Alle Kategorien:
 Baza informacji o EUWT
 Komentarze nt. EUWT
 Bibliografia EUWT
 Orzecznictwo dotyczące EUWT
 Prawo o EUWT
  E U W T Zagadnienia Ogolne
  E U W T Zagadnienia Prakt...
  Gospodarka Komunalna
  Gospodarka Przestrzenna
  Miedzynarodowe Prawo Admi...
  Zwiazek Celowy

Wersja [13233]

To jest stara wersja KazusUzytkowanieWieczyste3 utworzona przez MarcinKrzymuski, 2011-01-07 11:53:28.

 

Kazus nr 3 z zakresu użytkowania wieczystego


A. Stan faktyczny
Skarb Państwa jest właścicielem nieruchomości gruntowej, a spółdzielnia S jej użytkownikiem wieczystym. W 2000 r. na gruncie tym S zbudowała magazyn. Likwidator spółdzielni zawarł dnia 23.12.2003 r. z A notarialną umowę, na podstawie której A nabył prawo użytkowania wieczystego tego gruntu. Umowa nie zawierała natomiast żadnych postanowień co do budynków magazynowych.
W roku 2006 A zażądał eksmisji spółdzielni z budynku magazynowego oraz zasądzenia kwoty 40.000 zł tytułem odszkodowania za bezumowne korzystanie przez S z tego budynku w okresie od 1.1.2004 r. do 28.2.2006 r.
Czy roszczenie A zostanie uwzględnione?

B. Rozwiązanie
(por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23.1.2003 r., II CKN 1155/00, niepubl. (LEX 78872))
Roszczenia A przeciwko S.
1. Roszczenie o eksmisję spółdzielni z budynku
Roszczenie A przeciwko S o usunięcie się z magazynu na podstawie art. 222 § 1 KC
art. 222 KC
§ 1. Właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.
§ 2. Przeciwko osobie, która narusza własność w inny sposób aniżeli przez pozbawienie właściciela faktycznego władztwa nad rzeczą, przysługuje właścicielowi roszczenie o przywrócenie stanu zgodnego z prawem i o zaniechanie naruszeń.

A mógłby mieć przeciw S roszczenie o usunięcie się z magazynu, gdyby był właścicielem magazynu, a S zajmowała go nie mając ku temu skutecznego wobec A uprawnienia.
a. własność magazynu
A musiałby być właścicielem magazynu.
Zgodnie z art. 235 § 1 zd. 1 KC
art. 235 KC
§ 1. Budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.
§ 2. Przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym.
użytkownik wieczysty jest właścicielem budynków, które wzniósł na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste. Budynki stanowiące własność użytkownika wieczystego są więc - w drodze wyjątku od zasady super ficies solo cedit - odrębnymi nieruchomościami (wyrok SN z dnia 23.1.2003 r., II CKN 1155/00). Właścicielem magazynów z chwilą ich wybudowania stała więc S.

Należy się zastanowić, czy A nabył od S własność magazynu. A i L (jako likwidator S) zawarli umowę przeniesienia użytkowania wieczystego. Powstaje natomiast pytanie, jaki skutek ma pominięcie w umowie kwestii własności budynków znajdujących się na gruncie oddawanym w użytkowanie wieczyste w chwili podpisywania umowy. KC i UGospNier nie przewidują w tym zakresie bezpośrednich sankcji.

W wyroku z dnia 23.1.2003 r. (sygn. akt: II CKN 1155/00) SN skonkludował, że z art. 235 KC
art. 235 KC
§ 1. Budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.
§ 2. Przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym.
oraz charakteru prawa wieczystego użytkowania wynika, że kodeks cywilny nadał prawu wieczystego użytkowania gruntu nadrzędny charakter w stosunku do prawa własności budynków na tym gruncie, co oznacza, że prawem głównym jest prawo wieczystego użytkowania, a prawem związanym (podrzędnym) jest prawo własności budynków i urządzeń. Z uregulowań tych wyprowadzony został w doktrynie pogląd, że "prawo własności budynków dzieli los prawny użytkowania wieczystego". Z tej akcesoryjności prawa własności budynków w stosunku do użytkowania wieczystego gruntu nie wynika natomiast, że rozporządzenie prawem użytkowania wieczystego gruntu stanowi jednocześnie rozporządzenie, przysługującą użytkownikowi wieczystemu, własnością budynków. Akcesoryjność prawa własności budynków na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste ma ten skutek, że użytkowanie wieczyste gruntu nie może być przedmiotem obrotu prawnego odrębnym od prawa własności budynków wzniesionych na tym gruncie, i odwrotnie, to ostatnie prawo nie może być przedmiotem obrotu prawnego odrębnym od prawa użytkowania wieczystego. Oznacza to, że zbycie u.w. wymaga każdorazowo przeniesienia na własność budynków znajdujących się na gruncie, a więc dokonania w tym samym akcie drugiej czynności prawnej. Również zbycie własności budynków wymaga jednoczesnego przeniesienia prawa użytkowania wieczystego gruntu. Brak postanowień w umowie o przeniesienie użytkowania wieczystego co do własności budynków znajdujących się na nieruchomości powoduje, że jest ona sprzeczna z ustawową zasadą akcesoryjności prawa własności budynków i użytkowania wieczystego (art. 235 § 1 KC
art. 235 KC
§ 1. Budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.
§ 2. Przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym.
) i tym samym nieważna (art. 58 § 1 KC
art. 58 KC
§ 1. Czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy.
§ 2. Nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.
§ 3. Jeżeli nieważnością jest dotknięta tylko część czynności prawnej, czynność pozostaje w mocy co do pozostałych części, chyba że z okoliczności wynika, iż bez postanowień dotkniętych nieważnością czynność nie zostałaby dokonana.
).
A nie jest więc właścicielem nieruchomości.
b. wynik
A nie może domagać się eksmisji spółdzielni na podst. art. 222 § 1 KC
art. 222 KC
§ 1. Właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.
§ 2. Przeciwko osobie, która narusza własność w inny sposób aniżeli przez pozbawienie właściciela faktycznego władztwa nad rzeczą, przysługuje właścicielowi roszczenie o przywrócenie stanu zgodnego z prawem i o zaniechanie naruszeń.
, gdyż nie jest właścicielem magazynu.

2. Roszczenie o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z magazynu
Ponieważ A nie stał się właścicielem magazynu, nie może dochodzić także od S zapłaty za bezumowne korzystanie z budynku na podst. art. 225 zd. 1 KC
art. 225 KC
Obowiązki samoistnego posiadacza w złej wierze względem właściciela są takie same jak obowiązki samoistnego posiadacza w dobrej wierze od chwili, w której ten dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy. Jednakże samoistny posiadacz w złej wierze obowiązany jest nadto zwrócić wartość pożytków, których z powodu złej gospodarki nie uzyskał, oraz jest odpowiedzialny za pogorszenie i utratę rzeczy, chyba że rzecz uległaby pogorszeniu lub utracie także wtedy, gdyby znajdowała się w posiadaniu uprawnionego.
.

CategoryKazusyUzytkowanieWieczyste
Na tej stronie nie ma komentarzy