Protokół zmian strony KazusPosiadanie3
Dodane:
Ustanowiony w {{pu przepis="art. 342 KC"}} zakaz naruszenia posiadania ma charakter bezwzględny, chroni każde posiadanie i odnosi się także do osoby uprawnionej, a więc nawet właścicielowi nie wolno naruszać posiadania wykonywanego bezprawnie przez inną osobę względem jego rzeczy. W razie naruszenie posiadania przez właściciela posiadacz może zastosować obronę konieczną, ażeby odeprzeć naruszenie posiadania, o ile jest samowolne (zob. skrypt [[SamowolneNaruszeniePosiadania pt. Samowolne naruszenie posiadania]], {{pu przepis="art. 343 KC"}}). O możliwości zastosowania zasad ochrony własnej (tutaj: obrony koniecznej) w ramach roszczeń deliktowych przesądza {{pu przepis="art. 423 KC"}}. Ustawodawca w {{pu przepis="art. 423 KC"}} nie stwierdza wyraźnie, że obrona konieczna jest działaniem prawnym. Przepis ten jednak został umieszczony w tytule VI księgi trzeciej kodeksu cywilnego, traktującym o czynach niedozwolonych. Jeżeli zatem tam jest mowa o obronie koniecznej, której przedsięwzięcie nie uzasadnia odszkodowania, należy dojść do wniosku, że obrona konieczna jest "czynem dozwolonym", a więc prawnym. (por. SN w wyroku SN z dnia 27.5.1985 r., I CR 152/85 (OSNC 1986 r. Nr 7-8, poz. 119).
Usunięte:
Dodane:
==obrona konieczna wg art. 343 § 1 KC==
Dodane:
((1)) STAN FAKTYCZNY
//Czy roszczenie W jest uzasadnione?//
((1)) ROZWIĄZANIE
//Czy roszczenie W jest uzasadnione?//
((1)) ROZWIĄZANIE
Usunięte:
//Czy roszczenie W jest uzasadnione?//
((1)) Rozwiązanie
((3)) bezprawność zamachu
Zamach musi być również bezprawny (zob. art. 423
Dodane:
((3)) samowolne naruszenie posiadania
Dobrem P było posiadanie gruntu oraz zasiewy na tym gruncie.
((3)) bezprawność zamachu
Zamach musi być również bezprawny (zob. art. 423
Dobrem P było posiadanie gruntu oraz zasiewy na tym gruncie.
((3)) bezprawność zamachu
Zamach musi być również bezprawny (zob. art. 423
Usunięte:
Dobrem P było posiadanie gruntu oraz zasiewy na tym gruncie. Powództwo o wydanie działki w sprawie Sądu Rejonowego w Lublinie nie było skierowane przeciwko pozwanemu. Nie dotyczył go zatem wyrok wydany w tej sprawie i nie był nim związany.
Dodane:
((2)) Szkoda
[[SzkodaCywilnoprawna Szkoda]] wynika z uszkodzenia okularów i zegarka.
((2)) Zdarzenie powodujące szkodę
Zdarzeniem wyrządzającym szkodę był atak ze strony P na W.
Zachowanie P musiałoby być jednak bezprawne. Bezprawność zachowania w znaczeniu {{pu przepis="art. 415 KC"}} oznacza sprzeczność działania z szeroko rozumianym porządkiem prawnym, w tym także z zasadami współżycia społecznego. W naszym kazusie należy zastanowić się nad wyłączeniem bezprawności na podstawie {{pu przepis="art. 343 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 423 KC"}}.
Ustanowiony w {{pu przepis="art. 342 KC"}} zakaz naruszenia posiadania ma charakter bezwzględny, chroni każde posiadanie i odnosi się także do osoby uprawnionej, a więc nawet właścicielowi nie wolno naruszać posiadania wykonywanego bezprawnie przez inną osobę względem jego rzeczy. W razie naruszenie posiadania przez właściciela posiadacz może zastosować obronę konieczną, ażeby odeprzeć naruszenie posiadania. o ile jest samowolne ({{pu przepis="art. 343 KC"}}). O możliwości zastosowania zasad ochrony własnej posiadania (tutaj: obrony koniecznej) w ramach roszczeń deliktowych przesądza {{pu przepis="art. 423 KC"}}. Ustawodawca w {{pu przepis="art. 423 KC"}} nie stwierdza wyraźnie, że obrona konieczna jest działaniem prawnym. Przepis ten jednak został umieszczony w tytule VI księgi trzeciej kodeksu cywilnego, traktującym o czynach niedozwolonych. Jeżeli zatem tam jest mowa o obronie koniecznej, której przedsięwzięcie nie uzasadnia odszkodowania, należy dojść do wniosku, że obrona konieczna jest "czynem dozwolonym", a więc prawnym. (por. SN w wyroku SN z dnia 27.5.1985 r., I CR 152/85 (OSNC 1986 r. Nr 7-8, poz. 119).
Należy więc zbadać przesłanki obrony koniecznej.
((3)) zamach
W świetle powołanego {{pu przepis="art. 342 KC"}} postępowanie W polegające na zaorywaniu działki posiadanej przez pozwanego było niezgodne z przedmiotowym porządkiem prawnym. Stanowiło ono zamach w rozumieniu {{pu przepis="art. 423 KC"}}, gdyż zmierzało do zmiany istniejącego stanu rzeczy i wytworzenia takiego stanu, który przed zamachem nie istniał.
Dobrem P było posiadanie gruntu oraz zasiewy na tym gruncie. Powództwo o wydanie działki w sprawie Sądu Rejonowego w Lublinie nie było skierowane przeciwko pozwanemu. Nie dotyczył go zatem wyrok wydany w tej sprawie i nie był nim związany.
((3)) bezpośredniość zamachu
Okoliczności sprawy wskazują, że zamach ten był bezpośredni, gdyż sprawca urzeczywistniał swoje działanie.
((3)) proporcjonalność zastosowanych środków
Z podstawy faktycznej wyroku wynika, że pozwany P, odpierając zamach na swe dobro, nie przekroczył granic obrony koniecznej. Usiłował on najpierw perswazją skłonić W do zaniechania zamachu i dopiero, gdy próba ta okazała się bezskuteczna, zastosował kontrakcję, która zmusiła W do zjechania z pola. O tym, czy obrona była "konieczna", decydują konkretne okoliczności oceniane według reguł doświadczenia życiowego. Reguły te wskazują, że w okolicznościach sprawy zaatakowanie powoda było konieczne do doprowadzenia do zaniechania przez niego zamachu. Z istoty obrony koniecznej zmierzającej do odparcia zamachu wynika ponadto, że posiadacz może w razie potrzeby zastosować niezbędną przemoc, nawet jeżeli dobro chronione przez posiadacza przedstawia mniejszą wartość w porównaniu z dobrem zagrożonym zniszczeniem lub uszkodzeniem w obronie koniecznej (SN w wyroku SN z dnia 27.5.1985 r., I CR 152/85 (OSNC 1986 r. Nr 7-8, poz. 119).
((3)) wynik tymczasowy
P działał więc w ramach obrony koniecznej wg {{pu przepis="art. 343 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 423 KC"}}, wobec czego jego działanie nie było bezprawne.
((2)) Wynik ostateczny
Działanie P nie było bezprawne, wobec czego brak jest roszczenia W przeciwko P z {{pu przepis="art. 415 KC"}}. Podobnie odpada roszczenie z {{pu przepis="art. 24 KC"}}.
[[SzkodaCywilnoprawna Szkoda]] wynika z uszkodzenia okularów i zegarka.
((2)) Zdarzenie powodujące szkodę
Zdarzeniem wyrządzającym szkodę był atak ze strony P na W.
Zachowanie P musiałoby być jednak bezprawne. Bezprawność zachowania w znaczeniu {{pu przepis="art. 415 KC"}} oznacza sprzeczność działania z szeroko rozumianym porządkiem prawnym, w tym także z zasadami współżycia społecznego. W naszym kazusie należy zastanowić się nad wyłączeniem bezprawności na podstawie {{pu przepis="art. 343 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 423 KC"}}.
Ustanowiony w {{pu przepis="art. 342 KC"}} zakaz naruszenia posiadania ma charakter bezwzględny, chroni każde posiadanie i odnosi się także do osoby uprawnionej, a więc nawet właścicielowi nie wolno naruszać posiadania wykonywanego bezprawnie przez inną osobę względem jego rzeczy. W razie naruszenie posiadania przez właściciela posiadacz może zastosować obronę konieczną, ażeby odeprzeć naruszenie posiadania. o ile jest samowolne ({{pu przepis="art. 343 KC"}}). O możliwości zastosowania zasad ochrony własnej posiadania (tutaj: obrony koniecznej) w ramach roszczeń deliktowych przesądza {{pu przepis="art. 423 KC"}}. Ustawodawca w {{pu przepis="art. 423 KC"}} nie stwierdza wyraźnie, że obrona konieczna jest działaniem prawnym. Przepis ten jednak został umieszczony w tytule VI księgi trzeciej kodeksu cywilnego, traktującym o czynach niedozwolonych. Jeżeli zatem tam jest mowa o obronie koniecznej, której przedsięwzięcie nie uzasadnia odszkodowania, należy dojść do wniosku, że obrona konieczna jest "czynem dozwolonym", a więc prawnym. (por. SN w wyroku SN z dnia 27.5.1985 r., I CR 152/85 (OSNC 1986 r. Nr 7-8, poz. 119).
Należy więc zbadać przesłanki obrony koniecznej.
((3)) zamach
W świetle powołanego {{pu przepis="art. 342 KC"}} postępowanie W polegające na zaorywaniu działki posiadanej przez pozwanego było niezgodne z przedmiotowym porządkiem prawnym. Stanowiło ono zamach w rozumieniu {{pu przepis="art. 423 KC"}}, gdyż zmierzało do zmiany istniejącego stanu rzeczy i wytworzenia takiego stanu, który przed zamachem nie istniał.
Dobrem P było posiadanie gruntu oraz zasiewy na tym gruncie. Powództwo o wydanie działki w sprawie Sądu Rejonowego w Lublinie nie było skierowane przeciwko pozwanemu. Nie dotyczył go zatem wyrok wydany w tej sprawie i nie był nim związany.
((3)) bezpośredniość zamachu
Okoliczności sprawy wskazują, że zamach ten był bezpośredni, gdyż sprawca urzeczywistniał swoje działanie.
((3)) proporcjonalność zastosowanych środków
Z podstawy faktycznej wyroku wynika, że pozwany P, odpierając zamach na swe dobro, nie przekroczył granic obrony koniecznej. Usiłował on najpierw perswazją skłonić W do zaniechania zamachu i dopiero, gdy próba ta okazała się bezskuteczna, zastosował kontrakcję, która zmusiła W do zjechania z pola. O tym, czy obrona była "konieczna", decydują konkretne okoliczności oceniane według reguł doświadczenia życiowego. Reguły te wskazują, że w okolicznościach sprawy zaatakowanie powoda było konieczne do doprowadzenia do zaniechania przez niego zamachu. Z istoty obrony koniecznej zmierzającej do odparcia zamachu wynika ponadto, że posiadacz może w razie potrzeby zastosować niezbędną przemoc, nawet jeżeli dobro chronione przez posiadacza przedstawia mniejszą wartość w porównaniu z dobrem zagrożonym zniszczeniem lub uszkodzeniem w obronie koniecznej (SN w wyroku SN z dnia 27.5.1985 r., I CR 152/85 (OSNC 1986 r. Nr 7-8, poz. 119).
((3)) wynik tymczasowy
P działał więc w ramach obrony koniecznej wg {{pu przepis="art. 343 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 423 KC"}}, wobec czego jego działanie nie było bezprawne.
((2)) Wynik ostateczny
Działanie P nie było bezprawne, wobec czego brak jest roszczenia W przeciwko P z {{pu przepis="art. 415 KC"}}. Podobnie odpada roszczenie z {{pu przepis="art. 24 KC"}}.
Usunięte:
((2)) Szkoda (+)
((2)) Zdarzenie powodujące szkodę (+)
Wyrządzenie szkody było bezprawne, gdy nastąpiło w sposób sprzeczny z prawem, tj. zachowanie P nie było usprawiedliwione przez przepisy prawa. W tym wypadku w grę wchodzi {{pu przepis="art. 343 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 423 KC"}}.
Wg SN: Ustanowiony w {{pu przepis="art. 342 KC"}} zakaz naruszenia posiadania ma charakter bezwzględny, chroni każde posiadanie i odnosi się także do osoby uprawnionej, a więc nawet właścicielowi nie wolno naruszać posiadania wykonywanego bezprawnie przez inną osobę względem jego rzeczy. Zgodnie z {{pu przepis="art. 343 KC"}} posiadacz może zastosować obronę konieczną, ażeby odeprzeć samowolne naruszenie posiadania. Działania w obronie koniecznej dotyczy {{pu przepis="art. 423 KC"}}.
Ustawodawca w {{pu przepis="art. 423 KC"}} nie stwierdza wyraźnie, że obrona konieczna jest działaniem prawnym. Przepis ten jednak został umieszczony w tytule VI księgi trzeciej kodeksu cywilnego, traktującym o czynach niedozwolonych. Jeżeli zatem tam jest mowa o obronie koniecznej, której przedsięwzięcie nie uzasadnia odszkodowania, należy dojść do wniosku, że obrona konieczna jest "czynem dozwolonym", a więc prawnym.
Należy więc zbadać przesłanki obrony koniecznej:
((3)) zamach
Wg SN: W świetle powołanego {{pu przepis="art. 342 KC"}} postępowanie powoda polegające na zaorywaniu działki posiadanej przez pozwanego było niezgodne z przedmiotowym porządkiem prawnym. Stanowiło ono zamach w rozumieniu {{pu przepis="art. 423 KC"}}, gdyż zmierzało do zmiany istniejącego stanu rzeczy i wytworzenia takiego stanu, który przed zamachem nie istniał.
((3)) bezpośredni
Wg SN: Okoliczności sprawy wskazują, że zamach ten był bezpośredni, gdyż sprawca urzeczywistniał swoje działanie.
((3)) na dobro własne P
Dobrem P było posiadanie gruntu oraz zasiewy na tym gruncie. Powództwo o wydanie działki w sprawie Sądu Rejonowego w Lublinie nie było skierowane przeciwko pozwanemu. Nie dotyczył go zatem wyrok wydany w tej sprawie i nie był nim związany.
((3)) konieczność obrony
Wg SN: Z podstawy faktycznej wyroku wynika, że pozwany, odpierając zamach na swe dobro, nie przekroczył granic obrony koniecznej. Usiłował on najpierw perswazją skłonić powoda do zaniechania zamachu i dopiero, gdy próba ta okazała się bezskuteczna, zastosował kontrakcję, która zmusiła tego ostatniego do zjechania z pola. O tym, czy obrona była "konieczna", decydują konkretne okoliczności oceniane według reguł doświadczenia życiowego. Reguły te wskazują, że w okolicznościach sprawy zaatakowanie powoda było konieczne do doprowadzenia do zaniechania przez niego zamachu.
Z istoty obrony koniecznej zmierzającej do odparcia zamachu wynika ponadto, że posiadacz może w razie potrzeby zastosować niezbędną przemoc, nawet jeżeli dobro chronione przez posiadacza przedstawia mniejszą wartość w porównaniu z dobrem zagrożonym zniszczeniem lub uszkodzeniem w obronie koniecznej.
((3)) wynik tymczasowy
P działał więc w ramach obrony koniecznej wg {{pu przepis="art. 343 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 423 KC"}}, wobec czego jego działanie nie było bezprawne.
((2)) Wynik ostateczny
Działanie P nie było bezprawne, wobec czego brak jest roszczenia W przeciwko P z {{pu przepis="art. 415 KC"}}. Podobnie odpada roszczenie z {{pu przepis="art. 24 KC"}}.
Dodane:
//Czy roszczenie W jest uzasadnione?//
>>na podstawie wyroku SN z dnia 27.5.1985 r., I CR 152/85, opubl. w OSNC z 1986 r. Nr 7-8, poz. 119>>
>>na podstawie wyroku SN z dnia 27.5.1985 r., I CR 152/85, opubl. w OSNC z 1986 r. Nr 7-8, poz. 119>>
Usunięte:
na podstawie wyroku SN z dnia 27.5.1985 r., I CR 152/85, opubl. w OSNC z 1986 r. Nr 7-8, poz. 119
