Kazus nr 3 z zakresu służebności przesyłu
A. STAN FAKTYCZNY
J jest właścicielem działki, nad którą przebiegają linie energetyczne średniego napięcia, które zostały ulokowane na działce w latach 70. Ani ówczesny zakład energetyczny ani obecny właściciel sieci nie wypłacał J wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości. Nie podpisano także żadnej umowy o możliwości korzystania z nieruchomości J w ten sposób.
J domaga zasądzenia od właściciela czynszu w kwocie 500 zł miesięcznie od dnia wniesienia pozwu (tj. od dnia 5.10.2009. r.) do czasu usunięcia trakcji energetycznej z jego nieruchomości.
SR oddalił żądanie wskazując na nieprawidłowe sformułowanie żądania.
Czy rozstrzygnięcie SR jest słuszne?
B. ROZWIĄZANIE
Wg sądu wynagrodzenie za bezumowne korzystanie (art. 3051 KC
art. 3051 KC
Nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu).
, art. 251 KCNieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu).
art. 251 KC
Do ochrony praw rzeczowych ograniczonych stosuje się odpowiednio przepisy o ochronie własności.
,art. 225 KCDo ochrony praw rzeczowych ograniczonych stosuje się odpowiednio przepisy o ochronie własności.
art. 225 KC
Obowiązki samoistnego posiadacza w złej wierze względem właściciela są takie same jak obowiązki samoistnego posiadacza w dobrej wierze od chwili, w której ten dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy. Jednakże samoistny posiadacz w złej wierze obowiązany jest nadto zwrócić wartość pożytków, których z powodu złej gospodarki nie uzyskał, oraz jest odpowiedzialny za pogorszenie i utratę rzeczy, chyba że rzecz uległaby pogorszeniu lub utracie także wtedy, gdyby znajdowała się w posiadaniu uprawnionego.
w zw. z art. 224 § 2 KCObowiązki samoistnego posiadacza w złej wierze względem właściciela są takie same jak obowiązki samoistnego posiadacza w dobrej wierze od chwili, w której ten dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy. Jednakże samoistny posiadacz w złej wierze obowiązany jest nadto zwrócić wartość pożytków, których z powodu złej gospodarki nie uzyskał, oraz jest odpowiedzialny za pogorszenie i utratę rzeczy, chyba że rzecz uległaby pogorszeniu lub utracie także wtedy, gdyby znajdowała się w posiadaniu uprawnionego.
art. 224 KC
§ 1. Samoistny posiadacz w dobrej wierze nie jest obowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i nie jest odpowiedzialny ani za jej zużycie, ani za jej pogorszenie lub utratę. Nabywa własność pożytków naturalnych, które zostały od rzeczy odłączone w czasie jego posiadania, oraz zachowuje pobrane pożytki cywilne, jeżeli stały się w tym czasie wymagalne.
§ 2. Jednakże od chwili, w której samoistny posiadacz w dobrej wierze dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy, jest on obowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i jest odpowiedzialny za jej zużycie, pogorszenie lub utratę, chyba że pogorszenie lub utrata nastąpiła bez jego winy. Obowiązany jest zwrócić pobrane od powyższej chwili pożytki, których nie zużył, jak również uiścić wartość tych, które zużył.
) jest należnością jednorazową za cały okres korzystania z rzeczy przez posiadacza bez tytułu prawnego. "Nie może być więc określone na przyszłość i nie dzieli się na świadczenia okresowe (miesięczne). (...) Gdyby należność za bezumowne użytkowanie była świadczeniem miesięcznym, byłaby w istocie czynszem, a stosunek prawny, który przecież nie istnieje, byłby najmem. Formy płatności, jakiej domagał się Janusz M., nie przewidują więc przepisy prawa. Wprawdzie do ustalenia wysokości należnego wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z rzeczy stosuje się pomocniczo stawki czynszu za najem lub dzierżawę rzeczy, nie można jednak utożsamiać tych dwóch pojęć." (Lewandowska, Bezprawne korzystanie z gruntu bez czynszu, Rzeczpospolita z 20.9.2010).§ 1. Samoistny posiadacz w dobrej wierze nie jest obowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i nie jest odpowiedzialny ani za jej zużycie, ani za jej pogorszenie lub utratę. Nabywa własność pożytków naturalnych, które zostały od rzeczy odłączone w czasie jego posiadania, oraz zachowuje pobrane pożytki cywilne, jeżeli stały się w tym czasie wymagalne.
§ 2. Jednakże od chwili, w której samoistny posiadacz w dobrej wierze dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy, jest on obowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i jest odpowiedzialny za jej zużycie, pogorszenie lub utratę, chyba że pogorszenie lub utrata nastąpiła bez jego winy. Obowiązany jest zwrócić pobrane od powyższej chwili pożytki, których nie zużył, jak również uiścić wartość tych, które zużył.
CategoryKazusySluzebnosci
Na tej stronie nie ma komentarzy
