Likwidacja granic w regionach przygranicznych - Europejskie Ugrupowanie Współpracy Terytorialnej (EUWT) jako instrument współpracy terytorialnej jednostek samorządu terytorialnego w Europie

Dyrektywa o odnawialnych źródłach energii z 2009 roku a ciepłownictwo

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniająca i w następstwie uchylająca dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE; obowiązek wdrożenia do 05.12.2010 r.;

A. Ogólne wytyczne dyrektywy
Dyrektywa 2009/28/WE nakłada na kraje członkowskie dwa ogólne obowiązki w zakresie odnawialnych źródeł energii (OZE):

• ustalenia konkretnych i zgodnych z wytycznymi dyrektywy celów jeśli chodzi o udział OZE w całkowitym zużyciu energii; w efekcie końcowym w roku 2020 łączne wyniki państw członkowskich muszą być takie, aby w UE łącznie udział OZE w zużyciu energii wynosił 20 %;
• stworzenia planów działania w zakresie wykorzystania OZE, art. 4 i nast. dyrektywy.

Plany działania, do tworzenia których zobowiązuje dyrektywa, muszą uwzględniać wg art. 4 ust. 1 zd. 2 wszystkie działy energetyki: paliwa w transporcie, elektroenergetykę i ogrzewanie / chłodzenie.

B. Obowiązki w budownictwie
Art. 13 ust. 4 dyrektywa wprowadza obowiązek wdrożenia środków w prawie budowlanym, które spowodują zwiększenie wykorzystania OZE w budynkach. W art. 13 ust. 4, akapit 3 wytyczne te skonkretyzowano w taki sposób, iż w stosow­nych przypadkach musi istnieć w prawie krajowym wymóg wykorzystania w budynkach (nowych/remontowanych) pewnego minimalnego poziomu energii z OZE - w szczególności w zakresie ogrzewania tych budynków. Ponadto dyrektywa przewiduje w art. 13 ust. 6 obowiązek promowania OZE i efektywnych rozwiązań, również przy ogrzewaniu/klimatyzowaniu budynków.

C. Gwarancje pochodzenia
Co do zasady, gwarancje pochodzenia energii z OZE są instrumentem stosowanym wobec energii elektrycznej. W tym zakresie dyrektywy przewiduje obowiązek wprowadzenia tego typu instrumentu przez kraje członkowskie. W zakresie ciepła i chłodu obowiązek taki nie ma miejsca, istnieje jednak możliwość wprowadzenia takiego systemu w krajach członkowskich, art. 15 ust. 2 zd. 2 dyrektywy. Polski ustawodawca może zatem przykładowo również w zakresie ciepła wprowadzić system dokumentów zwanych "gwarancjami pochodzenia" energii mających na celu poświadczenie producentowi, że wyprodukowane i sprzedawane ciepło zostało pozyskane z OZE.

D. Wpływ na sieci energetyczne
Obowiązek stworzenia przywilejów dla OZE w sieci energetycznej (art. 16 dyrektywy) obejmuje co do zasady wyłącznie elektroenergetykę. Jednak w art. 16 ust. 11 dyrektywy przewidziana została konieczność uwzględnienia rozbudowy i przekształcenia lokalnej infrastruktury grzewczej w taki sposób, aby możliwe było wykorzystanie OZE również przy ogrzewaniu. Przepis ten nie ma charakteru bezwzględnego, ponieważ obowiązek podjęcia konkretnych działań w tym zakresie pojawi się dopiero w sytuacji, gdy do­konana w planach danego kraju ocena wykaże konieczność rozbudowy takiej infrastruktury, jeśli ma zostać osiągnięty krajowy cel na rok 2020.
Trudno jest sobie jednak wyobrazić, że polski ustawodawca pozostawi źródło 40 % wszelkich emisji CO2 (którym jest ogrzewanie lokali!) nietknięte, jeśli weźmiemy pod uwagę, że w pozostałych działach energetyki osiągnięcie celów EU w tym zakresie nie będzie na pewno łatwiejsze.

E. Ogólnie o obowiązkach w związku z OZE dla ciepłownictwa
Dotychczasowe prace legislacyjne są w tym zakresie nieprzejrzyste i projekt ustawy o OZE w niektórych wersjach zawiera obowiązki obejmujące również ciepło, w innych znów obowiązki takie nie są postulowane.




Zgodnie z wypowiedziami Ministerstwa Gospodarki podczas prac nad tzw. Trójpakiem Energetycznym wdrożenie przepisów dyrektywy 2009/28/WE nie jest w polskim prawie jeszcze pełne i ma nastąpić dopiero wraz z uchwaleniem Trójpaku.