Protokół zmian strony KazusUmowaDozywociaNr1
Dodane:
//Czy A może domagać się od sądu rozwiązania umowy dożywocia?//
Usunięte:
Dodane:
Uprawnienie do żądania rozwiązania umowy dożywocia przez sąd wynika z {{pu przepis="art. 913 § 2 KC"}}.
((2)) Powstanie roszczenia
W tej sytuacji roszczenie powstaje, jeżeli:
- dożywotnik jest zbywcą nieruchomości i
- nastąpiła wyjątkowa sytuacja uzasadniająca rozwiązanie umowy dożywocia.
Należy jednak pamiętać także o tym, że roszczenie to przysługuje tylko wówczas, gdy strony wiązała w ogóle skuteczna umowa dożywocia.
((3)) skuteczna umowa dożywocia między A i B
A i B nie zawierali umowy dożywocia. Związanie ich tym rodzajem zobowiązania może jednak wynikać z wstąpienia B w stosunek dożywocia na skutek zbycia nieruchomości przez S. Zgodnie z {{pu przepis="art. 910 § 2 KC"}} zbycie nieruchomości przez zobowiązanego z tytułu dożywocia powoduje wstąpienie nabywcy w stosunek dożywocia na miejsce zbywcy (choć nie staje się on stroną umowy o dożywocie, zob. [[WyrokSNIICK9103 wyrok SN z 17.3.2004 r., II CK 91/03]], opubl. w OSNC z 2005 r. Nr 3, poz. 52).
Warunkiem wstąpienia w stosunek dożywocia jest jednak to, że powstał on wcześniej między A i S. Ważne jest w tym wypadku, aby mieć świadomość, iż uwagi na fakt, że przedmiotem zbycia jest nieruchomość, umowy muszą być zawarte w formie aktu notarialnego ({{pu przepis="art. 158 KC"}}).
B wstąpił więc w istniejący stosunek dożywocia, ustanowiony wcześniej skutecznie przez A i S.
((3)) wyjątkowa sytuacja uzasadniająca rozwiązanie umowy dożywocia
Oceniając stosunek {{pu przepis="art. 913 § 2 KC"}} do {{pu przepis="art. 913 § 1 KC"}} należy wyjść z założenia, iż przyczynami uzasadniającymi rozwiązanie umowy mogą być tylko wyjątkowo ostre konflikty między obojgiem stron stosunku prawnego dożywocia. Popełnienie przestępstwa na szkodę dożywotnika stanowi bez wątpienia taki wyjątkowy wypadek.
((3)) dożywotnik jest zbywcą nieruchomości
Ostatnią przesłanką jest to, że dożywotnik jest zbywcą nieruchomości. W tym wypadku jest to problematyczne, gdyż zbycia nieruchomości na rzecz B dokonał S, a więc wcześniejszy zobowiązany z umowy dożywocia a nie A, który jest uprawnionym z tytułu tej umowy dożywotnikiem. SN orzekł w takiej konstelacji, iż po zbyciu nieruchomości obciążonej dożywociem przez zobowiązanego rozwiązanie umowy o dożywocie nie jest dopuszczalne (wyrok SN z dnia 17.3.2004 r., II CK 91/03. OSNC 2005 Nr 3, poz. 52). Nawet jeżeli to nowy nabywca (czyli tutaj B) dopuszcza się przestępstwa wobec dożywotnika. Przemawia za tym konstrukcja prawna dożywocia oraz zwrotnego przejścia własności (por. {{pu przepis="art. 156 KC"}}).
Dlatego też żądanie A nie może być w tej sytuacji uwzględnione.
((2)) Wynik
Ponieważ zbywcą nieruchomości był zobowiązany S a nie dożywotnik A, sąd nie uwzględni żądania o rozwiązanie umowy dożywocia.
W tej sytuacji A może domagać się wyłącznie zamiany dożywocia na stosowną rentę na podstawie {{pu przepis="art. 914 KC"}}.
((2)) Powstanie roszczenia
W tej sytuacji roszczenie powstaje, jeżeli:
- dożywotnik jest zbywcą nieruchomości i
- nastąpiła wyjątkowa sytuacja uzasadniająca rozwiązanie umowy dożywocia.
Należy jednak pamiętać także o tym, że roszczenie to przysługuje tylko wówczas, gdy strony wiązała w ogóle skuteczna umowa dożywocia.
((3)) skuteczna umowa dożywocia między A i B
A i B nie zawierali umowy dożywocia. Związanie ich tym rodzajem zobowiązania może jednak wynikać z wstąpienia B w stosunek dożywocia na skutek zbycia nieruchomości przez S. Zgodnie z {{pu przepis="art. 910 § 2 KC"}} zbycie nieruchomości przez zobowiązanego z tytułu dożywocia powoduje wstąpienie nabywcy w stosunek dożywocia na miejsce zbywcy (choć nie staje się on stroną umowy o dożywocie, zob. [[WyrokSNIICK9103 wyrok SN z 17.3.2004 r., II CK 91/03]], opubl. w OSNC z 2005 r. Nr 3, poz. 52).
Warunkiem wstąpienia w stosunek dożywocia jest jednak to, że powstał on wcześniej między A i S. Ważne jest w tym wypadku, aby mieć świadomość, iż uwagi na fakt, że przedmiotem zbycia jest nieruchomość, umowy muszą być zawarte w formie aktu notarialnego ({{pu przepis="art. 158 KC"}}).
B wstąpił więc w istniejący stosunek dożywocia, ustanowiony wcześniej skutecznie przez A i S.
((3)) wyjątkowa sytuacja uzasadniająca rozwiązanie umowy dożywocia
Oceniając stosunek {{pu przepis="art. 913 § 2 KC"}} do {{pu przepis="art. 913 § 1 KC"}} należy wyjść z założenia, iż przyczynami uzasadniającymi rozwiązanie umowy mogą być tylko wyjątkowo ostre konflikty między obojgiem stron stosunku prawnego dożywocia. Popełnienie przestępstwa na szkodę dożywotnika stanowi bez wątpienia taki wyjątkowy wypadek.
((3)) dożywotnik jest zbywcą nieruchomości
Ostatnią przesłanką jest to, że dożywotnik jest zbywcą nieruchomości. W tym wypadku jest to problematyczne, gdyż zbycia nieruchomości na rzecz B dokonał S, a więc wcześniejszy zobowiązany z umowy dożywocia a nie A, który jest uprawnionym z tytułu tej umowy dożywotnikiem. SN orzekł w takiej konstelacji, iż po zbyciu nieruchomości obciążonej dożywociem przez zobowiązanego rozwiązanie umowy o dożywocie nie jest dopuszczalne (wyrok SN z dnia 17.3.2004 r., II CK 91/03. OSNC 2005 Nr 3, poz. 52). Nawet jeżeli to nowy nabywca (czyli tutaj B) dopuszcza się przestępstwa wobec dożywotnika. Przemawia za tym konstrukcja prawna dożywocia oraz zwrotnego przejścia własności (por. {{pu przepis="art. 156 KC"}}).
Dlatego też żądanie A nie może być w tej sytuacji uwzględnione.
((2)) Wynik
Ponieważ zbywcą nieruchomości był zobowiązany S a nie dożywotnik A, sąd nie uwzględni żądania o rozwiązanie umowy dożywocia.
W tej sytuacji A może domagać się wyłącznie zamiany dożywocia na stosowną rentę na podstawie {{pu przepis="art. 914 KC"}}.
Usunięte:
((2)) Powstanie roszczenia
W tej sytuacji roszczenie powstaje, jeżeli:
- dożywotnik jest zbywcą nieruchomości i
- nastąpiła wyjątkowa sytuacja uzasadniająca rozwiązanie umowy dożywocia.
Należy jednak pamiętać także o tym, że roszczenie to przysługuje tylko wówczas, gdy strony wiązała w ogóle skuteczna umowa dożywocia.
((3)) skuteczna umowa dożywocia między A i B
A i B nie zawierali umowy dożywocia. Związanie ich tym rodzajem zobowiązania może jednak wynikać z wstąpienia B w stosunek dożywocia na skutek zbycia nieruchomości przez S. Zgodnie z {{pu przepis="art. 910 § 2 KC"}} zbycie nieruchomości przez zobowiązanego z tytułu dożywocia powoduje wstąpienie nabywcy w stosunek dożywocia na miejsce zbywcy (choć nie staje się on stroną umowy o dożywocie, zob. [[WyrokSNIICK9103 wyrok SN z 17.3.2004 r., II CK 91/03]], opubl. w OSNC z 2005 r. Nr 3, poz. 52).
Warunkiem wstąpienia w stosunek dożywocia jest jednak to, że powstał on wcześniej między A i S. Ważne jest w tym wypadku, aby mieć świadomość, iż uwagi na fakt, że przedmiotem zbycia jest nieruchomość, umowy muszą być zawarte w formie aktu notarialnego ({{pu przepis="art. 158 KC"}}).
B wstąpił więc w istniejący stosunek dożywocia, ustanowiony wcześniej skutecznie przez A i S, wobec czego A i B łączy zobowiązanie z tytułu tej umowy.
((3)) wyjątkowa sytuacja uzasadniająca rozwiązanie umowy dożywocia
Oceniając stosunek {{pu przepis="art. 913 § 2 KC"}} do {{pu przepis="art. 913 § 1 KC"}} należy wyjść z założenia, iż przyczynami uzasadniającymi rozwiązanie umowy mogą być tylko wyjątkowo ostre konflikty między obojgiem stron umowy. Popełnienie przestępstwa na szkodę dożywotnika stanowi bez wątpienia taki wyjątkowy wypadek.
((3)) dożywotnik jest zbywcą nieruchomości
Ostatnią przesłanką jest to, że dożywotnik jest zbywcą nieruchomości. W tym wypadku jest to problematyczne, gdyż zbycia nieruchomości na rzecz B dokonał S, a więc wcześniejszy zobowiązany z umowy dożywocia a nie A, który jest uprawnionym z tytułu tej umowy dożywotnikiem . SN orzekł w takiej konstelacji, iż po zbyciu nieruchomości obciążonej dożywociem przez zobowiązanego rozwiązanie umowy o dożywocie nie jest dopuszczalne (wyrok SN z dnia 17.3.2004 r., II CK 91/03. OSNC 2005 Nr 3, poz. 52, zob. niżej). Nawet jeżeli to nowy nabywca (czyli tutaj B) dopuszcza się przestępstwa wobec dożywotnika. Przemawia za tym konstrukcja prawna dożywocia oraz zwrotnego przejścia własności (por. {{pu przepis="art. 156 KC"}}).
Dlatego też żądanie A nie może być w tej sytuacji uwzględnione.
((2)) Wynik
Ponieważ zbywcą nieruchomości był zobowiązany S a nie dożywotnik A, sąd nie uwzględni żądania o rozwiązanie umowy dożywocia.
W tej sytuacji A może domagać się wyłącznie zamiany dożywocia na stosowną rentę na podstawie {{pu przepis="art. 914 KC"}}.
{{files}}
Dodane:
Uprawnienie z {{pu przepis="art. 913 § 2 KC"}} do żądania rozwiązania umowy dożywocia przez sąd.
W tej sytuacji roszczenie powstaje, jeżeli:
- dożywotnik jest zbywcą nieruchomości i
- nastąpiła wyjątkowa sytuacja uzasadniająca rozwiązanie umowy dożywocia.
Należy jednak pamiętać także o tym, że roszczenie to przysługuje tylko wówczas, gdy strony wiązała w ogóle skuteczna umowa dożywocia.
A i B nie zawierali umowy dożywocia. Związanie ich tym rodzajem zobowiązania może jednak wynikać z wstąpienia B w stosunek dożywocia na skutek zbycia nieruchomości przez S. Zgodnie z {{pu przepis="art. 910 § 2 KC"}} zbycie nieruchomości przez zobowiązanego z tytułu dożywocia powoduje wstąpienie nabywcy w stosunek dożywocia na miejsce zbywcy (choć nie staje się on stroną umowy o dożywocie, zob. [[WyrokSNIICK9103 wyrok SN z 17.3.2004 r., II CK 91/03]], opubl. w OSNC z 2005 r. Nr 3, poz. 52).
B wstąpił więc w istniejący stosunek dożywocia, ustanowiony wcześniej skutecznie przez A i S, wobec czego A i B łączy zobowiązanie z tytułu tej umowy.
Ostatnią przesłanką jest to, że dożywotnik jest zbywcą nieruchomości. W tym wypadku jest to problematyczne, gdyż zbycia nieruchomości na rzecz B dokonał S, a więc wcześniejszy zobowiązany z umowy dożywocia a nie A, który jest uprawnionym z tytułu tej umowy dożywotnikiem . SN orzekł w takiej konstelacji, iż po zbyciu nieruchomości obciążonej dożywociem przez zobowiązanego rozwiązanie umowy o dożywocie nie jest dopuszczalne (wyrok SN z dnia 17.3.2004 r., II CK 91/03. OSNC 2005 Nr 3, poz. 52, zob. niżej). Nawet jeżeli to nowy nabywca (czyli tutaj B) dopuszcza się przestępstwa wobec dożywotnika. Przemawia za tym konstrukcja prawna dożywocia oraz zwrotnego przejścia własności (por. {{pu przepis="art. 156 KC"}}).
Dlatego też żądanie A nie może być w tej sytuacji uwzględnione.
W tej sytuacji roszczenie powstaje, jeżeli:
- dożywotnik jest zbywcą nieruchomości i
- nastąpiła wyjątkowa sytuacja uzasadniająca rozwiązanie umowy dożywocia.
Należy jednak pamiętać także o tym, że roszczenie to przysługuje tylko wówczas, gdy strony wiązała w ogóle skuteczna umowa dożywocia.
A i B nie zawierali umowy dożywocia. Związanie ich tym rodzajem zobowiązania może jednak wynikać z wstąpienia B w stosunek dożywocia na skutek zbycia nieruchomości przez S. Zgodnie z {{pu przepis="art. 910 § 2 KC"}} zbycie nieruchomości przez zobowiązanego z tytułu dożywocia powoduje wstąpienie nabywcy w stosunek dożywocia na miejsce zbywcy (choć nie staje się on stroną umowy o dożywocie, zob. [[WyrokSNIICK9103 wyrok SN z 17.3.2004 r., II CK 91/03]], opubl. w OSNC z 2005 r. Nr 3, poz. 52).
B wstąpił więc w istniejący stosunek dożywocia, ustanowiony wcześniej skutecznie przez A i S, wobec czego A i B łączy zobowiązanie z tytułu tej umowy.
Ostatnią przesłanką jest to, że dożywotnik jest zbywcą nieruchomości. W tym wypadku jest to problematyczne, gdyż zbycia nieruchomości na rzecz B dokonał S, a więc wcześniejszy zobowiązany z umowy dożywocia a nie A, który jest uprawnionym z tytułu tej umowy dożywotnikiem . SN orzekł w takiej konstelacji, iż po zbyciu nieruchomości obciążonej dożywociem przez zobowiązanego rozwiązanie umowy o dożywocie nie jest dopuszczalne (wyrok SN z dnia 17.3.2004 r., II CK 91/03. OSNC 2005 Nr 3, poz. 52, zob. niżej). Nawet jeżeli to nowy nabywca (czyli tutaj B) dopuszcza się przestępstwa wobec dożywotnika. Przemawia za tym konstrukcja prawna dożywocia oraz zwrotnego przejścia własności (por. {{pu przepis="art. 156 KC"}}).
Dlatego też żądanie A nie może być w tej sytuacji uwzględnione.
Usunięte:
W tej sytuacji roszczenie powstaje, gdy dożywotnik jest zbywcą nieruchomości i nastąpiła wyjątkowa sytuacja uzasadniająca rozwiązanie umowy dożywocia. Należy jednak pamiętać także o tym, że roszczenie to przysługuje tylko wówczas, gdy strony wiązała w ogóle skuteczna umowa dożywocia.
A i B nie zawierali umowy dożywocia. Związanie ich tym rodzajem zobowiązania może jednak wynikać z wstąpienia B w stosunek dożywocia na skutek zbycia przez S nieruchomości. Zgodnie z {{pu przepis="art. 910 § 2 KC"}} zbycie nieruchomości powoduje wstąpienie nabywcy w stosunek dożywocia na miejsce zbywcy (choć nie staje się on stroną umowy o dożywocie, zob. [[WyrokSNIICK9103 wyrok SN z 17.3.2004 r., II CK 91/03]], opubl. w OSNC z 2005 r. Nr 3, poz. 52).
B wstąpił więc w istniejący stosunek dożywocia, wobec czego A i B łączy zobowiązanie z tytułu tej umowy.
Ostatnią przesłanką jest to, że dożywotnik jest zbywcą nieruchomości. W tym wypadku jest to problematyczne, gdyż zbycia nieruchomości na rzecz B dokonał S, a więc wcześniejszy zobowiązany z umowy dożywocia a nie A, który jest uprawnionym z tytułu tej umowy. SN orzekł iż po zbyciu nieruchomości obciążonej dożywociem rozwiązanie umowy o dożywocie nie jest dopuszczalne (wyrok SN z dnia 17.3.2004 r., II CK 91/03. OSNC 2005 Nr 3, poz. 52, zob. niżej). Nawet jeżeli to nowy nabywca (czyli tutaj B) dopuszcza się przestępstwa wobec dożywotnika. Przemawia za tym konstrukcja prawna dożywocia oraz zwrotnego przejścia własności.
Dlatego też żądanie nie może być w tej sytuacji uwzględnione.
Dodane:
A i B nie zawierali umowy dożywocia. Związanie ich tym rodzajem zobowiązania może jednak wynikać z wstąpienia B w stosunek dożywocia na skutek zbycia przez S nieruchomości. Zgodnie z {{pu przepis="art. 910 § 2 KC"}} zbycie nieruchomości powoduje wstąpienie nabywcy w stosunek dożywocia na miejsce zbywcy (choć nie staje się on stroną umowy o dożywocie, zob. [[WyrokSNIICK9103 wyrok SN z 17.3.2004 r., II CK 91/03]], opubl. w OSNC z 2005 r. Nr 3, poz. 52).
Usunięte:
Dodane:
Uprawnienie z {{pu przepis="art. 913 § 2 KC"}} o rozwiązanie przez sąd umowy dożywocia
A i B nie zawierali umowy dożywocia. Związanie ich tym rodzajem zobowiązania może jednak wynikać z wstąpienia B w stosunek dożywocia na skutek zbycia przez S nieruchomości. Zgodnie z {{pu przepis="art. 910 § 2 KC"}} zbycie nieruchomości powoduje wstąpienie nabywcy w stosunek dożywocia na miejsce zbywcy (choć nie staje się on stroną umowy o dożywocie, zob. wyrok SN z z dnia 17.3.2004 r., II CK 91/03. OSNC 2005 Nr 3, poz. 52, zob. niżej).
Warunkiem wstąpienia w stosunek dożywocia jest jednak to, że powstał on wcześniej między A i S. Ważne jest w tym wypadku, aby mieć świadomość, iż uwagi na fakt, że przedmiotem zbycia jest nieruchomość, umowy muszą być zawarte w formie aktu notarialnego ({{pu przepis="art. 158 KC"}}).
Ostatnią przesłanką jest to, że dożywotnik jest zbywcą nieruchomości. W tym wypadku jest to problematyczne, gdyż zbycia nieruchomości na rzecz B dokonał S, a więc wcześniejszy zobowiązany z umowy dożywocia a nie A, który jest uprawnionym z tytułu tej umowy. SN orzekł iż po zbyciu nieruchomości obciążonej dożywociem rozwiązanie umowy o dożywocie nie jest dopuszczalne (wyrok SN z dnia 17.3.2004 r., II CK 91/03. OSNC 2005 Nr 3, poz. 52, zob. niżej). Nawet jeżeli to nowy nabywca (czyli tutaj B) dopuszcza się przestępstwa wobec dożywotnika. Przemawia za tym konstrukcja prawna dożywocia oraz zwrotnego przejścia własności.
{{files}}
A i B nie zawierali umowy dożywocia. Związanie ich tym rodzajem zobowiązania może jednak wynikać z wstąpienia B w stosunek dożywocia na skutek zbycia przez S nieruchomości. Zgodnie z {{pu przepis="art. 910 § 2 KC"}} zbycie nieruchomości powoduje wstąpienie nabywcy w stosunek dożywocia na miejsce zbywcy (choć nie staje się on stroną umowy o dożywocie, zob. wyrok SN z z dnia 17.3.2004 r., II CK 91/03. OSNC 2005 Nr 3, poz. 52, zob. niżej).
Warunkiem wstąpienia w stosunek dożywocia jest jednak to, że powstał on wcześniej między A i S. Ważne jest w tym wypadku, aby mieć świadomość, iż uwagi na fakt, że przedmiotem zbycia jest nieruchomość, umowy muszą być zawarte w formie aktu notarialnego ({{pu przepis="art. 158 KC"}}).
Ostatnią przesłanką jest to, że dożywotnik jest zbywcą nieruchomości. W tym wypadku jest to problematyczne, gdyż zbycia nieruchomości na rzecz B dokonał S, a więc wcześniejszy zobowiązany z umowy dożywocia a nie A, który jest uprawnionym z tytułu tej umowy. SN orzekł iż po zbyciu nieruchomości obciążonej dożywociem rozwiązanie umowy o dożywocie nie jest dopuszczalne (wyrok SN z dnia 17.3.2004 r., II CK 91/03. OSNC 2005 Nr 3, poz. 52, zob. niżej). Nawet jeżeli to nowy nabywca (czyli tutaj B) dopuszcza się przestępstwa wobec dożywotnika. Przemawia za tym konstrukcja prawna dożywocia oraz zwrotnego przejścia własności.
{{files}}
Usunięte:
A i B nie zawierali umowy dożywocia. Związanie ich tym rodzajem zobowiązania może jednak wynikać z wstąpienia B w stosunek dożywocia na skutek zbycia przez S nieruchomości. Zgodnie z {{pu przepis="art. 910 KC"}} zbycie nieruchomości powoduje wstąpienie nabywcy w stosunek dożywocia na miejsce zbywcy.
Warunkiem wstąpienia w stosunek dożywocia jest jednak to, że powstał on w ogóle między A i S. Ważne jest w tym wypadku, aby mieć świadomość, iż uwagi na fakt, że przedmiotem zbycia jest nieruchomość, umowy muszą być zawarte w formie aktu notarialnego ({{pu przepis="art. 158 KC"}}).
Ostatnią przesłanką jest to, że dożywotnik jest zbywcą nieruchomości. W tym wypadku jest to problematyczne, gdyż zbycia nieruchomości na rzecz B dokonał S, a więc wcześniejszy zobowiązany z umowy dożywocia a nie A, który jest uprawnionym z tytułu tej umowy. SN orzekł dlatego też, iż po zbyciu nieruchomości obciążonej dożywociem rozwiązanie umowy o dożywocie nie jest dopuszczalne (wyrok SN z dnia 17.3.2004 r., II CK 91/03. OSNC 2005 Nr 3, poz. 52).
Dodane:
Roszczenie z {{pu przepis="art. 913 § 2 KC"}} o rozwiązanie umowy dożywocia
((2)) Powstanie roszczenia
W tej sytuacji roszczenie powstaje, gdy dożywotnik jest zbywcą nieruchomości i nastąpiła wyjątkowa sytuacja uzasadniająca rozwiązanie umowy dożywocia. Należy jednak pamiętać także o tym, że roszczenie to przysługuje tylko wówczas, gdy strony wiązała w ogóle skuteczna umowa dożywocia.
((3)) skuteczna umowa dożywocia między A i B
A i B nie zawierali umowy dożywocia. Związanie ich tym rodzajem zobowiązania może jednak wynikać z wstąpienia B w stosunek dożywocia na skutek zbycia przez S nieruchomości. Zgodnie z {{pu przepis="art. 910 KC"}} zbycie nieruchomości powoduje wstąpienie nabywcy w stosunek dożywocia na miejsce zbywcy.
Warunkiem wstąpienia w stosunek dożywocia jest jednak to, że powstał on w ogóle między A i S. Ważne jest w tym wypadku, aby mieć świadomość, iż uwagi na fakt, że przedmiotem zbycia jest nieruchomość, umowy muszą być zawarte w formie aktu notarialnego ({{pu przepis="art. 158 KC"}}).
B wstąpił więc w istniejący stosunek dożywocia, wobec czego A i B łączy zobowiązanie z tytułu tej umowy.
((3)) wyjątkowa sytuacja uzasadniająca rozwiązanie umowy dożywocia
Oceniając stosunek {{pu przepis="art. 913 § 2 KC"}} do {{pu przepis="art. 913 § 1 KC"}} należy wyjść z założenia, iż przyczynami uzasadniającymi rozwiązanie umowy mogą być tylko wyjątkowo ostre konflikty między obojgiem stron umowy. Popełnienie przestępstwa na szkodę dożywotnika stanowi bez wątpienia taki wyjątkowy wypadek.
((3)) dożywotnik jest zbywcą nieruchomości
Ostatnią przesłanką jest to, że dożywotnik jest zbywcą nieruchomości. W tym wypadku jest to problematyczne, gdyż zbycia nieruchomości na rzecz B dokonał S, a więc wcześniejszy zobowiązany z umowy dożywocia a nie A, który jest uprawnionym z tytułu tej umowy. SN orzekł dlatego też, iż po zbyciu nieruchomości obciążonej dożywociem rozwiązanie umowy o dożywocie nie jest dopuszczalne (wyrok SN z dnia 17.3.2004 r., II CK 91/03. OSNC 2005 Nr 3, poz. 52).
Dlatego też żądanie nie może być w tej sytuacji uwzględnione.
((2)) Wynik
Ponieważ zbywcą nieruchomości był zobowiązany S a nie dożywotnik A, sąd nie uwzględni żądania o rozwiązanie umowy dożywocia.
W tej sytuacji A może domagać się wyłącznie zamiany dożywocia na stosowną rentę na podstawie {{pu przepis="art. 914 KC"}}.
((2)) Powstanie roszczenia
W tej sytuacji roszczenie powstaje, gdy dożywotnik jest zbywcą nieruchomości i nastąpiła wyjątkowa sytuacja uzasadniająca rozwiązanie umowy dożywocia. Należy jednak pamiętać także o tym, że roszczenie to przysługuje tylko wówczas, gdy strony wiązała w ogóle skuteczna umowa dożywocia.
((3)) skuteczna umowa dożywocia między A i B
A i B nie zawierali umowy dożywocia. Związanie ich tym rodzajem zobowiązania może jednak wynikać z wstąpienia B w stosunek dożywocia na skutek zbycia przez S nieruchomości. Zgodnie z {{pu przepis="art. 910 KC"}} zbycie nieruchomości powoduje wstąpienie nabywcy w stosunek dożywocia na miejsce zbywcy.
Warunkiem wstąpienia w stosunek dożywocia jest jednak to, że powstał on w ogóle między A i S. Ważne jest w tym wypadku, aby mieć świadomość, iż uwagi na fakt, że przedmiotem zbycia jest nieruchomość, umowy muszą być zawarte w formie aktu notarialnego ({{pu przepis="art. 158 KC"}}).
B wstąpił więc w istniejący stosunek dożywocia, wobec czego A i B łączy zobowiązanie z tytułu tej umowy.
((3)) wyjątkowa sytuacja uzasadniająca rozwiązanie umowy dożywocia
Oceniając stosunek {{pu przepis="art. 913 § 2 KC"}} do {{pu przepis="art. 913 § 1 KC"}} należy wyjść z założenia, iż przyczynami uzasadniającymi rozwiązanie umowy mogą być tylko wyjątkowo ostre konflikty między obojgiem stron umowy. Popełnienie przestępstwa na szkodę dożywotnika stanowi bez wątpienia taki wyjątkowy wypadek.
((3)) dożywotnik jest zbywcą nieruchomości
Ostatnią przesłanką jest to, że dożywotnik jest zbywcą nieruchomości. W tym wypadku jest to problematyczne, gdyż zbycia nieruchomości na rzecz B dokonał S, a więc wcześniejszy zobowiązany z umowy dożywocia a nie A, który jest uprawnionym z tytułu tej umowy. SN orzekł dlatego też, iż po zbyciu nieruchomości obciążonej dożywociem rozwiązanie umowy o dożywocie nie jest dopuszczalne (wyrok SN z dnia 17.3.2004 r., II CK 91/03. OSNC 2005 Nr 3, poz. 52).
Dlatego też żądanie nie może być w tej sytuacji uwzględnione.
((2)) Wynik
Ponieważ zbywcą nieruchomości był zobowiązany S a nie dożywotnik A, sąd nie uwzględni żądania o rozwiązanie umowy dożywocia.
W tej sytuacji A może domagać się wyłącznie zamiany dożywocia na stosowną rentę na podstawie {{pu przepis="art. 914 KC"}}.
Usunięte:
Dodane:
Generalnie umowa dożywocia nie podlega wypowiedzeniu. W tym wypadku A nie może więc żądać rozwiązania umowy.
Usunięte:
Zgodnie z {{pu przepis="art. 916 § 1 zd. 1 KC"}} możliwe jest dochodzenie przez osobę, względem której ciąży na dożywotniku ustawowy obowiązek alimentacyjny, uznania umowy dożywocia za za bezskuteczną w stosunku do niej. Warunkiem orzeczenia przez sąd zgodnie z wnioskiem osoby uprawnionej do alimentacji jest to, aby wskutek tej umowy dożywotnik stał się niewypłacalny.
((2)) Uprawnienie do żądania uznania umowy dożywocia za bezskuteczną
Uprawnionym jest wyłącznie osoba, względem której ciąży na dożywotniku ustawowy obowiązek alimentacyjny. Zgodnie z {{pu przepis="art. 128 KRO"}} ustawowy obowiązek alimentacyjny obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.
Ojciec jako krewny syna w linii prostej (wstępny) jest (byłby) zobowiązany do świadczenia alimentów na rzecz syna.
((2)) Zawarcie umowy dożywocia
Uchylenie skuteczności względem uprawnionego może dotyczyć wyłącznie umowy dożywocia. Istotą umowy dożywocia jest, jak wynika z {{pu przepis="art. 908 § 1 KC"}} przeniesienie własności nieruchomości w zamian za dożywotnie utrzymanie. Uchylenie skuteczności może dotyczyć wyłącznie umowy ważnej, stąd też trzeba pamiętać, iż zgodnie z {{pu przepis="art. 158 KC"}} umowa dożywocia, jako dotycząca zbycia nieruchomości, musi mieć formę aktu notarialnego.
Taką - ważną – umowę dożywocia zawarł A z N.
((2)) Niewypłacalność dożywotnika na skutek umowy dożywocia
To pojęcie definiuje się tak samo jak w przypadku actio pauliana. Stąd też niewypłacalność zachodzi wówczas, gdy egzekucja prowadzona zgodnie z przepisami KC nie może przynieść zaspokojenia roszczeń alimentacyjnych.
Jeżeli nieruchomość stanowiła niemal cały majątek dożywotnika, należy wyjść z założenia, że jej zbycie w zamian za osobiste świadczenia prowadzi niewypłacalności dożywotnika.
((2)) Brak wygaśnięcia uprawnienia
Wg {{pu przepis="art. 916 § 2 KC"}} uprawnienia wygasa (termin zawity) z chwilą upływu 5 lat od dnia zawarcia umowy dożywocia.
((2)) Wynik
Z uwagi na wygaśnięcie uprawnienia, żądanie syna nie powinno zostać uwzględnione.
Dodane:
Wg {{pu przepis="art. 916 § 2 KC"}} uprawnienia wygasa (termin zawity) z chwilą upływu 5 lat od dnia zawarcia umowy dożywocia.
