Wiki source for KazusNabycieWlasnosci1
====Kazus nr 1 z problematyki nabycia własności====
==zagadnienia dotyczące nabycia własności rzeczy ruchomej, nabycie w dobrej wierze od nieuprawnionego==
((1)) Stan faktyczny
Samochód został skradziony w Niemczech obywatelowi Niemiec O. dnia 1.2.2001 r. Następnie - 12.12.2002 r. - auto zostało sprzedane i zarejestrowane na K. W dniu 7.11.2004 r. samochód ten został zabezpieczony przez policję. Wówczas dopiero K dowiedział się o tym, że auto pochodziło z kradzieży. S okazał się osobą fikcyjną.
1) Kto jest właścicielem samochodu?
1) Kto byłby właścicielem samochodu, gdyby K sprzedał go 12.1.2003 r. B, a ten 1.10.2004 r. C?
((1)) Odpowiedź na pytanie 1
Na początku właścicielem auta był obywatel Niemiec.
((2)) Utrata własności na rzecz złodzieja
Ponieważ w chwili kradzieży auto znajdowało się w Niemczech, polski sąd oceniałby skutki kradzieży w sferze własności wg prawa niemieckiego (zob. {{pu przepis="art. 41 § 2 PrPrywMiędz"}}).
Ponieważ wg prawa niemieckiego złodziej nie może nabyć własności w wyniku kradzieży, O nie utracił własności w chwili, gdy pojazd został skradziony.
((2)) Utrata własności na rzecz K
Być może O utracił jednak własność na rzecz K w wyniku sprzedaży auta przez S, która miała miejsce dnia 12.12.2002 r.
Ponieważ w w chwili sprzedaży auto znajdowało się w Polsce nabycie własności podlega reżimowi prawa polskiego ({{pu przepis="art. 42 § 2 PrPrywMiędz"}}).
Z uwagi na brak uprawnienia S do sprzedaży rzeczy, w grę wchodzi nabycie własności rzeczy ruchomej od nieuprawnionego w trybie {{pu przepis="art. 169 KC"}}.
((3)) nabycie od nieuprawnionego
Zgodnie z {{pu przepis="art. 169 KC"}} możliwe jest nabycie własności rzeczy od nieuprawnionego (teoretyczne rozważania w: NabycieRzeczyRuchomejOdNieuprawnionego). W tym wypadku, ponieważ rzecz została właścicielowi skradziona, zastosowanie może znaleźć jedynie {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}}.
{{pu przepis="Art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} dotyczy rzeczy utraconych przez właściciela. Ustawa rozróżnia następujące sposoby utraty rzeczy: kradzież, zgubienie oraz utracenie w inny sposób. W tym wypadku chodzi oczywiście o kradzież.
Podobnie jak w przypadku opisanym w {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}} także i tu do uzyskania własności rzeczy ruchomej konieczne jest wydanie rzeczy nabywcy. K uzyskał władztwo nad rzeczą.
Auto zostało sprzedane K. po niecałych dwóch latach od dnia kradzieży. Warunek zbycia przed upływem trzech lat od utraty został tym samym dochowany.
K, aby uzyskać własność auta musiałby być w dobrej wierze. Inaczej niż w {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}} w tym wypadku wymaga się, aby dobra wiara występowała nie tylko w momencie obejmowania rzeczy w posiadanie, lecz **przez cały okres** pozostały od dnia nabycia rzeczy przez nabywcę w dobrej wierze aż do momentu upływu trzyletniego terminu od dnia utraty (wyrok SA w Krakowie z 17.8.1995 r., II AKz 396/95, opubl. w Prokuratura i Prawo z 1996 r., Nr 2 – 3, poz. 23; wyrok SN z 28.8.1984, I CR 261/84, opubl. w OSNC z 1985 r. Nr 5 – 6 , poz. 71). Zgodnie z {{pu przepis="art. 112 KC"}} K musiał być więc w dobrej wierze do dnia 1.2.2004 r.
K był w dobrej wierze aż do dnia 7.11.2004 r., kiedy to samochód został zajęty jako pochodzący z kradzieży.
((3)) wynik
O utracił własność samochodu na rzecz K. z chwilą upływu trzech lat od dna kradzieży samochodu na podstawie {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}}. Właścicielem auta jest więc K.
((1)) Odpowiedź na pytanie 2
Właścicielem byłby C, gdyż nabyłby auto dnia 1.10.2004 r. od **uprawnionego** B. B byłby zaś uprawniony od dnia 1.2.2004. r. pod warunkiem, że wszyscy poprzednicy byliby w dobrej wierze. Jeśli bowiem w trzyletnim okresie z {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} rzecz skradziona znajdowała się w posiadaniu kilku osób, które ją kolejno zbywały, warunkiem nabycia własności przez ostatnią z nich jest dobra wiara nie tylko jej, lecz i wszystkich poprzednich nieuprawnionych posiadaczy ([[WyrokSNIICKN37897 wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1997 r., II CKN 378/97]]). Jednakże nie jest to pogląd powszechnie akceptowany. Literatura skłania się jednak do przyjęcia, że decydująca jest dobra wiara ostatniego posiadacza i to wyłącznie w chwili upływu 3 lat od kradzieży ().
----
CategoryKazusyNabycieWlasnosciRuchomosci
==zagadnienia dotyczące nabycia własności rzeczy ruchomej, nabycie w dobrej wierze od nieuprawnionego==
((1)) Stan faktyczny
Samochód został skradziony w Niemczech obywatelowi Niemiec O. dnia 1.2.2001 r. Następnie - 12.12.2002 r. - auto zostało sprzedane i zarejestrowane na K. W dniu 7.11.2004 r. samochód ten został zabezpieczony przez policję. Wówczas dopiero K dowiedział się o tym, że auto pochodziło z kradzieży. S okazał się osobą fikcyjną.
1) Kto jest właścicielem samochodu?
1) Kto byłby właścicielem samochodu, gdyby K sprzedał go 12.1.2003 r. B, a ten 1.10.2004 r. C?
((1)) Odpowiedź na pytanie 1
Na początku właścicielem auta był obywatel Niemiec.
((2)) Utrata własności na rzecz złodzieja
Ponieważ w chwili kradzieży auto znajdowało się w Niemczech, polski sąd oceniałby skutki kradzieży w sferze własności wg prawa niemieckiego (zob. {{pu przepis="art. 41 § 2 PrPrywMiędz"}}).
Ponieważ wg prawa niemieckiego złodziej nie może nabyć własności w wyniku kradzieży, O nie utracił własności w chwili, gdy pojazd został skradziony.
((2)) Utrata własności na rzecz K
Być może O utracił jednak własność na rzecz K w wyniku sprzedaży auta przez S, która miała miejsce dnia 12.12.2002 r.
Ponieważ w w chwili sprzedaży auto znajdowało się w Polsce nabycie własności podlega reżimowi prawa polskiego ({{pu przepis="art. 42 § 2 PrPrywMiędz"}}).
Z uwagi na brak uprawnienia S do sprzedaży rzeczy, w grę wchodzi nabycie własności rzeczy ruchomej od nieuprawnionego w trybie {{pu przepis="art. 169 KC"}}.
((3)) nabycie od nieuprawnionego
Zgodnie z {{pu przepis="art. 169 KC"}} możliwe jest nabycie własności rzeczy od nieuprawnionego (teoretyczne rozważania w: NabycieRzeczyRuchomejOdNieuprawnionego). W tym wypadku, ponieważ rzecz została właścicielowi skradziona, zastosowanie może znaleźć jedynie {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}}.
{{pu przepis="Art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} dotyczy rzeczy utraconych przez właściciela. Ustawa rozróżnia następujące sposoby utraty rzeczy: kradzież, zgubienie oraz utracenie w inny sposób. W tym wypadku chodzi oczywiście o kradzież.
Podobnie jak w przypadku opisanym w {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}} także i tu do uzyskania własności rzeczy ruchomej konieczne jest wydanie rzeczy nabywcy. K uzyskał władztwo nad rzeczą.
Auto zostało sprzedane K. po niecałych dwóch latach od dnia kradzieży. Warunek zbycia przed upływem trzech lat od utraty został tym samym dochowany.
K, aby uzyskać własność auta musiałby być w dobrej wierze. Inaczej niż w {{pu przepis="art. 169 § 1 KC"}} w tym wypadku wymaga się, aby dobra wiara występowała nie tylko w momencie obejmowania rzeczy w posiadanie, lecz **przez cały okres** pozostały od dnia nabycia rzeczy przez nabywcę w dobrej wierze aż do momentu upływu trzyletniego terminu od dnia utraty (wyrok SA w Krakowie z 17.8.1995 r., II AKz 396/95, opubl. w Prokuratura i Prawo z 1996 r., Nr 2 – 3, poz. 23; wyrok SN z 28.8.1984, I CR 261/84, opubl. w OSNC z 1985 r. Nr 5 – 6 , poz. 71). Zgodnie z {{pu przepis="art. 112 KC"}} K musiał być więc w dobrej wierze do dnia 1.2.2004 r.
K był w dobrej wierze aż do dnia 7.11.2004 r., kiedy to samochód został zajęty jako pochodzący z kradzieży.
((3)) wynik
O utracił własność samochodu na rzecz K. z chwilą upływu trzech lat od dna kradzieży samochodu na podstawie {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}}. Właścicielem auta jest więc K.
((1)) Odpowiedź na pytanie 2
Właścicielem byłby C, gdyż nabyłby auto dnia 1.10.2004 r. od **uprawnionego** B. B byłby zaś uprawniony od dnia 1.2.2004. r. pod warunkiem, że wszyscy poprzednicy byliby w dobrej wierze. Jeśli bowiem w trzyletnim okresie z {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}} rzecz skradziona znajdowała się w posiadaniu kilku osób, które ją kolejno zbywały, warunkiem nabycia własności przez ostatnią z nich jest dobra wiara nie tylko jej, lecz i wszystkich poprzednich nieuprawnionych posiadaczy ([[WyrokSNIICKN37897 wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1997 r., II CKN 378/97]]). Jednakże nie jest to pogląd powszechnie akceptowany. Literatura skłania się jednak do przyjęcia, że decydująca jest dobra wiara ostatniego posiadacza i to wyłącznie w chwili upływu 3 lat od kradzieży ().
----
CategoryKazusyNabycieWlasnosciRuchomosci
