Wersja [12417]
To jest stara wersja ZmianyRegulacjiCieplownictwa2010 utworzona przez WojciechLisiewicz, 2010-08-21 14:30:08.
Zmiany prawne w ciepłownictwie 2010
prace nad nowym kształtem regulacji
art. 45 PrEnerg
art. 45 PrEnerg
1. Przedsiębiorstwa energetyczne ustalają taryfy dla paliw gazowych lub energii, stosownie do zakresu wykonywanej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 32 ust. 1; taryfy należy kalkulować w sposób zapewniający:
1) pokrycie kosztów uzasadnionych działalności gospodarczej przedsiębiorstw energetycznych w zakresie wytwarzania, przetwarzania, przesyłania, dystrybucji lub obrotu paliwami gazowymi i energią oraz magazynowania, skraplania lub regazyfikacji paliw gazowych, wraz z uzasadnionym zwrotem z kapitału zaangażowanego w tę działalność;
1a) pokrycie kosztów uzasadnionych działalności gospodarczej przedsiębiorstw energetycznych w zakresie magazynowania paliw gazowych, w tym budowy, rozbudowy i modernizacji magazynów paliw gazowych, wraz z uzasadnionym zwrotem z kapitału zaangażowanego w tę działalność w wysokości nie mniejszej niż stopa zwrotu na poziomie 6%;
2) pokrycie kosztów uzasadnionych ponoszonych przez operatorów systemów przesyłowych i dystrybucyjnych w związku z realizacją ich zadań;
3) ochronę interesów odbiorców przed nieuzasadnionym poziomem cen i stawek opłat.
1a. W kosztach działalności przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się przesyłaniem i dystrybucją energii elektrycznej, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uwzględnia się koszty, które wynikają z nakładów ponoszonych na przedsięwzięcia inwestycyjne podjęte przez przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej w latach 1993-1998, służące poprawie ochrony środowiska i efektywności wytwarzania energii elektrycznej, w części, jaką zatwierdzi Prezes URE, z uwzględnieniem przychodów uzyskanych ze sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym, o którym mowa w art. 49 ust. 1.
1b. Przepisów ust. 1a nie stosuje się od dnia powstania obowiązku uiszczania opłaty przejściowej, o której mowa w ustawie wymienionej w art. 9a ust. 8e.
1c. W kosztach działalności przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uwzględnia się koszty pobierania opłaty przejściowej, o której mowa w ustawie wymienionej w art. 9a ust. 8e.
2. Taryfy dla paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła mogą uwzględniać koszty współfinansowania przez przedsiębiorstwa energetyczne przedsięwzięć i usług zmierzających do zmniejszenia zużycia paliw i energii u odbiorców, stanowiących ekonomiczne uzasadnienie uniknięcia budowy nowych źródeł energii i sieci.
3. Taryfy dla paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła mogą uwzględniać koszty współfinansowania przez przedsiębiorstwa energetyczne przedsięwzięć związanych z rozwojem odnawialnych źródeł energii.
4. Przedsiębiorstwa energetyczne różnicują ceny i stawki opłat określone w taryfach dla paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła dla różnych grup odbiorców wyłącznie ze względu na koszty uzasadnione spowodowane realizacją świadczenia, o ile przepisy nie stanowią inaczej.
5. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii kalkulują stawki opłat za usługi przesyłania lub dystrybucji w taki sposób, aby udział opłat stałych w łącznych opłatach za świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji dla danej grupy odbiorców nie był większy niż ustalony przez Prezesa URE.
6. Taryfy dla energii elektrycznej powinny uwzględniać, w odniesieniu do odbiorców, skutki wprowadzenia opłaty przejściowej, o której mowa w ustawie wymienionej w art. 9a ust. 8e.
1. Przedsiębiorstwa energetyczne ustalają taryfy dla paliw gazowych lub energii, stosownie do zakresu wykonywanej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 32 ust. 1; taryfy należy kalkulować w sposób zapewniający:
1) pokrycie kosztów uzasadnionych działalności gospodarczej przedsiębiorstw energetycznych w zakresie wytwarzania, przetwarzania, przesyłania, dystrybucji lub obrotu paliwami gazowymi i energią oraz magazynowania, skraplania lub regazyfikacji paliw gazowych, wraz z uzasadnionym zwrotem z kapitału zaangażowanego w tę działalność;
1a) pokrycie kosztów uzasadnionych działalności gospodarczej przedsiębiorstw energetycznych w zakresie magazynowania paliw gazowych, w tym budowy, rozbudowy i modernizacji magazynów paliw gazowych, wraz z uzasadnionym zwrotem z kapitału zaangażowanego w tę działalność w wysokości nie mniejszej niż stopa zwrotu na poziomie 6%;
2) pokrycie kosztów uzasadnionych ponoszonych przez operatorów systemów przesyłowych i dystrybucyjnych w związku z realizacją ich zadań;
3) ochronę interesów odbiorców przed nieuzasadnionym poziomem cen i stawek opłat.
1a. W kosztach działalności przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się przesyłaniem i dystrybucją energii elektrycznej, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uwzględnia się koszty, które wynikają z nakładów ponoszonych na przedsięwzięcia inwestycyjne podjęte przez przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej w latach 1993-1998, służące poprawie ochrony środowiska i efektywności wytwarzania energii elektrycznej, w części, jaką zatwierdzi Prezes URE, z uwzględnieniem przychodów uzyskanych ze sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym, o którym mowa w art. 49 ust. 1.
1b. Przepisów ust. 1a nie stosuje się od dnia powstania obowiązku uiszczania opłaty przejściowej, o której mowa w ustawie wymienionej w art. 9a ust. 8e.
1c. W kosztach działalności przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uwzględnia się koszty pobierania opłaty przejściowej, o której mowa w ustawie wymienionej w art. 9a ust. 8e.
2. Taryfy dla paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła mogą uwzględniać koszty współfinansowania przez przedsiębiorstwa energetyczne przedsięwzięć i usług zmierzających do zmniejszenia zużycia paliw i energii u odbiorców, stanowiących ekonomiczne uzasadnienie uniknięcia budowy nowych źródeł energii i sieci.
3. Taryfy dla paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła mogą uwzględniać koszty współfinansowania przez przedsiębiorstwa energetyczne przedsięwzięć związanych z rozwojem odnawialnych źródeł energii.
4. Przedsiębiorstwa energetyczne różnicują ceny i stawki opłat określone w taryfach dla paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła dla różnych grup odbiorców wyłącznie ze względu na koszty uzasadnione spowodowane realizacją świadczenia, o ile przepisy nie stanowią inaczej.
5. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii kalkulują stawki opłat za usługi przesyłania lub dystrybucji w taki sposób, aby udział opłat stałych w łącznych opłatach za świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji dla danej grupy odbiorców nie był większy niż ustalony przez Prezesa URE.
6. Taryfy dla energii elektrycznej powinny uwzględniać, w odniesieniu do odbiorców, skutki wprowadzenia opłaty przejściowej, o której mowa w ustawie wymienionej w art. 9a ust. 8e.
artykuł w opracowaniu - jego treść może jeszcze ulec zmianie
A. Ramy polityczne zmian regulacyjnych
Po uchwaleniu przez Radę Ministrów dokumentu Ministerstwa Gospodarki "Polityka energetyczna Polski do 2030 roku" (poniżej określanego jako Polityka energetyczna) w dniu 10 listopada 2009 roku przystąpiono do prac nad zmianami w prawie energetycznym, które mają na celu umożliwienie osiągnięcia zawartych w ww. dokumencie celów. W zakresie ciepłownictwa dokument ten wyznacza następujące istotne ramy polityczne [1]:
1. Bezpieczeństwo zaopatrzenia w ciepło
Istotnym motywem działania władzy państwowej w zakresie energetyki i przez to pojawiającym się wielokrotnie w Polityce energetycznej jest bezpieczeństwo energetyczne. Również zapotrzebowanie na ciepło - podobnie jak na każdy inny rodzaj energii - musi być zaspokojone w sposób ciągły; działania regulacyjne mają zatem za zadanie zapewnić bezpieczeństwo dostaw ciepła przy jednoczesnym
Istotnym motywem działania władzy państwowej w zakresie energetyki i przez to pojawiającym się wielokrotnie w Polityce energetycznej jest bezpieczeństwo energetyczne. Również zapotrzebowanie na ciepło - podobnie jak na każdy inny rodzaj energii - musi być zaspokojone w sposób ciągły; działania regulacyjne mają zatem za zadanie zapewnić bezpieczeństwo dostaw ciepła przy jednoczesnym
- możliwie daleko idącym wykorzystaniu krajowych zasobów energii jak i
- zastosowaniu technologii przyjaznych dla środowiska (por. s. 14).
Nie do końca zrozumiałym elementem polityki energetycznej w tym kontekście jest postulat wprowadzenia nowych reguł regulacji cen przy pomocy mechanizmów cen referencyjnych czy regulacji bodźcowej (por. s. 15). Trudno jest bowiem stwierdzić (pozytywny) związek między metodami regulacyjnymi zmierzającymi do obniżania cen z zapewnieniem bezpieczeństwa dostaw energii, skoro wiadomym jest, że systemy energetyczne są tym kosztowniejsze, im wyższy poziom bezpieczeństwa mają zapewnić. Ponadto trudno jest pogodzić wspomniany wyżej cel precyzyjnego uregulowania poziomu zwrotu z kapitału z regulacją przez tzw. benchmarking czy też z regulacją bodźcową. Zawarcie tych - zdaniem autora sprzecznych z przytoczonymi powyżej - wytycznych regulacji energetyki będzie prawdopodobnie miało również wpływ na przyszły kształt przepisów i należy spodziewać się odejścia od regulacji kosztowej na korzyść regulacji bodźcowej (znacznie utrudniającej gospodarowanie w wypadku większości przedsiębiorstw ciepłowniczych). Trudności z nieprawidłowo zaprojektowanej regulacji bodźcowej mogą wyniknąć w szczególności w wypadku, gdy regulacja ta nie uwzględni szczególnych warunków lokalnych przedsiębiorstw lub też zostanie oparta wyłącznie na parametrach cenowych przy założeniu, że przedsiębiorstwa zdekapitalizowane mogą funkcjonować wiecznie bez inwestowania...
2. Promocja kogeneracji
Polityka energetyczna przewiduje szereg działań mających na celu rozbudowę mocy kogeneracyjnej. Wyraźnie wspomniane zostały działania w formie:
Polityka energetyczna przewiduje szereg działań mających na celu rozbudowę mocy kogeneracyjnej. Wyraźnie wspomniane zostały działania w formie:
- przechodzenia od ciepłowni miejskich (rozproszonych) do źródeł kogeneracyjnych (scentralizowanych) (por. s. 14);
- ogólnej promocji wysokosprawnej kogeneracji (por. s. 27).
3. Ochrona środowiska, redukcja emisji
Branża ciepłownicza - podobnie jak cała energetyka - zostały włączone do kręgu adresatów zobowiązań europejskiego programu 3x20. Stąd wynika, iż ciepłownictwo będzie musiało również wygenerować oszczędności w zakresie zużycia energii i emisji gazów cieplarnianych. Dlatego też należy się spodziewać:
Branża ciepłownicza - podobnie jak cała energetyka - zostały włączone do kręgu adresatów zobowiązań europejskiego programu 3x20. Stąd wynika, iż ciepłownictwo będzie musiało również wygenerować oszczędności w zakresie zużycia energii i emisji gazów cieplarnianych. Dlatego też należy się spodziewać:
- pełnego objęcia wytwarzania ciepła systemem handlu prawami do emisji CO2,
- zaostrzenia norm emisji dla wszystkich źródeł wytwarzania ciepła,
- preferowania efektywności energetycznej i wszelkich rozwiązań technologicznych poprawiających sprawność systemów energetycznych - zarówno przy wytwarzaniu jak i przesyle czy dystrybucji,
4. Rozwój rynków konkurencyjnych
Zaopatrzenie w paliwa i energię jest bardziej efektywne, gdy efektywne są rynki, na których zaopatrzenie to jest realizowane. Stąd też jednym z celów polityki energetycznej jest rozwój mechanizmów rynkowych. W związku z powyższym również ceny ciepła mają być kształtowane w miarę możliwości przez rynek (por. s. 22).
Zaopatrzenie w paliwa i energię jest bardziej efektywne, gdy efektywne są rynki, na których zaopatrzenie to jest realizowane. Stąd też jednym z celów polityki energetycznej jest rozwój mechanizmów rynkowych. W związku z powyższym również ceny ciepła mają być kształtowane w miarę możliwości przez rynek (por. s. 22).
B. Doświadczenia z dotychczasową regulacją
wynik ankiety w IGCP
C. Założenia dla regulacji ciepłownictwa
Mając na uwadze przedstawione powyżej w skrócie istotne ramy polityczne oraz prawo europejskie, którego wpływ na ciepłownictwo przedstawiono w odrębnym artykule, możliwe jest stworzenie założeń do regulacji ciepłownictwa w oparciu o równowagę między interesem społecznym, wytycznymi na szczeblu europejskim oraz wymogami biznesowymi przedsiębiorstw ciepłowniczych. I o ile nie ma większego znaczenia formalny kształt tej regulacji (odrębna ustawa o cieple sieciowym czy też włączenie w zapisy ustawy prawo energetyczne), to wyraźnie widoczna jest potrzeba uwzględnienia szczególnego charakteru technicznego i specyficznej roli społecznej ciepła sieciowego przy doborze kształtu regulacji od strony merytorycznej.
[1] w wypadku braku innego wskazania cytaty zamieszczone poniżej odnoszą się do dokumentu "Polityka energetyczna Polski do 2030 roku" z dnia 10 listopada 2009 roku
[2] Por. dyrektywę 2004/8/WE (szczegółowe dane i tekst w języku polskim - PDF).
Na tej stronie nie ma komentarzy