Zmiany regulacji ciepłownictwa 2011 - taryfa
przepisy odrębne dla ciepłownictwa
Odrębny charakter działalności przedsiębiorstw ciepłowniczych od pozostałych działów energetyki (elektroenergetyki i gazu) - w szczególności ze względu na istnienie zróżnicowanych, lokalnych rynków ogrzewnictwa lokalów i możliwości wzajemnej substytucji ciepła i innych jego nośników (gaz, węgiel, olej opałowy, pelety itd.) celowe jest uregulowanie cen ciepła systemowego w sposób inny, niż ma to miejsce w zakresie elektroenergetyki i gazu.
Celem regulacji nie powinno być "ułatwienie osiągania zysku" przez przedsiębiorstwa ciepłownicze, ponieważ takich celów nie osiągną w warunkach rynkowych nigdy przedsiębiorstwa nieefektywne, niezdolne do konkurowania z innymi uczestnikami rynku, oferujące niekorzystne dla odbiorcy warunki zaopatrzenia. Celem regulacji jest w tym zakresie zatem w pierwszej kolejności zapewnienie ochrony odbiorców przed nieuzasadnionym poziomem cen (uniknięcie tzw. renty monopolowej, jeśli dane przedsiębiorstwo posiada na lokalnym rynku pozycję dominującą), stworzenie przewidywalnych, możliwie zbliżonych do rynkowych warunków działalności gospodarczej sektora oraz promocja przyjaznych środowisku technologii i efektywności ekonomicznej działalności.
W związku z powyższym zaproponować należy następujące rozwiązania legislacyjne:
art. 55a [Taryfa dla ciepła]
1. Ceny usług w poszczególnych zakresach działalności ciepłowniczej ustalają przedsiębiorstwa ciepłownicze w taryfach.
2. Podstawą do pobierania opłat za usługi w zakresie działalności ciepłowniczej jest wyłącznie taryfa sporządzona zgodnie z przepisami niniejszego rozdziału, ustawy oraz z przepisami wykonawczymi wydanymi na postawie ust. 4 poniżej.
3. Przedsiębiorstwo ma prawo stosować taryfę w rozliczeniach z odbiorcami, jeśli taryfa ta spełnia następujące warunki:
a) w kalkulacji taryfy uwzględniono wyłącznie koszty uzasadnione objętej nią działalności ciepłowniczej oraz uzasadniony zwrot z kapitału zaangażowanego w tą działalność, chyba że przepisy niniejszego rozdziału dopuszczają inny sposób kalkulacji,
b) eliminuje ona subsydiowanie skrośne w stopniu najwyższym z możliwych,
c) taryfa chroni odbiorcę przed poziomem cen, który nie byłby uzasadniony sytuacją na rynku energii, ogólnymi warunkami gospodarczymi lub w inny sposób dawałby przedsiębiorstwu wpływy wynikające wyłącznie z jego dominującej lub monopolistycznej pozycji na danym lokalnym rynku ciepła.
Przepis ten - o charakterze ogólnym - odpowiada co do zasady dotychczasowemu i wobec elektroenergetyki oraz gazu nie zmienianemu art. 45 PE. Ma on na celu ustalenie podstawowych mechanizmów regulacji w ciepłownictwie, które czyni on w sposób nieco wyraźniejszy, niż dotychczasowa regulacja. Obowiązek tworzenia taryf statuuje wyraźnie ust. 1.
Kwestia subsydiowania skrośnego wymaga doprecyzowania w stosunku do obowiązującej dotychczas regulacji, ponieważ w wypadku odbiorców ciepła związanych z tzw. "wrażliwymi" grupami społecznymi konieczne jest uwzględnienie lokalnych warunków do bezpośredniego obciążania wszystkich grup taryfowych kosztami w pełnym zakresie. Eliminacja subsydiowania skrośnego powinna być celem, jednak nie może ona być celem realizowanym za każdą cenę - w szczególności w wypadku historycznych zaszłości w strukturze zaopatrzenia w ciepło. Z drugiej strony regulacja powinna być jak najbardziej również bodźcem do zmiany metody ogrzewania w wypadku, gdy przedsiębiorstwo ciepłownicze może zaoferować wyłącznie warunki stosunkowo niekorzystne.
Odniesienie w ust. 3 lit. c) do rynku ciepła ma za zadanie powiązać liberalizację w zakresie ciepła sieciowego z sytuacją na całym rynku ogrzewania lokali (źródła takie jak węgiel, gaz ziemny, pelety, olej opałowy itd.). Pod pojęciem rynku ciepła należy zatem rozumieć nie sieć ciepłowniczą a wszystkie rodzaje usług związanych z ogrzewaniem lokali.
Z jednej strony interes odbiorcy i ogółu nie leży bowiem w dostarczaniu ciepła w dany konkretny sposób. W interesie ogółu (względy środowiskowe i gospodarki narodowej) leży wręcz dobór w każdej sytuacji możliwie takiej metody ogrzewania, która będzie najprzyjaźniejsza dla środowiska, najbardziej efektywna energetycznie i ekonomicznie. Z drugiej strony nie można dopuścić do sytuacji, w której przedsiębiorstwo ciepłownicze ze względu na monopol sieci ciepłowniczej na danym terenie (mogący pojawić się w szczególności w wypadku przewidzianym w niniejszych zmianach ustawy obowiązku przyłączenia się do sieci ciepłowniczej) będzie stosowało ceny, których nie stosowałoby w wypadku realnego wyboru między ciepłem sieciowym a innym sposobem ogrzania lokalu. Krótko rzecz biorąc przepis ma za zadanie wykluczyć stosowanie renty monopolistycznej i ograniczać możliwości wpływów przedsiębiorstwa do poziomu godziwego zysku w szczególności w sytuacjach, w których odbiorca nie posiada realnej możliwości rezygnacji z usługi przedsiębiorstwa ciepłowniczego na korzyść innego medium.
Zamierzonym jest w tym miejscu brak regulacji szczególnej wobec art. 44 PE, ponieważ ewidencja księgowa przedsiębiorstwa powinna na każdym etapie jego działalności dawać możliwość skontrolowania, czy kalkulacje stosowane przez przedsiębiorstwo czy to wobec taryfy czy to w celu stwierdzenia przekroczenia cen referencyjnych itp. są wykonane prawidłowo. Stąd też również przedsiębiorstwa tworzące taryfę wg reguł uproszczonych muszą być zobowiązane do ewidencji kosztów wg art. 44 PE.
Przepis odnosi się do definicji przedsiębiorstwa ciepłowniczego, czyli do definicji sformułowanej w słowniczku art. 3 prawa energetycznego.
art. 55b [Zasady tworzenia taryfy dla ciepła]
1. Przedsiębiorstwo ciepłownicze kształtuje taryfę odpowiednio do zakresu wykonywanej działalności gospodarczej, związanej z zaopatrzeniem w ciepło, rodzaju odbiorców i charakteru ich zapotrzebowania na ciepło.
2. Określane w taryfie warunki stosowania cen i stawek opłat ustala się z uwzględnieniem parametrów jakościowych nośnika ciepła i standardów jakościowych obsługi odbiorców, określonych w umowie sprzedaży ciepła, w umowie o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji ciepła, w umowie kompleksowej albo w odrębnych przepisach.
3. Taryfa dla ciepła jest tworzona z podziałem na grupy taryfowe. Podział odbiorców na grupy taryfowe jest dokonywany w zależności od poziomu kosztów uzasadnionych ponoszonych przez przedsiębiorstwo ciepłownicze w związku z dostarczeniem ciepła do tych odbiorców według sprecyzowanych kryteriów, o ile przepisy nie stanowią inaczej.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w formie rozporządzenia szczegółowe zasady kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło. W rozporządzeniu zostaną w szczególności określone:
a) ...
b) ...
b) ...
w tym miejscu powinny zostać precyzyjniej określone granice delegacji ustawowej dla rozporządzeniodawcy!
art. 55c [Szczególne zasady w wypadku projektów efektywnościowych i OZE]
1. Taryfa dla ciepła może uwzględniać koszty współfinansowania przez przedsiębiorstwa energetyczne przedsięwzięć i usług zmierzających do zmniejszenia zużycia paliw i energii u odbiorców.
2. Taryfa dla ciepła może uwzględniać koszty współfinansowania przez przedsiębiorstwa energetyczne przedsięwzięć związanych z rozwojem odnawialnych źródeł energii.
3. Świadectwa pochodzenia i certyfikaty efektywnościowe(?) pozyskane przez przedsiębiorstwa ciepłownicze na podstawie odpowiednich przepisów nie pomniejszają kwoty kosztów uzasadnionych stanowiących podstawę kalkulacji taryfy dla ciepła.
Na tej stronie nie ma komentarzy
