Protokół zmian strony KazusWlasnoscLokali6
Dodane:
Sprawca pożaru nie spełnił świadczenia. Ponieważ jest on jedynym sprawcą pożaru i tym samym jedynym odpowiedzialnym, wspólnocie przysługuje przeciw niemu roszczenie odszkodowawcze z {{pu przepis="art. 415 KC"}}. Powstanie tego roszczenia nie prowadzi do wygaśnięcia roszczeń przeciw członkom wspólnoty - właścicielom lokali, ale co najwyżej do powstania [[OdpowiedzialnoscInSolidum odpowiedzialności in solidum]] pomiędzy sprawcą szkody a właścicielami lokali. Ewentualne pierwszeństwo w dochodzeniu roszczeń wobec sprawcy stanowi co najwyżej zarzut odraczający roszczenia co wpływa najwyżej na zaskarżalność roszczenia.
Usunięte:
Dodane:
Problematyczne jest tu pojęcie "nieruchomości wspólnej". Należy ustalić, czy i które remontowane elementy budynku stanowią nieruchomość wspólną. Ustawa podając definicję nieruchomości wspólnej określa, że nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz te części budynku i te urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. Są to więc te części budynku i inne urządzenia, które nie są odrębnymi lokalami (mieszkalnymi lub użytkowymi) należącymi do właścicieli wyodrębnionych lokali i dotychczasowego właściciela nieruchomości i które nie służą wyłącznie do użytku tych właścicieli ze względu na należące do nich lokale (SN w wyroku z dnia 2.12.1998 r., I CKN 903/97, opubl. w OSNC 1999 r., nr 6 poz. 116). Nieruchomością wspólną stanowią więc z reguły: ściany zewnętrzne, nośne, fundamenty, dach, strychy, korytarze, klatki schodowe, kominy, pralnie, suszarnie, wózkownie i rowerownie oraz instalacje, które nie znajdują się do wyłącznej dyspozycji właściciela lokalu, a więc wspólne części centralnego ogrzewania, instalacji kanalizacyjnych czy elektrycznych oraz windy i szyby śmieciowe (por. Justyna Żak, Wspólnota mieszkaniowa, [[http://www.dominium.pl/artykuly/zobacz/881/wspolnota-mieszkaniowa dominium.pl]], 2008 oraz odpowiedni fragment skryptu pt. [[WlasnoscLokali "Własność lokali"]]).
Usunięte:
Dodane:
Koszty remontu musiałyby być kosztami "zarządu nieruchomością wspólną".
Problematyczne jest tu pojęcie "nieruchomości wspólnej". Należy ustalić, czy i które remontowane elementy budynku stanowią nieruchomość wspólną. Ustawa podając definicję nieruchomości wspólnej określa, że nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz te części budynku i te urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. Są to więc te części budynku i inne urządzenia, które nie są odrębnymi lokalami (mieszkalnymi lub użytkowymi) należącymi do właścicieli wyodrębnionych lokali i dotychczasowego właściciela nieruchomości i które nie służą wyłącznie do użytku tych właścicieli ze względu na należące do nich lokale (SN w wyroku z dnia 2.12.1998 r., I CKN 903/97, opubl. w OSNC 1999 r., nr 6 poz. 116). Nieruchomością wspólną stanowią więc z reguły: ściany zewnętrzne, fundamenty, dach, strychy, korytarze, kominy, pralnie, suszarnie, przechowalnie wózków dziecięcych, instalacje centralnego ogrzewania, kanalizacyjne, czy elektryczne, a ponadto ściany nośne, windy (zob. Justyna Żak, Wspólnota mieszkaniowa, [[http://www.dominium.pl/artykuly/zobacz/881/wspolnota-mieszkaniowa dominium.pl]], 2008).
Ponieważ w tym wypadku strych został wyodrębniony jako samodzielny lokal mieszkalny, remont strychu nie może być potraktowany jako remont części wspólnej. Stąd też nie wchodzą w zakres wspomnianych kosztów wydatki poniesione na remont elementów konstrukcyjne tworzących strych (por. uchwała SN z dnia 7.3.2008 r., III CZP 10/08, zob. [[http://pub.sn.pl/ow3_ic.nsf/0/c9668da73a1a9038c12575ad00503695/$FILE/III%20CZP%200010_08%20publ.pdf strona Supremus SN]]). Natomiast poszycie dachu (deskowanie, dachówka) stanowi część wspólną.
((3)) odpowiedzialność sprawcy
Sprawca pożaru nie spełnił świadczenia. Ponieważ jest on jedynym sprawcą pożaru i tym samym jedynym odpowiedzialnym, wspólnocie przysługuje przeciw niemu roszczenie odszkodowawcze z {{pu przepis="art. 415 KC"}}. Powstanie tego roszczenia nie prowadzi do wygaśnięcia roszczeń przeciw członkom wspólnoty - właścicielom lokali, ale co najwyżej do powstania [[OdpowiedzialnoscInSolidum odpowiedzialności //in solidum//]] pomiędzy sprawcą szkody a właścicielami lokali. Ewentualne pierwszeństwo w dochodzeniu roszczeń wobec sprawcy stanowi co najwyżej zarzut odraczający roszczenia co wpływa najwyżej na zaskarżalność roszczenia.
((3)) odpowiedzialność ubezpieczyciela
Podobnie należy oceniać sytuację, gdyby odszkodowanie spełnił ubezpieczyciel sprawcy z tytułu odpowiedzialności cywilnej. Wymaga to ustalenia, czy sprawca miał zawartą umowę ubezpieczenia OC i czy nastąpił wypadek objęty umową ubezpieczenia OC.
Takie same skutki powoduje posiadanie ubezpieczenia na wypadek pożaru przez wspólnotę mieszkaniową (ubezpieczenie majątkowe mienia - {{pu przepis="art. 805 § 2 pkt 1 KC"}}, {{pu przepis="art. 821 KC"}}). Jeżeli takie ubezpieczenie zostało zawarte, wspólnota może domagać się więc spełnienia świadczenia od sprawcy, ubezpieczyciela i właściciela lokalu. Pomiędzy nim również zachodzi relacja odpowiedzialności //in solidum//. Pojawia się pytanie, czy brak takiego ubezpieczenia, pomimo iż uważa się za standard, nie wpływa na zakres odpowiedzialności właściciela mieszkania.
Dopóty więc któryś z dłużników (sprawca albo właściciel lokalu albo - ewentualnie ubezpieczyciel) nie zaspokoi żądania wspólnoty, zobowiązanie istnieje.
Problematyczne jest tu pojęcie "nieruchomości wspólnej". Należy ustalić, czy i które remontowane elementy budynku stanowią nieruchomość wspólną. Ustawa podając definicję nieruchomości wspólnej określa, że nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz te części budynku i te urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. Są to więc te części budynku i inne urządzenia, które nie są odrębnymi lokalami (mieszkalnymi lub użytkowymi) należącymi do właścicieli wyodrębnionych lokali i dotychczasowego właściciela nieruchomości i które nie służą wyłącznie do użytku tych właścicieli ze względu na należące do nich lokale (SN w wyroku z dnia 2.12.1998 r., I CKN 903/97, opubl. w OSNC 1999 r., nr 6 poz. 116). Nieruchomością wspólną stanowią więc z reguły: ściany zewnętrzne, fundamenty, dach, strychy, korytarze, kominy, pralnie, suszarnie, przechowalnie wózków dziecięcych, instalacje centralnego ogrzewania, kanalizacyjne, czy elektryczne, a ponadto ściany nośne, windy (zob. Justyna Żak, Wspólnota mieszkaniowa, [[http://www.dominium.pl/artykuly/zobacz/881/wspolnota-mieszkaniowa dominium.pl]], 2008).
Ponieważ w tym wypadku strych został wyodrębniony jako samodzielny lokal mieszkalny, remont strychu nie może być potraktowany jako remont części wspólnej. Stąd też nie wchodzą w zakres wspomnianych kosztów wydatki poniesione na remont elementów konstrukcyjne tworzących strych (por. uchwała SN z dnia 7.3.2008 r., III CZP 10/08, zob. [[http://pub.sn.pl/ow3_ic.nsf/0/c9668da73a1a9038c12575ad00503695/$FILE/III%20CZP%200010_08%20publ.pdf strona Supremus SN]]). Natomiast poszycie dachu (deskowanie, dachówka) stanowi część wspólną.
((3)) odpowiedzialność sprawcy
Sprawca pożaru nie spełnił świadczenia. Ponieważ jest on jedynym sprawcą pożaru i tym samym jedynym odpowiedzialnym, wspólnocie przysługuje przeciw niemu roszczenie odszkodowawcze z {{pu przepis="art. 415 KC"}}. Powstanie tego roszczenia nie prowadzi do wygaśnięcia roszczeń przeciw członkom wspólnoty - właścicielom lokali, ale co najwyżej do powstania [[OdpowiedzialnoscInSolidum odpowiedzialności //in solidum//]] pomiędzy sprawcą szkody a właścicielami lokali. Ewentualne pierwszeństwo w dochodzeniu roszczeń wobec sprawcy stanowi co najwyżej zarzut odraczający roszczenia co wpływa najwyżej na zaskarżalność roszczenia.
((3)) odpowiedzialność ubezpieczyciela
Podobnie należy oceniać sytuację, gdyby odszkodowanie spełnił ubezpieczyciel sprawcy z tytułu odpowiedzialności cywilnej. Wymaga to ustalenia, czy sprawca miał zawartą umowę ubezpieczenia OC i czy nastąpił wypadek objęty umową ubezpieczenia OC.
Takie same skutki powoduje posiadanie ubezpieczenia na wypadek pożaru przez wspólnotę mieszkaniową (ubezpieczenie majątkowe mienia - {{pu przepis="art. 805 § 2 pkt 1 KC"}}, {{pu przepis="art. 821 KC"}}). Jeżeli takie ubezpieczenie zostało zawarte, wspólnota może domagać się więc spełnienia świadczenia od sprawcy, ubezpieczyciela i właściciela lokalu. Pomiędzy nim również zachodzi relacja odpowiedzialności //in solidum//. Pojawia się pytanie, czy brak takiego ubezpieczenia, pomimo iż uważa się za standard, nie wpływa na zakres odpowiedzialności właściciela mieszkania.
Dopóty więc któryś z dłużników (sprawca albo właściciel lokalu albo - ewentualnie ubezpieczyciel) nie zaspokoi żądania wspólnoty, zobowiązanie istnieje.
Usunięte:
Nieruchomością wspólną stanowią więc z reguły: ściany zewnętrzne, fundamenty, dach, strychy, korytarze, kominy, pralnie, suszarnie, przechowalnie wózków dziecięcych, instalacje centralnego ogrzewania, kanalizacyjne, czy elektryczne, a ponadto ściany nośne, windy (zob. Justyna Żak, Wspólnota mieszkaniowa, [[http://www.dominium.pl/artykuly/zobacz/881/wspolnota-mieszkaniowa dominium.pl]], 2008). Ponieważ w tym wypadku strych został wyodrębniony jako samodzielny lokal mieszkalny, remont strychu nie może być potraktowany jako remont części wspólnej. Stąd też nie wchodzą w zakres wspomnianych kosztów wydatki poniesione na remont elementów konstrukcyjne tworzących strych (por. uchwała SN z dnia 7.3.2008 r., III CZP 10/08, zob. [[http://pub.sn.pl/ow3_ic.nsf/0/c9668da73a1a9038c12575ad00503695/$FILE/III%20CZP%200010_08%20publ.pdf strona Supremus SN]]). Natomiast poszycie dachu (deskowanie, dachówka) stanowi część wspólną.
Sprawca pożaru nie spełnił świadczenia. Ponieważ jest on jedynym sprawcą pożaru i tym samym jedynym odpowiedzialnym, wspólnocie przysługuje przeciw niemu roszczenie odszkodowawcze z {{pu przepis="art. 415 KC"}}. Powstanie tego roszczenia nie prowadzi do wygaśnięcia roszczeń przeciw członkom wspólnoty - właścicielom lokali, ale co najwyżej do powstania [[OdpowiedzialnoscInSolidum odpowiedzialności in solidum]] pomiędzy sprawcą szkody a właścicielami lokali. Ewentualne pierwszeństwo w dochodzeniu roszczeń wobec sprawcy stanowi co najwyżej zarzut odraczający roszczenia co wpływa najwyżej na zaskarżalność roszczenia.
Podobnie należy oceniać sytuację, gdyby odszkodowanie spełnił ubezpieczyciel sprawcy z tytułu odpowiedzialności cywilnej. Wymaga to ustalenia, czy sprawca miał zawartą umowę ubezpieczenia OC i czy nastąpił wypadek objęty umową ubezpieczenia OC.
Takie same skutki powoduje posiadanie ubezpieczenia na wypadek pożaru przez wspólnotę mieszkaniową (ubezpieczenie majątkowe mienia - {{pu przepis="art. 805 § 2 pkt 1 KC"}}, {{pu przepis="art. 821 KC"}}). Jeżeli takie ubezpieczenie zostało zawarte, wspólnota może domagać się więc spełnienia świadczenia od sprawcy, ubezpieczyciela i właściciela lokalu. Pomiędzy nim również zachodzi relacja odpowiedzialności //in solidum//. Pojawia się pytanie, czy brak takiego ubezpieczenia, pomimo iż uważa się za standard, nie wpływa na zakres odpowiedzialności właściciela mieszkania.
**Wniosek:** Dopóty więc któryś z dłużników (sprawca albo właściciel lokalu albo - ewentualnie ubezpieczyciel) nie zaspokoi żądania wspólnoty, zobowiązanie istnieje.
Dodane:
((2)) Powstanie roszczenia
Warunkiem powstania roszczenia jest to, że
1) K jest właścicielem lokalu we wspólnocie i
1) koszty remontu stanowią koszty zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej.
((3)) własność lokalu
K jest właścicielem mieszkania we wspólnocie.
((3)) koszty zarządu nieruchomością wspólną
Tylko koszty zarządu nieruchomością wspólną obciążają właścicieli lokali we wspólnocie. Należy więc ustalić, czy i które remontowane elementy budynku stanowią nieruchomość wspólną. Ustawa podając definicję nieruchomości wspólnej określa, że nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz te części budynku i te urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. Są to więc te części budynku i inne urządzenia, które nie są odrębnymi lokalami (mieszkalnymi lub użytkowymi) należącymi do właścicieli wyodrębnionych lokali i dotychczasowego właściciela nieruchomości i które nie służą wyłącznie do użytku tych właścicieli ze względu na należące do nich lokale (SN w wyroku z dnia 2.12.1998 r., I CKN 903/97, opubl. w OSNC 1999 r., nr 6 poz. 116).
Nieruchomością wspólną stanowią więc z reguły: ściany zewnętrzne, fundamenty, dach, strychy, korytarze, kominy, pralnie, suszarnie, przechowalnie wózków dziecięcych, instalacje centralnego ogrzewania, kanalizacyjne, czy elektryczne, a ponadto ściany nośne, windy (zob. Justyna Żak, Wspólnota mieszkaniowa, [[http://www.dominium.pl/artykuly/zobacz/881/wspolnota-mieszkaniowa dominium.pl]], 2008). Ponieważ w tym wypadku strych został wyodrębniony jako samodzielny lokal mieszkalny, remont strychu nie może być potraktowany jako remont części wspólnej. Stąd też nie wchodzą w zakres wspomnianych kosztów wydatki poniesione na remont elementów konstrukcyjne tworzących strych (por. uchwała SN z dnia 7.3.2008 r., III CZP 10/08, zob. [[http://pub.sn.pl/ow3_ic.nsf/0/c9668da73a1a9038c12575ad00503695/$FILE/III%20CZP%200010_08%20publ.pdf strona Supremus SN]]). Natomiast poszycie dachu (deskowanie, dachówka) stanowi część wspólną.
((3)) wniosek
Roszczenie powstało tylko w zakresie tych elementów konstrukcyjnych, które nie wchodzą w skład lokalu nr 9 (zaadaptowanego strychu).
((2)) Brak wygaśnięcia roszczenia
K nie spełnił świadczenia. W grę w tym wypadku wchodzi spełnienie świadczenia przez sprawcę pożaru albo jego ubezpieczyciela albo ubezpieczyciela wspólnoty.
Sprawca pożaru nie spełnił świadczenia. Ponieważ jest on jedynym sprawcą pożaru i tym samym jedynym odpowiedzialnym, wspólnocie przysługuje przeciw niemu roszczenie odszkodowawcze z {{pu przepis="art. 415 KC"}}. Powstanie tego roszczenia nie prowadzi do wygaśnięcia roszczeń przeciw członkom wspólnoty - właścicielom lokali, ale co najwyżej do powstania [[OdpowiedzialnoscInSolidum odpowiedzialności in solidum]] pomiędzy sprawcą szkody a właścicielami lokali. Ewentualne pierwszeństwo w dochodzeniu roszczeń wobec sprawcy stanowi co najwyżej zarzut odraczający roszczenia co wpływa najwyżej na zaskarżalność roszczenia.
Podobnie należy oceniać sytuację, gdyby odszkodowanie spełnił ubezpieczyciel sprawcy z tytułu odpowiedzialności cywilnej. Wymaga to ustalenia, czy sprawca miał zawartą umowę ubezpieczenia OC i czy nastąpił wypadek objęty umową ubezpieczenia OC.
Takie same skutki powoduje posiadanie ubezpieczenia na wypadek pożaru przez wspólnotę mieszkaniową (ubezpieczenie majątkowe mienia - {{pu przepis="art. 805 § 2 pkt 1 KC"}}, {{pu przepis="art. 821 KC"}}). Jeżeli takie ubezpieczenie zostało zawarte, wspólnota może domagać się więc spełnienia świadczenia od sprawcy, ubezpieczyciela i właściciela lokalu. Pomiędzy nim również zachodzi relacja odpowiedzialności //in solidum//. Pojawia się pytanie, czy brak takiego ubezpieczenia, pomimo iż uważa się za standard, nie wpływa na zakres odpowiedzialności właściciela mieszkania.
((2)) Zaskarżalność roszczenia
((3)) wymagalność
Roszczenie Wspólnoty jest wymagalne, gdyż dłużnik został wezwany do zapłaty ({{pu przepis="art. 455 KC"}}).
((3)) brak zarzutów
Pozostaje wyjaśnić kwestie związane z możliwością dochodzenia zapłaty przez Wspólnotę właśnie od właściciela lokalu w sytuacji, gdy w grę wchodzą inni dłużnicy. W tym wypadku należy rozważyć możliwość uprzedniego pozwania innego dłużnika //in solidum//, a mianowicie bezpośredniego sprawcy szkody. Wydaje się jednak, że odpowiedzialność dłużników //in solidum// jest odpowiedzialnością równorzędną, a więc nie ma obowiązku szukania uprzedniego pozwania sprawcy szkody.
((3)) nadużycie prawa ({{pu przepis="art. 5 KC"}})
Jako specjalny zarzut należy rozważyć zarzut nadużycia prawa poprzez żądanie zapłaty za remont dotyczący wprawdzie części wspólnej lecz w sytuacji, gdy konieczność remontu wynikła z pożaru lekkomyślnie spowodowanego przez jednego z członków wspólnoty.
Według panującej koncepcji sytuacjonistycznej zasady współżycia społecznego stanowią całokształt niedających się jednoznacznie ustalić kryteriów, które wyznaczają granice, kierunek i podstawy sędziowskiej oceny, całokształtu okoliczności danego przypadku (por. Krąkowski, Zasady współżycia społecznego..., Warszawa 1970, str. 77-78). Chodzi więc o normy o charakterze pozaprawnym: moralnym i obyczajowym, stanowiące nie o formalnej prawidłowości, lecz o słuszności, uczciwości i sprawiedliwości dokonanego wypowiedzenia (por. Pietrzykowski w: PietrzykowskiKomentarzKC, 4. wyd., C.H.Beck Warszawa 2005, art. 5 nb. 7 ze wskazaniem na dalszą literaturę).
((2)) Wynik
W ma roszczenie przeciw K o zapłatę kosztów remontu.
Warunkiem powstania roszczenia jest to, że
1) K jest właścicielem lokalu we wspólnocie i
1) koszty remontu stanowią koszty zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej.
((3)) własność lokalu
K jest właścicielem mieszkania we wspólnocie.
((3)) koszty zarządu nieruchomością wspólną
Tylko koszty zarządu nieruchomością wspólną obciążają właścicieli lokali we wspólnocie. Należy więc ustalić, czy i które remontowane elementy budynku stanowią nieruchomość wspólną. Ustawa podając definicję nieruchomości wspólnej określa, że nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz te części budynku i te urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. Są to więc te części budynku i inne urządzenia, które nie są odrębnymi lokalami (mieszkalnymi lub użytkowymi) należącymi do właścicieli wyodrębnionych lokali i dotychczasowego właściciela nieruchomości i które nie służą wyłącznie do użytku tych właścicieli ze względu na należące do nich lokale (SN w wyroku z dnia 2.12.1998 r., I CKN 903/97, opubl. w OSNC 1999 r., nr 6 poz. 116).
Nieruchomością wspólną stanowią więc z reguły: ściany zewnętrzne, fundamenty, dach, strychy, korytarze, kominy, pralnie, suszarnie, przechowalnie wózków dziecięcych, instalacje centralnego ogrzewania, kanalizacyjne, czy elektryczne, a ponadto ściany nośne, windy (zob. Justyna Żak, Wspólnota mieszkaniowa, [[http://www.dominium.pl/artykuly/zobacz/881/wspolnota-mieszkaniowa dominium.pl]], 2008). Ponieważ w tym wypadku strych został wyodrębniony jako samodzielny lokal mieszkalny, remont strychu nie może być potraktowany jako remont części wspólnej. Stąd też nie wchodzą w zakres wspomnianych kosztów wydatki poniesione na remont elementów konstrukcyjne tworzących strych (por. uchwała SN z dnia 7.3.2008 r., III CZP 10/08, zob. [[http://pub.sn.pl/ow3_ic.nsf/0/c9668da73a1a9038c12575ad00503695/$FILE/III%20CZP%200010_08%20publ.pdf strona Supremus SN]]). Natomiast poszycie dachu (deskowanie, dachówka) stanowi część wspólną.
((3)) wniosek
Roszczenie powstało tylko w zakresie tych elementów konstrukcyjnych, które nie wchodzą w skład lokalu nr 9 (zaadaptowanego strychu).
((2)) Brak wygaśnięcia roszczenia
K nie spełnił świadczenia. W grę w tym wypadku wchodzi spełnienie świadczenia przez sprawcę pożaru albo jego ubezpieczyciela albo ubezpieczyciela wspólnoty.
Sprawca pożaru nie spełnił świadczenia. Ponieważ jest on jedynym sprawcą pożaru i tym samym jedynym odpowiedzialnym, wspólnocie przysługuje przeciw niemu roszczenie odszkodowawcze z {{pu przepis="art. 415 KC"}}. Powstanie tego roszczenia nie prowadzi do wygaśnięcia roszczeń przeciw członkom wspólnoty - właścicielom lokali, ale co najwyżej do powstania [[OdpowiedzialnoscInSolidum odpowiedzialności in solidum]] pomiędzy sprawcą szkody a właścicielami lokali. Ewentualne pierwszeństwo w dochodzeniu roszczeń wobec sprawcy stanowi co najwyżej zarzut odraczający roszczenia co wpływa najwyżej na zaskarżalność roszczenia.
Podobnie należy oceniać sytuację, gdyby odszkodowanie spełnił ubezpieczyciel sprawcy z tytułu odpowiedzialności cywilnej. Wymaga to ustalenia, czy sprawca miał zawartą umowę ubezpieczenia OC i czy nastąpił wypadek objęty umową ubezpieczenia OC.
Takie same skutki powoduje posiadanie ubezpieczenia na wypadek pożaru przez wspólnotę mieszkaniową (ubezpieczenie majątkowe mienia - {{pu przepis="art. 805 § 2 pkt 1 KC"}}, {{pu przepis="art. 821 KC"}}). Jeżeli takie ubezpieczenie zostało zawarte, wspólnota może domagać się więc spełnienia świadczenia od sprawcy, ubezpieczyciela i właściciela lokalu. Pomiędzy nim również zachodzi relacja odpowiedzialności //in solidum//. Pojawia się pytanie, czy brak takiego ubezpieczenia, pomimo iż uważa się za standard, nie wpływa na zakres odpowiedzialności właściciela mieszkania.
((2)) Zaskarżalność roszczenia
((3)) wymagalność
Roszczenie Wspólnoty jest wymagalne, gdyż dłużnik został wezwany do zapłaty ({{pu przepis="art. 455 KC"}}).
((3)) brak zarzutów
Pozostaje wyjaśnić kwestie związane z możliwością dochodzenia zapłaty przez Wspólnotę właśnie od właściciela lokalu w sytuacji, gdy w grę wchodzą inni dłużnicy. W tym wypadku należy rozważyć możliwość uprzedniego pozwania innego dłużnika //in solidum//, a mianowicie bezpośredniego sprawcy szkody. Wydaje się jednak, że odpowiedzialność dłużników //in solidum// jest odpowiedzialnością równorzędną, a więc nie ma obowiązku szukania uprzedniego pozwania sprawcy szkody.
((3)) nadużycie prawa ({{pu przepis="art. 5 KC"}})
Jako specjalny zarzut należy rozważyć zarzut nadużycia prawa poprzez żądanie zapłaty za remont dotyczący wprawdzie części wspólnej lecz w sytuacji, gdy konieczność remontu wynikła z pożaru lekkomyślnie spowodowanego przez jednego z członków wspólnoty.
Według panującej koncepcji sytuacjonistycznej zasady współżycia społecznego stanowią całokształt niedających się jednoznacznie ustalić kryteriów, które wyznaczają granice, kierunek i podstawy sędziowskiej oceny, całokształtu okoliczności danego przypadku (por. Krąkowski, Zasady współżycia społecznego..., Warszawa 1970, str. 77-78). Chodzi więc o normy o charakterze pozaprawnym: moralnym i obyczajowym, stanowiące nie o formalnej prawidłowości, lecz o słuszności, uczciwości i sprawiedliwości dokonanego wypowiedzenia (por. Pietrzykowski w: PietrzykowskiKomentarzKC, 4. wyd., C.H.Beck Warszawa 2005, art. 5 nb. 7 ze wskazaniem na dalszą literaturę).
((2)) Wynik
W ma roszczenie przeciw K o zapłatę kosztów remontu.
Usunięte:
Warunkiem powstania roszczenia jest to, że
1) K jest właścicielem lokalu we wspólnocie i
1) koszty remontu stanowią koszty zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej.
((3)) własność lokalu
K jest właścicielem mieszkania we wspólnocie.
((3)) koszty zarządu nieruchomością wspólną
Tylko koszty zarządu nieruchomością wspólną obciążają właścicieli lokali we wspólnocie. Należy więc ustalić, czy i które remontowane elementy budynku stanowią nieruchomość wspólną. Ustawa podając definicję nieruchomości wspólnej określa, że nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz te części budynku i te urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. Są to więc te części budynku i inne urządzenia, które nie są odrębnymi lokalami (mieszkalnymi lub użytkowymi) należącymi do właścicieli wyodrębnionych lokali i dotychczasowego właściciela nieruchomości i które nie służą wyłącznie do użytku tych właścicieli ze względu na należące do nich lokale (SN w wyroku z dnia 2.12.1998 r., I CKN 903/97, opubl. w OSNC 1999 r., nr 6 poz. 116).
Nieruchomością wspólną stanowią więc z reguły: ściany zewnętrzne, fundamenty, dach, strychy, korytarze, kominy, pralnie, suszarnie, przechowalnie wózków dziecięcych, instalacje centralnego ogrzewania, kanalizacyjne, czy elektryczne, a ponadto ściany nośne, windy (zob. Justyna Żak, Wspólnota mieszkaniowa, [[http://www.dominium.pl/artykuly/zobacz/881/wspolnota-mieszkaniowa dominium.pl]], 2008). Ponieważ w tym wypadku strych został wyodrębniony jako samodzielny lokal mieszkalny, remont strychu nie może być potraktowany jako remont części wspólnej. Stąd też nie wchodzą w zakres wspomnianych kosztów wydatki poniesione na remont elementów konstrukcyjne tworzących strych (por. uchwała SN z dnia 7.3.2008 r., III CZP 10/08, zob. [[http://pub.sn.pl/ow3_ic.nsf/0/c9668da73a1a9038c12575ad00503695/$FILE/III%20CZP%200010_08%20publ.pdf strona Supremus SN]]). Natomiast poszycie dachu (deskowanie, dachówka) stanowi część wspólną.
**Wniosek:** roszczenie powstało tylko w zakresie tych elementów konstrukcyjnych, które nie wchodzą w skład lokalu nr 9 (zaadaptowanego strychu).
((2)) Brak wygaśnięcia roszczenia
K nie spełnił świadczenia. W grę w tym wypadku wchodzi spełnienie świadczenia przez sprawcę pożaru albo jego ubezpieczyciela albo ubezpieczyciela wspólnoty.
Sprawca pożaru nie spełnił świadczenia. Ponieważ jest on jedynym sprawcą pożaru i tym samym jedynym odpowiedzialnym, wspólnocie przysługuje przeciw niemu roszczenie odszkodowawcze z {{pu przepis="art. 415 KC"}}. Powstanie tego roszczenia nie prowadzi do wygaśnięcia roszczeń przeciw członkom wspólnoty - właścicielom lokali, ale co najwyżej do powstania [[OdpowiedzialnoscInSolidum odpowiedzialności in solidum]] pomiędzy sprawcą szkody a właścicielami lokali. Ewentualne pierwszeństwo w dochodzeniu roszczeń wobec sprawcy stanowi co najwyżej zarzut odraczający roszczenia co wpływa najwyżej na zaskarżalność roszczenia.
Podobnie należy oceniać sytuację, gdyby odszkodowanie spełnił ubezpieczyciel sprawcy z tytułu odpowiedzialności cywilnej. Wymaga to ustalenia, czy sprawca miał zawartą umowę ubezpieczenia OC i czy nastąpił wypadek objęty umową ubezpieczenia OC.
Takie same skutki powoduje posiadanie ubezpieczenia na wypadek pożaru przez wspólnotę mieszkaniową (ubezpieczenie majątkowe mienia - {{pu przepis="art. 805 § 2 pkt 1 KC"}}, {{pu przepis="art. 821 KC"}}). Jeżeli takie ubezpieczenie zostało zawarte, wspólnota może domagać się więc spełnienia świadczenia od sprawcy, ubezpieczyciela i właściciela lokalu. Pomiędzy nim również zachodzi relacja odpowiedzialności //in solidum//. Pojawia się pytanie, czy brak takiego ubezpieczenia, pomimo iż uważa się za standard, nie wpływa na zakres odpowiedzialności właściciela mieszkania.
((2)) Zaskarżalność roszczenia
((3)) wymagalność
Roszczenie Wspólnoty jest wymagalne, gdyż dłużnik został wezwany do zapłaty ({{pu przepis="art. 455 KC"}}).
((3)) brak zarzutów
Pozostaje wyjaśnić kwestie związane z możliwością dochodzenia zapłaty przez Wspólnotę właśnie od właściciela lokalu w sytuacji, gdy w grę wchodzą inni dłużnicy. W tym wypadku należy rozważyć możliwość uprzedniego pozwania innego dłużnika //in solidum//, a mianowicie bezpośredniego sprawcy szkody. Wydaje się jednak, że odpowiedzialność dłużników //in solidum// jest odpowiedzialnością równorzędną, a więc nie ma obowiązku szukania uprzedniego pozwania sprawcy szkody.
((3)) nadużycie prawa ({{pu przepis="art. 5 KC"}})
Jako specjalny zarzut należy rozważyć zarzut nadużycia prawa poprzez żądanie zapłaty za remont dotyczący wprawdzie części wspólnej lecz w sytuacji, gdy konieczność remontu wynikła z pożaru lekkomyślnie spowodowanego przez jednego z członków wspólnoty.
Według panującej koncepcji sytuacjonistycznej zasady współżycia społecznego stanowią całokształt niedających się jednoznacznie ustalić kryteriów, które wyznaczają granice, kierunek i podstawy sędziowskiej oceny, całokształtu okoliczności danego przypadku (por. Krąkowski, Zasady współżycia społecznego..., Warszawa 1970, str. 77-78). Chodzi więc o normy o charakterze pozaprawnym: moralnym i obyczajowym, stanowiące nie o formalnej prawidłowości, lecz o słuszności, uczciwości i sprawiedliwości dokonanego wypowiedzenia (por. Pietrzykowski w: PietrzykowskiKomentarzKC, 4. wyd., C.H.Beck Warszawa 2005, art. 5 nb. 7 ze wskazaniem na dalszą literaturę).
W niniejszym przypadku nie ma obowiązku pozywania bezpośredniego sprawcy. A mimo to próby skierowania roszczeń na osoby poszkodowane przez pożar wydają się nieadekwatne. Taki pogląd wynika także z
Dodane:
((3)) wymagalność
Roszczenie Wspólnoty jest wymagalne, gdyż dłużnik został wezwany do zapłaty ({{pu przepis="art. 455 KC"}}).
((3)) brak zarzutów
Pozostaje wyjaśnić kwestie związane z możliwością dochodzenia zapłaty przez Wspólnotę właśnie od właściciela lokalu w sytuacji, gdy w grę wchodzą inni dłużnicy. W tym wypadku należy rozważyć możliwość uprzedniego pozwania innego dłużnika //in solidum//, a mianowicie bezpośredniego sprawcy szkody. Wydaje się jednak, że odpowiedzialność dłużników //in solidum// jest odpowiedzialnością równorzędną, a więc nie ma obowiązku szukania uprzedniego pozwania sprawcy szkody.
((3)) nadużycie prawa ({{pu przepis="art. 5 KC"}})
Jako specjalny zarzut należy rozważyć zarzut nadużycia prawa poprzez żądanie zapłaty za remont dotyczący wprawdzie części wspólnej lecz w sytuacji, gdy konieczność remontu wynikła z pożaru lekkomyślnie spowodowanego przez jednego z członków wspólnoty.
Według panującej koncepcji sytuacjonistycznej zasady współżycia społecznego stanowią całokształt niedających się jednoznacznie ustalić kryteriów, które wyznaczają granice, kierunek i podstawy sędziowskiej oceny, całokształtu okoliczności danego przypadku (por. Krąkowski, Zasady współżycia społecznego..., Warszawa 1970, str. 77-78). Chodzi więc o normy o charakterze pozaprawnym: moralnym i obyczajowym, stanowiące nie o formalnej prawidłowości, lecz o słuszności, uczciwości i sprawiedliwości dokonanego wypowiedzenia (por. Pietrzykowski w: PietrzykowskiKomentarzKC, 4. wyd., C.H.Beck Warszawa 2005, art. 5 nb. 7 ze wskazaniem na dalszą literaturę).
W niniejszym przypadku nie ma obowiązku pozywania bezpośredniego sprawcy. A mimo to próby skierowania roszczeń na osoby poszkodowane przez pożar wydają się nieadekwatne. Taki pogląd wynika także z
Roszczenie Wspólnoty jest wymagalne, gdyż dłużnik został wezwany do zapłaty ({{pu przepis="art. 455 KC"}}).
((3)) brak zarzutów
Pozostaje wyjaśnić kwestie związane z możliwością dochodzenia zapłaty przez Wspólnotę właśnie od właściciela lokalu w sytuacji, gdy w grę wchodzą inni dłużnicy. W tym wypadku należy rozważyć możliwość uprzedniego pozwania innego dłużnika //in solidum//, a mianowicie bezpośredniego sprawcy szkody. Wydaje się jednak, że odpowiedzialność dłużników //in solidum// jest odpowiedzialnością równorzędną, a więc nie ma obowiązku szukania uprzedniego pozwania sprawcy szkody.
((3)) nadużycie prawa ({{pu przepis="art. 5 KC"}})
Jako specjalny zarzut należy rozważyć zarzut nadużycia prawa poprzez żądanie zapłaty za remont dotyczący wprawdzie części wspólnej lecz w sytuacji, gdy konieczność remontu wynikła z pożaru lekkomyślnie spowodowanego przez jednego z członków wspólnoty.
Według panującej koncepcji sytuacjonistycznej zasady współżycia społecznego stanowią całokształt niedających się jednoznacznie ustalić kryteriów, które wyznaczają granice, kierunek i podstawy sędziowskiej oceny, całokształtu okoliczności danego przypadku (por. Krąkowski, Zasady współżycia społecznego..., Warszawa 1970, str. 77-78). Chodzi więc o normy o charakterze pozaprawnym: moralnym i obyczajowym, stanowiące nie o formalnej prawidłowości, lecz o słuszności, uczciwości i sprawiedliwości dokonanego wypowiedzenia (por. Pietrzykowski w: PietrzykowskiKomentarzKC, 4. wyd., C.H.Beck Warszawa 2005, art. 5 nb. 7 ze wskazaniem na dalszą literaturę).
W niniejszym przypadku nie ma obowiązku pozywania bezpośredniego sprawcy. A mimo to próby skierowania roszczeń na osoby poszkodowane przez pożar wydają się nieadekwatne. Taki pogląd wynika także z
