Protokół zmian strony OdwolanieOdDecyzjiURE
Dodane:
[[ProceduryEnergetyka Powrót do artykułu o procedurach w energetyce]]
Dodane:
Wobec postępowania przed sądem ochrony konkurencji i konsumentów, które jest postępowaniem odrębnym, srt. 189 KPC ma również zastosowanie. Zgodnie z regułą ogólną postępowań procesowych również wobec postępowania odrębnego obowiązują przepisy ogólne obowiązujące wobec postępowania procesowego:
Konsekwencją tego faktu jest zatem możliwość rozszerzania pozwu - na wypadek, gdyby postępowanie przeciwko decyzji prezesa URE stało się bezprzedmiotowe, np. ze względu na upływ czasu - o wniosek o ustalenie istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego na mocy {{pu przepis="art. 189 KPC"}}.
Problematyczną może być jedynie kwestia wymogu interesu prawnego strony co do ustalenia danego stosunku, co związane jest ściśle z zasadą subsydiarności powództwa o ustalenie wobec możliwości powództwa o świadczenie. Strona nie może żądać ustalenia, jeśli mogłaby jednocześnie żądać świadczenia (por. KPC. Komentarz do art. 1-366. Tom I, nb. 23, red. Piasecki). Ponieważ ustalenie sprzeczności z prawem decyzji URE może prowadzić w tym wypadku jedynie do realizacji roszczeń odszkodowawczych, pierwszeństwo miałoby powództwo w oparciu o {{pu przepis="art. 417(1) KC"}}. Ponieważ jednak powództwo takie jest możliwe dopiero po **[[OdszkodowanieURE ustaleniu niezgodności decyzji z prawem we właściwym postępowaniu (przedsąd)]]**, interes prawny strony istnieje. Jest tak tym bardziej dlatego, że zasady pierwszeństwa powództwa o świadczenie nie należy stosować w sytuacji, gdy za rozstrzygnięciem sprawy przemawia celowość i ekonomia procesowa (por. KPC. Komentarz do art. 1-366. Tom I, nb. 25, red. Piasecki). Mając na względzie, że ustawodawca powołał w {{pu przepis="art. 479(46) KPC"}} właśnie ""SOKiK"" do orzekania w sprawie prawidłowości decyzji Prezesa URE - inna możliwość niż przewidziane tu odwołanie nie istnieje - tylko ten sąd może orzec o zgodności decyzji z prawem w ramach przedsądu dla powództwa odszkodowawczego.
Stąd też w wypadku odwołania od decyzji Prezesa URE konieczne jest również złożenie posiłkowo wniosku o ustalenie niezgodności decyzji z prawem na wypadek, gdyby decyzja stała się (na przyszłość) bezprzedmiotowa.
Konsekwencją tego faktu jest zatem możliwość rozszerzania pozwu - na wypadek, gdyby postępowanie przeciwko decyzji prezesa URE stało się bezprzedmiotowe, np. ze względu na upływ czasu - o wniosek o ustalenie istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego na mocy {{pu przepis="art. 189 KPC"}}.
Problematyczną może być jedynie kwestia wymogu interesu prawnego strony co do ustalenia danego stosunku, co związane jest ściśle z zasadą subsydiarności powództwa o ustalenie wobec możliwości powództwa o świadczenie. Strona nie może żądać ustalenia, jeśli mogłaby jednocześnie żądać świadczenia (por. KPC. Komentarz do art. 1-366. Tom I, nb. 23, red. Piasecki). Ponieważ ustalenie sprzeczności z prawem decyzji URE może prowadzić w tym wypadku jedynie do realizacji roszczeń odszkodowawczych, pierwszeństwo miałoby powództwo w oparciu o {{pu przepis="art. 417(1) KC"}}. Ponieważ jednak powództwo takie jest możliwe dopiero po **[[OdszkodowanieURE ustaleniu niezgodności decyzji z prawem we właściwym postępowaniu (przedsąd)]]**, interes prawny strony istnieje. Jest tak tym bardziej dlatego, że zasady pierwszeństwa powództwa o świadczenie nie należy stosować w sytuacji, gdy za rozstrzygnięciem sprawy przemawia celowość i ekonomia procesowa (por. KPC. Komentarz do art. 1-366. Tom I, nb. 25, red. Piasecki). Mając na względzie, że ustawodawca powołał w {{pu przepis="art. 479(46) KPC"}} właśnie ""SOKiK"" do orzekania w sprawie prawidłowości decyzji Prezesa URE - inna możliwość niż przewidziane tu odwołanie nie istnieje - tylko ten sąd może orzec o zgodności decyzji z prawem w ramach przedsądu dla powództwa odszkodowawczego.
Stąd też w wypadku odwołania od decyzji Prezesa URE konieczne jest również złożenie posiłkowo wniosku o ustalenie niezgodności decyzji z prawem na wypadek, gdyby decyzja stała się (na przyszłość) bezprzedmiotowa.
Usunięte:
Konsekwencją tego faktu jest zatem możliwość rozszerzania pozwu - na wypadek, gdyby postępowanie przeciwko decyzji prezesa URE stało się bezprzedmiotowe, np. ze względu na upływ czasu - o wniosek o ustalenie istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego na mocy {{pu przepis="art. 189 KPC"}}.
Dodane:
((1)) Przepisy
{{pu przepis="art. 479(46) KPC"}}, {{pu przepis="art. 47 PrEnerg"}}
((1)) Problem bezprzedmiotowości postępowania
Podstawowy problem w zakresie taryfikacji przedsiębiorstw energetycznych wynika z okresowości obowiązywania taryfy w połączeniu z długością postępowania przed sądem. W wypadku taryfy obowiązującej przez rok niemożliwym jest zakończenie postępowania odwoławczego, zanim nie pojawi się konieczność składania kolejnego wniosku taryfowego. Ewentualne zatwierdzenie (późniejszego) wniosku taryfowego prowadzi do sytuacji, w której obowiązujący w chwili orzekania przez sąd stan prawny (obowiązująca taryfa) jest zgodny nie tylko z prawem ale i z wnioskiem przedsiębiorstwa. Prowadzi to z reguły do postanowienia o zakończeniu postępowania ze względu na jego bezprzedmiotowość. Jest to rozwiązanie co do zasady słuszne, ponieważ uchylenie decyzji nie poprawia w żadnym stopniu sytuacji prawnej czy faktycznej przedsiębiorstwa **w chwili orzeczenia**.
Niezależnie od aspektów przedstawionych powyżej przedsiębiorstwo w czasie trwania postępowania odwoławczego nie ma praktycznie możliwości dostosowania taryfy do warunków panujących na rynku, co ma negatywny wpływ na wynik finansowy, jeśli koszty działalności przedsiębiorstwa w danym okresie wzrosły. Ponadto problemem jest w takiej sytuacji również bezpowrotne "osierocenie" pewnych kosztów w okresie od odmowy zatwierdzenia taryfy do chwili ich uwzględnienia - czy to w wyniku orzeczenia sądu czy też w nowej taryfie.
Ponieważ dochodzenie [[OdszkodowanieURE odszkodowania z tytułu niezgodnej z prawem odmowy zatwierdzenia taryfy]] przez URE jest uzależnione od stwierdzenia przez kompetentny organ, że decyzja odmawiająca zatwierdzenia decyzji była niezgodna z prawem, musi istnieć możliwość stwierdzenia w postępowaniu przed sądem tego faktu również w sytuacji, gdy decyzja URE (na przyszłość) jest już bezprzedmiotowa. Decyzja taka bowiem była w okresie od jej wydania do utraty prawnego znaczenia dla przedsiębiorstwa jak najbardziej przedmiotową i spowodowała //conditio sine qua non// pomniejszone wpływy przedsiębiorstwa - czyli wywołała szkodę.
((1)) Zastosowanie ""art. 189 KPC""
Przedmiotem postępowania w przedstawionych powyżej okolicznościach nie może być zatem tylko uchylenie lub zmiana decyzji. Ze względów ostrożności procesowej wniosek powinien obejmować również (przynajmniej posiłkowo) ustalenie, czy decyzja urzędu w chwili jej wydania ukształtowała stosunki prawne w sposób zgodny z prawem lub też czy była bezprawna i - co za tym idzie - czy taryfa powinna była zostać zatwierdzona. Tego typu ustalenie w procesie przed sądem powszechnym jest możliwe na mocy {{pu przepis="art. 189 KPC"}}.
{{pu przepis="art. 479(46) KPC"}}, {{pu przepis="art. 47 PrEnerg"}}
((1)) Problem bezprzedmiotowości postępowania
Podstawowy problem w zakresie taryfikacji przedsiębiorstw energetycznych wynika z okresowości obowiązywania taryfy w połączeniu z długością postępowania przed sądem. W wypadku taryfy obowiązującej przez rok niemożliwym jest zakończenie postępowania odwoławczego, zanim nie pojawi się konieczność składania kolejnego wniosku taryfowego. Ewentualne zatwierdzenie (późniejszego) wniosku taryfowego prowadzi do sytuacji, w której obowiązujący w chwili orzekania przez sąd stan prawny (obowiązująca taryfa) jest zgodny nie tylko z prawem ale i z wnioskiem przedsiębiorstwa. Prowadzi to z reguły do postanowienia o zakończeniu postępowania ze względu na jego bezprzedmiotowość. Jest to rozwiązanie co do zasady słuszne, ponieważ uchylenie decyzji nie poprawia w żadnym stopniu sytuacji prawnej czy faktycznej przedsiębiorstwa **w chwili orzeczenia**.
Niezależnie od aspektów przedstawionych powyżej przedsiębiorstwo w czasie trwania postępowania odwoławczego nie ma praktycznie możliwości dostosowania taryfy do warunków panujących na rynku, co ma negatywny wpływ na wynik finansowy, jeśli koszty działalności przedsiębiorstwa w danym okresie wzrosły. Ponadto problemem jest w takiej sytuacji również bezpowrotne "osierocenie" pewnych kosztów w okresie od odmowy zatwierdzenia taryfy do chwili ich uwzględnienia - czy to w wyniku orzeczenia sądu czy też w nowej taryfie.
Ponieważ dochodzenie [[OdszkodowanieURE odszkodowania z tytułu niezgodnej z prawem odmowy zatwierdzenia taryfy]] przez URE jest uzależnione od stwierdzenia przez kompetentny organ, że decyzja odmawiająca zatwierdzenia decyzji była niezgodna z prawem, musi istnieć możliwość stwierdzenia w postępowaniu przed sądem tego faktu również w sytuacji, gdy decyzja URE (na przyszłość) jest już bezprzedmiotowa. Decyzja taka bowiem była w okresie od jej wydania do utraty prawnego znaczenia dla przedsiębiorstwa jak najbardziej przedmiotową i spowodowała //conditio sine qua non// pomniejszone wpływy przedsiębiorstwa - czyli wywołała szkodę.
((1)) Zastosowanie ""art. 189 KPC""
Przedmiotem postępowania w przedstawionych powyżej okolicznościach nie może być zatem tylko uchylenie lub zmiana decyzji. Ze względów ostrożności procesowej wniosek powinien obejmować również (przynajmniej posiłkowo) ustalenie, czy decyzja urzędu w chwili jej wydania ukształtowała stosunki prawne w sposób zgodny z prawem lub też czy była bezprawna i - co za tym idzie - czy taryfa powinna była zostać zatwierdzona. Tego typu ustalenie w procesie przed sądem powszechnym jest możliwe na mocy {{pu przepis="art. 189 KPC"}}.
Dodane:
----
Artykuł należy do działu [[CategoryProceduryWEnergetyce procedury w energetyce]].
Artykuł należy do działu [[CategoryProceduryWEnergetyce procedury w energetyce]].
