Protokół zmian strony KazusDzierzawaNr1
Dodane:
Pozostaje jednak pytanie, czy tak ogólne postanowienie, że "każdej ze stron przysługiwać będzie prawo do jej wypowiedzenia z ważnych powodów" jest wystarczająco precyzyjne. Generalnie wymaga się bowiem określenia powodów, w razie wystąpienia których wypowiedzenie miałoby być możliwe. Samo zastrzeżenie, że wypowiedzenie może nastąpić "z ważnych powodów" jest uważane za wystarczające ([[UchwalaSNIIICZP9206 uchwała SN z dnia 21.11.2006 r., sygn. akt: III CZP 92/06 (OSN 2007, Nr 7-8, poz. 102)]] oraz [[WyrokSNIICSK58710 wyrok SN z 17.6.2011 r., sygn. akt: II CSK 587/10, niepubl.]]).
Usunięte:
Dodane:
Do 14 maja 2007 r. (chwila wniesienia powództwa) minęły trzy lata od dnia wymagalności za czynsze wymagalne przed majem 2004 r. To oznacza, iż przedawnieniu uległy czynsze dzierżawne za okresy 1.4.2003-30.9.2003 i 1.10.2003-31.3.2004 na kwotę 6.000 zł.
B może domagać się od A zapłaty czynszu za okres od 1.4.2003 do 31.3.2004 r. tj. kwoty 6.000 zł.
1) upływ czasu, na jaki umowa została zawarta ({{pu przepis="art. 694 KC"}} w zw.z {{pu przepis="art. 695 KC"}});
Co innego może w takim wypadku wynikać jedynie z przepisu szczególnego, przewidującego odstępstwo od tej zasady. Takim przepisem jest np. {{pu przepis="art. 673 § 3 KC"}}, który znajduje zastosowanie na mocy {{pu przepis="art. 694 KC"}} (zob. Górecki w: OsajdaKomentarzKC, 2012, art. 694 nb. 5). Wynika z niego, iż strony mogą dopuścić możliwość rozwiązania umowy terminowej. Strony niniejszej umowy przewidziały taką możliwość, więc wypowiedzenie kontraktu terminowego jest dopuszczalne.
Pozostaje jednak pytanie, czy tak ogólne postanowienie, że "każdej ze stron przysługiwać będzie prawo do jej wypowiedzenia z ważnych powodów" jest wystarczająco precyzyjne. Generalnie wymaga się bowiem określenia powodów, w razie wystąpienia których wypowiedzenie miałoby być możliwe. Samo zastrzeżenie, że wypowiedzenie może nastąpić "z ważnych powodów" jest uważane za wystarczające (uchwała SN z dnia 21.11.2006 r., sygn. akt: III CZP 92/06 (OSN 2007, Nr 7-8, poz. 102) oraz wyrok SN z 17.6.2011 r., sygn. akt: II CSK 587/10, niepubl.).
Zgodnie z {{pu przepis="art. 703 KC"}} dzierżawca jest uprawniony do zakończenia stosunku najmu ze skutkiem natychmiastowym, jeżeli dzierżawca dopuszcza się zwłoki z zapłatą czynszu co najmniej za dwa pełne okresy płatności. Ponieważ w chwili wypowiedzenia (18.4.2005 r.) B zalegał już z płatnościami za cztery półrocza, wypowiedzenie może nastąpić bez zachowania terminów wypowiedzenia.
Roszczenie nie uległo przedawnieniu, albowiem termin przedawnienia jednorazowego wynosi zgodnie z zasadami ogólnymi 10 lat ({{pu przepis="art. 118 KC"}}). Inaczej byłoby gdyby wydzierżawiający prowadził działalność gospodarczą w zakresie dzierżawy pojazdów.
Roszczenie windykacyjne z {{pu przepis="art. 222 § 1 KC"}} zależy od tego, czy podnoszący jest właścicielem rzeczy, czy adresat roszczenia faktycznie nią włada i czy nie przysługuje mu skuteczne wobec właściciela prawo do władania rzeczą (więcej na ten temat w odrębnym skrypcie z prawa rzeczowego - RoszczenieWindykacyjne).
Roszczeniu windykacyjnemu władający rzeczą może w niektórych sytuacjach przeciwstawić swoje uprawnienie do władania rzeczą. Uprawnienie to może mieć źródło w przepisach prawa rzeczowego (tytuł rzeczowy – np. zastaw) albo prawa zobowiązań (tytuł obligacyjny - np. umowa najmu, dzierżawy, użyczenia, komisu itp). W naszym przypadku B mógłby przeciwstawić A swoje uprawnienie do władania rzeczą na podstawie umowy dzierżawy. Jednakże jak powyżej ustalono, A rozwiązał skutecznie umowę poprzez wypowiedzenie dnia 18.4.2005 ({{pu przepis="art. 703 KC"}}), przez co z tym dniem tytuł obligacyjny wygasł.
Roszczenie windykacyjne podlega tym samym regułom, co roszczenia obligacyjne. Jednakże i w tym wypadku można z góry stwierdzić, że roszczenie nie zostało utracone i jest zaskarżalne. W szczególności nie uległo przedawnieniu, gdyż podlega tak samo 10-letniemu okresowi przedawnienia.
B może domagać się od A zapłaty czynszu za okres od 1.4.2003 do 31.3.2004 r. tj. kwoty 6.000 zł.
1) upływ czasu, na jaki umowa została zawarta ({{pu przepis="art. 694 KC"}} w zw.z {{pu przepis="art. 695 KC"}});
Co innego może w takim wypadku wynikać jedynie z przepisu szczególnego, przewidującego odstępstwo od tej zasady. Takim przepisem jest np. {{pu przepis="art. 673 § 3 KC"}}, który znajduje zastosowanie na mocy {{pu przepis="art. 694 KC"}} (zob. Górecki w: OsajdaKomentarzKC, 2012, art. 694 nb. 5). Wynika z niego, iż strony mogą dopuścić możliwość rozwiązania umowy terminowej. Strony niniejszej umowy przewidziały taką możliwość, więc wypowiedzenie kontraktu terminowego jest dopuszczalne.
Pozostaje jednak pytanie, czy tak ogólne postanowienie, że "każdej ze stron przysługiwać będzie prawo do jej wypowiedzenia z ważnych powodów" jest wystarczająco precyzyjne. Generalnie wymaga się bowiem określenia powodów, w razie wystąpienia których wypowiedzenie miałoby być możliwe. Samo zastrzeżenie, że wypowiedzenie może nastąpić "z ważnych powodów" jest uważane za wystarczające (uchwała SN z dnia 21.11.2006 r., sygn. akt: III CZP 92/06 (OSN 2007, Nr 7-8, poz. 102) oraz wyrok SN z 17.6.2011 r., sygn. akt: II CSK 587/10, niepubl.).
Zgodnie z {{pu przepis="art. 703 KC"}} dzierżawca jest uprawniony do zakończenia stosunku najmu ze skutkiem natychmiastowym, jeżeli dzierżawca dopuszcza się zwłoki z zapłatą czynszu co najmniej za dwa pełne okresy płatności. Ponieważ w chwili wypowiedzenia (18.4.2005 r.) B zalegał już z płatnościami za cztery półrocza, wypowiedzenie może nastąpić bez zachowania terminów wypowiedzenia.
Roszczenie nie uległo przedawnieniu, albowiem termin przedawnienia jednorazowego wynosi zgodnie z zasadami ogólnymi 10 lat ({{pu przepis="art. 118 KC"}}). Inaczej byłoby gdyby wydzierżawiający prowadził działalność gospodarczą w zakresie dzierżawy pojazdów.
Roszczenie windykacyjne z {{pu przepis="art. 222 § 1 KC"}} zależy od tego, czy podnoszący jest właścicielem rzeczy, czy adresat roszczenia faktycznie nią włada i czy nie przysługuje mu skuteczne wobec właściciela prawo do władania rzeczą (więcej na ten temat w odrębnym skrypcie z prawa rzeczowego - RoszczenieWindykacyjne).
Roszczeniu windykacyjnemu władający rzeczą może w niektórych sytuacjach przeciwstawić swoje uprawnienie do władania rzeczą. Uprawnienie to może mieć źródło w przepisach prawa rzeczowego (tytuł rzeczowy – np. zastaw) albo prawa zobowiązań (tytuł obligacyjny - np. umowa najmu, dzierżawy, użyczenia, komisu itp). W naszym przypadku B mógłby przeciwstawić A swoje uprawnienie do władania rzeczą na podstawie umowy dzierżawy. Jednakże jak powyżej ustalono, A rozwiązał skutecznie umowę poprzez wypowiedzenie dnia 18.4.2005 ({{pu przepis="art. 703 KC"}}), przez co z tym dniem tytuł obligacyjny wygasł.
Roszczenie windykacyjne podlega tym samym regułom, co roszczenia obligacyjne. Jednakże i w tym wypadku można z góry stwierdzić, że roszczenie nie zostało utracone i jest zaskarżalne. W szczególności nie uległo przedawnieniu, gdyż podlega tak samo 10-letniemu okresowi przedawnienia.
Usunięte:
B może domagać się od A zapłaty czynszu za okres od 1.9.2004 do 18.4.2005 r. tj. kwoty 6.000 zł.
1) upływ czasu, na jaki umowa została zawarta;
Co innego może w takim wypadku wynikać jedynie z przepisu szczególnego, przewidującego odstępstwo od tej zasady. Takim przepisem jest np. {{pu przepis="art. 673 § 3 KC"}}, który znajduje zastosowanie na mocy {{pu przepis="art. 694 KC"}} (zob. Góreski w: OsajdaKomentarzKC, 2012, art. 694 nb. 5). Wynika z niego, iż strony mogą dopuścić możliwość rozwiązania umowy terminowej. Strony niniejszej umowy przewidziały taką możliwość, więc wypowiedzenie kontraktu terminowego mogłoby być dopuszczalne.
Pozostaje jednak pytanie, czy tak ogólne postanowienie, że "każdej ze stron przysługiwać będzie prawo do jej wypowiedzenia z ważnych powodów" jest wystarczająco precyzyjne. Generalnie wymaga się bowiem określenia powodów, w razie wystąpienia których wypowiedzenie miałoby być możliwe. Samo zastrzeżenie, że wypowiedzenie może nastąpić "z ważnych powodów" jest uważane za wystarczające (uchwała SN z dnia 21.11.2006 r., III CZP 92/06 (OSN 2007, Nr 7-8, poz. 102) oraz wyrok SN z 17.6.2011 r., II CSK 587/10, niepubl.).
Zgodnie z {{pu przepis="art. 703 KC"}} dzierżawca jest uprawniony do zakończenia stosunku najmu ze skutkiem natychmiastowym, jeżeli dzierżawca dopuszcza się zwłoki z zapłatą czynszu co najmniej za dwa pełne okresy płatności. Ponieważ w chwili wypowiedzenia B zalegał już z płatnościami za cztery półrocza, wypowiedzenie może nastąpić bez zachowania terminów wypowiedzenia.
Roszczenie nie uległo przedawnieniu, albowiem termin przedawnienia wynosi zgodnie z zasadami ogólnymi 10 lat.
Roszczenie windykacyjne z {{pu przepis="art. 222 § 1 KC"}} zależy od tego, czy podnoszący jest właścicielem rzeczy, czy adresat roszczenia faktycznie nią włada i czy nie przysługuje mu skuteczne wobec właściciela prawo do władania rzeczą (więcej na ten temat w odrębnym skrypcie z prawa rzeczowego).
Roszczeniu windykacyjnemu władający rzeczą może w niektórych sytuacjach przeciwstawić swoje uprawnienie do władania rzeczą. Uprawnienie to może mieć źródło w przepisach prawa rzeczowego (tytuł rzeczowy – np. zastaw) albo prawa zobowiązań (tytuł obligacyjny - np. umowa najmu, dzierżawy, użyczenia, komisu itp). W naszym przypadku B mógłby przeciwstawić A swoje uprawnienie do władania rzeczą na podstawie umowy dzierżawy. Jednakże jak powyżej ustalono, A rozwiązał skutecznie umowę poprzez wypowiedzenie dnia 18.4.2005 ({{pu przepis="art. 672 KC"}}), przez co z tym dniem tytuł obligacyjny wygasł.
Roszczenie windykacyjne podlega tym samym, regułom, co roszczenia obligacyjne. Jednakże i w tym wypadku można z góry stwierdzić, że roszczenie nie zostało utracone i jest zaskarżalne. W szczególności nie uległo przedawnieniu, gdyż podlega tak samo 10-letniemu okresowi przedawnienia.
Usunięte:
Dodane:
Zawarta umowa stanowiłaby umowę dzierżawy, jeżeli jej treść odpowiadałaby essentialia negotii umowy dzierżawy, art. 693 i nast. KC. Do postanowień niezbędnych umowy dzierżawy należą:
- określenie rzeczy będącej przedmiotem świadczenia wydzierżawiającego (może być to także rzecz ruchoma) oraz
- oznaczenie czynszu jako świadczenia wzajemnego dzierżawcy (Panowicz-Lipska w: SystemPrawaPrywatnegoTom8, § 1 nb. 31). Wprawdzie strony określiły te świadczenia jako “opłatę”, lecz decyduje faktyczna treść a nie nazewnictwo przyjęte przez strony. Ponieważ chodzi tu o periodyczne (miesięczne) płatności za używanie cudzej rzeczy, opłaty ustalone przez C i B były czynszem za dzierżawę pojazdu.
- przyznanie dzierżawcy prawa do pobierania pożytków, jakie przedmiot dzierżawy przynosi.
Ze stanu faktycznego wynika, iż wszystkie te elementy zostały przez B i C oznaczone.
B i C zwarli umowę dzierżawy.
Wstąpienie w ustanowiony wcześniej stosunek najmu może nastąpić na mocy umowy albo ex lege. W tym wypadku A wstąpił z mocy ustawy w stosunek najmu zgodnie z {{pu przepis="art. 678 § 1 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 694 KC"}}, gdy C skutecznie zbył przedmiot dzierżawy. Wobec braku innych danych, należy wyjść z założenia, iż zbycie samochodu przez C na rzecz A nastąpiło skutecznie i miało miejsce w czasie trwania stosunku dzierżawy. Doszło w ten sposób do [[NabycieTranslatywne translatywnego nabycia]] roszczenia.
Na treść roszczenia o zapłatę 13.500 zł składają się pojedyncze świadczenia z tytułu czynszu (500 zł miesięcznie). Kwota ta jest więc wymagalna, jeżeli wymagalna jest każda z opłat. Wymagalność każdej z opłat zależy z kolei od terminu płatności każdej z nich. Ponieważ strony w umowie nie postanowiły, w jaki sposób będzie płatny czynsz, znajduje zastosowanie reguła {{pu przepis="art. 699 KC"}}. W tym wypadku wymagalność każdej raty następuje co pół roku z dołu. Przepis nie określa, od jakiego momentu liczy się termin półroczny. Najwłaściwsza wydaje się chwila wydania rzeczy.
Dnia 18.4.2005 r. wymagalne były opłaty za okres 1.4.2003-30.9.2003, 1.10.2003-31.3.2004, 1.4.2004-31.9.2004 i 1.10.2004-31.3.2005, czyli łącznie 12.000 zł (4 okresy po 6 m-cy zaś każdy miesiąc to 500 zł= 6 m-cy * 500 zł * 4 półrocza)
Czynsz polega na uiszczaniu cyklicznie opłat za korzystanie z rzeczy przez określoną jednostkę czasu (dobę, tydzień, miesiąc), zaś poszczególne czynsze nie tworzą jednej z góry określonej sumy. Zapłata czynszu jest więc świadczeniem okresowym (podobnie jak płatność alimentów, renta), o ile nie zastrzeżono inaczej albo gdy załata czynszu ma charakter jednorazowy.
Wobec tego roszczenie podlega 3-letniemu okresowi przedawnienia. Ponieważ okres przedawnienia liczy się od dnia wymagalności ({{pu przepis="art. 120 § 1 zd. 1 KC"}}), a powyżej ustalone zostało, iż wymagalność każdej z opłat następowała albo 1.10 albo 1.4.
Do maja 2007 r. minęły trzy lata od dnia wymagalności za czynsze wymagalne przed majem 2004 r. tzn. czynsz wymagalny za okresy 1.4.2003-30.9.2003 i 1.10.2003-31.3.2004. W zakresie 6.000 zł roszczenie o zapłatę czynszu za okres od dnia 1.4.2003 r. do dnia 31.3.2005 r. uległo przedawnieniu.
B może domagać się od A zapłaty czynszu za okres od 1.9.2004 do 18.4.2005 r. tj. kwoty 6.000 zł.
Roszczenie o zwrot przedmiotu dzierżawy powstaje, gdy wiążący strony uprzednio stosunek dzierżawy zostały skutecznie zakończony.
((3)) stosunek dzierżawy
Jak wykazano powyżej umowa dzierżawy łączyła najpierw B i C, a dopiero od stycznia 2003 r. na miejsce C w stosunku dzierżawy wszedł nabywca – A.
((3)) zakończenie stosunku dzierżawy
1) upływ czasu, na jaki umowa została zawarta;
Należy wcześniej stwierdzić, że wygaśnięcia stosunku dzierżawy nie spowodowało nabycie rzeczy przez A. Zgodnie bowiem z {{pu przepis="art. 678 § 1 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 694 KC"}} nabywca przedmiotu dzierżawy wstępuje w ten stosunek na miejsce zbywcy i stosunek dzierżawy jest kontynuowany.
Co innego może w takim wypadku wynikać jedynie z przepisu szczególnego, przewidującego odstępstwo od tej zasady. Takim przepisem jest np. {{pu przepis="art. 673 § 3 KC"}}, który znajduje zastosowanie na mocy {{pu przepis="art. 694 KC"}} (zob. Góreski w: OsajdaKomentarzKC, 2012, art. 694 nb. 5). Wynika z niego, iż strony mogą dopuścić możliwość rozwiązania umowy terminowej. Strony niniejszej umowy przewidziały taką możliwość, więc wypowiedzenie kontraktu terminowego mogłoby być dopuszczalne.
Pozostaje jednak pytanie, czy tak ogólne postanowienie, że "każdej ze stron przysługiwać będzie prawo do jej wypowiedzenia z ważnych powodów" jest wystarczająco precyzyjne. Generalnie wymaga się bowiem określenia powodów, w razie wystąpienia których wypowiedzenie miałoby być możliwe. Samo zastrzeżenie, że wypowiedzenie może nastąpić "z ważnych powodów" jest uważane za wystarczające (uchwała SN z dnia 21.11.2006 r., III CZP 92/06 (OSN 2007, Nr 7-8, poz. 102) oraz wyrok SN z 17.6.2011 r., II CSK 587/10, niepubl.).
Zgodnie z {{pu przepis="art. 703 KC"}} dzierżawca jest uprawniony do zakończenia stosunku najmu ze skutkiem natychmiastowym, jeżeli dzierżawca dopuszcza się zwłoki z zapłatą czynszu co najmniej za dwa pełne okresy płatności. Ponieważ w chwili wypowiedzenia B zalegał już z płatnościami za cztery półrocza, wypowiedzenie może nastąpić bez zachowania terminów wypowiedzenia.
Roszczeniu windykacyjnemu władający rzeczą może w niektórych sytuacjach przeciwstawić swoje uprawnienie do władania rzeczą. Uprawnienie to może mieć źródło w przepisach prawa rzeczowego (tytuł rzeczowy – np. zastaw) albo prawa zobowiązań (tytuł obligacyjny - np. umowa najmu, dzierżawy, użyczenia, komisu itp). W naszym przypadku B mógłby przeciwstawić A swoje uprawnienie do władania rzeczą na podstawie umowy dzierżawy. Jednakże jak powyżej ustalono, A rozwiązał skutecznie umowę poprzez wypowiedzenie dnia 18.4.2005 ({{pu przepis="art. 672 KC"}}), przez co z tym dniem tytuł obligacyjny wygasł.
- określenie rzeczy będącej przedmiotem świadczenia wydzierżawiającego (może być to także rzecz ruchoma) oraz
- oznaczenie czynszu jako świadczenia wzajemnego dzierżawcy (Panowicz-Lipska w: SystemPrawaPrywatnegoTom8, § 1 nb. 31). Wprawdzie strony określiły te świadczenia jako “opłatę”, lecz decyduje faktyczna treść a nie nazewnictwo przyjęte przez strony. Ponieważ chodzi tu o periodyczne (miesięczne) płatności za używanie cudzej rzeczy, opłaty ustalone przez C i B były czynszem za dzierżawę pojazdu.
- przyznanie dzierżawcy prawa do pobierania pożytków, jakie przedmiot dzierżawy przynosi.
Ze stanu faktycznego wynika, iż wszystkie te elementy zostały przez B i C oznaczone.
B i C zwarli umowę dzierżawy.
Wstąpienie w ustanowiony wcześniej stosunek najmu może nastąpić na mocy umowy albo ex lege. W tym wypadku A wstąpił z mocy ustawy w stosunek najmu zgodnie z {{pu przepis="art. 678 § 1 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 694 KC"}}, gdy C skutecznie zbył przedmiot dzierżawy. Wobec braku innych danych, należy wyjść z założenia, iż zbycie samochodu przez C na rzecz A nastąpiło skutecznie i miało miejsce w czasie trwania stosunku dzierżawy. Doszło w ten sposób do [[NabycieTranslatywne translatywnego nabycia]] roszczenia.
Na treść roszczenia o zapłatę 13.500 zł składają się pojedyncze świadczenia z tytułu czynszu (500 zł miesięcznie). Kwota ta jest więc wymagalna, jeżeli wymagalna jest każda z opłat. Wymagalność każdej z opłat zależy z kolei od terminu płatności każdej z nich. Ponieważ strony w umowie nie postanowiły, w jaki sposób będzie płatny czynsz, znajduje zastosowanie reguła {{pu przepis="art. 699 KC"}}. W tym wypadku wymagalność każdej raty następuje co pół roku z dołu. Przepis nie określa, od jakiego momentu liczy się termin półroczny. Najwłaściwsza wydaje się chwila wydania rzeczy.
Dnia 18.4.2005 r. wymagalne były opłaty za okres 1.4.2003-30.9.2003, 1.10.2003-31.3.2004, 1.4.2004-31.9.2004 i 1.10.2004-31.3.2005, czyli łącznie 12.000 zł (4 okresy po 6 m-cy zaś każdy miesiąc to 500 zł= 6 m-cy * 500 zł * 4 półrocza)
Czynsz polega na uiszczaniu cyklicznie opłat za korzystanie z rzeczy przez określoną jednostkę czasu (dobę, tydzień, miesiąc), zaś poszczególne czynsze nie tworzą jednej z góry określonej sumy. Zapłata czynszu jest więc świadczeniem okresowym (podobnie jak płatność alimentów, renta), o ile nie zastrzeżono inaczej albo gdy załata czynszu ma charakter jednorazowy.
Wobec tego roszczenie podlega 3-letniemu okresowi przedawnienia. Ponieważ okres przedawnienia liczy się od dnia wymagalności ({{pu przepis="art. 120 § 1 zd. 1 KC"}}), a powyżej ustalone zostało, iż wymagalność każdej z opłat następowała albo 1.10 albo 1.4.
Do maja 2007 r. minęły trzy lata od dnia wymagalności za czynsze wymagalne przed majem 2004 r. tzn. czynsz wymagalny za okresy 1.4.2003-30.9.2003 i 1.10.2003-31.3.2004. W zakresie 6.000 zł roszczenie o zapłatę czynszu za okres od dnia 1.4.2003 r. do dnia 31.3.2005 r. uległo przedawnieniu.
B może domagać się od A zapłaty czynszu za okres od 1.9.2004 do 18.4.2005 r. tj. kwoty 6.000 zł.
Roszczenie o zwrot przedmiotu dzierżawy powstaje, gdy wiążący strony uprzednio stosunek dzierżawy zostały skutecznie zakończony.
((3)) stosunek dzierżawy
Jak wykazano powyżej umowa dzierżawy łączyła najpierw B i C, a dopiero od stycznia 2003 r. na miejsce C w stosunku dzierżawy wszedł nabywca – A.
((3)) zakończenie stosunku dzierżawy
1) upływ czasu, na jaki umowa została zawarta;
Należy wcześniej stwierdzić, że wygaśnięcia stosunku dzierżawy nie spowodowało nabycie rzeczy przez A. Zgodnie bowiem z {{pu przepis="art. 678 § 1 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 694 KC"}} nabywca przedmiotu dzierżawy wstępuje w ten stosunek na miejsce zbywcy i stosunek dzierżawy jest kontynuowany.
Co innego może w takim wypadku wynikać jedynie z przepisu szczególnego, przewidującego odstępstwo od tej zasady. Takim przepisem jest np. {{pu przepis="art. 673 § 3 KC"}}, który znajduje zastosowanie na mocy {{pu przepis="art. 694 KC"}} (zob. Góreski w: OsajdaKomentarzKC, 2012, art. 694 nb. 5). Wynika z niego, iż strony mogą dopuścić możliwość rozwiązania umowy terminowej. Strony niniejszej umowy przewidziały taką możliwość, więc wypowiedzenie kontraktu terminowego mogłoby być dopuszczalne.
Pozostaje jednak pytanie, czy tak ogólne postanowienie, że "każdej ze stron przysługiwać będzie prawo do jej wypowiedzenia z ważnych powodów" jest wystarczająco precyzyjne. Generalnie wymaga się bowiem określenia powodów, w razie wystąpienia których wypowiedzenie miałoby być możliwe. Samo zastrzeżenie, że wypowiedzenie może nastąpić "z ważnych powodów" jest uważane za wystarczające (uchwała SN z dnia 21.11.2006 r., III CZP 92/06 (OSN 2007, Nr 7-8, poz. 102) oraz wyrok SN z 17.6.2011 r., II CSK 587/10, niepubl.).
Zgodnie z {{pu przepis="art. 703 KC"}} dzierżawca jest uprawniony do zakończenia stosunku najmu ze skutkiem natychmiastowym, jeżeli dzierżawca dopuszcza się zwłoki z zapłatą czynszu co najmniej za dwa pełne okresy płatności. Ponieważ w chwili wypowiedzenia B zalegał już z płatnościami za cztery półrocza, wypowiedzenie może nastąpić bez zachowania terminów wypowiedzenia.
Roszczeniu windykacyjnemu władający rzeczą może w niektórych sytuacjach przeciwstawić swoje uprawnienie do władania rzeczą. Uprawnienie to może mieć źródło w przepisach prawa rzeczowego (tytuł rzeczowy – np. zastaw) albo prawa zobowiązań (tytuł obligacyjny - np. umowa najmu, dzierżawy, użyczenia, komisu itp). W naszym przypadku B mógłby przeciwstawić A swoje uprawnienie do władania rzeczą na podstawie umowy dzierżawy. Jednakże jak powyżej ustalono, A rozwiązał skutecznie umowę poprzez wypowiedzenie dnia 18.4.2005 ({{pu przepis="art. 672 KC"}}), przez co z tym dniem tytuł obligacyjny wygasł.
Usunięte:
- określenie rzeczy będącej przedmiotem świadczenia wynajmującego (może być to także rzecz ruchoma) oraz
- oznaczenie czynszu jako świadczenia wzajemnego dzierżawcy (Panowicz-Lipska w: SystemPrawaPrywatnegoTom8, § 1 nb. 31). Wprawdzie strony określiły te świadczenia jako “opłatę”, lecz decyduje faktyczna treść a nie nazewnictwo przyjęte przez strony. Ponieważ chodzi tu o periodyczne (miesięczne) płatności za używanie cudzej rzeczy, opłaty ustalone przez C i B były czynszem za dzierżawę pojazdu. Pozostaje jeszcze problem braku ustalenia terminów płatności czynszu. Zgodnie z {{pu przepis="art. 669 § 1 KC"}} dzierżawca musi bowiem uiszczać czynsz w terminie umówionym przez strony. Jeżeli jednak strony nie ustaliły terminów płatności, na mocy {{pu przepis="art. 694 KC"}} zastosowanie znajduje reguła {{pu przepis="art. 669 § 2 KC"}}. Wobec tego terminy płatności wynikają z {{pu przepis="art. 669 § 2 KC"}}.
Ze stanu faktycznego wynika, iż wszystkie te elementy zostały przez A i B oznaczone.
A i C zwarli umowę dzierżawy.
Wstąpienie w ustanowiony wcześniej stosunek najmu może nastąpić na mocy umowy albo ex lege. W tym wypadku A wstąpił z mocy ustawy w stosunek najmu zgodnie z {{pu przepis="art. 694 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 678 § 1 KC"}}, gdy C skutecznie zbył przedmiot dzierżawy. Wobec braku innych danych, należy wyjść z założenia, iż zbycie samochodu przez C na rzecz A nastąpiło skutecznie i miało miejsce w czasie trwania stosunku dzierżawy. Doszło w ten sposób do [[NabycieTranslatywne translatywnego nabycia]] roszczenia.
Na treść roszczenia o zapłatę 13.500 zł składają się pojedyncze świadczenia z tytułu czynszu (500 zł miesięcznie). Kwota ta jest więc wymagalna, jeżeli wymagalna jest każda z opłat. Wymagalność każdej z opłat zależy z kolei od terminu płatności każdej z nich. Ponieważ strony w umowie nie postanowiły, w jaki sposób będzie płatny czynsz, znajduje zastosowanie reguła {{pu przepis="art. 694 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 669 § 2 KC"}}. Zgodnie z 3 alt. tego przepisu w przypadku umów zawartych na czas dłuższy niż miesiąc czynsz jest płatny miesięcznie do 10-ego dnia każdego miesiąca. Oznacza to, iż każda z opłat czynszowych w wysokości 500 zł jest wymagalna od 11-ego dnia każdego miesiąca. W chwili wniesienia powództwa (14 maja 2007 r.) wszystkie raty czynszu są więc wymagalne.
Czynsz polega na uiszczaniu cyklicznie opłat za korzystanie z rzeczy przez określoną jednostkę czasu (dobę, tydzień, miesiąc), zaś poszczególne czynsze nie tworzą jednej z góry określonej sumy. Zapłata czynszu jest więc świadczeniem okresowym (podobnie jak płatność alimentów, renta), o ile nie zastrzeżono inaczej. Wobec tego roszczenie podlega 3-letniemu okresowi przedawnienia. Ponieważ okres przedawnienia liczy się od dnia wymagalności ({{pu przepis="art. 120 § 1 zd. 1 KC"}}), a powyżej ustalone zostało, iż wymagalność każdej z opłat następowała od dnia 11-ego każdego kolejnego miesiąca obowiązywania umowy najmu, zob. wyżej pkt III.1.) to roszczenie o zapłatę czynszu za okres od dnia 1.1.2003 r. do dnia 14.5.2004 r. uległo przedawnieniu. W pozostałym zakresie roszczenie jest nie przedawnione u kolejne raty (od czerwca 2004 r. nie podlegają przedawnieniu, albowiem wytoczenie powództwa przerwało bieg przedawnienia – {{pu przepis="art. 123 § 1 pkt 1 KC"}}). Nie są więc przedawnione roszczenia o zapłatę czynszu wymagalne po 14.5.2004 r., tj. za okres od czerwca 2004 do 18 kwietnia 2005 (10 miesięcy * 500 zł = 5.000 zł).
B może domagać się od A zapłaty czynszu za okres od 1.6.2004 do 18.4.2005 r. tj. kwoty 5.000 zł.
Roszczenie o zwrot przedmiotu najmu powstaje, gdy wiążący strony uprzednio stosunek dzierżawy zostały skutecznie zakończony.
((3)) stosunek najmu
Jak wykazano powyżej umowa dzierżawy łączyła najpierw B i C, a dopiero od stycznia 2003 r. na miejsce C w stosunku najmu wszedł nabywca – A.
((3)) zakończenie stosunku najmu
1) upływ czasu, na jaki umowa została zawarta, {{pu przepis="art. 659 § 1 KC"}} (uwaga na {{pu przepis="art. 661 KC"}} i {{pu przepis="art. 674 KC"}});
Należy wcześniej stwierdzić, że wygaśnięcia stosunku dzierżawy nie spowodowało nabycie rzeczy przez A. Zgodnie bowiem z {{pu przepis="art. 678 § 1 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 694 KC"}} nabywca przedmiotu najmu wstępuje w ten stosunek na miejsce zbywcy i stosunek najmu jest kontynuowany.
Co innego może w takim wypadku wynikać jedynie z przepisu szczególnego, przewidującego odstępstwo od tej zasady. Takim przepisem jest np. {{pu przepis="art. 673 § 3 KC"}}, który znajduje zastosowanie na mocy {{pu przepis="art. 694 KC"}}. Wynika z niego, iż strony mogą dopuścić możliwość rozwiązania umowy terminowej. Strony niniejszej umowy przewidziały taką możliwość, więc wypowiedzenie kontraktu terminowego mogłoby być dopuszczalne.
Pozostaje jednak pytanie, czy tak ogólne postanowienie, że "każdej ze stron przysługiwać będzie prawo do jej wypowiedzenia wg przepisów KC" jest wystarczająco precyzyjne. Generalnie wymaga się bowiem określenia powodów, w razie wystąpienia których wypowiedzenie miałoby być możliwe. Samo zastrzeżenie, że wypowiedzenie może nastąpić "z ważnych powodów" jest uważane za wystarczające.
Zgodnie z {{pu przepis="art. 703 KC"}} dzierżawca jest uprawniony do zakończenia stosunku najmu ze skutkiem natychmiastowym, jeżeli dzierżawca dopuszcza się zwłoki z zapłatą czynszu co najmniej za dwa pełne okresy płatności. Ponieważ w chwili wypowiedzenia B zalegał już z płatnościami za wiele miesięcy, wypowiedzenie mogłoby nastąpić bez zachowania terminów wypowiedzenia.
Roszczeniu windykacyjnemu władający rzeczą może w niektórych sytuacjach przeciwstawić swoje uprawnienie do władania rzeczą. Uprawnienie to może mieć źródło w przepisach prawa rzeczowego (tytuł rzeczowy – np. zastaw) albo prawa zobowiązań (tytuł obligacyjny - np. umowa najmu, dzierżawy, użyczenia, komisu itp). W naszym przypadku B mógłby przeciwstawić A swoje uprawnienie do władania rzeczą na podstawie umowy najmu. Jednakże jak powyżej ustalono, A rozwiązał skutecznie umowę poprzez wypowiedzenie dnia 18.4.2005 ({{pu przepis="art. 672 KC"}}), przez co z tym dniem tytuł obligacyjny wygasł.
Dodane:
CategoryKazusyUmowaDzierzawy CategoryWypowiedzenie CategoryPrzedawnienieRoszczenMajatkowych
Usunięte:
Dodane:
CategoryKazusyUmowyDzierzawy CategoryWypowiedzenie CategoryPrzedawnienieRoszczenMajatkowych
Usunięte:
Dodane:
<<===kazus do dopracowania!===<<
Dodane:
- oznaczenie czynszu jako świadczenia wzajemnego dzierżawcy (Panowicz-Lipska w: SystemPrawaPrywatnegoTom8, § 1 nb. 31). Wprawdzie strony określiły te świadczenia jako “opłatę”, lecz decyduje faktyczna treść a nie nazewnictwo przyjęte przez strony. Ponieważ chodzi tu o periodyczne (miesięczne) płatności za używanie cudzej rzeczy, opłaty ustalone przez C i B były czynszem za dzierżawę pojazdu. Pozostaje jeszcze problem braku ustalenia terminów płatności czynszu. Zgodnie z {{pu przepis="art. 669 § 1 KC"}} dzierżawca musi bowiem uiszczać czynsz w terminie umówionym przez strony. Jeżeli jednak strony nie ustaliły terminów płatności, na mocy {{pu przepis="art. 694 KC"}} zastosowanie znajduje reguła {{pu przepis="art. 669 § 2 KC"}}. Wobec tego terminy płatności wynikają z {{pu przepis="art. 669 § 2 KC"}}.
Skuteczność umowy należałoby zanegować przede wszystkim wówczas, gdyby była ona nieważna albo jej skuteczność była zawieszona. Umowa dzierżawy nie wymaga zachowania szczególnej formy.
((3)) wstąpienie A w stosunek dzierżawy
Wstąpienie w ustanowiony wcześniej stosunek najmu może nastąpić na mocy umowy albo ex lege. W tym wypadku A wstąpił z mocy ustawy w stosunek najmu zgodnie z {{pu przepis="art. 694 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 678 § 1 KC"}}, gdy C skutecznie zbył przedmiot dzierżawy. Wobec braku innych danych, należy wyjść z założenia, iż zbycie samochodu przez C na rzecz A nastąpiło skutecznie i miało miejsce w czasie trwania stosunku dzierżawy. Doszło w ten sposób do [[NabycieTranslatywne translatywnego nabycia]] roszczenia.
Na treść roszczenia o zapłatę 13.500 zł składają się pojedyncze świadczenia z tytułu czynszu (500 zł miesięcznie). Kwota ta jest więc wymagalna, jeżeli wymagalna jest każda z opłat. Wymagalność każdej z opłat zależy z kolei od terminu płatności każdej z nich. Ponieważ strony w umowie nie postanowiły, w jaki sposób będzie płatny czynsz, znajduje zastosowanie reguła {{pu przepis="art. 694 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 669 § 2 KC"}}. Zgodnie z 3 alt. tego przepisu w przypadku umów zawartych na czas dłuższy niż miesiąc czynsz jest płatny miesięcznie do 10-ego dnia każdego miesiąca. Oznacza to, iż każda z opłat czynszowych w wysokości 500 zł jest wymagalna od 11-ego dnia każdego miesiąca. W chwili wniesienia powództwa (14 maja 2007 r.) wszystkie raty czynszu są więc wymagalne.
Roszczenie o czynsz jest cywilnoprawnym roszczeniem majątkowym wobec czego podlega przedawnieniu ({{pu przepis="art. 117 § 1 KC"}}). Termin przedawnienia ustala się przede wszystkim na podstawie przepisów szczególnych. Znajduje więc zastosowanie ogólna reguła {{pu przepis="art. 118 KC"}}.
Czynsz polega na uiszczaniu cyklicznie opłat za korzystanie z rzeczy przez określoną jednostkę czasu (dobę, tydzień, miesiąc), zaś poszczególne czynsze nie tworzą jednej z góry określonej sumy. Zapłata czynszu jest więc świadczeniem okresowym (podobnie jak płatność alimentów, renta), o ile nie zastrzeżono inaczej. Wobec tego roszczenie podlega 3-letniemu okresowi przedawnienia. Ponieważ okres przedawnienia liczy się od dnia wymagalności ({{pu przepis="art. 120 § 1 zd. 1 KC"}}), a powyżej ustalone zostało, iż wymagalność każdej z opłat następowała od dnia 11-ego każdego kolejnego miesiąca obowiązywania umowy najmu, zob. wyżej pkt III.1.) to roszczenie o zapłatę czynszu za okres od dnia 1.1.2003 r. do dnia 14.5.2004 r. uległo przedawnieniu. W pozostałym zakresie roszczenie jest nie przedawnione u kolejne raty (od czerwca 2004 r. nie podlegają przedawnieniu, albowiem wytoczenie powództwa przerwało bieg przedawnienia – {{pu przepis="art. 123 § 1 pkt 1 KC"}}). Nie są więc przedawnione roszczenia o zapłatę czynszu wymagalne po 14.5.2004 r., tj. za okres od czerwca 2004 do 18 kwietnia 2005 (10 miesięcy * 500 zł = 5.000 zł).
A mógłby mieć roszczenie o zwrot pojazdu z {{pu przepis="art. 705 KC"}}.
Roszczenie o zwrot przedmiotu najmu powstaje, gdy wiążący strony uprzednio stosunek dzierżawy zostały skutecznie zakończony.
Jak wykazano powyżej umowa dzierżawy łączyła najpierw B i C, a dopiero od stycznia 2003 r. na miejsce C w stosunku najmu wszedł nabywca – A.
Obowiązek zwrotu rzeczy aktualizuje się po zakończeniu dzierżawy.
Jako okoliczności powodujące zakończenie stosunku dzierżawy podaje się:
1) konfuzję (zjednoczenie w jednej osobie dzierżawcy i wydzierżawiającego, por. np. {{pu przepis="art. 247 KC"}})).
Należy wcześniej stwierdzić, że wygaśnięcia stosunku dzierżawy nie spowodowało nabycie rzeczy przez A. Zgodnie bowiem z {{pu przepis="art. 678 § 1 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 694 KC"}} nabywca przedmiotu najmu wstępuje w ten stosunek na miejsce zbywcy i stosunek najmu jest kontynuowany.
Co innego może w takim wypadku wynikać jedynie z przepisu szczególnego, przewidującego odstępstwo od tej zasady. Takim przepisem jest np. {{pu przepis="art. 673 § 3 KC"}}, który znajduje zastosowanie na mocy {{pu przepis="art. 694 KC"}}. Wynika z niego, iż strony mogą dopuścić możliwość rozwiązania umowy terminowej. Strony niniejszej umowy przewidziały taką możliwość, więc wypowiedzenie kontraktu terminowego mogłoby być dopuszczalne.
Pozostaje jednak pytanie, czy tak ogólne postanowienie, że "każdej ze stron przysługiwać będzie prawo do jej wypowiedzenia wg przepisów KC" jest wystarczająco precyzyjne. Generalnie wymaga się bowiem określenia powodów, w razie wystąpienia których wypowiedzenie miałoby być możliwe. Samo zastrzeżenie, że wypowiedzenie może nastąpić "z ważnych powodów" jest uważane za wystarczające.
Zgodnie z {{pu przepis="art. 703 KC"}} dzierżawca jest uprawniony do zakończenia stosunku najmu ze skutkiem natychmiastowym, jeżeli dzierżawca dopuszcza się zwłoki z zapłatą czynszu co najmniej za dwa pełne okresy płatności. Ponieważ w chwili wypowiedzenia B zalegał już z płatnościami za wiele miesięcy, wypowiedzenie mogłoby nastąpić bez zachowania terminów wypowiedzenia.
Roszczenie o zwrot pojazdu jest wymagalne zaraz po zakończeniu stosunku dzierżawy ({{pu przepis="art. 455 KC"}} – wynika to z właściwości zobowiązania).
Roszczenie nie uległo przedawnieniu, albowiem termin przedawnienia wynosi zgodnie z zasadami ogólnymi 10 lat.
A może domagać się od B zwrotu samochodu na podstawie {{pu przepis="art. 705 KC"}}.
Skuteczność umowy należałoby zanegować przede wszystkim wówczas, gdyby była ona nieważna albo jej skuteczność była zawieszona. Umowa dzierżawy nie wymaga zachowania szczególnej formy.
((3)) wstąpienie A w stosunek dzierżawy
Wstąpienie w ustanowiony wcześniej stosunek najmu może nastąpić na mocy umowy albo ex lege. W tym wypadku A wstąpił z mocy ustawy w stosunek najmu zgodnie z {{pu przepis="art. 694 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 678 § 1 KC"}}, gdy C skutecznie zbył przedmiot dzierżawy. Wobec braku innych danych, należy wyjść z założenia, iż zbycie samochodu przez C na rzecz A nastąpiło skutecznie i miało miejsce w czasie trwania stosunku dzierżawy. Doszło w ten sposób do [[NabycieTranslatywne translatywnego nabycia]] roszczenia.
Na treść roszczenia o zapłatę 13.500 zł składają się pojedyncze świadczenia z tytułu czynszu (500 zł miesięcznie). Kwota ta jest więc wymagalna, jeżeli wymagalna jest każda z opłat. Wymagalność każdej z opłat zależy z kolei od terminu płatności każdej z nich. Ponieważ strony w umowie nie postanowiły, w jaki sposób będzie płatny czynsz, znajduje zastosowanie reguła {{pu przepis="art. 694 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 669 § 2 KC"}}. Zgodnie z 3 alt. tego przepisu w przypadku umów zawartych na czas dłuższy niż miesiąc czynsz jest płatny miesięcznie do 10-ego dnia każdego miesiąca. Oznacza to, iż każda z opłat czynszowych w wysokości 500 zł jest wymagalna od 11-ego dnia każdego miesiąca. W chwili wniesienia powództwa (14 maja 2007 r.) wszystkie raty czynszu są więc wymagalne.
Roszczenie o czynsz jest cywilnoprawnym roszczeniem majątkowym wobec czego podlega przedawnieniu ({{pu przepis="art. 117 § 1 KC"}}). Termin przedawnienia ustala się przede wszystkim na podstawie przepisów szczególnych. Znajduje więc zastosowanie ogólna reguła {{pu przepis="art. 118 KC"}}.
Czynsz polega na uiszczaniu cyklicznie opłat za korzystanie z rzeczy przez określoną jednostkę czasu (dobę, tydzień, miesiąc), zaś poszczególne czynsze nie tworzą jednej z góry określonej sumy. Zapłata czynszu jest więc świadczeniem okresowym (podobnie jak płatność alimentów, renta), o ile nie zastrzeżono inaczej. Wobec tego roszczenie podlega 3-letniemu okresowi przedawnienia. Ponieważ okres przedawnienia liczy się od dnia wymagalności ({{pu przepis="art. 120 § 1 zd. 1 KC"}}), a powyżej ustalone zostało, iż wymagalność każdej z opłat następowała od dnia 11-ego każdego kolejnego miesiąca obowiązywania umowy najmu, zob. wyżej pkt III.1.) to roszczenie o zapłatę czynszu za okres od dnia 1.1.2003 r. do dnia 14.5.2004 r. uległo przedawnieniu. W pozostałym zakresie roszczenie jest nie przedawnione u kolejne raty (od czerwca 2004 r. nie podlegają przedawnieniu, albowiem wytoczenie powództwa przerwało bieg przedawnienia – {{pu przepis="art. 123 § 1 pkt 1 KC"}}). Nie są więc przedawnione roszczenia o zapłatę czynszu wymagalne po 14.5.2004 r., tj. za okres od czerwca 2004 do 18 kwietnia 2005 (10 miesięcy * 500 zł = 5.000 zł).
A mógłby mieć roszczenie o zwrot pojazdu z {{pu przepis="art. 705 KC"}}.
Roszczenie o zwrot przedmiotu najmu powstaje, gdy wiążący strony uprzednio stosunek dzierżawy zostały skutecznie zakończony.
Jak wykazano powyżej umowa dzierżawy łączyła najpierw B i C, a dopiero od stycznia 2003 r. na miejsce C w stosunku najmu wszedł nabywca – A.
Obowiązek zwrotu rzeczy aktualizuje się po zakończeniu dzierżawy.
Jako okoliczności powodujące zakończenie stosunku dzierżawy podaje się:
1) konfuzję (zjednoczenie w jednej osobie dzierżawcy i wydzierżawiającego, por. np. {{pu przepis="art. 247 KC"}})).
Należy wcześniej stwierdzić, że wygaśnięcia stosunku dzierżawy nie spowodowało nabycie rzeczy przez A. Zgodnie bowiem z {{pu przepis="art. 678 § 1 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 694 KC"}} nabywca przedmiotu najmu wstępuje w ten stosunek na miejsce zbywcy i stosunek najmu jest kontynuowany.
Co innego może w takim wypadku wynikać jedynie z przepisu szczególnego, przewidującego odstępstwo od tej zasady. Takim przepisem jest np. {{pu przepis="art. 673 § 3 KC"}}, który znajduje zastosowanie na mocy {{pu przepis="art. 694 KC"}}. Wynika z niego, iż strony mogą dopuścić możliwość rozwiązania umowy terminowej. Strony niniejszej umowy przewidziały taką możliwość, więc wypowiedzenie kontraktu terminowego mogłoby być dopuszczalne.
Pozostaje jednak pytanie, czy tak ogólne postanowienie, że "każdej ze stron przysługiwać będzie prawo do jej wypowiedzenia wg przepisów KC" jest wystarczająco precyzyjne. Generalnie wymaga się bowiem określenia powodów, w razie wystąpienia których wypowiedzenie miałoby być możliwe. Samo zastrzeżenie, że wypowiedzenie może nastąpić "z ważnych powodów" jest uważane za wystarczające.
Zgodnie z {{pu przepis="art. 703 KC"}} dzierżawca jest uprawniony do zakończenia stosunku najmu ze skutkiem natychmiastowym, jeżeli dzierżawca dopuszcza się zwłoki z zapłatą czynszu co najmniej za dwa pełne okresy płatności. Ponieważ w chwili wypowiedzenia B zalegał już z płatnościami za wiele miesięcy, wypowiedzenie mogłoby nastąpić bez zachowania terminów wypowiedzenia.
Roszczenie o zwrot pojazdu jest wymagalne zaraz po zakończeniu stosunku dzierżawy ({{pu przepis="art. 455 KC"}} – wynika to z właściwości zobowiązania).
Roszczenie nie uległo przedawnieniu, albowiem termin przedawnienia wynosi zgodnie z zasadami ogólnymi 10 lat.
A może domagać się od B zwrotu samochodu na podstawie {{pu przepis="art. 705 KC"}}.
Usunięte:
Skuteczność umowy należałoby zanegować przede wszystkim wówczas, gdyby była ona nieważna albo jej skuteczność była zawieszona.
W pierwszym rzędzie o skuteczności umowy decyduje zachowanie odpowiedniej formy czynności prawnej. Ponieważ dotyczy wyłącznie najmu nieruchomości (pomieszczeń) i nie ma zastosowania do najmu rzeczy ruchomych, zawarcie umowy najmu mogło nastąpić w dowolnej formie, także w formie ustnej.
((3)) wstąpienie A w stosunek najmu
Wstąpienie w ustanowiony wcześniej stosunek najmu może nastąpić na mocy umowy albo ex lege. W tym wypadku A wstąpił z mocy ustawy w stosunek najmu zgodnie z {{pu przepis="art. 678 § 1 KC"}}, gdy C skutecznie zbył przedmiot najmu. Wobec braku innych danych, należy wyjść z założenia, iż zbycie samochodu przez C na rzecz A nastąpiło skutecznie i miało miejsce w czasie obowiązywania umowy najmu. Doszło w ten sposób do [[NabycieTranslatywne translatywnego nabycia]] roszczenia.
Na treść roszczenia o zapłatę 13.500 zł składają się pojedyncze świadczenia z tytułu czynszu (500 zł miesięcznie). Kwota ta jest więc wymagalna, jeżeli wymagalna jest każda z opłat czynszowych. Wymagalność każdej z opłat zależy z kolei od terminu płatności każdej z nich. Ponieważ strony w umowie nie postanowiły, w jaki sposób będzie płatny czynsz (a ich postanowienia miałyby pierwszeństwo – zob. {{pu przepis="art. 669 § 1 KC"}}), znajduje zastosowanie reguła {{pu przepis="art. 669 § 2 KC"}}. Zgodnie z 3 alt. tego przepisu w przypadku umów zawartych na czas dłuższy niż miesiąc czynsz jest płatny miesięcznie do 10-ego dnia każdego miesiąca. Oznacza to, iż każda z opłat czynszowych w wysokości 500 zł jest wymagalna od 11-ego dnia każdego miesiąca. W chwili wniesienia powództwa (14 maja 2007 r.) wszystkie raty czynszu są więc wymagalne.
Roszczenie o czynsz jest cywilnoprawnym roszczeniem majątkowym wobec czego podlega przedawnieniu ({{pu przepis="art. 117 § 1 KC"}}). Termin przedawnienia ustala się przede wszystkim na podstawie przepisów szczególnych. {{pu przepis="Art. 677 KC"}} przewidujący roczny termin przedawnienia nie dotyczy jednakże roszczeń o zapłatę czynszu. Znajduje więc zastosowanie ogólna reguła {{pu przepis="art. 118 KC"}}.
Czynsz polega na uiszczaniu cyklicznie opłat za korzystanie z rzeczy przez określoną jednostkę czasu (dobę, tydzień, miesiąc), zaś poszczególne czynsze nie tworzą jednej z góry określonej sumy. Zapłata czynszu jest więc świadczeniem okresowym (podobnie jak płatność alimentów, renta), o ile nie zastrzeżono inaczej (por. też {{pu przepis="art. 669 § 2 KC"}}). Wobec tego roszczenie podlega 3-letniemu okresowi przedawnienia. Ponieważ okres przedawnienia liczy się od dnia wymagalności ({{pu przepis="art. 120 § 1 zd. 1 KC"}}), a powyżej ustalone zostało, iż wymagalność każdej z opłat następowała od dnia 11-ego każdego kolejnego miesiąca obowiązywania umowy najmu, zob. wyżej pkt III.1.) to roszczenie o zapłatę czynszu za okres od dnia 1.1.2003 r. do dnia 14.5.2004 r. uległo przedawnieniu. W pozostałym zakresie roszczenie jest nie przedawnione u kolejne raty (od czerwca 2004 r. nie podlegają przedawnieniu, albowiem wytoczenie powództwa przerwało bieg przedawnienia – {{pu przepis="art. 123 § 1 pkt 1 KC"}}). Nie są więc przedawnione roszczenia o zapłatę czynszu wymagalne po 14.5.2004 r., tj. za okres od czerwca 2004 do 18 kwietnia 2005 (10 miesięcy * 500 zł = 5.000 zł).
A mógłby mieć roszczenie o zwrot pojazdu z {{pu przepis="art. 675 § 1 KC"}}.
Roszczenie o zwrot przedmiotu najmu powstaje, gdy wiążący strony uprzednio stosunek najmu zostały skutecznie zakończony.
Jak wykazano powyżej umowa najmu łączyła najpierw B i C, a dopiero od stycznia 2003 r. na miejsce C w stosunku najmu wszedł nabywca – A.
Obowiązek zwrotu rzeczy aktualizuje się po zakończeniu najmu.
Jako okoliczności powodujące zakończenie stosunku najmu podaje się:
1) konfuzję (zjednoczenie w jednej osobie dzierżawcy i wynajmującego, por. np. {{pu przepis="art. 247 KC"}})).
Należy wcześniej stwierdzić, że wygaśnięcia stosunku najmu nie spowodowało nabycie rzeczy przez A. Zgodnie bowiem z {{pu przepis="art. 678 § 1 KC"}} nabywca przedmiotu najmu wstępuje w ten stosunek na miejsce zbywcy i stosunek najmu jest kontynuowany.
Co innego może w takim wypadku wynikać jedynie z przepisu szczególnego, przewidującego odstępstwo od tej zasady. Takim przepisem jest np. {{pu przepis="art. 673 § 3 KC"}}. Wynika z niego, iż strony mogą dopuścić możliwość rozwiązania umowy terminowej. Strony niniejszej umowy przewidziały taką możliwość, więc wypowiedzenie kontraktu terminowego mogłoby być dopuszczalne.
Pozostaje jednak pytanie, czy tak ogólne postanowienie, że "każdej ze stron przysługiwać będzie prawo do jej wypowiedzenia wg przepisów KC" jest wystarczająco precyzyjne. Generalnie wymaga się bowiem określenia powodów, w razie wystąpienia których wypowiedzenie miałoby być możliwe. Samo zastrzeżenie, że wypowiedzenie może nastąpić "z ważnych powodów" jest uważane za niewystarczające. W tym wypadku jednak strony wskazały, iż powodami uzasadniającymi wypowiedzenie stosunku najmu są wszelkie powody wymienione w KC. Wg {{pu przepis="art. 672 KC"}} powodem wypowiedzenia może być także zwłoka z zapłatą czynszu co najmniej za dwa pełne okresy płatności.
Strony nie ustaliły same terminów wypowiedzenia, lecz zadecydowały, iż obowiązują terminy ustawowe przewidziane w {{pu przepis="art. 673 § 2 KC"}}. Ponieważ więc strony uzgodniły, iż czynsz będzie płatny w okresach miesięcznych, wypowiedzenie może nastąpić na miesiąc naprzód na koniec miesiąca kalendarzowego. Oznacza to, że wypowiedzenie złożone dnia 18.4.2005 r. swój skutek w postaci rozwiązania odniosłoby z dniem 31.5.2005 r. A wypowiedział jednak umowę najmu ze skutkiem natychmiastowym. Wypowiedzenie wbrew terminom ustawowym jest bezskuteczne. Oznaczałoby to, że strony nadal – w chwili wniesienia powództwa – wiąże umowa najmu.
Jednakże zgodnie z {{pu przepis="art. XXX KC"}} dzierżawca jest uprawniony do zakończenia stosunku najmu ze skutkiem natychmiastowym, jeżeli dzierżawca dopuszcza się zwłoki z zapłatą czynszu co najmniej za dwa pełne okresy płatności. Ponieważ w chwili wypowiedzenia B zalegał już z płatnościami za wiele miesięcy, wypowiedzenie mogłoby nastąpić bez zachowania terminów wypowiedzenia.
Roszczenie o zwrot pojazdu jest wymagalne zaraz po zakończeniu stosunku najmu ({{pu przepis="art. 455 KC"}} – wynika to z właściwości zobowiązania).
Roszczenie nie uległo przedawnieniu, albowiem termin przedawnienia wynosi zgodnie z zasadami ogólnymi 10 lat ({{pu przepis="art. 677 KC"}} nie znajduje zastosowania).
A może domagać się od B zwrotu samochodu na podstawie {{pu przepis="art. 675 § 1 KC"}}.
Dodane:
W sierpniu 2002 r. C na mocy ustnej umowy oddał do dyspozycji swemu koledze - B samochód ciężarowy na okres od 1.10.2002 r. do 30.9.2007 r. Zyski z użytkowania pojazdu jako taxi bagażowe, miały przypadać B. Ponadto B zobowiązał‚ się do opłacania opłat w wysokości 500 zł za każdy miesiąc użytkowania samochodu oraz pokrywania bieżących kosztów eksploatacji pojazdu. O terminie płatności opłat strony nie postanowiły. W umowie tej ustalono natomiast, że każdej ze stron przysługiwać będzie “prawo do jej wypowiedzenia z ważnych powodów”. W styczniu 2003 r. C sprzedał samochód znajomemu A i poinformował go o umowie z B. Od tego miesiąca B zaprzestał płacenia i cały czas zwodził A, że niebawem uiści wszystkie zaległości. Wreszcie A dnia 18.4.2005 r. wypowiedział umowę bez zachowania terminów wypowiedzenia. Początkowo próbował uzyskać pieniądze na drodze pozasądowej, prosząc B listownie o zapłatę, aż w końcu dnia 14.5.2007 r. wniósł do sądu powództwo z żądaniem zasądzenia opłat za okres od 1.1.2003 r. do 30.3.2005 r., tj. kwoty 13.500 zł oraz o zwrot pojazdu, którego B do tej pory nie oddał.
((1)) Roszczenie o zapłatę czynszu dzierżawy
Roszczenie A przeciwko B o zapłatę czynszu dzierżawy z {{pu przepis="art. 693 § 1 KC"}}
((1)) Roszczenie o zapłatę czynszu dzierżawy
Roszczenie A przeciwko B o zapłatę czynszu dzierżawy z {{pu przepis="art. 693 § 1 KC"}}
Usunięte:
((1)) Roszczenie o zapłatę czynszu najmu
Roszczenie A przeciwko B o zapłatę czynszu najmu z {{pu przepis="art. 693 § 1 KC"}}
Dodane:
W sierpniu 2002 r. C na mocy ustnej umowy oddał do dyspozycji swemu koledze - B samochód ciężarowy na okres od 1.10.2002 r. do 30.9.2007 r., zaś B zobowiązał‚ się do opłacania opłat w wysokości 500 zł za każdy miesiąc użytkowania samochodu oraz pokrywania bieżących kosztów eksploatacji pojazdu. O terminie płatności opłat strony nie postanowiły. W umowie tej ustalono natomiast, że każdej ze stron przysługiwać będzie “prawo do jej wypowiedzenia z ważnych powodów”. W styczniu 2003 r. C sprzedał samochód znajomemu A i poinformował go o umowie z B. Od tego miesiąca B zaprzestał płacenia i cały czas zwodził A, że niebawem uiści wszystkie zaległości. Wreszcie A dnia 18.4.2005 r. wypowiedział umowę bez zachowania terminów wypowiedzenia. Początkowo próbował uzyskać pieniądze na drodze pozasądowej, prosząc B listownie o zapłatę, aż w końcu dnia 14.5.2007 r. wniósł do sądu powództwo z żądaniem zasądzenia opłat za okres od 1.1.2003 r. do 30.3.2005 r., tj. kwoty 13.500 zł oraz o zwrot pojazdu, którego B do tej pory nie oddał.
- oznaczenie czynszu jako świadczenia wzajemnego dzierżawcy (Panowicz-Lipska w: SystemPrawaPrywatnegoTom8, § 1 nb. 31). Wprawdzie strony określiły te świadczenia jako “opłatę”, lecz decyduje faktyczna treść a nie nazewnictwo przyjęte przez strony. Ponieważ chodzi tu o periodyczne (miesięczne) płatności za używanie cudzej rzeczy, opłaty ustalone przez C i B były czynszem za dzierżawę pojazdu. Pozostaje jeszcze problem braku ustalenia terminów płatności czynszu. Zgodnie z {{pu przepis="art. 669 § 1 KC"}} dzierżawca musi bowiem uiszczać czynsz w terminie umówionym przez strony. Jeżeli jednak strony nie ustaliły terminów płatności, zastosowanie znajduje reguła {{pu przepis="art. 669 § 2 KC"}}. Wobec tego terminy płatności wynikają z {{pu przepis="art. 669 § 2 KC"}}.
1) skuteczne wypowiedzenia przez wydzierżawiającego (por. {{pu przepis="art. 365(1) KC"}}) oraz
1) konfuzję (zjednoczenie w jednej osobie dzierżawcy i wynajmującego, por. np. {{pu przepis="art. 247 KC"}})).
Jednakże zgodnie z {{pu przepis="art. XXX KC"}} dzierżawca jest uprawniony do zakończenia stosunku najmu ze skutkiem natychmiastowym, jeżeli dzierżawca dopuszcza się zwłoki z zapłatą czynszu co najmniej za dwa pełne okresy płatności. Ponieważ w chwili wypowiedzenia B zalegał już z płatnościami za wiele miesięcy, wypowiedzenie mogłoby nastąpić bez zachowania terminów wypowiedzenia.
CategoryKazusyDzierzawa CategoryWypowiedzenie CategoryPrzedawnienieRoszczenMajatkowych
- oznaczenie czynszu jako świadczenia wzajemnego dzierżawcy (Panowicz-Lipska w: SystemPrawaPrywatnegoTom8, § 1 nb. 31). Wprawdzie strony określiły te świadczenia jako “opłatę”, lecz decyduje faktyczna treść a nie nazewnictwo przyjęte przez strony. Ponieważ chodzi tu o periodyczne (miesięczne) płatności za używanie cudzej rzeczy, opłaty ustalone przez C i B były czynszem za dzierżawę pojazdu. Pozostaje jeszcze problem braku ustalenia terminów płatności czynszu. Zgodnie z {{pu przepis="art. 669 § 1 KC"}} dzierżawca musi bowiem uiszczać czynsz w terminie umówionym przez strony. Jeżeli jednak strony nie ustaliły terminów płatności, zastosowanie znajduje reguła {{pu przepis="art. 669 § 2 KC"}}. Wobec tego terminy płatności wynikają z {{pu przepis="art. 669 § 2 KC"}}.
1) skuteczne wypowiedzenia przez wydzierżawiającego (por. {{pu przepis="art. 365(1) KC"}}) oraz
1) konfuzję (zjednoczenie w jednej osobie dzierżawcy i wynajmującego, por. np. {{pu przepis="art. 247 KC"}})).
Jednakże zgodnie z {{pu przepis="art. XXX KC"}} dzierżawca jest uprawniony do zakończenia stosunku najmu ze skutkiem natychmiastowym, jeżeli dzierżawca dopuszcza się zwłoki z zapłatą czynszu co najmniej za dwa pełne okresy płatności. Ponieważ w chwili wypowiedzenia B zalegał już z płatnościami za wiele miesięcy, wypowiedzenie mogłoby nastąpić bez zachowania terminów wypowiedzenia.
CategoryKazusyDzierzawa CategoryWypowiedzenie CategoryPrzedawnienieRoszczenMajatkowych
Usunięte:
- oznaczenie czynszu jako świadczenia wzajemnego najemcy (Panowicz-Lipska w: SystemPrawaPrywatnegoTom8, § 1 nb. 31). Wprawdzie strony określiły te świadczenia jako “opłatę”, lecz decyduje faktyczna treść a nie nazewnictwo przyjęte przez strony. Ponieważ chodzi tu o periodyczne (miesięczne) płatności za używanie cudzej rzeczy, opłaty ustalone przez C i B były czynszem za dzierżawę pojazdu. Pozostaje jeszcze problem braku ustalenia terminów płatności czynszu. Zgodnie z {{pu przepis="art. 669 § 1 KC"}} najemca musi bowiem uiszczać czynsz w terminie umówionym przez strony. Jeżeli jednak strony nie ustaliły terminów płatności, zastosowanie znajduje reguła {{pu przepis="art. 669 § 2 KC"}}. Wobec tego terminy płatności wynikają z {{pu przepis="art. 669 § 2 KC"}}.
1) skuteczne wypowiedzenia przez najemcę lub wynajmującego (por. {{pu przepis="art. 365(1) KC"}}) oraz
1) konfuzję (zjednoczenie w jednej osobie najemcy i wynajmującego, por. np. {{pu przepis="art. 247 KC"}})).
Jednakże zgodnie z {{pu przepis="art. 672 KC"}} najemca jest uprawniony do zakończenia stosunku najmu ze skutkiem natychmiastowym, jeżeli najemca dopuszcza się zwłoki z zapłatą czynszu co najmniej za dwa pełne okresy płatności. Ponieważ w chwili wypowiedzenia B zalegał już z płatnościami za wiele miesięcy, wypowiedzenie mogłoby nastąpić bez zachowania terminów wypowiedzenia.
CategoryKazusyNajem CategoryWypowiedzenie CategoryPrzedawnienieRoszczenMajatkowych
