B/ORDERS IN MOTION - Centrum kompetencji o EUWT - PlanZrownowazonegoRozwojuPublicznegoTransportuZbiorowego

>>Zob. także:
Marcin Krzymuski, "Charakter prawny planów transportowych" [[http://www.tmir.sitkrp.org.pl/tmir/index.php?option=com_content&view=article&id=265:nr-1-2016&catid=32&Itemid=111&lang=pl Transport Miejski i Regionalny]] 1/2016, str. 11-16>> **Przedmiotem opracowania jest charakter prawny planu transportowego. Rozważania rozpoczęto od jednak od wyjaśnienia pojęcia planu transportowego. Opisano warunki niezbędne dla przyjęcia skutecznego planu transportowego ze szczególnym uwzględnieniem podmiotów zobowiązanych do uchwalenia planu oraz postępowania w zakresie uchwalenia planu. Wskazano również na skutki braku planu dla praktyki publicznego transportu zbiorowego. Całość zamykają rozważania dotyczące możliwości współpracy transgranicznej w zakresie planowania transportu zbiorowego.**

**Przedmiotem opracowania jest charakter prawny planu transportowego. Rozważania rozpoczęto od jednak od wyjaśnienia pojęcia planu transportowego. Opisano warunki niezbędne dla przyjęcia skutecznego planu transportowego ze szczególnym uwzględnieniem podmiotów zobowiązanych do uchwalenia planu oraz postępowania w zakresie uchwalenia planu. Wskazano również na skutki braku planu dla praktyki publicznego transportu zbiorowego. Całość zamykają rozważania dotyczące możliwości współpracy transgranicznej w zakresie planowania transportu zbiorowego.**

Ustawa nie decyduje o losach umowy, która wiązała organizatora i operatora. Jeżeli na skutek zmian w planie wykonanie przez operatora postanowień umowy o świadczenie usług PTZ stało się niemożliwe, należy sięgnąć po zasady ogólne prawa cywilnego. Zastosowanie znajdzie zatem klauzula rebus sic stantibus ({{pu przepis="art. 357(1) KC"}}) lub postanowienia o niemożliwości świadczenia ({{pu przepis="art. 475 KC"}}, {{pu przepis="art. 493 KC"}} i nast.). Odpowiedzialność za szkody poniesione przez operatora spowodowane zmianami w planie transportowym obejmuje zarówno straty jak i utracone korzyści (art. 361 § 2 KC).

Ustawa nie decyduje o losach umowy, która wiązała organizatora i operatora. Jeżeli na skutek zmian w planie wykonanie przez operatora postanowień umowy o świadczenie usług PTZ stało się niemożliwe, należy sięgnąć po zasady ogólne prawa cywilnego. Zastosowanie znajdzie zatem klauzula rebus sic stantibus ({{pu przepis="art. 3571 KC"}}) lub postanowienia o niemożliwości świadczenia ({{pu przepis="art. 475 KC"}}, {{pu przepis="art. 493 KC"}} i nast.). Odpowiedzialność za szkody poniesione przez operatora spowodowane zmianami w planie transportowym obejmuje zarówno straty jak i utracone korzyści (art. 361 § 2 KC).

**Przedmiotem opracowania jest charakter prawny planu transportowego. Rozważania rozpoczęto od jednak od wyjaśnienia pojęcia planu transportowego. Opisano warunki niezbędne dla przyjęcia skutecznego planu transportowego ze szczególnym uwzględnieniem podmiotów zobowiązanych do uchwalenia planu oraz postępowania w zakresie uchwalenia planu. Wskazano również na skutki braku planu dla praktyki publicznego transportu zbiorowego. Całość zamykają rozważania dotyczące możliwości współpracy transgranicznej w zakresie planowania transportu zbiorowego.**
Plan zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (tzw. plan transportowy) jest instytucją w miarę nową dla prawa polskiego. Wprowadzony został przepisami ustawy o publicznym transporcie zbiorowym z 2010 r. W ciągu czterech lat obowiązywania ustawy planom transportowym nie poświęcano mu zbyt wiele uwagi, choć jest jednak aktem doniosłym. Na jego podstawie podejmowane są działania faktyczne i prawne w celu osiągnięcia zamierzonego poziomu rozwoju transportu publicznego na obszarze organizatora ({{pu przepis="art. 8 pkt 1 UPTZ"}}). Plan transportowy tworzy ramy dla rozwoju zrównoważonego transportu publicznego, determinuje zachowania podmiotów publicznych i prywatnych, kształtuje ich wzajemne obowiązki i roszczenia. Stąd wynika konieczność zajęcia się bliżej jego naturą prawną i rolą w procesie kształtowania polityki publicznego transportu zbiorowego.
((1)) Pojęcie planu transportowego
Ustawodawca nie zdecydował się na zdefiniowanie pojęcia planu transportowego. Z jego pełnej nazwy „plan zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego” wynika, iż jest to dokument, który w sposób sformalizowany określa program zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego na obszarze właściwości organizatora, który go uchwala. Jest to więc, biorąc pod uwagę definicję ustawową zrównoważonego zbiorowego transportu publicznego ({{pu przepis="art. 4 pkt 28 UPTZ"}}), opis stanu publicznego transportu zbiorowego na obszarze organizatora oraz opis środków służących realizacji zamierzeń organizatora względem publicznego transportu zbiorowego na obszarze jego właściwości. Plan wytycza zatem kierunki działań podejmowanych przez organizatora.
((1)) Doniosłość prawna planu transportowego
Plan transportowy ma decydujący wpływ na każdy przejaw publicznego transportu zbiorowego na obszarze właściwości organizatora. Stanowi podstawę organizacji transportu publicznego ({{pu przepis="art. 15 ust. 1 pkt 2 UPTZ"}}). Stanowi także warunek sine qua non uruchomienia przewozów użyteczności publicznej. Stanowi odzwierciedlenie kondycji obszaru organizatora. Odzwierciedlają się w nim bowiem potrzeby ludności w zakresie publicznego transportu zbiorowego (por. {{pu przepis="art. 5 ust. 1 pkt 3) UPTZ"}} ).
((2)) Zasady organizacji rynku przewozów, {{pu przepis="art. 12 ust. 1 pkt 5) UPTZ"}}
Pod pojęciem „zasad organizacji przewozów” rozumieć należy m. in. w tym przewidywany tryb wyboru operatora publicznego transportu zbiorowego (§ 4 ust. 1 pkt 5 rozp. Ministra Infrastruktury z 2011 r. ). W planie należy zatem wskazać, ilu operatorów miałoby działać na danym rynku i w jaki sposób operatorzy będą wybierani. Zasady wyboru operatora ustalone zostały w rozporządzeniu (WE) nr 1370/2007 oraz w {{pu przepis="art. 19 i nast. UPTZ"}}.
((2)) Możliwość wykonywania przewozów użyteczności publicznej
Bez planu transportowego nie jest dopuszczalne wykonywanie przewozów użyteczności publicznej ({{pu przepis="art. 24 ust. 2 UPTZ"}}). Bez planu nie organizator nie może więc zdecydować się na realizację „powszechnie dostępnej usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego (…) w celu bieżącego i nieprzerwanego zaspokajania potrzeb przewozowych społeczności na danym obszarze” ({{pu przepis="art. 4 ust. 1 pkt 12 UPTZ"}}). W planie określa się bowiem obligatoryjnie sieć komunikacyjną, na której organizator planuje wykonywanie przewozów o charakterze użyteczności publicznej ({{pu przepis="art. 12 ust. 1 pkt 1 UPTZ"}}). Przewozy użyteczności publicznej na sieci, liniach lub linii komunikacyjnej wykonuje operator na podstawie umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego (art. 4 ust. 1 pkt 8 UPTZ). Umowa przyznaje operatorowi prawo i zobowiązuje go do wykonywania określonych usług związanych z wykonywaniem przewozu o charakterze użyteczności publicznej ({{pu przepis="art. 4 ust. 1 pkt 24 UPTZ"}}). Tylko i wyłącznie na podstawie umowy operator może otrzymać rekompensatę ({{pu przepis="art. 4 ust. 1 pkt 15 UPTZ"}} w zw. z {{pu przepis="art. 50 ust. 1 pkt 2 UPTZ"}}). Pośrednio plan wpływa zatem także na finansowanie publicznego transportu zbiorowego.
Kolejną konsekwencją planów, a bardziej ich braku, jest ograniczenie obowiązywania okresu umów o świadczenie usług PTZ. Ustawa przewiduje maksymalne okresy, na jakie można zawrzeć umowę, w {{pu przepis="art. 25 ust. 2 UPTZ"}}. Jednakże brak planu transportowego powodował do końca lutego 2014 r., że umowy mogły być zawarte na okres maksymalnie trzyletni ({{pu przepis="art. 84 ust. 2 pkt 3 UPTZ"}}). Od 1.3.2014 r. zawarcie umów na świadczenie usług PTZ z organizatorem, który planu nie uchwalił, nie jest możliwe. Jest to więc potwierdzenie tezy, że nie można realizować przewozów użyteczności publicznej bez planu transportowego.
((2)) Plan transportowy a inne zezwolenia
Natomiast plan nie ma – jak się wydaje – znaczenia przy wydawaniu decyzji administracyjnej o potwierdzeniu zgłoszenia wykonywania przewozów. Plan dotyczy bowiem linii i sieci, na których wykonywane są przewozy użyteczności publicznej. Potwierdzenie wykonywania przewozów dotyczy natomiast przewozów niebędących przewozami o charakterze użyteczności publicznej ({{pu przepis="art. 30 ust. 1 UPTZ"}}).
Plan transportowy może wpływać na zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych ({{pu przepis="art. 18 i nast. UTransDrog"}}). Wprawdzie zezwolenia te będą wydawane na okres maksymalnie do 31.12.2016 r. (art. 79 ust. 1 i 2 UPTZ). Już teraz jednak można, na podstawie {{pu przepis="art. 79 ust. 3 UPTZ"}}, odmówić udzielenia, zmiany lub przedłużenia takiego zezwolenia, jeżeli na podstawie planu transportowego na usługę objętą zezwoleniem została podpisana umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego z operatorem publicznego transportu zbiorowego.
((1)) Charakter prawny planu transportowego
((2)) Plan transportowy jako akt prawa miejscowego
Plan transportowy uchwalony przez właściwe organy jednostek samorządu terytorialnego stanowi akt prawa miejscowego ({{pu przepis="art. 9 ust. 3 UPTZ"}}). Jest więc aktem normatywnym, powszechnie obowiązującym na obszarze jednostki, która go uchwaliła (por. 87 ust. 2 i art. 94 zd. 1 Konstytucji). Natomiast plan uchwalany przez ministra ma status rozporządzenia, a więc również aktu powszechnie obowiązującego, lecz wydawanego na podstawie i w granicach upoważnienia ustawowego (art. 92 Konstytucji).
Plan transportowy, jako źródło prawa powszechnie obowiązującego, musi być respektowany przez wszystkie podmioty działające na obszarze jednostki, która go uchwaliła. Obejmuje więc swoim działaniem organizatora, operatora, przewoźnika oraz osoby korzystające z publicznego transportu zbiorowego (pasażerów). Podwójna rola przypada więc tutaj organizatorowi. Jest on z jednej strony uchwałodawcą, zaś z drugiej - zgodnie z {{pu przepis="art. 4 ust. 1 pkt 9 UPTZ"}} in fine "organem właściwym" w rozumieniu rozp. 1370/2007.
Akty prawa miejscowego muszą zawierać normy o charakterze abstrakcyjnym i generalnym. Oznacza to, iż zapisy planu transportowego powinny być ujęte w sposób uniwersalny. Przydanie planowi transportowemu charakteru normatywnego oznacza z kolei, że jego postanowienia wyznaczają adresatom określony sposób zachowania się poprzez wyartykułowanie nakazów, zakazów oraz przyznanie określonych uprawnień. Plan stanowi zatem źródło przepisów, które – o ile spełniają wszelkie kryteria formalne i materialne – mogą ograniczać ich wolność działania , ale mogą także generować określone roszczenia cywilnoprawne i publicznoprawne. W praktyce transportu kolejowego wskazuje się np. że „w przypadku kolizji pomiędzy wnioskami o przydział trasy dla poszczególnych przewozów pasażerskich zarządca powinien respektować zarówno treść ogłoszonych planów transportowych, jak i postanowienia zawartych umów o świadczenie usług publicznych.”
Z {{pu przepis="art. 9 ust. 3 UPTZ"}} wynikałoby, że tylko plany stanowione przez organizatorów będących jednostkami samorządu terytorialnego mają status akt prawa miejscowego. Jednakże przeważa pogląd, że taką kompetencję powinny mieć również związki. Na nie przechodzą bowiem prawa i obowiązki związane z wykonywaniem zadań przekazanych przez członków, którzy utworzyli związek (art. 64 ust. 3 ust. o samorządzie gminnym, art. 65 ust. 3 ust. o samorządzie powiatowym).
((2)) Plany transportowe w hierarchii źródeł prawa o publicznym transporcie zbiorowym
W hierarchii źródeł prawa plany transportowe jako akty prawa miejscowego mają rangę podustawową (por. art. 94 Konstytucji).
plany zajmują wyższą pozycję niż umowy pomiędzy organizatorami i operatorami. Znajdują się jednak niżej niż ustawy. Można zatem uchylić ich postanowienia z uwagi na niezgodność postanowień planu z aktami wyższego rzędu (ustawą, ratyfikowaną umową międzynarodową, Konstytucją). Natomiast akty prawa miejscowego mają taką samą moc obowiązywania jak rozporządzenia, gdyż jedne i drugie wydawane są na podstawie delegacji ustawowej. Zajmują więc równoległą pozycje w hierarchii źródeł prawa.
Natomiast w omawianym zakresie mniejsze znaczenie ma prawo europejskie. Sytuacja konfliktu pomiędzy zapisami planu i bezpośrednio obowiązujących rozporządzeń (art. 288 ust. 2 TFUE) raczej nie będzie miała miejsca.
Uprawnione do weryfikowania zgodności postanowień planu z aktami wyższego rzędu są sądy administracyjne.
((1)) Obowiązek uchwalenia planu
{{pu przepis="Art. 9 ust. 1 UPTZ"}} nakłada na niektóre organy komunalne i administracji centralnej obowiązek sporządzenia planu zrównoważonego rozwoju transportu publicznego. Obowiązek ten istnieje jednak wyłącznie wówczas, gdy organizator spełnia kryteria określone w {{pu przepis="art. 9 ust. 1 UPTZ"}} oraz zamierza organizować przewozy o charakterze użyteczności publicznej.
Jednostki samorządu terytorialnego (gmina, powiat, związki międzygminne, związki powiatowe oraz związki powiatowo-gminne) są zobowiązane do podjęcia uchwały o planie transportowym w sytuacji, gdy spełniają określone wymagania demograficzne. Jest to kryterium dynamiczne, które wraz ze zmianami demograficznymi może spowodować powstanie albo ustanie obowiązku uchwalenia planu. Zakres podmiotowy obowiązku uchwalenia planu pokrywa się z systemem zadań nałożonych na jednostki samorządu terytorialnego w ustawach samorządowych (zob. więc {{pu przepis="art. 7 ust. 1 pkt 4 USamorzGm"}}, {{pu przepis="art. 4 ust. 1 pkt 6 USamorzPowiat"}}, {{pu przepis="art. 14 ust. 1 pkt 10 USamorzWoj"}}). Natomiast minister właściwy dla spraw transportu opracowuje plan dla linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w międzywojewódzkich i międzynarodowych przewozach pasażerskich w transporcie kolejowym.
Wyliczenie w {{pu przepis="art. 9 ust. 1 UPTZ"}} jest enumeratywne. Jednakowoż ten wyczerpujący charakter relatywizuje {{pu przepis="art. 9 ust. 2 UPTZ"}}, który stwierdza, że w razie niespełnienia kryterium demograficzno-prawne, sporządzenie planu jest fakultatywne, Wydaje się, że mimo wszystko obowiązek taki istnieje, jeżeli organizator planuje wykonywanie przewozów użyteczności publicznej. Ten status przyznaje się przewozom, które są powszechnie dostępne i są realizowane w celu bieżącego i nieprzerwanego zaspokajania potrzeb przewozowych społeczności na swoim obszarze ({{pu przepis="art. 4 pkt 12 UPTZ"}}).
((1)) Tryb uchwalenia planu transportowego
Ten proces rozpoczyna opracowanie planu. Opinie dotyczące projektu ({{pu przepis="art. 10 UPTZ"}} ). Kto jest uprawniony? Skutki nieuznania wniosków w nich zawartych zob. {{pu przepis="art. 101 USamorzGm"}}).
Następnie podejmowana jest uchwała o przyjęciu planu. Ogłoszenie planu (art. 13 pkt 2 i 10 ust. o ogłaszaniu aktów normatywnych oraz {{pu przepis="art. 13 ust. 5 UPTZ"}}).
W razie potrzeby przeprowadza się aktualizację planu transportowego. Tryb ?
Ustawa nakłada na ministra właściwego do spraw transportu obowiązek sporządzenia planu w terminie 18 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy ({{pu przepis="art. 84 ust. 1 UPTZ"}}). Minister spóźnił się z ogłoszeniem planu o 2 miesiące, gdyż rozporządzenie weszło w życie 31.10.2012 r. Nie przewidziano jednak sankcji za brak planu. Teoretycznie w czasie, gdy rozporządzenia jeszcze nie było, powinny były być wstrzymane przewozy użyteczności publicznej. Nie zdecydowano się jednak na formalistyczne postępowanie i przewozy były prowadzone bez zmian. Pozostałe jednostki, spełniające powyższe dwa kryteria, powinny były sporządzić plan do końca lutego 2014 r. (trzy lata od dnia wejścia w życie UPTZ). Jednak i dla tych sytuacji nie zastrzeżono sankcji, poza brakiem możliwości wykonywania przewozów użyteczności publicznej.
((1)) Wymagania merytoryczne wobec planu
Treść tego planu określa bliżej {{pu przepis="art. 12 ust. 1 UPTZ"}} oraz akt wykonawczy . Dopuszczalność określenia treści planu transportowego w rozporządzeniu w świetle art. 94 Konstytucji nie powinna budzić większych kontrowersji.
W planie muszą być ujęte wszystkie linie komunikacyjne, na których będą wykonywane przewozy o charakterze użyteczności publicznej (uzasadnienie do projektu ustawy - pkt 3). Dopuszczalne, ale nie zalecane jest uwzględnienie również linii komunikacyjnych, na których wykonywane będą przewozy komercyjne.
1) wykorzystywane były różne środki transportu i promowane były przyjazne dla środowiska i wyposażone w nowoczesne rozwiązania techniczne środki transportu (por. {{pu przepis="art. 4 pkt 25 UPTZ"}}).
Plany organizatorów niższego rzędu muszą uwzględniać postanowienia planów ustanowionych przez organy wyższego szczebla organizacji ({{pu przepis="art. 11 UPTZ"}}). Jest to rozwiązanie znane z prawa planowania przestrzennego (por. {{pu przepis="art. 11 pkt 4 UPlanZagospPrzestrz"}} ).
((1)) Ochrona prawna przed postanowieniami planu
((2)) Zaskarżanie postanowień planu
Plany transportowe jednostek samorządu terytorialnego mogą być zaskarżane na zasadach przewidzianych w art. 101 ust. o samorządzie gminnym, art. 87 ust. o samorządzie powiatowym i art. 90 ust. o samorządzie województwa. Natomiast plany związków (gminnych, powiatowych, powiatowo-gminnych, metropolitalnych) mogą być zaskarżane stosownie do
Dla skarg przeciw planom transportowym ustawa otwiera drogę przed sądami administracyjnymi (zob. także art. 3 § 2 pkt 5 PrPostSądAdm ).
Przesłanką zasadności skargi jest wykazanie naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia skarżącego przez uchwałę o ustanowieniu planu oraz wcześniejsze bezskuteczne wezwanie do usunięcia naruszenia.
((2)) Odpowiedzialność organizatora
Organizator może bowiem dokonywać zmian w planie, jeżeli zajdą ku temu uzasadnione potrzeby ({{pu przepis="art. 11 ust. 2 UPTZ"}}). Nie uwalnia go to od odpowiedzialności odszkodowawczej wobec operatora na skutek aktualizacji planu, jeżeli konsekwencją zmian będzie pogorszenie się warunków wykonywania umowy o świadczenie usług albo operator dozna szkody ({{pu przepis="art. 27 ust. 2 UPTZ"}}). Skoro uprawnionymi do podniesienia roszczenia są wyłącznie operatorzy, zmiany w przewozach komercyjnych na skutek zmiany planu nie mieszczą się w dyspozycji omawianego przepisu. Ewentualne roszczenia przewoźnik może zgłaszać na zasadach ogólnych ({{pu przepis="art. 417 KC"}} i {{pu przepis="art. 417(1) KC"}}).
{{pu przepis="Art. 27 ust. 2 UPTZ"}} stanowi samodzielną podstawę roszczenia operatora przeciwko organizatorowi. Podstawą odpowiedzialności jest tu naruszenie zaufania operatora co do trwałości postanowień planu transportowego. Przesłanką odpowiedzialności może być już samo pogorszenie warunków realizowania umowy. To sformułowanie wydaje się zbędne, gdyż miarodajna dla odpowiedzialności może być tylko szkoda poniesiona przez operatora. Trudno sobie wyobrazić bowiem pogorszenie warunków bez szkody. Ta jednak jest wymieniona jako odrębna przesłanka odpowiedzialności.
Ustawa nie decyduje o losach umowy, która wiązała organizatora i operatora. Jeżeli na skutek zmian w planie wykonanie przez operatora postanowień umowy o świadczenie usług PTZ stało się niemożliwe, należy sięgnąć po zasady ogólne prawa cywilnego. Zastosowanie znajdzie zatem klauzula rebus sic stantibus ({{pu przepis="art. 3571 KC"}}) lub postanowienia o niemożliwości świadczenia ({{pu przepis="art. 475 KC"}}, {{pu przepis="art. 493 KC"}} i nast.). Odpowiedzialność za szkody poniesione przez operatora spowodowane zmianami w planie transportowym obejmuje zarówno straty jak i utracone korzyści (art. 361 § 2 KC).
Spory pomiędzy operatorem i organizatorem z tego zakresu należą, jako sprawy cywilne, do właściwości sądów powszechnych ({{pu przepis="art. 1 KPC"}}).
((1)) Prawo obce
Nie każdy jednak kraj nadaje planom transportowym taką właśnie rangę.
W Niemczech planowanie transportu zbiorowego należy do kompetencji krajów związkowych (§ 8 PBefG ) oraz organów wskazanych w ustawach krajów związkowych. Instrumentem planowania tzw. plan transportu lokalnego (Nahverkehrsplan). Inaczej niż w Polsce nie ma on jednak charakteru normy prawnej ani aktu administracyjnego. Nie powoduje zatem związania podmiotów zewnętrznych a tylko sferą administracji (keine verbindliche Außenwirkung).
((1)) Transgraniczny plan transportowy
Zob. [[TransgranicznyPlanTransportowy osobny dokument]]
((1)) Wnioski
Instytucja planu jest formą organizowania publicznego transportu zbiorowego. Polega bowiem ono na podjęciu takich działań przez organizatora, które doprowadzą do realizacji istniejącego planu albo do aktualizacji już istniejącego planu transportowego (por. {{pu przepis="art. 15 ust. 1 pkt 2 UPTZ"}} ).

**Plan zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (plan transportowy) jest instytucją nową dla prawa polskiego. Wprowadzony został przepisami ustawy o publicznym transporcie zbiorowym z 2010 r. [dalej cytowana jako UPTZ]. W ciągu czterech lat obowiązywania ustawy planom transportowym nie poświęcano zbyt wiele uwagi. Stąd niniejsze opracowanie ma na celu przede wszystkim wyjaśnienie podstawowych zagadnień. Rozważania rozpoczęto od definicji planu transportowego. Następnie przedstawione zostaną cele i funkcje, jakie plany transportowe mają spełniać w prawie publicznego transportu zbiorowego. W dalszej części opisane zostaną warunki niezbędne dla prawidłowego przyjęcia planu transportowego ze szczególnym uwzględnieniem podmiotów zobowiązanych do uchwalenia planu oraz postępowania w zakresie uchwalenia planu. W kolejnym punkcie zaprezentowane zostaną skutkami braku planu dla praktyki publicznego transportu zbiorowego. Całość zamyka próba ustalenia charakteru prawnego planu transportowego.**
>> Zob. także [[http://orka.sejm.gov.pl/Druki6ka.nsf/0/BB798E6801896D5AC12576FE003F5FE8/$file/2916.pdf uzasadnienie UPTZ]] (str. 90 i nast.) >>
((1)) DEFINICJA PLANU TRANSPORTOWEGO
Ustawodawca nie zdecydował się na zamieszczenie w ustawie definicji planu transportowego. Z samej jego nazwy wynika, iż jest to dokument, który w sposób sformalizowany określa program zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego na obszarze właściwości organizatora, który go uchwala. Jest to więc, biorąc pod uwagę definicję ustawową zrównoważonego zbiorowego transportu publicznego zamieszczoną w {{pu przepis="art. 4 pkt 28 UPTZ"}}, opis stanu publicznego transportu zbiorowego na obszarze organizatora oraz opis środków służących realizacji zamierzeń organizatora względem publicznego transportu zbiorowego na obszarze jego właściwości. Plan wytycza zatem kierunki działań podejmowanych przez organizatora w tym zakresie.
Plan transportowy ma znaczenie praktyczne nie tylko jako podstawa organizacji transportu publicznego. Ma również decydujący wpływ na każdy przejaw publicznego transportu zbiorowego na obszarze właściwości organizatora. Już bowiem {{pu przepis="art. 9 ust. 1 UPTZ"}} zawęża konieczność stworzenia planu do sytuacji, gdy planowane jest organizowanie przewozów o charakterze użyteczności publicznej. Plan zatem wytycza zasady zaspokajania bieżących potrzeb przewozowych danej społeczności. To również determinuje odpowiednio jego treść.
Zadaniem organizatora publicznego transportu zbiorowego jest planowanie rozwoju transportu ({{pu przepis="art. 8 pkt 1 UPTZ"}}). Ten proces odbywa się przez opracowanie, uchwalenie oraz - w razie potrzeby - aktualizację planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego, zwanego w ustawie "planem transportowym" ({{pu przepis="art. 9 ust. 1 UPTZ"}}).
((1)) FUNKCJE PLANU TRANSPORTOWEGO
1) wykorzystywane były różne środki transportu i
1) promowane były przyjazne dla środowiska i wyposażone w nowoczesne rozwiązania techniczne środki transportu.
Funkcją planu jest skonkretyzowanie potrzeb zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (por. {{pu przepis="art. 5 ust. 1 pkt 3) UPTZ"}}). W zależności od wskazanych potrzeb odpowiednio ukształtowane zostaną sposoby realizacji publicznego transportu zbiorowego.
((1)) DONIOSŁOŚĆ PRAWNA PLANU TRANSPORTOWEGO
Plan to nie tylko ogólne wytyczne. Plan to także akt prawny posiadający istotne znaczenie prawne również dla indywidualnych relacji, zwłaszcza pomiędzy organizatorem a operatorem publicznego transportu zbiorowego.
((2)) Zasady organizacji rynku przewozów
W planie określa się **zasady organizacji rynku przewozów** ({{pu przepis="art. 12 ust. 1 pkt 5 UPTZ"}}). Pod tym pojęciem rozumieć należy m. in. w tym przewidywany tryb wyboru operatora publicznego transportu zbiorowego (§ 4 ust. 1 pkt 5 rozp. Ministra Infrastruktury z dnia 25 maja 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (Dz.U. 2011 nr 117, poz. 684). W planie należy zatem wskazać, ilu operatorów miałoby działać na danym rynku i w jaki sposób operatorzy będą wybierani. Trzeba pamiętać, że organizator nie ma tutaj pełnej swobody, gdyż {{pu akt="RozpWE1370/2007"}} oraz {{pu akt="UPTZ"}} przewidują w tym zakresie dość sztywne zasady (więcej zob.: [[WyborOperatoraPublicznegoTransportuZbiorowego osobny dokument]]).
((2)) Wpływ planu na zawieranie umów o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego
Zob. ({{pu przepis="art. 24 ust. 2 UPTZ"}}),
((2)) Plan transportowy a odpowiedzialność organizatora za szkody poniesione przez operatora spowodowane zmianami w planie transportowym
Zob. ({{pu przepis="art. 27 ust. 2 UPTZ"}}),

((2)) Plan transportowy a zezwolenia na usługi
Odmowa wydania nowego zezwolenia, zmiany zezwolenia lub przedłużenia zezwolenia, jeżeli na podstawie uchwalonego planu transportowego na usługę objętą zezwoleniem została podpisana umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego z operatorem publicznego transportu zbiorowego ({{pu przepis="art. 79 ust. 3 UPTZ"}}),

Zob. w razie braku planu ({{pu przepis="art. 84 ust. 2 pkt 3 UPTZ"}}).
((2)) Plan transportowy a potwierdzenie zgłoszenia wykonywania przewozów
Natomiast plan nie ma - jak się wydaje - znaczenia przy wydawaniu decyzji administracyjnej o potwierdzeniu zgłoszenia wykonywania przewozów. Plan dotyczy bowiem linii i sieci, na których wykonywane są przewozy użyteczności publicznej. Potwierdzenie wykonywania przewozów dotyczy natomiast przewozów niebędących przewozami o charakterze użyteczności publicznej ({{pu przepis="art. 30 ust. 1 UPTZ"}}).
Uchwalenie planu nie ma znaczenia dla udzielania licencji na wykonywanie transportu drogowego ({{pu przepis="art. 5 UTransDrog"}}). Wśród przesłanek udzielenia licencji ({{pu przepis="art. 5 ust. 3 UTransDrog"}}) brak jest przesłanki związanej z planem transportowym. Natomiast na podstawie {{pu przepis="art. 79 ust. 3 UPTZ"}} można odmówić udzielenia lub zmiany lub przedłużenia zezwolenia, o którym mowa jest w {{pu przepis="art. 18 UTransDrog"}}, jeżeli na podstawie uchwalonego planu transportowego na usługę objętą zezwoleniem została podpisana umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego z operatorem publicznego transportu zbiorowego.
((1)) CHARAKTER PRAWNY PLANU TRANSPORTOWEGO
Plan transportowy uchwalony przez właściwe organy jednostek samorządu terytorialnego stanowi [[ZrodlaPrawaMiejscowego akt prawa miejscowego]] ({{pu przepis="art. 9 ust. 3 UPTZ"}}). Jest więc aktem normatywnym, powszechnie obowiązującym na obszarze jednostki, która go uchwaliła (por. {{pu przepis="Art. 94 zd. 1 Konstytucja"}}). Konsekwencją tego jest, są one "aktami o szczególnym charakterze - mieszczącymi się między klasycznymi aktami normatywnymi a klasycznymi aktami indywidualnymi związanymi ze stosowaniem prawa" (postanowienia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 października 2004 r. (SK 42/02)).
((2)) Powszechny charakter planu transportowego
Plan transportowy, jako źródło prawa powszechnie obowiązującego, musi być respektowany przez wszystkie podmioty działające na obszarze jednostki, która go uchwaliła (por. DabekPrawoMiejscowe, s. 72). Obejmuje więc swoim działaniem organizatora, operatora, przewoźnika oraz osoby korzystające z publicznego transportu zbiorowego (pasażerów). Podwójna rola przypada więc tutaj organizatorowi. Ponieważ jest on z jednej strony uchwałodawcą, zaś z drugiej - zgodnie z {{pu przepis="art. 4 ust. 1 pkt 9 UPTZ"}} "organem właściwym" w rozumieniu rozp. 1370/2007, sam sobie narzuca więc w ten sposób ramy działania i następnie sam je realizuje.
((2)) Abstrakcyjny i generalny charakter planu transportowego
Akty prawa miejscowego muszą zawierać normy (zob. niżej) o charakterze abstrakcyjnym i generalnym (DabekPrawoMiejscowe, s. 75). Oznacza to, iż zapisy planu transportowego powinny być ujęte w sposób uniwersalny.
((2)) Normatywny charakter planu transportowego
Przydanie planowi transportowemu charakteru normatywnego oznacza, że jego postanowienia wyznaczają adresatom określony sposób zachowania się poprzez wyartykułowanie nakazów, zakazów oraz przyznanie określonych uprawnień (DabekPrawoMiejscowe, s. 74).
W tym miejscu pojawia się kwestia, jakie dokładnie implikacje ma normatywny charakter planu transportowego dla uczestników publicznego transportu zbiorowego (organizatora, operatora, przewoźnika, pasażera). Czy plan wpływa a jeżeli tak, to w jaki sposób, na sytuację związaną z zawarciem umowy o świadczenie usług publicznego transportu zbiorowego (operator, {{pu przepis="art. 4 pkt 8 UPTZ"}} i {{pu przepis="art. 19 i nast. UPTZ"}}), uzyskaniem potwierdzenia zgłoszenia przewozów albo uzyskaniem decyzji o przyznaniu otwartego dostępu (przewoźnik, {{pu przepis="art. 4 pkt 11 UPTZ"}}, {{pu przepis="art. 30 UPTZ"}} i {{pu przepis="art. 31 UPTZ"}}). Innymi słowy chodzi o to, czy plan zawiera wytyczne, które mogą mieć znaczenie dla zawarcia umowy lub potwierdzenia zgłoszenia przewozów albo wydania decyzji o przyznaniu otwartego dostępu, a w szczególności czy można odmówić zawarcia umowy lub wydania potwierdzenia zgłoszenia lub decyzji w razie sprzeczności z planem.
((2)) Moc wiążąca planów transportowych
Wskazano już na podwójną rolę organizatora, jako organu uchwalającego plan oraz związanego uchwałą. Dla niego - jako organu administracji - plan stanowi źródło prawa, na podstawie i w granicach którego organ może działać ({{pu przepis="Art. 7 Konstytucja"}}, {{pu przepis="art. 6 KPA"}}).
Natomiast dla uczestników publicznego transportu zbiorowego, nie będących częścią administracji, plan stanowi źródło przepisów, które - o ile spełniają wszelkie kryteria formalne i materialne - mogą ograniczać ich wolność działania (por. DabekPrawoMiejscowe, s. 248).
Akty transportowe mogą być zaskarżane na zasadach przewidzianych w {{pu przepis="art. 101 USamorzGm"}}. Wymaga to jednak wykazania naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia skarżącego przez uchwałę o ustanowieniu planu oraz wcześniejszego bezskutecznego wezwania do usunięcia naruszenia.
((2)) Sankcje za niedotrzymanie obowiązku
Brak planu powoduje ograniczenie w możliwościach organizacji publicznego transportu zbiorowego (zob. np. {{pu przepis="art. 84 ust. 2 pkt 3 UPTZ"}}).
Ponadto nie jest możliwe zawarcie umów o świadczenie usług PTZ na okres dłuższy niż trzy lata. Tymczasem umowy długoterminowe są - w generalnej ocenie - korzystniejsze zarówno dla pasażerów PTZ jak i organizatora oraz operatora.
Od dnia 28 lutego 2014 r. dalszym skutkiem braku planu transportowego jest niedopuszczalność zawarcia skutecznej umowy o świadczenie usług PTZ na na jednej linii, kilku liniach albo na całej sieci komunikacyjnej przewozów użyteczności publicznej (MaciochaPrzegladKomunalny2014, str. 51).
((1)) WYMAGANIA FORMALNE WOBEC PLANU
{{pu przepis="Art. 9 ust. 1 UPTZ"}} nakłada na niektóre organy komunalne i administracji centralnej obowiązek sporządzenia planu zrównoważonego rozwoju transportu publicznego. Obowiązek ten istnieje jednak wyłącznie wówczas, gdy zachodzą (kumulatywnie) następujące przesłanki:
1) podmiot spełnia kryteria określone w {{pu przepis="art. 9 ust. 1 UPTZ"}} oraz
1) organizator zamierza organizować przewozy o charakterze użyteczności publicznej.
((2)) Podmioty zobowiązane do uchwalenia planu transportowego
Ustawa **enumeratywnie** wylicza podmioty zobowiązane do uchwalenia planu transportowego. Kryteria są zróżnicowane w zależności od rodzaju podmiotu.
((3)) jednostki samorządu terytorialnego zobowiązane do uchwalenia planu
Zakres podmiotowy obowiązku uchwalenia planu pokrywa się z obszarem zadań nałożonych na jednostki samorządu terytorialnego w ustawach samorządowych (zob. więc {{pu przepis="art. 7 ust. 1 pkt 4 USamorzGm"}}, {{pu przepis="art. 4 ust. 1 pkt 6 USamorzPowiat"}}, {{pu przepis="art. 14 ust. 1 pkt 10 USamorzWoj"}}). Jednostki samorządu terytorialnego (gmina, powiat, związki międzygminne, związki powiatowe) są zobowiązane do podjęcia uchwały o planie transportowym w sytuacji, gdy spełniają określone wymagania demograficzne. Jest to kryterium dynamiczne, które wraz ze zmianami demograficznymi może spowodować powstanie albo ustanie obowiązku uchwalenia planu.
((3)) minister właściwy do spraw transportu
Minister właściwy dla spraw transportu opracowuje plan dla linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w międzywojewódzkich i międzynarodowych przewozach pasażerskich w transporcie kolejowym, o ile mają mieć status przewozów użyteczności publicznej (zob. Rozporządzenie Ministra transportu, budownictwa i gospodarki morskiej z dnia 9.10.2012 r. w sprawie planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego w zakresie sieci komunikacyjnej w międzywojewódzkich i międzynarodowych przewozach pasażerskich w transporcie kolejowym - [[http://dokumenty.rcl.gov.pl/DU/rok/2012/pozycja/1151 Dz.U z 2012 poz. 1151]]). Plan został opracowany i opublikowany także na [[http://bip.transport.gov.pl/pl/bip/programy_i_strategie/transport_kolejowy/plan_transportowy/px_pt___komplet_na_dzien_22_maja_2012.pdf stronach ministerstwa]].
((2)) Zamiar organizacji przewozów o charakterze użyteczności publicznej
Plan transportowy ma być uchwalony jedynie wówczas, gdy przewozy będą miały status przewozów użyteczności publicznej. Ten status mają ze przewozy, które stanowią powszechnie dostępne usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego w celu bieżącego i nieprzerwanego zaspokajania potrzeb przewozowych społeczności na swoim obszarze ({{pu przepis="art. 4 pkt 12 UPTZ"}}).
Obowiązek uchwalenia planu transportowego zachodzi również wówczas, gdy wprawdzie JST nie spełnia kryterium demograficznego lecz zamierza prowadzić przewozy o charakterze użyteczności publicznej.
((2)) Tryb uchwalenia planu transportowego
Opinie dotyczące projektu ({{pu przepis="art. 10 UPTZ"}}). Kto jest uprawniony? Skutki nieuznania wniosków w nich zawartych zob. {{pu przepis="art. 101 USamorzGm"}}).
((2)) Termin uchwalenia planu
Ustawa nakłada wyłącznie na ministra obowiązek sporządzenia planu w terminie 18 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy ({{pu przepis="art. 84 ust. 1 UPTZ"}}). Minister spóźnił się z ogłoszeniem planu o 2 miesiące, gdyż rozporządzenie weszło w życie dnia 31.10.2012 r. ([[http://dziennikustaw.gov.pl/DU/2012/1151/1 Dz.U. z 2012 r., poz. 1151]]). Pozostałe jednostki powinny były sporządzić plan do końca lutego 2014 r. (trzy lata od dnia wejścia w życie ustawy o publ. transporcie zbiorowym).
((1)) WYMAGANIA MERYTORYCZNE WOBEC PLANU
Treść tego planu określa bliżej {{pu przepis="art. 12 ust. 1 UPTZ"}} oraz rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 25.5.2011 w sprawie szczegółowego zakresu planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego ([[http://dokumenty.rcl.gov.pl/D2011117068401.pdf Dz.U. 2011 nr 117, poz. 684]]).
W planie muszą być ujęte wszystkie linie komunikacyjne, na których będą wykonywane przewozy o charakterze użyteczności publicznej (uzasadnienie do projektu ustawy - pkt 3). Dopuszczalne, ale nie zalecane jest uwzględnienie również linii komunikacyjnych, na których wykonywane będą przewozy komercyjne (MikielRozkoszPublicznyTransportZbiorowy, 38-39).
Plany organizatorów niższego rzędu muszą uwzględniać postanowienia planów ustanowionych przez organy wyższego szczebla organizacji ({{pu przepis="art. 11 UPTZ"}}). Jest to rozwiązanie znane z prawa planowania przestrzennego (por. {{pu przepis="art. 11 pkt 4 UPlanZagospPrzestrz"}}).
Stopień konkretyzacji planu (por. Berschin, s. 398)
((WNIOSKI))
Instytucja planu jest formą organizowania publicznego transportu zbiorowego. Polega bowiem ono na podjęciu takich działań przez organizatora, które doprowadzą do realizacji istniejącego planu albo do aktualizacji już istniejącego planu transportowego (por. {{pu przepis="art. 15 ust. 1 pkt 2 UPTZ"}}).
((1)) TRANSGRANICZNY PLAN TRANSPORTOWY
Z uwagi na to, że coraz częściej przewozy są realizowane w strefie transgranicznej, powstaje pytanie, czy podmioty z dwóch państw mogą wspólnie uchwalić plan transportowy. Na ten temat więcej w [[TransgranicznyPlanTransportowy osobnym opracowaniu]]
((1)) PRAWO OBCE
W systemie niemieckim plan transportowy jest określany jako Nahverkehrsplan. Podstawy jego tworzenia i znaczenie zostały określone w § 8 ust. 3 ""PBefG"" ([[http://www.gesetze-im-internet.de/pbefg/ Personenbeförderungsgesetz]]). Ponadto zapis dotyczące planów transportowych znajdują się w ustawach krajowych o lokalnym publicznym transporcie zbiorowym (np. § 7-8 [[http://www.bravors.brandenburg.de/sixcms/detail.php?gsid=land_bb_bravors_01.c.24346.de ÖPNVG]] Brandeburgii).
Na temat charakteru prawnego planu transportowego w Niemczech zob. nowe opracowanie: [[https://beck-online.beck.de/?vpath=bibdata%2fzeits%2fNVWZ%2f2015%2fcont%2fNVWZ%2e2015%2e385%2e1%2ehtm Brenner/Arnold, Rechtsnatur und Rechtmäßigkeit von Nahverkehrsplänen iSd § PBEFG § 8 PBEFG § 8 Absatz III PBefG, NVwZ 2015, 385 i nast.]]
((1)) Wzór planu transportowego i przykładowe plany
Wzór planu transportowego zawiera uzasadnienie do projektu ustawy o publicznym transporcie zbiorowym ([[http://orka.sejm.gov.pl/Druki6ka.nsf/0/BB798E6801896D5AC12576FE003F5FE8/$file/2916.pdf Druk Sejmowy nr VI/2916, s. 208-219]]).

>> Zob. także [[http://orka.sejm.gov.pl/Druki6ka.nsf/0/BB798E6801896D5AC12576FE003F5FE8/$file/2916.pdf uzasadnienie UPTZ]] (str. 90 i nast.) >>

~~>> Zob. także W [[http://orka.sejm.gov.pl/Druki6ka.nsf/0/BB798E6801896D5AC12576FE003F5FE8/$file/2916.pdf uzasadnienie UPTZ]] (str. 90 i nast.) >>~~

>> Zob. także W [[http://orka.sejm.gov.pl/Druki6ka.nsf/0/BB798E6801896D5AC12576FE003F5FE8/$file/2916.pdf uzasadnienie UPTZ]] (str. 90 i nast.) >>

Opinie dotyczące projektu ({{pu przepis="art. 10 UPTZ"}}). Kto jest uprawniony? Skutki nieuznania wniosków w nich zawartych zob. {{pu przepis="art. 101 USamorzGm"}}).
Ustawa nakłada wyłącznie na ministra obowiązek sporządzenia planu w terminie 18 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy ({{pu przepis="art. 84 ust. 1 UPTZ"}}). Minister spóźnił się z ogłoszeniem planu o 2 miesiące, gdyż rozporządzenie weszło w życie dnia 31.10.2012 r. ([[http://dziennikustaw.gov.pl/DU/2012/1151/1 Dz.U. z 2012 r., poz. 1151]]). Pozostałe jednostki powinny były sporządzić plan do końca lutego 2014 r. (trzy lata od dnia wejścia w życie ustawy o publ. transporcie zbiorowym).

Opinie dotyczące projektu ({{pu przepis="art. 1o UPTZ"}}). Kto jest uprawniony? Skutki nieuznania wniosków w nich zawartych zob. {{pu przepis="art. 101 USamorzGm"}}).
Ustawa nakłada wyłącznie na ministra obowiązek sporządzenia planu w terminie 18 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy ({{pu przepis="art. 84 ust. 1 UPTZ"}}). Minister spóźnił się z ogłoszeniem planu o 2 miesiące, gdyż rozporządzenie weszło w życie dnia 31.10.2012 r. ([[http://dziennikustaw.gov.pl/DU/2012/1151/1 Dz.U. z 2012 r., poz. 1151]]). Pozostałe jednostki powinny były sporządzić plan do końca lutego 2014 r. (trzy lata od dnia wejścia w życie ustawy o publ. transporcie zbiorowym). ''[[Dane statystyczne]]''

((2)) Wpływ planu na zawieranie umów o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego
Zob. ({{pu przepis="art. 24 ust. 2 UPTZ"}}),
((2)) Plan transportowy a odpowiedzialność organizatora za szkody poniesione przez operatora spowodowane zmianami w planie transportowym
Zob. ({{pu przepis="art. 27 ust. 2 UPTZ"}}),

((2)) Plan transportowy a zezwolenia na usługi
Odmowa wydania nowego zezwolenia, zmiany zezwolenia lub przedłużenia zezwolenia, jeżeli na podstawie uchwalonego planu transportowego na usługę objętą zezwoleniem została podpisana umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego z operatorem publicznego transportu zbiorowego ({{pu przepis="art. 79 ust. 3 UPTZ"}}),

((2)) Terminy obowiązywania umów o świadczenie usług PTZ
Zob. w razie braku planu ({{pu przepis="art. 84 ust. 2 pkt 3 UPTZ"}}).
Plan transportowy uchwalony przez właściwe organy jednostek samorządu terytorialnego stanowi [[ZrodlaPrawaMiejscowego akt prawa miejscowego]] ({{pu przepis="art. 9 ust. 3 UPTZ"}}). Jest więc aktem normatywnym, powszechnie obowiązującym na obszarze jednostki, która go uchwaliła (por. {{pu przepis="Art. 94 zd. 1 Konstytucja"}}). Konsekwencją tego jest, są one "aktami o szczególnym charakterze - mieszczącymi się między klasycznymi aktami normatywnymi a klasycznymi aktami indywidualnymi związanymi ze stosowaniem prawa" (postanowienia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 października 2004 r. (SK 42/02)).

((2)) Inne okoliczności, na które wpływa plan transportowy
Z przepisów ustawy wynika, iż plan transportowy ma również znaczenie dla:
1) zawierania umów o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego ({{pu przepis="art. 24 ust. 2 UPTZ"}}),
1) ustalenia odpowiedzialności przez organizatora za szkody poniesione przez operatora spowodowane zmianami w planie transportowym ({{pu przepis="art. 27 ust. 2 UPTZ"}}),
1) odmowy wydania nowego zezwolenia, zmiany zezwolenia lub przedłużenia zezwolenia, jeżeli na podstawie uchwalonego planu transportowego na usługę objętą zezwoleniem została podpisana umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego z operatorem publicznego transportu zbiorowego ({{pu przepis="art. 79 ust. 3 UPTZ"}}),
1) dopuszczalnych terminów obowiązywania umów w razie braku planu ({{pu przepis="art. 84 ust. 2 pkt 3 UPTZ"}}).
Plan transportowy uchwalony przez właściwe organy jednostek samorządu terytorialnego stanowi [[ZrodlaPrawaMiejscowego akt prawa miejscowego]] ({{pu przepis="art. 9 ust. 3 UPTZ"}}). Jest więc aktem normatywnym, powszechnie obowiązującym na obszarze jednostki, która go uchwaliła (por. {{pu przepis="Art. 94 zd. 1 Konstytucja"}}). TK klasyfikuje je jako "akty o szczególnym charakterze - mieszczące się między klasycznymi aktami normatywnymi a klasycznymi aktami indywidualnymi związanymi ze stosowaniem prawa" (postanowienia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 października 2004 r. (SK 42/02).

Plan transportowy, jako źródło prawa powszechnie obowiązującego, musi być respektowany przez wszystkie podmioty działające na obszarze jednostki, która go uchwaliła (por. DabekPrawoMiejscowe, s. 72). Obejmuje więc swoim działaniem organizatora, operatora, przewoźnika oraz osoby korzystające z publicznego transportu zbiorowego (pasażerów). Podwójna rola przypada więc tutaj organizatorowi. Ponieważ jest on z jednej strony uchwałodawcą, zaś z drugiej - zgodnie z {{pu przepis="art. 4 ust. 1 pkt 9 UPTZ"}} "organem właściwym" w rozumieniu rozp. 1370/2007, sam sobie narzuca więc w ten sposób ramy działania i następnie sam je realizuje.

Plan transportowy, jako źródło prawa powszechnie obowiązującego, musi być respektowany przez wszystkie podmioty działające na obszarze jednostki, która go uchwaliła (por. DabekPrawoMiejscowe, s. 72). Obejmuje więc sowim działaniem organizatora, operatora, przewoźnika oraz osoby korzystające z publicznego transportu zbiorowego (pasażerów). Podwójna rola przypada więc tutaj organizatorowi. Ponieważ jest on z jednej strony uchwałodawcą, zaś z drugiej - zgodnie z {{pu przepis="art. 4 ust. 1 pkt 9 UPTZ"}} "organem właściwym" w rozumieniu rozp. 1370/2007, sam sobie narzuca więc w ten sposób ramy działania i następnie sam je realizuje.

Funkcją planu jest skonkretyzowanie potrzeb zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (por. {{pu przepis="art. 5 ust. 1 pkt 3) UPTZ"}}). W zależności od wskazanych potrzeb odpowiednio ukształtowane zostaną sposoby realizacji publicznego transportu zbiorowego.
Plan to nie tylko ogólne wytyczne. Plan to także akt prawny posiadający istotne znaczenie prawne również dla indywidualnych relacji, zwłaszcza pomiędzy organizatorem a operatorem publicznego transportu zbiorowego.
((2)) Zasady organizacji rynku przewozów
W planie określa się **zasady organizacji rynku przewozów** ({{pu przepis="art. 12 ust. 1 pkt 5 UPTZ"}}). Pod tym pojęciem rozumieć należy m. in. w tym przewidywany tryb wyboru operatora publicznego transportu zbiorowego (§ 4 ust. 1 pkt 5 rozp. Ministra Infrastruktury z dnia 25 maja 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (Dz.U. 2011 nr 117, poz. 684). W planie należy zatem wskazać, ilu operatorów miałoby działać na danym rynku i w jaki sposób operatorzy będą wybierani. Trzeba pamiętać, że organizator nie ma tutaj pełnej swobody, gdyż {{pu akt="RozpWE1370/2007"}} oraz {{pu akt="UPTZ"}} przewidują w tym zakresie dość sztywne zasady (więcej zob.: [[WyborOperatoraPublicznegoTransportuZbiorowego osobny dokument]]).
((2)) Inne okoliczności, na które wpływa plan transportowy
Z przepisów ustawy wynika, iż plan transportowy ma również znaczenie dla:
1) zawierania umów o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego ({{pu przepis="art. 24 ust. 2 UPTZ"}}),
1) ustalenia odpowiedzialności przez organizatora za szkody poniesione przez operatora spowodowane zmianami w planie transportowym ({{pu przepis="art. 27 ust. 2 UPTZ"}}),
1) odmowy wydania nowego zezwolenia, zmiany zezwolenia lub przedłużenia zezwolenia, jeżeli na podstawie uchwalonego planu transportowego na usługę objętą zezwoleniem została podpisana umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego z operatorem publicznego transportu zbiorowego ({{pu przepis="art. 79 ust. 3 UPTZ"}}),
1) dopuszczalnych terminów obowiązywania umów w razie braku planu ({{pu przepis="art. 84 ust. 2 pkt 3 UPTZ"}}).
((2)) Plan transportowy a potwierdzenie zgłoszenia wykonywania przewozów
Natomiast plan nie ma - jak się wydaje - znaczenia przy wydawaniu decyzji administracyjnej o potwierdzeniu zgłoszenia wykonywania przewozów. Plan dotyczy bowiem linii i sieci, na których wykonywane są przewozy użyteczności publicznej. Potwierdzenie wykonywania przewozów dotyczy natomiast przewozów niebędących przewozami o charakterze użyteczności publicznej ({{pu przepis="art. 30 ust. 1 UPTZ"}}).
Uchwalenie planu nie ma znaczenia dla udzielania licencji na wykonywanie transportu drogowego ({{pu przepis="art. 5 UTransDrog"}}). Wśród przesłanek udzielenia licencji ({{pu przepis="art. 5 ust. 3 UTransDrog"}}) brak jest przesłanki związanej z planem transportowym. Natomiast na podstawie {{pu przepis="art. 79 ust. 3 UPTZ"}} można odmówić udzielenia lub zmiany lub przedłużenia zezwolenia, o którym mowa jest w {{pu przepis="art. 18 UTransDrog"}}, jeżeli na podstawie uchwalonego planu transportowego na usługę objętą zezwoleniem została podpisana umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego z operatorem publicznego transportu zbiorowego.

Funkcją planu jest skonkretyzowanie potrzeb zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (por. {{pu przepis="art. 5 ust. 1 pkt 3) UPTZ"}}), które następnie decydują o sposobie realizacji publicznego transportu zbiorowego.
W planie określa się **zasady organizacji rynku przewozów** ({{pu przepis="art. 12 ust. 1 pkt 5 UPTZ"}}). Pod tym pojęciem rozumieć należy m. in. w tym przewidywany tryb wyboru operatora publicznego transportu zbiorowego (§ 4 ust. 1 pkt 5 rozp. Ministra Infrastruktury z dnia 25 maja 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (Dz.U. 2011 nr 117, poz. 684). Wydaje się, że niektóre plany, które do tej pory zostały uchwalone, nie spełniają tego kryterium.
Z przepisów ustawy wynika, iż plan transportowy ma również znaczenie dla:
1) zawierania umów o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego ({{pu przepis="art. 24 ust. 2 UPTZ"}}),
1) ustalenia odpowiedzialności przez organizatora za szkody poniesione przez operatora spowodowane zmianami w planie transportowym ({{pu przepis="art. 27 ust. 2 UPTZ"}}),
1) odmowy wydania nowego zezwolenia, zmiany zezwolenia lub przedłużenia zezwolenia, jeżeli na podstawie uchwalonego planu transportowego na usługę objętą zezwoleniem została podpisana umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego z operatorem publicznego transportu zbiorowego ({{pu przepis="art. 79 ust. 3 UPTZ"}}),
1) dopuszczalnych terminów obowiązywania umów w razie braku planu ({{pu przepis="art. 84 ust. 2 pkt 3 UPTZ"}}).
Natomiast plan nie ma - jak się wydaje - znaczenia przy wydawaniu decyzji administracyjnej o potwierdzeniu zgłoszenia wykonywania przewozów. Plan dotyczy bowiem linii i sieci, na których wykonywane są przewozy użyteczności publicznej. Potwierdzenie wykonywania przewozów dotyczy natomiast przewozów niebędących przewozami o charakterze użyteczności publicznej ({{pu przepis="art. 30 ust. 1 UPTZ"}}).
Uchwalenie planu nie ma znaczenia dla udzielania licencji na wykonywanie transportu drogowego ({{pu przepis="art. 5 UTransDrog"}}). Wśród przesłanek udzielenia licencji ({{pu przepis="art. 5 ust. 3 UTransDrog"}}) brak jest przesłanki związanej z planem transportowym. Natomiast na podstawie {{pu przepis="art. 79 ust. 3 UPTZ"}} można odmówić udzielenia lub zmiany lub przedłużenia zezwolenia, o którym mowa jest w {{pu przepis="art. 18 UTransDrog"}}, jeżeli na podstawie uchwalonego planu transportowego na usługę objętą zezwoleniem została podpisana umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego z operatorem publicznego transportu zbiorowego.

**Plan zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (plan transportowy) jest instytucją nową dla prawa polskiego. Wprowadzony został przepisami ustawy o publicznym transporcie zbiorowym z 2010 r. [dalej cytowana jako UPTZ]. W ciągu czterech lat obowiązywania ustawy planom transportowym nie poświęcano zbyt wiele uwagi. Stąd niniejsze opracowanie ma na celu przede wszystkim wyjaśnienie podstawowych zagadnień. Rozważania rozpoczęto od definicji planu transportowego. Następnie przedstawione zostaną cele i funkcje, jakie plany transportowe mają spełniać w prawie publicznego transportu zbiorowego. W dalszej części opisane zostaną warunki niezbędne dla prawidłowego przyjęcia planu transportowego ze szczególnym uwzględnieniem podmiotów zobowiązanych do uchwalenia planu oraz postępowania w zakresie uchwalenia planu. W kolejnym punkcie zaprezentowane zostaną skutkami braku planu dla praktyki publicznego transportu zbiorowego. Całość zamyka próba ustalenia charakteru prawnego planu transportowego.**

Plan zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (plan transportowy) jest instytucją nową dla prawa polskiego. Wprowadzony został przepisami ustawy o publicznym transporcie zbiorowym z 2010 r. [dalej cytowana jako UPTZ]. W ciągu czterech lat obowiązywania ustawy planom transportowym nie poświęcano zbyt wiele uwagi. Stąd niniejsze opracowanie ma na celu przede wszystkim wyjaśnienie podstawowych zagadnień. Rozważania rozpoczęto od definicji planu transportowego. Następnie przedstawione zostaną cele i funkcje, jakie plany transportowe mają spełniać w prawie publicznego transportu zbiorowego. W dalszej części opisane zostaną warunki niezbędne dla prawidłowego przyjęcia planu transportowego ze szczególnym uwzględnieniem podmiotów zobowiązanych do uchwalenia planu oraz postępowania w zakresie uchwalenia planu. W kolejnym punkcie zaprezentowane zostaną skutkami braku planu dla praktyki publicznego transportu zbiorowego. Całość zamyka próba ustalenia charakteru prawnego planu transportowego.

Plan zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (plan transportowy) jest instytucją nową dla prawa polskiego. Wprowadzony został przepisami ustawy o publicznym transporcie zbiorowym z 2010 r. [dalej cytowana jako UPTZ]. W ciągu czterech lat obowiązywania ustawy planom transportowym nie poświęcano zbyt wiele uwagi. Stąd niniejsze opracowanie ma na celu przede wszystkim wyjaśnienie podstawowych zagadnień. Rozważania rozpoczęto od definicji planu transportowego. Następnie przedstawione zostaną cele i funkcje, jakie plany transportowe mają spełniać w prawie publicznego transportu zbiorowego. W dalszej części opisane zostaną warunki niezbędne dla prawidłowego przyjęcia planu transportowego ze szczególnym uwzględnieniem podmiotów zobowiązanych do uchwalenia planu oraz postępowania w zakresie uchwalenia planu. W kolejnym punkcie zaprezentowane zostaną skutkami braku planu dla praktyki publicznego transportu zbiorowego. Całość zamyka próba ustalenia charakteru prawnego planu transportowego.
Plan transportowy ma znaczenie praktyczne nie tylko jako podstawa organizacji transportu publicznego. Ma również decydujący wpływ na każdy przejaw publicznego transportu zbiorowego na obszarze właściwości organizatora. Już bowiem {{pu przepis="art. 9 ust. 1 UPTZ"}} zawęża konieczność stworzenia planu do sytuacji, gdy planowane jest organizowanie przewozów o charakterze użyteczności publicznej. Plan zatem wytycza zasady zaspokajania bieżących potrzeb przewozowych danej społeczności. To również determinuje odpowiednio jego treść.

Plan transportowy jest instytucją nową dla prawa polskiego. Wprowadzony został przepisami ustawy o publicznym transporcie zbiorowym z 2010 r. [dalej cytowana jako UPTZ]. W ciągu czterech lat obowiązywania ustawy planom transportowym nie poświęcano zbyt wiele uwagi. Stąd niniejsze opracowanie ma na celu przede wszystkim wyjaśnienie podstawowych zagadnień. Rozważania rozpoczęto od definicji planu transportowego. Następnie przedstawione zostaną cele i funkcje, jakie plany transportowe mają spełniać w prawie publicznego transportu zbiorowego. W dalszej części opisane zostaną warunki niezbędne dla prawidłowego przyjęcia planu transportowego ze szczególnym uwzględnieniem podmiotów zobowiązanych do uchwalenia planu oraz postępowania w zakresie uchwalenia planu. W kolejnym punkcie zaprezentowane zostaną skutkami braku planu dla praktyki publicznego transportu zbiorowego. Całość zamyka próba ustalenia charakteru prawnego planu transportowego.
plan transportowy ma znaczenie praktyczne nie tylko jako podstawa organizacji transportu publicznego. Ma również decydujący
regulował każdy przejaw publicznego transportu zbiorowego na obszarze właściwości organizatora. Już bowiem {{pu przepis="art. 9 ust. 1 UPTZ"}} zawęża konieczność stworzenia planu do sytuacji, gdy planowane jest organizowanie przewozów o charakterze użyteczności publicznej. Plan zatem wytycza zasady zaspokajania bieżących potrzeb przewozowych danej społeczności. To również determinuje odpowiednio jego treść.

Ustawodawca nie zdecydował się na zamieszczenie w ustawie definicji planu transportowego. Z samej jego nazwy wynika, iż jest to dokument, który w sposób sformalizowany określa program zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego na obszarze właściwości organizatora, który go uchwala. Jest to więc, biorąc pod uwagę definicję ustawową zrównoważonego zbiorowego transportu publicznego zamieszczoną w {{pu przepis="art. 4 pkt 28 UPTZ"}}, opis stanu publicznego transportu zbiorowego na obszarze organizatora oraz opis środków służących realizacji zamierzeń organizatora względem publicznego transportu zbiorowego na obszarze jego właściwości. Plan wytycza zatem kierunki działań podejmowanych przez organizatora w tym zakresie.
plan transportowy ma znaczenie praktyczne nie tylko jako podstawa organizacji transportu publicznego. Ma również decydujący
regulował każdy przejaw publicznego transportu zbiorowego na obszarze właściwości organizatora. Już bowiem {{pu przepis="art. 9 ust. 1 UPTZ"}} zawęża konieczność stworzenia planu do sytuacji, gdy planowane jest organizowanie przewozów o charakterze użyteczności publicznej. Plan zatem wytycza zasady zaspokajania bieżących potrzeb przewozowych danej społeczności. To również determinuje odpowiednio jego treść.

((WNIOSKI))
Instytucja planu jest formą organizowania publicznego transportu zbiorowego. Polega bowiem ono na podjęciu takich działań przez organizatora, które doprowadzą do realizacji istniejącego planu albo do aktualizacji już istniejącego planu transportowego (por. {{pu przepis="art. 15 ust. 1 pkt 2 UPTZ"}}).

Ustawodawca nie zdecydował się na zamieszczenie w ustawie definicji planu transportowego. Z samej jego nazwy wynika, iż jest to dokument, który w sposób sformalizowany określa program zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego na obszarze właściwości organizatora, który go uchwala. Jest to więc, biorąc pod uwagę definicję ustawową zrównoważonego zbiorowego transportu publicznego zamieszczoną w {{pu przepis="art. 4 pkt 28 UPTZ"}}, opis stanu publicznego transportu zbiorowego na obszarze organizatora oraz opis środków służących realizacji zamierzeń organizatora względem publicznego transportu zbiorowego na obszarze jego właściwości. Plan wytycza zatem kierunki działań podejmowanych przez organizatora w zakresie publicznego transportu zbiorowego.
Nie chodzi jednak o to, by plan transportowy regulował każdy przejaw publicznego transportu zbiorowego na obszarze właściwości organizatora. Już bowiem {{pu przepis="art. 9 ust. 1 UPTZ"}} zawęża konieczność stworzenia planu do sytuacji, gdy planowane jest organizowanie przewozów o charakterze użyteczności publicznej. Plan zatem wytycza zasady zaspokajania bieżących potrzeb przewozowych danej społeczności. To również determinuje odpowiednio jego treść.
Instytucja planu jest formą organizowania publicznego transportu zbiorowego. Polega bowiem ono na podjęciu takich działań przez organizatora, które doprowadzą do realizacji istniejącego planu albo do aktualizacji już istniejącego planu transportowego (por. {{pu przepis="art. 15 ust. 1 pkt 2 UPTZ"}}). W ten sposób plan transportowy tworzy ramy, w których będzie poruszać się organizator realizując PTZ na swoim obszarze.

Ustawodawca nie zdecydował się na zamieszczenie w ustawie definicji planu transportowego. Z samej jego nazwy wynika, iż jest to dokument, który w sposób sformalizowany określa program zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego na obszarze właściwości organizatora, który go uchwala. Jest to więc, biorąc pod uwagę definicję ustawową zrównoważonego zbiorowego transportu publicznego zamieszczoną w {{pu przepis="art. 4 pkt 28 UPTZ"}}, opis stanu publicznego transportu zbiorowego na obszarze organizatora oraz opis środków służących realizacji zamierzeń organizatora względem publicznego transportu zbiorowego na obszarze jego właściwości. Plan wytycza zatem kierunki działań podejmowanych przez organizatora w zakresie publicznego transportu zbiorowego.
Nie chodzi jednak o to, by plan transportowy regulował każdy przejaw publicznego transportu zbiorowego na obszarze właściwości organizatora. Już bowiem {{pu przepis="art. 9 ust. 1 UPTZ"}} zawęża konieczność stworzenia planu do sytuacji, gdy planowane jest organizowanie przewozów o charakterze użyteczności publicznej. Plan zatem wytycza zasady zaspokajania bieżących potrzeb przewozowych danej społeczności. To również determinuje odpowiednio jego treść.
Instytucja planu jest formą organizowania publicznego transportu zbiorowego. Polega bowiem ono na podjęciu takich działań przez organizatora, które doprowadzą do realizacji istniejącego planu albo do aktualizacji już istniejącego planu transportowego (por. {{pu przepis="art. 15 ust. 1 pkt 2 UPTZ"}}). W ten sposób plan transportowy tworzy ramy, w których będzie poruszać się organizator realizując PTZ na swoim obszarze.
W planie muszą być ujęte wszystkie linie komunikacyjne, na których będą wykonywane przewozy o charakterze użyteczności publicznej (uzasadnienie do projektu ustawy - pkt 3). Dopuszczalne, ale nie zalecane jest uwzględnienie również linii komunikacyjnych, na których wykonywane będą przewozy komercyjne (MikielRozkoszPublicznyTransportZbiorowy, 38-39).
Plany organizatorów niższego rzędu muszą uwzględniać postanowienia planów ustanowionych przez organy wyższego szczebla organizacji ({{pu przepis="art. 11 UPTZ"}}). Jest to rozwiązanie znane z prawa planowania przestrzennego (por. {{pu przepis="art. 11 pkt 4 UPlanZagospPrzestrz"}}).

Ustawodawca nie zdecydował się na zamieszczenie w ustawie definicji planu transportowego. Z samej jego nazwy wynika, iż jest to dokument, który w sposób sformalizowany określa program zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego na obszarze właściwości organizatora, który go uchwala. Jest to więc, biorąc pod uwagę definicję ustawową zrównoważonego zbiorowego transportu publicznego zamieszczoną w {{pu przepis="art. 4 pkt 28 UPTZ"}}, opis stanu publicznego transportu zbiorowego na obszarze organizatora oraz opis środków realizacji zamierzeń organizatora względem publicznego transportu zbiorowego na obszarze jego właściwości. Plan wytycza zatem kierunki działań w zakresie organizowania publicznego transportu zbiorowego. Organizowanie publicznego transportu zbiorowego ma zaprowadzić do podjęcia takich działań przez organizatora, które doprowadzą do realizacji istniejącego planu, chyba że w czasie realizacji okaże się, iż potrzeba aktualizacji już istniejącego planu transportowego (por. {{pu przepis="art. 15 ust. 1 pkt 2 UPTZ"}}). W ten sposób plan transportowy tworzy ramy, w których będzie poruszać się organizator realizując PTZ na swoim obszarze.
W planie muszą być ujęte wszystkie linie komunikacyjne, na których będą wykonywane przewozy o charakterze użyteczności publicznej (uzasadnienie do projektu ustawy - pkt 3). Dopuszczalne, ale nie zalecane jest uwzględnienie również linii komunikacyjnych, na których wykonywane będą przewozy komercyjne (MikielRozkoszPublicznyTransportZbiorowy, 38-39).

Ustawodawca nie zdecydował się na zamieszczenie w ustawie definicji planu transportowego. Z samej jego nazwy wynika, iż jest to dokument, który w sposób sformalizowany określa program zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego na obszarze właściwości organizatora, który go uchwala. Jest to więc, biorąc pod uwagę definicję ustawową zrównoważonego zbiorowego transportu publicznego zamieszczoną w {{pu przepis="art. 4 pkt 28 UPTZ"}}, opis stanu publicznego transportu zbiorowego na obszarze organizatora oraz opis środków realizacji zamierzeń organizatora względem publicznego transportu zbiorowego na obszarze jego właściwości. Plan wytycza zatem kierunki działań w zakresie organizowania publicznego transportu zbiorowego. Organizowanie publicznego transportu zbiorowego ma zaprowadzić do podjęcia takich działań przez organizatora, które doprowadzą do realizacji istniejącego planu, chyba że w czasie realizacji okaże się, iż potrzeba aktualizacji już istniejącego planu transportowego (por. {{pu przepis="art. 15 ust. 1 pkt 2 UPTZ"}}). W ten sposób plan transportowy tworzy ramy, w których będzie poruszać się organizator realizując PTZ na swoim obszarze.

Ustawodawca nie zdecydował się na zamieszczenie w ustawie definicji planu transportowego. Z samej jego nazwy wynika, iż jest to dokument, który w sposób sformalizowany określa program zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego na obszarze właściwości organizatora, który go uchwala. Jest to więc, biorąc pod uwagę definicję ustawową zrównoważonego zbiorowego transportu publicznego zamieszczoną w {{pu przepis="art. 4 pkt 28 UPTZ"}}, opis stanu publicznego transportu zbiorowego na obszarze organizatora oraz opis środków realizacji zamierzeń organizatora względem publicznego transportu zbiorowego na obszarze jego właściwości. Plan wytycza kierunki działań w zakresie organizowania publicznego transportu zbiorowego. Organizowanie publicznego transportu zbiorowego ma bowiem prowadzić do podjęcia takich działań przez organizatora, które doprowadzą do realizacji istniejącego planu, chyba że w czasie realizacji okaże się, iż potrzeba aktualizacji już istniejącego planu transportowego (por. {{pu przepis="art. 15 ust. 1 pkt 2 UPTZ"}}). W ten sposób plan transportowy tworzy ramy, w których będzie poruszać się organizator realizując PTZ na swoim obszarze.

Plan transportowy jest instytucją nową dla prawa polskiego. Wprowadzony został przepisami ustawy o publicznym transporcie zbiorowym z 2010 r. [dalej cytowana jako UPTZ]. W ciągu czterech lat obowiązywania ustawy planom transportowym nie poświęcano zbyt wiele uwagi. Stąd niniejsze opracowanie ma na celu przede wszystkim wyjaśnienie podstawowych zagadnień. Rozważania rozpoczęto od definicji planu transportowego. Następnie przedstawione zostaną cele i funkcje, jakie plany transportowe mają spełniać w prawie publicznego transportu zbiorowego. W dalszej części opisane zostaną warunki niezbędne dla prawidłowego przyjęcia planu transportowego ze szczególnym uwzględnieniem podmiotów zobowiązanych do uchwalenia planu oraz postępowania w zakresie uchwalenia planu. W kolejnym punkcie zaprezentowane zostaną skutkami braku planu dla praktyki publicznego transportu zbiorowego. Całość zamyka próba ustalenia charakteru prawnego planu transportowego.
Ustawodawca nie zdecydował się na zamieszczenie w ustawie definicji planu transportowego. Z samej jego nazwy wynika, iż jest to dokument, który w sposób sformalizowany określa program zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego na obszarze właściwości organizatora, który go uchwala. Jest to więc, biorąc pod uwagę definicję ustawową zrównoważonego zbiorowego transportu publicznego zamieszczoną w {{pu przepis="art. 4 pkt 28 UPTZ"}}, opis stanu publicznego transportu zbiorowego na obszarze organizatora oraz opis środków realizacji zamierzeń organizatora względem publicznego transportu zbiorowego na obszarze jego właściwości. Plan wytycza kierunki działań w zakresie organizowania publicznego transportu zbiorowego. Organizowanie publicznego transportu zbiorowego ma bowiem prowadzić do podjęcia takich działań przez organizatora, które doprowadzą do realizacji istniejącego planu, chyba że w czasie realizacji okaże się, iż potrzeba aktualizacji już istniejącego planu transportowego (por. {{pu przepis="art. 15 ust. 1 pkt 2 UPTZ"}}). W ten sposób plan transportowy tworzy ramy, w których będzie poruszać się organizator realizując PTZ na swoim obszarze.

Plan transportowy jest instytucją nową dla prawa polskiego. Wprowadzony został przepisami ustawy o publicznym transporcie zbiorowym z 2010 r. [dalej cytowana jako UPTZ]. W ciągu czterech lat obowiązywania ustawy planom transportowym nie poświęcano zbyt wiele uwagi. Stąd niniejsze opracowanie ma na celu przede wszystkim wyjaśnienie podstawowych zagadnień. Rozważania rozpoczęto od badania definicji planu. Następnie przedstawione zostaną cele i funkcje, jakie plany transportowe mają spełniać w prawie publicznego transportu zbiorowego. Kolejne zagadnienia dotyczą wskazania podmiotów zobowiązanych do uchwalenia planu oraz postępowania w zakresie uchwalenia planu wraz ze skutkami braku uchwały w tym zakresie. Całość zamyka próba ustalenia charakteru prawnego planu transportowego.
Ustawodawca nie zdecydował się na zamieszczenie w ustawie definicji planu transportowego. Z nazwy wynika, iż jest to dokument, który w sposób sformalizowany określa program zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego na obszarze właściwości organizatora, który go uchwala. Jest to więc, biorąc pod uwagę definicję ustawową zrównoważonego zbiorowego transportu publicznego umieszczoną {{pu przepis="art. 4 pkt 28 UPTZ"}}, opis stanu publicznego transportu zbiorowego na obszarze organizatora oraz opis środków realizacji wyobrażeń związanych z transportem zbiorowym na obszarze organizatora. W ten sposób plan wytycza kierunki działań w zakresie organizowania publicznego transportu zbiorowego. Organizowanie publicznego transportu zbiorowego ma bowiem prowadzić do podjęcia takich działań przez organizatora, które doprowadzą do realizacji istniejącego planu, chyba że w czasie realizacji okaże się, iż potrzeba aktualizacji już istniejącego planu transportowego (por. {{pu przepis="art. 15 ust. 1 pkt 2 UPTZ"}}). W ten sposób plan transportowy tworzy ramy, w których będzie poruszać się organizator realizując PTZ na swoim obszarze.

Plan transportowy jest instytucją nową dla prawa polskiego. Wprowadzony został przepisami ustawy o publicznym transporcie zbiorowym z 2010 r. [dalej cytowana jako UPTZ]. W ciągu czterech lat obowiązywania ustawy planom transportowym nie poświęcano zbyt wiele uwagi. Stąd niniejsze opracowanie ma na celu przede wszystkim wyjaśnienie podstawowych zagadnień. Rozważania rozpoczęto od badania definicji planu. Następnie przedstawione zostaną cele i funkcje, jakie plany transportowe mają spełniać w prawie publicznego transportu zbiorowego. Kolejne zagadnienia dotyczą wskazania podmiotów zobowiązanych do uchwalenia planu oraz postępowania w zakresie uchwalenia planu wraz ze skutkami braku uchwały w tym zakresie. Całość zamyka próba ustalenia charakteru prawnego planu transportowego.

Plan transportowy jest instytucją nową dla prawa polskiego. Wprowadzony został przepisami ustawy o publicznym transporcie zbiorowym z 2010 r. [dalej cytowana jako UPTZ]. Pomimo czterech lat obowiązywania ciąż jeszcze jest instytucją nie do końca zbadaną. Stąd w poniższym opracowaniu przedstawiono najważniejsze zagadnienia, jakie - zdaniem autora - pojawiają się w związku z planem. Rozważania rozpoczęto od badania definicji planu. Następnie przedstawione zostaną cele i funkcje, jakie plany transportowe mają spełniać w prawie publicznego transportu zbiorowego. Kolejne zagadnienia dotyczą wskazania podmiotów zobowiązanych do uchwalenia planu oraz postępowania w zakresie uchwalenia planu wraz ze skutkami braku uchwały w tym zakresie. Całość zamyka próba ustalenia charakteru prawnego planu transportowego.

((1)) DEFINICJA PLANU TRANSPORTOWEGO
Ustawodawca nie zdecydował się na zamieszczenie w ustawie definicji planu transportowego. Z nazwy wynika, iż jest to dokument, który w sposób sformalizowany określa program zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego na obszarze właściwości organizatora, który go uchwala. Jest to więc, biorąc pod uwagę definicję ustawową zrównoważonego zbiorowego transportu publicznego umieszczoną {{pu przepis="art. 4 pkt 28 UPTZ"}}, opis stanu publicznego transportu zbiorowego na obszarze organizatora oraz opis środków realizacji wyobrażeń związanych z transportem zbiorowym na obszarze organizatora. W ten sposób plan wytycza kierunki działań w zakresie organizowania publicznego transportu zbiorowego. Organizowanie publicznego transportu zbiorowego ma bowiem prowadzić do podjęcia takich działań przez organizatora, które doprowadzą do realizacji istniejącego planu, chyba że w czasie realizacji okaże się, iż potrzeba aktualizacji już istniejącego planu transportowego (por. {{pu przepis="art. 15 ust. 1 pkt 2 UPTZ"}}). W ten sposób plan transportowy tworzy ramy, w których będzie poruszać się organizator realizując PTZ na swoim obszarze.
((1)) FUNKCJE PLANU TRANSPORTOWEGO
Planowania podejmuje się, aby:
Funkcją planu jest skonkretyzowanie potrzeb zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (por. {{pu przepis="art. 5 ust. 1 pkt 3) UPTZ"}}), które następnie decydują o sposobie realizacji publicznego transportu zbiorowego.
((1)) DONIOSŁOŚĆ PRAWNA PLANU TRANSPORTOWEGO
((1)) CHARAKTER PRAWNY PLANU TRANSPORTOWEGO
((1)) WYMAGANIA FORMALNE WOBEC PLANU
((2)) Tryb uchwalenia planu transportowego
((1)) WYMAGANIA MERYTORYCZNE WOBEC PLANU
Treść tego planu określa bliżej {{pu przepis="art. 12 ust. 1 UPTZ"}} oraz rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 25.5.2011 w sprawie szczegółowego zakresu planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego ([[http://dokumenty.rcl.gov.pl/D2011117068401.pdf Dz.U. 2011 nr 117, poz. 684]]).
W planie muszą być ujęte wszystkie linie komunikacyjne, na których będą wykonywane przewozy o charakterze użyteczności publicznej (uzasadnienie do projektu ustawy - pkt 3). Dopuszczalne, ale nie zalecane jest uwzględnienie również linii komunikacyjnych, na których wykonywane będą przewozy komercyjne (MikielRozkoszPublicznyTransportZbiorowy, 38-39).
Stopień konkretyzacji planu (por. Berschin, s. 398)
((1)) TRANSGRANICZNY PLAN TRANSPORTOWY
((1)) PRAWO OBCE

((1)) Definicja planu transportowego
Ustawodawca nie zdecydował się na zamieszczenie w ustawie definicji planu transportowego. Z nazwy wynika, iż jest to dokument, który w sposób sformalizowany określa program zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego. Jest to więc, biorąc pod uwagę definicję ustawową zrównoważonego zbiorowego transportu publicznego umieszczoną {{pu przepis="art. 4 pkt 28 UPTZ"}}, wytyczenie założeń dla procesu rozwoju transportu, który ma spełniać określone wymagania ustawowe.
Celem planu jest więc takie kształtowanie transportu publicznego na obszarze operatora uchwalającego plan, aby:
W ten sposób można przyjąć, iż celem stawianym przed planem jest ukształtowanie zrównoważonej polityki transportowej na obszarze operatora.
Zadaniem planu jest wytyczenie kierunku działań organizatora w zakresie organizowania publicznego transportu zbiorowego. Organizowanie publicznego transportu zbiorowego ma bowiem prowadzić do podjęcia takich działań przez organizatora, które doprowadzą do realizacji istniejącego planu, chyba że w czasie realizacji okaże się, iż potrzeba aktualizacji już istniejącego planu transportowego (por. {{pu przepis="art. 15 ust. 1 pkt 2 UPTZ"}}). W ten sposób plan transportowy tworzy ramy działań, w których powinien poruszać się organizator. Merytoryczne zaś wynikają z ustawowego nakazu realizowania **zrównoważonego** transportu publicznego.
Inną funkcją planu jest skonkretyzowanie potrzeb zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (por. {{pu przepis="art. 5 ust. 1 pkt 3) UPTZ"}}), które następnie decydują o sposobie realizacji publicznego transportu zbiorowego.
((1)) Doniosłość planu
((1)) Charakter prawny planu transportowego
((1)) Obowiązek sporządzenia planu transportowego
((1)) Tryb uchwalenia planu transportowego
((2)) Postępowanie w celu uchwalenia planu
((2)) Treść planu transportowego
Treść tego planu określa bliżej {{pu przepis="art. 12 ust. 1 UPTZ"}} oraz rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 25.5.2011 w sprawie szczegółowego zakresu planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego ([[http://dokumenty.rcl.gov.pl/D2011117068401.pdf Dz.U. 2011 nr 117, poz. 684]]).
W planie muszą być ujęte wszystkie linie komunikacyjne, na których będą wykonywane przewozy o charakterze użyteczności publicznej (uzasadnienie do projektu ustawy - pkt 3). Dopuszczalne, ale nie zalecane jest uwzględnienie również linii komunikacyjnych, na których wykonywane będą przewozy komercyjne (MikielRozkoszPublicznyTransportZbiorowy, 38-39).
Stopień konkretyzacji planu (por. Berschin, s. 398)
((1)) Transgraniczny plan transportowy
((1)) Prawo obce

Plan transportowy jest instytucją nową dla prawa polskiego. Wprowadzony został przepisami ustawy o publicznym transporcie zbiorowym z 2010 r. [dalej cytowana jako UPTZ]. Pomimo czterech lat obowiązywania ciąż jeszcze jest instytucją nie do końca zbadaną. Stąd w poniższym opracowaniu przedstawiono najważniejsze zagadnienia, jakie - zdaniem autora - pojawiają się w związku z planem. Rozważania rozpoczęto od badania definicji planu. Następnie przedstawione zostaną cele i funkcje, jakie plany transportowe mają spełniać w prawie publicznego transportu zbiorowego. Kolejne zagadnienia dotyczą wskazania podmiotów zobowiązanych do uchwalenia planu oraz postępowania w zakresie uchwalenia planu wraz ze skutkami braku uchwały w tym zakresie. Całość zamyka próba ustalenia charakteru prawnego planu transportowego.
Ustawodawca nie zdecydował się na zamieszczenie w ustawie definicji planu transportowego. Z nazwy wynika, iż jest to dokument, który w sposób sformalizowany określa program zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego. Jest to więc, biorąc pod uwagę definicję ustawową zrównoważonego zbiorowego transportu publicznego umieszczoną {{pu przepis="art. 4 pkt 28 UPTZ"}}, wytyczenie założeń dla procesu rozwoju transportu, który ma spełniać określone wymagania ustawowe.

Plan transportowy jest instytucją nową dla prawa polskiego. Wprowadzony został przepisami ustawy o publicznym transporcie zbiorowym.
Z uwagi na nowy w poniższym opracowaniu przedstawiono najważniejsze zagadnienia, jakie zdaniem autora, pojawiają się w związku z uchwaleniem lub brakiem planu. Rozważania rozpoczęto od prezentacji celów, dla których wprowadzono do porządku prawnego instytucję planów. W dalszej części pojęto próbę klasyfikacji charakteru prawnego planów. Kolejne zagadnienia dotyczą wskazania podmiotów zobowiązanych do uchwalenia planu oraz postępowania w zakresie uchwalenia planu wraz ze skutkami braku uchwały w tym zakresie.
Ustawa nie zawiera definicji planu transportowego. Z nazwy samej wynika natomiast, iż dokument to ujęty w sposób sformalizowany program zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego. Jest to więc, biorąc pod uwagę definicję ustawową zrównoważonego zbiorowego transportu publicznego w {{pu przepis="art. 4 pkt 28 UPTZ"}}, wytyczenie założeń dla procesu rozwoju transportu, który ma spełniać określone wymagania ustawowe.

Zadaniem organizatora publicznego transportu zbiorowego jest planowanie rozwoju transportu ({{pu przepis="art. 8 pkt 1 UPTZ"}}). Ten proces odbywa się przez opracowanie, uchwalenie oraz - w razie potrzeby - aktualizację planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego, zwanego w ustawie "planem transportowym" ({{pu przepis="art. 9 ust. 1 UPTZ"}}).
Plan transportowy jest instytucją nową dla prawa polskiego. Wprowadzony został przepisami ustawy o publicznym transporcie zbiorowym.
Z uwagi na nowy w poniższym opracowaniu przedstawiono najważniejsze zagadnienia, jakie zdaniem autora, pojawiają się w związku z uchwaleniem lub brakiem planu. Rozważania rozpoczęto od prezentacji celów, dla których wprowadzono do porządku prawnego instytucję planów. W dalszej części pojęto próbę klasyfikacji charakteru prawnego planów. Kolejne zagadnienia dotyczą wskazania podmiotów zobowiązanych do uchwalenia planu oraz postępowania w zakresie uchwalenia planu wraz ze skutkami braku uchwały w tym zakresie.
((1)) Definicja planu transportowego
Ustawa nie zawiera definicji planu transportowego. Z nazwy samej wynika natomiast, iż dokument to ujęty w sposób sformalizowany program zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego. Jest to więc, biorąc pod uwagę definicję ustawową zrównoważonego zbiorowego transportu publicznego w {{pu przepis="art. 4 pkt 28 UPTZ"}}, wytyczenie założeń dla procesu rozwoju transportu, który ma spełniać określone wymagania ustawowe.
Celem planu jest więc takie kształtowanie transportu publicznego na obszarze operatora uchwalającego plan, aby:

Zadaniem organizatora publicznego transportu zbiorowego jest planowanie rozwoju transportu ({{pu przepis="art. 8 pkt 1 UPTZ"}}). Ten proces odbywa się przez opracowanie, uchwalenie i ew. aktualizację planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego, zwanego w ustawie "planem transportowym" ({{pu przepis="art. 9 ust. 1 UPTZ"}}). Jest to nowa instytucja prawa polskiego. Stąd w poniższym opracowaniu przedstawiono najważniejsze zagadnienia, jakie zdaniem autora, pojawiają się w związku z uchwaleniem lub brakiem planu. Rozważania rozpoczęto od prezentacji celów, dla których wprowadzono do porządku prawnego instytucję planów. W dalszej części pojęto próbę klasyfikacji charakteru prawnego planów. Kolejne zagadnienia dotyczą wskazania podmiotów zobowiązanych do uchwalenia planu oraz postępowania w zakresie uchwalenia planu wraz ze skutkami braku uchwały w tym zakresie.
((1)) Cele uchwalenia planu transportowego
Ustawa nie określa celu planu uchwalenia planu transportowego. Z nazwy samej wynika natomiast, iż dokument to ujęty w sposób sformalizowany program zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego. Jest to więc, biorąc pod uwagę definicję ustawową zrównoważonego zbiorowego transportu publicznego w {{pu przepis="art. 4 pkt 28 UPTZ"}}, wytyczenie założeń dla procesu rozwoju transportu, który ma spełniać określone wymagania ustawowe. Celem planu jest więc takie kształtowanie transportu publicznego na obszarze operatora uchwalającego plan, aby:

((1)) Transgraniczny plan transportowy
Z uwagi na to, że coraz częściej przewozy są realizowane w strefie transgranicznej, powstaje pytanie, czy podmioty z dwóch państw mogą wspólnie uchwalić plan transportowy. Na ten temat więcej w [[TransgranicznyPlanTransportowy osobnym opracowaniu]]

Zadaniem organizatora publicznego transportu zbiorowego jest planowanie rozwoju transportu ({{pu przepis="art. 8 pkt 1 UPTZ"}}). Ten proces odbywa się przez opracowanie, uchwalenie i ew. aktualizację planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego, zwanego w ustawie "planem transportowym" ({{pu przepis="art. 9 ust. 1 UPTZ"}}). Jest to nowa instytucja prawa polskiego. Stąd w poniższym opracowaniu przedstawiono najważniejsze zagadnienia, jakie zdaniem autora, pojawiają się w związku z uchwaleniem lub brakiem planu. Rozważania rozpoczęto od prezentacji celów, dla których wprowadzono do porządku prawnego instytucję planów. W dalszej części pojęto próbę klasyfikacji charakteru prawnego planów. Kolejne zagadnienia dotyczą wskazania podmiotów zobowiązanych do uchwalenia planu oraz postępowania w zakresie uchwalenia planu wraz ze skutkami braku uchwały w tym zakresie.
((1)) Cele uchwalenia planu transportowego
Ustawa nie określa celu planu uchwalenia planu transportowego. Z nazwy samej wynika natomiast, iż dokument to ujęty w sposób sformalizowany program zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego. Jest to więc, biorąc pod uwagę definicję ustawową zrównoważonego zbiorowego transportu publicznego w {{pu przepis="art. 4 pkt 28 UPTZ"}}, wytyczenie założeń dla procesu rozwoju transportu, który ma spełniać określone wymagania ustawowe. Celem planu jest więc takie kształtowanie transportu publicznego na obszarze operatora uchwalającego plan, aby:
1) transport spełniał oczekiwania społeczne dotyczące zapewnienia powszechnej dostępności,
1) wykorzystywane były różne środki transportu i
1) promowane były przyjazne dla środowiska i wyposażone w nowoczesne rozwiązania techniczne środki transportu.
Zadaniem planu jest wytyczenie kierunku działań organizatora w zakresie organizowania publicznego transportu zbiorowego. Organizowanie publicznego transportu zbiorowego ma bowiem prowadzić do podjęcia takich działań przez organizatora, które doprowadzą do realizacji istniejącego planu, chyba że w czasie realizacji okaże się, iż potrzeba aktualizacji już istniejącego planu transportowego (por. {{pu przepis="art. 15 ust. 1 pkt 2 UPTZ"}}). W ten sposób plan transportowy tworzy ramy działań, w których powinien poruszać się organizator. Merytoryczne zaś wynikają z ustawowego nakazu realizowania **zrównoważonego** transportu publicznego.
Inną funkcją planu jest skonkretyzowanie potrzeb zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (por. {{pu przepis="art. 5 ust. 1 pkt 3) UPTZ"}}), które następnie decydują o sposobie realizacji publicznego transportu zbiorowego.
((1)) Doniosłość planu
W planie określa się **zasady organizacji rynku przewozów** ({{pu przepis="art. 12 ust. 1 pkt 5 UPTZ"}}). Pod tym pojęciem rozumieć należy m. in. w tym przewidywany tryb wyboru operatora publicznego transportu zbiorowego (§ 4 ust. 1 pkt 5 rozp. Ministra Infrastruktury z dnia 25 maja 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (Dz.U. 2011 nr 117, poz. 684). Wydaje się, że niektóre plany, które do tej pory zostały uchwalone, nie spełniają tego kryterium.
Z przepisów ustawy wynika, iż plan transportowy ma również znaczenie dla:
1) zawierania umów o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego ({{pu przepis="art. 24 ust. 2 UPTZ"}}),
1) ustalenia odpowiedzialności przez organizatora za szkody poniesione przez operatora spowodowane zmianami w planie transportowym ({{pu przepis="art. 27 ust. 2 UPTZ"}}),
1) odmowy wydania nowego zezwolenia, zmiany zezwolenia lub przedłużenia zezwolenia, jeżeli na podstawie uchwalonego planu transportowego na usługę objętą zezwoleniem została podpisana umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego z operatorem publicznego transportu zbiorowego ({{pu przepis="art. 79 ust. 3 UPTZ"}}),
1) dopuszczalnych terminów obowiązywania umów w razie braku planu ({{pu przepis="art. 84 ust. 2 pkt 3 UPTZ"}}).
Natomiast plan nie ma - jak się wydaje - znaczenia przy wydawaniu decyzji administracyjnej o potwierdzeniu zgłoszenia wykonywania przewozów. Plan dotyczy bowiem linii i sieci, na których wykonywane są przewozy użyteczności publicznej. Potwierdzenie wykonywania przewozów dotyczy natomiast przewozów niebędących przewozami o charakterze użyteczności publicznej ({{pu przepis="art. 30 ust. 1 UPTZ"}}).
Uchwalenie planu nie ma znaczenia dla udzielania licencji na wykonywanie transportu drogowego ({{pu przepis="art. 5 UTransDrog"}}). Wśród przesłanek udzielenia licencji ({{pu przepis="art. 5 ust. 3 UTransDrog"}}) brak jest przesłanki związanej z planem transportowym. Natomiast na podstawie {{pu przepis="art. 79 ust. 3 UPTZ"}} można odmówić udzielenia lub zmiany lub przedłużenia zezwolenia, o którym mowa jest w {{pu przepis="art. 18 UTransDrog"}}, jeżeli na podstawie uchwalonego planu transportowego na usługę objętą zezwoleniem została podpisana umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego z operatorem publicznego transportu zbiorowego.
Plan transportowy uchwalony przez właściwe organy jednostek samorządu terytorialnego stanowi [[ZrodlaPrawaMiejscowego akt prawa miejscowego]] ({{pu przepis="art. 9 ust. 3 UPTZ"}}). Jest więc aktem normatywnym, powszechnie obowiązującym na obszarze jednostki, która go uchwaliła (por. {{pu przepis="Art. 94 zd. 1 Konstytucja"}}). TK klasyfikuje je jako "akty o szczególnym charakterze - mieszczące się między klasycznymi aktami normatywnymi a klasycznymi aktami indywidualnymi związanymi ze stosowaniem prawa" (postanowienia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 października 2004 r. (SK 42/02).
((2)) Powszechny charakter planu transportowego
Plan transportowy, jako źródło prawa powszechnie obowiązującego, musi być respektowany przez wszystkie podmioty działające na obszarze jednostki, która go uchwaliła (por. DabekPrawoMiejscowe, s. 72). Obejmuje więc sowim działaniem organizatora, operatora, przewoźnika oraz osoby korzystające z publicznego transportu zbiorowego (pasażerów). Podwójna rola przypada więc tutaj organizatorowi. Ponieważ jest on z jednej strony uchwałodawcą, zaś z drugiej - zgodnie z {{pu przepis="art. 4 ust. 1 pkt 9 UPTZ"}} "organem właściwym" w rozumieniu rozp. 1370/2007, sam sobie narzuca więc w ten sposób ramy działania i następnie sam je realizuje.
((2)) Abstrakcyjny i generalny charakter planu transportowego
Akty prawa miejscowego muszą zawierać normy (zob. niżej) o charakterze abstrakcyjnym i generalnym (DabekPrawoMiejscowe, s. 75). Oznacza to, iż zapisy planu transportowego powinny być ujęte w sposób uniwersalny.
((2)) Normatywny charakter planu transportowego
Przydanie planowi transportowemu charakteru normatywnego oznacza, że jego postanowienia wyznaczają adresatom określony sposób zachowania się poprzez wyartykułowanie nakazów, zakazów oraz przyznanie określonych uprawnień (DabekPrawoMiejscowe, s. 74).
W tym miejscu pojawia się kwestia, jakie dokładnie implikacje ma normatywny charakter planu transportowego dla uczestników publicznego transportu zbiorowego (organizatora, operatora, przewoźnika, pasażera). Czy plan wpływa a jeżeli tak, to w jaki sposób, na sytuację związaną z zawarciem umowy o świadczenie usług publicznego transportu zbiorowego (operator, {{pu przepis="art. 4 pkt 8 UPTZ"}} i {{pu przepis="art. 19 i nast. UPTZ"}}), uzyskaniem potwierdzenia zgłoszenia przewozów albo uzyskaniem decyzji o przyznaniu otwartego dostępu (przewoźnik, {{pu przepis="art. 4 pkt 11 UPTZ"}}, {{pu przepis="art. 30 UPTZ"}} i {{pu przepis="art. 31 UPTZ"}}). Innymi słowy chodzi o to, czy plan zawiera wytyczne, które mogą mieć znaczenie dla zawarcia umowy lub potwierdzenia zgłoszenia przewozów albo wydania decyzji o przyznaniu otwartego dostępu, a w szczególności czy można odmówić zawarcia umowy lub wydania potwierdzenia zgłoszenia lub decyzji w razie sprzeczności z planem.
((2)) Moc wiążąca planów transportowych
Wskazano już na podwójną rolę organizatora, jako organu uchwalającego plan oraz związanego uchwałą. Dla niego - jako organu administracji - plan stanowi źródło prawa, na podstawie i w granicach którego organ może działać ({{pu przepis="Art. 7 Konstytucja"}}, {{pu przepis="art. 6 KPA"}}).
Natomiast dla uczestników publicznego transportu zbiorowego, nie będących częścią administracji, plan stanowi źródło przepisów, które - o ile spełniają wszelkie kryteria formalne i materialne - mogą ograniczać ich wolność działania (por. DabekPrawoMiejscowe, s. 248).
Brak planu powoduje ograniczenie w możliwościach organizacji publicznego transportu zbiorowego (zob. np. {{pu przepis="art. 84 ust. 2 pkt 3 UPTZ"}}).
Ponadto nie jest możliwe zawarcie umów o świadczenie usług PTZ na okres dłuższy niż trzy lata. Tymczasem umowy długoterminowe są - w generalnej ocenie - korzystniejsze zarówno dla pasażerów PTZ jak i organizatora oraz operatora.
Zakres podmiotowy obowiązku uchwalenia planu pokrywa się z obszarem zadań nałożonych na jednostki samorządu terytorialnego w ustawach samorządowych (zob. więc {{pu przepis="art. 7 ust. 1 pkt 4 USamorzGm"}}, {{pu przepis="art. 4 ust. 1 pkt 6 USamorzPowiat"}}, {{pu przepis="art. 14 ust. 1 pkt 10 USamorzWoj"}}). Jednostki samorządu terytorialnego (gmina, powiat, związki międzygminne, związki powiatowe) są zobowiązane do podjęcia uchwały o planie transportowym w sytuacji, gdy spełniają określone wymagania demograficzne. Jest to kryterium dynamiczne, które wraz ze zmianami demograficznymi może spowodować powstanie albo ustanie obowiązku uchwalenia planu.
Plan transportowy ma być uchwalony jedynie wówczas, gdy przewozy będą miały status przewozów użyteczności publicznej. Ten status mają ze przewozy, które stanowią powszechnie dostępne usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego w celu bieżącego i nieprzerwanego zaspokajania potrzeb przewozowych społeczności na swoim obszarze ({{pu przepis="art. 4 pkt 12 UPTZ"}}).
Obowiązek uchwalenia planu transportowego zachodzi również wówczas, gdy wprawdzie JST nie spełnia kryterium demograficznego lecz zamierza prowadzić przewozy o charakterze użyteczności publicznej.
((1)) Tryb uchwalenia planu transportowego
((2)) Termin uchwalenia planu
Ustawa nakłada wyłącznie na ministra obowiązek sporządzenia planu w terminie 18 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy ({{pu przepis="art. 84 ust. 1 UPTZ"}}). Minister spóźnił się z ogłoszeniem planu o 2 miesiące, gdyż rozporządzenie weszło w życie dnia 31.10.2012 r. ([[http://dziennikustaw.gov.pl/DU/2012/1151/1 Dz.U. z 2012 r., poz. 1151]]). Pozostałe jednostki powinny były sporządzić plan do końca lutego 2014 r. (trzy lata od dnia wejścia w życie ustawy o publ. transporcie zbiorowym). ''[[Dane statystyczne]]''

Zadaniem organizatora publicznego transportu zbiorowego jest planowanie rozwoju transportu ({{pu przepis="art. 8 pkt 1 UPTZ"}}). Ten proces odbywa się przez opracowanie, uchwalenie i ew. aktualizację planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego, zwanego w ustawie "planem transportowym" ({{pu przepis="art. 9 ust. 1 UPTZ"}}).
((1)) Cele i funkcje planu transportowego
Kształtowanie polityki publicznego transportu zbiorowego następuje przy uwzględnieniu trzech czynników:
1) zasad konkurencji regulowanej, o której mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1370/2007,
1) zasad określonych w ustawie oraz
1) przy uwzględnieniu potrzeb zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego ({{pu przepis="art. 5 ust. 1 UPTZ"}}).
Potrzeby zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego mają wpływ na treść planu transportowego.
((2)) Cel planu transportowego
Ustawa nie określa celu planu uchwalenia planu transportowego. Z nazwy samej wynika natomiast, iż dokument to ujęty w sposób sformalizowany program zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego. Jest to więc, biorąc pod uwagę definicję ustawową zrównoważonego zbiorowego transportu publicznego w {{pu przepis="art. 4 pkt 28 UPTZ"}}, wytyczenie założeń dla procesu rozwoju transportu, który ma spełniać określone wymagania ustawowe. Celem planu jest więc takie kształtowanie transportu publicznego na obszarze operatora uchwalającego plan, aby:
1) transport spełniał oczekiwania społeczne dotyczące zapewnienia powszechnej dostępności,
1) wykorzystywane były różne środki transportu i
1) promowane były przyjazne dla środowiska i wyposażone w nowoczesne rozwiązania techniczne środki transportu.
((2)) Funkcje planu transportowego
Funkcja planu transportowego to zadania przed nim stawiane. Zadaniem planu jest wytyczenie kierunku działań organizatora w zakresie organizowania publicznego transportu zbiorowego. Organizowanie publicznego transportu zbiorowego ma bowiem prowadzić do podjęcia takich działań przez organizatora, które doprowadzą do realizacji istniejącego planu, chyba że w czasie realizacji okaże się, iż potrzeba aktualizacji już istniejącego planu transportowego (por. {{pu przepis="art. 15 ust. 1 pkt 2 UPTZ"}}). W ten sposób plan transportowy tworzy formalne ramy działań, w których powinien poruszać się organizator. Merytoryczne zaś wynikają z ustawowego nakazu realizowania **zrównoważonego** transportu publicznego.
Dalej zadaniem planu jest również skonkretyzowanie potrzeb zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (por. {{pu przepis="art. 5 ust. 1 pkt 3) UPTZ"}}), które następnie decydują o sposobie realizacji publicznego transportu zbiorowego.
((2)) Znaczenie planu transportowego dla kształtowania rynku
W planie określa się **zasady organizacji rynku przewozów** ({{pu przepis="art. 12 ust. 1 pkt 5 UPTZ"}}). Pod tym pojęciem rozumieć należy m. in. w tym przewidywany tryb wyboru operatora publicznego transportu zbiorowego (§ 4 ust. 1 pkt 5 rozp. Ministra Infrastruktury z dnia 25 maja 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (Dz.U. 2011 nr 117, poz. 684).
Wydaje się, że niektóre plany, które do tej pory zostały uchwalone, nie spełniają tego kryterium.
((2)) Plan transportowy a umowy o świadczenie usług publicznego transportu zbiorowego
Z przepisów ustawy wynika, iż plan transportowy może mieć znaczenie dla przy:
1) zawieraniu umów o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego ({{pu przepis="art. 24 ust. 2 UPTZ"}}),
1) ponoszeniu odpowiedzialności przez organizatora za szkody poniesione przez operatora spowodowane zmianami w planie transportowym ({{pu przepis="art. 27 ust. 2 UPTZ"}}),
1) odmowie wydania nowego zezwolenia, zmiany zezwolenia lub przedłużenia zezwolenia, jeżeli na podstawie uchwalonego planu transportowego na usługę objętą zezwoleniem została podpisana umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego z operatorem publicznego transportu zbiorowego ({{pu przepis="art. 79 ust. 3 UPTZ"}}),
1) dopuszczalnych terminach obowiązywania umów w razie braku planu ({{pu przepis="art. 84 ust. 2 pkt 3 UPTZ"}}).
Jednostki samorządu terytorialnego (gmina, powiat, związki międzygminne, związki powiatowe) są zobowiązane do podjęcia uchwały o planie transportowym w sytuacji, gdy spełniają określone wymagania demograficzne. Jest to kryterium dynamiczne, które wraz ze zmianami demograficznymi może spowodować powstanie albo ustanie obowiązku uchwalenia planu.
Ograniczenie natomiast zachodzi w zakresie przedmiotowym. Plan ma bowiem dotyczyć wyłącznie linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej na danym obszarze. Biorąc jeszcze pod uwagę drugie kryterium (zob. pkt 2), plan opracowuje się tylko dla tych linii/sieci, na których organizowane będą przewozy o charakterze użyteczności publicznej ({{pu przepis="art. 12 ust. 1 pkt 1 UPTZ"}}, więcej o tym w części dot. treści planu transportowego).
Zakres podmiotowy obowiązku uchwalenia planu pokrywa się z obszarem zadań nałożonych na jednostki samorządu terytorialnego w ustawach samorządowych (zob. więc {{pu przepis="art. 7 ust. 1 pkt 4 USamorzGm"}}, {{pu przepis="art. 4 ust. 1 pkt 6 USamorzPowiat"}}, {{pu przepis="art. 14 ust. 1 pkt 10 USamorzWoj"}}).
Plan transportowy ma być uchwalony jedynie wówczas, gdy przewozy będą miały status przewozów użyteczności publicznej. Ten status mają ze przewozy, które stanowią powszechnie dostępne usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego w celu bieżącego i nieprzerwanego zaspokajania potrzeb przewozowych społeczności na swoim obszarze ({{pu przepis="art. 4 pkt 12 UPTZ"}}).
((2)) Terminy na sporządzenie planu
Ustawa nakłada wyłącznie na ministra obowiązek sporządzenia planu w terminie 18 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy ({{pu przepis="art. 84 ust. 1 UPTZ"}}). Minister spóźnił się z ogłoszeniem planu o 2 miesiące, gdyż rozporządzenie weszło w życie dnia 31.10.2012 r. ([[http://dziennikustaw.gov.pl/DU/2012/1151/1 Dz.U. z 2012 r., poz. 1151]]).
Pozostałe jednostki powinny były sporządzić plan do końca lutego 2014 r. (trzy lata od dnia wejścia w życie ustawy o publ. transporcie zbiorowym).
Pozostali organizatorzy nie są zobowiązani do uchwalania planów w określonych terminach. Bez planu jednak nie mogą organizować przewozów o charakterze użyteczności publicznej.
Ustawa nie przewiduje sankcji za brak planu. Motywacją powinno być jednak to, iż bez nich organizatorzy są ograniczeni w możliwościach organizacji publicznego transportu zbiorowego (zob. np. {{pu przepis="art. 84 ust. 2 pkt 3 UPTZ"}}).
Brak planu generuje skutek w postaci ograniczenia czasowego umów. W razie braku planu umowy o świadczenie usług mogą być bowiem podpisane na maksymalnie trzy lata. Przy istniejącym planie możliwe jest natomiast podpisanie umów długoterminowych, które są - w generalnej ocenie - korzystne zarówno dla pasażerów PTZ jak i organizatora oraz operatora.
((2)) Plan transportowy jako akt prawa miejscowego
Plan transportowy uchwalony przez właściwe organy jednostek samorządu terytorialnego stanowi [[ZrodlaPrawaMiejscowego akt prawa miejscowego]] ({{pu przepis="art. 9 ust. 3 UPTZ"}}). Jest więc aktem normatywnym, powszechnie obowiązującym na obszarze jednostki, która go uchwaliła (por. {{pu przepis="Art. 94 zd. 1 Konstytucja"}}). TK klasyfikuje je jako "akty o szczególnym charakterze - mieszczące się między klasycznymi aktami normatywnymi a klasycznymi aktami indywidualnymi związanymi ze stosowaniem prawa" (postanowienia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 października 2004 r. (SK 42/02).
((3)) powszechny charakter planu transportowego
Plan transportowy, jako źródło prawa powszechnie obowiązującego, musi być respektowany przez wszystkie podmioty działające na obszarze jednostki, która go uchwaliła (por. DabekPrawoMiejscowe, s. 72). Obejmuje więc sowim działaniem organizatora, operatora, przewoźnika oraz osoby korzystające z publicznego transportu zbiorowego (pasażerów). Podwójna rola przypada więc tutaj organizatorowi. Ponieważ jest on z jednej strony uchwałodawcą, zaś z drugiej - zgodnie z {{pu przepis="art. 4 ust. 1 pkt 9 UPTZ"}} "organem właściwym" w rozumieniu rozp. 1370/2007, sam sobie narzuca więc w ten sposób ramy działania i następnie sam je realizuje.
((3)) abstrakcyjny i generalny charakter planu transportowego
Akty prawa miejscowego muszą zawierać normy (zob. niżej) o charakterze abstrakcyjnym i generalnym (DabekPrawoMiejscowe, s. 75). Oznacza to, iż zapisy planu transportowego powinny być ujęte w sposób uniwersalny.
((3)) normatywny charakter planu transportowego
Przydanie planowi transportowemu charakteru normatywnego oznacza, że jego postanowienia wyznaczają adresatom określony sposób zachowania się poprzez wyartykułowanie nakazów, zakazów oraz przyznanie określonych uprawnień (DabekPrawoMiejscowe, s. 74).
W tym miejscu pojawia się kwestia, jakie dokładnie implikacje ma normatywny charakter planu transportowego dla uczestników publicznego transportu zbiorowego (organizatora, operatora, przewoźnika, pasażera). Czy plan wpływa a jeżeli tak, to w jaki sposób, na sytuację związaną z zawarciem umowy o świadczenie usług publicznego transportu zbiorowego (operator, {{pu przepis="art. 4 pkt 8 UPTZ"}} i {{pu przepis="art. 19 i nast. UPTZ"}}), uzyskaniem potwierdzenia zgłoszenia przewozów albo uzyskaniem decyzji o przyznaniu otwartego dostępu (przewoźnik, {{pu przepis="art. 4 pkt 11 UPTZ"}}, {{pu przepis="art. 30 UPTZ"}} i {{pu przepis="art. 31 UPTZ"}}). Innymi słowy chodzi o to, czy plan zawiera wytyczne, które mogą mieć znaczenie dla zawarcia umowy lub potwierdzenia zgłoszenia przewozów albo wydania decyzji o przyznaniu otwartego dostępu, a w szczególności czy można odmówić zawarcia umowy lub wydania potwierdzenia zgłoszenia lub decyzji w razie sprzeczności z planem.
((3)) moc wiążąca planów transportowych
Wskazano już na podwójną rolę organizatora, jako organu uchwalającego plan oraz związanego uchwałą. Dla niego - jako organu administracji - plan stanowi źródło prawa, na podstawie i w granicach którego organ może działać ({{pu przepis="Art. 7 Konstytucja"}}, {{pu przepis="art. 6 KPA"}}).
Natomiast dla uczestników publicznego transportu zbiorowego, nie będących częścią administracji, plan stanowi źródło przepisów, które - o ile spełniają wszelkie kryteria formalne i materialne - mogą ograniczać ich wolność działania (por. DabekPrawoMiejscowe, s. 248).
((2)) Zaskarżalność postanowień planu transportowego
((3)) wpływ planu na umowę o świadczenie usług w zakresie PTZ wg {{pu przepis="art. 24 UPTZ"}}
Przepis ten ma charakter deklaratywny, gdyż upoważnia do zawarcia umowy między organizatorem i operatorem o świadczenie usług na jednej linii, kilku liniach albo na całej sieci komunikacyjnej przewozów użyteczności publicznej. W ten sposób ustawodawca pozwala na wprowadzenie kilku operatorów na obszar swojego planu.
((3)) odpowiedzialność za szkody operatora w związku ze zmianą planu
(...)
((3)) wpływ na dystrybucję zezwoleń
(...)

((2)) Plan transportowy a potwierdzenie zgłoszenia przewozów
Natomiast plan nie ma - jak się wydaje - znaczenia przy wydawaniu decyzji administracyjnej o potwierdzeniu zgłoszenia wykonywania przewozów. Plan dotyczy bowiem linii i sieci, na których wykonywane są przewozy użyteczności publicznej. Potwierdzenie wykonywania przewozów dotyczy natomiast przewozów niebędących przewozami o charakterze użyteczności publicznej ({{pu przepis="art. 30 ust. 1 UPTZ"}}).
((2)) Plan transportowy a licencje i zezwolenia z ustawy o transporcie drogowym
W tym miejscu można już stwierdzić, że plan nie ma znaczenia dla udzielania licencji na wykonywanie transportu drogowego ({{pu przepis="art. 5 UTransDrog"}}). Wśród przesłanek udzielenia licencji ({{pu przepis="art. 5 ust. 3 UTransDrog"}}) brak jest przesłanki związanej z planem transportowym.
Natomiast na podstawie {{pu przepis="art. 79 ust. 3 UPTZ"}} można odmówić udzielenia lub zmiany lub przedłużenia zezwolenia, o którym mowa jest w {{pu przepis="art. 18 UTransDrog"}}, jeżeli na podstawie uchwalonego planu transportowego na usługę objętą zezwoleniem została podpisana umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego z operatorem publicznego transportu zbiorowego.
((1)) Tryb uchwalenia i treść planu transportowego
Powyższe konsekwencje mają miejsce jednak jedynie wówczas, gdy plan transportowy został uchwalony w przewidzianym postępowaniu oraz gdy jego treść spełnia wymagania określone w ustawie oraz w innych aktach prawnych decydujących o mocy wiążącej aktów prawa miejscowego.

Jednostki samorządu terytorialnego (gmina, powiat, związki międzygminne, związki powiatowe) są zobowiązane do podjęcia uchwały o planie transportowym w sytuacji, gdy spełniają określone wymagania demograficzne. Jest to kryterium dynamiczne, które wraz ze zmianami demograficznymi może spowodować powstanie albo ustanie obowiązku uchwalenia planu.
Plan transportowy ma być uchwalony jedynie wówczas, gdy przewozy będą miały status przewozów użyteczności publicznej. Ten status mają ze przewozy, które stanowią powszechnie dostępne usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego w celu bieżącego i nieprzerwanego zaspokajania potrzeb przewozowych społeczności na swoim obszarze ({{pu przepis="art. 4 pkt 12 UPTZ"}}).
Pozostałe jednostki powinny były sporządzić plan do końca lutego 2014 r. (trzy lata od dnia wejścia w życie ustawy o publ. transporcie zbiorowym).
Pozostali organizatorzy nie są zobowiązani do uchwalania planów w określonych terminach. Bez planu jednak nie mogą organizować przewozów o charakterze użyteczności publicznej.
Brak planu generuje skutek w postaci ograniczenia czasowego umów. W razie braku planu umowy o świadczenie usług mogą być bowiem podpisane na maksymalnie trzy lata. Przy istniejącym planie możliwe jest natomiast podpisanie umów długoterminowych, które są - w generalnej ocenie - korzystne zarówno dla pasażerów PTZ jak i organizatora oraz operatora.
Od dnia 28 lutego 2014 r. dalszym skutkiem braku planu transportowego jest niedopuszczalność zawarcia skutecznej umowy o świadczenie usług PTZ na na jednej linii, kilku liniach albo na całej sieci komunikacyjnej przewozów użyteczności publicznej (MaciochaPrzegladKomunalny2014, str. 51).
Plan transportowy uchwalony przez właściwe organy jednostek samorządu terytorialnego stanowi [[ZrodlaPrawaMiejscowego akt prawa miejscowego]] ({{pu przepis="art. 9 ust. 3 UPTZ"}}). Jest więc aktem normatywnym, powszechnie obowiązującym na obszarze jednostki, która go uchwaliła (por. {{pu przepis="Art. 94 zd. 1 Konstytucja"}}). TK klasyfikuje je jako "akty o szczególnym charakterze - mieszczące się między klasycznymi aktami normatywnymi a klasycznymi aktami indywidualnymi związanymi ze stosowaniem prawa" (postanowienia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 października 2004 r. (SK 42/02).
((2)) Zaskarżalność postanowień planu transportowego

Jednostki samorządu terytorialnego (gmina, powiat, związki międzygminne, związki powiatowe) są zobowiązane do podjęcia uchwały o planie transportowym w sytuacji, gdy spełniają określone wymagania demograficzne. Jest to kryterium dynamiczne, co może spowodować powstanie albo ustanie obowiązku uchwalenia planu.
Plan transportowy ma być uchwalony jedynie gdy przewozy będą miały status przewozów użyteczności publicznej. Ten status mają ze przewozy, które stanowią powszechnie dostępne usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego w celu bieżącego i nieprzerwanego zaspokajania potrzeb przewozowych społeczności na swoim obszarze ({{pu przepis="art. 4 pkt 12 UPTZ"}}).
Pozostałe jednostki powinny sporządzić plan do końca lutego 2014 r. (trzy lata od dnia wejścia w życie ustawy o publ. transporcie zbiorowym).
Pozostali organizatorzy nie są zobowiązani do uchwalania planów w określonych terminach.
Plan transportowy uchwalony przez właściwe organy jednostek samorządu terytorialnego stanowi [[ZrodlaPrawaMiejscowego akt prawa miejscowego]] ({{pu przepis="art. 9 ust. 3 UPTZ"}}). Jest więc aktem normatywnym, powszechnie obowiązującym na obszarze jednostki, która go uchwaliła (por. {{pu przepis="Art. 94 zd. 1 Konstytucja"}}).
((2)) Ogólny charakter prawny planów w prawie polskim
Dla kompleksowości niniejszego opracowanie niezbędne jest przypomnienie ogólnych zasad dotyczących planów.
Plan jest aktem prawa miejscowego, a więc aktem normatywnym, zawierającym normy powszechnie obowiązujące. Może być więc podstawą prawną indywidualnej decyzji administracyjnej.
Pytanie więc, czy - obok regulacji ustawowych - plan transportowy może wpływać na wydawanie indywidualnych decyzji administracyjnych.
((3)) terminy obowiązywania umów
Brak planu generuje skutek w postaci ograniczenia czasowego umów. W razie braku planu umowy o świadczenie usług mogą być bowiem podpisane na maksymalnie trzy lata. Przy istniejącym planie możliwe jest natomiast podpisanie umów długoterminowych, które są - w generalnej ocenie - korzystne zarówno dla pasażerów PTZ jak i organizatora oraz operatora.
Od dnia 28 lutego 2014 r. dalszym skutkiem braku planu transportowego jest niedopuszczalność zawarcia skutecznej umowy o świadczenie usług PTZ na na jednej linii, kilku liniach albo na całej sieci komunikacyjnej przewozów użyteczności publicznej (MaciochaPrzegladKomunalny2014, str. 51).
Powszechnie dostępne są również plany poszczególnych jednostek samorządu terytorialnego. Swój plan zamieściło w internecie [[http://www.krotoszyn.bip.net.pl/?p=document&action=show&id=8008&bar_id=5563 miasto i gmina Krotoszyn]].

Brak planu generuje skutek w postaci ograniczenia czasowego umów. W razie braku planu umowy o świadczenie usług mogą być bowiem podpisane na maksymalnie trzy lata. Przy istniejącym planie możliwe jest natomiast podpisanie umów długoterminowych, które są - w generalnej ocenie - korzystne zarówno dla pasażerów PTZ jak i organizatora oraz operatora.
Od dnia 28 lutego 2014 r. dalszym skutkiem braku planu transportowego jest niedopuszczalność zawarcia skutecznej umowy o świadczenie usług PTZ na na jednej linii, kilku liniach albo na całej sieci komunikacyjnej przewozów użyteczności publicznej (MaciochaPrzegladKomunalny2014, str. 51).

Brak planu generuje skutek w postaci ograniczenia czasowego umów. W razie braku planu umowy umowy o świadczenie usług mogą być bowiem podpisane na maksymalnie trzy lata. Przy istniejącym planie możliwe jest zatem podpisanie umów długoterminowych, które są - w generalnej ocenie - korzystne zarówno dla pasażerów PTZ jak i organizatora i operatora. Natomiast w razie braku takowego planu po dniu 28 lutego 2014 r. nie jest dopuszczalne zawarcie skutecznej umowy o świadczenie usług PTZ na na jednej linii, kilku liniach albo na całej sieci komunikacyjnej przewozów użyteczności publicznej (MaciochaPrzegladKomunalny2014, str. 51).

1) przy uwzględnieniu potrzeb zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego ({{pu przepis="art. 5 ust. 1 UPTZ"}}).
Ustawa nie określa celu planu uchwalenia planu transportowego. Z nazwy samej wynika natomiast, iż dokument to ujęty w sposób sformalizowany program zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego. Jest to więc, biorąc pod uwagę definicję ustawową zrównoważonego zbiorowego transportu publicznego w {{pu przepis="art. 4 pkt 28 UPTZ"}}, wytyczenie założeń dla procesu rozwoju transportu, który ma spełniać określone wymagania ustawowe. Celem planu jest więc takie kształtowanie transportu publicznego na obszarze operatora uchwalającego plan, aby:
Funkcja planu transportowego to zadania przed nim stawiane. Zadaniem planu jest wytyczenie kierunku działań organizatora w zakresie organizowania publicznego transportu zbiorowego. Organizowanie publicznego transportu zbiorowego ma bowiem prowadzić do podjęcia takich działań przez organizatora, które doprowadzą do realizacji istniejącego planu, chyba że w czasie realizacji okaże się, iż potrzeba aktualizacji już istniejącego planu transportowego (por. {{pu przepis="art. 15 ust. 1 pkt 2 UPTZ"}}). W ten sposób plan transportowy tworzy formalne ramy działań, w których powinien poruszać się organizator. Merytoryczne zaś wynikają z ustawowego nakazu realizowania **zrównoważonego** transportu publicznego.
Dalej zadaniem planu jest również skonkretyzowanie potrzeb zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (por. {{pu przepis="art. 5 ust. 1 pkt 3) UPTZ"}}), które następnie decydują o sposobie realizacji publicznego transportu zbiorowego.
Plan transportowy, jako źródło prawa powszechnie obowiązującego, musi być respektowany przez wszystkie podmioty działające na obszarze jednostki, która go uchwaliła (por. DabekPrawoMiejscowe, s. 72). Obejmuje więc sowim działaniem organizatora, operatora, przewoźnika oraz osoby korzystające z publicznego transportu zbiorowego (pasażerów). Podwójna rola przypada więc tutaj organizatorowi. Ponieważ jest on z jednej strony uchwałodawcą, zaś z drugiej - zgodnie z {{pu przepis="art. 4 ust. 1 pkt 9 UPTZ"}} "organem właściwym" w rozumieniu rozp. 1370/2007, sam sobie narzuca więc w ten sposób ramy działania i następnie sam je realizuje.
W tym miejscu pojawia się kwestia, jakie dokładnie implikacje ma normatywny charakter planu transportowego dla uczestników publicznego transportu zbiorowego (organizatora, operatora, przewoźnika, pasażera). Czy plan wpływa a jeżeli tak, to w jaki sposób, na sytuację związaną z zawarciem umowy o świadczenie usług publicznego transportu zbiorowego (operator, {{pu przepis="art. 4 pkt 8 UPTZ"}} i {{pu przepis="art. 19 i nast. UPTZ"}}), uzyskaniem potwierdzenia zgłoszenia przewozów albo uzyskaniem decyzji o przyznaniu otwartego dostępu (przewoźnik, {{pu przepis="art. 4 pkt 11 UPTZ"}}, {{pu przepis="art. 30 UPTZ"}} i {{pu przepis="art. 31 UPTZ"}}). Innymi słowy chodzi o to, czy plan zawiera wytyczne, które mogą mieć znaczenie dla zawarcia umowy lub potwierdzenia zgłoszenia przewozów albo wydania decyzji o przyznaniu otwartego dostępu, a w szczególności czy można odmówić zawarcia umowy lub wydania potwierdzenia zgłoszenia lub decyzji w razie sprzeczności z planem.
W planie określa się **zasady organizacji rynku przewozów** ({{pu przepis="art. 12 ust. 1 pkt 5 UPTZ"}}). Pod tym pojęciem rozumieć należy m. in. w tym przewidywany tryb wyboru operatora publicznego transportu zbiorowego (§ 4 ust. 1 pkt 5 rozp. Ministra Infrastruktury z dnia 25 maja 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (Dz.U. 2011 nr 117, poz. 684).
((3)) wpływ planu na umowę o świadczenie usług w zakresie PTZ wg {{pu przepis="art. 24 UPTZ"}}
Natomiast na podstawie {{pu przepis="art. 79 ust. 3 UPTZ"}} można odmówić udzielenia lub zmiany lub przedłużenia zezwolenia, o którym mowa jest w {{pu przepis="art. 18 UTransDrog"}}, jeżeli na podstawie uchwalonego planu transportowego na usługę objętą zezwoleniem została podpisana umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego z operatorem publicznego transportu zbiorowego.
Opinie dotyczące projektu ({{pu przepis="art. 1o UPTZ"}}). Kto jest uprawniony? Skutki nieuznania wniosków w nich zawartych zob. {{pu przepis="art. 101 USamorzGm"}}).
Na temat charakteru prawnego planu transportowego w Niemczech zob. nowe opracowanie: [[https://beck-online.beck.de/?vpath=bibdata%2fzeits%2fNVWZ%2f2015%2fcont%2fNVWZ%2e2015%2e385%2e1%2ehtm Brenner/Arnold, Rechtsnatur und Rechtmäßigkeit von Nahverkehrsplänen iSd § PBEFG § 8 PBEFG § 8 Absatz III PBefG, NVwZ 2015, 385 i nast.]]

1) przy uwzględnieniu potrzeb zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (art. 5 ust. 1 UPTZ).
Ustawa nie określa celu planu uchwalenia planu transportowego. Z nazwy samej wynika natomiast, iż dokument to ujęty w sposób sformalizowany program zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego. Jest to więc, biorąc pod uwagę definicję ustawową zrównoważonego zbiorowego transportu publicznego w art. 4 pkt 28 UPTZ, wytyczenie założeń dla procesu rozwoju transportu, który ma spełniać określone wymagania ustawowe. Celem planu jest więc takie kształtowanie transportu publicznego na obszarze operatora uchwalającego plan, aby:
Funkcja planu transportowego to zadania przed nim stawiane. Zadaniem planu jest wytyczenie kierunku działań organizatora w zakresie organizowania publicznego transportu zbiorowego. Organizowanie publicznego transportu zbiorowego ma bowiem prowadzić do podjęcia takich działań przez organizatora, które doprowadzą do realizacji istniejącego planu, chyba że w czasie realizacji okaże się, iż potrzeba aktualizacji już istniejącego planu transportowego (por. art. 15 ust. 1 pkt 2 UPTZ). W ten sposób plan transportowy tworzy formalne ramy działań, w których powinien poruszać się organizator. Merytoryczne zaś wynikają z ustawowego nakazu realizowania **zrównoważonego** transportu publicznego.
Dalej zadaniem planu jest również skonkretyzowanie potrzeb zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (por. art. 5 ust. 1 pkt 3) UPTZ), które następnie decydują o sposobie realizacji publicznego transportu zbiorowego.
Plan transportowy, jako źródło prawa powszechnie obowiązującego, musi być respektowany przez wszystkie podmioty działające na obszarze jednostki, która go uchwaliła (por. DabekPrawoMiejscowe, s. 72). Obejmuje więc sowim działaniem organizatora, operatora, przewoźnika oraz osoby korzystające z publicznego transportu zbiorowego (pasażerów). Podwójna rola przypada więc tutaj organizatorowi. Ponieważ jest on z jednej strony uchwałodawcą, zaś z drugiej - zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 9 UPTZ "organem właściwym" w rozumieniu rozp. 1370/2007, sam sobie narzuca więc w ten sposób ramy działania i następnie sam je realizuje.
W tym miejscu pojawia się kwestia, jakie dokładnie implikacje ma normatywny charakter planu transportowego dla uczestników publicznego transportu zbiorowego (organizatora, operatora, przewoźnika, pasażera). Czy plan wpływa a jeżeli tak, to w jaki sposób, na sytuację związaną z zawarciem umowy o świadczenie usług publicznego transportu zbiorowego (operator, art. 4 pkt 8 UPTZ i art. 19 i nast. UPTZ), uzyskaniem potwierdzenia zgłoszenia przewozów albo uzyskaniem decyzji o przyznaniu otwartego dostępu (przewoźnik, art. 4 pkt 11 UPTZ, art. 30 UPTZ i art. 31 UPTZ). Innymi słowy chodzi o to, czy plan zawiera wytyczne, które mogą mieć znaczenie dla zawarcia umowy lub potwierdzenia zgłoszenia przewozów albo wydania decyzji o przyznaniu otwartego dostępu, a w szczególności czy można odmówić zawarcia umowy lub wydania potwierdzenia zgłoszenia lub decyzji w razie sprzeczności z planem.
W planie określa się **zasady organizacji rynku przewozów** (art. 12 ust. 1 pkt 5 UPTZ). Pod tym pojęciem rozumieć należy m. in. w tym przewidywany tryb wyboru operatora publicznego transportu zbiorowego (§ 4 ust. 1 pkt 5 rozp. Ministra Infrastruktury z dnia 25 maja 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (Dz.U. 2011 nr 117, poz. 684).
((3)) wpływ planu na umowę o świadczenie usług w zakresie PTZ wg art. 24 UPTZ
Natomiast na podstawie art. 79 ust. 3 UPTZ można odmówić udzielenia lub zmiany lub przedłużenia zezwolenia, o którym mowa jest w {{pu przepis="art. 18 UTransDrog"}}, jeżeli na podstawie uchwalonego planu transportowego na usługę objętą zezwoleniem została podpisana umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego z operatorem publicznego transportu zbiorowego.
Opinie dotyczące projektu (art. 1o UPTZ). Kto jest uprawniony? Skutki nieuznania wniosków w nich zawartych zob. {{pu przepis="art. 101 USamorzGm"}}).

Brak planu generuje skutek w postaci ograniczenia czasowego umów. W razie braku planu umowy umowy o świadczenie usług mogą być bowiem podpisane na maksymalnie trzy lata. Przy istniejącym planie możliwe jest zatem podpisanie umów długoterminowych, które są - w generalnej ocenie - korzystne zarówno dla pasażerów PTZ jak i organizatora i operatora. Natomiast w razie braku takowego planu po dniu 28 lutego 2014 r. nie jest dopuszczalne zawarcie skutecznej umowy o świadczenie usług PTZ na na jednej linii, kilku liniach albo na całej sieci komunikacyjnej przewozów użyteczności publicznej (MaciochaPrzegladKomunalny2014, str. 51).

Brak planu generuje skutek w postaci ograniczenia czasowego umów. W razie braku planu umowy umowy o świadczenie usług mogą być bowiem podpisane na maksymalnie trzy lata. Przy istniejącym planie możliwe jest zatem podpisanie umów długoterminowych, które są - w generalnej ocenie - korzystne zarówno dla pasażerów PTZ jak i organizatora i operatora.

Przepis ten ma charakter deklaratywny, gdyż upoważnia do zawarcia umowy między organizatorem i operatorem o świadczenie usług na jednej linii, kilku liniach albo na całej sieci komunikacyjnej przewozów użyteczności publicznej. W ten sposób ustawodawca pozwala na wprowadzenie kilku operatorów na obszar swojego planu.
((3)) odpowiedzialność za szkody operatora w związku ze zmianą planu
(...)
((3)) wpływ na dystrybucję zezwoleń
(...)

((3)) terminy obowiązywania umów
Brak planu generuje skutek w postaci ograniczenia czasowego umów. W razie braku planu umowy umowy o świadczenie usług mogą być bowiem podpisane na maksymalnie trzy lata. Przy istniejącym planie możliwe jest zatem podpisanie umów długoterminowych, które są - w generalnej ocenie - korzystne zarówno dla pasażerów PTZ jak i organizatora i operatora.

Dla umów o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego plan transportowy ma znaczenie ograniczone, gdyż umowa **może** dotyczyć linii komunikacyjnej, linii komunikacyjnych albo sieci komunikacyjnej ujętych w planie transportowym. W razie braku planu umowy umowy o świadczenie usług mogą być podpisane na maksymalnie trzy lata
Zawarcie umowy nie stanowi decyzji administracyjnej. Jest to czynność cywilnoprawna organu administracji publicznej (FormyDzialaniaAdministracji). Stąd tutaj transportowy trudno uważać za czynnik wpływający na możliwości wydania lub odmowy wydania decyzji dla indywidualnego podmiotu.
Przepis ten ma charakter deklaratywny, gdyż upoważnia do zawarcia umowy między organizatorem i operatorem o świadczenie usług na jednej linii, kilku liniach albo na całej sieci komunikacyjnej przewozów użyteczności publicznej. W ten sposób ustawodawca pozwala na wprowadzenie kilku operatorów na obszar swojego planu.

((2)) Plan transportowy a licencje i zezwolenia z ustawy o transporcie drogowym

~~((2)) Plan transportowy a licencje i zezwolenia z ustawy o transporcie drogowym~~

Minister właściwy dla spraw transportu opracowuje plan dla linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w międzywojewódzkich i międzynarodowych przewozach pasażerskich w transporcie kolejowym, o ile mają mieć status przewozów użyteczności publicznej (zob. Rozporządzenie Ministra transportu, budownictwa i gospodarki morskiej z dnia 9.10.2012 r. w sprawie planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego w zakresie sieci komunikacyjnej w międzywojewódzkich i międzynarodowych przewozach pasażerskich w transporcie kolejowym - [[http://dokumenty.rcl.gov.pl/DU/rok/2012/pozycja/1151 Dz.U z 2012 poz. 1151]]). Plan został opracowany i opublikowany także na [[http://bip.transport.gov.pl/pl/bip/programy_i_strategie/transport_kolejowy/plan_transportowy/px_pt___komplet_na_dzien_22_maja_2012.pdf stronach ministerstwa]].

Minister właściwy dla spraw transportu opracowuje plan dla linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w międzywojewódzkich i międzynarodowych przewozach pasażerskich w transporcie kolejowym, o ile mają mieć status przewozów użyteczności publicznej.
Plan został opracowaany i opublikowany także na [[http://bip.transport.gov.pl/pl/bip/programy_i_strategie/transport_kolejowy/plan_transportowy/px_pt___komplet_na_dzien_22_maja_2012.pdf stronach ministerstwa]].

Plan został opracowaany i opublikowany także na [[http://bip.transport.gov.pl/pl/bip/programy_i_strategie/transport_kolejowy/plan_transportowy/px_pt___komplet_na_dzien_22_maja_2012.pdf stronach ministerstwa]].

Pozostałe jednostki powinny sporządzić plan do końca lutego 2014 r. (trzy lata od dnia wejścia w życie ustawy o publ. transporcie zbiorowym).
Pozostali organizatorzy nie są zobowiązani do uchwalania planów w określonych terminach.
Wydaje się, że niektóre plany, które do tej pory zostały uchwalone, nie spełniają tego kryterium.

Pozostali organizatorzy nie są zobowiązani do uchwalania planów w określonych terminach. Motywacją powinno być jednak to, iż bez nich są ograniczeni w możliwościach organizacji publicznego transportu zbiorowego (zob. np. {{pu przepis="art. 84 ust. 2 pkt 3 UPTZ"}}).

Zakres podmiotowy obowiązku uchwalenia planu pokrywa się z obszarem zadań nałożonych na jednostki samorządu terytorialnego w ustawach samorządowych (zob. więc {{pu przepis="art. 7 ust. 1 pkt 4 USamorzGm"}}, {{pu przepis="art. 4 ust. 1 pkt 6 USamorzPowiat"}}, {{pu przepis="art. 14 ust. 1 pkt 10 USamorzWoj"}}).

Zakres podmiotowy obowiązku uchwalenia planu pokrywa się z obszarem zadań nałożonych na jednostki samorządu terytorialnego w ustawach samorządowych (zob. więc art. 7 ust. 1 pkt USamorzGm, {{pu przepis="art. 4 ust. 1 pkt 6 USamorzPowiat"}}, {{pu przepis="art. 14 ust. 1 pkt 10 USamorzWoj"}}).

W planie określa się **zasady organizacji rynku przewozów** (art. 12 ust. 1 pkt 5 UPTZ). Pod tym pojęciem rozumieć należy m. in. w tym przewidywany tryb wyboru operatora publicznego transportu zbiorowego (§ 4 ust. 1 pkt 5 rozp. Ministra Infrastruktury z dnia 25 maja 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (Dz.U. 2011 nr 117, poz. 684).

~~W planie określa się **zasady organizacji rynku przewozów** (art. 12 ust. 1 pkt 5 UPTZ)~~

((2)) Znaczenie planu transportowego dla kształtowania rynku
W planie określa się **zasady organizacji rynku przewozów** (art. 12 ust. 1 pkt 5 UPTZ)
Dla umów o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego plan transportowy ma znaczenie ograniczone, gdyż umowa **może** dotyczyć linii komunikacyjnej, linii komunikacyjnych albo sieci komunikacyjnej ujętych w planie transportowym. W razie braku planu umowy umowy o świadczenie usług mogą być podpisane na maksymalnie trzy lata
((2)) Plan transportowy a licencje i zezwolenia z ustawy o transporcie drogowym
Natomiast na podstawie art. 79 ust. 3 UPTZ można odmówić udzielenia lub zmiany lub przedłużenia zezwolenia, o którym mowa jest w {{pu przepis="art. 18 UTransDrog"}}, jeżeli na podstawie uchwalonego planu transportowego na usługę objętą zezwoleniem została podpisana umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego z operatorem publicznego transportu zbiorowego.

((2)) Znaczenie planu transportowego dla wyboru operatora
Nawet jednak dla umów o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego plan transportowy ma znaczenie ograniczone, gdyż umowa **może** dotyczyć linii komunikacyjnej, linii komunikacyjnych albo sieci komunikacyjnej ujętych w planie transportowym. W razie braku planu umowy umowy o świadczenie usług mogą być podpisane na maksymalnie trzy lata
((2)) Plan transportowy a licencje i zezwolenia z ustawy o transporcie drogowym
Natomiast na podstawie art. 79 ust. 3 UPTZ można odmówić udzielenia lub zmiany lub przedłużenia zezwolenia, o którym mowa jest w{{pu przepis="art. 18 UTransDrog"}}, jeżeli na podstawie uchwalonego planu transportowego na usługę objętą zezwoleniem została podpisana umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego z operatorem publicznego transportu zbiorowego.

Zadaniem organizatora publicznego transportu zbiorowego jest planowanie rozwoju transportu ({{pu przepis="art. 8 pkt 1 UPTZ"}}). Ten proces odbywa się przez opracowanie, uchwalenie i ew. aktualizację planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego, zwanego w ustawie "planem transportowym" ({{pu przepis="art. 9 ust. 1 UPTZ"}}).
Zakres podmiotowy obowiązku uchwalenia planu pokrywa się z obszarem zadań nałożonych na jednostki samorządu terytorialnego w ustawach samorządowych (zob. więc art. 7 ust. 1 pkt USamorzGm, {{pu przepis="art. 4 ust. 1 pkt 6 USamorzPowiat"}}, {{pu przepis="art. 14 ust. 1 pkt 10 USamorzWoj"}}).
Zawarcie umowy nie stanowi decyzji administracyjnej. Jest to czynność cywilnoprawna organu administracji publicznej (FormyDzialaniaAdministracji). Stąd tutaj transportowy trudno uważać za czynnik wpływający na możliwości wydania lub odmowy wydania decyzji dla indywidualnego podmiotu.
((3)) wpływ planu na umowę o świadczenie usług w zakresie PTZ wg art. 24 UPTZ
Przepis ten ma charakter deklaratywny, gdyż upoważnia do zawarcia umowy między organizatorem i operatorem o świadczenie usług na jednej linii, kilku liniach albo na całej sieci komunikacyjnej przewozów użyteczności publicznej. W ten sposób ustawodawca pozwala na wprowadzenie kilku operatorów na obszar swojego planu.
((2)) Plan transportowy a licencje i zezwolenia z ustawy o transporcie drogowym
W tym miejscu można już stwierdzić, że plan nie ma znaczenia dla udzielania licencji na wykonywanie transportu drogowego ({{pu przepis="art. 5 UTransDrog"}}). Wśród przesłanek udzielenia licencji ({{pu przepis="art. 5 ust. 3 UTransDrog"}}) brak jest przesłanki związanej z planem transportowym.
Natomiast na podstawie art. 79 ust. 3 UPTZ można odmówić udzielenia lub zmiany lub przedłużenia zezwolenia, o którym mowa jest w{{pu przepis="art. 18 UTransDrog"}}, jeżeli na podstawie uchwalonego planu transportowego na usługę objętą zezwoleniem została podpisana umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego z operatorem publicznego transportu zbiorowego.
Powyższe konsekwencje mają miejsce jednak jedynie wówczas, gdy plan transportowy został uchwalony w przewidzianym postępowaniu oraz gdy jego treść spełnia wymagania określone w ustawie oraz w innych aktach prawnych decydujących o mocy wiążącej aktów prawa miejscowego.
((2)) Postępowanie w celu uchwalenia planu
Opinie dotyczące projektu (art. 1o UPTZ). Kto jest uprawniony? Skutki nieuznania wniosków w nich zawartych zob. {{pu przepis="art. 101 USamorzGm"}}).
((2)) Treść planu transportowego
Treść tego planu określa bliżej {{pu przepis="art. 12 ust. 1 UPTZ"}} oraz rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 25.5.2011 w sprawie szczegółowego zakresu planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego ([[http://dokumenty.rcl.gov.pl/D2011117068401.pdf Dz.U. 2011 nr 117, poz. 684]]).
W planie muszą być ujęte wszystkie linie komunikacyjne, na których będą wykonywane przewozy o charakterze użyteczności publicznej (uzasadnienie do projektu ustawy - pkt 3). Dopuszczalne, ale nie zalecane jest uwzględnienie również linii komunikacyjnych, na których wykonywane będą przewozy komercyjne (MikielRozkoszPublicznyTransportZbiorowy, 38-39).
Stopień konkretyzacji planu (por. Berschin, s. 398)

Treść tego planu określa bliżej {{pu przepis="art. 12 ust. 1 UPTZ"}} oraz rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 25.5.2011 w sprawie szczegółowego zakresu planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego ([[http://dokumenty.rcl.gov.pl/D2011117068401.pdf Dz.U. 2011 nr 117, poz. 684]]).
W planie muszą być ujęte wszystkie linie komunikacyjne, na których będą wykonywane przewozy o charakterze użyteczności publicznej (uzasadnienie do projektu ustawy - pkt 3).
W tym miejscu można już stwierdzić, że plan nie ma znaczenia dla udzielania licencji na wykonywanie transportu drogowego ({{pu przepis="art. 5 UTransDrog"}}) ani przy udzielaniu zezwolenia w trybie {{pu przepis="art. 18 UTransDrog"}}. Wśród przesłanek udzielenia licencji ({{pu przepis="art. 5 ust. 3 UTransDrog"}}) lub zezwolenia (art. ????) brak jest przesłanki związanej z planem transportowym.
Zawarcie umowy nie stanowi decyzji administracyjnej. Jest to czynność cywilnoprawna organu administracji publicznej. Stąd tutaj transportowy trudno uważać za czynnik wpływający na możliwości wydania lub odmowy wydania decyzji dla indywidualnego podmiotu.

((2)) Plan transportowy jako akt prawa miejscowego
Plan transportowy uchwalony przez właściwe organy jednostek samorządu terytorialnego stanowi [[ZrodlaPrawaMiejscowego akt prawa miejscowego]] ({{pu przepis="art. 9 ust. 3 UPTZ"}}). Jest więc aktem normatywnym, powszechnie obowiązującym na obszarze jednostki, która go uchwaliła (por. {{pu przepis="Art. 94 zd. 1 Konstytucja"}}).
((3)) powszechny charakter planu transportowego
Plan transportowy, jako źródło prawa powszechnie obowiązującego, musi być respektowany przez wszystkie podmioty działające na obszarze jednostki, która go uchwaliła (por. DabekPrawoMiejscowe, s. 72). Obejmuje więc sowim działaniem organizatora, operatora, przewoźnika oraz osoby korzystające z publicznego transportu zbiorowego (pasażerów). Podwójna rola przypada więc tutaj organizatorowi. Ponieważ jest on z jednej strony uchwałodawcą, zaś z drugiej - zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 9 UPTZ "organem właściwym" w rozumieniu rozp. 1370/2007, sam sobie narzuca więc w ten sposób ramy działania i następnie sam je realizuje.
((3)) abstrakcyjny i generalny charakter planu transportowego
Akty prawa miejscowego muszą zawierać normy (zob. niżej) o charakterze abstrakcyjnym i generalnym (DabekPrawoMiejscowe, s. 75). Oznacza to, iż zapisy planu transportowego powinny być ujęte w sposób uniwersalny.
((3)) normatywny charakter planu transportowego
Przydanie planowi transportowemu charakteru normatywnego oznacza, że jego postanowienia wyznaczają adresatom określony sposób zachowania się poprzez wyartykułowanie nakazów, zakazów oraz przyznanie określonych uprawnień (DabekPrawoMiejscowe, s. 74).
W tym miejscu pojawia się kwestia, jakie dokładnie implikacje ma normatywny charakter planu transportowego dla uczestników publicznego transportu zbiorowego (organizatora, operatora, przewoźnika, pasażera). Czy plan wpływa a jeżeli tak, to w jaki sposób, na sytuację związaną z zawarciem umowy o świadczenie usług publicznego transportu zbiorowego (operator, art. 4 pkt 8 UPTZ i art. 19 i nast. UPTZ), uzyskaniem potwierdzenia zgłoszenia przewozów albo uzyskaniem decyzji o przyznaniu otwartego dostępu (przewoźnik, art. 4 pkt 11 UPTZ, art. 30 UPTZ i art. 31 UPTZ). Innymi słowy chodzi o to, czy plan zawiera wytyczne, które mogą mieć znaczenie dla zawarcia umowy lub potwierdzenia zgłoszenia przewozów albo wydania decyzji o przyznaniu otwartego dostępu, a w szczególności czy można odmówić zawarcia umowy lub wydania potwierdzenia zgłoszenia lub decyzji w razie sprzeczności z planem.
W tym miejscu można już stwierdzić, że plan nie ma znaczenia dla udzielania licencji na wykonywanie transportu drogowego ({{pu przepis="art. 5 UTransDrog"}}) ani przy udzielaniu zezwolenia w trybie {{pu przepis="art. 18 UTransDrog"}}. Wśród przesłanek udzielenia licencji ({{pu przepis="art. 5 ust. 3 UTransDrog"}}) lub zezwolenia (art. ????) brak jest przesłanki związanej z planem transportowym.
((3)) moc wiążąca planów transportowych
Wskazano już na podwójną rolę organizatora, jako organu uchwalającego plan oraz związanego uchwałą. Dla niego - jako organu administracji - plan stanowi źródło prawa, na podstawie i w granicach którego organ może działać ({{pu przepis="Art. 7 Konstytucja"}}, {{pu przepis="art. 6 KPA"}}).
Natomiast dla uczestników publicznego transportu zbiorowego, nie będących częścią administracji, plan stanowi źródło przepisów, które - o ile spełniają wszelkie kryteria formalne i materialne - mogą ograniczać ich wolność działania (por. DabekPrawoMiejscowe, s. 248).
Akty transportowe mogą być zaskarżane na zasadach przewidzianych w {{pu przepis="art. 101 USamorzGm"}}. Wymaga to jednak wykazania naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia skarżącego przez uchwałę o ustanowieniu planu oraz wcześniejszego bezskutecznego wezwania do usunięcia naruszenia.

Plan transportowy uchwalony przez właściwe organy jednostek samorządu terytorialnego stanowi [[ZrodlaPrawaMiejscowego akt prawa miejscowego]] ({{pu przepis="art. 9 ust. 3 UPTZ"}}). Jest wobec tego traktowany jako generalna i abstrakcyjna norma prawna. Jest więc aktem powszechnie obowiązującym na obszarze jednostki, która go uchwaliła (por. {{pu przepis="Art. 94 zd. 1 Konstytucja"}}).
Plan transportowy, jako źródło prawa powszechnie obowiązującego, musi być respektowany rzez wszystkie podmioty działające na obszarze jednostki, która go uchwaliła. Organizator, który uchwalił plan, a który - zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 9 UPTZ jest jednocześnie "organem właściwym" w rozumieniu rozp. 1370/2007, sam sobie narzuca więc w ten sposób ramy działania i następnie sam je realizuje. Pytanie więc, jakie dokładne implikacje ma plan dla uczestników publicznego transportu zbiorowego (organizatora, operatora, przewoźnika), a więc czy wpływa a jeżeli tak, to w jaki sposób kształtuje sytuację związanej z zawarciem umowy o świadczenie usług publicznego transportu zbiorowego (operator, art. 4 pkt 8 UPTZ i art. 19 i nast. UPTZ), uzyskaniem potwierdzenia zgłoszenia przewozów albo uzyskaniem decyzji o przyznaniu otwartego dostępu (przewoźnik, art. 4 pkt 11 UPTZ, art. 30 UPTZ i art. 31 UPTZ). Innymi słowy chodzi o to, czy plan zawiera wytyczne, które mogą mieć znaczenie dla zawarcia umowy lub potwierdzenia zgłoszenia przewozów albo wydania decyzji o przyznaniu otwartego dostępu, a w szczególności czy można odmówić zawarcia umowy lub wydania potwierdzenia zgłoszenia lub decyzji w razie sprzeczności z planem.
W tym miejscu można już stwierdzić, że plan nie ma znaczenia dla udzielania licencji na wykonywanie transportu drogowego ({{pu przepis="art. 5 UTransDrog"}}) ani przy udzielaniu zezwolenia w trybie {{pu przepis="art. 18 UTransDrog"}}. Wśród przesłanek udzielenia licencji ({{pu przepis="art. 5 ust. 3 UTransDrog"}}) lub zezwolenia (art. ????) brak jest przesłanki związanej z planem transportowym.

Plan jest aktem prawa miejscowego, a więc aktem normatywnym, zawierającym normy powszechnie obowiązujące. Może być więc podstawą prawną indywidualnej decyzji administracyjnej.
Pytanie więc, czy - obok regulacji ustawowych - plan transportowy może wpływać na wydawanie indywidualnych decyzji administracyjnych.
Zawarcie umowy nie stanowi decyzji administracyjnej. Jest to czynność cywilnoprawna organu administracji publicznej. Stąd tutaj transportowy trudno uważać za czynnik wpływający na możliwości wydania lub odmowy wydania decyzji dla indywidualnego podmiotu.

W tym miejscu można już stwierdzić, że plan nie ma znaczenia dla udzielania licencji na wykonywanie transportu drogowego ({{pu przepis="art. 5 UTransDrog"}}) ani przy udzielaniu zezwolenia w trybie {{pu przepis="art. 18 UTransDrog"}}. Wśród przesłanek udzielenia licencji ({{pu przepis="art. 5 ust. 3 UTransDrog"}}) lub zezwolenia (art. ????) brak jest przesłanki związanej z planem transportowym.
Dla kompleksowości niniejszego opracowanie niezbędne jest przypomnienie ogólnych zasad dotyczących planów.

W tym miejscu można już stwierdzić, że plan nie ma znaczenia dla udzielania licencji na wykonywanie transportu drogowego ({{pu przepis="art. 5 UTransDrog"}}) ani przy udzielaniu zezwolenia w trybie {{pu przepis="art. 18 UTransDrog"}}.

((1)) Cele i funkcje planu transportowego
Kształtowanie polityki publicznego transportu zbiorowego następuje przy uwzględnieniu trzech czynników:
1) zasad konkurencji regulowanej, o której mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1370/2007,
1) zasad określonych w ustawie oraz
1) przy uwzględnieniu potrzeb zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (art. 5 ust. 1 UPTZ).
Potrzeby zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego mają wpływ na treść planu transportowego.
((2)) Cel planu transportowego
Ustawa nie określa celu planu uchwalenia planu transportowego. Z nazwy samej wynika natomiast, iż dokument to ujęty w sposób sformalizowany program zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego. Jest to więc, biorąc pod uwagę definicję ustawową zrównoważonego zbiorowego transportu publicznego w art. 4 pkt 28 UPTZ, wytyczenie założeń dla procesu rozwoju transportu, który ma spełniać określone wymagania ustawowe. Celem planu jest więc takie kształtowanie transportu publicznego na obszarze operatora uchwalającego plan, aby:
1) transport spełniał oczekiwania społeczne dotyczące zapewnienia powszechnej dostępności,
1) wykorzystywane były różne środki transportu i
1) promowane były przyjazne dla środowiska i wyposażone w nowoczesne rozwiązania techniczne środki transportu.
W ten sposób można przyjąć, iż celem stawianym przed planem jest ukształtowanie zrównoważonej polityki transportowej na obszarze operatora.
((2)) Funkcje planu transportowego
Funkcja planu transportowego to zadania przed nim stawiane. Zadaniem planu jest wytyczenie kierunku działań organizatora w zakresie organizowania publicznego transportu zbiorowego. Organizowanie publicznego transportu zbiorowego ma bowiem prowadzić do podjęcia takich działań przez organizatora, które doprowadzą do realizacji istniejącego planu, chyba że w czasie realizacji okaże się, iż potrzeba aktualizacji już istniejącego planu transportowego (por. art. 15 ust. 1 pkt 2 UPTZ). W ten sposób plan transportowy tworzy formalne ramy działań, w których powinien poruszać się organizator. Merytoryczne zaś wynikają z ustawowego nakazu realizowania **zrównoważonego** transportu publicznego.
Dalej zadaniem planu jest również skonkretyzowanie potrzeb zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (por. art. 5 ust. 1 pkt 3) UPTZ), które następnie decydują o sposobie realizacji publicznego transportu zbiorowego.
Plan transportowy uchwalony przez właściwe organy jednostek samorządu terytorialnego stanowi [[ZrodlaPrawaMiejscowego akt prawa miejscowego]] ({{pu przepis="art. 9 ust. 3 UPTZ"}}). Jest wobec tego traktowany jako generalna i abstrakcyjna norma prawna. Jest więc aktem powszechnie obowiązującym na obszarze jednostki, która go uchwaliła (por. {{pu przepis="Art. 94 zd. 1 Konstytucja"}}).
Plan transportowy, jako źródło prawa powszechnie obowiązującego, musi być respektowany rzez wszystkie podmioty działające na obszarze jednostki, która go uchwaliła. Organizator, który uchwalił plan, a który - zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 9 UPTZ jest jednocześnie "organem właściwym" w rozumieniu rozp. 1370/2007, sam sobie narzuca więc w ten sposób ramy działania i następnie sam je realizuje. Pytanie więc, jakie dokładne implikacje ma plan dla uczestników publicznego transportu zbiorowego (organizatora, operatora, przewoźnika), a więc czy wpływa a jeżeli tak, to w jaki sposób kształtuje sytuację związanej z zawarciem umowy o świadczenie usług publicznego transportu zbiorowego (operator, art. 4 pkt 8 UPTZ i art. 19 i nast. UPTZ), uzyskaniem potwierdzenia zgłoszenia przewozów albo uzyskaniem decyzji o przyznaniu otwartego dostępu (przewoźnik, art. 4 pkt 11 UPTZ, art. 30 UPTZ i art. 31 UPTZ). Innymi słowy chodzi o to, czy plan zawiera wytyczne, które mogą mieć znaczenie dla zawarcia umowy lub potwierdzenia zgłoszenia przewozów albo wydania decyzji o przyznaniu otwartego dostępu, a w szczególności czy można odmówić zawarcia umowy lub wydania potwierdzenia zgłoszenia lub decyzji w razie sprzeczności z planem.
W tym miejscu można już stwierdzić, że plan nie ma znaczenia dla udzielania licencji na wykonywanie transportu drogowego ({{pu przepis="art. 5 UTransDrog"}}) ani przy udzielaniu zezwolenia w trybie {{pu przepis="art. 18 UTransDrog"}}.
((2)) Ogólny charakter prawny planów w prawie polskim
((2)) Znaczenie planu transportowego dla wyboru operatora
Z przepisów ustawy wynika, iż plan transportowy może mieć znaczenie dla przy:
1) zawieraniu umów o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego ({{pu przepis="art. 24 ust. 2 UPTZ"}}),
1) ponoszeniu odpowiedzialności przez organizatora za szkody poniesione przez operatora spowodowane zmianami w planie transportowym ({{pu przepis="art. 27 ust. 2 UPTZ"}}),
1) odmowie wydania nowego zezwolenia, zmiany zezwolenia lub przedłużenia zezwolenia, jeżeli na podstawie uchwalonego planu transportowego na usługę objętą zezwoleniem została podpisana umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego z operatorem publicznego transportu zbiorowego ({{pu przepis="art. 79 ust. 3 UPTZ"}}),
1) dopuszczalnych terminach obowiązywania umów w razie braku planu ({{pu przepis="art. 84 ust. 2 pkt 3 UPTZ"}}).

Plan transportowy uchwalony przez właściwe organy jednostek samorządu terytorialnego stanowi [[ZrodlaPrawaMiejscowego akt prawa miejscowego]] ({{pu przepis="art. 9 ust. 3 UPTZ"}}). Jest wobec tego traktowany jako generalna i abstrakcyjna norma prawna. Jest więc aktem powszechnie obowiązującym na obszarze jednostki, która go uchwaliła (por. {{pu przepis="Art. 94 zd. 1 Konstytucja"}}).
Plan transportowy może mieć znaczenie dla przy:
1) zawieraniu umów o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego ({{pu przepis="art. 24 ust. 2 UPTZ"}}),
1) ponoszeniu odpowiedzialności przez organizatora za szkody poniesione przez operatora spowodowane zmianami w planie transportowym ({{pu przepis="art. 27 ust. 2 UPTZ"}}),
1) odmowie wydania nowego zezwolenia, zmiany zezwolenia lub przedłużenia zezwolenia, jeżeli na podstawie uchwalonego planu transportowego na usługę objętą zezwoleniem została podpisana umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego z operatorem publicznego transportu zbiorowego ({{pu przepis="art. 79 ust. 3 UPTZ"}}),
1) dopuszczalnych terminach obowiązywania umów w razie braku planu ({{pu przepis="art. 84 ust. 2 pkt 3 UPTZ"}}).
((2)) Związanie planem transportowym
Plan transportowy, jako źródło prawa powszechnie obowiązującego, musi być respektowany rzez wszystkie podmioty działające na obszarze jednostki, która go uchwaliła.
Jednakże nie bierze się go ani przy udzielaniu licencji ({{pu przepis="art. 5 UTransDrog"}}) ani przy udzielaniu zezwolenia w trybie {{pu przepis="art. 18 UTransDrog"}}.

((2)) Terminy na sporządzenie planu
Ustawa nakłada wyłącznie na ministra obowiązek sporządzenia planu w terminie 18 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy ({{pu przepis="art. 84 ust. 1 UPTZ"}}). Minister spóźnił się z ogłoszeniem planu o 2 miesiące, gdyż rozporządzenie weszło w życie dnia 31.10.2012 r. ([[http://dziennikustaw.gov.pl/DU/2012/1151/1 Dz.U. z 2012 r., poz. 1151]]).
Pozostali organizatorzy nie są zobowiązani do uchwalania planów w określonych terminach. Motywacją powinno być jednak to, iż bez nich są ograniczeni w możliwościach organizacji publicznego transportu zbiorowego (zob. np. {{pu przepis="art. 84 ust. 2 pkt 3 UPTZ"}}).
Ustawa nie przewiduje sankcji za brak planu. Motywacją powinno być jednak to, iż bez nich organizatorzy są ograniczeni w możliwościach organizacji publicznego transportu zbiorowego (zob. np. {{pu przepis="art. 84 ust. 2 pkt 3 UPTZ"}}).
Plan transportowy może mieć znaczenie dla przy:
1) odmowie wydania nowego zezwolenia, zmiany zezwolenia lub przedłużenia zezwolenia, jeżeli na podstawie uchwalonego planu transportowego na usługę objętą zezwoleniem została podpisana umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego z operatorem publicznego transportu zbiorowego ({{pu przepis="art. 79 ust. 3 UPTZ"}}),
1) dopuszczalnych terminach obowiązywania umów w razie braku planu ({{pu przepis="art. 84 ust. 2 pkt 3 UPTZ"}}).
((2)) Plan transportowy a potwierdzenie zgłoszenia przewozów
Natomiast plan nie ma - jak się wydaje - znaczenia przy wydawaniu decyzji administracyjnej o potwierdzeniu zgłoszenia wykonywania przewozów. Plan dotyczy bowiem linii i sieci, na których wykonywane są przewozy użyteczności publicznej. Potwierdzenie wykonywania przewozów dotyczy natomiast przewozów niebędących przewozami o charakterze użyteczności publicznej ({{pu przepis="art. 30 ust. 1 UPTZ"}}).
((2)) Plan transportowy a umowy o świadczenie usług publicznego transportu zbiorowego
Nawet jednak dla umów o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego plan transportowy ma znaczenie ograniczone, gdyż umowa **może** dotyczyć linii komunikacyjnej, linii komunikacyjnych albo sieci komunikacyjnej ujętych w planie transportowym. W razie braku planu umowy umowy o świadczenie usług mogą być podpisane na maksymalnie trzy lata
((2)) Związanie planem transportowym
Plan transportowy, jako źródło prawa powszechnie obowiązującego, musi być respektowany rzez wszystkie podmioty działające na obszarze jednostki, która go uchwaliła.
Jednakże nie bierze się go ani przy udzielaniu licencji ({{pu przepis="art. 5 UTransDrog"}}) ani przy udzielaniu zezwolenia w trybie {{pu przepis="art. 18 UTransDrog"}}.

Ustawa nie przewiduje sankcji za brak planu.
Plan transportowy może mieć znaczenie dla przy
1) odmowie wydania nowego zezwolenia, zmiany zezwolenia lub przedłużenia zezwolenia, jeżeli na podstawie uchwalonego planu transportowego na usługę objętą zezwoleniem została podpisana umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego z operatorem publicznego transportu zbiorowego ({{pu przepis="art. 79 ust. 3 UPTZ"}}).
Natomiast plan nie ma - jak się wydaje - znaczenia przy wydawaniu decyzji administracyjnej o potwierdzeniu zgłoszenia wykonywania przewozów. Nawet jednak dla umów o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego plan transportowy ma znaczenie ograniczone, gdyż umowa **może** dotyczyć linii komunikacyjnej, linii komunikacyjnych albo sieci komunikacyjnej ujętych w planie transportowym.
Plan transportowy, jako źródło prawa powszechnie obowiązującego, musi być więc respektowany rzez wszystkie podmioty działające na obszarze jednostki, która go uchwaliła. Narzuca się wobec tego pytanie, czy możliwe jest np, opieranie odmowy wydania poświadczenia zgłoszenia przewozów z uwagi na sprzeczność z zapisami planu. Konieczne wydaje się więc porównanie planów transportowych z planami miejscowymi. To z kolei rodzi pytanie o wymóg precyzji zapisów planu transportowego.
W maju 2012 r. minister transportu zaprezentował "Plan zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego – międzywojewódzkie i międzynarodowe przewozy pasażerskie w transporcie kolejowym" (zob. [[http://www.transport.gov.pl/files/0/1795456/ptkompletnadzien22maja2012.pdf strona ministerstwa]]).

{{pu przepis="Art. 9 ust. 1 UPTZ"}} nakłada na niektóre organy komunalne i administracji centralnej obowiązek sporządzenia planu zrównoważonego rozwoju transportu publicznego. Obowiązek ten istnieje jednak wyłącznie wówczas, gdy zachodzą (kumulatywnie) następujące przesłanki:
1) podmiot spełnia kryteria określone w {{pu przepis="art. 9 ust. 1 UPTZ"}} oraz
1) organizator zamierza organizować przewozy o charakterze użyteczności publicznej.
((2)) Podmioty zobowiązane do uchwalenia planu transportowego
Ustawa **enumeratywnie** wylicza podmioty zobowiązane do uchwalenia planu transportowego. Kryteria są zróżnicowane w zależności od rodzaju podmiotu.
((3)) jednostki samorządu terytorialnego zobowiązane do uchwalenia planu
Jednostki samorządu terytorialnego (gmina, powiat, związki międzygminne, związki powiatowe) są zobowiązane do podjęcia uchwały o planie transportowym w sytuacji, gdy spełniają określone wymagania demograficzne. Jest to kryterium dynamiczne, co może spowodować powstanie albo ustanie obowiązku uchwalenia planu.
Ograniczenie natomiast zachodzi w zakresie przedmiotowym. Plan ma bowiem dotyczyć wyłącznie linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej na danym obszarze. Biorąc jeszcze pod uwagę drugie kryterium (zob. pkt 2), plan opracowuje się tylko dla tych linii/sieci, na których organizowane będą przewozy o charakterze użyteczności publicznej ({{pu przepis="art. 12 ust. 1 pkt 1 UPTZ"}}, więcej o tym w części dot. treści planu transportowego).
((3)) minister właściwy do spraw transportu
Minister właściwy dla spraw transportu opracowuje plan dla linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w międzywojewódzkich i międzynarodowych przewozach pasażerskich w transporcie kolejowym, o ile mają mieć status przewozów użyteczności publicznej.

((2)) Zamiar organizacji przewozów o charakterze użyteczności publicznej
Plan transportowy ma być uchwalony jedynie gdy przewozy będą miały status przewozów użyteczności publicznej. Ten status mają ze przewozy, które stanowią powszechnie dostępne usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego w celu bieżącego i nieprzerwanego zaspokajania potrzeb przewozowych społeczności na swoim obszarze ({{pu przepis="art. 4 pkt 12 UPTZ"}}).
((2)) Sankcje za niedotrzymanie obowiązku
Ustawa nie przewiduje sankcji za brak planu.
1) zawieraniu umów o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego ({{pu przepis="art. 24 ust. 2 UPTZ"}}),
1) ponoszeniu odpowiedzialności przez organizatora za szkody poniesione przez operatora spowodowane zmianami w planie transportowym ({{pu przepis="art. 27 ust. 2 UPTZ"}}),
1) odmowie wydania nowego zezwolenia, zmiany zezwolenia lub przedłużenia zezwolenia, jeżeli na podstawie uchwalonego planu transportowego na usługę objętą zezwoleniem została podpisana umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego z operatorem publicznego transportu zbiorowego ({{pu przepis="art. 79 ust. 3 UPTZ"}}).
Plan transportowy, jako źródło prawa powszechnie obowiązującego, musi być więc respektowany rzez wszystkie podmioty działające na obszarze jednostki, która go uchwaliła. Narzuca się wobec tego pytanie, czy możliwe jest np, opieranie odmowy wydania poświadczenia zgłoszenia przewozów z uwagi na sprzeczność z zapisami planu. Konieczne wydaje się więc porównanie planów transportowych z planami miejscowymi. To z kolei rodzi pytanie o wymóg precyzji zapisów planu transportowego.

{{pu przepis="Art. 9 ust. 1 UPTZ"}} nakłada na niektóre organy komunalne i administracji centralnej obowiązek sporządzenia planu zrównoważonego rozwoju transportu publicznego. Obowiązek ten istnieje jednak wyłącznie w sytuacji, gdy organizator zamierza organizować przewozy o charakterze użyteczności publicznej. Plan transportowy ma być uchwalony jedynie gdy organizator będzie oferował powszechnie dostępne usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego w celu bieżącego i nieprzerwanego zaspokajania potrzeb przewozowych społeczności na swoim obszarze (art. 4 pkt 12 UPTZ).
1) zawieraniu umów o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego (art. 24 ust. 2 UPTZ),
1) ponoszeniu odpowiedzialności przez organizatora za szkody poniesione przez operatora spowodowane zmianami w planie transportowym (art. 27 ust. 2 UPTZ).
Plan transportowy, jako źródło prawa powszechnie obowiązującego, musi być więc respektowany rzez wszystkie podmioty działające na obszarze jednostki, która go uchwaliła. Narzuca się wobec tego pytanie, czy możliwe jest np, opieranie odmowy wydania poświadczenia zgłoszenia przewozów z uwagi na sprzeczność z zapisami planu. Konieczne wydaje się więc porównanie planów transportowych z planami miejscowymi. To z kolei rodzi o wymóg precyzji zapisów planu transportowego.

W planie muszą być ujęte wszystkie linie komunikacyjne, na których będą wykonywane przewozy o charakterze użyteczności publicznej (uzasadnienie do projektu ustawy - pkt 3).

~~W planie muszą być więc ujęte wszystkie linie komunikacyjne, na których będą wykonywane przewozy o charakterze użyteczności publicznej (uzasadnienie do projektu ustawy - pkt 3).~~

Plan transportowy, jako źródło prawa powszechnie obowiązującego, musi być więc respektowany rzez wszystkie podmioty działające na obszarze jednostki, która go uchwaliła. Narzuca się wobec tego pytanie, czy możliwe jest np, opieranie odmowy wydania poświadczenia zgłoszenia przewozów z uwagi na sprzeczność z zapisami planu. Konieczne wydaje się więc porównanie planów transportowych z planami miejscowymi. To z kolei rodzi o wymóg precyzji zapisów planu transportowego.
W systemie niemieckim plan transportowy jest określany jako Nahverkehrsplan. Podstawy jego tworzenia i znaczenie zostały określone w § 8 ust. 3 ""PBefG"" ([[http://www.gesetze-im-internet.de/pbefg/ Personenbeförderungsgesetz]]). Ponadto zapis dotyczące planów transportowych znajdują się w ustawach krajowych o lokalnym publicznym transporcie zbiorowym (np. § 7-8 [[http://www.bravors.brandenburg.de/sixcms/detail.php?gsid=land_bb_bravors_01.c.24346.de ÖPNVG]] Brandeburgii).

Plan transportowy, jako źródło prawa powszechnie obowiązującego, musi być więc respektowany rzez wszystkie podmioty działające na obszarze jednostki, która go uchwaliła. Narzuca się wobec tego pytanie, czy możliwe jest np, opieranie odmowy wydania poświadczenia zgłoszenia przewozów z uwagi na sprzeczność z zapisami planu. Konieczne wydaje się więc porównanie planów transportowych z planami miejscowymi.
W systemie niemieckim plan transportowy jest określany jako Nahverkehrsplan. Podstawy jego tworzenia i znaczenie zostały określone w § 8 ust. 3 PBefG ([[http://www.gesetze-im-internet.de/pbefg/ Personenbeförderungsgesetz]]). Ponadto zapis dotyczące planów transportowych znajdują się w ustawach krajowych o lokalnym publicznym transporcie zbiorowym (np. § 7-8 [[http://www.bravors.brandenburg.de/sixcms/detail.php?gsid=land_bb_bravors_01.c.24346.de ÖPNVG]] Brandeburgii).

====Plan zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego====
((1)) Prawo obce
W systemie niemieckim plan transportowy jest określany jako Nahverkehrsplan. Podstawy jego tworzenia i znaczenie zostały określone w § 8 ust. 3 PBefG ([[http://www.gesetze-im-internet.de/pbefg/ Personenbeförderungsgesetz]]). Ponadto zapis dotyczące planów transportowych znajdują się w ustawach krajowych o lokalnym publicznym transporcie zbiorowym (np. § 7-8 [[http://www.bravors.brandenburg.de/sixcms/detail.php?gsid=land_bb_bravors_01.c.24346.de ÖPNVG]] Brandeburgii).
CategoryPublicznyTransportZbiorowy CategoryPrawoObce

====Plan zrównoważonego rozwoju transportu publicznego====
CategoryPublicznyTransportZbiorowy

==plan transportowy wg {{pu akt="UPTZ"}} ==
((1)) Obowiązek sporządzenia planu transportowego
{{pu przepis="Art. 9 ust. 1 UPTZ"}} nakłada na niektóre organy komunalne i administracji centralnej obowiązek sporządzenia planu zrównoważonego rozwoju transportu publicznego. Obowiązek ten istnieje jednak wyłącznie w sytuacji, gdy organizator zamierza organizować przewozy o charakterze użyteczności publicznej. Plan transportowy ma być uchwalony jedynie gdy organizator będzie oferował powszechnie dostępne usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego w celu bieżącego i nieprzerwanego zaspokajania potrzeb przewozowych społeczności na swoim obszarze (art. 4 pkt 12 UPTZ).
((1)) Tryb uchwalenia i treść planu transportowego
Treść tego planu określa bliżej {{pu przepis="art. 12 ust. 1 UPTZ"}} oraz rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 25.5.2011 w sprawie szczegółowego zakresu planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego ([[http://dokumenty.rcl.gov.pl/D2011117068401.pdf Dz.U. 2011 nr 117, poz. 684]]).
W planie muszą być więc ujęte wszystkie linie komunikacyjne, na których będą wykonywane przewozy o charakterze użyteczności publicznej (uzasadnienie do projektu ustawy - pkt 3).
((1)) Charakter prawny planu transportowego
Plan transportowy uchwalony przez właściwe organy jednostek samorządu terytorialnego stanowi [[ZrodlaPrawaMiejscowego akt prawa miejscowego]] ({{pu przepis="art. 9 ust. 3 UPTZ"}}). Jest wobec tego traktowany jako generalna i abstrakcyjna norma prawna. Jest więc aktem powszechnie obowiązującym na obszarze jednostki, która go uchwaliła (por. {{pu przepis="Art. 94 zd. 1 Konstytucja"}}).
Plan transportowy może mieć znaczenie dla przy
1) zawieraniu umów o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego (art. 24 ust. 2 UPTZ),
1) ponoszeniu odpowiedzialności przez organizatora za szkody poniesione przez operatora spowodowane zmianami w planie transportowym (art. 27 ust. 2 UPTZ).
Natomiast plan nie ma - jak się wydaje - znaczenia przy wydawaniu decyzji administracyjnej o potwierdzeniu zgłoszenia wykonywania przewozów. Nawet jednak dla umów o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego plan transportowy ma znaczenie ograniczone, gdyż umowa **może** dotyczyć linii komunikacyjnej, linii komunikacyjnych albo sieci komunikacyjnej ujętych w planie transportowym.
Plan transportowy, jako źródło prawa powszechnie obowiązującego, musi być więc respektowany rzez wszystkie podmioty działające na obszarze jednostki, która go uchwaliła. Narzuca się wobec tego pytanie, czy możliwe jest np, opieranie odmowy wydania poświadczenia zgłoszenia przewozów z uwagi na sprzeczność z zapisami planu. Konieczne wydaje się więc porównanie planów transportowych z planami miejscowymi.
((1)) Wzór planu transportowego i przykładowe plany
W maju 2012 r. minister transportu zaprezentował "Plan zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego – międzywojewódzkie i międzynarodowe przewozy pasażerskie w transporcie kolejowym" (zob. [[http://www.transport.gov.pl/files/0/1795456/ptkompletnadzien22maja2012.pdf strona ministerstwa]]).
Powszechnie dostępne są również plany poszczególnych jednostek samorządu terytorialnego. Swój plan zamieściło w internecie [[http://www.krotoszyn.bip.net.pl/?p=document&action=show&id=8008&bar_id=5563 miasto i gmina Krotoszyn]].

==plan transportowy wg {{pu przepis="art. 9 UPTZ"}} i nast.==
{{pu przepis="Art. 9 ust. 1 UPTZ"}} nakłada na niektóre organy komunalne i administracji centralnej obowiązek sporządzenia planu zrównoważonego rozwoju transportu publicznego. Treść tego planu określa bliużej {{pu przepis="art. 12 ust. 1 UPTZ"}} oraz rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 25.5.2011 w sprawie szczegółowego zakresu planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego ([[http://dokumenty.rcl.gov.pl/D2011117068401.pdf Dz.U. 2011 nr 117, poz. 684]]).
Plan transportowy uchwalony przez właściwe organy jednostek samorządu terytorialnego stanowi [[ZrodlaPrawaMiejscowego akt prawa miejscowego]] ({{pu przepis="art. 9 ust. 3 UPTZ"}}).
Przykładowy plan zamieszcza na swoich stronach [[http://www.krotoszyn.bip.net.pl/?p=document&action=show&id=8008&bar_id=5563 Krotoszyn]].

==plan transportowy wg {{pu przepis="art. 9 UPTZ"}} i nast.==

~~==polan transportowy wg {{pu przepis="art. 9 UPTZ"}} i nast.==~~

Alle Kategorien:
Baza informacji o EUWT
Komentarze nt. EUWT
Bibliografia EUWT
Orzecznictwo dotyczące EUWT
Prawo o EUWT
E U W T Zagadnienia Ogolne
E U W T Zagadnienia Prakt...
Gospodarka Komunalna
Gospodarka Przestrzenna
Miedzynarodowe Prawo Admi...
Zwiazek Celowy

Protokół zmian strony PlanZrownowazonegoRozwojuPublicznegoTransportuZbiorowego

Wersja [20341]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [20281]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [20279]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [19893]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [19892]

Dodane:

Wersja [19851]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [19850]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [19796]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [19795]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [19737]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [19736]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [19646]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [19645]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [19644]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [19643]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [19642]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [19594]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [19593]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [19592]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [19590]

Dodane:

Wersja [19584]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [19583]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [19558]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [19557]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [19263]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [19262]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [19261]

Dodane:

Usunięte: