Protokół zmian strony KazusNabycieWlasnosci1
Usunięte:
Wówczas nie byłoby zbycia przed upływem trzech lat od chwili utraty rzeczy. {{pu przepis="Art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} nie miałby zastosowania. Właścicielem byłby nadal O, chyba że zachodziłyby przesłanki zasiedzenia.
((1)) Odpowiedź na pytanie 3
Dodane:
Właścicielem byłby C, gdyż nabyłby auto dnia 1.10.2004 r. od **uprawnionego** B. B byłby zaś uprawniony od dnia 1.2.2004. r. pod warunkiem, że wszyscy poprzednicy byliby w dobrej wierze. Jeśli bowiem w trzyletnim okresie z {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} rzecz skradziona znajdowała się w posiadaniu kilku osób, które ją kolejno zbywały, warunkiem nabycia własności przez ostatnią z nich jest dobra wiara nie tylko jej, lecz i wszystkich poprzednich nieuprawnionych posiadaczy ([[WyrokSNIICKN37897 wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1997 r., II CKN 378/97]]). Jednakże nie jest to pogląd powszechnie akceptowany. Literatura skłania się jednak do przyjęcia, że decydująca jest dobra wiara ostatniego posiadacza i to wyłącznie w chwili upływu 3 lat od kradzieży ().
Usunięte:
Dodane:
((2)) Utrata własności na rzecz złodzieja
Ponieważ w chwili kradzieży auto znajdowało się w Niemczech, polski sąd oceniałby skutki kradzieży w sferze własności wg prawa niemieckiego (zob. {{pu przepis="art. 41 § 2 PrPrywMiędz"}}).
Ponieważ wg prawa niemieckiego złodziej nie może nabyć własności w wyniku kradzieży, O nie utracił własności w chwili, gdy pojazd został skradziony.
((2)) Utrata własności na rzecz K
Być może O utracił jednak własność na rzecz K w wyniku sprzedaży auta przez S, która miała miejsce dnia 12.12.2002 r.
Ponieważ w w chwili sprzedaży auto znajdowało się w Polsce nabycie własności podlega reżimowi prawa polskiego ({{pu przepis="art. 42 § 2 PrPrywMiędz"}}).
Z uwagi na brak uprawnienia S do sprzedaży rzeczy, w grę wchodzi nabycie własności rzeczy ruchomej od nieuprawnionego w trybie {{pu przepis="art. 169 KC"}}.
((3)) nabycie od nieuprawnionego
Zgodnie z {{pu przepis="art. 169 KC"}} możliwe jest nabycie własności rzeczy od nieuprawnionego (teoretyczne rozważania w: NabycieRzeczyRuchomejOdNieuprawnionego). W tym wypadku, ponieważ rzecz została właścicielowi skradziona, zastosowanie może znaleźć jedynie {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}}.
{{pu przepis="Art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} dotyczy rzeczy utraconych przez właściciela. Ustawa rozróżnia następujące sposoby utraty rzeczy: kradzież, zgubienie oraz utracenie w inny sposób. W tym wypadku chodzi oczywiście o kradzież.
Podobnie jak w przypadku opisanym w {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}} także i tu do uzyskania własności rzeczy ruchomej konieczne jest wydanie rzeczy nabywcy. K uzyskał władztwo nad rzeczą.
Auto zostało sprzedane K. po niecałych dwóch latach od dnia kradzieży. Warunek zbycia przed upływem trzech lat od utraty został tym samym dochowany.
K, aby uzyskać własność auta musiałby być w dobrej wierze. Inaczej niż w {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}} w tym wypadku wymaga się, aby dobra wiara występowała nie tylko w momencie obejmowania rzeczy w posiadanie, lecz **przez cały okres** pozostały od dnia nabycia rzeczy przez nabywcę w dobrej wierze aż do momentu upływu trzyletniego terminu od dnia utraty (wyrok SA w Krakowie z 17.8.1995 r., II AKz 396/95, opubl. w Prokuratura i Prawo z 1996 r., Nr 2 – 3, poz. 23; wyrok SN z 28.8.1984, I CR 261/84, opubl. w OSNC z 1985 r. Nr 5 – 6 , poz. 71). Zgodnie z {{pu przepis="art. 112 KC"}} K musiał być więc w dobrej wierze do dnia 1.2.2004 r.
K był w dobrej wierze aż do dnia 7.11.2004 r., kiedy to samochód został zajęty jako pochodzący z kradzieży.
((3)) wynik
O utracił własność samochodu na rzecz K. z chwilą upływu trzech lat od dna kradzieży samochodu na podstawie {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}}. Właścicielem auta jest więc K.
Właścicielem byłby C, gdyż nabyłby auto dnia 1.10.2004 r. od **uprawnionego** B. B byłby zaś uprawniony od dnia 1.2.2004. r. pod warunkiem, że wszyscy poprzednicy byliby w dobrej wierze. Jeśli bowiem w trzyletnim okresie z {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} rzecz skradziona znajdowała się w posiadaniu kilku osób, które ją kolejno zbywały, warunkiem nabycia własności przez ostatnią z nich jest dobra wiara nie tylko jej, lecz i wszystkich poprzednich nieuprawnionych posiadaczy ([[WyrokSNIICKN37897 wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1997 r., II CKN 378/97]]).
Ponieważ w chwili kradzieży auto znajdowało się w Niemczech, polski sąd oceniałby skutki kradzieży w sferze własności wg prawa niemieckiego (zob. {{pu przepis="art. 41 § 2 PrPrywMiędz"}}).
Ponieważ wg prawa niemieckiego złodziej nie może nabyć własności w wyniku kradzieży, O nie utracił własności w chwili, gdy pojazd został skradziony.
((2)) Utrata własności na rzecz K
Być może O utracił jednak własność na rzecz K w wyniku sprzedaży auta przez S, która miała miejsce dnia 12.12.2002 r.
Ponieważ w w chwili sprzedaży auto znajdowało się w Polsce nabycie własności podlega reżimowi prawa polskiego ({{pu przepis="art. 42 § 2 PrPrywMiędz"}}).
Z uwagi na brak uprawnienia S do sprzedaży rzeczy, w grę wchodzi nabycie własności rzeczy ruchomej od nieuprawnionego w trybie {{pu przepis="art. 169 KC"}}.
((3)) nabycie od nieuprawnionego
Zgodnie z {{pu przepis="art. 169 KC"}} możliwe jest nabycie własności rzeczy od nieuprawnionego (teoretyczne rozważania w: NabycieRzeczyRuchomejOdNieuprawnionego). W tym wypadku, ponieważ rzecz została właścicielowi skradziona, zastosowanie może znaleźć jedynie {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}}.
{{pu przepis="Art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} dotyczy rzeczy utraconych przez właściciela. Ustawa rozróżnia następujące sposoby utraty rzeczy: kradzież, zgubienie oraz utracenie w inny sposób. W tym wypadku chodzi oczywiście o kradzież.
Podobnie jak w przypadku opisanym w {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}} także i tu do uzyskania własności rzeczy ruchomej konieczne jest wydanie rzeczy nabywcy. K uzyskał władztwo nad rzeczą.
Auto zostało sprzedane K. po niecałych dwóch latach od dnia kradzieży. Warunek zbycia przed upływem trzech lat od utraty został tym samym dochowany.
K, aby uzyskać własność auta musiałby być w dobrej wierze. Inaczej niż w {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}} w tym wypadku wymaga się, aby dobra wiara występowała nie tylko w momencie obejmowania rzeczy w posiadanie, lecz **przez cały okres** pozostały od dnia nabycia rzeczy przez nabywcę w dobrej wierze aż do momentu upływu trzyletniego terminu od dnia utraty (wyrok SA w Krakowie z 17.8.1995 r., II AKz 396/95, opubl. w Prokuratura i Prawo z 1996 r., Nr 2 – 3, poz. 23; wyrok SN z 28.8.1984, I CR 261/84, opubl. w OSNC z 1985 r. Nr 5 – 6 , poz. 71). Zgodnie z {{pu przepis="art. 112 KC"}} K musiał być więc w dobrej wierze do dnia 1.2.2004 r.
K był w dobrej wierze aż do dnia 7.11.2004 r., kiedy to samochód został zajęty jako pochodzący z kradzieży.
((3)) wynik
O utracił własność samochodu na rzecz K. z chwilą upływu trzech lat od dna kradzieży samochodu na podstawie {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}}. Właścicielem auta jest więc K.
Właścicielem byłby C, gdyż nabyłby auto dnia 1.10.2004 r. od **uprawnionego** B. B byłby zaś uprawniony od dnia 1.2.2004. r. pod warunkiem, że wszyscy poprzednicy byliby w dobrej wierze. Jeśli bowiem w trzyletnim okresie z {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} rzecz skradziona znajdowała się w posiadaniu kilku osób, które ją kolejno zbywały, warunkiem nabycia własności przez ostatnią z nich jest dobra wiara nie tylko jej, lecz i wszystkich poprzednich nieuprawnionych posiadaczy ([[WyrokSNIICKN37897 wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1997 r., II CKN 378/97]]).
Usunięte:
Ponieważ w chwili kradzieży auto znajdowało się w Niemczech, polski sąd oceniałby skutki kradzieży w sferze własności wg prawa niemieckiego (zob. {{pu przepis="art. 41 § 2 PrPrywMiędz"}}).
Ponieważ wg prawa niemieckiego złodziej nie może nabyć własności w wyniku kradzieży, O nie utracił własności w chwili, gdy pojazd został skradziony.
((2)) Utrata własności na rzecz K
Być może O utracił jednak własność na rzecz K w wyniku sprzedaży auta przez S, która miała miejsce dnia 12.12.2002 r.
Ponieważ w w chwili sprzedaży auto znajdowało się w Polsce nabycie własności podlega reżimowi prawa polskiego ({{pu przepis="art. 24 § 2 PrPrywMiędzyn"}}).
Z uwagi na brak uprawnienia S do sprzedaży rzeczy, w grę wchodzi nabycie własności rzeczy ruchomej od nieuprawnionego w trybie {{pu przepis="art. 169 KC"}}.
((3)) nabycie od nieuprawnionego
Zgodnie z {{pu przepis="art. 169 KC"}} możliwe jest nabycie własności rzeczy od nieuprawnionego. W tym wypadku, ponieważ rzecz została właścicielowi skradziona, zastosowanie może znaleźć jedynie {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}}.
{{pu przepis="Art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} dotyczy rzeczy utraconych przez właściciela. Ustawa rozróżnia następujące sposoby utraty rzeczy: kradzież, zgubienie oraz utracenie w inny sposób. W tym wypadku chodzi oczywiście o kradzież.
Podobnie jak w przypadku {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}} także i tu do uzyskania własności rzeczy ruchomej konieczne jest wydanie rzeczy nabywcy. K uzyskał władztwo nad rzeczą.
Auto zostało sprzedane K. po niecałych dwóch latach od dnia kradzieży. Warunek zbycia przed upływem trzech lat od utraty został tym samym dochowany.
K, aby uzyskać własność auta musiałby być w dobrej wierze. Inaczej niż w {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}} w tym wypadku wymaga się, aby dobra wiara występowała nie tylko w momencie obejmowania rzeczy w posiadanie, lecz **przez cały okres** pozostały od dnia nabycia rzeczy przez nabywcę w dobrej wierze aż do momentu upływu trzyletniego terminu od dnia utraty (wyrok SA w Krakowie z 17.8.1995 r., II AKz 396/95, opubl. w Prokuratura i Prawo z 1996 r., Nr 2 – 3, poz. 23; wyrok SN z 28.8.1984, I CR 261/84, opubl. w OSNC z 1985 r. Nr 5 – 6 , poz. 71). Zgodnie z {{pu przepis="art. 112 KC"}} K. musiał być więc w dobrej wierze do dnia 1.2.2004 r.
K. był w dobrej wierze aż do dnia 7.11.2004 r., kiedy to samochód został zajęty jako pochodzący z kradzieży.
K. stał się więc właścicielem samochodu z dniem 1.2.2004 r.
((2)) Wynik
O utracił własność samochodu na rzecz K. z chwilą upływu trzech lat od dna kradzieży samochodu na podstawie {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}}. Właścicielem auta jest więc K.
Właścicielem byłby C, gdyż nabyłby auto dnia 1.10.2004 r. od **uprawnionego** B. B byłby zaś uprawniony od dnia 1.2.2004. r. pod warunkiem, że wszyscy poprzednicy byliby w dobrej wierze. Jeśli w trzyletnim okresie z {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} rzecz skradziona znajdowała się w posiadaniu kilku osób, które ją kolejno zbywały, warunkiem nabycia własności przez ostatnią z nich jest dobra wiara nie tylko jej, lecz i wszystkich poprzednich nieuprawnionych posiadaczy ([[WyrokSNIICKN37897 wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1997 r., II CKN 378/97]]).
Dodane:
Ponieważ w chwili kradzieży auto znajdowało się w Niemczech, polski sąd oceniałby skutki kradzieży w sferze własności wg prawa niemieckiego (zob. {{pu przepis="art. 41 § 2 PrPrywMiędz"}}).
Usunięte:
Dodane:
Samochód został skradziony w Niemczech obywatelowi Niemiec O. dnia 1.2.2001 r. Następnie - 12.12.2002 r. - auto zostało sprzedane i zarejestrowane na K. W dniu 7.11.2004 r. samochód ten został zabezpieczony przez policję. Wówczas dopiero K dowiedział się o tym, że auto pochodziło z kradzieży. S okazał się osobą fikcyjną.
1) Co byłoby gdyby S sprzedał K auto dopiero 1.4.2004 r.?
Ponieważ w chwili kradzieży auto znajdowało się w Niemczech, polski sąd oceniałby skutki kradzieży w sferze własności wg prawa niemieckiego (zob. {{pu przepis="art. 24 § 2 PrPrywMiędzyn"}}).
Ponieważ wg prawa niemieckiego złodziej nie może nabyć własności w wyniku kradzieży, O nie utracił własności w chwili, gdy pojazd został skradziony.
((2)) Utrata własności na rzecz K
Być może O utracił jednak własność na rzecz K w wyniku sprzedaży auta przez S, która miała miejsce dnia 12.12.2002 r.
Ponieważ w w chwili sprzedaży auto znajdowało się w Polsce nabycie własności podlega reżimowi prawa polskiego ({{pu przepis="art. 24 § 2 PrPrywMiędzyn"}}).
Z uwagi na brak uprawnienia S do sprzedaży rzeczy, w grę wchodzi nabycie własności rzeczy ruchomej od nieuprawnionego w trybie {{pu przepis="art. 169 KC"}}.
Podobnie jak w przypadku {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}} także i tu do uzyskania własności rzeczy ruchomej konieczne jest wydanie rzeczy nabywcy. K uzyskał władztwo nad rzeczą.
Auto zostało sprzedane K. po niecałych dwóch latach od dnia kradzieży. Warunek zbycia przed upływem trzech lat od utraty został tym samym dochowany.
K, aby uzyskać własność auta musiałby być w dobrej wierze. Inaczej niż w {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}} w tym wypadku wymaga się, aby dobra wiara występowała nie tylko w momencie obejmowania rzeczy w posiadanie, lecz **przez cały okres** pozostały od dnia nabycia rzeczy przez nabywcę w dobrej wierze aż do momentu upływu trzyletniego terminu od dnia utraty (wyrok SA w Krakowie z 17.8.1995 r., II AKz 396/95, opubl. w Prokuratura i Prawo z 1996 r., Nr 2 – 3, poz. 23; wyrok SN z 28.8.1984, I CR 261/84, opubl. w OSNC z 1985 r. Nr 5 – 6 , poz. 71). Zgodnie z {{pu przepis="art. 112 KC"}} K. musiał być więc w dobrej wierze do dnia 1.2.2004 r.
O utracił własność samochodu na rzecz K. z chwilą upływu trzech lat od dna kradzieży samochodu na podstawie {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}}. Właścicielem auta jest więc K.
Wówczas nie byłoby zbycia przed upływem trzech lat od chwili utraty rzeczy. {{pu przepis="Art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} nie miałby zastosowania. Właścicielem byłby nadal O, chyba że zachodziłyby przesłanki zasiedzenia.
Właścicielem byłby C, gdyż nabyłby auto dnia 1.10.2004 r. od **uprawnionego** B. B byłby zaś uprawniony od dnia 1.2.2004. r. pod warunkiem, że wszyscy poprzednicy byliby w dobrej wierze. Jeśli w trzyletnim okresie z {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} rzecz skradziona znajdowała się w posiadaniu kilku osób, które ją kolejno zbywały, warunkiem nabycia własności przez ostatnią z nich jest dobra wiara nie tylko jej, lecz i wszystkich poprzednich nieuprawnionych posiadaczy ([[WyrokSNIICKN37897 wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1997 r., II CKN 378/97]]).
1) Co byłoby gdyby S sprzedał K auto dopiero 1.4.2004 r.?
Ponieważ w chwili kradzieży auto znajdowało się w Niemczech, polski sąd oceniałby skutki kradzieży w sferze własności wg prawa niemieckiego (zob. {{pu przepis="art. 24 § 2 PrPrywMiędzyn"}}).
Ponieważ wg prawa niemieckiego złodziej nie może nabyć własności w wyniku kradzieży, O nie utracił własności w chwili, gdy pojazd został skradziony.
((2)) Utrata własności na rzecz K
Być może O utracił jednak własność na rzecz K w wyniku sprzedaży auta przez S, która miała miejsce dnia 12.12.2002 r.
Ponieważ w w chwili sprzedaży auto znajdowało się w Polsce nabycie własności podlega reżimowi prawa polskiego ({{pu przepis="art. 24 § 2 PrPrywMiędzyn"}}).
Z uwagi na brak uprawnienia S do sprzedaży rzeczy, w grę wchodzi nabycie własności rzeczy ruchomej od nieuprawnionego w trybie {{pu przepis="art. 169 KC"}}.
Podobnie jak w przypadku {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}} także i tu do uzyskania własności rzeczy ruchomej konieczne jest wydanie rzeczy nabywcy. K uzyskał władztwo nad rzeczą.
Auto zostało sprzedane K. po niecałych dwóch latach od dnia kradzieży. Warunek zbycia przed upływem trzech lat od utraty został tym samym dochowany.
K, aby uzyskać własność auta musiałby być w dobrej wierze. Inaczej niż w {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}} w tym wypadku wymaga się, aby dobra wiara występowała nie tylko w momencie obejmowania rzeczy w posiadanie, lecz **przez cały okres** pozostały od dnia nabycia rzeczy przez nabywcę w dobrej wierze aż do momentu upływu trzyletniego terminu od dnia utraty (wyrok SA w Krakowie z 17.8.1995 r., II AKz 396/95, opubl. w Prokuratura i Prawo z 1996 r., Nr 2 – 3, poz. 23; wyrok SN z 28.8.1984, I CR 261/84, opubl. w OSNC z 1985 r. Nr 5 – 6 , poz. 71). Zgodnie z {{pu przepis="art. 112 KC"}} K. musiał być więc w dobrej wierze do dnia 1.2.2004 r.
O utracił własność samochodu na rzecz K. z chwilą upływu trzech lat od dna kradzieży samochodu na podstawie {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}}. Właścicielem auta jest więc K.
Wówczas nie byłoby zbycia przed upływem trzech lat od chwili utraty rzeczy. {{pu przepis="Art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} nie miałby zastosowania. Właścicielem byłby nadal O, chyba że zachodziłyby przesłanki zasiedzenia.
Właścicielem byłby C, gdyż nabyłby auto dnia 1.10.2004 r. od **uprawnionego** B. B byłby zaś uprawniony od dnia 1.2.2004. r. pod warunkiem, że wszyscy poprzednicy byliby w dobrej wierze. Jeśli w trzyletnim okresie z {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} rzecz skradziona znajdowała się w posiadaniu kilku osób, które ją kolejno zbywały, warunkiem nabycia własności przez ostatnią z nich jest dobra wiara nie tylko jej, lecz i wszystkich poprzednich nieuprawnionych posiadaczy ([[WyrokSNIICKN37897 wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1997 r., II CKN 378/97]]).
Usunięte:
1) Co byłoby gdyby S sprzedał K auto dopiero 1.4.2003 r.?
Nie utracił on własności na rzecz złodzieja, bo ani wg prawa polskiego ani niemieckiego złodziej nie może nabyć własności.
((2)) Utrata własności na rzecz K.
Być może O. utracił własność na skutek sprzedaży auta przez S na rzecz K. dnia 12.12.2002 r. wg przepisów o zbyciu rzeczy ruchomej przez nieuprawnionego.
((3)) prawo właściwe (statut rzeczowy)
Ponieważ od (przynajmniej) 8.7.2001 r. auto znajdowało się w Polsce nabycie własności podlega reżimowi prawa polskiego ({{pu przepis="art. 24 § 2 PrPrywMiędzyn"}}).
Podobnie jak w przypadku {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}} także i tu do uzyskania własności rzeczy ruchomej konieczne jest wydanie rzeczy nabywcy. Mariusz K. uzyskał władztwo nad rzeczą.
Auto zostało sprzedane K. po niecałych dwóch latach od dnia kradzieży.
K., aby uzyskać własność auta musiałby być w dobrej wierze. Inaczej niż w {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}} w tym wypadku wymaga się, aby dobra wiara występowała nie tylko w momencie obejmowania rzeczy w posiadanie, ale przez cały okres pozostały do momentu upływu terminu trzyletniego od dnia utraty (wyrok SApel w Krakowie z 17.8.1995 r., II AKz 396/95, opubl. w Prokuratura i Prawo z 1996 r., Nr 2 – 3, poz. 23; wyrok SN z 28.8.1984, I CR 261/84, opubl. w OSNC z 1985 r. Nr 5 – 6 , poz. 71).
Zgodnie z {{pu przepis="art. 112 KC"}} K. musiał być więc w dobrej wierze do dnia 1.2.2003 r.
O. utracił własność samochodu na rzecz K. z chwilą upływu trzech lat od dna kradzieży samochodu na podstawie {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}}. Właścicielem auta jest więc K.
Wówczas nie byłoby zbycia przed upływem trzech lat od chwili utraty rzeczy. {{pu przepis="Art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} nie miałby zastosowania. Właścicielem byłby nadal O.
Właścicielem byłby C., gdyż nabyłby auto dnia 1.10.2004 r. od uprawnionego B. B. byłby zaś uprawniony od dnia 1.2.2004. r. pod warunkiem, że wszyscy poprzednicy byliby w dobrej wierze. Jeśli w trzyletnim okresie z {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} rzecz skradziona znajdowała się w posiadaniu kilku osób, które ją kolejno zbywały, warunkiem nabycia własności przez ostatnią z nich jest dobra wiara nie tylko jej, lecz i wszystkich poprzednich nieuprawnionych posiadaczy ([[WyrokSNIICKN37897 wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1997 r., II CKN 378/97]]).
Dodane:
1) Co byłoby gdyby S sprzedał K auto dopiero 1.4.2003 r.?
Usunięte:
Dodane:
Samochód został skradziony w Niemczech obywatelowi Niemiec O. dnia 1.2.2001 r. i zarejestrowany 8.7.2001 r. na osobę o nazwisku S. Następnie - 12.12.2002 r. - auto zostało sprzedane i zarejestrowane na K. W dniu 7.11.2004 r. samochód ten został zabezpieczony przez policję. Wówczas dopiero K dowiedział się o tym, że auto pochodziło z kradzieży. S okazał się osobą fikcyjną.
1) Kto jest właścicielem samochodu?
1) Co byłoby gdyby S sprzedał K auto dopiero 1.4.2004 r.?
1) Kto byłby właścicielem samochodu, gdyby K sprzedał go 12.1.2003 r. B, a ten 1.10.2004 r. C?
((2)) Utrata własności na rzecz K.
Być może O. utracił własność na skutek sprzedaży auta przez S na rzecz K. dnia 12.12.2002 r. wg przepisów o zbyciu rzeczy ruchomej przez nieuprawnionego.
Auto zostało sprzedane K. po niecałych dwóch latach od dnia kradzieży.
K., aby uzyskać własność auta musiałby być w dobrej wierze. Inaczej niż w {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}} w tym wypadku wymaga się, aby dobra wiara występowała nie tylko w momencie obejmowania rzeczy w posiadanie, ale przez cały okres pozostały do momentu upływu terminu trzyletniego od dnia utraty (wyrok SApel w Krakowie z 17.8.1995 r., II AKz 396/95, opubl. w Prokuratura i Prawo z 1996 r., Nr 2 – 3, poz. 23; wyrok SN z 28.8.1984, I CR 261/84, opubl. w OSNC z 1985 r. Nr 5 – 6 , poz. 71).
Zgodnie z {{pu przepis="art. 112 KC"}} K. musiał być więc w dobrej wierze do dnia 1.2.2003 r.
K. był w dobrej wierze aż do dnia 7.11.2004 r., kiedy to samochód został zajęty jako pochodzący z kradzieży.
K. stał się więc właścicielem samochodu z dniem 1.2.2004 r.
O. utracił własność samochodu na rzecz K. z chwilą upływu trzech lat od dna kradzieży samochodu na podstawie {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}}. Właścicielem auta jest więc K.
Właścicielem byłby C., gdyż nabyłby auto dnia 1.10.2004 r. od uprawnionego B. B. byłby zaś uprawniony od dnia 1.2.2004. r. pod warunkiem, że wszyscy poprzednicy byliby w dobrej wierze. Jeśli w trzyletnim okresie z {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} rzecz skradziona znajdowała się w posiadaniu kilku osób, które ją kolejno zbywały, warunkiem nabycia własności przez ostatnią z nich jest dobra wiara nie tylko jej, lecz i wszystkich poprzednich nieuprawnionych posiadaczy ([[WyrokSNIICKN37897 wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1997 r., II CKN 378/97]]).
1) Kto jest właścicielem samochodu?
1) Co byłoby gdyby S sprzedał K auto dopiero 1.4.2004 r.?
1) Kto byłby właścicielem samochodu, gdyby K sprzedał go 12.1.2003 r. B, a ten 1.10.2004 r. C?
((2)) Utrata własności na rzecz K.
Być może O. utracił własność na skutek sprzedaży auta przez S na rzecz K. dnia 12.12.2002 r. wg przepisów o zbyciu rzeczy ruchomej przez nieuprawnionego.
Auto zostało sprzedane K. po niecałych dwóch latach od dnia kradzieży.
K., aby uzyskać własność auta musiałby być w dobrej wierze. Inaczej niż w {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}} w tym wypadku wymaga się, aby dobra wiara występowała nie tylko w momencie obejmowania rzeczy w posiadanie, ale przez cały okres pozostały do momentu upływu terminu trzyletniego od dnia utraty (wyrok SApel w Krakowie z 17.8.1995 r., II AKz 396/95, opubl. w Prokuratura i Prawo z 1996 r., Nr 2 – 3, poz. 23; wyrok SN z 28.8.1984, I CR 261/84, opubl. w OSNC z 1985 r. Nr 5 – 6 , poz. 71).
Zgodnie z {{pu przepis="art. 112 KC"}} K. musiał być więc w dobrej wierze do dnia 1.2.2003 r.
K. był w dobrej wierze aż do dnia 7.11.2004 r., kiedy to samochód został zajęty jako pochodzący z kradzieży.
K. stał się więc właścicielem samochodu z dniem 1.2.2004 r.
O. utracił własność samochodu na rzecz K. z chwilą upływu trzech lat od dna kradzieży samochodu na podstawie {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}}. Właścicielem auta jest więc K.
Właścicielem byłby C., gdyż nabyłby auto dnia 1.10.2004 r. od uprawnionego B. B. byłby zaś uprawniony od dnia 1.2.2004. r. pod warunkiem, że wszyscy poprzednicy byliby w dobrej wierze. Jeśli w trzyletnim okresie z {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} rzecz skradziona znajdowała się w posiadaniu kilku osób, które ją kolejno zbywały, warunkiem nabycia własności przez ostatnią z nich jest dobra wiara nie tylko jej, lecz i wszystkich poprzednich nieuprawnionych posiadaczy ([[WyrokSNIICKN37897 wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1997 r., II CKN 378/97]]).
Usunięte:
Badanie toku sprawy wykazało, że niebawem po kradzieży (dnia 8.7.2001 r.) auto zostało zarejestrowane w Polsce w Urzędzie Komunikacji miejscowości W. na Mieczysława A. (A). Następnie - 12.12.2002 r. - auto zostało sprzedane przez Mieczysława A. Mariuszowi K. (K), pozostającemu w związku małżeńskim z Jolantą K. (J).
Dnia 7.11.2004 r. w czasie rutynowej kontroli drogowej samochód został zabezpieczony przez polską Policję i odprowadzony na policyjny parking. Wówczas Mariusz K. dowiedział się o tym, że auto pochodziło z kradzieży. Mieczysław A. okazał się osobą całkowicie fikcyjną. Jego prawdziwych personaliów do tej pory nie ustalono.
//1.Kto jest więc właścicielem samochodu VW Passat?
2.Co byłoby gdyby Mieczysław A. sprzedał Mariuszowi K. auto dopiero 1.4.2004 r.?
3.Kto byłby właścicielem samochodu, gdyby Mariusz K. i Jolanta K. widząc o tym, że auto jest kradzione, sprzedali go 12.1.2003 r. Andrzejowi B. (kawalerowi, będącemu w dobrej wierze), a ten 1.10.2004 r. Andrzejowi C. (żonatemu, także nie wiedzącemu o problematycznym pochodzeniu auta)?//
((2)) Utrata własności na rzecz Mariusza K.
Być może O. utracił własność na skutek sprzedaży auta przez Mieczysława C. na rzecz Mariusza K. dnia 12.12.2002 r. wg przepisów o zbyciu rzeczy ruchomej przez nieuprawnionego.
Auto zostało sprzedane Mariuszowi K. po niecałych dwóch latach od dnia kradzieży.
Mariusz K., aby uzyskać własność auta musiałby być w dobrej wierze. Inaczej niż w {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}} w tym wypadku wymaga się, aby dobra wiara występowała nie tylko w momencie obejmowania rzeczy w posiadanie, ale przez cały okres pozostały do momentu upływu terminu trzyletniego od dnia utraty (wyrok SApel w Krakowie z 17.8.1995 r., II AKz 396/95, opubl. w Prokuratura i Prawo z 1996 r., Nr 2 – 3, poz. 23; wyrok SN z 28.8.1984, I CR 261/84, opubl. w OSNC z 1985 r. Nr 5 – 6 , poz. 71).
Zgodnie z {{pu przepis="art. 112 KC"}} Mariusz K. musiał być więc w dobrej wierze do dnia 1.2.2003 r.
Mariusz K. był w dobrej wierze aż do dnia 7.11.2004 r., kiedy to Grenzschutz zajął samochód jako pochodzący z kradzieży.
Mariusz K. stał się więc właścicielem samochodu z dniem 1.2.2004 r.
O. utracił własność samochodu na rzecz Mariusza K. z chwilą upływu trzech lat od dna kradzieży samochodu na podstawie {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}}. Właścicielem auta jest więc Mariusz K.
Właścicielem byłby Andrzej C., gdyż nabyłby auto dnia 1.10.2004 r. od uprawnionego Andrzeja B. Andrzej B. byłby zaś uprawniony od dnia 1.2.2004. r. pod warunkiem, że wszyscy poprzednicy byliby w dobrej wierze. Jeśli w trzyletnim okresie z {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} rzecz skradziona znajdowała się w posiadaniu kilku osób, które ją kolejno zbywały, warunkiem nabycia własności przez ostatnią z nich jest dobra wiara nie tylko jej, lecz i wszystkich poprzednich nieuprawnionych posiadaczy ([[WyrokSNIICKN37897 wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1997 r., II CKN 378/97]]).
Dodane:
Właścicielem byłby Andrzej C., gdyż nabyłby auto dnia 1.10.2004 r. od uprawnionego Andrzeja B. Andrzej B. byłby zaś uprawniony od dnia 1.2.2004. r. pod warunkiem, że wszyscy poprzednicy byliby w dobrej wierze. Jeśli w trzyletnim okresie z {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} rzecz skradziona znajdowała się w posiadaniu kilku osób, które ją kolejno zbywały, warunkiem nabycia własności przez ostatnią z nich jest dobra wiara nie tylko jej, lecz i wszystkich poprzednich nieuprawnionych posiadaczy ([[WyrokSNIICKN37897 wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1997 r., II CKN 378/97]]).
Usunięte:
Dodane:
Ponieważ od (przynajmniej) 8.7.2001 r. auto znajdowało się w Polsce nabycie własności podlega reżimowi prawa polskiego ({{pu przepis="art. 24 § 2 PrPrywMiędzyn"}}).
Wówczas nie byłoby zbycia przed upływem trzech lat od chwili utraty rzeczy. {{pu przepis="Art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} nie miałby zastosowania. Właścicielem byłby nadal O.
Wówczas nie byłoby zbycia przed upływem trzech lat od chwili utraty rzeczy. {{pu przepis="Art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} nie miałby zastosowania. Właścicielem byłby nadal O.
Usunięte:
Wówczas nie byłoby zbycia przed upływem trzech lat od chwili utraty rzeczy. Art. 169 § 2 zd. 1 nie miałby zastosowania. Właścicielem byłby nadal O.
Dodane:
Właścicielem byłby Andrzej C., gdyż nabyłby auto dnia 1.10.2004 r. od uprawnionego Andrzeja B. Andrzej B. byłby zaś uprawniony od dnia 1.2.2004. r. pod warunkiem, że wszyscy poprzednicy byliby w dobrej wierze. Jeśli w trzyletnim okresie z art. 169 § 2 zd.1 KC rzecz skradziona znajdowała się w posiadaniu kilku osób, które ją kolejno zbywały, warunkiem nabycia własności przez ostatnią z nich jest dobra wiara nie tylko jej, lecz i wszystkich poprzednich nieuprawnionych posiadaczy ([[WyrokSNIICKN37897 wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1997 r., II CKN 378/97]]).
Usunięte:
Dodane:
Na początku właścicielem auta był obywatel Niemiec.
((2)) Utrata własności na rzecz złodzieja
Nie utracił on własności na rzecz złodzieja, bo ani wg prawa polskiego ani niemieckiego złodziej nie może nabyć własności.
((2)) Utrata własności na rzecz Mariusza K.
Być może O. utracił własność na skutek sprzedaży auta przez Mieczysława C. na rzecz Mariusza K. dnia 12.12.2002 r. wg przepisów o zbyciu rzeczy ruchomej przez nieuprawnionego.
((3)) prawo właściwe (statut rzeczowy)
Ponieważ od (przynajmniej) 8.7.2001 r. auto znajdowało się w Polsce nabycie własności podlega reżimowi prawa polskiego (art. 24 § 2 PPM).
((3)) nabycie od nieuprawnionego
Zgodnie z {{pu przepis="art. 169 KC"}} możliwe jest nabycie własności rzeczy od nieuprawnionego. W tym wypadku, ponieważ rzecz została właścicielowi skradziona, zastosowanie może znaleźć jedynie {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}}.
{{pu przepis="Art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} dotyczy rzeczy utraconych przez właściciela. Ustawa rozróżnia następujące sposoby utraty rzeczy: kradzież, zgubienie oraz utracenie w inny sposób. W tym wypadku chodzi oczywiście o kradzież.
Podobnie jak w przypadku {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}} także i tu do uzyskania własności rzeczy ruchomej konieczne jest wydanie rzeczy nabywcy. Mariusz K. uzyskał władztwo nad rzeczą.
Auto zostało sprzedane Mariuszowi K. po niecałych dwóch latach od dnia kradzieży.
Mariusz K., aby uzyskać własność auta musiałby być w dobrej wierze. Inaczej niż w {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}} w tym wypadku wymaga się, aby dobra wiara występowała nie tylko w momencie obejmowania rzeczy w posiadanie, ale przez cały okres pozostały do momentu upływu terminu trzyletniego od dnia utraty (wyrok SApel w Krakowie z 17.8.1995 r., II AKz 396/95, opubl. w Prokuratura i Prawo z 1996 r., Nr 2 – 3, poz. 23; wyrok SN z 28.8.1984, I CR 261/84, opubl. w OSNC z 1985 r. Nr 5 – 6 , poz. 71).
Zgodnie z {{pu przepis="art. 112 KC"}} Mariusz K. musiał być więc w dobrej wierze do dnia 1.2.2003 r.
Mariusz K. był w dobrej wierze aż do dnia 7.11.2004 r., kiedy to Grenzschutz zajął samochód jako pochodzący z kradzieży.
Mariusz K. stał się więc właścicielem samochodu z dniem 1.2.2004 r.
((2)) Wynik
O. utracił własność samochodu na rzecz Mariusza K. z chwilą upływu trzech lat od dna kradzieży samochodu na podstawie {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}}. Właścicielem auta jest więc Mariusz K.
Wówczas nie byłoby zbycia przed upływem trzech lat od chwili utraty rzeczy. Art. 169 § 2 zd. 1 nie miałby zastosowania. Właścicielem byłby nadal O.
Właścicielem byłby Andrzej C., gdyż nabyłby auto dnia 1.10.2004 r. od uprawnionego Andrzeja B. Andrzej B. byłby zaś uprawniony od dnia 1.2.2004. r. pod warunkiem, że wszyscy poprzednicy byliby w dobrej wierze. Jeśli w trzyletnim okresie z art. 169 § 2 zd.1 KC rzecz skradziona znajdowała się w posiadaniu kilku osób, które ją kolejno zbywały, warunkiem nabycia własności przez ostatnią z nich jest dobra wiara nie tylko jej, lecz i wszystkich poprzednich nieuprawnionych posiadaczy.
((2)) Utrata własności na rzecz złodzieja
Nie utracił on własności na rzecz złodzieja, bo ani wg prawa polskiego ani niemieckiego złodziej nie może nabyć własności.
((2)) Utrata własności na rzecz Mariusza K.
Być może O. utracił własność na skutek sprzedaży auta przez Mieczysława C. na rzecz Mariusza K. dnia 12.12.2002 r. wg przepisów o zbyciu rzeczy ruchomej przez nieuprawnionego.
((3)) prawo właściwe (statut rzeczowy)
Ponieważ od (przynajmniej) 8.7.2001 r. auto znajdowało się w Polsce nabycie własności podlega reżimowi prawa polskiego (art. 24 § 2 PPM).
((3)) nabycie od nieuprawnionego
Zgodnie z {{pu przepis="art. 169 KC"}} możliwe jest nabycie własności rzeczy od nieuprawnionego. W tym wypadku, ponieważ rzecz została właścicielowi skradziona, zastosowanie może znaleźć jedynie {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}}.
{{pu przepis="Art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} dotyczy rzeczy utraconych przez właściciela. Ustawa rozróżnia następujące sposoby utraty rzeczy: kradzież, zgubienie oraz utracenie w inny sposób. W tym wypadku chodzi oczywiście o kradzież.
Podobnie jak w przypadku {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}} także i tu do uzyskania własności rzeczy ruchomej konieczne jest wydanie rzeczy nabywcy. Mariusz K. uzyskał władztwo nad rzeczą.
Auto zostało sprzedane Mariuszowi K. po niecałych dwóch latach od dnia kradzieży.
Mariusz K., aby uzyskać własność auta musiałby być w dobrej wierze. Inaczej niż w {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}} w tym wypadku wymaga się, aby dobra wiara występowała nie tylko w momencie obejmowania rzeczy w posiadanie, ale przez cały okres pozostały do momentu upływu terminu trzyletniego od dnia utraty (wyrok SApel w Krakowie z 17.8.1995 r., II AKz 396/95, opubl. w Prokuratura i Prawo z 1996 r., Nr 2 – 3, poz. 23; wyrok SN z 28.8.1984, I CR 261/84, opubl. w OSNC z 1985 r. Nr 5 – 6 , poz. 71).
Zgodnie z {{pu przepis="art. 112 KC"}} Mariusz K. musiał być więc w dobrej wierze do dnia 1.2.2003 r.
Mariusz K. był w dobrej wierze aż do dnia 7.11.2004 r., kiedy to Grenzschutz zajął samochód jako pochodzący z kradzieży.
Mariusz K. stał się więc właścicielem samochodu z dniem 1.2.2004 r.
((2)) Wynik
O. utracił własność samochodu na rzecz Mariusza K. z chwilą upływu trzech lat od dna kradzieży samochodu na podstawie {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}}. Właścicielem auta jest więc Mariusz K.
Wówczas nie byłoby zbycia przed upływem trzech lat od chwili utraty rzeczy. Art. 169 § 2 zd. 1 nie miałby zastosowania. Właścicielem byłby nadal O.
Właścicielem byłby Andrzej C., gdyż nabyłby auto dnia 1.10.2004 r. od uprawnionego Andrzeja B. Andrzej B. byłby zaś uprawniony od dnia 1.2.2004. r. pod warunkiem, że wszyscy poprzednicy byliby w dobrej wierze. Jeśli w trzyletnim okresie z art. 169 § 2 zd.1 KC rzecz skradziona znajdowała się w posiadaniu kilku osób, które ją kolejno zbywały, warunkiem nabycia własności przez ostatnią z nich jest dobra wiara nie tylko jej, lecz i wszystkich poprzednich nieuprawnionych posiadaczy.
Usunięte:
(...)
(...)
Dodane:
====Kazus nr 1 z problematyki nabycia własności====
==zagadnienia dotyczące nabycia własności rzeczy ruchomej, nabycie w dobrej wierze od nieuprawnionego==
==zagadnienia dotyczące nabycia własności rzeczy ruchomej, nabycie w dobrej wierze od nieuprawnionego==
Usunięte:
==Kazus z kolokwium z dnia 23.6.2008 r. ==
Dodane:
CategoryKazusyNabycieWlasnosciRuchomosci
Usunięte:
Dodane:
CategoryNabycieWlasnosci CategoryKazusyPrawoRzeczowe
Usunięte:
Dodane:
//1.Kto jest więc właścicielem samochodu VW Passat?
3.Kto byłby właścicielem samochodu, gdyby Mariusz K. i Jolanta K. widząc o tym, że auto jest kradzione, sprzedali go 12.1.2003 r. Andrzejowi B. (kawalerowi, będącemu w dobrej wierze), a ten 1.10.2004 r. Andrzejowi C. (żonatemu, także nie wiedzącemu o problematycznym pochodzeniu auta)?//
3.Kto byłby właścicielem samochodu, gdyby Mariusz K. i Jolanta K. widząc o tym, że auto jest kradzione, sprzedali go 12.1.2003 r. Andrzejowi B. (kawalerowi, będącemu w dobrej wierze), a ten 1.10.2004 r. Andrzejowi C. (żonatemu, także nie wiedzącemu o problematycznym pochodzeniu auta)?//
Usunięte:
3.Kto byłby właścicielem samochodu, gdyby Mariusz K. i Jolanta K. widząc o tym, że auto jest kradzione, sprzedali go 12.1.2003 r. Andrzejowi B. (kawalerowi, będącemu w dobrej wierze), a ten 1.10.2004 r. Andrzejowi C. (żonatemu, także nie wiedzącemu o problematycznym pochodzeniu auta)?
Dodane:
Samochód VW Passat został skradziony w Niemczech obywatelowi Niemiec Haraldowi S. (S) dnia 1.2.2001 r. Auto to zostało sprzedane rok wcześniej na terenie Niemiec Haraldowi S. przez Alfreda T. (T) z zastrzeżeniem własności rzeczy do czasu uiszczenia całości ceny sprzedaży. Do dziś dnia cena za auto nie została w całości zapłacona, zaś S i T wiodą w Niemczech spór o zapłatę, gdyż S odmawia płacenia.
Badanie toku sprawy wykazało, że niebawem po kradzieży (dnia 8.7.2001 r.) auto zostało zarejestrowane w Polsce w Urzędzie Komunikacji miejscowości W. na Mieczysława A. (A). Następnie - 12.12.2002 r. - auto zostało sprzedane przez Mieczysława A. Mariuszowi K. (K), pozostającemu w związku małżeńskim z Jolantą K. (J).
((1)) Odpowiedź na pytanie 1
((1)) Odpowiedź na pytanie 2
((1)) Odpowiedź na pytanie 3
Badanie toku sprawy wykazało, że niebawem po kradzieży (dnia 8.7.2001 r.) auto zostało zarejestrowane w Polsce w Urzędzie Komunikacji miejscowości W. na Mieczysława A. (A). Następnie - 12.12.2002 r. - auto zostało sprzedane przez Mieczysława A. Mariuszowi K. (K), pozostającemu w związku małżeńskim z Jolantą K. (J).
((1)) Odpowiedź na pytanie 1
((1)) Odpowiedź na pytanie 2
((1)) Odpowiedź na pytanie 3
Usunięte:
Badanie toku sprawy wykazało, że dnia 8.7.2001 r. auto to zostało zarejestrowane w Polsce w Urzędzie Komunikacji miejscowości W. na Mieczysława A. (A). Następnie - 12.12.2002 r. - auto zostało sprzedane przez Mieczysława A. Mariuszowi K. (K), pozostającemu w związku małżeńskim z Jolantą K. (J).
((1)) Rozwiązanie
Dodane:
CategoryNabycieWlasnosci CategoryKazusyPrawoCywilne
Usunięte:
Dodane:
CategoryNabycieWlasnosci
