Protokół zmian strony KazusDeliktyNr5
Dodane:
((2)) Szkoda
Nie ma wątpliwości, iż S poniósł szkodę.
((2)) Zdarzenie powodujące szkodę
W przypadku {{pu przepis="art. 431 § 1 KC"}} odpowiedzialność zachodzi, jeżeli spełnione są (kumulatywnie) następujące przesłanki:
((3)) podmiot, który zwierzę chowa albo się nim posługuje
Zwierzę chowa ten, kto przez dłuższy czas sprawuje nad nim pieczę dla własnych – niekoniecznie majątkowych – celów, dostarczając mu schronienia i utrzymania.
((3)) zwierzę nie żyje w stanie wolnym
Odpowiedzialność za niektóre wolno żyjące zwierzęta reguluje ust. Prawo łowieckie (odpowiedzialność Skarbu Państwa za zwierzęta łowne objęte całoroczną ochroną ({{pu przepis="art. 50 PrŁow"}}) oraz odpowiedzialność dzierżawców/zarządców obwodów łowieckich ({{pu przepis="art. 46 PrŁow"}}) oraz ustawa o ochronie przyrody (odpowiedzialność Skarbu Państwa – {{pu przepis="art. 124 UOchrPrzyr"}})
((3)) zachowanie zwierzęcia wywołane jest własnym popędem (a nie kierowane ręką człowieka)
Chodzi o naturalne (spontaniczne) zachowania się zwierzęcia. Spłoszenie się zwierzęcia na skutek hałasu jest również jego naturalną reakcją na bodziec.
((3)) wina w nadzorze nad zwierzęciem (culpa in custodiendo)
Odpowiedzialność opiera się na zasadzie winy. Przepis ten przewiduje jednak domniemanie winy, co prowadzi do odwrócenia ciężaru dowodu ({{pu przepis="art. 6 KC"}}). Odpowiedzialny może się ekskulpować udowadniając, że ani on ani osoba, z którą również on ponosi odpowiedzialność, nie ponosi winy. Nie może jednak uwolnić się przez wykazanie, że zwierzę uciekło albo się zabłąkało.
((2)) Związek przyczynowo-skutkowy
Nie ma wątpliwości, iż szkoda jest wniykiem najechania wozem konnym na S. Jest więc ona normalnym następstwem zdarzenia, o którym była mowa w pkt 2.
((2)) Wynik
S przysługuje roszczenie wobec Z na podsatwie {{pu przepis="art. 431 § 1 KC"}}.
Nie ma wątpliwości, iż S poniósł szkodę.
((2)) Zdarzenie powodujące szkodę
W przypadku {{pu przepis="art. 431 § 1 KC"}} odpowiedzialność zachodzi, jeżeli spełnione są (kumulatywnie) następujące przesłanki:
((3)) podmiot, który zwierzę chowa albo się nim posługuje
Zwierzę chowa ten, kto przez dłuższy czas sprawuje nad nim pieczę dla własnych – niekoniecznie majątkowych – celów, dostarczając mu schronienia i utrzymania.
((3)) zwierzę nie żyje w stanie wolnym
Odpowiedzialność za niektóre wolno żyjące zwierzęta reguluje ust. Prawo łowieckie (odpowiedzialność Skarbu Państwa za zwierzęta łowne objęte całoroczną ochroną ({{pu przepis="art. 50 PrŁow"}}) oraz odpowiedzialność dzierżawców/zarządców obwodów łowieckich ({{pu przepis="art. 46 PrŁow"}}) oraz ustawa o ochronie przyrody (odpowiedzialność Skarbu Państwa – {{pu przepis="art. 124 UOchrPrzyr"}})
((3)) zachowanie zwierzęcia wywołane jest własnym popędem (a nie kierowane ręką człowieka)
Chodzi o naturalne (spontaniczne) zachowania się zwierzęcia. Spłoszenie się zwierzęcia na skutek hałasu jest również jego naturalną reakcją na bodziec.
((3)) wina w nadzorze nad zwierzęciem (culpa in custodiendo)
Odpowiedzialność opiera się na zasadzie winy. Przepis ten przewiduje jednak domniemanie winy, co prowadzi do odwrócenia ciężaru dowodu ({{pu przepis="art. 6 KC"}}). Odpowiedzialny może się ekskulpować udowadniając, że ani on ani osoba, z którą również on ponosi odpowiedzialność, nie ponosi winy. Nie może jednak uwolnić się przez wykazanie, że zwierzę uciekło albo się zabłąkało.
((2)) Związek przyczynowo-skutkowy
Nie ma wątpliwości, iż szkoda jest wniykiem najechania wozem konnym na S. Jest więc ona normalnym następstwem zdarzenia, o którym była mowa w pkt 2.
((2)) Wynik
S przysługuje roszczenie wobec Z na podsatwie {{pu przepis="art. 431 § 1 KC"}}.
Usunięte:
Nie ma wątpliwości, iż S poniósł szkodę.
((2)) Zdarzenie powodujące szkodę
W przypadku {{pu przepis="art. 431 § 1 KC"}} odpowiedzialność zachodzi, jeżeli spełnione są (kumulatywnie) następujące przesłanki:
((3)) podmiot, który zwierzę chowa albo się nim posługuje
Zwierzę chowa ten, kto przez dłuższy czas sprawuje nad nim pieczę dla własnych – niekoniecznie majątkowych – celów, dostarczając mu schronienia i utrzymania.
((3)) zwierzę nie żyje w stanie wolnym
Odpowiedzialność za niektóre wolno żyjące zwierzęta reguluje ust. Prawo łowieckie (odpowiedzialność Skarbu Państwa za zwierzęta łowne objęte całoroczną ochroną ({{pu przepis="art. 50 PrŁow"}}) oraz odpowiedzialność dzierżawców/zarządców obwodów łowieckich ({{pu przepis="art. 46 PrŁow"}}) oraz ustawa o ochronie przyrody (odpowiedzialność Skarbu Państwa – {{pu przepis="art. 124 UOchrPrzyr"}})
((3)) zachowanie zwierzęcia wywołane jest własnym popędem (a nie kierowane ręką człowieka)
Chodzi o naturalne (spontaniczne) zachowania się zwierzęcia. Spłoszenie się zwierzęcia na skutek hałasu jest również jego naturalną reakcją na bodziec.
((3)) wina w nadzorze nad zwierzęciem (culpa in custodiendo)
Odpowiedzialność opiera się na zasadzie winy. Przepis ten przewiduje jednak domniemanie winy, co prowadzi do odwrócenia ciężaru dowodu ({{pu przepis="art. 6 KC"}}). Odpowiedzialny może się ekskulpować udowadniając, że ani on ani osoba, z którą również on ponosi odpowiedzialność, nie ponosi winy. Nie może jednak uwolnić się przez wykazanie, że zwierzę uciekło albo się zabłąkało.
((2)) Związek przyczynowo-skutkowy
Nie ma wątpliwości, iż szkoda jest wniykiem najechania wozem konnym na S. Jest więc ona normalnym następstwem zdarzenia, o którym była mowa w pkt 2.
((2)) Wynik
S przysługuje roszczenie wobec Z na podsatwie {{pu przepis="art. 431 § 1 KC"}}.
Dodane:
Odpowiedzialność za niektóre wolno żyjące zwierzęta reguluje ust. Prawo łowieckie (odpowiedzialność Skarbu Państwa za zwierzęta łowne objęte całoroczną ochroną ({{pu przepis="art. 50 PrŁow"}}) oraz odpowiedzialność dzierżawców/zarządców obwodów łowieckich ({{pu przepis="art. 46 PrŁow"}}) oraz ustawa o ochronie przyrody (odpowiedzialność Skarbu Państwa – {{pu przepis="art. 124 UOchrPrzyr"}})
Usunięte:
Dodane:
S wystąpił przeciwko P o odszkodowanie. Wyjaśnił, że P, powożąc zaprzęgiem konnym, najechał na niego powodując uszkodzenie ciała. P wyjaśnił, że przejeżdżający samochód ciężarowy swoim klaksonem spowodował spłoszenie się koni i to stanowiło przyczynę wypadku. W tej sytuacji odrzuca więc żądania S.
//Czy S ma roszczenie wobec P?//
//Czy S ma roszczenie wobec P?//
Usunięte:
**Czy S ma roszczenie wobec P?**
Dodane:
Roszczenie S wobec Z o odszkodowanie z {{pu przepis="art. 431 § 1 KC"}}
Każde roszczenie odszkodowawcze wymaga wystąpienia szkody, zdarzenia powodującego tą szkodę oraz związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy szkodą a zdarzeniem.
((2)) Szkoda
Nie ma wątpliwości, iż S poniósł szkodę.
((2)) Zdarzenie powodujące szkodę
W przypadku {{pu przepis="art. 431 § 1 KC"}} odpowiedzialność zachodzi, jeżeli spełnione są (kumulatywnie) następujące przesłanki:
((3)) podmiot, który zwierzę chowa albo się nim posługuje
Zwierzę chowa ten, kto przez dłuższy czas sprawuje nad nim pieczę dla własnych – niekoniecznie majątkowych – celów, dostarczając mu schronienia i utrzymania.
((3)) zwierzę nie żyje w stanie wolnym
Odpowiedzialność za niektóre wolno żyjące zwierzęta reguluje ust. Prawo łowieckie (odpowiedzialność Skarbu Państwa za zwierzęta łowne objęta całoroczną ochroną ({{pu przepis="art. 50 PrŁow"}}) oraz odpowiedzialność dzierżawców/zarządców obwodów łowieckich ({{pu przepis="art. 46 PrŁow"}}) oraz ustawa o ochronie przyrody (odpowiedzialność Skarbu Państwa – {{pu przepis="art. 124 UOchrPrzyr"}})
((3)) zachowanie zwierzęcia wywołane jest własnym popędem (a nie kierowane ręką człowieka)
Chodzi o naturalne (spontaniczne) zachowania się zwierzęcia. Spłoszenie się zwierzęcia na skutek hałasu jest również jego naturalną reakcją na bodziec.
((3)) wina w nadzorze nad zwierzęciem (culpa in custodiendo)
Odpowiedzialność opiera się na zasadzie winy. Przepis ten przewiduje jednak domniemanie winy, co prowadzi do odwrócenia ciężaru dowodu ({{pu przepis="art. 6 KC"}}). Odpowiedzialny może się ekskulpować udowadniając, że ani on ani osoba, z którą również on ponosi odpowiedzialność, nie ponosi winy. Nie może jednak uwolnić się przez wykazanie, że zwierzę uciekło albo się zabłąkało.
((2)) Związek przyczynowo-skutkowy
Nie ma wątpliwości, iż szkoda jest wniykiem najechania wozem konnym na S. Jest więc ona normalnym następstwem zdarzenia, o którym była mowa w pkt 2.
((2)) Wynik
S przysługuje roszczenie wobec Z na podsatwie {{pu przepis="art. 431 § 1 KC"}}.
Każde roszczenie odszkodowawcze wymaga wystąpienia szkody, zdarzenia powodującego tą szkodę oraz związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy szkodą a zdarzeniem.
((2)) Szkoda
Nie ma wątpliwości, iż S poniósł szkodę.
((2)) Zdarzenie powodujące szkodę
W przypadku {{pu przepis="art. 431 § 1 KC"}} odpowiedzialność zachodzi, jeżeli spełnione są (kumulatywnie) następujące przesłanki:
((3)) podmiot, który zwierzę chowa albo się nim posługuje
Zwierzę chowa ten, kto przez dłuższy czas sprawuje nad nim pieczę dla własnych – niekoniecznie majątkowych – celów, dostarczając mu schronienia i utrzymania.
((3)) zwierzę nie żyje w stanie wolnym
Odpowiedzialność za niektóre wolno żyjące zwierzęta reguluje ust. Prawo łowieckie (odpowiedzialność Skarbu Państwa za zwierzęta łowne objęta całoroczną ochroną ({{pu przepis="art. 50 PrŁow"}}) oraz odpowiedzialność dzierżawców/zarządców obwodów łowieckich ({{pu przepis="art. 46 PrŁow"}}) oraz ustawa o ochronie przyrody (odpowiedzialność Skarbu Państwa – {{pu przepis="art. 124 UOchrPrzyr"}})
((3)) zachowanie zwierzęcia wywołane jest własnym popędem (a nie kierowane ręką człowieka)
Chodzi o naturalne (spontaniczne) zachowania się zwierzęcia. Spłoszenie się zwierzęcia na skutek hałasu jest również jego naturalną reakcją na bodziec.
((3)) wina w nadzorze nad zwierzęciem (culpa in custodiendo)
Odpowiedzialność opiera się na zasadzie winy. Przepis ten przewiduje jednak domniemanie winy, co prowadzi do odwrócenia ciężaru dowodu ({{pu przepis="art. 6 KC"}}). Odpowiedzialny może się ekskulpować udowadniając, że ani on ani osoba, z którą również on ponosi odpowiedzialność, nie ponosi winy. Nie może jednak uwolnić się przez wykazanie, że zwierzę uciekło albo się zabłąkało.
((2)) Związek przyczynowo-skutkowy
Nie ma wątpliwości, iż szkoda jest wniykiem najechania wozem konnym na S. Jest więc ona normalnym następstwem zdarzenia, o którym była mowa w pkt 2.
((2)) Wynik
S przysługuje roszczenie wobec Z na podsatwie {{pu przepis="art. 431 § 1 KC"}}.
