Protokół zmian strony KazusSluzebnosciGruntowe2
Dodane:
((2)) Właściciel
A jest właścicielem gruntu, przez który W nadal przejeżdża
((2)) Naruszenie własności
Przejeżdżanie przez cudzy grunt jest faktycznym oddziaływaniem, które mieści się w zakresie stosowania {{pu przepis="art. 222 § 2 KC"}} jako naruszenie własności.
((2)) Bezprawność
Naruszenie te musi być jednakże bezprawne. Byłoby legalne, gdyby W nadal przysługiwała służebność drogi koniecznej. W tym miejscu musimy ustalić, czy W był właścicielem gruntu czy tylko jego samoistnym posiadaczem:
((3)) W jako właściciel gruntu
Jeżeli W był właścicielem gruntu, który zbył na rzecz B, wówczas utracił służebność, gdyż jest ona prawem związanym z własnością nieruchomości władnącej i jako taka jest częścią składową tejże nieruchomości ({{pu przepis="art. 50 KC"}}). Część składowa dzieli natomiast los rzeczy głównej, gdyż nie może być odrębnym od niej przedmiotem obrotu prawnego ({{pu przepis="art. 47 § 1 KC"}}). Zbycie nieruchomości władnącej pociąga więc za sobą zbycie służebności i tym samym jej utratę przez zbywcę gruntu. W nie jest więc uprawnionym z tytułu służebności gruntowej, albowiem zbył ją wraz z własnością nieruchomości władnącej.
((3)) W jako samoistny posiadacz nieruchomości władnącej
Gdyby W był jednakże tylko samoistnym posiadaczem nieruchomości władnącej, wówczas ustanowiona służebność miałaby charakter służebności osobistej ({{pu przepis="art. 146 KC"}}). Służebności osobiste nie są zbywalne ({{pu przepis="art. 300 zd. 1 KC"}}). Nie są także związane z prawem własności nieruchomości, wobec czego zbycie nieruchomości nie ma znaczenia.
W jest więc nadal uprawnionym, chyba że zaszły inne przyczyny powodujące wygaśnięcie służebności.
((2)) Wynik
A ma roszczenie z {{pu przepis="art. 222 § 2 KC"}} o zaniechanie dalszych przejazdów, jeżeli W był właścicielem gruntu i zbył go skutecznie na rzecz B.
Jeżeli zaś W był samoistnym posiadaczem nieruchomości, wówczas ustanowiona służebność ma charakter służebności osobistej ({{pu przepis="art. 146 KC"}}) i W jest nadal uprawniony do jej wykonywania. W tym wypadku A nie miałby roszczenia wobec W.
A jest właścicielem gruntu, przez który W nadal przejeżdża
((2)) Naruszenie własności
Przejeżdżanie przez cudzy grunt jest faktycznym oddziaływaniem, które mieści się w zakresie stosowania {{pu przepis="art. 222 § 2 KC"}} jako naruszenie własności.
((2)) Bezprawność
Naruszenie te musi być jednakże bezprawne. Byłoby legalne, gdyby W nadal przysługiwała służebność drogi koniecznej. W tym miejscu musimy ustalić, czy W był właścicielem gruntu czy tylko jego samoistnym posiadaczem:
((3)) W jako właściciel gruntu
Jeżeli W był właścicielem gruntu, który zbył na rzecz B, wówczas utracił służebność, gdyż jest ona prawem związanym z własnością nieruchomości władnącej i jako taka jest częścią składową tejże nieruchomości ({{pu przepis="art. 50 KC"}}). Część składowa dzieli natomiast los rzeczy głównej, gdyż nie może być odrębnym od niej przedmiotem obrotu prawnego ({{pu przepis="art. 47 § 1 KC"}}). Zbycie nieruchomości władnącej pociąga więc za sobą zbycie służebności i tym samym jej utratę przez zbywcę gruntu. W nie jest więc uprawnionym z tytułu służebności gruntowej, albowiem zbył ją wraz z własnością nieruchomości władnącej.
((3)) W jako samoistny posiadacz nieruchomości władnącej
Gdyby W był jednakże tylko samoistnym posiadaczem nieruchomości władnącej, wówczas ustanowiona służebność miałaby charakter służebności osobistej ({{pu przepis="art. 146 KC"}}). Służebności osobiste nie są zbywalne ({{pu przepis="art. 300 zd. 1 KC"}}). Nie są także związane z prawem własności nieruchomości, wobec czego zbycie nieruchomości nie ma znaczenia.
W jest więc nadal uprawnionym, chyba że zaszły inne przyczyny powodujące wygaśnięcie służebności.
((2)) Wynik
A ma roszczenie z {{pu przepis="art. 222 § 2 KC"}} o zaniechanie dalszych przejazdów, jeżeli W był właścicielem gruntu i zbył go skutecznie na rzecz B.
Jeżeli zaś W był samoistnym posiadaczem nieruchomości, wówczas ustanowiona służebność ma charakter służebności osobistej ({{pu przepis="art. 146 KC"}}) i W jest nadal uprawniony do jej wykonywania. W tym wypadku A nie miałby roszczenia wobec W.
Usunięte:
A jest właścicielem gruntu, przez który W nadal przejeżdża
((2)) Naruszenie własności
Przejeżdżanie przez cudzy grunt jest faktycznym oddziaływaniem, które mieści się w zakresie stosowania {{pu przepis="art. 222 § 2 KC"}} jako naruszenie własności.
((2)) Bezprawność
Naruszenie te musi być jednakże bezprawne. Byłoby legalne, gdyby W nadal przysługiwała służebność drogi koniecznej. W tym miejscu musimy ustalić, czy W był właścicielem gruntu czy tylko jego samoistnym posiadaczem:
((3)) W jako właściciel gruntu
Jeżeli W był właścicielem gruntu, który zbył na rzecz B, wówczas utracił służebność, gdyż jest ona prawem związanym z własnością nieruchomości władnącej i jako taka jest częścią składową tejże nieruchomości ({{pu przepis="art. 50 KC"}}). Część składowa dzieli natomiast los rzeczy głównej, gdyż nie może być odrębnym od niej przedmiotem obrotu prawnego ({{pu przepis="art. 47 § 1 KC"}}). Zbycie nieruchomości władnącej pociąga więc za sobą zbycie służebności i tym samym jej utratę przez zbywcę gruntu. W nie jest więc uprawnionym z tytułu służebności gruntowej, albowiem zbył ją wraz z własnością nieruchomości władnącej.
((3)) W jako samoistny posiadacz nieruchomości władnącej
Gdyby W był jednakże tylko samoistnym posiadaczem nieruchomości władnącej, wówczas ustanowiona służebność miałaby charakter służebności osobistej ({{pu przepis="art. 146 KC"}}). Służebności osobiste nie są zbywalne ({{pu przepis="art. 300 zd. 1 KC"}}). Nie są także związane z prawem własności nieruchomości, wobec czego zbycie nieruchomości nie ma znaczenia.
W jest więc nadal uprawnionym, chyba że zaszły inne przyczyny powodujące wygaśnięcie służebności.
((2)) Wynik
A ma roszczenie z {{pu przepis="art. 222 § 2 KC"}} o zaniechanie dalszych przejazdów, jeżeli W był właścicielem gruntu i zbył go skutecznie na rzecz B.
Jeżeli zaś W był samoistnym posiadaczem nieruchomości, wówczas ustanowiona służebność ma charakter służebności osobistej ({{pu przepis="art. 146 KC"}}) i W jest nadal uprawniony do jej wykonywania. W tym wypadku A nie miałby roszczenia wobec W.
