Protokół zmian strony KazusSprzedazNr1
Dodane:
CategoryKazusySprzedaz CategoryWadyOswiadczeniaWoli
Usunięte:
Dodane:
CategoryKazusySprzedaz CategoryUmowaSprzedazy CategoryWadyOswiadczeniaWoli
Usunięte:
Dodane:
Zob. KazusZawarcieUmowy1
Usunięte:
((2)) Roszczenie z umowy notarialnej
Roszczenie sprzedawcy z {{pu przepis="art. 535 KC"}} o zapłatę ceny sprzedaży powstaje (nabycie konstytutywne), jeżeli strony zawrą skuteczną umowę sprzedaży.
((3)) Zawarcie umowy
Zawarcie umowy może generalnie nastąpić w dwojaki sposób: na mocy porozumienia stron albo na skutek innych szczególnych trybów. Do trybów szczególnych zaliczamy: orzeczenie sądu, przystąpienie do umowy adhezyjnej albo postępowanie wg reguł określonych w ustawie - Prawo zamówień publicznych. W tym wypadku jednak z takimi szczególnymi sytuacjami nie mamy do czynienia, wobec czego należy zbadać, czy S i K zawarli umowę sprzedaży na mocy porozumienia stron.
Zawarcie umowy w drodze porozumienia stron może wg KC nastąpić na trzy sposoby:
1) przez ofertę i jej przyjęcie ({{pu przepis="art. 66 i nast. KC"}}),
2) przez rokowania ({{pu przepis="art. 72 KC"}}) albo
3) przez aukcję lub przetarg ({{pu przepis="art. 70(1) i nast. KC"}}).
W tym przypadku brak jest jednak okoliczności wskazujących na to, aby S i K prowadzili rokowania albo aukcję (przetarg), wobec czego pozostaje sprawdzenie, czy umowa została skutecznie zawarta na mocy przyjętej oferty.
Zasada zawierania umów na podstawie oferty i jej przyjęcia ma w KC dwie formy. Jedną z nich jest przypadek, który możemy określić jako normalny, który ma miejsce wtedy, gdy strony ustnie porozumiewają się co do zawarcia umowy. Drugi przypadek przewidziany został w {{pu przepis="art. 78 zd. 2 KC"}} i różni się od normalnego tylko tym, że oferta i jej przyjęcie następuje w drodze wymiany dokumentów umowy. W tym przypadku, wobec braku informacji w stanie faktycznym, należy przyjąć, iż mamy do czynienia z normalną sytuacją. W tym wypadku zawarcie umowy następuje, jeżeli oferent złożył ofertę, została ona przyjęta we właściwym czasie przez adresata oraz jeżeli występuje konsens pomiędzy ofertą i jej przyjęciem, tzn. oba oświadczenia są zgodne.
Ofertę stanowi – wg {{pu przepis="art. 66 KC"}} – oświadczenie drugiej stronie woli zawarcia umowy, określające istotne postanowienia tej umowy. Chodzi więc o stanowczą propozycję zawarcia umowy, która to propozycja zawiera zarazem konieczne elementy jej treści, czyli essentialia negotii (RadwanskiCzescOgolna, 7. wyd. nb. 662).
W stanie faktycznym brak jest wyraźnych wskazać na fakt, kto złożył ofertę zawarcia umowy. Można jednak przyjąć, że dokonał tego sprzedawca S (choć przyjęcie, że ofertę złożył K też nie byłoby błędne, gdyż prowadziłoby do takiego samego wyniku). Należy pamiętać, że w przypadku umowy sprzedaży ofertę stanowi nie tylko oświadczenie o propozycji zawarcia umowy (czyli normalna sytuacja wg {{pu przepis="art. 66 KC"}}), ale także wystawienie rzeczy na widok publiczny z oznaczeniem ceny, zob. {{pu przepis="art. 543 KC"}}. Należy więc sprawdzić, czy S złożył skuteczną ofertę, która następnie została (również skutecznie) przyjęta przez K. Zależy to od tego, czy S złożył oświadczenie, które można zakwalifikować jako oświadczenie woli i czy oświadczenie to było skuteczne.
Definicję oświadczenia woli zawiera {{pu przepis="art. 60 KC"}}, wg którego jest nim każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę dokonania czynności prawnej w sposób dostateczny, w tym również przez ujawnienie tej woli w postaci elektronicznej.
Nie ma wątpliwości, że w naszej sytuacji występowały wszystkie te okoliczności.
Oświadczenie woli jest skuteczne, jeżeli brak jest wad powodujących jego nieważność. Do wad, które powodują nieważność o.w. należą:
- brak świadomości lub swobody oraz
- pozorność.
Pozostałe okoliczności takie jak: błąd istotny, groźba, podstęp nie powodują jednak nieważności o.w., lecz tylko jego wzruszalność, tzn. strona, która złożyła o.w. może uchylić się od skutków tego oświadczenia.
W kazusie możemy mieć z nieważnością oferty na skutek pozorności złożonego oświadczenia woli ({{pu przepis="art. 83 KC"}}). Zależy to jednak od tego, czy S złożył o.w. dla pozoru, za zgodą drugiej strony oraz od tego czy brak jest konieczności ochrony osób trzecich.
Z oświadczeniem woli złożonym dla pozoru mamy do czynienia, gdy strony je pozorują, a więc umawiają się potajemnie, że ujawnione wobec osób trzecich oświadczenie woli nie wywoła skutków prawnych (DoliwaCzescOgolna, nb. 752).
Z pozornością możemy mieć więc do czynienia tylko wówczas, gdy mamy do czynienia z oświadczeniem składanym innej osobie (zob. np. art. 61 i 62 KC, por. w BGB instytucję: empfangsbedürftige Willenserklärung). Oświadczenie musi być złożone innej osobie, gdy skutek tego oświadczenia może wpłynąć na sytuację prawną drugiej osoby. Oświadczenie o ofercie zawarcia umowy dwustronnej jest niewątpliwie oświadczeniem, które ma być złożone innej osobie, albowiem nie jest możliwe zawarcie umowy z innym podmiotem bez jego zgody.
Pozorność ma w prawie polskim dwie formy: pozorność zwykłą i kwalifikowaną (DoliwaCzescOgolna, nb. 752 i nast.). W przypadku pozorności kwalifikowanej strony chcą dokonać dwóch czynności: tzw. czynności przykrywającej (symulowanej), która jest zawierana pozornie i dla ukrycia innej czynności prawnej (tzw. czynności dyssymulowanej, czynności przykrytej). W obydwu przypadkach pozorności czynność pozorna (symulowana) jest nieważna.
Natomiast ważność czynności dyssymulowanej (przykrytej), ocenia się według właściwości tej czynności – zob. {{pu przepis="art. 83 § 1 zd. 2 KC"}}.
Pozorność należy odróżnić od zbliżonych instytucji takich jak:
1) zastrzeżenie potajemne (reservatio mentalis),
2) oświadczenie woli złożone nie na serio oraz
3) czynności powiernicze (fiducjarne) (o tym więcej: RadwanskiCzescOgolna, nb. 583 – 585 oraz DoliwaCzescOgolna, nb. 755).
W stanie faktycznym S złożył oświadczenie woli o sprzedaży nieruchomości za cenę 500.000 zł tylko dla pozoru i w celu ukrycia innej czynności prawnej – sprzedaży za cenę 800.000 zł. Jego oświadczenie zostało więc złożone w zamiarze, że ta druga – ukryta – czynność wywoła skutki prawne.
S złożył więc oświadczenie woli dla pozoru.
O.w. złożone dla pozoru jest nieważne tylko wówczas, gdy zostało złożone za zgodą drugiej strony. W tym wypadku kontrahent S – K – wiedział, że oświadczenie S o sprzedaży nieruchomości za 500.000 jest tylko pozorne.
Czynność prawna dokonana dla pozoru nie wywołuje skutku nieważności tylko wówczas, gdy zachodzi konieczność ochrony osób trzecich. Ochrona ta jest z kolei niezbędna, jeżeli wskutek tej – pozornej – czynności osoba trzecia nabywa prawo lub zostaje zwolniona od obowiązku ({{pu przepis="art. 83 § 2 in fine KC"}}). Dodatkowym wymogiem ochrony jest odpłatny charakter pozornej czynności prawnej oraz brak złej wiary osoby trzeciej. W niniejszym przypadku brak jest jednak podstaw dla przyjęcia konieczności ochrony dla innych podmiotów.
S złożył oświadczenie woli – ofertę – dla pozoru. Jest ono wg art. 83 § 1 zd. 1 nieważne. Wobec braku ważnego oświadczenia woli, brak jest - skutecznej – oferty zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości za 500.000 zł.
**((3)) Wynik ostateczny**
Z powodu nieważności oferty na podstawie {{pu przepis="art. 83 § 1 zd. 1 KC"}} (pozorność), S nie może domagać się zapłaty 800.000 zł.
((2)) Roszczenie z umowy ukrytej
Być może S mógłby domagać się zapłaty 800.000 zł z umowy ukrytej.
((3)) Zawarcie umowy
Strony złożyły zgodne oświadczenia woli co do ceny i przejścia własności nieruchomości. Oba oświadczenia, które prowadziły do zawarcia umowy dyssymulowanej, były ważne.
((3)) Treść umowy
Strony zawarły umowę, której essentialia negotii odpowiadały umowie sprzedaży wg {{pu przepis="art. 535 i nast. KC"}}.
((3)) Skuteczność umowy
Zgodnie z {{pu przepis="art. 83 § 1 zd. 2 KC"}} ważność oświadczenia złożonego dla zawarcia umowy dyssymulowanej ocenia się według właściwości tej czynności. Ponieważ chodziło o umowę sprzedaży nieruchomości, to – zgodnie z {{pu przepis="art. 158 zd. 1 KC"}} – umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. Ponieważ tak nie było (notarialną formę miała czynność symulowana a nie dyssymulowana), umowa ukryta była nieważna.
((3)) Wynik
S nie ma także roszczenia z umowy ukrytej.
Dodane:
**UWAGA, zwróć uwagę na skutki [[WyrokSNIIICZP2109 orzeczenia SN z 22.5.2009, III CZP 21/09]],** w którym SN zmienił swąj pogląd na wykładnię {{pu przepis="art. 83 § 1 KC"}}. Zgodnie z nim czynność ukryta, jako odrębna, nie może korzystać z formy prawnej, w jakiej dokonano czynności pozornej.
Usunięte:
Dodane:
**UWAGA, zwróć uwagę na skutki [[WyrokSNIIICZP2109 orzeczenia SN z 22.5.2009, III CZP 21/09]].**
Dodane:
Ofertę stanowi – wg {{pu przepis="art. 66 KC"}} – oświadczenie drugiej stronie woli zawarcia umowy, określające istotne postanowienia tej umowy. Chodzi więc o stanowczą propozycję zawarcia umowy, która to propozycja zawiera zarazem konieczne elementy jej treści, czyli essentialia negotii (RadwanskiCzescOgolna, 7. wyd. nb. 662).
Usunięte:
Dodane:
CategoryKazusySprzedaz CategoryUmowaSprzedazy CategoryCzescOgolna CategoryWadyOswiadczeniaWoli
Usunięte:
Dodane:
CategoryKazusySprzedaz CategoryUmowaSprzedazy CategoryCzescOgolna
Usunięte:
Dodane:
CategoryKazusySprzedaz CategoryUmowaSprzedazy
Usunięte:
Dodane:
CategoryKazusySprzedaz
Usunięte:
Dodane:
CategoryKazusyPrawoCywilne
Usunięte:
Dodane:
((2)) Roszczenie z umowy notarialnej
Z oświadczeniem woli złożonym dla pozoru mamy do czynienia, gdy strony je pozorują, a więc umawiają się potajemnie, że ujawnione wobec osób trzecich oświadczenie woli nie wywoła skutków prawnych (DoliwaCzescOgolna, nb. 752).
Pozorność ma w prawie polskim dwie formy: pozorność zwykłą i kwalifikowaną (DoliwaCzescOgolna, nb. 752 i nast.). W przypadku pozorności kwalifikowanej strony chcą dokonać dwóch czynności: tzw. czynności przykrywającej (symulowanej), która jest zawierana pozornie i dla ukrycia innej czynności prawnej (tzw. czynności dyssymulowanej, czynności przykrytej). W obydwu przypadkach pozorności czynność pozorna (symulowana) jest nieważna.
3) czynności powiernicze (fiducjarne) (o tym więcej: RadwanskiCzescOgolna, nb. 583 – 585 oraz DoliwaCzescOgolna, nb. 755).
Z oświadczeniem woli złożonym dla pozoru mamy do czynienia, gdy strony je pozorują, a więc umawiają się potajemnie, że ujawnione wobec osób trzecich oświadczenie woli nie wywoła skutków prawnych (DoliwaCzescOgolna, nb. 752).
Pozorność ma w prawie polskim dwie formy: pozorność zwykłą i kwalifikowaną (DoliwaCzescOgolna, nb. 752 i nast.). W przypadku pozorności kwalifikowanej strony chcą dokonać dwóch czynności: tzw. czynności przykrywającej (symulowanej), która jest zawierana pozornie i dla ukrycia innej czynności prawnej (tzw. czynności dyssymulowanej, czynności przykrytej). W obydwu przypadkach pozorności czynność pozorna (symulowana) jest nieważna.
3) czynności powiernicze (fiducjarne) (o tym więcej: RadwanskiCzescOgolna, nb. 583 – 585 oraz DoliwaCzescOgolna, nb. 755).
Usunięte:
Z oświadczeniem woli złożonym dla pozoru mamy do czynienia, gdy strony je pozorują, a więc umawiają się potajemnie, że ujawnione wobec osób trzecich oświadczenie woli nie wywoła skutków prawnych (Doliwa, Część ogólna, nb. 752).
Pozorność ma w prawie polskim dwie formy: pozorność zwykłą i kwalifikowaną (Doliwa, Część ogólna, nb. 752 i nast.). W przypadku pozorności kwalifikowanej strony chcą dokonać dwóch czynności: tzw. czynności przykrywającej (symulowanej), która jest zawierana pozornie i dla ukrycia innej czynności prawnej (tzw. czynności dyssymulowanej, czynności przykrytej). W obydwu przypadkach pozorności czynność pozorna (symulowana) jest nieważna.
3) czynności powiernicze (fiducjarne) (o tym więcej: Radwański, Część ogólna, 7 wyd., nb. 583 – 585 oraz Doliwa, Część ogólna, nb. 755).
Dodane:
**((3)) Wynik ostateczny**
----
KazusyPrawoCywilne
----
KazusyPrawoCywilne
Usunięte:
**(2) Wynik ostateczny**
