Kazus nr 5 z czynów niedozwolonych
A. Stan faktyczny
S wystąpił przeciwko P o odszkodowanie. Wyjaśnił, że P, powożąc zaprzęgiem konnym, najechał na niego powodując uszkodzenie ciała. P wyjaśnił, że przejeżdżający samochód ciężarowy swoim klaksonem spowodował spłoszenie się koni i to stanowiło przyczynę wypadku. W tej sytuacji odrzuca więc żądania S.
Czy S ma roszczenie wobec P?
B. Rozwiązanie
Roszczenie S wobec Z o odszkodowanie z art. 431 § 1 KC
art. 431 KC
§ 1. Kto zwierzę chowa albo się nim posługuje, obowiązany jest do naprawienia wyrządzonej przez nie szkody niezależnie od tego, czy było pod jego nadzorem, czy też zabłąkało się lub uciekło, chyba że ani on, ani osoba, za którą ponosi odpowiedzialność, nie ponoszą winy.
§ 2. Chociażby osoba, która zwierzę chowa lub się nim posługuje, nie była odpowiedzialna według przepisów paragrafu poprzedzającego, poszkodowany może od niej żądać całkowitego lub częściowego naprawienia szkody, jeżeli z okoliczności, a zwłaszcza z porównania stanu majątkowego poszkodowanego i tej osoby, wynika, że wymagają tego zasady współżycia społecznego.
§ 1. Kto zwierzę chowa albo się nim posługuje, obowiązany jest do naprawienia wyrządzonej przez nie szkody niezależnie od tego, czy było pod jego nadzorem, czy też zabłąkało się lub uciekło, chyba że ani on, ani osoba, za którą ponosi odpowiedzialność, nie ponoszą winy.
§ 2. Chociażby osoba, która zwierzę chowa lub się nim posługuje, nie była odpowiedzialna według przepisów paragrafu poprzedzającego, poszkodowany może od niej żądać całkowitego lub częściowego naprawienia szkody, jeżeli z okoliczności, a zwłaszcza z porównania stanu majątkowego poszkodowanego i tej osoby, wynika, że wymagają tego zasady współżycia społecznego.
Każde roszczenie odszkodowawcze wymaga wystąpienia szkody, zdarzenia powodującego tą szkodę oraz związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy szkodą a zdarzeniem.
1. Szkoda
Nie ma wątpliwości, iż S poniósł szkodę.
2. Zdarzenie powodujące szkodę
W przypadku art. 431 § 1 KC
3. Związek przyczynowo-skutkowy
Nie ma wątpliwości, iż szkoda jest wniykiem najechania wozem konnym na S. Jest więc ona normalnym następstwem zdarzenia, o którym była mowa w pkt 2.
4. Wynik
S przysługuje roszczenie wobec Z na podsatwie art. 431 § 1 KC
Nie ma wątpliwości, iż S poniósł szkodę.
2. Zdarzenie powodujące szkodę
W przypadku art. 431 § 1 KC
art. 431 KC
§ 1. Kto zwierzę chowa albo się nim posługuje, obowiązany jest do naprawienia wyrządzonej przez nie szkody niezależnie od tego, czy było pod jego nadzorem, czy też zabłąkało się lub uciekło, chyba że ani on, ani osoba, za którą ponosi odpowiedzialność, nie ponoszą winy.
§ 2. Chociażby osoba, która zwierzę chowa lub się nim posługuje, nie była odpowiedzialna według przepisów paragrafu poprzedzającego, poszkodowany może od niej żądać całkowitego lub częściowego naprawienia szkody, jeżeli z okoliczności, a zwłaszcza z porównania stanu majątkowego poszkodowanego i tej osoby, wynika, że wymagają tego zasady współżycia społecznego.
odpowiedzialność zachodzi, jeżeli spełnione są (kumulatywnie) następujące przesłanki:§ 1. Kto zwierzę chowa albo się nim posługuje, obowiązany jest do naprawienia wyrządzonej przez nie szkody niezależnie od tego, czy było pod jego nadzorem, czy też zabłąkało się lub uciekło, chyba że ani on, ani osoba, za którą ponosi odpowiedzialność, nie ponoszą winy.
§ 2. Chociażby osoba, która zwierzę chowa lub się nim posługuje, nie była odpowiedzialna według przepisów paragrafu poprzedzającego, poszkodowany może od niej żądać całkowitego lub częściowego naprawienia szkody, jeżeli z okoliczności, a zwłaszcza z porównania stanu majątkowego poszkodowanego i tej osoby, wynika, że wymagają tego zasady współżycia społecznego.
a. podmiot, który zwierzę chowa albo się nim posługuje
Zwierzę chowa ten, kto przez dłuższy czas sprawuje nad nim pieczę dla własnych – niekoniecznie majątkowych – celów, dostarczając mu schronienia i utrzymania.
b. zwierzę nie żyje w stanie wolnym
Odpowiedzialność za niektóre wolno żyjące zwierzęta reguluje ust. Prawo łowieckie (odpowiedzialność Skarbu Państwa za zwierzęta łowne objęte całoroczną ochroną (art. 50 PrŁow
c. zachowanie zwierzęcia wywołane jest własnym popędem (a nie kierowane ręką człowieka)
Chodzi o naturalne (spontaniczne) zachowania się zwierzęcia. Spłoszenie się zwierzęcia na skutek hałasu jest również jego naturalną reakcją na bodziec.
d. wina w nadzorze nad zwierzęciem (culpa in custodiendo)
Odpowiedzialność opiera się na zasadzie winy. Przepis ten przewiduje jednak domniemanie winy, co prowadzi do odwrócenia ciężaru dowodu (art. 6 KC
Zwierzę chowa ten, kto przez dłuższy czas sprawuje nad nim pieczę dla własnych – niekoniecznie majątkowych – celów, dostarczając mu schronienia i utrzymania.
b. zwierzę nie żyje w stanie wolnym
Odpowiedzialność za niektóre wolno żyjące zwierzęta reguluje ust. Prawo łowieckie (odpowiedzialność Skarbu Państwa za zwierzęta łowne objęte całoroczną ochroną (art. 50 PrŁow
art. 50 PrŁow
1. Skarb Państwa odpowiada za szkody, o których mowa w art. 46 ust. 1, wyrządzone przez zwierzęta łowne objęte całoroczną ochroną.
1a. (uchylony).
1b. Skarb Państwa odpowiada za szkody wyrządzone przez zwierzęta łowne, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 1, na obszarach niewchodzących w skład obwodów łowieckich.
2. Za szkody, o których mowa w ust. 1, wyrządzane na obszarach:
1) obwodów łowieckich leśnych odszkodowania wypłaca Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe ze środków budżetu państwa;
2) obwodów łowieckich polnych i obszarach niewchodzących w skład obwodów łowieckich odszkodowania wypłaca zarząd województwa ze środków budżetu państwa.
3. Za szkody, o których mowa w ust. 1b, odszkodowania wypłaca zarząd województwa ze środków budżetu państwa.
4. Oględzin i szacowania szkód, o których mowa w ust. 1 i 1b, dokonują przedstawiciele podmiotów właściwych do wypłaty odszkodowania.
) oraz odpowiedzialność dzierżawców/zarządców obwodów łowieckich (art. 46 PrŁow1. Skarb Państwa odpowiada za szkody, o których mowa w art. 46 ust. 1, wyrządzone przez zwierzęta łowne objęte całoroczną ochroną.
1a. (uchylony).
1b. Skarb Państwa odpowiada za szkody wyrządzone przez zwierzęta łowne, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 1, na obszarach niewchodzących w skład obwodów łowieckich.
2. Za szkody, o których mowa w ust. 1, wyrządzane na obszarach:
1) obwodów łowieckich leśnych odszkodowania wypłaca Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe ze środków budżetu państwa;
2) obwodów łowieckich polnych i obszarach niewchodzących w skład obwodów łowieckich odszkodowania wypłaca zarząd województwa ze środków budżetu państwa.
3. Za szkody, o których mowa w ust. 1b, odszkodowania wypłaca zarząd województwa ze środków budżetu państwa.
4. Oględzin i szacowania szkód, o których mowa w ust. 1 i 1b, dokonują przedstawiciele podmiotów właściwych do wypłaty odszkodowania.
art. 46 PrŁow
1. Dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego obowiązany jest do wynagradzania szkód wyrządzonych:
1)w uprawach i płodach rolnych przez dziki, łosie, jelenie, daniele i sarny,
2)przy wykonywaniu polowania.
2. Oględzin i szacowania szkód, o których mowa w ust. 1, a także ustalania wysokości odszkodowania dokonują przedstawiciele zarządcy lub dzierżawcy obwodu łowieckiego. Na żądanie strony w oględzinach, szacowaniu szkód oraz ustalaniu wysokości odszkodowania uczestniczy przedstawiciel właściwej terytorialnie izby rolniczej.
) oraz ustawa o ochronie przyrody (odpowiedzialność Skarbu Państwa – art. 124 UOchrPrzyr1. Dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego obowiązany jest do wynagradzania szkód wyrządzonych:
1)w uprawach i płodach rolnych przez dziki, łosie, jelenie, daniele i sarny,
2)przy wykonywaniu polowania.
2. Oględzin i szacowania szkód, o których mowa w ust. 1, a także ustalania wysokości odszkodowania dokonują przedstawiciele zarządcy lub dzierżawcy obwodu łowieckiego. Na żądanie strony w oględzinach, szacowaniu szkód oraz ustalaniu wysokości odszkodowania uczestniczy przedstawiciel właściwej terytorialnie izby rolniczej.
art. 124 UOchrPrzyr
Zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów.
)Zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów.
c. zachowanie zwierzęcia wywołane jest własnym popędem (a nie kierowane ręką człowieka)
Chodzi o naturalne (spontaniczne) zachowania się zwierzęcia. Spłoszenie się zwierzęcia na skutek hałasu jest również jego naturalną reakcją na bodziec.
d. wina w nadzorze nad zwierzęciem (culpa in custodiendo)
Odpowiedzialność opiera się na zasadzie winy. Przepis ten przewiduje jednak domniemanie winy, co prowadzi do odwrócenia ciężaru dowodu (art. 6 KC
art. 6 KC
Ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.
). Odpowiedzialny może się ekskulpować udowadniając, że ani on ani osoba, z którą również on ponosi odpowiedzialność, nie ponosi winy. Nie może jednak uwolnić się przez wykazanie, że zwierzę uciekło albo się zabłąkało.Ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.
3. Związek przyczynowo-skutkowy
Nie ma wątpliwości, iż szkoda jest wniykiem najechania wozem konnym na S. Jest więc ona normalnym następstwem zdarzenia, o którym była mowa w pkt 2.
4. Wynik
S przysługuje roszczenie wobec Z na podsatwie art. 431 § 1 KC
art. 431 KC
§ 1. Kto zwierzę chowa albo się nim posługuje, obowiązany jest do naprawienia wyrządzonej przez nie szkody niezależnie od tego, czy było pod jego nadzorem, czy też zabłąkało się lub uciekło, chyba że ani on, ani osoba, za którą ponosi odpowiedzialność, nie ponoszą winy.
§ 2. Chociażby osoba, która zwierzę chowa lub się nim posługuje, nie była odpowiedzialna według przepisów paragrafu poprzedzającego, poszkodowany może od niej żądać całkowitego lub częściowego naprawienia szkody, jeżeli z okoliczności, a zwłaszcza z porównania stanu majątkowego poszkodowanego i tej osoby, wynika, że wymagają tego zasady współżycia społecznego.
.§ 1. Kto zwierzę chowa albo się nim posługuje, obowiązany jest do naprawienia wyrządzonej przez nie szkody niezależnie od tego, czy było pod jego nadzorem, czy też zabłąkało się lub uciekło, chyba że ani on, ani osoba, za którą ponosi odpowiedzialność, nie ponoszą winy.
§ 2. Chociażby osoba, która zwierzę chowa lub się nim posługuje, nie była odpowiedzialna według przepisów paragrafu poprzedzającego, poszkodowany może od niej żądać całkowitego lub częściowego naprawienia szkody, jeżeli z okoliczności, a zwłaszcza z porównania stanu majątkowego poszkodowanego i tej osoby, wynika, że wymagają tego zasady współżycia społecznego.
CategoryKazusyDelikty
Na tej stronie nie ma komentarzy
