Protokół zmian strony TransgranicznyPublicznyTransprtZbiorowyPorozumienie
Dodane:
=====Dopuszczalność zawarcia pomiędzy polską gminą a zagraniczną jednostką administracyjną porozumienia w sprawie powierzenia realizacji publicznego transportu zbiorowego w strefie transgranicznej=====
Usunięte:
==opinia prawna==
Dodane:
Zgodnie z prawem polskim gmina jest upoważniona do zawarcia porozumienia międzygminnego o powierzeniu wykonywania transportu na jej obszarze z odpowiednią jednostką administracyjną z zagranicy, o ile prawo krajowe tejże pozwala również na zawarcie takiego porozumienia.
Usunięte:
Dodane:
((3)) Słowacja
Tutaj również można sięgnąć do [[msw.gov.pl/download/1/10996/POROZUMIENIE.pdf Porozumienia między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej o współpracy transgranicznej sporządzonego w Warszawie 18.08.1994]].
Po stronie niemieckiej jedynym odpowiednikiem byłby Art. 28 ust. 2 zd. 1-2 GG, jeżeli w ogóle dałoby się go zastosować.
Jednakże do skuteczności takiego porozumienia niezbędne jest równoległe upoważnienie dla zagranicznej jednostki (gminy), z którego by wynikała dopuszczalność zawarcia tego porozumienia i przyjęcie zadania do wykonania. Tylko z niektórymi państwami Polska posiada odpowiednie porozumienia, dopuszczające bezpośrednie kontaktowanie się jednostek samorządowych.
Tutaj również można sięgnąć do [[msw.gov.pl/download/1/10996/POROZUMIENIE.pdf Porozumienia między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej o współpracy transgranicznej sporządzonego w Warszawie 18.08.1994]].
Po stronie niemieckiej jedynym odpowiednikiem byłby Art. 28 ust. 2 zd. 1-2 GG, jeżeli w ogóle dałoby się go zastosować.
Jednakże do skuteczności takiego porozumienia niezbędne jest równoległe upoważnienie dla zagranicznej jednostki (gminy), z którego by wynikała dopuszczalność zawarcia tego porozumienia i przyjęcie zadania do wykonania. Tylko z niektórymi państwami Polska posiada odpowiednie porozumienia, dopuszczające bezpośrednie kontaktowanie się jednostek samorządowych.
Usunięte:
Jednakże do skuteczności takiego porozumienia niezbędne jest równoległe upoważnienie dla zagranicznej jednostki (gminy), z którego by wynikała dopuszczalność zawarcia tego porozumienia i przyjęcie zadania do wykonania.
Dodane:
((2)) Przyjęcie zobowiązania przez jednostkę zagraniczną
Jednocześnie też zagraniczna jednostka samorządowa musiałaby być upoważniona do zawarcia takiego samego porozumienia i przyjęcia zadania do realizacji. Brak jest jednakże podstaw prawnych
((3)) Niemcy
Po stronie niemieckiej jedynym odpowiednikiem byłby Art. 28 ust. 2 zd. 1-2 GG.
((3)) Czechy
Możliwość bezpośredniej kooperacji podmiotów samorządowych z Polski i Czech wynika z zawartego na mocy Konwencji Madryckiej porozumienia rządowego o współpracy transgranicznej ([[https://mswia.gov.pl/download/1/10963/UCHWALAiPOROZUMIENIE.pdf Porozumienie między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej o współpracy transgranicznej sporządzone w Warszawie 8.9.1994 r., zob. uchwała Rady Ministrów nr 106/94 z 21.12.1994 r. (RM 111-113-94)]]). Upoważnia ono do zawierania przez władze lokalne i regionalne umów i porozumień, na mocy których mogą być tworzone wspólne przedsiębiorstwa, spółki, stowarzyszenia i fundacje (art. 5 ust. 2 Porozumienia). Porozumienie nie reguluje jednak istotnych szczegółów związanych z funkcjonowaniem tego typu podmiotów.
Analizowana sytuacja dotyczy wobec tego publicznego transportu zbiorowego realizowanego w strefie transgranicznej. W niniejszej sytuacji można więc z polskiej strony zastosować art. 7 ust. 3 w zw. z ust. 1 pkt 1 lit b) UPTZ, z którego wynika dopuszczalność zawarcia porozumienia między polską gminą a zagraniczną jednostką administracyjną w zakresie realizacji transportu zbiorowego w strefie transgranicznej.
Jednakże do skuteczności takiego porozumienia niezbędne jest równoległe upoważnienie dla zagranicznej jednostki (gminy), z którego by wynikała dopuszczalność zawarcia tego porozumienia i przyjęcie zadania do wykonania.
Jednocześnie też zagraniczna jednostka samorządowa musiałaby być upoważniona do zawarcia takiego samego porozumienia i przyjęcia zadania do realizacji. Brak jest jednakże podstaw prawnych
((3)) Niemcy
Po stronie niemieckiej jedynym odpowiednikiem byłby Art. 28 ust. 2 zd. 1-2 GG.
((3)) Czechy
Możliwość bezpośredniej kooperacji podmiotów samorządowych z Polski i Czech wynika z zawartego na mocy Konwencji Madryckiej porozumienia rządowego o współpracy transgranicznej ([[https://mswia.gov.pl/download/1/10963/UCHWALAiPOROZUMIENIE.pdf Porozumienie między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej o współpracy transgranicznej sporządzone w Warszawie 8.9.1994 r., zob. uchwała Rady Ministrów nr 106/94 z 21.12.1994 r. (RM 111-113-94)]]). Upoważnia ono do zawierania przez władze lokalne i regionalne umów i porozumień, na mocy których mogą być tworzone wspólne przedsiębiorstwa, spółki, stowarzyszenia i fundacje (art. 5 ust. 2 Porozumienia). Porozumienie nie reguluje jednak istotnych szczegółów związanych z funkcjonowaniem tego typu podmiotów.
Analizowana sytuacja dotyczy wobec tego publicznego transportu zbiorowego realizowanego w strefie transgranicznej. W niniejszej sytuacji można więc z polskiej strony zastosować art. 7 ust. 3 w zw. z ust. 1 pkt 1 lit b) UPTZ, z którego wynika dopuszczalność zawarcia porozumienia między polską gminą a zagraniczną jednostką administracyjną w zakresie realizacji transportu zbiorowego w strefie transgranicznej.
Jednakże do skuteczności takiego porozumienia niezbędne jest równoległe upoważnienie dla zagranicznej jednostki (gminy), z którego by wynikała dopuszczalność zawarcia tego porozumienia i przyjęcie zadania do wykonania.
Usunięte:
Analizowana sytuacja dotyczy wobec tego publicznego transportu zbiorowego realizowanego w strefie transgranicznej. W niniejszej sytuacji można więc zastosować art. 7 ust. 3 w zw. z ust. 1 pkt 1 lit b) UPTZ, z którego wynika dopuszczalność zawarcia porozumienia między polską gminą a zagraniczną jednostką administracyjną w zakresie realizacji transportu zbiorowego w strefie transgranicznej.
Dodane:
Ponadto z mocy art. 288 zd. 2 TFUE (Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w brzmieniu z dnia 9 maja 2008 r. (Dz.Urz. UE C 83, z dnia 30.3.2010, str. 47 i nast.)) obowiązują w Polsce bezpośrednio przepisy rozporządzenie (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczące usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 (Dz.Urz. UE L 315, z dnia 3 grudnia 2007, str. 1-13). Rozporządzenie to jest również wymienione jako miarodajny akt prawny w {{pu przepis="art. 3 ust. 1 pkt 1 UPTZ"}}.
Ustawa nie precyzuje ani samego pojęcia lokalnego transportu zbiorowego ani szczegółowych zasad wykonywania tego zadania. Konieczne jest więc sięgnięcie do definicji zawartych w ustawie o publicznym transporcie zbiorowym. Posługuje się ona pojęciem zbliżonym, a mianowicie pojęciem „publicznego transportu zbiorowego”. Jest nim, jak wynika z {{pu przepis="art. 4 pkt 14 UPTZ"}}, powszechnie dostępny regularny przewóz osób wykonywany w określonych odstępach czasu i po określonej linii komunikacyjnej, liniach komunikacyjnych lub sieci komunikacyjnej. Uwzględniając konieczność, aby był to transport lokalny, można uznać, że będzie nim publiczny transport zbiorowy, wykonywany w granicach administracyjnych jednej gminy lub gmin sąsiadujących, które zawarły stosowne porozumienie lub które utworzyły związek międzygminny (por. {{pu przepis="art. 4 pkt 3 UPTZ"}}).
Art. 7 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 UPTZ wychodzi z założenia, że organizacja transportu w strefie transgranicznej może być gminie powierzona przez inną jednostką administracyjną. Zgodnie z definicją z {{pu przepis="art. 4 pkt 17 UPTZ"}} immanentną cechą strefy transgranicznej jest to, że obejmuje ona z natury rzeczy zarówno terytorium RP jak i gmin państw sąsiednich. Oznacza to, że ustawodawca przewidział powierzanie organizacji publicznego transportu zbiorowego również w kontekście transgranicznym.
Z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. b) w zw. z {{pu przepis="art. 7 ust. 3 UPTZ"}} i {{pu przepis="art. 74 ust. 1 USamorzGm"}} wynika wobec tego norma, iż polska gmina może zawrzeć z odpowiednią jednostką administracyjną Niemiec, porozumienie o przekazaniu zadania organizacji publicznego transportu zbiorowego realizowanego w strefie transgranicznej.
Warunkiem zastosowania tej tezy w sytuacji, będącej przedmiotem analizy, jest ustalenie, czy planowany przewóz na linii komunikacyjnej między polską i niemiecką gminą jest przewozem osób w publicznym transporcie zbiorowym na linii komunikacyjnej, którego realizacja nastąpi w strefie transgranicznej i w określonej ustawowo formie. Należy także ustalić, czy nie występują tutaj przesłanki negatywne określone w {{pu przepis="art. 2 UPTZ"}}.
Publicznym transportem zbiorowym jest powszechnie dostępny regularny przewóz osób wykonywany w określonych odstępach czasu i po określonej linii komunikacyjnej, liniach komunikacyjnych lub sieci komunikacyjnej ({{pu przepis="art. 4 pkt 14 UPTZ"}}). Natomiast linią komunikacyjną jest połączenie komunikacyjne na sieci dróg publicznych wraz z oznaczonymi miejscami do wsiadania i wysiadania pasażerów (art. 4 pkt 5 lit a) UPTZ).
Strefę transgraniczną tworzy obszar co najmniej jednej gminy (lub jednego powiatu lub co najmniej jednego województwa), na którym operator publicznego transportu zbiorowego świadczy usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego, o ile jest położony bezpośrednio przy granicy Polski i obejmuje również obszar odpowiedniej jednostki administracyjnej położonej poza granicą Polski na terytorium sąsiedniego państwa ({{pu przepis="art. 4 pkt 17 UPTZ"}}).
Ustawa dotyczy transportu wykonywanego w formie transportu drogowego, kolejowego, innego szynowego, linowego, linowo-terenowego, morskiego lub w żegludze śródlądowej ({{pu przepis="art. 1 ust. 1 UPTZ"}}). Transportem drogowym jest przewóz osób pojazdami samochodowymi (zob. {{pu przepis="art. 4 pkt 18 UPTZ"}} w zw. z {{pu przepis="art. 4 pkt 3 UTransDrog"}} i {{pu przepis="art. 4 pkt 2 UTransDrog"}} ).
Z {{pu przepis="art. 2 pkt 1 UPTZ"}} wynika, iż nie podlega regulacjom tejże ustawy regularny przewóz osób w międzynarodowym transporcie drogowym. Międzynarodowy transport drogowy wg {{pu przepis="art. 4 pkt 2 UTransDrog"}} to - w skrócie - przewóz osób lub rzeczy pojazdami samochodowymi z przekroczeniem granicy Rzeczypospolitej Polskiej.
Z tego wynikałoby, że transport w strefie transgranicznej, o którym mowa jest w {{pu przepis="art. 4 pkt 17 UPTZ"}} i który jest również związany z przewozem osób z przekroczeniem granicy Polski, byłby wyłączony z zakresu stosowania ustawy. Taki wniosek byłby jednakże sprzeczny z postanowieniem {{pu przepis="art. 1 ust. 1 UPTZ"}} i innymi, w których wyraźnie chodzi o regulacje związane z wykonywaniem przewozów transgranicznych.
Wyjściem z tej sytuacji jest uznanie, iż {{pu przepis="art. 2 pkt 1 UPTZ"}} ogranicza się do międzynarodowego transportu zbiorowego rozumianego jako międzynarodowy przewóz pasażerski. Pojęcie to nie obejmuje bowiem przewozów realizowanych w strefie transgranicznej ({{pu przepis="art. 4 pkt 6 UPTZ"}}).
CategoryOpiniePrawne CategoryPublicznyTransportZbiorowy
Ustawa nie precyzuje ani samego pojęcia lokalnego transportu zbiorowego ani szczegółowych zasad wykonywania tego zadania. Konieczne jest więc sięgnięcie do definicji zawartych w ustawie o publicznym transporcie zbiorowym. Posługuje się ona pojęciem zbliżonym, a mianowicie pojęciem „publicznego transportu zbiorowego”. Jest nim, jak wynika z {{pu przepis="art. 4 pkt 14 UPTZ"}}, powszechnie dostępny regularny przewóz osób wykonywany w określonych odstępach czasu i po określonej linii komunikacyjnej, liniach komunikacyjnych lub sieci komunikacyjnej. Uwzględniając konieczność, aby był to transport lokalny, można uznać, że będzie nim publiczny transport zbiorowy, wykonywany w granicach administracyjnych jednej gminy lub gmin sąsiadujących, które zawarły stosowne porozumienie lub które utworzyły związek międzygminny (por. {{pu przepis="art. 4 pkt 3 UPTZ"}}).
Art. 7 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 UPTZ wychodzi z założenia, że organizacja transportu w strefie transgranicznej może być gminie powierzona przez inną jednostką administracyjną. Zgodnie z definicją z {{pu przepis="art. 4 pkt 17 UPTZ"}} immanentną cechą strefy transgranicznej jest to, że obejmuje ona z natury rzeczy zarówno terytorium RP jak i gmin państw sąsiednich. Oznacza to, że ustawodawca przewidział powierzanie organizacji publicznego transportu zbiorowego również w kontekście transgranicznym.
Z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. b) w zw. z {{pu przepis="art. 7 ust. 3 UPTZ"}} i {{pu przepis="art. 74 ust. 1 USamorzGm"}} wynika wobec tego norma, iż polska gmina może zawrzeć z odpowiednią jednostką administracyjną Niemiec, porozumienie o przekazaniu zadania organizacji publicznego transportu zbiorowego realizowanego w strefie transgranicznej.
Warunkiem zastosowania tej tezy w sytuacji, będącej przedmiotem analizy, jest ustalenie, czy planowany przewóz na linii komunikacyjnej między polską i niemiecką gminą jest przewozem osób w publicznym transporcie zbiorowym na linii komunikacyjnej, którego realizacja nastąpi w strefie transgranicznej i w określonej ustawowo formie. Należy także ustalić, czy nie występują tutaj przesłanki negatywne określone w {{pu przepis="art. 2 UPTZ"}}.
Publicznym transportem zbiorowym jest powszechnie dostępny regularny przewóz osób wykonywany w określonych odstępach czasu i po określonej linii komunikacyjnej, liniach komunikacyjnych lub sieci komunikacyjnej ({{pu przepis="art. 4 pkt 14 UPTZ"}}). Natomiast linią komunikacyjną jest połączenie komunikacyjne na sieci dróg publicznych wraz z oznaczonymi miejscami do wsiadania i wysiadania pasażerów (art. 4 pkt 5 lit a) UPTZ).
Strefę transgraniczną tworzy obszar co najmniej jednej gminy (lub jednego powiatu lub co najmniej jednego województwa), na którym operator publicznego transportu zbiorowego świadczy usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego, o ile jest położony bezpośrednio przy granicy Polski i obejmuje również obszar odpowiedniej jednostki administracyjnej położonej poza granicą Polski na terytorium sąsiedniego państwa ({{pu przepis="art. 4 pkt 17 UPTZ"}}).
Ustawa dotyczy transportu wykonywanego w formie transportu drogowego, kolejowego, innego szynowego, linowego, linowo-terenowego, morskiego lub w żegludze śródlądowej ({{pu przepis="art. 1 ust. 1 UPTZ"}}). Transportem drogowym jest przewóz osób pojazdami samochodowymi (zob. {{pu przepis="art. 4 pkt 18 UPTZ"}} w zw. z {{pu przepis="art. 4 pkt 3 UTransDrog"}} i {{pu przepis="art. 4 pkt 2 UTransDrog"}} ).
Z {{pu przepis="art. 2 pkt 1 UPTZ"}} wynika, iż nie podlega regulacjom tejże ustawy regularny przewóz osób w międzynarodowym transporcie drogowym. Międzynarodowy transport drogowy wg {{pu przepis="art. 4 pkt 2 UTransDrog"}} to - w skrócie - przewóz osób lub rzeczy pojazdami samochodowymi z przekroczeniem granicy Rzeczypospolitej Polskiej.
Z tego wynikałoby, że transport w strefie transgranicznej, o którym mowa jest w {{pu przepis="art. 4 pkt 17 UPTZ"}} i który jest również związany z przewozem osób z przekroczeniem granicy Polski, byłby wyłączony z zakresu stosowania ustawy. Taki wniosek byłby jednakże sprzeczny z postanowieniem {{pu przepis="art. 1 ust. 1 UPTZ"}} i innymi, w których wyraźnie chodzi o regulacje związane z wykonywaniem przewozów transgranicznych.
Wyjściem z tej sytuacji jest uznanie, iż {{pu przepis="art. 2 pkt 1 UPTZ"}} ogranicza się do międzynarodowego transportu zbiorowego rozumianego jako międzynarodowy przewóz pasażerski. Pojęcie to nie obejmuje bowiem przewozów realizowanych w strefie transgranicznej ({{pu przepis="art. 4 pkt 6 UPTZ"}}).
CategoryOpiniePrawne CategoryPublicznyTransportZbiorowy
Usunięte:
Ustawa nie precyzuje ani samego pojęcia lokalnego transportu zbiorowego ani szczegółowych zasad wykonywania tego zadania. Konieczne jest więc sięgnięcie do definicji zawartych w ustawie o publicznym transporcie zbiorowym. Posługuje się ona pojęciem zbliżonym, a mianowicie pojęciem „publicznego transportu zbiorowego”. Jest nim, jak wynika z art. 4 pkt 14 UPTZ, powszechnie dostępny regularny przewóz osób wykonywany w określonych odstępach czasu i po określonej linii komunikacyjnej, liniach komunikacyjnych lub sieci komunikacyjnej. Uwzględniając konieczność, aby był to transport lokalny, można uznać, że będzie nim publiczny transport zbiorowy, wykonywany w granicach administracyjnych jednej gminy lub gmin sąsiadujących, które zawarły stosowne porozumienie lub które utworzyły związek międzygminny (por. art. 4 pkt 3 UPTZ).
Art. 7 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 UPTZ wychodzi z założenia, że organizacja transportu w strefie transgranicznej może być gminie powierzona przez inną jednostką administracyjną. Zgodnie z definicją z art. 4 pkt 17 UPTZ immanentną cechą strefy transgranicznej jest to, że obejmuje ona z natury rzeczy zarówno terytorium RP jak i gmin państw sąsiednich. Oznacza to, że ustawodawca przewidział powierzanie organizacji publicznego transportu zbiorowego również w kontekście transgranicznym.
Z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. b) w zw. z art. 7 ust. 3 UPTZ i {{pu przepis="art. 74 ust. 1 USamorzGm"}} wynika wobec tego norma, iż polska gmina może zawrzeć z odpowiednią jednostką administracyjną Niemiec, porozumienie o przekazaniu zadania organizacji publicznego transportu zbiorowego realizowanego w strefie transgranicznej.
Warunkiem zastosowania tej tezy w sytuacji, będącej przedmiotem analizy, jest ustalenie, czy planowany przewóz na linii komunikacyjnej między polską i niemiecką gminą jest przewozem osób w publicznym transporcie zbiorowym na linii komunikacyjnej, którego realizacja nastąpi w strefie transgranicznej i w określonej ustawowo formie. Należy także ustalić, czy nie występują tutaj przesłanki negatywne określone w art. 2 UPTZ.
Publicznym transportem zbiorowym jest powszechnie dostępny regularny przewóz osób wykonywany w określonych odstępach czasu i po określonej linii komunikacyjnej, liniach komunikacyjnych lub sieci komunikacyjnej (art. 4 pkt 14 UPTZ). Natomiast linią komunikacyjną jest połączenie komunikacyjne na sieci dróg publicznych wraz z oznaczonymi miejscami do wsiadania i wysiadania pasażerów (art. 4 pkt 5 lit a) UPTZ).
Strefę transgraniczną tworzy obszar co najmniej jednej gminy (lub jednego powiatu lub co najmniej jednego województwa), na którym operator publicznego transportu zbiorowego świadczy usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego, o ile jest położony bezpośrednio przy granicy Polski i obejmuje również obszar odpowiedniej jednostki administracyjnej położonej poza granicą Polski na terytorium sąsiedniego państwa (art. 4 pkt 17 UPTZ).
Ustawa dotyczy transportu wykonywanego w formie transportu drogowego, kolejowego, innego szynowego, linowego, linowo-terenowego, morskiego lub w żegludze śródlądowej (art. 1 ust. 1 UPTZ). Transportem drogowym jest przewóz osób pojazdami samochodowymi (zob. art. 4 pkt 18 UPTZ w zw. z {{pu przepis="art. 4 pkt 3 UTransDrog"}} i {{pu przepis="art. 4 pkt 2 UTransDrog"}} ).
Z art. 2 pkt 1 UPTZ wynika, iż nie podlega regulacjom tejże ustawy regularny przewóz osób w międzynarodowym transporcie drogowym. Międzynarodowy transport drogowy wg {{pu przepis="art. 4 pkt 2 UTransDrog"}} to - w skrócie - przewóz osób lub rzeczy pojazdami samochodowymi z przekroczeniem granicy Rzeczypospolitej Polskiej.
Z tego wynikałoby, że transport w strefie transgranicznej, o którym mowa jest w art. 4 pkt 17 UPTZ i który jest również związany z przewozem osób z przekroczeniem granicy Polski, byłby wyłączony z zakresu stosowania ustawy. Taki wniosek byłby jednakże sprzeczny z postanowieniem art. 1 ust. 1 UPTZ i innymi, w których wyraźnie chodzi o regulacje związane z wykonywaniem przewozów transgranicznych.
Wyjściem z tej sytuacji jest uznanie, iż art. 2 pkt 1 UPTZ ogranicza się do międzynarodowego transportu zbiorowego rozumianego jako międzynarodowy przewóz pasażerski. Pojęcie to nie obejmuje bowiem przewozów realizowanych w strefie transgranicznej (art. 4 pkt 6 UPTZ).
CategoryOpiniePrawne CategoryGospodarkaKomunalna CategoryPublicznyTransportZbiorowy
Dodane:
CategoryOpiniePrawne CategoryGospodarkaKomunalna CategoryPublicznyTransportZbiorowy
Usunięte:
Dodane:
====Dopuszczalność zawarcia pomiędzy polską gminą a zagraniczną jednostką administracyjną porozumienia w sprawie powierzenia realizacji publicznego transportu zbiorowego w strefie transgranicznej====
Usunięte:
Dodane:
====Dopuszczalność zawarcia transgranicznego porozumienia w sprawie powierzenia wykonywania zadania transportu publicznego====
