne. W tym przypadku zbieranie siana stanowi pobieranie pożytków naturalnych, gdyż jest ono płodem nieruchomości, stanowiącym wg zasad prawidłowej gospodarki normalnych dochód z łąki ({{pu przepis="art. 53 § 1 KC"}}).
A i B ograniczyli jednak przedmiot użytkowania do fragmentu nieruchomości. Zgodnie z {{pu przepis="art. 253 § 2 KC"}} w przypadku użytkowania nieruchomości możliwe jest ograniczenie zakresu użytkowania do części nieruchomości.
Na skuteczność umowy wpływają przede wszystkim takie okoliczności, jak dochowanie należytej formy, brak naruszeń przepisów ustawy itp. Ponieważ w tym wypadku użytkowanie dotyczy (fragmentu) nieruchomości stosuje się przepisy art. 155 i nast. KC. Zgodnie z {{pu przepis="art. 245 § 2 zd. 2 KC"}} oświadczenie właściciela nieruchomości oddawanej w użytkowanie winno mieć formę notarialną. W sytuacji, gdy oba oświadczenia zostały złożone w takiej formie (umowa notarialna), warunek trzeba uznać za spełniony. Wprawdzie {{pu przepis="art. 157 § 1 KC"}} wyklucza warunkowe umowy dot. przeniesienia własności nieruchomości, lecz zgodnie z {{pu przepis="art. 245 § 2 zd. 1 KC"}} warunek był dopuszczalny. Z {{pu przepis="art. 16 ust. 2 pkt 2 UKsWieczHip"}} wynika, że prawo użytkowania może (ale nie musi) być ujawnione w księdze wieczystej. Gdyby więc nie dokonano użytkowania wpisu do KW, prawo to również by powstało.
A i B skutecznie ustanowili więc prawo użytkowania.
((3)) brak ustania użytkowania
Roszczenie przysługuje tak długo, jak długo strony łączy stosunek użytkowania. Do okoliczności prowadzących do wygaśnięcia użytkowania należą:
- upływ czasu, na jaki zostało prawo ustanowione,
- zrzeczenie się ograniczonego prawa rzeczowego ({{pu przepis="art. 246 KC"}}),
- konfuzja ({{pu przepis="art. 247 KC"}}),
- niewykonywanie użytkowania przez 10 lat ({{pu przepis="art. 255 KC"}}),
- śmierć osoby uprawnionej ({{pu przepis="art. 266 KC"}}).
W kazusie brak jest okoliczności świadczących o wygaśnięciu prawa użytkowania.
((3)) wynik tymczasowy
A przysługuje prawo użytkowania i jest wobec tego uprawniony do podniesienia roszczenia z {{pu przepis="art. 251 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 222 § 2 KC"}}.
((2)) Naruszenie ograniczonego prawa rzeczowego
Podobnie jak w przypadku własności, prawo użytkowania może być naruszone poprzez oddziaływania fizyczne lub imisje (pośrednie i bezpośrednie). W tym wypadku odprowadzanie wody przy pomocy specjalnie w tym celu wykonanego rowu stanowi [[ImisjeBezposrednie imisję bezpośrednią]].
Użytkowanie A zostało więc naruszone w inny sposób aniżeli poprzez pozbawienia uprawnionego przedmiotu użytkowania.
((2)) Brak obowiązku znoszenia naruszeń
Imisje bezpośrednie są generalnie zakazane (por. {{pu przepis="art. 140 KC"}}). Oznacza to, że ich bezprawność należy domniemywać. Tym samym konieczna jest więc wyraźna okoliczność mogąca prowadzić do wyłączenia bezprawności. Może być to umowa o znoszenie naruszeń albo orzeczenie sądu lub decyzja administracyjna. W kazusie brak jest jednak podstaw do przyjęcia, aby bezprawność dokonanych naruszeń mogła być usprawiedliwiona.
((2)) Wynik
A miał wobec B roszczenie o zaniechanie naruszeń w postaci odprowadzania wody na tą część działki, z której korzystał.
Gdy A chciał za pierwszym razem (jeszcze w 2000 r.) zebrać siano, okazało się, że B tak poprowadził rowy melioracyjne z górnej części pola, że na część pola, z której miał korzystać A spływała woda, powodująca gnicie siana.
Roszczenie A wobec B zaniechanie naruszeń prawa rzeczowego ograniczonego poprzez wykopanie rowu melioracyjnego na podstawie {{pu przepis="art. 251 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 222 § 2 KC"}}
((2)) Uprawniony z ograniczonego prawa rzeczowego
Roszczenie negatoryjne przysługuje również podmiotom uprawnionym z tytułu ograniczonego prawa rzeczowego, w tym także z tytułu użytkowania.
((3)) ustanowienie użytkowania
Ograniczone prawo rzeczowe może zostać ustanowione przede wszystkim na mocy umowy. Zgodnie z {{pu przepis="art. 245 § 1 KC"}} do ustanowienia ograniczonego prawa rzeczowego w drodze umowy stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności, czyli {{pu przepis="art. 155 KC"}} i nast. Wynika stąd, iż strony muszą zawrzeć skuteczną umowę o treści, z której wynika, że strony chciały ustanowić prawo użytkowania.
Umowa o ustanowienie użytkowania nieruchomości powinna upoważniać jedną ze stron do
1) używania nieruchomości i
1) pobierania jej pożytków, {{pu przepis="art. 252 KC"}}.
Używanie w roz. {{pu przepis="art. 252 KC"}} odpowiada uprawnieniu właściciela, które wynika z samej treści prawa własności jako forma korzystania z rzeczy. Jest to wprawdzie uprawnienie nie wymienione w {{pu przepis="art. 140 KC"}}, ale należy do podstawowych uprawnień właściciela (por. GniewekPrawoRzeczowe, nb 164 i 165). Ius utendi obejmuje takie korzystanie z rzeczy, które nie polega na czerpaniu pożytków albo innych dochodów z rzeczy. Prawo do używania nieruchomości w tym kazusie polegało więc na możliwości wejścia na nieruchomość w celu zebrania siana.
Pobieranie pożytków należy także do podstawowych uprawnień właściciela ({{pu przepis="art. 140 KC"}} in fine). W {{pu przepis="art. 252 KC"}} chodzi zarówno o pożytki naturalne jak i cywilne. W tym przypadku zbieranie siana stanowi pobieranie pożytków naturalnych, gdyż jest ono płodem nieruchomości, stanowiącym wg zasad prawidłowej gospodarki normalnych dochód z łąki ({{pu przepis="art. 53 § 1 KC"}}).
A i B ograniczyli jednak przedmiot użytkowania do fragmentu nieruchomości. Zgodnie z {{pu przepis="art. 253 § 2 KC"}} w przypadku użytkowania nieruchomości możliwe jest ograniczenie zakresu użytkowania do części nieruchomości.
Na skuteczność umowy wpływają przede wszystkim takie okoliczności, jak dochowanie należytej formy, brak naruszeń przepisów ustawy itp. Ponieważ w tym wypadku użytkowanie dotyczy (fragmentu) nieruchomości stosuje się przepisy art. 155 i nast. KC. Zgodnie z {{pu przepis="art. 245 § 2 zd. 2 KC"}} oświadczenie właściciela nieruchomości oddawanej w użytkowanie winno mieć formę notarialną. W sytuacji, gdy oba oświadczenia zostały złożone w takiej formie (umowa notarialna), warunek trzeba uznać za spełniony. Wprawdzie {{pu przepis="art. 157 § 1 KC"}} wyklucza warunkowe umowy dot. przeniesienia własności nieruchomości, lecz zgodnie z {{pu przepis="art. 245 § 2 zd. 1 KC"}} warunek był dopuszczalny. Z {{pu przepis="art. 16 ust. 2 pkt 2 UKsWieczHip"}} wynika, że prawo użytkowania może (ale nie musi) być ujawnione w księdze wieczystej. Gdyby więc nie dokonano użytkowania wpisu do KW, prawo to również by powstało.
A i B skutecznie ustanowili więc prawo użytkowania.
((3)) brak ustania użytkowania
Roszczenie przysługuje tak długo, jak długo strony łączy stosunek użytkowania. Do okoliczności prowadzących do wygaśnięcia użytkowania należą:
- upływ czasu, na jaki zostało prawo ustanowione,
- zrzeczenie się ograniczonego prawa rzeczowego ({{pu przepis="art. 246 KC"}}),
- konfuzja ({{pu przepis="art. 247 KC"}}),
- niewykonywanie użytkowania przez 10 lat ({{pu przepis="art. 255 KC"}}),
- śmierć osoby uprawnionej ({{pu przepis="art. 266 KC"}}).
W kazusie brak jest okoliczności świadczących o wygaśnięciu prawa użytkowania.
((3)) wynik tymczasowy
A przysługuje prawo użytkowania i jest wobec tego uprawniony do podniesienia roszczenia z {{pu przepis="art. 251 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 222 § 2 KC"}}.
((2)) Naruszenie ograniczonego prawa rzeczowego
Podobnie jak w przypadku własności, prawo użytkowania może być naruszone poprzez oddziaływania fizyczne lub imisje (pośrednie i bezpośrednie). W tym wypadku odprowadzanie wody przy pomocy specjalnie w tym celu wykonanego rowu stanowi [[ImisjeBezposrednie imisję bezpośrednią]].
Użytkowanie A zostało więc naruszone w inny sposób aniżeli poprzez pozbawienia uprawnionego przedmiotu użytkowania.
((2)) Brak obowiązku znoszenia naruszeń
Imisje bezpośrednie są generalnie zakazane (por. {{pu przepis="art. 140 KC"}}). Oznacza to, że ich bezprawność należy domniemywać. Tym samym konieczna jest więc wyraźna okoliczność mogąca prowadzić do wyłączenia bezprawności. Może być to umowa o znoszenie naruszeń albo orzeczenie sądu lub decyzja administracyjna. W kazusie brak jest jednak podstaw do przyjęcia, aby bezprawność dokonanych naruszeń mogła być usprawiedliwiona.
((2)) Wynik
A miał wobec B roszczenie o zaniechanie naruszeń w postaci odprowadzania wody na tą część działki, z której korzystał.
Usunięte:
Gdy A chciał za pierwszym razem (jeszcze w 1990 r.) zebrać siano, okazało się, że B tak poprowadził rowy melioracyjne z górnej części pola, że na część pola, z której miał korzystać A spływała woda, powodująca gnicie siana.
Roszczenie A wobec B o wykopanie rowu melioracyjnego na podstawie {{pu przepis="art. 251 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 222 § 2 KC"}}
((2)) Uprawniony z ograniczonego prawa rzeczowego
Roszczenie negatoryjne przysługuje podmiotom uprawnionym z tytułu ograniczonego prawa rzeczowego. Należy więc zbadać, jakie prawo mogłoby przysługiwać A. W grę wchodzi [[Uzytkowanie użytkowanie]] ({{pu przepis="art. 252 KC"}} i nast.). o ile zostało skutecznie ustanowione i nie zostało do czasu podniesienia roszczenia utracone.
((3)) ustanowienie użytkowania
Ograniczone prawo rzeczowe może zostać ustanowiona na mocy umowy, orzeczenia sądu oraz – wyjątkowo – może powstać ex lege. W tym wypadku w grę wchodzi umowne ustanowienie użytkowania.
Zgodnie z {{pu przepis="art. 245 § 1 KC"}} do ustanowienia ograniczonego prawa rzeczowego stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności, czyli art. 155 i nast. KC. Wynika stąd, iż strony muszą zawrzeć skuteczną umowę o treści, z której wynika, że strony chciały ustanowić prawo użytkowania.
Umowa o ustanowienie użytkowania nieruchomości powinna upoważniać jedną ze stron do używania nieruchomości i pobierania jej pożytków, {{pu przepis="art. 252 KC"}}.
Używanie w roz. {{pu przepis="art. 252 KC"}} odpowiada temu uprawnieniu właściciela, które wynika z samej treści prawa własności jako forma korzystania z rzeczy. Jest to wprawdzie uprawnienie nie wymienione w {{pu przepis="art. 140 KC"}}, ale należy do podstawowych uprawnień właściciela (por. GniewekPrawoRzeczowe, nb 164 i 165). Ius utendi obejmuje takie korzystanie z rzeczy, które nie polega na czerpaniu pożytków albo innych dochodów z rzeczy. Prawo do używania nieruchomości w tym kazusie polegało więc na możliwości wejścia na nieruchomość w celu zebrania siana.
Pobieranie pożytków należy także do podstawowych uprawnień właściciela ({{pu przepis="art. 140 KC"}} in fine). W {{pu przepis="art. 252 KC"}} chodzi zarówno o pożytki naturalne jak i cywilne. W tym przypadku zbieranie siana stanowi pobieranie pożytków naturalnych, gdyż jest ono płodem nieruchomości, stanowiącym wg zasad prawidłowej gospodarki normalnych dochód z łąki ({{pu przepis="art. 53 § 1 KC"}}).
A i B ograniczyli jednak przedmiot użytkowania do fragmentu nieruchomości. Zgodnie z {{pu przepis="art. 253 § 2 KC"}} w przypadku użytkowania nieruchomości możliwe jest ograniczenie zakresu użytkowania do części nieruchomości.
Na skuteczność umowy wpływają przede wszystkim takie okoliczności, jak dochowanie należytej formy, brak naruszeń przepisów ustawy itp.
Ponieważ w tym wypadku użytkowanie dotyczy (fragmentu) nieruchomości stosuje się przepisy art. 155 i nast. KC. Zgodnie z {{pu przepis="art. 245 § 2 zd. 2 KC"}} oświadczenie właściciela nieruchomości oddawanej w użytkowanie winno mieć formę notarialną. W sytuacji, gdy oba oświadczenia zostały złożone w takiej formie (umowa notarialna), warunek trzeba uznać za spełniony.
Wprawdzie {{pu przepis="art. 157 § 1 KC"}} wyklucza warunkowe umowy dot. przeniesienia własności nieruchomości, lecz zgodnie z {{pu przepis="art. 245 § 2 zd. 1 KC"}} warunek był dopuszczalny.
Z {{pu przepis="art. 16 ust. 2 pkt 2 UKsWieczHip"}} wynika, że prawo użytkowania może (ale nie musi) być ujawnione w księdze wieczystej. Gdyby więc nie dokonano użytkowania wpisu do KW, prawo to również by powstało.
A i B skutecznie ustanowili więc prawo użytkowania.
((3)) brak ustania stosunku
Roszczenie przysługuje tak długo, jak długo strony łączy stosunek użytkowania. Do okoliczności prowadzących do wygaśnięcia użytkowania należą:
- upływ czasu, na jaki zostało prawo ustanowione,
- zrzeczenie się ograniczonego prawa rzeczowego ({{pu przepis="art. 246 KC"}}),
- konfuzja ({{pu przepis="art. 247 KC"}}),
- niewykonywanie użytkowania przez 10 lat ({{pu przepis="art. 255 KC"}}),
- śmierć osoby uprawnionej ({{pu przepis="art. 266 KC"}}).
Brak jest okoliczności świadczących o wygaśnięciu prawa użytkowania.
((3)) wynik tymczasowy
A przysługuje prawo użytkowania.
((2)) Naruszenie ograniczonego prawa rzeczowego
Podobnie jak w przypadku własności, prawo użytkowania może być naruszone poprzez oddziaływania fizyczne lub imisje (pośrednie i bezpośrednie). W tym wypadku odprowadzanie wody przy pomocy specjalnie w tym celu wykonanego rowu stanowi imisję bezpośrednią.
Użytkowanie A zostało naruszone w inny sposób aniżeli poprzez pozbawienia uprawnionego przedmiotu użytkowania.
((2)) Brak obowiązku znoszenia naruszeń
Imisje bezpośrednie są generalnie zakazane. Oznacza to, że ich bezprawność należy domniemywać. Tym samym konieczna jest więc wyraźna okoliczność mogąca prowadzić do wyłączenia bezprawności. Może być to umowa o znoszenie naruszeń albo orzeczenie sądu lub decyzja administracyjna. W kazusie brak jest jednak podstaw do przyjęcia, aby bezprawność dokonanych naruszeń mogła być usprawiedliwiona.
((2)) Wynik
A miał wobec B roszczenie o zaniechanie naruszeń w postaci odprowadzania wody na tą część działki, z której korzystał.
Dodane:
A zażądał od B przekopania rowów melioracyjnych tak, aby woda spływała obok łąki.
Usunięte:
Dodane:
Roszczenie negatoryjne przysługuje podmiotom uprawnionym z tytułu ograniczonego prawa rzeczowego. Należy więc zbadać, jakie prawo mogłoby przysługiwać A. W grę wchodzi [[Uzytkowanie użytkowanie]] ({{pu przepis="art. 252 KC"}} i nast.). o ile zostało skutecznie ustanowione i nie zostało do czasu podniesienia roszczenia utracone.
Brak jest okoliczności świadczących o wygaśnięciu prawa użytkowania.
((2)) Brak obowiązku znoszenia naruszeń
Imisje bezpośrednie są generalnie zakazane. Oznacza to, że ich bezprawność należy domniemywać. Tym samym konieczna jest więc wyraźna okoliczność mogąca prowadzić do wyłączenia bezprawności. Może być to umowa o znoszenie naruszeń albo orzeczenie sądu lub decyzja administracyjna. W kazusie brak jest jednak podstaw do przyjęcia, aby bezprawność dokonanych naruszeń mogła być usprawiedliwiona.
Brak jest okoliczności świadczących o wygaśnięciu prawa użytkowania.
((2)) Brak obowiązku znoszenia naruszeń
Imisje bezpośrednie są generalnie zakazane. Oznacza to, że ich bezprawność należy domniemywać. Tym samym konieczna jest więc wyraźna okoliczność mogąca prowadzić do wyłączenia bezprawności. Może być to umowa o znoszenie naruszeń albo orzeczenie sądu lub decyzja administracyjna. W kazusie brak jest jednak podstaw do przyjęcia, aby bezprawność dokonanych naruszeń mogła być usprawiedliwiona.
Usunięte:
- Brak jest okoliczności świadczących o wygaśnięciu prawa użytkowania.
((2)) Bezprawność naruszenia
Imisje bezpośrednie są generalnie zakazane. Oznacza to, że bezprawność należy domniemywać. Tym samym konieczna jest więc wyraźna okoliczność mogąca prowadzić do wyłączenia bezprawności. Może być to umowa o znoszenie naruszeń albo orzeczenie sądu lub decyzja administracyjna. W kazusie brak jest jednak podstaw do przyjęcia, aby bezprawność dokonanych naruszeń mogła być usprawiedliwiona.
Dodane:
CategoryKazusyUzytkowanie
Usunięte:
Dodane:
- zrzeczenie się ograniczonego prawa rzeczowego ({{pu przepis="art. 246 KC"}}),
- konfuzja ({{pu przepis="art. 247 KC"}}),
- konfuzja ({{pu przepis="art. 247 KC"}}),
Usunięte:
- konfuzja (art. 247),
Dodane:
Wprawdzie {{pu przepis="art. 157 § 1 KC"}} wyklucza warunkowe umowy dot. przeniesienia własności nieruchomości, lecz zgodnie z {{pu przepis="art. 245 § 2 zd. 1 KC"}} warunek był dopuszczalny.
Z {{pu przepis="art. 16 ust. 2 pkt 2 UKsWieczHip"}} wynika, że prawo użytkowania może (ale nie musi) być ujawnione w księdze wieczystej. Gdyby więc nie dokonano użytkowania wpisu do KW, prawo to również by powstało.
Z {{pu przepis="art. 16 ust. 2 pkt 2 UKsWieczHip"}} wynika, że prawo użytkowania może (ale nie musi) być ujawnione w księdze wieczystej. Gdyby więc nie dokonano użytkowania wpisu do KW, prawo to również by powstało.
Usunięte:
Z art. 16 ust. 2 pkt 2 KWU wynika, że prawo użytkowania może (ale nie musi) być ujawnione w księdze wieczystej. Gdyby więc nie dokonano użytkowania wpisu do KW, prawo to również by powstało.
Dodane:
Pobieranie pożytków należy także do podstawowych uprawnień właściciela ({{pu przepis="art. 140 KC"}} in fine). W {{pu przepis="art. 252 KC"}} chodzi zarówno o pożytki naturalne jak i cywilne. W tym przypadku zbieranie siana stanowi pobieranie pożytków naturalnych, gdyż jest ono płodem nieruchomości, stanowiącym wg zasad prawidłowej gospodarki normalnych dochód z łąki ({{pu przepis="art. 53 § 1 KC"}}).
