Likwidacja granic w regionach przygranicznych - Europejskie Ugrupowanie Współpracy Terytorialnej (EUWT) jako instrument współpracy terytorialnej jednostek samorządu terytorialnego w Europie

Uchwała SN z16.5.2008 r., III CZP 35/08

uchwała Sądu Najwyższego u dnia 16 maja 2008 r., sygn. akt: III CZP 35/08

Sąd Najwyższy w składzie :
 
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący)
SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)
SSN Hubert Wrzeszcz
 
Protokolant Bożena Kowalska
 
w sprawie z wniosku Pawła H. I innych
przy uczestnictwie Alicji W., Czesława W.  oraz Anny Ł.
o powierzenie dalszego wykonywania umowy,
po rozstrzygnięciu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu jawnym
w dniu 16 maja 2008 r.,
zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Okręgowy we W.
postanowieniem z dnia 25 stycznia 2008 r., sygn. akt [...],:
 
"I. Czy określone przepisem art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 24.06.1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr  80, poz. 903 ze zm. - UWłasnLokali) powierzenie przez sąd dalszego wykonywania umowy przez innego wykonawcę może mieć miejsce generalnie na rzecz wszystkich nabywców (którzy dysponują  ekspektatywami odrębnej własności poszczególnych lokali) i obejmować etap do zakończenia budowlanego procesu inwestycyjnego, jednakże z określeniem przedmiotowym robót mających być wykonanymi zastępczo, czy również powinno obejmować inne czynności prawne zmierzające do wykonania umowy zawartej na warunkach określonych w art. 9 ust. 2 UWłasnLokali; czy też powierzenie takie może wyłącznie nastąpić na rzecz podmiotu nie będącego stroną tzw. umowy deweloperskiej a posiadającego uprawnienia do prowadzenia koniecznych robót zmierzających do zakończenia budowlanego procesu inwestycyjnego ?
 
II. W razie wskazania, że dalsze wykonanie umowy powierzone może być jedynie podmiotowi nie będącemu stroną tzw. umowy deweloperskiej a posiadającemu uprawnienia do realizowania budowlanego procesu inwestycyjnego, zmierzającego do jego zakończenia, czy orzeczenie sądu powinno ściśle określać granice przedmiotowe dalszego wykonania umowy i sposób wynagrodzenia takiego wykonawcy oraz zmieniać zasady nadzoru inwestorskiego a podmiot ten powinien być wezwany do udziału w sprawie stosownie do art. 510 § 2 KPC?"
 
podjął uchwałę:

Przewidziane w art. 9 ust. 3 UWłasnLokali

art. 9 UWłasnLokali
1. Odrębna własność lokalu może powstać także w wykonaniu umowy zobowiązującej właściciela gruntu do wybudowania na tym gruncie domu oraz do ustanowienia - po zakończeniu budowy - odrębnej własności lokali i przeniesienia tego prawa na drugą stronę umowy lub na inną wskazaną w umowie osobę.
2. Do ważności umowy, o której mowa w ust. 1, niezbędne jest, aby strona podejmująca się budowy była właścicielem gruntu, na którym dom ma być wzniesiony, oraz aby uzyskała pozwolenie na budowę, a roszczenie o ustanowienie odrębnej własności lokalu i o przeniesienie tego prawa zostało ujawnione w księdze wieczystej.
3. W wypadku wykonywania umowy w sposób wadliwy albo sprzeczny z umową, na wniosek każdego nabywcy, sąd może powierzyć, w trybie postępowania nieprocesowego, dalsze wykonywanie umowy innemu wykonawcy na koszt i niebezpieczeństwo właściciela gruntu.

[schowaj]

powierzenie przez sąd dalszego wykonania umowy dotyczy tylko wybudowania na gruncie domu. Sąd może powierzyć te prace także nabywcom, którym przysługuje ekspektatywa ustanowienia odrębnej własności lokali w tym budynku.
 
Orzeczenie sądu wydane na podstawie wskazanego wyżej przepisu powinno określać podmiot, któremu powierzono dalsze wykonanie umowy oraz zakres czynności koniecznych do  zakończenia budowy domu.
 
Podmiot, któremu sąd powierzył dalsze wykonanie umowy powinien być uczestnikiem postępowania.

 

Uzasadnienie

 
Sąd Rejonowy w dla W. Ś. postanowieniem z dnia 5 lipca 2007 r. zezwolił wnioskodawcom na dokończenie, we własnym zakresie, ale na koszt i niebezpieczeństwo uczestników postępowania, budowy lokali mieszkalnych o numerach: 1, 2, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18 i 19, położonych w  budynku nr [...] przy ulicy Z. we W., przez upoważnienie wnioskodawców do wykonania wszelkich robót budowlanych oraz podejmowania wszelkich czynności faktycznych i prawnych niezbędnych do zakończenia budowy i  uzyskania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie wymienionego budynku. Jednocześnie zobowiązał uczestników postępowania Alicję W. i Czesława W. do wydania wnioskodawcom dokumentacji budowlanej tego budynku, w szczególności pozwolenia na budowę, projektu budowlanego i dziennika budowy.
 
Podstawę tego rozstrzygnięcia stanowiło ustalenie, że uczestnicy postępowania Alicja W. i Czesław W. nie wywiązali się w  terminie  z umów zawartych z wnioskodawcami. Nie zakończyli w umówionym terminie  budowy domu mieszkalno-usługowego we W. przy ulicy Z. [...], nie wyodrębnili odrębnej własności lokali i nie przenieśli tego   prawa  na  wnioskodawców. Inspektor nadzoru budowlanego oraz kierownik  budowy  przestali pełnić swoje funkcje, a w ich miejsce nie zostali wyznaczeni nowi. Rażące  niedotrzymanie przez uczestników postępowania terminów przewidzianych  w  umowach świadczy o ich nienależytym wykonaniu. Okoliczność  ta  usprawiedliwia powierzenie dalszego wykonywania umów wnioskodawcom. Upoważnienie ich do wykonania całości zadań budowlanych i  wszelkich działań niezbędnych do zakończenia budowy i uzyskania pozwolenia na użytkowanie budynku czyni zbędnym szczegółowe wskazywanie w orzeczeniu koniecznych  do  tego czynności.
 
Przy rozpoznawaniu apelacji uczestników postępowania Alicji W. i  Czesława W. od powyższego postanowienia Sąd Okręgowy we  W. powziął poważne wątpliwości, którym dał wyraz w przedstawionym Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia zagadnieniu prawnym, przytoczonym w  sentencji  postanowienia z dnia 25 stycznia 2008 r.
 
W ocenie Sądu Okręgowego powierzenie dalszego wykonywania umowy innemu wykonawcy może obejmować jedynie proces budowlany, gdyż tylko ten ma charakter typowo wykonawczy. Może ono przy tym dotyczyć wyłącznie lokalu nabywcy, który takiego powierzenia zażądał. Wskazuje na to możliwość dochodzenia uprawnienia przewidzianego  w art. 9 ust. 3 UWłasnLokali przez każdego nabywcę indywidualnie, niezależnie od udziału w postępowaniu sądowym większości lub wszystkich nabywców. Przyjęcie takiego rozwiązania pozwala uniknąć komplikacji w sytuacji, gdy jedynie część nabywców dochodzi swojego uprawnienia na podstawie powyższego unormowania, uwzględnia potrzebę ochrony dłużnika przed nadmiernym obciążeniem, nie wykracza poza zakres procesu budowlanego określonego umową z właścicielem gruntu  oraz umożliwia realizację tego procesu zgodnie z przepisami prawa budowlanego.
Sąd Okręgowy skłonił się do poglądu, że orzeczenie uwzględniające wniosek nabywcy (nabywców) może określać przedmiotowe ramy dalszego wykonywania umowy  (wybudowania domu) przez odwołanie się do jej treści i  pozwolenia na budowę. Powinno ono określać innego wykonawcę. Może nim być także wykonawca, którego łączy już z inwestorem umowa o roboty budowlane. Wykonawca ten jest zainteresowanym w sprawie. Należy więc - stosownie do art. 510 § 2 KPC - wezwać go do udziału w sprawie. Zmiana wykonawcy dezaktualizuje wiele wcześniejszych postanowień umowy, dlatego też sąd powinien określić warunki, na jakich inny wykonawca będzie realizował prace. Obowiązkiem  innego wykonawcy będzie jedynie wykonanie dotychczas nie zrealizowanych prac budowlanych. Nie ma zatem potrzeby odbierania inwestorowi nadzoru budowlanego i  powierzania go innemu wykonawcy.
 
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przedstawione do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne wynikło na tle wątpliwości interpretacyjnych art. 9 UWłasnLokali, regulującego szczególny typ umowy (zwanej w doktrynie umową developerską lub  realizatorską) prowadzącej do ustanowienia odrębnej własności lokali, a ściślej rzecz ujmując, unormowania zawartego w ustępie 3 tego artykułu, mającego na  celu zabezpieczenie prawidłowego wykonania tej umowy. Przepis art. 9 ust. 1 UWłasnLokali przewiduje możliwość powstania odrębnej własności lokali w wykonaniu umowy zobowiązującej właściciela gruntu do wybudowania na tym gruncie domu oraz do ustanowienia - po zakończeniu budowy - odrębnej własności lokali i  przeniesienia tego prawa na druga stronę umowy lub na inną wskazaną w  umowie osobę. W ust. 2 art. 9 określone zostały przesłanki ważności takiej umowy. Zgodnie zaś z ust. 3, w przypadku wykonywania umowy w sposób wadliwy albo sprzeczny z jej postanowieniami, na wniosek każdego nabywcy, sąd może powierzyć, w trybie postępowania nieprocesowego, dalsze wykonywanie umowy innemu wykonawcy na koszt i niebezpieczeństwo właściciela gruntu.
Sposób, w jaki Sąd Okręgowy sformułował zagadnienie prawne, w  zestawieniu z uzasadnieniem rodzących się na jego tle wątpliwości, wskazuje na oczekiwanie rozstrzygnięcia następujących kwestii:
1. czy powierzenie przez sąd dalszego wykonywania umowy innemu wykonawcy może odnosić się tylko do lokalu nabywcy, który wystąpił ze stosownym wnioskiem, czy także do części budynku, które w przyszłości będą nieruchomościami wspólnymi;
2. czy powierzenie wykonywania umowy może obejmować wszystkie obowiązki wynikające z umowy developerskiej (wybudowanie domu, ustanowienie odrębnej własności lokali, przeniesienie własności lokalu na drugą stronę umowy lub inną osobę wskazaną w umowie), czy też jedynie obowiązek wybudowania domu;
3. czy powierzając wykonanie umowy sąd powinien zmienić zasady nadzoru inwestorskiego;
4. czy sąd może powierzyć wykonywanie umowy temu samemu wykonawcy, którego łączy już z inwestorem umowa o roboty budowlane;
5. czy orzeczenie sądu powinno określać szczegółowo granice przedmiotowe dalszego wykonywania umowy, czy też wystarczające jest wyznaczenie jedynie ich ram przez odwołanie się do umowy - w zakresie procesu budowlanego - i pozwolenia na budowę;
6. czy powierzenie wykonywanie umowy innemu wykonawcy wymaga wskazania go przez sąd w orzeczeniu i określenia jego wynagrodzenia;
7. czy w podmiot, któremu sąd powierzył wykonywanie umowy powinien być uczestnikiem postępowania w sprawie.

Niewątpliwie dokonanie właściwej wykładni art. 9 ust 3 UWłasnLokali - w świetle  przedstawionych w powyższych pytaniach różnych możliwych sposobów jego odczytywania - ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia rozpoznawanego przez Sąd Okręgowy środka odwoławczego.  Orzeczenie uwzględniające żądanie oparte na tym przepisie wymaga bowiem określenia warunków, na jakich następuje powierzenie dalszego wykonywania umowy, jego zakresu przedmiotowego i  podmiotowego.
Przystępując do rozważenia przedstawionych wyżej kwestii zauważyć należy, że żadna z nich nie była dotąd przedmiotem wypowiedzi Sądu Najwyższego. Również w piśmiennictwie nie zaprezentowano ich całościowej, gruntownej analizy. 
Zasadnicza wątpliwość, rzutująca bezpośrednio lub pośrednio na rozstrzygnięcie wszystkich pozostałych, dotyczy samej konstrukcji powierzenia dalszego wykonywania umowy, o której mowa w art. 9 ust. 3. Treść tego przepisu przypomina unormowanie zawarte w art. 636 § 1 KC, zgodnie z którym jeżeli przyjmujący zamówienie wykonywa zamówienie w sposób wadliwy albo sprzeczny z umową, zamawiający może wezwać go do zmiany wykonywania i wyznaczyć mu w tym celu odpowiedni termin. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu zamawiający może od umowy odstąpić albo powierzyć poprawienie lub dalsze wykonywanie dzieła innej osobie na koszt i niebezpieczeństwo przyjmującego zamówienie. O ile art. 636 § 1 KC - znajdujący  z mocy art. 656 KC odpowiednie zastosowanie do umowy o roboty budowlane - przewiduje możliwość powierzenia wykonywania umowy przez samego zamawiającego, o tyle art. 9 ust. 3 uprawnienie to zastrzega dla sądu. Zbliża to konstrukcję przewidzianą w tym przepisie do konstrukcji przyjętej w art. 480 § 1 KC, zgodnie z którym w razie zwłoki dłużnika  w  wykonaniu zobowiązania czynienia, wierzyciel może, zachowując roszczenie o  naprawienie szkody, żądać upoważnienia przez sąd do wykonania czynności na koszt dłużnika. W tym przypadku sąd nie powierza wykonania umowy, lecz  upoważnia wierzyciela do wykonania czynności. Mimo wskazanych różnic wydaje się zasadne uwzględnienie - przy wykładni art. 9 ust. 3 UWłasnLokali - dorobku doktryny i  judykatury dotyczącego art. 480 KC i art. 636 KC.
Z brzmienia ust. 3 art. 9 UWłasnLokali, odczytywanego łącznie z ust. 3 tego artykułu wynika jednoznacznie, że powierzenie dalszego wykonywania umowy może dotyczyć wyłącznie wykonywania umowy developerskiej, a więc umowy zawartej między właścicielem gruntu a nabywcą. Wypływa stąd istotny wniosek, że decyzja sądu o powierzeniu wykonania umowy nie może ingerować bezpośrednio w stosunki między właścicielem gruntu a wykonawcą (generalnym wykonawcą, inwestorem zastępczym itp.), co oczywiście nie wyklucza jej pośredniego  oddziaływania na te stosunki. Wypada w tym miejscu zauważyć, że niewłaściwe wykonywanie umowy developerskiej może być następstwem zarówno działań (zaniechań) samego dłużnika - właściciela gruntu, choćby zawarta przez niego umowa z wykonawcą była przez tego ostatniego należycie wykonywana, jak i  wynikiem działań (zaniechań) osób, za pomocą których dłużnik zobowiązanie wykonywa lub którym wykonanie zobowiązania powierza, gdyż za działanie tych ostatnich podmiotów dłużnik odpowiada jak za własne (art. 474 KC).
 
Artykuł 9 ust. 3 UWłasnLokali nie określa bliżej, w jakim zakresie możliwe jest powierzenia dalszego wykonania umowy innemu wykonawcy. Nie zawiera w  szczególności żadnych zastrzeżeń wykluczających możliwość jego zastosowania do dalszego wykonywania umowy jedynie w zakresie, który dotyczy nabywcy żądającego powierzenia, a więc odnoszącym się do budowy lokalu, mającego stać się - po wyodrębnieniu - własnością tego nabywcy. Nietrudno dostrzec, że wprowadzenie takiego ograniczenia w sposób znaczący redukowałoby zastosowanie powyższego przepisu. Pozbawiałoby nabywców realnego zabezpieczenia  w sytuacji, gdy nie została jeszcze zakończona budowa domu w  części, która w przyszłości miałaby stanowić nieruchomość wspólną. Wykładnia  literalna i funkcjonalna przemawiają zatem na rzecz stanowiska, że  żądanie powierzenia może, choć nie musi, obejmować całość nie  zakończonego jeszcze procesu budowy, a więc także części budynku przeznaczone na nieruchomość wspólną. Taka interpretacja nie wyklucza, rzecz jasna, możliwości powierzenia dalszego wykonywania umowy tylko w części dotyczącej określonego lokalu, jeżeli uzasadnia to stan zaawansowania robót. Dopuszcza też ona powierzenie, na  żądanie choćby jednego z nabywców mających wspólny interes  w  wybudowaniu nieruchomości wspólnej, powierzenie wykonania umowy w tym zakresie innemu wykonawcy. W takim przypadku sytuacja nabywców przypomina sytuację wielości wierzycieli w przypadku świadczenia niepodzielnego. Wprawdzie nie są oni stroną jednej umowy, lecz wierzycielami z  różnych umów, jednakże myśl wyrażona w art. 381 KC pozostaje tu aktualna. Każdy z nich może żądać spełnienia całego świadczenia, co jednak nie może naruszać interesów pozostałych wierzycieli. Każdy z nabywców może zatem doprowadzić do powierzenia nowemu wykonawcy dalszego wykonywania umowy ze skutkiem dla innych, realizując swój interes, tyle że na mocy orzeczenia sądu uwzględniającego interes pozostałych nabywców.
 
Powierzenie innemu wykonawcy dalszego wykonywania umowy developerskiej odnosić się tylko do wynikającego z tej umowy zobowiązania do wybudowania domu. Obowiązki innego wykonawcy wyznacza sąd. Może powierzyć mu wybudowanie całego domu, jak i jego części (np. określonego lokalu). Przyjąć  należy, zakres obowiązków innego wykonawcy może obejmować czynności związane z organizacją procesu inwestycyjnego, w tym nadzór inwestorski. Będzie to uzasadnione zwłaszcza w przypadku powierzenia wybudowania domu jako całości. Decyzja w przedmiocie powierzenia wybudowania domu innemu wykonawcy nie mogłaby być skutecznie realizowana, gdyby właściciel gruntu, korzystając z uprawnień przysługujących mu w procesie inwestycyjnym, podejmował działania zakłócające ten proces.
 
Nie ma natomiast podstaw do uznania, że obowiązki innego wykonawcy mogą obejmować zobowiązania do wyodrębnienia własności lokalu i przeniesienia tego prawa na nabywcę. Przymusowe wykonanie tych zobowiązań następuje na  podstawie art. 64 KC. Nie zachodzi zatem potrzeba stosowania w tym zakresie art. 9 ust. 3 UWłasnLokali.
W piśmiennictwie wskazuje się, że do określenie źródła obowiązku nowego wykonawcy a także relacji w jakiej pozostaje ono do dotychczasowych obowiązków właściciela gruntu przydatne mogą być różne konstrukcje prawne.
Można bronić poglądu, że powierzenie wykonania umowy developerskiej innemu wykonawcy prowadzi do powstania między tym wykonawca a nabywcą (nabywcami) - na podstawie orzeczenia sądu - nowego stosunku prawnego, w  ramach którego wykonawca zobowiązuje się do wykonania powierzonej mu umowy w takim zakresie, w jakim nie została ona należycie wykonana przez właściciela gruntu. Oznacza to wygaśnięcie zobowiązania dłużnika - właściciela gruntu do wybudowania domu w całości lub w części  ze skutkiem ex nunc  i  konieczność traktowania go tak, jakby nie wykonał on zobowiązania z przyczyn, za które odpowiada. W rezultacie świadczenia spełnione dotychczas przez nabywców stają się świadczeniami nienależnymi w zakresie, w jakim wykraczają poza stopień zaawansowania procesu budowlanego. Podlegają one zwrotowi na rzecz nabywców, którzy mogą je wykorzystać w ramach stosunku prawnego z  nowym wykonawcą. Koszty związane z wykonywaniem umowy developerskiej w  ramach stosunku prawnego z nowym wykonawcą obciążają bezpośrednio nabywców, którzy - w zakresie, w jakim przekroczyły one koszty uzgodnione wcześniej z  właścicielem gruntu - mogą żądać ich zwrotu od pierwotnego wykonawcy. Powierzenie wykonywania umowy innemu wykonawcy prowadzić będzie zazwyczaj do odpowiedzialności odszkodowawczej właściciela gruntu wobec dotychczasowych wykonawców robót budowlanych, gdyż w zakresie, w  jakim obowiązek wybudowania domu przez właściciela wygasł, racje bytu tracą również umowy z pierwotnymi wykonawcami.
Przedstawiona wyżej konstrukcja prawna zbliżona jest do przyjmowanej w  doktrynie w kontekście art. 480 KC. Na gruncie tego unormowania może dojść do zawiązania stosunku zobowiązaniowego pomiędzy wierzycielem a osobą trzecią.  W takim przypadku wierzyciel jest zobowiązany względem osoby trzeciej, która nie może dochodzić wynagrodzenia za wykonanie czynności bezpośrednio od dłużnika. Wierzyciel ma jednak względem tego dłużnika roszczenie o zwrot zwiększonych kosztów wykonania czynności.
W podobny sposób traktowane jest w doktrynie powierzenie poprawienia lub dalszego wykonania dzieła innej osobie na koszt i niebezpieczeństwo przyjmującego zamówienie. Wskazuje się bowiem, że między przyjmującym zamówienie a osobą trzecią, której zamawiający powierzył wykonanie czynności, nie powstaje żaden bezpośredni stosunek prawny. Przyjmujący zamówienie ponosi ewentualne wyższe koszty poprawienia lub dokończenia dzieła.
 
Powierzenie wykonywania umowy developerskiej może zostać oparte również na innej konstrukcji prawnej. Skoro w art. 9 ust. 3 UWłasnLokali jest mowa o  powierzeniu wykonywania umowy developerskiej, to można też przyjąć, że nie chodzi tu o wykreowanie zupełnie nowego stosunku prawnego miedzy nowym wykonawcą a nabywcą (nabywcami), lecz o odjęcie właścicielowi gruntu, w całości lub w części, na rzecz nowego wykonawcy możliwości wykonywania umów developerskich w zakresie procesu budowlanego osobiście lub także za pomocą wybranych przez właściciela gruntu podmiotów. W świetle takiego rozwiązania, nowy wykonawca nie staje się stroną umów developerskich, lecz podmiotem, za  pomocą którego - z mocy orzeczenia sądu - dłużnik, niezależnie od swej woli, wykonuje te umowy i za działania którego ponosi odpowiedzialność w stosunku do nabywców. Między nowym wykonawcą, a właścicielem gruntu powstałby zatem bez umowy stosunek prawny, na podstawie którego nowy wykonawca byłby zobowiązany do wykonania projektu inwestycyjnego przewidzianego w umowie developerskiej (jego części), właściciel gruntu byłby zaś zobowiązany do zapłaty stosownego wynagrodzenia. Stosunek między właścicielem gruntu a nabywcami lokali w zasadzie nie uległby zmianie. Dopuścić jednak należałoby możliwość zmiany terminu wybudowania domu, jeżeli dotrzymanie pierwotnego terminu nie byłoby możliwe. Trudno bowiem byłoby uznać, że z uwagi na przekroczenie pierwotnego terminu nabywcy mieliby prawo do odstąpienia od umowy po  powierzeniu jej wykonania innemu wykonawcy.
W świetle powyższych rozważań należy uznać, że obie przedstawione  konstrukcje prawne mieszczą się w formule powierzenia dalszego wykonywania umowy na koszt i niebezpieczeństwo właściciela gruntu i każda z nich pozostaje w  dyspozycji sądu. Zastosowanie pierwszej skutkuje powstanie stosunku prawnego między nabywcami a nowym wykonawcą, drugiej - stosunku między nowym  wykonawcą a właścicielem gruntu. Nie ulega zatem wątpliwości, że powierzenie wykonania umowy wymaga zgody nowego wykonawcy i że powinien on być uczestnikiem postępowania (art. 510 § 1 KPC) oraz zostać wskazany w treści orzeczenia. Nie ma przeszkód, aby innym wykonawcą był podmiot, którego łączy już z inwestorem umowa o roboty budowlane, albo nabywca (nabywcy). Może to być bowiem każdy podmiot, który daje rękojmię należytego wykonania umowy. W sytuacji, gdy dotychczasowy wykonawca robót budowlanych nie odpowiada za wadliwe lub sprzeczne z umowa wykonywanie umowy developerskiej, powierzenie mu jej dalszego wykonywania może być rozwiązaniem najbardziej racjonalnym.
 
Treść stosunku prawnego powstającego na podstawie orzeczenia sądu powinna zostać określona w taki sposób, aby strony tego stosunku wiedziały, jakie przysługują im prawa i jakie ciążą na nich obowiązki. W podstawowym zakresie treść ta wynika z pierwotnej umowy developerskiej. Wystarczające zatem może być odesłanie do jej postanowień. Należy jednak przyjąć, że warunki wynikające z tej umowy, w szczególności termin jej wykonania i wynagrodzenie należne wykonawcy,  mogą zostać przez sąd zmodyfikowane.
Z tych wszystkich względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji postanowienia (art. 390 KPC).

---

CategoryWlasnoscLokali CategoryOrzecznictwoSaduNajwyzszego