Wersja [5505]
To jest stara wersja KazusRoszczeniaUzupelniajace6 utworzona przez MarcinKrzymuski, 2008-11-30 23:29:58.
Kazus nr 6 z zakresu prawa rzeczowego
A. Stan faktyczny
A jest właścicielami samochodu osobowego. Dnia 11.5.2005 r. samochód został skradziony przez C., który miesiąc później zbył auto na rzecz – będącego w dobrej wierze – D. Dnia 13.4.2007 r. A wytoczył D powództwo o wydanie samochodu. D odmawia, twierdząc, że zatrzymuje samochód do czasu, aż zostaną mu zwrócone koszty poniesionych nakładów w postaci:
- nowego lakieru (grudzień 2006 r. - konieczne w celu ochrony auta przed korozją),
- alufelg (na miejsce dotychczasowych felg stalowych – marzec 2007, zwiększały wartość auta o 500 zł, obecnie bez wpływu na wartość),
- złocona gałka dźwigni zmiany biegów (wrzesień 2007 – cena 1500 zł),
- opony zimowe i nowych części do silnika (listopad 2007 r.).
Czy A może domagać się wydania auta?
B. Rozwiązanie
Roszczenie A przeciw D z art. 222 § 1 KC
art. 222 KC
§ 1. Właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.
§ 2. Przeciwko osobie, która narusza własność w inny sposób aniżeli przez pozbawienie właściciela faktycznego władztwa nad rzeczą, przysługuje właścicielowi roszczenie o przywrócenie stanu zgodnego z prawem i o zaniechanie naruszeń.
§ 1. Właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.
§ 2. Przeciwko osobie, która narusza własność w inny sposób aniżeli przez pozbawienie właściciela faktycznego władztwa nad rzeczą, przysługuje właścicielowi roszczenie o przywrócenie stanu zgodnego z prawem i o zaniechanie naruszeń.
1. Własność A
D nie nabył własności auta, albowiem w chwili zgłoszenia roszczenia nie upłynął trzyletnie termin, o którym mowa jest w art. 169 § 2 KC
art. 169 KC
§ 1. Jeżeli osoba nie uprawniona do rozporządzania rzeczą ruchomą zbywa rzecz i wydaje ją nabywcy, nabywca uzyskuje własność z chwilą objęcia rzeczy w posiadanie, chyba że działa w złej wierze.
§ 2. Jednakże gdy rzecz zgubiona, skradziona lub w inny sposób utracona przez właściciela zostaje zbyta przed upływem lat trzech od chwili jej zgubienia, skradzenia lub utraty, nabywca może uzyskać własność dopiero z upływem powyższego trzyletniego terminu. Ograniczenie to nie dotyczy pieniędzy i dokumentów na okaziciela ani rzeczy nabytych na urzędowej licytacji publicznej lub w toku postępowania egzekucyjnego.
.§ 1. Jeżeli osoba nie uprawniona do rozporządzania rzeczą ruchomą zbywa rzecz i wydaje ją nabywcy, nabywca uzyskuje własność z chwilą objęcia rzeczy w posiadanie, chyba że działa w złej wierze.
§ 2. Jednakże gdy rzecz zgubiona, skradziona lub w inny sposób utracona przez właściciela zostaje zbyta przed upływem lat trzech od chwili jej zgubienia, skradzenia lub utraty, nabywca może uzyskać własność dopiero z upływem powyższego trzyletniego terminu. Ograniczenie to nie dotyczy pieniędzy i dokumentów na okaziciela ani rzeczy nabytych na urzędowej licytacji publicznej lub w toku postępowania egzekucyjnego.
2. Władanie rzeczą przez D
D włada samochodem sprawując nad nim bezpośrednią pieczę.
3. Brak skutecznego względem A uprawnienia do władania rzeczą
D mógłby się powołać na przysługujące mu wobec A roszczenia o zwrot nakładów. Uprawnienie do władania rzeczą wynikałoby wówczas z art. 461 § 1 KC
art. 461 KC
§ 1. Zobowiązany do wydania cudzej rzeczy może ją zatrzymać aż do chwili zaspokojenia lub zabezpieczenia przysługujących mu roszczeń o zwrot nakładów na rzecz oraz roszczeń o naprawienie szkody przez rzecz wyrządzonej (prawo zatrzymania).
§ 2. Przepisu powyższego nie stosuje się, gdy obowiązek wydania rzeczy wynika z czynu niedozwolonego albo gdy chodzi o zwrot rzeczy wynajętych, wydzierżawionych lub użyczonych.
§ 3. (uchylony).
.§ 1. Zobowiązany do wydania cudzej rzeczy może ją zatrzymać aż do chwili zaspokojenia lub zabezpieczenia przysługujących mu roszczeń o zwrot nakładów na rzecz oraz roszczeń o naprawienie szkody przez rzecz wyrządzonej (prawo zatrzymania).
§ 2. Przepisu powyższego nie stosuje się, gdy obowiązek wydania rzeczy wynika z czynu niedozwolonego albo gdy chodzi o zwrot rzeczy wynajętych, wydzierżawionych lub użyczonych.
§ 3. (uchylony).
Nakładami są wydatki poniesione na rzecz (do których nie należy cena jej nabycia) (WitczakKawalkoSkrypt, str. 73) [por. niem. Verwendung ].
Na mocy art. 226 KC
art. 226 KC
§ 1. Samoistny posiadacz w dobrej wierze może żądać zwrotu nakładów koniecznych o tyle, o ile nie mają pokrycia w korzyściach, które uzyskał z rzeczy. Zwrotu innych nakładów może żądać o tyle, o ile zwiększają wartość rzeczy w chwili jej wydania właścicielowi. Jednakże gdy nakłady zostały dokonane po chwili, w której samoistny posiadacz w dobrej wierze dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy, może on żądać zwrotu jedynie nakładów koniecznych.
§ 2. Samoistny posiadacz w złej wierze może żądać jedynie zwrotu nakładów koniecznych, i to tylko o tyle, o ile właściciel wzbogaciłby się bezpodstawnie jego kosztem.
samoistny posiadacz w dobrej wierze może wymagać zwrotu nakładów, o ile znajdują zastosowanie pozostałe przesłanki tego przepisu, różne w zależności od rodzaju przepisu.§ 1. Samoistny posiadacz w dobrej wierze może żądać zwrotu nakładów koniecznych o tyle, o ile nie mają pokrycia w korzyściach, które uzyskał z rzeczy. Zwrotu innych nakładów może żądać o tyle, o ile zwiększają wartość rzeczy w chwili jej wydania właścicielowi. Jednakże gdy nakłady zostały dokonane po chwili, w której samoistny posiadacz w dobrej wierze dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy, może on żądać zwrotu jedynie nakładów koniecznych.
§ 2. Samoistny posiadacz w złej wierze może żądać jedynie zwrotu nakładów koniecznych, i to tylko o tyle, o ile właściciel wzbogaciłby się bezpodstawnie jego kosztem.
Nakładów koniecznych (notwendige Verwendungen) można żądać, jeżeli nie mają pokrycia w korzyściach, które posiadacz uzyskał z rzeczy. Nakładami koniecznymi są nakłady niezbędne do utrzymania rzeczy w należytym stanie i do korzystania z rzeczy zgodnie z jej przeznaczeniem (WitczakKawalkoSkrypt, ibidem).
Zwrot innych nakładów można się domagać tylko wówczas, gdy zwiększają wartość rzeczy w chwili jej wydania właścicielowi i zostały poniesione, zanim posiadacz w dobrej wierze dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy (zd. 2). Innymi nakładami są:
- nakłady użyteczne (nützliche Verwendungen) - wydatki podwyższające funkcjonalność rzeczy bądź zwiększają komfort korzystania z niej,
- nakłady zbytkowne (Luxusverwendungen) - służące wyłącznie celom luksusowym.
W niniejszym kazusie D poniósł nakłady konieczne:
- koszty lakieru - gdyż poniesiony w celu ochrony przed korozją;
- koszty opon zimowych - poniesiony w celu możliwości jeżdżenia autem.
Nakład w postaci złotej gałki jest nakładem zbytkownym. Ponieważ został poniesiony po wytoczeniu powództwa, nie będzie zwrócony.
Nakład na alufelgi jest nakładem użytecznym. Wprawdzie nakład ten został poniesiony przed wytoczeniem powództwa, ale nie zwiększa wartości auta w chwili jego wydania, więc nie podlega zwrotowi, art. 226 zd. 2 KC
art. 226 KC
§ 1. Samoistny posiadacz w dobrej wierze może żądać zwrotu nakładów koniecznych o tyle, o ile nie mają pokrycia w korzyściach, które uzyskał z rzeczy. Zwrotu innych nakładów może żądać o tyle, o ile zwiększają wartość rzeczy w chwili jej wydania właścicielowi. Jednakże gdy nakłady zostały dokonane po chwili, w której samoistny posiadacz w dobrej wierze dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy, może on żądać zwrotu jedynie nakładów koniecznych.
§ 2. Samoistny posiadacz w złej wierze może żądać jedynie zwrotu nakładów koniecznych, i to tylko o tyle, o ile właściciel wzbogaciłby się bezpodstawnie jego kosztem.
.§ 1. Samoistny posiadacz w dobrej wierze może żądać zwrotu nakładów koniecznych o tyle, o ile nie mają pokrycia w korzyściach, które uzyskał z rzeczy. Zwrotu innych nakładów może żądać o tyle, o ile zwiększają wartość rzeczy w chwili jej wydania właścicielowi. Jednakże gdy nakłady zostały dokonane po chwili, w której samoistny posiadacz w dobrej wierze dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy, może on żądać zwrotu jedynie nakładów koniecznych.
§ 2. Samoistny posiadacz w złej wierze może żądać jedynie zwrotu nakładów koniecznych, i to tylko o tyle, o ile właściciel wzbogaciłby się bezpodstawnie jego kosztem.
CategoryKazusyPrawoRzeczowe
Na tej stronie nie ma komentarzy
