Likwidacja granic w regionach przygranicznych - Europejskie Ugrupowanie Współpracy Terytorialnej (EUWT) jako instrument współpracy terytorialnej jednostek samorządu terytorialnego w Europie

Feststellung des Verlustes des Rechts auf Freizügigkeit

decyzja Ausländerbehörde o utracie prawa do pobytu w Niemczech

A. OGÓLNE INFORMACJE
Obywatele Unii mają prawo przemieszczania się po terenie Niemiec i przebywania na terenie tego kraju.
Do przekroczenia granicy potrzebują jedynie dokumentu tożsamości. Do przekroczenia granicy Niemiec nie potrzebują wizy (§ 2 ust. 4 zd. 1 FreizügG/EU).
Na czas do pobytu w Niemczech nie potrzebują również tytułu uprawniającego do przebywania w Niemczech (§ 2 ust. 4 zd. 1 FreizügG/EU). Do pobytu przez okres do trzech miesięcy obywatel Unii potrzebuje jedynie dowodu tożsamości lub paszportu (§ 2 ust. 5 zd. 1 FreizügG/EU). Nie potrzebują także powoływać się na swobody unijne ani nie można od nich wymagać w tym czasie posiadania ubezpieczenia zdrowotnego czy zabezpieczenia środków egzystencji (BeckOK AuslR/Tewocht, 16. Ed. 1.11.2017, FreizügG/EU § 2 Rn. 60).
W razie gdy pobyt obywatela państwa członkowskiego Unii w Niemczech trwa więcej niż trzy miesiące, obywatel ten musi spełniać kryteria wynikające z prawa unijnego (dyrektywa 2004/38/WE). Dyrektywa ta wdrożona została w Niemczech na mocy ustawy - FreizügG/EU.
Po upływie pięciu lat przebywania w Niemczech na stałe, jeżeli obywatel UE spełniał przez ten czas uprawnienia do legalnego pobytu, można ubiegać się o wydanie karty poświadczającej prawo do pobytu stałego (Daueraufenthaltsrecht).


B. DECYZJA O UTRACIE PRAWA DO POBYTU
W przepisie § 2 ust. 2 FreizügG/EU wymieniono okoliczności, od których zależy możliwość pobytu w Niemczech ponad trzy miesiące.
Urząd może ze szczególnych powodów weryfikować, czy nadal istnieją okoliczności uprawniające do pobytu (§ 5 ust. 3 FreizügG/EU). Jednakże, jest stwierdza się w przepisach administracyjnych prawo pobytu wynika z prawa UE. Z tej przyczyny należy wychodzić z założenia, że obywatel UE posiada uprawnienie do pobytu. Stąd badanie, czy faktycznie tak jest może być prowadzone tylko w razie wystąpienia szczególnego powodu. Takim szczególnym powodem może być np. chęć skorzystania przez obywatela UE ze świadczeń społecznych wymienionych w SGB II (Świadczenia podstawowe dla osób poszukujących pracy) lub SGB XII (Pomoc społeczna). Nawet jednak i w tym wypadku zamiar skorzystania z tych świadczeń nie powinien prowadzić automatycznie do utraty prawa do pobytu (Pkt 5.3.2. Przepisów administracyjnych). Innym powodem weryfikacji prawa do pobytu może być wprowadzenie w błąd co do posiadanych środków zabezpieczających egzystencję (Pkt 5.3.3. Przepisów administracyjnych).

W razie stwierdzenia w ciągu pięciu lat od rozpoczęcia pobytu w Niemczech, że nie zachodzą warunki wymienione w § 2 ust. 2 FreizügG/EU, wówczas urząd może wydać decyzję stwierdzającą, że brak jest prawa do pobytu w Niemczech (Verlustfeststellung bei Wegfall der Freizügigkeitsvoraussetzungen nach § 5 Abs. 4 FreizügG/EU)
Decyzja jest decyzją uznaniowa (Ermessensentscheidung), tzn. urząd może ale nie musi wydać decyzji o stwierdzeniu utraty prawa do pobytu.

C. WYKAZANIE PRAWA DO POBYTU
W przypadku, gdy urząd zwraca się do obywatela UE o wykazanie prawa do pobytu w Niemczech, należy przedstawić dowód ubezpieczenia (może to być Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego (EKUZ = EHIC) z Polski), posiadanie środków do życia (np. wyciąg z konta). Dokumenty w j. polskim powinno się przedstawić po niemiecku, niemniej jednak wiele zależy od urzędnika (niektórzy akceptują dokumenty po polsku).

D. ODWOŁANIE OD DECYZJI
Jeżeli na skutek niewykazania okoliczności uprawniających do pobytu zostanie wydana decyzja o nakazie wyjazdu z Niemiec, należy złożyć skargę do sądu administracyjnego. W wielu landach zlikwidowano postępowanie odwoławcze (Widerspruchsverfahren), stąd należy od razu składać skargę do sądu (uwaga na terminy!).

---

CategoryHKP CategoryGrenzgaenger