Protokół zmian strony KazusRoszczenieWindykacyjne6
Dodane:
((2)) Własność A
Na początku właścicielem komputera był A.
Być może jednak utracił własność na rzecz D, gdy C sprzedał komputer D. Ponieważ C nie był uprawniony do zbycia rzeczy, w grę wchodzi jedynie nabycie w dobrej wierze od nieuprawnionego, {{pu przepis="art. 169 KC"}}.
Jeżeli uznamy, że A nie utracił władztwa nad rzeczą wbrew swej woli, wówczas zastosowanie znajdzie {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}}. Zgodnie z nim właścicielem komputera byłby D, albowiem objął rzecz w posiadanie będąc w dobrej wierze co do uprawnienia C.
Gdyby jednak przyjąć, że A utracił posiadanie wbrew swej woli, wówczas zastosowania znalazłby {{pu przepis="art. 169 § 2 KC"}}, zgodnie z którym do nabycia rzeczy w dobrej wierze konieczny jest upływ trzech lat od jej utraty. Ustawa rozróżnia następujące sposoby utraty rzeczy: kradzież, zgubienie oraz utracenie w inny sposób. W tym wypadku w grę wchodzi “utrata w inny sposób”. Pod tym pojęciem należy rozumieć każdą inną, poza wypadkiem kradzieży lub zgubienia, utratę władztwa nad rzeczą (wyrok SApel w Warszawie z 31.7.2000 r., I ACa 1130/99, opubl. w Wokanda z 2002 Nr 5, poz. 38). Ponieważ A wyraźnie prosił B o nieoddawanie komputera nikomu, z chwilą gdy B pożyczył laptopa C, A utracił władztwo nad komputerem wbrew swej woli (uwaga, inaczej wg BGB, gdzie miarodajnym momentem dla oceny tego, czy utrata nastąpiła wbrew woli właściciela, jest moment, w którym właściciel utracił bezpośrednie władztwo nad rzeczą, por. § 935 zd. 2 BGB). Wobec tego D nie mógł nabyć komputera przed upływem trzech lat od dnia nabycia rzeczy (wg BGB wynik byłby inny - D nabyłby własność).
((2)) Faktyczne władanie rzeczą przez D
D faktycznie włada laptopem.
((2)) Brak uprawnienia do władania
D i A nie łączy żadnego rodzaju stosunek, z którego mogłoby wynikać uprawnienie do władania komputerem.
((2)) Wynik
A może domagać się od D wydania komputera.
Na początku właścicielem komputera był A.
Być może jednak utracił własność na rzecz D, gdy C sprzedał komputer D. Ponieważ C nie był uprawniony do zbycia rzeczy, w grę wchodzi jedynie nabycie w dobrej wierze od nieuprawnionego, {{pu przepis="art. 169 KC"}}.
Jeżeli uznamy, że A nie utracił władztwa nad rzeczą wbrew swej woli, wówczas zastosowanie znajdzie {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}}. Zgodnie z nim właścicielem komputera byłby D, albowiem objął rzecz w posiadanie będąc w dobrej wierze co do uprawnienia C.
Gdyby jednak przyjąć, że A utracił posiadanie wbrew swej woli, wówczas zastosowania znalazłby {{pu przepis="art. 169 § 2 KC"}}, zgodnie z którym do nabycia rzeczy w dobrej wierze konieczny jest upływ trzech lat od jej utraty. Ustawa rozróżnia następujące sposoby utraty rzeczy: kradzież, zgubienie oraz utracenie w inny sposób. W tym wypadku w grę wchodzi “utrata w inny sposób”. Pod tym pojęciem należy rozumieć każdą inną, poza wypadkiem kradzieży lub zgubienia, utratę władztwa nad rzeczą (wyrok SApel w Warszawie z 31.7.2000 r., I ACa 1130/99, opubl. w Wokanda z 2002 Nr 5, poz. 38). Ponieważ A wyraźnie prosił B o nieoddawanie komputera nikomu, z chwilą gdy B pożyczył laptopa C, A utracił władztwo nad komputerem wbrew swej woli (uwaga, inaczej wg BGB, gdzie miarodajnym momentem dla oceny tego, czy utrata nastąpiła wbrew woli właściciela, jest moment, w którym właściciel utracił bezpośrednie władztwo nad rzeczą, por. § 935 zd. 2 BGB). Wobec tego D nie mógł nabyć komputera przed upływem trzech lat od dnia nabycia rzeczy (wg BGB wynik byłby inny - D nabyłby własność).
((2)) Faktyczne władanie rzeczą przez D
D faktycznie włada laptopem.
((2)) Brak uprawnienia do władania
D i A nie łączy żadnego rodzaju stosunek, z którego mogłoby wynikać uprawnienie do władania komputerem.
((2)) Wynik
A może domagać się od D wydania komputera.
Usunięte:
Na początku właścicielem komputera był A.
Być może jednak utracił własność na rzecz D, gdy C sprzedał komputer D. Ponieważ C nie był uprawniony do zbycia rzeczy, w grę wchodzi jedynie nabycie w dobrej wierze od nieuprawnionego, {{pu przepis="art. 169 KC"}}.
Jeżeli uznamy, że A nie utracił władztwa nad rzeczą wbrew swej woli, wówczas zastosowanie znajdzie {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}}. Zgodnie z nim właścicielem komputera byłby D, albowiem objął rzecz w posiadanie będąc w dobrej wierze co do uprawnienia C.
Gdyby jednak przyjąć, że A utracił posiadanie wbrew swej woli, wówczas zastosowania znalazłby {{pu przepis="art. 169 § 2 KC"}}, zgodnie z którym do nabycia rzeczy w dobrej wierze konieczny jest upływ trzech lat od jej utraty. Ustawa rozróżnia następujące sposoby utraty rzeczy: kradzież, zgubienie oraz utracenie w inny sposób. W tym wypadku w grę wchodzi “utrata w inny sposób”. Pod tym pojęciem należy rozumieć każdą inną, poza wypadkiem kradzieży lub zgubienia, utratę władztwa nad rzeczą (wyrok SApel w Warszawie z 31.7.2000 r., I ACa 1130/99, opubl. w Wokanda z 2002 Nr 5, poz. 38). Ponieważ A wyraźnie prosił B o nieoddawanie komputera nikomu, z chwilą gdy B pożyczył laptopa C, A utracił władztwo nad komputerem wbrew swej woli (uwaga, inaczej wg BGB, gdzie miarodajnym momentem dla oceny tego, czy utrata nastąpiła wbrew woli właściciela, jest moment, w którym właściciel utracił bezpośrednie władztwo nad rzeczą, por. § 935 zd. 2 BGB). Wobec tego D nie mógł nabyć komputera przed upływem trzech lat od dnia nabycia rzeczy (wg BGB wynik byłby inny - D nabyłby własność).
((2)) Faktyczne władanie rzeczą przez D
D faktycznie włada laptopem.
((2)) Brak uprawnienia do władania
D i A nie łączy żadnego rodzaju stosunek, z którego mogłoby wynikać uprawnienie do władania komputerem.
((2)) Wynik
A może domagać się od D wydania komputera.
Dodane:
((1)) Rozwiązanie
A mógłby się domagać od D wydania laptopa, gdyby był jego właścicielem, zaś D faktycznie nim władał nie mając wobec A skutecznego uprawnienia do władania komputerem, {{pu przepis="art. 222 § 1 KC"}}.
((2)) Własność A
Na początku właścicielem komputera był A.
Być może jednak utracił własność na rzecz D, gdy C sprzedał komputer D. Ponieważ C nie był uprawniony do zbycia rzeczy, w grę wchodzi jedynie nabycie w dobrej wierze od nieuprawnionego, {{pu przepis="art. 169 KC"}}.
Jeżeli uznamy, że A nie utracił władztwa nad rzeczą wbrew swej woli, wówczas zastosowanie znajdzie {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}}. Zgodnie z nim właścicielem komputera byłby D, albowiem objął rzecz w posiadanie będąc w dobrej wierze co do uprawnienia C.
Gdyby jednak przyjąć, że A utracił posiadanie wbrew swej woli, wówczas zastosowania znalazłby {{pu przepis="art. 169 § 2 KC"}}, zgodnie z którym do nabycia rzeczy w dobrej wierze konieczny jest upływ trzech lat od jej utraty. Ustawa rozróżnia następujące sposoby utraty rzeczy: kradzież, zgubienie oraz utracenie w inny sposób. W tym wypadku w grę wchodzi “utrata w inny sposób”. Pod tym pojęciem należy rozumieć każdą inną, poza wypadkiem kradzieży lub zgubienia, utratę władztwa nad rzeczą (wyrok SApel w Warszawie z 31.7.2000 r., I ACa 1130/99, opubl. w Wokanda z 2002 Nr 5, poz. 38). Ponieważ A wyraźnie prosił B o nieoddawanie komputera nikomu, z chwilą gdy B pożyczył laptopa C, A utracił władztwo nad komputerem wbrew swej woli (uwaga, inaczej wg BGB, gdzie miarodajnym momentem dla oceny tego, czy utrata nastąpiła wbrew woli właściciela, jest moment, w którym właściciel utracił bezpośrednie władztwo nad rzeczą, por. § 935 zd. 2 BGB). Wobec tego D nie mógł nabyć komputera przed upływem trzech lat od dnia nabycia rzeczy (wg BGB wynik byłby inny - D nabyłby własność).
((2)) Faktyczne władanie rzeczą przez D
D faktycznie włada laptopem.
((2)) Brak uprawnienia do władania
D i A nie łączy żadnego rodzaju stosunek, z którego mogłoby wynikać uprawnienie do władania komputerem.
((2)) Wynik
A może domagać się od D wydania komputera.
A mógłby się domagać od D wydania laptopa, gdyby był jego właścicielem, zaś D faktycznie nim władał nie mając wobec A skutecznego uprawnienia do władania komputerem, {{pu przepis="art. 222 § 1 KC"}}.
((2)) Własność A
Na początku właścicielem komputera był A.
Być może jednak utracił własność na rzecz D, gdy C sprzedał komputer D. Ponieważ C nie był uprawniony do zbycia rzeczy, w grę wchodzi jedynie nabycie w dobrej wierze od nieuprawnionego, {{pu przepis="art. 169 KC"}}.
Jeżeli uznamy, że A nie utracił władztwa nad rzeczą wbrew swej woli, wówczas zastosowanie znajdzie {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}}. Zgodnie z nim właścicielem komputera byłby D, albowiem objął rzecz w posiadanie będąc w dobrej wierze co do uprawnienia C.
Gdyby jednak przyjąć, że A utracił posiadanie wbrew swej woli, wówczas zastosowania znalazłby {{pu przepis="art. 169 § 2 KC"}}, zgodnie z którym do nabycia rzeczy w dobrej wierze konieczny jest upływ trzech lat od jej utraty. Ustawa rozróżnia następujące sposoby utraty rzeczy: kradzież, zgubienie oraz utracenie w inny sposób. W tym wypadku w grę wchodzi “utrata w inny sposób”. Pod tym pojęciem należy rozumieć każdą inną, poza wypadkiem kradzieży lub zgubienia, utratę władztwa nad rzeczą (wyrok SApel w Warszawie z 31.7.2000 r., I ACa 1130/99, opubl. w Wokanda z 2002 Nr 5, poz. 38). Ponieważ A wyraźnie prosił B o nieoddawanie komputera nikomu, z chwilą gdy B pożyczył laptopa C, A utracił władztwo nad komputerem wbrew swej woli (uwaga, inaczej wg BGB, gdzie miarodajnym momentem dla oceny tego, czy utrata nastąpiła wbrew woli właściciela, jest moment, w którym właściciel utracił bezpośrednie władztwo nad rzeczą, por. § 935 zd. 2 BGB). Wobec tego D nie mógł nabyć komputera przed upływem trzech lat od dnia nabycia rzeczy (wg BGB wynik byłby inny - D nabyłby własność).
((2)) Faktyczne władanie rzeczą przez D
D faktycznie włada laptopem.
((2)) Brak uprawnienia do władania
D i A nie łączy żadnego rodzaju stosunek, z którego mogłoby wynikać uprawnienie do władania komputerem.
((2)) Wynik
A może domagać się od D wydania komputera.
Usunięte:
(...)
Dodane:
B “pożyczył” od A laptopa, aby napisać pracę bachelorską. A prosił wyraźnie i wielokrotnie B, aby ten w żadnym razie nikomu więcej nie odstępował komputera. Pewnego dnia B “pożyczył” jednak laptopa C, który bardzo prosił go o użyczenie komputera na jeden dzień. C znajdujący się w trudnościach finansowych zamiast zwrócić komputer B, sprzedał go – będącemu w dobrej wierze – D. A żąda od D wydania laptopa.
// Czy słusznie?//
// Czy słusznie?//
Usunięte:
razie nikomu więcej nie odstępował komputera. Pewnego dnia B “pożyczył” jednak laptopa C, który bardzo prosił go
o użyczenie komputera na jeden dzień. C znajdujący się w trudnościach finansowych zamiast zwrócić komputer B,
sprzedał go – będącemu w dobrej wierze – D. A żąda od D wydania laptopa.
// Czy słusznie?
//
