Protokół zmian strony KazusNabycieWlasnosciNieruchomosci8
Dodane:
((2)) Własność ojca A
Na początku właścicielem nieruchomości był ojciec A.
Nie utracił także majątku na mocy art. 2 ust. 1 lit. b) [[http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19460130087 dekretu z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich]] (Dz. U. Nr 13, poz. 87 z późniejszymi zmianami), gdyż przepis ten powodował przejście na własność Skarbu Państwa mienia osób, będących obywatelami Rzeszy, z wyjątkiem osób narodowości polskiej. A przeszedł - jak wynika ze stanu faktycznego - tzw. procedurę weryfikacyjną w zakresie stwierdzenia narodowości polskiej. W związku z tym był obywatelem polskim zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 kwietnia 1946 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego osób narodowości polskiej zamieszkałych na obszarze Ziem Odzyskanych (Dz.U. Nr 15, poz. 186). Tym samym jego nieruchomość nie podlegała przejęciu na własność.
Ojciec A był więc właścicielem nieruchomości w chwili swej śmierci.
((2)) Nabycie własności przez A
A nabyła nieruchomości jako spadkobierczyni swego ojca po przeprowadzeniu notarialnego działu spadku w 1970 r. Zastosowania ma {{pu przepis="art. 922 KC"}}, gdyż dla spadkobrania miarodajne jest prawo ojczyste spadkodawcy w chwili śmierci (art. 34 PrPrywMięczyn1965 i por. art. 62 ust. 2 PrPrywMiędz).
((2)) Utrata własności przez A
A mogła jednak utracić własność na skutek przejęcia przez Naczelnika Gminy w 1977 r.
Decyzję Naczelnik oparł na art. 38 ust. 3 ustawy dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach ([[http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19690220159&min=1 t.j.: Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159]]).
Przepis ten ma następujące brzmienie:
//Nieruchomości stanowiące zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) [[http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19460130087 dekretu z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich]] (Dz. U. Nr 13, poz. 87 z późniejszymi zmianami) własność osób, którym wobec uzyskania przez nie stwierdzenia narodowości polskiej służyło obywatelstwo polskie, przechodzą z samego prawa na własność Państwa, jeżeli osoby te w związku z wyjazdem z kraju utraciły lub utracą obywatelstwo polskie. Osoby te tracą prawo rozporządzania nieruchomością z dniem, w którym złożyły właściwym organom polski dowód osobisty i otrzymały dokument podróży uprawniający do wyjazdu za granicę.//
Przesłankami przejęcia nieruchomości na własność Państwa są więc (kumulatywnie):
1) nieruchomość podlegała art. 2 ust. 1 lit. b) dekretu o majątkach opuszczonych i poniemieckich,
1) właścicielem nieruchomości była osoba, która uzyskała stwierdzenie narodowości polskiej,
1) właściciel nieruchomości wyjechał za granicę i
1) właściciel utracił obywatelstwo polskie.
((3)) Nieruchomość w rozum. dekretu o majątkach opuszczonych i poniemieckich
[[http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19460130087 Dekret z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich]] obejmował swoim zastosowaniem wszelki majątek ruchomy i nieruchomy osób, które posiadały obywatelstwo Rzeszy Niemieckiej lub byłego Wolnego Miasta Gdańska. Z uwagi na to, że ojciec pani A mieszkał na Mazurach, które były częścią Rzeszy, miał w czasie wojny obywatelstwo Rzeszy Niemieckiej.
((3)) Stwierdzenie narodowości polskiej właściciela przejmowanej nieruchomości
Ustawa z 1961 r., na podstawie której dokonywano przejęcia majątków po wyjeździe z Polski, dotyczyła wyłącznie majątków tych osób, które wprawdzie były obywatelami Rzeszy, ale uzyskały stwierdzenie narodowości polskiej. Osobą, która uzyskała obywatelstwo polskie na skutek stwierdzenia narodowości była jednak nie pani A ale jej ojciec. A jest tylko jego następcą prawnym. Decyzja z 1970 r. o przejęciu majątku byłaby więc zasadna, gdyby panią A należało traktować również jako osobę, która miała obywatelstwo Rzeszy lub Wolnego Miasta Gdańska i wobec której stwierdzono narodowość polską.
Za uznaniem następców prawnych za podmioty, wobec których również obowiązuje zapis o dopuszczalności przejęcia, opowiedział się SN już w 1965 r. W postanowieniu z dnia 11.1.1965 r. (II CR 523/64, OSNCP 1965, nr 7-8, poz. 135) SN stwierdzią, że art. 38 ust. 3 ustawy z 1961 r. dotyczy również wypadku, w którym osobie takiej przysługuje udział w spadku, obejmującym nieruchomość bez względu na to, czy jest to nieruchomość miejska, czy nieruchomość rolna.
W 2002 i 2005 r. SN przyjął jednak restrykcyjną wykładnię przepisu art. 38 ust. 3. SN uznał, że może on dotyczyć tylko tych osób, które po stwierdzeniu ich narodowości polskiej i uzyskaniu obywatelstwa polskiego zachowały własność nieruchomości należących do nich przed dniem 1 stycznia 1945 r., a następnie w związku z wyjazdem z kraju utraciły obywatelstwo polskie. Przepis ten więc nie dotyczy to następców prawnych tych osób. Z tego powodu art. 38 ust. 3 ustawy nie może dotyczyć następców prawnych właścicieli, którzy otrzymali obywatelstwo polskie.
((1)) Wynik
A nie była więc objęta zakresem zastosowania dekretu. Nie utraciła tym samym własności nieruchomości.
A może więc skutecznie żądać uzgodnienia treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym.
Na początku właścicielem nieruchomości był ojciec A.
Nie utracił także majątku na mocy art. 2 ust. 1 lit. b) [[http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19460130087 dekretu z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich]] (Dz. U. Nr 13, poz. 87 z późniejszymi zmianami), gdyż przepis ten powodował przejście na własność Skarbu Państwa mienia osób, będących obywatelami Rzeszy, z wyjątkiem osób narodowości polskiej. A przeszedł - jak wynika ze stanu faktycznego - tzw. procedurę weryfikacyjną w zakresie stwierdzenia narodowości polskiej. W związku z tym był obywatelem polskim zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 kwietnia 1946 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego osób narodowości polskiej zamieszkałych na obszarze Ziem Odzyskanych (Dz.U. Nr 15, poz. 186). Tym samym jego nieruchomość nie podlegała przejęciu na własność.
Ojciec A był więc właścicielem nieruchomości w chwili swej śmierci.
((2)) Nabycie własności przez A
A nabyła nieruchomości jako spadkobierczyni swego ojca po przeprowadzeniu notarialnego działu spadku w 1970 r. Zastosowania ma {{pu przepis="art. 922 KC"}}, gdyż dla spadkobrania miarodajne jest prawo ojczyste spadkodawcy w chwili śmierci (art. 34 PrPrywMięczyn1965 i por. art. 62 ust. 2 PrPrywMiędz).
((2)) Utrata własności przez A
A mogła jednak utracić własność na skutek przejęcia przez Naczelnika Gminy w 1977 r.
Decyzję Naczelnik oparł na art. 38 ust. 3 ustawy dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach ([[http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19690220159&min=1 t.j.: Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159]]).
Przepis ten ma następujące brzmienie:
//Nieruchomości stanowiące zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) [[http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19460130087 dekretu z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich]] (Dz. U. Nr 13, poz. 87 z późniejszymi zmianami) własność osób, którym wobec uzyskania przez nie stwierdzenia narodowości polskiej służyło obywatelstwo polskie, przechodzą z samego prawa na własność Państwa, jeżeli osoby te w związku z wyjazdem z kraju utraciły lub utracą obywatelstwo polskie. Osoby te tracą prawo rozporządzania nieruchomością z dniem, w którym złożyły właściwym organom polski dowód osobisty i otrzymały dokument podróży uprawniający do wyjazdu za granicę.//
Przesłankami przejęcia nieruchomości na własność Państwa są więc (kumulatywnie):
1) nieruchomość podlegała art. 2 ust. 1 lit. b) dekretu o majątkach opuszczonych i poniemieckich,
1) właścicielem nieruchomości była osoba, która uzyskała stwierdzenie narodowości polskiej,
1) właściciel nieruchomości wyjechał za granicę i
1) właściciel utracił obywatelstwo polskie.
((3)) Nieruchomość w rozum. dekretu o majątkach opuszczonych i poniemieckich
[[http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19460130087 Dekret z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich]] obejmował swoim zastosowaniem wszelki majątek ruchomy i nieruchomy osób, które posiadały obywatelstwo Rzeszy Niemieckiej lub byłego Wolnego Miasta Gdańska. Z uwagi na to, że ojciec pani A mieszkał na Mazurach, które były częścią Rzeszy, miał w czasie wojny obywatelstwo Rzeszy Niemieckiej.
((3)) Stwierdzenie narodowości polskiej właściciela przejmowanej nieruchomości
Ustawa z 1961 r., na podstawie której dokonywano przejęcia majątków po wyjeździe z Polski, dotyczyła wyłącznie majątków tych osób, które wprawdzie były obywatelami Rzeszy, ale uzyskały stwierdzenie narodowości polskiej. Osobą, która uzyskała obywatelstwo polskie na skutek stwierdzenia narodowości była jednak nie pani A ale jej ojciec. A jest tylko jego następcą prawnym. Decyzja z 1970 r. o przejęciu majątku byłaby więc zasadna, gdyby panią A należało traktować również jako osobę, która miała obywatelstwo Rzeszy lub Wolnego Miasta Gdańska i wobec której stwierdzono narodowość polską.
Za uznaniem następców prawnych za podmioty, wobec których również obowiązuje zapis o dopuszczalności przejęcia, opowiedział się SN już w 1965 r. W postanowieniu z dnia 11.1.1965 r. (II CR 523/64, OSNCP 1965, nr 7-8, poz. 135) SN stwierdzią, że art. 38 ust. 3 ustawy z 1961 r. dotyczy również wypadku, w którym osobie takiej przysługuje udział w spadku, obejmującym nieruchomość bez względu na to, czy jest to nieruchomość miejska, czy nieruchomość rolna.
W 2002 i 2005 r. SN przyjął jednak restrykcyjną wykładnię przepisu art. 38 ust. 3. SN uznał, że może on dotyczyć tylko tych osób, które po stwierdzeniu ich narodowości polskiej i uzyskaniu obywatelstwa polskiego zachowały własność nieruchomości należących do nich przed dniem 1 stycznia 1945 r., a następnie w związku z wyjazdem z kraju utraciły obywatelstwo polskie. Przepis ten więc nie dotyczy to następców prawnych tych osób. Z tego powodu art. 38 ust. 3 ustawy nie może dotyczyć następców prawnych właścicieli, którzy otrzymali obywatelstwo polskie.
((1)) Wynik
A nie była więc objęta zakresem zastosowania dekretu. Nie utraciła tym samym własności nieruchomości.
A może więc skutecznie żądać uzgodnienia treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym.
Usunięte:
Na początku właścicielem nieruchomości był ojciec A. Przeszedł on tzw. procedurę weryfikacyjną w zakresie stwierdzenia narodowości polskiej i służyło mu obywatelstwo polskie zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 kwietnia 1946 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego osób narodowości polskiej zamieszkałych na obszarze Ziem Odzyskanych (Dz.U. Nr 15, poz. 186). Taką samą procedurę weryfikacyjną zrealizował w odniesieniu do swojej rodziny.
Nie utracił także majątku na mocy art. 2 ust. 1 lit. b) [[http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19460130087 dekretu z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich]] (Dz. U. Nr 13, poz. 87 z późniejszymi zmianami), gdyż przepis ten powodował przejście na własność Skarbu Państwa mienia osób, będących obywatelami Rzeszy, z wyjątkiem osób narodowości polskiej.
A był więc właścicielem nieruchomości w chwili swej śmierci.
((2)) Nabycie własności przez A
A nabyła nieruchomości jako spadkobierczyni swego ojca po przeprowadzeniu notarialnego działu spadku w 1970 r.
((2)) Utrata własności przez A
Pojawia się pytanie, czy A utraciła własność na skutek przejęcia jej przez Naczelnika Gminy w 1977 r. Decyzję Naczelnik oparł na art. 38 ust. 3 ustawy dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach ([[http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19690220159&min=1 t.j.: Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159]]).
Przepis ten ma następujące brzmienie:
//Nieruchomości stanowiące zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) [[http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19460130087 dekretu z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich]] (Dz. U. Nr 13, poz. 87 z późniejszymi zmianami) własność osób, którym wobec uzyskania przez nie stwierdzenia narodowości polskiej służyło obywatelstwo polskie, przechodzą z samego prawa na własność Państwa, jeżeli osoby te w związku z wyjazdem z kraju utraciły lub utracą obywatelstwo polskie. Osoby te tracą prawo rozporządzania nieruchomością z dniem, w którym złożyły właściwym organom polski dowód osobisty i otrzymały dokument podróży uprawniający do wyjazdu za granicę.//
Przesłankami przejęcia nieruchomości na własność Państwa są więc (kumulatywnie):
1) nieruchomość podlegająca art. 2 ust. 1 lit. b) dekretu o majątkach opuszczonych i poniemieckich,
1) właścicielem jest osoba, która uzyskała stwierdzenie narodowości polskiej,
1) wyjazd właściciela za granicę i
1) utrata obywatelstwa polskiego przez właściciela.
Z powyższego wynika, iż w niniejszym stanie faktycznym nie została spełniona przesłanka druga. Osobą, która uzyskała obywatelstwo polskie na skutek stwierdzenia narodowości był ojciec A. A jest tylko jego następcą prawnym. W postanowieniu SN z dnia 11.1.1965 r., II CR 523/64 (OSNCP 1965, nr 7-8, poz. 135) stwierdzono, że art. 38 ust. 3 ustawy z 1961 r. dotyczy również wypadku, w którym osobie takiej przysługuje udział w spadku, obejmującym nieruchomość bez względu na to, czy jest to nieruchomość miejska, czy nieruchomość rolna. Zdaniem ówczesnego SN przepis ten obejmował więc następców prawnych.
W 2002 i 2005 r. SN przyjął jednak restrykcyjną wykładnię przepisu art. 38 ust. 3 i uznał, że może on dotyczyć tylko tych osób, które po stwierdzeniu ich narodowości polskiej i uzyskaniu obywatelstwa polskiego zachowały własność nieruchomości należących do nich przed dniem 1 stycznia 1945 r., a następnie w związku z wyjazdem z kraju utraciły obywatelstwo polskie. Przepis ten więc nie dotyczy to następców prawnych tych osób. Z tego powodu art. 38 ust. 3 ustawy nie może dotyczyć następców prawnych właścicieli, którzy otrzymali obywatelstwo polskie.
((2)) Wynik
A nie utraciła więc własności nieruchomości. Może więc skutecznie żądać uzgodnienia treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym.
Dodane:
Przed II wojną światową nieruchomości, o które chodzi w sprawie, były własnością ojca pani A. Należał on do ludności Prus Wschodnich, uważającej się za Polaków (tzw. Mazurów). Po wojnie otrzymał obywatelstwo polskie na podstawie stwierdzenia narodowości polskiej. Z tego też powodu nie pozbawiono go majątku, choć był on położony na obszarze obowiązywania dekretu o majątkach poniemieckich i opuszczonych.
W 1954 r. ojciec pani A zmarł. W 1970 roku, po przeprowadzeniu postępowania o dział spadku, A otrzymała na wyłączną własność działki o łącznej powierzchni 59 ha. W 1977 r. A wyjechała na stałe do Niemiec. Nabywając obywatelstwo niemieckie zrzekła się obywatelstwa polskiego. W tej sytuacji naczelnik gminy wydał decyzję o przejęciu nieruchomości A na rzecz Skarbu Państwa.
W 2004 r. A wniosła powództwo o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym w ten sposób, aby w miejsce wpisanego Skarbu Państwa wpisać ją jako właściciela. A uważa bowiem, że nadal jest właścicielem spornych nieruchomości.
Nie utracił także majątku na mocy art. 2 ust. 1 lit. b) [[http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19460130087 dekretu z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich]] (Dz. U. Nr 13, poz. 87 z późniejszymi zmianami), gdyż przepis ten powodował przejście na własność Skarbu Państwa mienia osób, będących obywatelami Rzeszy, z wyjątkiem osób narodowości polskiej.
1) utrata obywatelstwa polskiego przez właściciela.
Z powyższego wynika, iż w niniejszym stanie faktycznym nie została spełniona przesłanka druga. Osobą, która uzyskała obywatelstwo polskie na skutek stwierdzenia narodowości był ojciec A. A jest tylko jego następcą prawnym. W postanowieniu SN z dnia 11.1.1965 r., II CR 523/64 (OSNCP 1965, nr 7-8, poz. 135) stwierdzono, że art. 38 ust. 3 ustawy z 1961 r. dotyczy również wypadku, w którym osobie takiej przysługuje udział w spadku, obejmującym nieruchomość bez względu na to, czy jest to nieruchomość miejska, czy nieruchomość rolna. Zdaniem ówczesnego SN przepis ten obejmował więc następców prawnych.
W 2002 i 2005 r. SN przyjął jednak restrykcyjną wykładnię przepisu art. 38 ust. 3 i uznał, że może on dotyczyć tylko tych osób, które po stwierdzeniu ich narodowości polskiej i uzyskaniu obywatelstwa polskiego zachowały własność nieruchomości należących do nich przed dniem 1 stycznia 1945 r., a następnie w związku z wyjazdem z kraju utraciły obywatelstwo polskie. Przepis ten więc nie dotyczy to następców prawnych tych osób. Z tego powodu art. 38 ust. 3 ustawy nie może dotyczyć następców prawnych właścicieli, którzy otrzymali obywatelstwo polskie.
CategoryKazusyNabycieWlasnosciNieruchomosci
W 1954 r. ojciec pani A zmarł. W 1970 roku, po przeprowadzeniu postępowania o dział spadku, A otrzymała na wyłączną własność działki o łącznej powierzchni 59 ha. W 1977 r. A wyjechała na stałe do Niemiec. Nabywając obywatelstwo niemieckie zrzekła się obywatelstwa polskiego. W tej sytuacji naczelnik gminy wydał decyzję o przejęciu nieruchomości A na rzecz Skarbu Państwa.
W 2004 r. A wniosła powództwo o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym w ten sposób, aby w miejsce wpisanego Skarbu Państwa wpisać ją jako właściciela. A uważa bowiem, że nadal jest właścicielem spornych nieruchomości.
Nie utracił także majątku na mocy art. 2 ust. 1 lit. b) [[http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19460130087 dekretu z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich]] (Dz. U. Nr 13, poz. 87 z późniejszymi zmianami), gdyż przepis ten powodował przejście na własność Skarbu Państwa mienia osób, będących obywatelami Rzeszy, z wyjątkiem osób narodowości polskiej.
1) utrata obywatelstwa polskiego przez właściciela.
Z powyższego wynika, iż w niniejszym stanie faktycznym nie została spełniona przesłanka druga. Osobą, która uzyskała obywatelstwo polskie na skutek stwierdzenia narodowości był ojciec A. A jest tylko jego następcą prawnym. W postanowieniu SN z dnia 11.1.1965 r., II CR 523/64 (OSNCP 1965, nr 7-8, poz. 135) stwierdzono, że art. 38 ust. 3 ustawy z 1961 r. dotyczy również wypadku, w którym osobie takiej przysługuje udział w spadku, obejmującym nieruchomość bez względu na to, czy jest to nieruchomość miejska, czy nieruchomość rolna. Zdaniem ówczesnego SN przepis ten obejmował więc następców prawnych.
W 2002 i 2005 r. SN przyjął jednak restrykcyjną wykładnię przepisu art. 38 ust. 3 i uznał, że może on dotyczyć tylko tych osób, które po stwierdzeniu ich narodowości polskiej i uzyskaniu obywatelstwa polskiego zachowały własność nieruchomości należących do nich przed dniem 1 stycznia 1945 r., a następnie w związku z wyjazdem z kraju utraciły obywatelstwo polskie. Przepis ten więc nie dotyczy to następców prawnych tych osób. Z tego powodu art. 38 ust. 3 ustawy nie może dotyczyć następców prawnych właścicieli, którzy otrzymali obywatelstwo polskie.
CategoryKazusyNabycieWlasnosciNieruchomosci
Usunięte:
W 2004 r. A wniosła powództwo o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym w ten sposób, aby wpisać ją jako właściciela.
1) utrata obywatelstwa polskiego.
Z powyższego wynika, iż w niniejszym stanie faktycznym nie została spełniona przesłanka druga. Osobą, która uzyskała obywatelstwo polskie na skutek stwierdzenia narodowości był ojciec A. A jest tylko jego następcą prawnym. W postanowieniu SN z dnia 11.1.1965 r., II CR 523/64 (OSNCP 1965, nr 7-8, poz. 135) stwierdzono, że art. 38 ust. 3 ustawy z 1961 r. dotyczy również wypadku, w którym osobie takiej przysługuje udział w spadku, obejmującym nieruchomość bez względu na to, czy jest to nieruchomość miejska, czy nieruchomość rolna. Zdaniem SN przepis ten obejmował więc następców prawnych.
W 2002 i 2005 r. SN przyjął jednak restrykcyjną wykładnię przepisu art. 38 ust. 3 i uznał, że może on dotyczyć tylko tych osób, które po stwierdzeniu ich narodowości polskiej i uzyskaniu obywatelstwa polskiego zachowały własność nieruchomości należących do nich przed dniem 1 stycznia 1945 r., a następnie w związku z wyjazdem z kraju utraciły obywatelstwo polskie. Przepis ten więc nie dotyczy to następców prawnych tych osób.
CategoryKazusyNabycieWlasnosciNieruchomosci CategoryGospodarkaKomunalna
Dodane:
Przed II wojną światową ziemia ta była własnością ojca A. Należał on do ludności Prus Wschodnich, uważającej się za Polaków i opierających się germanizacji. W 1954 r. ojciec A zmarł. W 1970 roku, po przeprowadzeniu postępowania o dział spadku, A otrzymała działki o łącznej powierzchni 59 ha. W 1977 r. A wyjechała na stałe do Niemiec. Przed wyjazdem nie rozporządziła nieruchomością. W tej sytuacji naczelnik gminy wydał decyzję o przejęciu tej nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa.
W 2004 r. A wniosła powództwo o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym w ten sposób, aby wpisać ją jako właściciela.
W 2004 r. A wniosła powództwo o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym w ten sposób, aby wpisać ją jako właściciela.
Usunięte:
W 2004 r. A wniosła o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym w ten sposób, aby w dziale I księgi wieczystej nr (...) wykreślić
wyodrębnione działki powstałe z działek 46/2, 52, 54/1 i 54/3 położone w N. i dla nich założyć księgę wieczystą wpisując A jako właściciela.
Dodane:
((2)) Nabycie własności przez A
((2)) Utrata własności przez A
((2)) Utrata własności przez A
Usunięte:
((1)) Utrata własności przez A
Dodane:
//Nieruchomości stanowiące zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) [[http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19460130087 dekretu z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich]] (Dz. U. Nr 13, poz. 87 z późniejszymi zmianami) własność osób, którym wobec uzyskania przez nie stwierdzenia narodowości polskiej służyło obywatelstwo polskie, przechodzą z samego prawa na własność Państwa, jeżeli osoby te w związku z wyjazdem z kraju utraciły lub utracą obywatelstwo polskie. Osoby te tracą prawo rozporządzania nieruchomością z dniem, w którym złożyły właściwym organom polski dowód osobisty i otrzymały dokument podróży uprawniający do wyjazdu za granicę.//
