Protokół zmian strony CategoryUniwersytetLudowy
Dodane:
4. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą i po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym i Komitetem Regionów, przyjmują środki przyczyniające się do osiągnięcia celów określonych w niniejszym artykule, z wyłączeniem jakiejkolwiek harmonizacji przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich. Rada przyjmuje także na wniosek Komisji zalecenia.>>
Generalnie UE nie posiada kompetencji w zakresie kształcenia ustawicznego. Może jedynie stymulować rozwój edukacji o wysokiej jakości poprzez zachęcanie do współpracy między państwami członkowskimi oraz, jeśli jest to niezbędne, poprzez wspieranie i uzupełnianie ich działalności (Art. 165 TFUE). Natomiast w zakresie kształcenia zawodowego jedynie urzeczywistnia politykę kształcenia zawodowego, która też tylko wspiera i uzupełnia działanie państw członkowskich (Art. 166 TFUE). Przepis ten stanowi normę kompetencyjną, która jednak ogranicza PE i Radę do ustanawiania, zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, szczególnych środków w celu **uzupełnienia** działań podejmowanych w państwach członkowskich. Dodatkowo, w celu osiągnięcia celów określonych w art. 166 TFUE, Rada może na wniosek KE wydawać zalecenia (por. jeszcze Art. 6 lit. c) TFUE). Wyłączono zatem możliwości wydawania środków harmonizujących dotyczących kształcenia zawodowego.
((1)) PRAWO DO KSZTAŁCENIA
1. Każdy ma prawo do nauki i dostępu do kształcenia zawodowego i ustawicznego. (...)>> Karta praw podstawowych Unii Europejskiej ([[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:12012P/TXT&from=PL Dz.U. C 326 z 26.10.2012, str. 391—407]]) stanowi w Art. 14 ust. 1, że każdy ma prawo do nauki oraz dostępu do kształcenia zawodowego i ustawicznego. Pod pojęciem kształcenia zawodowego i ustwicznego rozumiane jest przede wszystkim możliwość przekwalifikowania się (Jarass GrCh EU-Grundrechte-Charta Art. 14 nb. 7; Meyer/Bernsdorff, Charta der Grundrechte der Europäischen Union, Art. 14 nb. 15). Ze sformułowania tej regulacji wynika, że każdy ma prawo domagać się niedyskryminującego dostępu do szkół wyższych i kształcenia ustawicznego. Nie wynika jednak z tego przepisu obowiązek zapewnienia miejsc kształcenia ani bezpłatnych form kształcenia (Calliess/Ruffert/Kingreen EU-GRCharta Art. 14 nb. 5).
Generalnie UE nie posiada kompetencji w zakresie kształcenia ustawicznego. Może jedynie stymulować rozwój edukacji o wysokiej jakości poprzez zachęcanie do współpracy między państwami członkowskimi oraz, jeśli jest to niezbędne, poprzez wspieranie i uzupełnianie ich działalności (Art. 165 TFUE). Natomiast w zakresie kształcenia zawodowego jedynie urzeczywistnia politykę kształcenia zawodowego, która też tylko wspiera i uzupełnia działanie państw członkowskich (Art. 166 TFUE). Przepis ten stanowi normę kompetencyjną, która jednak ogranicza PE i Radę do ustanawiania, zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, szczególnych środków w celu **uzupełnienia** działań podejmowanych w państwach członkowskich. Dodatkowo, w celu osiągnięcia celów określonych w art. 166 TFUE, Rada może na wniosek KE wydawać zalecenia (por. jeszcze Art. 6 lit. c) TFUE). Wyłączono zatem możliwości wydawania środków harmonizujących dotyczących kształcenia zawodowego.
((1)) PRAWO DO KSZTAŁCENIA
1. Każdy ma prawo do nauki i dostępu do kształcenia zawodowego i ustawicznego. (...)>> Karta praw podstawowych Unii Europejskiej ([[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:12012P/TXT&from=PL Dz.U. C 326 z 26.10.2012, str. 391—407]]) stanowi w Art. 14 ust. 1, że każdy ma prawo do nauki oraz dostępu do kształcenia zawodowego i ustawicznego. Pod pojęciem kształcenia zawodowego i ustwicznego rozumiane jest przede wszystkim możliwość przekwalifikowania się (Jarass GrCh EU-Grundrechte-Charta Art. 14 nb. 7; Meyer/Bernsdorff, Charta der Grundrechte der Europäischen Union, Art. 14 nb. 15). Ze sformułowania tej regulacji wynika, że każdy ma prawo domagać się niedyskryminującego dostępu do szkół wyższych i kształcenia ustawicznego. Nie wynika jednak z tego przepisu obowiązek zapewnienia miejsc kształcenia ani bezpłatnych form kształcenia (Calliess/Ruffert/Kingreen EU-GRCharta Art. 14 nb. 5).
Usunięte:
4. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą i po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym i Komitetem Regionów, przyjmują środki przyczyniające się do osiągnięcia celów określonych w niniejszym artykule, z wyłączeniem jakiejkolwiek harmonizacji przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich. Rada przyjmuje także na wniosek Komisji zalecenia.>> UE nie posiada kompetencji w zakresie kształcenia ustawicznego. Może jedynie stymulowąć rozwój edukacji o wysokiej jakości poprzez zachęcanie do współpracy między Państwami Członkowskimi oraz, jeśli jest to niezbędne, poprzez wspieranie i uzupełnianie ich działalności (Art. 165 TFUE). Natomiast w zakresie kształcenia zawodowego jedynie urzeczywistnia politykę kształcenia zawodowego, która wspiera i uzupełnia działanie Państw Członkowskich (Art. 166 TFUE). Przepis ten stanowi normę kompetencyjną, która jednak ogranicza PE i Radę do ustanawiania, zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, szczególnych środków w celu **uzupełnienia** działań podejmowanych w państwach członkowskich. Dodatkowo, w celu osiągnięcia celów określonych w art. 166 TFUE, Rada może na wniosek KE wydawać zalecenia (por. jeszcze Art. 6 lit. c) TFUE). Wyłączono zatem możliwości wydawania środków harmonizujących dotyczących kształcenia zawodowego.
Dodane:
Punktem wyjścia do dyskusji jest kwestia pojęcia kształcenia ustawicznego. Tutaj spotykają się pojęcia z prawa unijnego oraz krajowego.
Dodane:
>> Zob. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1288/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiające „Erasmus+” : unijny program na rzecz kształcenia, szkolenia, młodzieży i sportu oraz uchylające decyzje nr 1719/2006/WE, 1720/2006/WE i 1298/2008/WE ([[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32013R1288&qid=1496741011444&from=PL Dz.U. L 347 z 20.12.2013, str. 50—73]])>> UE wspiera finansowo rozwój form podnoszenia kwalifikacji poprzez inicjatywy typu ERASMUS+ oraz - merytorycznie - poprzez elektroniczną platformę na potrzeby nauczania dorosłych w Europie [[http://ec.europa.eu/epale/pl/ EPALE]].
Usunięte:
Dodane:
1) konkluzje Rady z dnia 5 i 6 czerwca 2014 r. w sprawie integracji obywateli państw trzecich legalnie przebywających w Unii potwierdzają przyjęte w 2004 r. wspólne zasady podstawowe dotyczące polityki integracji imigrantów w UE, w tym również zasadę mówiącą, że „działania w dziedzinie kształcenia mają decydujące znaczenie dla przygotowania imigrantów, a zwłaszcza ich potomków, do udanego i bardziej aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym”.
Usunięte:
Dodane:
"W ramach współpracy między państwami członkowskimi w ramach kształcenia zawodowego powstał tzw. proces kopenhaski (ang. [[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/HTML/?uri=LEGISSUM:ef0018&from=en Copenhagen Process]]). Jego celem jest pogłębienie współpracy państw uczestniczących w zakresie kształcenia i szkolenia zawodowego, a przez to umożliwienie powstania Europejskiego Obszaru Kształcenia Ustawicznego (ang. European Area of Lifelong Learning)." (Anna Siwek-Ślusarek w: Kowalik-Bańczyk/Szwarc-Kuczer/Wróbel (red.), Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Komentarz, t. II. Art. 90-222 (2012), Art. 166 nr 166.5).
Usunięte:
Dodane:
1) 1) konkluzje Rady z dnia 5 i 6 czerwca 2014 r. w sprawie integracji obywateli państw trzecich legalnie przebywających w Unii potwierdzają przyjęte w 2004 r. wspólne zasady podstawowe dotyczące polityki integracji imigrantów w UE, w tym również zasadę mówiącą, że „działania w dziedzinie kształcenia mają decydujące znaczenie dla przygotowania imigrantów, a zwłaszcza ich potomków, do udanego i bardziej aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym”.
UE wspiera finansowo rozwój form podnoszenia kwalifikacji poprzez inicjatywy typu ERASMUS+ oraz - merytorycznie - poprzez elektroniczną platformę na potrzeby nauczania dorosłych w Europie [[http://ec.europa.eu/epale/pl/ EPALE]].
UE wspiera finansowo rozwój form podnoszenia kwalifikacji poprzez inicjatywy typu ERASMUS+ oraz - merytorycznie - poprzez elektroniczną platformę na potrzeby nauczania dorosłych w Europie [[http://ec.europa.eu/epale/pl/ EPALE]].
Usunięte:
Wspiera natomiast rozwój form podnoszenia kwalifikacji poprzez inicjatywy typu ERASMUS+ oraz elektroniczna platforma na potrzeby nauczania dorosłych w Europie [[http://ec.europa.eu/epale/pl/ EPALE]].
Dodane:
4. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą i po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym i Komitetem Regionów, przyjmują środki przyczyniające się do osiągnięcia celów określonych w niniejszym artykule, z wyłączeniem jakiejkolwiek harmonizacji przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich. Rada przyjmuje także na wniosek Komisji zalecenia.>> UE nie posiada kompetencji w zakresie kształcenia ustawicznego. Może jedynie stymulowąć rozwój edukacji o wysokiej jakości poprzez zachęcanie do współpracy między Państwami Członkowskimi oraz, jeśli jest to niezbędne, poprzez wspieranie i uzupełnianie ich działalności (Art. 165 TFUE). Natomiast w zakresie kształcenia zawodowego jedynie urzeczywistnia politykę kształcenia zawodowego, która wspiera i uzupełnia działanie Państw Członkowskich (Art. 166 TFUE). Przepis ten stanowi normę kompetencyjną, która jednak ogranicza PE i Radę do ustanawiania, zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, szczególnych środków w celu **uzupełnienia** działań podejmowanych w państwach członkowskich. Dodatkowo, w celu osiągnięcia celów określonych w art. 166 TFUE, Rada może na wniosek KE wydawać zalecenia (por. jeszcze Art. 6 lit. c) TFUE). Wyłączono zatem możliwości wydawania środków harmonizujących dotyczących kształcenia zawodowego.
((1)) WSPARCIE FINANSOWE I MERYTORYCZNE
((1)) PROCES KOPENHASKI
"W ramach współpracy między państwami członkowskimi w ramach kształcenia zawodowego powstał tzw. proces kopenhaski (ang. Copenhagen Process). Jego celem jest pogłębienie współpracy państw uczestniczących w zakresie kształcenia i szkolenia zawodowego, a przez to umożliwienie powstania Europejskiego Obszaru Kształcenia Ustawicznego (ang. European Area of Lifelong Learning)." (Anna Siwek-Ślusarek w: Kowalik-Bańczyk/Szwarc-Kuczer/Wróbel (red.), Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Komentarz, t. II. Art. 90-222 (2012), Art. 166 nr 166.5).
((1)) WSPARCIE FINANSOWE I MERYTORYCZNE
((1)) PROCES KOPENHASKI
"W ramach współpracy między państwami członkowskimi w ramach kształcenia zawodowego powstał tzw. proces kopenhaski (ang. Copenhagen Process). Jego celem jest pogłębienie współpracy państw uczestniczących w zakresie kształcenia i szkolenia zawodowego, a przez to umożliwienie powstania Europejskiego Obszaru Kształcenia Ustawicznego (ang. European Area of Lifelong Learning)." (Anna Siwek-Ślusarek w: Kowalik-Bańczyk/Szwarc-Kuczer/Wróbel (red.), Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Komentarz, t. II. Art. 90-222 (2012), Art. 166 nr 166.5).
Usunięte:
Dodane:
>> **Artykuł 14**
//**Prawo do nauki**//
1. Każdy ma prawo do nauki i dostępu do kształcenia zawodowego i ustawicznego. (...)>> Karta praw podstawowych Unii Europejskiej ([[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:12012P/TXT&from=PL Dz.U. C 326 z 26.10.2012, str. 391—407]]) stanowi w Art. 14 ust. 1, że każdy ma prawo do nauki oraz dostępu do kształcenia zawodowego i ustawicznego.
>> **Art. 165 TFUE**
1. Unia przyczynia się do rozwoju edukacji o wysokiej jakości, poprzez zachęcanie do współpracy między Państwami Członkowskimi oraz, jeśli jest to niezbędne, poprzez wspieranie i uzupełnianie ich działalności, w pełni szanując odpowiedzialność Państw Członkowskich za treść nauczania i organizację systemów edukacyjnych, jak również ich różnorodność kulturową i językową.
Unia przyczynia się do wspierania europejskich przedsięwzięć w zakresie sportu, uwzględniając jego szczególny charakter, jego struktury oparte na zasadzie dobrowolności oraz uwzględniając jego funkcję społeczną i edukacyjną.
2. Działanie Unii zmierza do:
– rozwoju wymiaru europejskiego w edukacji, zwłaszcza przez nauczanie i upowszechnianie języków Państw Członkowskich;
– sprzyjania mobilności studentów i nauczycieli, między innymi poprzez zachęcanie do akademickiego uznawania dyplomów i okresów studiów;
– promowania współpracy między instytucjami edukacyjnymi;
– rozwoju wymiany informacji i doświadczeń w kwestiach wspólnych dla systemów edukacyjnych Państw Członkowskich;
– sprzyjania rozwojowi wymiany młodzieży i wymiany instruktorów społeczno-oświatowych a także zachęcania młodzieży do uczestnictwa w demokratycznym życiu Europy;
– popieranie rozwoju kształcenia na odległość;
– rozwoju europejskiego wymiaru sportu, przez popieranie uczciwości i dostępności we współzawodnictwie sportowym oraz współpracy między podmiotami odpowiedzialnymi za sport, jak również przez ochronę integralności fizycznej i psychicznej sportowców, w szczególności tych najmłodszych.
3. Unia i Państwa Członkowskie sprzyjają współpracy z państwami trzecimi oraz z kompetentnymi organizacjami międzynarodowymi w dziedzinie edukacji i sportu, zwłaszcza z Radą Europy.
4. Aby przyczynić się do osiągnięcia celów określonych w niniejszym artykule:
– Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą i po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym i Komitetem Regionów, przyjmują środki zachęcające, z wyłączeniem jakiejkolwiek harmonizacji przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich,
– Rada przyjmuje zalecenia, na wniosek Komisji.
**Art. 166 TFUE**
1. Unia urzeczywistnia politykę kształcenia zawodowego, która wspiera i uzupełnia działanie Państw Członkowskich, w pełni szanując odpowiedzialność Państw Członkowskich za treść i organizację kształcenia zawodowego.
2. Działanie Unii zmierza do:
– ułatwienia przystosowania się do zmian w przemyśle, zwłaszcza przez kształcenie zawodowe i przekwalifikowanie;
– poprawy kształcenia zawodowego wstępnego i ustawicznego w celu ułatwienia integracji zawodowej i reintegracji z rynkiem pracy;
– ułatwienia dostępu do kształcenia zawodowego i sprzyjania mobilności instruktorów i kształcących się, a zwłaszcza młodzieży;
– pobudzania współpracy w dziedzinie kształcenia między instytucjami edukacyjnymi lub kształcenia zawodowego a przedsiębiorstwami;
– rozwoju wymiany informacji i doświadczeń w kwestiach wspólnych dla systemów kształcenia Państw Członkowskich.
3. Unia i Państwa Członkowskie sprzyjają współpracy z państwami trzecimi i kompetentnymi organizacjami międzynarodowymi w dziedzinie kształcenia zawodowego.
4. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą i po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym i Komitetem Regionów, przyjmują środki przyczyniające się do osiągnięcia celów określonych w niniejszym artykule, z wyłączeniem jakiejkolwiek harmonizacji przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich. Rada przyjmuje także na wniosek Komisji zalecenia.>> UE nie posiada kompetencji w zakresie kształcenia ustawicznego. Może jedynie stymulowąć rozwój edukacji o wysokiej jakości poprzez zachęcanie do współpracy między Państwami Członkowskimi oraz, jeśli jest to niezbędne, poprzez wspieranie i uzupełnianie ich działalności (Art. 165 TFUE). Natomiast w zakresie kształcenia zawodowego jedynie urzeczywistnia politykę kształcenia zawodowego, która wspiera i uzupełnia działanie Państw Członkowskich (Art. 166 TFUE).
//**Prawo do nauki**//
1. Każdy ma prawo do nauki i dostępu do kształcenia zawodowego i ustawicznego. (...)>> Karta praw podstawowych Unii Europejskiej ([[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:12012P/TXT&from=PL Dz.U. C 326 z 26.10.2012, str. 391—407]]) stanowi w Art. 14 ust. 1, że każdy ma prawo do nauki oraz dostępu do kształcenia zawodowego i ustawicznego.
>> **Art. 165 TFUE**
1. Unia przyczynia się do rozwoju edukacji o wysokiej jakości, poprzez zachęcanie do współpracy między Państwami Członkowskimi oraz, jeśli jest to niezbędne, poprzez wspieranie i uzupełnianie ich działalności, w pełni szanując odpowiedzialność Państw Członkowskich za treść nauczania i organizację systemów edukacyjnych, jak również ich różnorodność kulturową i językową.
Unia przyczynia się do wspierania europejskich przedsięwzięć w zakresie sportu, uwzględniając jego szczególny charakter, jego struktury oparte na zasadzie dobrowolności oraz uwzględniając jego funkcję społeczną i edukacyjną.
2. Działanie Unii zmierza do:
– rozwoju wymiaru europejskiego w edukacji, zwłaszcza przez nauczanie i upowszechnianie języków Państw Członkowskich;
– sprzyjania mobilności studentów i nauczycieli, między innymi poprzez zachęcanie do akademickiego uznawania dyplomów i okresów studiów;
– promowania współpracy między instytucjami edukacyjnymi;
– rozwoju wymiany informacji i doświadczeń w kwestiach wspólnych dla systemów edukacyjnych Państw Członkowskich;
– sprzyjania rozwojowi wymiany młodzieży i wymiany instruktorów społeczno-oświatowych a także zachęcania młodzieży do uczestnictwa w demokratycznym życiu Europy;
– popieranie rozwoju kształcenia na odległość;
– rozwoju europejskiego wymiaru sportu, przez popieranie uczciwości i dostępności we współzawodnictwie sportowym oraz współpracy między podmiotami odpowiedzialnymi za sport, jak również przez ochronę integralności fizycznej i psychicznej sportowców, w szczególności tych najmłodszych.
3. Unia i Państwa Członkowskie sprzyjają współpracy z państwami trzecimi oraz z kompetentnymi organizacjami międzynarodowymi w dziedzinie edukacji i sportu, zwłaszcza z Radą Europy.
4. Aby przyczynić się do osiągnięcia celów określonych w niniejszym artykule:
– Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą i po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym i Komitetem Regionów, przyjmują środki zachęcające, z wyłączeniem jakiejkolwiek harmonizacji przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich,
– Rada przyjmuje zalecenia, na wniosek Komisji.
**Art. 166 TFUE**
1. Unia urzeczywistnia politykę kształcenia zawodowego, która wspiera i uzupełnia działanie Państw Członkowskich, w pełni szanując odpowiedzialność Państw Członkowskich za treść i organizację kształcenia zawodowego.
2. Działanie Unii zmierza do:
– ułatwienia przystosowania się do zmian w przemyśle, zwłaszcza przez kształcenie zawodowe i przekwalifikowanie;
– poprawy kształcenia zawodowego wstępnego i ustawicznego w celu ułatwienia integracji zawodowej i reintegracji z rynkiem pracy;
– ułatwienia dostępu do kształcenia zawodowego i sprzyjania mobilności instruktorów i kształcących się, a zwłaszcza młodzieży;
– pobudzania współpracy w dziedzinie kształcenia między instytucjami edukacyjnymi lub kształcenia zawodowego a przedsiębiorstwami;
– rozwoju wymiany informacji i doświadczeń w kwestiach wspólnych dla systemów kształcenia Państw Członkowskich.
3. Unia i Państwa Członkowskie sprzyjają współpracy z państwami trzecimi i kompetentnymi organizacjami międzynarodowymi w dziedzinie kształcenia zawodowego.
4. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą i po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym i Komitetem Regionów, przyjmują środki przyczyniające się do osiągnięcia celów określonych w niniejszym artykule, z wyłączeniem jakiejkolwiek harmonizacji przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich. Rada przyjmuje także na wniosek Komisji zalecenia.>> UE nie posiada kompetencji w zakresie kształcenia ustawicznego. Może jedynie stymulowąć rozwój edukacji o wysokiej jakości poprzez zachęcanie do współpracy między Państwami Członkowskimi oraz, jeśli jest to niezbędne, poprzez wspieranie i uzupełnianie ich działalności (Art. 165 TFUE). Natomiast w zakresie kształcenia zawodowego jedynie urzeczywistnia politykę kształcenia zawodowego, która wspiera i uzupełnia działanie Państw Członkowskich (Art. 166 TFUE).
Usunięte:
Karta praw podstawowych Unii Europejskiej ([[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:12012P/TXT&from=PL Dz.U. C 326 z 26.10.2012, str. 391—407]]) stanowi w Art. 14 ust. 1, że każdy ma prawo do nauki oraz dostępu do kształcenia zawodowego i ustawicznego.
Dodane:
Karta praw podstawowych Unii Europejskiej ([[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:12012P/TXT&from=PL Dz.U. C 326 z 26.10.2012, str. 391—407]]) stanowi w Art. 14 ust. 1, że każdy ma prawo do nauki oraz dostępu do kształcenia zawodowego i ustawicznego.
Usunięte:
Dodane:
1) zalecenie Rady z dnia 19 grudnia 2016 r. w sprawie ścieżek poprawy umiejętności: nowe możliwości dla dorosłych ([[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32016H1224(01)&from=PL Dz.U. C 484 z 24.12.2016, str. 1—6]]).
1) konkluzje Rady z dnia 5 i 6 czerwca 2014 r. w sprawie integracji obywateli państw trzecich legalnie przebywających w Unii potwierdzają przyjęte w 2004 r. wspólne zasady podstawowe dotyczące polityki integracji imigrantów w UE, w tym również zasadę mówiącą, że „działania w dziedzinie kształcenia mają decydujące znaczenie dla przygotowania imigrantów, a zwłaszcza ich potomków, do udanego i bardziej aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym”.
1) konkluzje Rady z dnia 5 i 6 czerwca 2014 r. w sprawie integracji obywateli państw trzecich legalnie przebywających w Unii potwierdzają przyjęte w 2004 r. wspólne zasady podstawowe dotyczące polityki integracji imigrantów w UE, w tym również zasadę mówiącą, że „działania w dziedzinie kształcenia mają decydujące znaczenie dla przygotowania imigrantów, a zwłaszcza ich potomków, do udanego i bardziej aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym”.
Usunięte:
Dodane:
== [[FormyKsztalceniaUstawicznegoWPolsce formy kształcenia ustawicznego]] w Polsce w porównaniu z niemiecką [[Volkshochschule Volkshochschule]] ==
Niniejsze opracowanie ma na celu prezentację instytucji niemieckiej **[[Volkshochschule Volkshochschule]]** i porównanie jej z polskimi **[[FormyKsztalceniaUstawicznegoWPolsce formami kształcenia ustawicznego]]**. W ten sposób chcielibyśmy udzielić odpowiedzi na pytanie, czy warto jest implementować formułę niemieckich uniwersytetów ludowych do Polski czy jednak istniejące już instytucje kształcenia ustawicznego są wystarczające do osiągnięcia celu, jakim jest umożliwienie podnoszenia kwalifikacji przez całe życie.
UE nie posiada kompetencji w zakresie kształcenia ustawicznego. Może jedynie stymulowąć rozwój edukacji o wysokiej jakości poprzez zachęcanie do współpracy między Państwami Członkowskimi oraz, jeśli jest to niezbędne, poprzez wspieranie i uzupełnianie ich działalności (Art. 165 TFUE). Natomiast w zakresie kształcenia zawodowego jedynie urzeczywistnia politykę kształcenia zawodowego, która wspiera i uzupełnia działanie Państw Członkowskich (Art. 166 TFUE).
Wspiera natomiast rozwój form podnoszenia kwalifikacji poprzez inicjatywy typu ERASMUS+ oraz elektroniczna platforma na potrzeby nauczania dorosłych w Europie [[http://ec.europa.eu/epale/pl/ EPALE]].
Dotychczasowy dorobek UE w tym zakresie prezentuje się następująco:
1) zalecenie 2006/962/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczenia się przez całe życie ([[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32006H0962&from=PL Dz.U. L 394 z 30.12.2006, s. 10]]) - określa ramy odniesienia wspierające państwa członkowskie w zapewnianiu, aby młodzi ludzie przed ukończeniem kształcenia i szkolenia rozwinęli kompetencje kluczowe, które będą im służyć w dorosłym życiu oraz w dalszym uczeniu się i życiu zawodowym. Wspiera się w nich również państwa członkowskie w zapewnianiu, aby osoby dorosłe mogły rozwijać i aktualizować swoje kompetencje kluczowe przez całe życie.
1) zalecenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie ustanowienia europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie ([[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32008H0506(01)&from=PL Dz.U. C 111 z 6.5.2008, s. 1]]) - określa wspólne ramy odniesienia przewidujące osiem poziomów, wyrażonych w formie efektów uczenia się, które można osiągnąć podążając różnymi ścieżkami uczenia się formalnego, pozaformalnego i nieformalnego.
1) zalecenie Komisji 2008/867/WE z dnia 3 października 2008 r. w sprawie aktywnej integracji osób wykluczonych z rynku pracy ([[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32008H0867&from=PL Dz.U. L 307 z 18.11.2008, s. 11]]) - wzywa państwa członkowskie do upowszechniania i udoskonalania inwestycji w kapitał ludzki poprzez integracyjną politykę kształcenia i szkoleń, w tym efektywne strategie uczenia się przez całe życie, oraz do dostosowywania systemów kształcenia i szkoleń w odpowiedzi na nowe wymagania w zakresie kompetencji oraz potrzeby w zakresie umiejętności cyfrowych.
1) rezolucja Rady z dnia 21 listopada 2008 r. w sprawie lepszego uwzględniania poradnictwa przez całe życie w strategiach uczenia się przez całe życie ([[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:42008X1213(02)&from=PL Dz.U. C 319 z 13.12.2008, s. 4]]) - zachęca państwa członkowskie do stosowania czterech zasad przewodnich, mając na celu wspieranie obywateli w sytuacjach przejściowych dotyczących życiowej kariery: sprzyjanie zdobywaniu przez całe życie umiejętności kierowania swoją karierą; ułatwianie wszystkim obywatelom dostępu do usług poradnictwa; stworzenie systemu zapewniania jakości usług poradnictwa; zachęcanie do koordynacji i współpracy różnych podmiotów na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym.
1) wspólne sprawozdanie Rady i Komisji z wdrażania strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia (ET 2020) uznaje za priorytetowe działania w dziedzinie uczenia się dorosłych, między innymi zwiększenie oferty nauki czytania i pisania, umiejętności rozumowania matematycznego i umiejętności cyfrowych oraz zapewnienie wystarczających możliwości drugiej szansy prowadzących do uzyskania kwalifikacji, uznanych w europejskich ramach kwalifikacji, przez osoby nieposiadające kwalifikacji na poziomie 4 EQF. W tym wspólnym sprawozdaniu ujęto również rezultaty średnioterminowe w zakresie kształcenia i szkolenia zawodowego, włączając poprawę dostępu do kwalifikacji dla wszystkich dzięki bardziej elastycznym i drożnym systemom kształcenia i szkolenia zawodowego, w szczególności dzięki ofercie skutecznych i zintegrowanych usług w zakresie poradnictwa oraz udostępnianiu walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego.
1) zalecenie Rady z dnia 20 grudnia 2012 r. w sprawie walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego ([[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32012H1222(01)&from=PL Dz.U. C 398 z 22.12.2012, s. 1]]) - zachęca państwa członkowskie, aby do 2018 r. ustanowiły krajowe rozwiązania w zakresie walidacji (identyfikacji, dokumentacji, oceny i certyfikacji) uczenia się pozaformalnego i nieformalnego. Obejmuje to możliwość poddania się osób bezrobotnych lub osób, którym zagraża bezrobocie, „audytowi umiejętności” w celu określenia ich wiedzy, umiejętności i kompetencji.
1) zalecenie Rady z dnia 22 kwietnia 2013 r. w sprawie ustanowienia gwarancji dla młodzieży - postuluje, aby młodzi ludzie w wieku do 25 lat, w ciągu czterech miesięcy od uzyskania statusu osoby bezrobotnej lub zakończenia kształcenia formalnego, otrzymali dobrej jakości ofertę zatrudnienia, kształcenia ustawicznego, przygotowania zawodowego lub praktyk zawodowych. Zachęca się w nim państwa członkowskie do zaoferowania młodzieży wcześnie kończącej naukę i młodzieży o niskich kwalifikacjach ścieżek powrotu do kształcenia i szkolenia lub programów edukacji drugiej szansy, które zapewniałyby środowisko edukacyjne dostosowane do ich specyficznych potrzeb i umożliwiały im uzyskanie niezdobytych wcześniej kwalifikacji.
1) zalecenie Rady z dnia 15 lutego 2016 r. w sprawie integracji osób długotrwale bezrobotnych na rynku pracy ([[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/AUTO/?uri=uriserv:OJ.C_.2016.067.01.0001.01.POL&toc=OJ:C:2016:067:TOC Dz.U. C 67 z 20.2.2016, s. 1]]) - postuluje, aby najpóźniej po 18 miesiącach bezrobocia osobom długotrwale bezrobotnym zaproponowano dogłębną indywidualną ocenę i usługi doradcze oraz zawarcie umowy w sprawie integracji na rynku pracy obejmującej indywidualną ofertę, a także wskazano im punkt kompleksowej obsługi.
1) konkluzje Rady z dnia 5 i 6 czerwca 2014 r. w sprawie integracji obywateli państw trzecich legalnie przebywających w Unii () potwierdzają przyjęte w 2004 r. wspólne zasady podstawowe dotyczące polityki integracji imigrantów w UE, w tym również zasadę mówiącą, że „działania w dziedzinie kształcenia mają decydujące znaczenie dla przygotowania imigrantów, a zwłaszcza ich potomków, do udanego i bardziej aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym”.
Karta praw podstawowych Unii Europejskiej stanowi, że każdy ma prawo do nauki oraz dostępu do kształcenia zawodowego i ustawicznego.
Niniejsze opracowanie ma na celu prezentację instytucji niemieckiej **[[Volkshochschule Volkshochschule]]** i porównanie jej z polskimi **[[FormyKsztalceniaUstawicznegoWPolsce formami kształcenia ustawicznego]]**. W ten sposób chcielibyśmy udzielić odpowiedzi na pytanie, czy warto jest implementować formułę niemieckich uniwersytetów ludowych do Polski czy jednak istniejące już instytucje kształcenia ustawicznego są wystarczające do osiągnięcia celu, jakim jest umożliwienie podnoszenia kwalifikacji przez całe życie.
UE nie posiada kompetencji w zakresie kształcenia ustawicznego. Może jedynie stymulowąć rozwój edukacji o wysokiej jakości poprzez zachęcanie do współpracy między Państwami Członkowskimi oraz, jeśli jest to niezbędne, poprzez wspieranie i uzupełnianie ich działalności (Art. 165 TFUE). Natomiast w zakresie kształcenia zawodowego jedynie urzeczywistnia politykę kształcenia zawodowego, która wspiera i uzupełnia działanie Państw Członkowskich (Art. 166 TFUE).
Wspiera natomiast rozwój form podnoszenia kwalifikacji poprzez inicjatywy typu ERASMUS+ oraz elektroniczna platforma na potrzeby nauczania dorosłych w Europie [[http://ec.europa.eu/epale/pl/ EPALE]].
Dotychczasowy dorobek UE w tym zakresie prezentuje się następująco:
1) zalecenie 2006/962/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczenia się przez całe życie ([[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32006H0962&from=PL Dz.U. L 394 z 30.12.2006, s. 10]]) - określa ramy odniesienia wspierające państwa członkowskie w zapewnianiu, aby młodzi ludzie przed ukończeniem kształcenia i szkolenia rozwinęli kompetencje kluczowe, które będą im służyć w dorosłym życiu oraz w dalszym uczeniu się i życiu zawodowym. Wspiera się w nich również państwa członkowskie w zapewnianiu, aby osoby dorosłe mogły rozwijać i aktualizować swoje kompetencje kluczowe przez całe życie.
1) zalecenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie ustanowienia europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie ([[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32008H0506(01)&from=PL Dz.U. C 111 z 6.5.2008, s. 1]]) - określa wspólne ramy odniesienia przewidujące osiem poziomów, wyrażonych w formie efektów uczenia się, które można osiągnąć podążając różnymi ścieżkami uczenia się formalnego, pozaformalnego i nieformalnego.
1) zalecenie Komisji 2008/867/WE z dnia 3 października 2008 r. w sprawie aktywnej integracji osób wykluczonych z rynku pracy ([[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32008H0867&from=PL Dz.U. L 307 z 18.11.2008, s. 11]]) - wzywa państwa członkowskie do upowszechniania i udoskonalania inwestycji w kapitał ludzki poprzez integracyjną politykę kształcenia i szkoleń, w tym efektywne strategie uczenia się przez całe życie, oraz do dostosowywania systemów kształcenia i szkoleń w odpowiedzi na nowe wymagania w zakresie kompetencji oraz potrzeby w zakresie umiejętności cyfrowych.
1) rezolucja Rady z dnia 21 listopada 2008 r. w sprawie lepszego uwzględniania poradnictwa przez całe życie w strategiach uczenia się przez całe życie ([[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:42008X1213(02)&from=PL Dz.U. C 319 z 13.12.2008, s. 4]]) - zachęca państwa członkowskie do stosowania czterech zasad przewodnich, mając na celu wspieranie obywateli w sytuacjach przejściowych dotyczących życiowej kariery: sprzyjanie zdobywaniu przez całe życie umiejętności kierowania swoją karierą; ułatwianie wszystkim obywatelom dostępu do usług poradnictwa; stworzenie systemu zapewniania jakości usług poradnictwa; zachęcanie do koordynacji i współpracy różnych podmiotów na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym.
1) wspólne sprawozdanie Rady i Komisji z wdrażania strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia (ET 2020) uznaje za priorytetowe działania w dziedzinie uczenia się dorosłych, między innymi zwiększenie oferty nauki czytania i pisania, umiejętności rozumowania matematycznego i umiejętności cyfrowych oraz zapewnienie wystarczających możliwości drugiej szansy prowadzących do uzyskania kwalifikacji, uznanych w europejskich ramach kwalifikacji, przez osoby nieposiadające kwalifikacji na poziomie 4 EQF. W tym wspólnym sprawozdaniu ujęto również rezultaty średnioterminowe w zakresie kształcenia i szkolenia zawodowego, włączając poprawę dostępu do kwalifikacji dla wszystkich dzięki bardziej elastycznym i drożnym systemom kształcenia i szkolenia zawodowego, w szczególności dzięki ofercie skutecznych i zintegrowanych usług w zakresie poradnictwa oraz udostępnianiu walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego.
1) zalecenie Rady z dnia 20 grudnia 2012 r. w sprawie walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego ([[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32012H1222(01)&from=PL Dz.U. C 398 z 22.12.2012, s. 1]]) - zachęca państwa członkowskie, aby do 2018 r. ustanowiły krajowe rozwiązania w zakresie walidacji (identyfikacji, dokumentacji, oceny i certyfikacji) uczenia się pozaformalnego i nieformalnego. Obejmuje to możliwość poddania się osób bezrobotnych lub osób, którym zagraża bezrobocie, „audytowi umiejętności” w celu określenia ich wiedzy, umiejętności i kompetencji.
1) zalecenie Rady z dnia 22 kwietnia 2013 r. w sprawie ustanowienia gwarancji dla młodzieży - postuluje, aby młodzi ludzie w wieku do 25 lat, w ciągu czterech miesięcy od uzyskania statusu osoby bezrobotnej lub zakończenia kształcenia formalnego, otrzymali dobrej jakości ofertę zatrudnienia, kształcenia ustawicznego, przygotowania zawodowego lub praktyk zawodowych. Zachęca się w nim państwa członkowskie do zaoferowania młodzieży wcześnie kończącej naukę i młodzieży o niskich kwalifikacjach ścieżek powrotu do kształcenia i szkolenia lub programów edukacji drugiej szansy, które zapewniałyby środowisko edukacyjne dostosowane do ich specyficznych potrzeb i umożliwiały im uzyskanie niezdobytych wcześniej kwalifikacji.
1) zalecenie Rady z dnia 15 lutego 2016 r. w sprawie integracji osób długotrwale bezrobotnych na rynku pracy ([[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/AUTO/?uri=uriserv:OJ.C_.2016.067.01.0001.01.POL&toc=OJ:C:2016:067:TOC Dz.U. C 67 z 20.2.2016, s. 1]]) - postuluje, aby najpóźniej po 18 miesiącach bezrobocia osobom długotrwale bezrobotnym zaproponowano dogłębną indywidualną ocenę i usługi doradcze oraz zawarcie umowy w sprawie integracji na rynku pracy obejmującej indywidualną ofertę, a także wskazano im punkt kompleksowej obsługi.
1) konkluzje Rady z dnia 5 i 6 czerwca 2014 r. w sprawie integracji obywateli państw trzecich legalnie przebywających w Unii () potwierdzają przyjęte w 2004 r. wspólne zasady podstawowe dotyczące polityki integracji imigrantów w UE, w tym również zasadę mówiącą, że „działania w dziedzinie kształcenia mają decydujące znaczenie dla przygotowania imigrantów, a zwłaszcza ich potomków, do udanego i bardziej aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym”.
Karta praw podstawowych Unii Europejskiej stanowi, że każdy ma prawo do nauki oraz dostępu do kształcenia zawodowego i ustawicznego.
Usunięte:
Niniejsze opracowanie ma na celu prezentację instytucji niemieckiej **[[Volkshochschule Volkshochschule]]** i porównanie jej z polskimi **[[FormyKsztalceniaUstawicznegoWPolsce formami kształcenia ustawicznego]]**. W ten sposób chcielibyśmy udzielić odpowiedzi na pytanie, czy warto jest implementować formułę niemieckich uniwersytetów ludowych do Polski czy jednak istniejące już instytucje kształcenia ustawicznego są wystarczające do osiągnięcia celu, jakim jest stałe podnoszenie kwalifikacji przez całe życie.
UE nie posiada kompetencji w zakresie kształcenia ustawicznego. Wspiera natomiast rozwój form podnoszenia kwalifikacji poprzez inicjatywy typu ERASMUS+ oraz platformę [[http://ec.europa.eu/epale/pl/ EPALE]].
Ponadto UE zachęca do rozwoju form kształcenia dorosłych (zob. [[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?qid=1495459356229&uri=CELEX:52016DC0383 WNIOSEK: ZALECENIE RADY w sprawie europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie i uchylające zalecenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie ustanowienia europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie]].
[[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?qid=1495459356229&uri=CELEX:32016H1224(01) ZALECENIE RADY z dnia 19 grudnia 2016 r. w sprawie ścieżek poprawy umiejętności: nowe możliwości dla dorosłych]]
Wspiera także zasady oceny systemów formalnych i nieformalnych ((Zalecenie Rady z dnia 20 grudnia 2012 г. w sprawie walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego ([[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32012H1222(01)&from=PL Dz.U. C 398 z 22.12.2012, str. 1—5]])).
Dodane:
((1)) WSTĘP
Niniejsze opracowanie ma na celu prezentację instytucji niemieckiej **[[Volkshochschule Volkshochschule]]** i porównanie jej z polskimi **[[FormyKsztalceniaUstawicznegoWPolsce formami kształcenia ustawicznego]]**. W ten sposób chcielibyśmy udzielić odpowiedzi na pytanie, czy warto jest implementować formułę niemieckich uniwersytetów ludowych do Polski czy jednak istniejące już instytucje kształcenia ustawicznego są wystarczające do osiągnięcia celu, jakim jest stałe podnoszenie kwalifikacji przez całe życie.
((1)) PŁASZCZYZNA UE
UE nie posiada kompetencji w zakresie kształcenia ustawicznego. Wspiera natomiast rozwój form podnoszenia kwalifikacji poprzez inicjatywy typu ERASMUS+ oraz platformę [[http://ec.europa.eu/epale/pl/ EPALE]].
Ponadto UE zachęca do rozwoju form kształcenia dorosłych (zob. [[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?qid=1495459356229&uri=CELEX:52016DC0383 WNIOSEK: ZALECENIE RADY w sprawie europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie i uchylające zalecenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie ustanowienia europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie]].
Wspiera także zasady oceny systemów formalnych i nieformalnych ((Zalecenie Rady z dnia 20 grudnia 2012 г. w sprawie walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego ([[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32012H1222(01)&from=PL Dz.U. C 398 z 22.12.2012, str. 1—5]])).
Niniejsze opracowanie ma na celu prezentację instytucji niemieckiej **[[Volkshochschule Volkshochschule]]** i porównanie jej z polskimi **[[FormyKsztalceniaUstawicznegoWPolsce formami kształcenia ustawicznego]]**. W ten sposób chcielibyśmy udzielić odpowiedzi na pytanie, czy warto jest implementować formułę niemieckich uniwersytetów ludowych do Polski czy jednak istniejące już instytucje kształcenia ustawicznego są wystarczające do osiągnięcia celu, jakim jest stałe podnoszenie kwalifikacji przez całe życie.
((1)) PŁASZCZYZNA UE
UE nie posiada kompetencji w zakresie kształcenia ustawicznego. Wspiera natomiast rozwój form podnoszenia kwalifikacji poprzez inicjatywy typu ERASMUS+ oraz platformę [[http://ec.europa.eu/epale/pl/ EPALE]].
Ponadto UE zachęca do rozwoju form kształcenia dorosłych (zob. [[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?qid=1495459356229&uri=CELEX:52016DC0383 WNIOSEK: ZALECENIE RADY w sprawie europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie i uchylające zalecenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie ustanowienia europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie]].
Wspiera także zasady oceny systemów formalnych i nieformalnych ((Zalecenie Rady z dnia 20 grudnia 2012 г. w sprawie walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego ([[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32012H1222(01)&from=PL Dz.U. C 398 z 22.12.2012, str. 1—5]])).
Usunięte:
RAMY UE - Dz.U. C 398 z 22.12.2012, s. 1.
((1)) UE
Wsparcie: ERASMUS+ i [[http://ec.europa.eu/epale/pl/ EPALE]]
Dokumenty:
[[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?qid=1495459356229&uri=CELEX:52016DC0383 WNIOSEK: ZALECENIE RADY w sprawie europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie i uchylające zalecenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie ustanowienia europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie]]
Dodane:
== polskie [[FormyKsztalceniaUstawicznegoWPolsce formy kształcenia ustawicznego]] w porównaniu z niemiecką [[Volkshochschule Volkshochschule]] ==
Usunięte:
Dodane:
==polskie [[FormyKsztalceniaUstawicznegoWPolsce formy kształcenia ustawicznego]] w porównaniu z niemiecką [[Volkshochschule Volkshochschule]] ==
Usunięte:
((1)) POJĘCIE
W Polsce funkcjonują pojęcia "uniwersytetów ludowych" (dalej: UL) i "uniwersytetów powszechnych" (dalej: UP). Obydwie formy kształcenia to tzw. nieszkolne formy oświaty.
Definicje zawiera ZARZĄDZENIE Nr 49 PREZESA GŁÓWNEGO URZĘDU STATYSTYCZNEGO z dnia 7 września 1990 r. w sprawie zasad metodycznych statystyki oświaty i wychowania (Dz. Urz. GUS z dnia 10 września 1990 r.). Będą one podstawą dla dalszych analiz.
((2)) Uniwersytet ludowy (UL)
Uniwersytet ludowy jest to placówka oświatowa przeznaczona przede wszystkim dla młodzieży wiejskiej. Zadaniem uniwersytetu ludowego jest przygotowanie młodzieży do aktywnego udziału w pracy społeczno-politycznej, gospodarczej, oświatowej i kulturalnej w środowisku wiejskim. Programy nauczania obejmują wybrane zagadnienia dotyczące pracy kulturalno-oświatowej, spółdzielczości oraz ogólnohumanistycznej w środowisku wiejskim.
Na realizację programu przeznacza się 5-7 miesięcy.
((2)) Uniwersytet powszechny (UP)
Uniwersytet powszechny jest placówką oświatową, w której młodzież i osoby dorosłe mają możliwość zdobywania lub pogłębiania wiedzy oraz zaspokajania zainteresowań w zakresie wybranych zagadnień społeczno-politycznych, gospodarczych, kulturalnych bądź też innych dziedzin nauk, np. medycyny, higieny, rolnictwa, prawa, pedagogiki, psychologii. W ramach działalności uniwersytetu mogą być prowadzone zajęcia praktyczne, np. nauka kroju i szycia, gotowania, uprawy i pielęgnacji roślin, języków obcych itp.
Uniwersytet powszechny jest placówką o stałej siedzibie i stałym zespole uczestników. Realizacja programu nauki trwa rok.
((2)) Centra kształcenia zawodowego i ustawicznego (CKZiU)
Obecnie utworzenie CKZiU reguluje {{pu przepis="art. 62a USystOświaty"}}. Od 1.9.2017 podstawą prawną będzie ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe ([[http://dziennikustaw.gov.pl/DU/2017/59/1 Dz.U. 2017, poz. 59]]). Szczegóły reguluje art. 93 Prawa oświatowego. Centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego prowadzi kwalifikacyjne kursy zawodowe, a także podejmuje działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej.
Od września 2017 wracają do powiatów CKU z ofertą formalną i nieformalną. W Polsce będzie zorientowane to podobnie jak w Niemczech ([[http://www.edukator.ore.edu.pl/dualny-system-ksztalcenia/ system dualny]]).
W CKZiU prowadzi się "kwalifikacyjne kursy zawodowe, a także podejmuje działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej" (art. 93 ust. 3 Prawa oświatowego). Celem tego jest "podniesienie rangi kształcenia praktycznego dzięki pełniejszej współpracy z pracodawcami i organizacjami pracodawców oraz usprawnienie organizacji i realizacji kształcenia praktycznego w szkołach zawodowych funkcjonujących na poziomie lokalnym" (uzasadnienie do projektu ustawy - Prawo oświatowe).
((1)) PODSTAWA PRAWNA DLA UTWORZENIA UL i UP
((2)) Uniwersytet ludowy
Działalność UL nie została uregulowana w sposób bezpośredni. UL są - wg przyjętej powyżej definicji - organizacyjną formą pozaszkolnego kształcenia młodzieży i dorosłych, głównie w środowisku wiejskim. Funkcjonalnie rzecz biorąc UL są więc formą kształcenia ustawicznego.
((3)) Podmiot prowadzący
Utworzenie UL należy w obecnym stanie prawnym opierać o zasady dotyczące szkół dla dorosłych względnie placówek kształcenia ustawicznego. Szkoła dla dorosłych i placówka kształcenia ustawicznego może być zakładana i prowadzona przez jednostkę samorządu terytorialnego, inną osobę prawną lub osobę fizyczną ({{pu przepis="art. 5 ust. 2 USystOświaty"}}). Jednostki samorządu terytorialnego mogą przy tym zakładać i prowadzić jedynie szkoły i placówki publiczne
Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania może natomiast zakładać i prowadzić publiczne placówki kształcenia ustawicznego o zasięgu ogólnokrajowym.
Organ prowadzący szkoły dla dorosłych, szkoły prowadzące kształcenie zawodowe lub placówki, o których mowa w {{pu przepis="art. 2 pkt 3a USystOświaty"}}, może je połączyć w zespół, zwany "centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego" ({{pu przepis="art. 62 USystOświaty"}}).
{{pu przepis="Art. 7 ust. 1 pkt 8 USamorzGm"}} - edukacja publiczna - na ile pasują tutaj UL i UP? Odesłanie do ustawy o systemie oświaty.
((3)) Kształcenie
Zob. art. 44r - {{pu przepis="art. 44za USystOświaty"}}
((2)) Centrum kształcenia ustawicznego (do września 2017)
>>Kształcenie ustawiczne: kształcenie w szkołach dla dorosłych, a także uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych przez osoby, które spełniły obowiązek szkolny ({{pu przepis="art. 3 pkt 17 USystOświaty"}})>>
CKU są publicznymi placówkami kształcenia ustawicznego (por. § 23 [[http://dziennikustaw.gov.pl/DU/2014/622/1 rozp. 2014 poz. 622]]). Centrum kształcenia ustawicznego może współpracować z innymi podmiotami prowadzącymi kształcenie ustawiczne w kraju i za granicą (§ 25 [[http://dziennikustaw.gov.pl/DU/2014/622/1 rozp. 2014 poz. 622]]).
CKU może prowadzić kształcenie ustawiczne w formach pozaszkolnych wymienionych w § 3 pkt 1-3 i 5 [[http://dziennikustaw.gov.pl/DU/2014/622/1 rozp. 2014 poz. 622]] oraz w szkołach dla dorosłych, jeżeli takie szkoły wchodzą w skład centrum (§ 24 [[http://dziennikustaw.gov.pl/DU/2014/622/1 rozp. 2014 poz. 622]]).
Celem utworzenia CKUiZ jest konsolidacja edukacji zawodowej i ustawicznej w centrach kształcenia zawodowego i ustawicznego w wyniku połączenia ze sobą szkół prowadzących kształcenie zawodowe, placówek kształcenia ustawicznego, placówek kształcenia praktycznego lub ośrodków dokształcania i doskonalenia zawodowego oraz szkół dla dorosłych (Pilich, Komentarz do art.62(a) ustawy o systemie oświaty, 2015, LEX). Co najmniej jedna szkoła prowadząca kształcenie zawodowe musi być elementem CKUiZ.
Podstawą prawna tworzenia CKZiU jest {{pu przepis="art. 62a ust. 1 USystOświaty"}}. Utworzenie centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego, zwanego dalej CKZiU, następuje w trybie {{pu przepis="art. 58 USystOświaty"}}.
"Publiczne CKZiU zakłada się na podstawie aktu założycielskiego. Organ (w tym także osoba fizyczna lub osoba prawna inna niż jednostka samorządu terytorialnego), zakładający CKZiU, podpisuje akt założycielski oraz nadaje pierwszy statut, który przesyła się właściwemu kuratorowi oświaty oraz innym organom właściwym do sprawowania nadzoru pedagogicznego. W akcie założycielskim należy określić w szczególności skład CKZiU, z uwzględnieniem {{pu przepis="art. 62a ust. 2 USystOświaty"}} oraz art. 13 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. W statucie nowo utworzonego CKZiU należy określić m.in. jego cele, zadania i organizację, z uwzględnieniem, w szczególności, regulacji zawartych w art. 62a ust. 3 i 4 USystOświaty, w myśl których CKZiU obowiązane jest prowadzić kwalifikacyjne kursy zawodowe, podejmować działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej, a także współpracować z pracodawcami i organizacjami pracodawców."([[http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=0988EB9E Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej na interpelację nr 2172 w sprawie zamiaru utworzenia z dniem 1 września 2012 r. centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego]]; por. także [[http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=5152C21A Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej na interpelację nr 16476]]). >>Zob także inne żródła: [[http://www.znp.edu.pl/media/files/10260946f8520078629011668838a583.pdf ZNP]]>>
((2)) Centra kształcenia zawodowego i ustawicznego (po 1.9.2017)
Definicja kształcenia ustawicznego się nie zmieni (zob. po 1.9.2017 - art. 4 pkt 30 Prawa oświatowego: "kształcenie w szkołach dla dorosłych, a także uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych przez osoby, które spełniły obowiązek szkolny").
CKZiU jest formą konsolidacji szkół. Natomiast to szkoły i placówki wymienione w określonych przepisach będą prowadzić kształcenie ustawiczne, także w formach pozaszkolnych (art. 117 Prawa oświatowego), oraz praktyczną naukę zawodu (art. 120 Prawa oświatowego).
Dodane:
Wsparcie: ERASMUS+ i [[http://ec.europa.eu/epale/pl/ EPALE]]
Dokumenty:
[[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?qid=1495459356229&uri=CELEX:32016H1224(01) ZALECENIE RADY z dnia 19 grudnia 2016 r. w sprawie ścieżek poprawy umiejętności: nowe możliwości dla dorosłych]]
[[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?qid=1495459356229&uri=CELEX:52016DC0383 WNIOSEK: ZALECENIE RADY w sprawie europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie i uchylające zalecenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie ustanowienia europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie]]
Dokumenty:
[[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?qid=1495459356229&uri=CELEX:32016H1224(01) ZALECENIE RADY z dnia 19 grudnia 2016 r. w sprawie ścieżek poprawy umiejętności: nowe możliwości dla dorosłych]]
[[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?qid=1495459356229&uri=CELEX:52016DC0383 WNIOSEK: ZALECENIE RADY w sprawie europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie i uchylające zalecenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie ustanowienia europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie]]
Usunięte:
ERASMUS+ i [[http://ec.europa.eu/epale/pl/ EPALE]]>>
Dodane:
W CKZiU prowadzi się "kwalifikacyjne kursy zawodowe, a także podejmuje działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej" (art. 93 ust. 3 Prawa oświatowego). Celem tego jest "podniesienie rangi kształcenia praktycznego dzięki pełniejszej współpracy z pracodawcami i organizacjami pracodawców oraz usprawnienie organizacji i realizacji kształcenia praktycznego w szkołach zawodowych funkcjonujących na poziomie lokalnym" (uzasadnienie do projektu ustawy - Prawo oświatowe).
Dodane:
==model polskiego uniwersytetu ludowego w porównaniu z niemiecką [[Volkshochschule Volkshochschule]] ==
CKU są publicznymi placówkami kształcenia ustawicznego (por. § 23 [[http://dziennikustaw.gov.pl/DU/2014/622/1 rozp. 2014 poz. 622]]). Centrum kształcenia ustawicznego może współpracować z innymi podmiotami prowadzącymi kształcenie ustawiczne w kraju i za granicą (§ 25 [[http://dziennikustaw.gov.pl/DU/2014/622/1 rozp. 2014 poz. 622]]).
CKU może prowadzić kształcenie ustawiczne w formach pozaszkolnych wymienionych w § 3 pkt 1-3 i 5 [[http://dziennikustaw.gov.pl/DU/2014/622/1 rozp. 2014 poz. 622]] oraz w szkołach dla dorosłych, jeżeli takie szkoły wchodzą w skład centrum (§ 24 [[http://dziennikustaw.gov.pl/DU/2014/622/1 rozp. 2014 poz. 622]]).
((2)) Centra kształcenia zawodowego i ustawicznego (po 1.9.2017)
CKU są publicznymi placówkami kształcenia ustawicznego (por. § 23 [[http://dziennikustaw.gov.pl/DU/2014/622/1 rozp. 2014 poz. 622]]). Centrum kształcenia ustawicznego może współpracować z innymi podmiotami prowadzącymi kształcenie ustawiczne w kraju i za granicą (§ 25 [[http://dziennikustaw.gov.pl/DU/2014/622/1 rozp. 2014 poz. 622]]).
CKU może prowadzić kształcenie ustawiczne w formach pozaszkolnych wymienionych w § 3 pkt 1-3 i 5 [[http://dziennikustaw.gov.pl/DU/2014/622/1 rozp. 2014 poz. 622]] oraz w szkołach dla dorosłych, jeżeli takie szkoły wchodzą w skład centrum (§ 24 [[http://dziennikustaw.gov.pl/DU/2014/622/1 rozp. 2014 poz. 622]]).
((2)) Centra kształcenia zawodowego i ustawicznego (po 1.9.2017)
Usunięte:
CKU są publicznymi placówkami kształcenia ustawicznego (por. § 23 [[rozp. 2014 poz. 622]]). Centrum kształcenia ustawicznego może współpracować z innymi podmiotami prowadzącymi kształcenie ustawiczne w kraju i za granicą (§ 25 rozp.).
CKU może prowadzić kształcenie ustawiczne w formach pozaszkolnych wymienionych w § 3 pkt 1-3 i 5 oraz w szkołach dla dorosłych, jeżeli takie szkoły wchodzą w skład centrum (§ 24 rozp.).
((2)) Centra kształcenia zawodowego i ustawicznego (od 1.9.2017)
((1)) Niemcy (Brandenburgia)
>>Zob. także [[http://www.mbjs.brandenburg.de/sixcms/detail.php/5lbm1.c.60281.de informacje Ministerium für Bildung, Jugend und Sport (MBJS)]]>> W niniejszych rozważaniach zostanie przedstawiony model VHS na przykładzie [[http://www.vhs-frankfurt-oder.de/ Volkshochschule we Frankfurcie nad Odrą]]. Wobec tego główne znaczenie będą miały przepisy obowiązujące w Brandenburgii.
((2)) VHS - definicja instytucji
>>VHS ist eine gemeinnützige Einrichtung zur Erwachsenen- und Weiterbildung ([[https://de.wikipedia.org/wiki/Volkshochschule Wikipedia]]). >> Volkshochschulen to instytucje użyteczności publicznej służące kształceniu ustawicznemu i dorosłych. Wbrew nazwie (uniwersytet ludowy) nie są szkołami wyższymi ani uniwersytetami. W znacznej części bazują na tzw. "uczeniu się (kształceniu) nieformalnym", tzn. kształceniu/uczeniu się nieintencjonalnym, nieustrukturyzowanym i nie prowadzącym do uzyskania dyplomów. Z reguły kształcenie tego typu nie ma charakteru celowego, aczkolwiek często jakiś cel jest realizowany "przy okazji". Uczenie się odbywa w kręgach rodzinnych (międzygeneracyjne), czasie wolnym (hobby i zainteresowania), w pracy (od kolegów i koleżanek, nabieranie nowych umiejętności na podstawie wykonywanych czynności) i w ogóle w życiu codziennym (Komisja Europejska, [[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/DE/TXT/PDF/?uri=CELEX:52001DC0678&qid=1495458418734&from=PL MITTEILUNG DER KOMMISSION. Einen europäischen Raum des lebenslangen Lernens schaffen]], s. 33).
((2)) Obszary działalności VHS oraz UL i CKZiU
VHS realizuje przede wszystkim zadania związane z kształceniem ustawicznym (Weiterbildung). Pojęcie "Weiterbildung" obejmuje: "alle Aktivitäten, die der Vertiefung, Erweiterung oder Aktualisierung von Wissen, Fähigkeiten und Fertigkeiten (sogenannten Kompetenzen) von Menschen dienen, die eine erste Bildungsphase abgeschlossen haben und in der Regel erwerbstätig waren oder in der Familie gearbeitet haben" [[https://de.wikipedia.org/wiki/Erwachsenen-_und_Weiterbildung WIKIPEDIA]]
Podobny zakres działalności mają CKZiU, gdzie prowadzi się "kwalifikacyjne kursy zawodowe, a także podejmuje działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej" (art. 93 ust. 3 Prawa oświatowego). Celem tego jest "podniesienie rangi kształcenia praktycznego dzięki pełniejszej współpracy z pracodawcami i organizacjami pracodawców oraz usprawnienie organizacji i realizacji kształcenia praktycznego w szkołach zawodowych funkcjonujących na poziomie lokalnym" (uzasadnienie do projektu ustawy - Prawo oświatowe).
((2)) Podstawa prawna funkcjonowania VHS w Brandenburgii
Ramy prawne dla funkcjonowania VHS determinują zarówno przepisy federalne jak i krajów związkowych.
((3)) Przepisy federalne
Na mocy [[http://www.gesetze-im-internet.de/gg/art_70.html Art. 70 GG]] w zw. z [[http://www.gesetze-im-internet.de/gg/art_74.html Art. 74 ust. 1 pkt 11 i 12 GG]] (niemieckiej Konstytucji) władzę ustawodawczą sprawują co do zasady kraje związkowe, chyba że kompetencja należy wyraźnie do federacji. Federacja jest właściwa w sprawach: außerschulische berufliche Bildung und Weiterbildung, Hochschulzulassung und Hochschulabschlüsse. Właściwym urzędem jest tutaj Bundesministerium für Bildung und Forschung (BMBF).
Do źródeł prawa federalnego zaliczyć należy następujące ustawy:
- federalna ustawa o kształceniu zawodowym ([[http://www.gesetze-im-internet.de/bbig_2005/index.html Berufsbildungsgesetz]]);
- federalna ustawa o promocji kształcenia ([[https://www.gesetze-im-internet.de/baf_g/ Bundesausbildungsförderungsgesetz]]);
- federalna ustawa ramowa o szkołach wyższych ([[https://www.gesetze-im-internet.de/hrg/ Hochschulrahmengesetz]]);
- federalna ustawa o kształceniu na odległość ([[http://www.gesetze-im-internet.de/fernusg/ Fernunterrichtsschutzgesetz]]).
Powyższe przepisy determinują w ogólny sposób ramy formalne kształcenia ustawicznego. Natomiast, co zostanie wykazane poniżej, merytorycznie kompetencja należy do krajów związkowych.
Oprócz ram formalnoprawnych prawo związkowe konstytuuje także uprawnienia (na zasadzie praw podmiotowych), z których wywodzi się prawo do uzyskania kształcenia na dalszych etapach (Art. 12 GG). Na razie uprawnienia te nie będą badane. Więcej o tym [[http://www.die-bonn.de/doks/nagel0701.pdf Nagel2007]]
((3)) Przepisy kraju związkowego na przykładzie Brandenburgii
Natomiast ustalenie form kształcenia oraz samo finansowanie kształcenia ustawicznego należy już do krajów związkowych.
**(1) Konstytucja Brandenburgii**
W tym kraju związkowym kształcenie ustawiczne zostało podniesione do rangi regulacji konstytucyjnej (zob. [[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212792#33 Art. 33 Verfassung des Landes Brandenburg]]). Zobowiązano tam kraj związkowy, gminy oraz ich związki do wspierania kształcenia ustawicznego. Koresponduje to z prawem podstawowym do kształcenia, wynikającym z [[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212792#29 Art. 29 Verfassung des Landes Brandenburg]]. Wybór formy kształcenia pozostawiono samorządom.
Z Art. 33 nie da się natomiast wyprowadzić prawa podmiotowego odnoszącego się do kształcenia ([[https://beck-online.beck.de/?vpath=bibdata/komm_pdk/PdK-Br-A3Br/BbgVerf/cont/PdK-Br-A3Br.BbgVerf.a33.erlaeuterung.gl1.gl1.htm Hasso Lieber/Steffen Johann Iwers/Martina Ernst, Praxis der Kommunalverwaltung, A 3 Br, Beck-online]]; [[https://books.google.de/books?id=5cnMDQAAQBAJ Beckmann, Rechtsgrundlagen der beruflichen Weiterbildung von Arbeitnehmern]], 2012, s. 185). Niemniej jednak można się spierać co do charakteru roszczenia wynikającego z Art. 48 ust. 2 zd. 2 [[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212792#48 Konstytucji Brandenburgii]]. Aktualnie jednak uważa się, że przepis Art. 33 ust. 1 ma charakter wyznaczający (w sposób wiążący) cel dla kraju związkowego (inaczej niż tylko niezobowiązujące sentencje programowe) (por. Beckmann, Rechtsgrundlagen der beruflichen Weiterbildung von Arbeitnehmern, 2012, s. 185). Podmiotem zobowiązanym jest w tym wypadku wyłącznie ustawodawca krajowy (ale już nie pracodawcy).
W tym samym przepisie gwarantuje się także prawo do tworzenia instytucji kształcenia ustawicznego każdemu podmiotowi.
Każdy ma także prawo do uzyskania zwolnienia z pracy w celu korzystania z oferty kształcenia ustawicznego w wymiarze do 10 dni w ciągu dwóch lat. Szczegóły reguluje w tym wypadku ustawa krajowe (w Brandenburgii - Weiterbildungsgesetz = BbgWBG). To uprawnienie ma status prawa podstawowego. Szczegółowy zakres uprawnienia wynika z §§ 14 - 26 BbgWBG. Brandenburska Konstytucja jest jedyną w Niemczech ustanawiającą takie uprawnienie dla pracowników (pracowników fizycznych, umysłowych i uczniów zawodów), którzy mają swoje miejsce pracy w Brandenburgii.
**(2) Ustawa o kształceniu ustawicznym**
Kraje związkowe, w tym Brandenburgia, skorzystały z uprawnienia ustawodawczego w zakresie ogólnych regulacji o kształceniu ustawicznym w odpowiednich ustawach (Weiterbildungsgesetz). W Brandenburgii jest to [[http://bravors.brandenburg.de/gesetze/bbgwbg Brandenburgisches Weiterbildungsgesetz - BbgWBG]].
>>Weiterbildung w BbgWBG: "alle Formen der Fortsetzung, Wiederaufnahme oder Ergänzung organisierten Lernens außerhalb der Bildungsgänge der allgemeinbildenden Schulen und der berufsbildenden Schulen">> Ustawa definiuje kształcenie ustawiczne (Weiterbildung) jako "wszelkie formy kontynuacji, podjęcia na nowo i uzupełnienia zorganizowanego uczenia się poza kierunkami kształcenia w w szkołach ogólnokształcących i zawodowych" (§ 1 ust. 1 zd. 2 BbgWBG). Nie obejmuje natomiast kształcenia w szkołach wyższych i kształcenia zawodowego, w tym kształcenia grup zawodowych oraz odnoszące się do rynku pracy (programy urzędów pracy podnoszące kwalifikacje na rynku pracy (np. kursy komputerowe, językowe itp.). Kształcenie ustawiczne obejmuje: kierunki służące zdobyciu dyplomów ukończenia etapu kształcenia oraz m.in. kształcenie ogólne, zawodowe, kulturalne i polityczne (§ 2 ust. 3 BbgWBG).
**(3) Rozporządzenie do ustawy o kształceniu ustawicznym**
Oprócz ustawy kolejnym aktem jest Verordnung zur Grundversorgung und Förderung nach dem Brandenburgischen Weiterbildungsgesetz ([[https://bravors.brandenburg.de/verordnungen/wbv Weiterbildungsverordnung – WBV]]) z 9 grudnia 2015 r. oraz Verordnung über die Anerkennung von Weiterbildungsveranstaltungen zur Bildungsfreistellung nach dem Brandenburgischen Weiterbildungsgesetz ([[http://bravors.brandenburg.de/verordnungen/bfv Bildungsfreistellungsverordnung - BFV]] z 21. stycznia 2005 r.
Pierwsze rozporządzenie (WBV) określa zasady, na mocy których realizowana jest oferta minimalna w zakresie kształcenia ustawicznego. Podstawową zasadą jest różnorodność podmiotów prowadzących instytucje kształcenia (Trägervielfalt, § 2 WBV).
((2)) Zadania krajów związkowych i samorządu terytorialnego
Kraj związkowy wspiera kształcenie poprzez jego finansowanie (§ 4 ust. 1 BbgWBG w zw. z § 27 BbgWBG).
Natomiast samorządy powiatowe (powiaty i miasta na prawach powiatów) zapewniają tzw. ofertę podstawową (Grundversorgung = [[http://www.mbjs.brandenburg.de/cms/detail.php/5lbm1.c.60407.de Mindestangebot an Weiterbildungsmöglichkeiten bzw. Weiterbildungsveranstaltungen]]), mając na uwadze zasadę, że instytucje kształcenia ustawicznego mogą być prowadzone przez podmioty publiczne i prywatne. Wygenerowanie oferty podstawowej stanowi zadanie własne powiatów i ma charakter zadania obowiązkowego, a więc JST musza je zrealizować. Powiaty angażują do realizacji tego zadania instytucje kształcenia ustawicznego w rozumieniu § 3 ust. 2 BbgWBG (§ 4 ust. 1 zd. 2 BbgWBG), przy zachowaniu zasady wielości i różnorodności podmiotów prowadzących placówki kształcenia. W kosztach zapewnienia oferty minimalnej partycypuje kraj związkowy (szczegóły określa stosowne zarządzenie (dyrektywa) - [[http://bravors.brandenburg.de/verwaltungsvorschriften/rlgrvwbg2017 RL Grundversorgung - RLGrv-WBG]]). Na tej podstawie i po uzyskaniu stosownych informacji od powiatów i akredytowanych instytucji kształcenia (o warunkach akredytacji niepublicznych jednostek - § 7 BbgWBG) kraj związkowy wypłaca odpowiednią kwotę dotacji (Zuwendung) powiatom lub bezpośrednio instytucjom kształcenia.
((2)) Formy prawne kształcenia ustawicznego w ogólności
Kształcenie ustawiczne zapewniają instytucje publiczne i niepubliczne. Mogą one być instytucjami należącymi do podmiotów publicznych lub prywatnych albo same być osobami prawnymi prawa publicznego lub prywatnego (§ 3 ust. 2 BbgWBG). Ich zadaniem jest planowa i ciągła działalność w sferze kształcenia ustawicznego. Akredytacja, która jest prowadzona na podstawie § 7 BbgWBG i nast., uprawnia instytucje do realizacji oferty minimalnej i otrzymywania z tego tytułu wsparcia finansowego od kraju związkowego.
((2)) Volkshochschule jako szczególna forma kształcenia ustawicznego
>>Linki: [[http://vhs-brb.de/home/ Landesverband VHS]]>> Volkshochschule jest zbiorczym określeniem dla **samorządowych** jednostek kształcenia ustawicznego działających na zasadzie niekomercyjnej (użyteczności publicznej). Podmiotem prowadzącym VHS jest co do zasady powiat albo miasto na prawach powiatu (instytucja samorządowe). Są to więc szkoły o charakterze publicznym (podmiotem prowadzącym są podmioty publiczne; praktycznie każdy powiat ma swoją VHS).
((2)) Status prawny i struktura VHS
Zgodnie z ogólnymi przepisami (§ 3 BbgWBG) instytucje kształcenia ustawicznego mogą stanowić część podmiotu publicznego lub prywatnego albo też posiadać własną osobowość prawną (prawa publicznego lub prywatnego). Wybór formy należy do podmiotu prowadzącego (powiat/miasto na prawach powiatu albo podmiot prywatny). Dla VHS FFO wybrano formę zakładu w samorządowym zakładzie budżetowym ("Teilbetrieb im Eigenbetrieb"). Możliwe jest także zastosowanie innych form organizacyjnych administracji publicznej, jak Regiebetrieb (jednostka budżetowa) czy GmbH (sp. z o.o.).
>>Eigenbetrieb ([[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212922#93 § 93 BbgKVerf]]) = ~ samorządowy zakład budżetowy ({{pu przepis="art. 15 UFinansePubl"}})>> Dla formy 'Eigenbetrieb' (zakład budżetowy) charakterystyczne jest wyposażenie w odrębny majątek. Zakład budżetowy w Niemczech jest samodzielny tylko pod względem organizacyjnym ale nie prawnym. Zakłady pobierają opłaty i finansują z nich swoje wydatki. Nie wyklucza to dofinansowania przez samorząd, do którego należą.
((2)) Finansowanie
Środki finansowe pochodzą z funduszy publicznych oraz z opłat uczestników.
((3)) Fundusze publiczne
W pierwszym zakresie kraj związkowy jest zobowiązany do wspierania kształcenia poprzez jego finansowanie (art. 4 ust. 1 BbgWBG). Zasady finansowego wsparcia określa bliżej § 27 BbgWBG.
Klucz finansowania przez kraj związkowy wynosi w Brandenburgii 2.400 godzin na każde 40.000 mieszkańców ([[https://bravors.brandenburg.de/verordnungen/wbv#5 § 5 Weiterbildungsverordnung]]).
((3)) Opłaty uczestników
Samorządowe zakłady budżetowe (Eigenbetriebe) mogą pobierać opłaty, które służą sfinansowaniu wydatków zakładu (inaczej niż przy Regiebetriebe). Relacje między zakładami budżetowymi a osobami zewnętrznymi (np. uczestnikami kształcenia) mogą mieć charakter publicznoprawny (wówczas pobiera się Gebühren) albo prywatnoprawny (wówczas pobiera się Entgelt).
>>Przykładowy [[http://www.vhs-frankfurt-oder.de/fileadmin/user_upload/Dokumente/EO_VHS.pdf regulamin opłat VHS FFO]].>> Opłaty za kursy ponosi się na zasadach opisanych w regulaminie wydawanym na podstawie § 29 Abs. 2 Nr. 14 Landkreisordnung des Landes Brandenburg albo § 28 Abs. 2 Nr. 9 der Kommunalverfassung des Landes Brandenburg.
((2)) Inne formy kształcenia (Anerkannte Einrichtungen der Weiterbildung in freier Trägerschaft)
Oprócz VHS, których podmiotem prowadzącym są samorządy, funkcjonuje także wiele podmiotów prowadzonych przez prywatne jednostki. W BBG ich listę zamieszcza MBJS na [[http://service.brandenburg.de/lis/detail.php?id=110631 swoich stronach]]. Zob też [[http://bildungsserver.berlin-brandenburg.de/ Bildungsserver Berlin-Brandenburg]]
((1)) Treści
((2)) Oferta minimalna - Grundversorgung
Powiaty są zobowiązane do zapewnienia oferty minimalnej, która obejmuje kształcenie ogólne, zawodowe, kulturalne i polityczne, wspierane finansowo przez kraj związkowy (§ 1 WBV).
((2)) Oferty VHS w zakresie kształcenia
Weiterbildung ma miejsce po zakończeniu pierwszej fazy kształcenia. Ta pierwsza faza kończy się z reguły z rozpoczęciem pełnego życia zawodowego.
Stosownie do treści można wyróżnić następujące obszary kształcenia:
((3)) Allgemeine Weiterbildung - kształcenie ogólne
>>"Formung und Entwicklung der allen Menschen gemeinsamen Personalität in ihrer geistigen und damit vor allem ethischen und ästhetischen Dimension." [[http://www.bagiv.de/pdf/Erwachsenenbildung.pdf BAGIV]]>>
((3)) Berufliche Weiterbildung - kształcenie zawodowe
>>"Jeder Bildungsvorgang, der eine vorhandene berufliche Vorbildung vertieft oder erweitert." [[http://www.bagiv.de/pdf/Erwachsenenbildung.pdf BAGIV]]>>
Obejmuje: **Die berufliche Fortbildung** (soll es ermöglichen, die berufliche Handlungsfähigkeit zu erhalten und anzupassen oder zu erweitern und beruflich aufzusteigen) oraz **die berufliche Umschulung** (soll zu einer anderen beruflichen Tätigkeit befähigen) - definicje wg [[http://www.gesetze-im-internet.de/bbig_2005/__1.html § 1 BBiG]].
((3)) Politische Weiterbildung
>>"Bildung mit dem Ziel, systematische Kenntnisse über das demokratische System zu vermitteln und Kompetenzen für demokratisches Handeln zu stärken, um die Bürger zu mündigen Staatsbürgern zu erziehen.">>
((3)) Pozostałe
Ponadto VHS oferuje zajęcia dotyczące zdrowia, rodziny, językowe, kultury, kompetencji bazowych (czytanie, pisanie, liczenie), możliwości ukończenia szkół (w tym uzyskania matury).
Dodane:
VHS realizuje przede wszystkim zadania związane z kształceniem ustawicznym (Weiterbildung). Pojęcie "Weiterbildung" obejmuje: "alle Aktivitäten, die der Vertiefung, Erweiterung oder Aktualisierung von Wissen, Fähigkeiten und Fertigkeiten (sogenannten Kompetenzen) von Menschen dienen, die eine erste Bildungsphase abgeschlossen haben und in der Regel erwerbstätig waren oder in der Familie gearbeitet haben" [[https://de.wikipedia.org/wiki/Erwachsenen-_und_Weiterbildung WIKIPEDIA]]
Podobny zakres działalności mają CKZiU, gdzie prowadzi się "kwalifikacyjne kursy zawodowe, a także podejmuje działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej" (art. 93 ust. 3 Prawa oświatowego). Celem tego jest "podniesienie rangi kształcenia praktycznego dzięki pełniejszej współpracy z pracodawcami i organizacjami pracodawców oraz usprawnienie organizacji i realizacji kształcenia praktycznego w szkołach zawodowych funkcjonujących na poziomie lokalnym" (uzasadnienie do projektu ustawy - Prawo oświatowe).
Weiterbildung ma miejsce po zakończeniu pierwszej fazy kształcenia. Ta pierwsza faza kończy się z reguły z rozpoczęciem pełnego życia zawodowego.
Stosownie do treści można wyróżnić następujące obszary kształcenia:
((3)) Allgemeine Weiterbildung - kształcenie ogólne
>>"Formung und Entwicklung der allen Menschen gemeinsamen Personalität in ihrer geistigen und damit vor allem ethischen und ästhetischen Dimension." [[http://www.bagiv.de/pdf/Erwachsenenbildung.pdf BAGIV]]>>
((3)) Berufliche Weiterbildung - kształcenie zawodowe
>>"Jeder Bildungsvorgang, der eine vorhandene berufliche Vorbildung vertieft oder erweitert." [[http://www.bagiv.de/pdf/Erwachsenenbildung.pdf BAGIV]]>>
Obejmuje: **Die berufliche Fortbildung** (soll es ermöglichen, die berufliche Handlungsfähigkeit zu erhalten und anzupassen oder zu erweitern und beruflich aufzusteigen) oraz **die berufliche Umschulung** (soll zu einer anderen beruflichen Tätigkeit befähigen) - definicje wg [[http://www.gesetze-im-internet.de/bbig_2005/__1.html § 1 BBiG]].
((3)) Politische Weiterbildung
>>"Bildung mit dem Ziel, systematische Kenntnisse über das demokratische System zu vermitteln und Kompetenzen für demokratisches Handeln zu stärken, um die Bürger zu mündigen Staatsbürgern zu erziehen.">>
((3)) Pozostałe
Ponadto VHS oferuje zajęcia dotyczące zdrowia, rodziny, językowe, kultury, kompetencji bazowych (czytanie, pisanie, liczenie), możliwości ukończenia szkół (w tym uzyskania matury).
Podobny zakres działalności mają CKZiU, gdzie prowadzi się "kwalifikacyjne kursy zawodowe, a także podejmuje działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej" (art. 93 ust. 3 Prawa oświatowego). Celem tego jest "podniesienie rangi kształcenia praktycznego dzięki pełniejszej współpracy z pracodawcami i organizacjami pracodawców oraz usprawnienie organizacji i realizacji kształcenia praktycznego w szkołach zawodowych funkcjonujących na poziomie lokalnym" (uzasadnienie do projektu ustawy - Prawo oświatowe).
Weiterbildung ma miejsce po zakończeniu pierwszej fazy kształcenia. Ta pierwsza faza kończy się z reguły z rozpoczęciem pełnego życia zawodowego.
Stosownie do treści można wyróżnić następujące obszary kształcenia:
((3)) Allgemeine Weiterbildung - kształcenie ogólne
>>"Formung und Entwicklung der allen Menschen gemeinsamen Personalität in ihrer geistigen und damit vor allem ethischen und ästhetischen Dimension." [[http://www.bagiv.de/pdf/Erwachsenenbildung.pdf BAGIV]]>>
((3)) Berufliche Weiterbildung - kształcenie zawodowe
>>"Jeder Bildungsvorgang, der eine vorhandene berufliche Vorbildung vertieft oder erweitert." [[http://www.bagiv.de/pdf/Erwachsenenbildung.pdf BAGIV]]>>
Obejmuje: **Die berufliche Fortbildung** (soll es ermöglichen, die berufliche Handlungsfähigkeit zu erhalten und anzupassen oder zu erweitern und beruflich aufzusteigen) oraz **die berufliche Umschulung** (soll zu einer anderen beruflichen Tätigkeit befähigen) - definicje wg [[http://www.gesetze-im-internet.de/bbig_2005/__1.html § 1 BBiG]].
((3)) Politische Weiterbildung
>>"Bildung mit dem Ziel, systematische Kenntnisse über das demokratische System zu vermitteln und Kompetenzen für demokratisches Handeln zu stärken, um die Bürger zu mündigen Staatsbürgern zu erziehen.">>
((3)) Pozostałe
Ponadto VHS oferuje zajęcia dotyczące zdrowia, rodziny, językowe, kultury, kompetencji bazowych (czytanie, pisanie, liczenie), możliwości ukończenia szkół (w tym uzyskania matury).
Usunięte:
|| VHS realizuje przede wszystkim zadania związane z kształceniem ustawicznym (Weiterbildung). Pojęcie "Weiterbildung" obejmuje: "alle Aktivitäten, die der Vertiefung, Erweiterung oder Aktualisierung von Wissen, Fähigkeiten und Fertigkeiten (sogenannten Kompetenzen) von Menschen dienen, die eine erste Bildungsphase abgeschlossen haben und in der Regel erwerbstätig waren oder in der Familie gearbeitet haben" [[https://de.wikipedia.org/wiki/Erwachsenen-_und_Weiterbildung WIKIPEDIA]] || Podobny zakres działalności mają CKZiU, gdzie prowadzi się "kwalifikacyjne kursy zawodowe, a także podejmuje działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej" (art. 93 ust. 3 Prawa oświatowego). Celem tego jest "podniesienie rangi kształcenia praktycznego dzięki pełniejszej współpracy z pracodawcami i organizacjami pracodawców oraz usprawnienie organizacji i realizacji kształcenia praktycznego w szkołach zawodowych funkcjonujących na poziomie lokalnym" (uzasadnienie do projektu ustawy - Prawo oświatowe). ||
Dodane:
>>VHS ist eine gemeinnützige Einrichtung zur Erwachsenen- und Weiterbildung ([[https://de.wikipedia.org/wiki/Volkshochschule Wikipedia]]). >> Volkshochschulen to instytucje użyteczności publicznej służące kształceniu ustawicznemu i dorosłych. Wbrew nazwie (uniwersytet ludowy) nie są szkołami wyższymi ani uniwersytetami. W znacznej części bazują na tzw. "uczeniu się (kształceniu) nieformalnym", tzn. kształceniu/uczeniu się nieintencjonalnym, nieustrukturyzowanym i nie prowadzącym do uzyskania dyplomów. Z reguły kształcenie tego typu nie ma charakteru celowego, aczkolwiek często jakiś cel jest realizowany "przy okazji". Uczenie się odbywa w kręgach rodzinnych (międzygeneracyjne), czasie wolnym (hobby i zainteresowania), w pracy (od kolegów i koleżanek, nabieranie nowych umiejętności na podstawie wykonywanych czynności) i w ogóle w życiu codziennym (Komisja Europejska, [[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/DE/TXT/PDF/?uri=CELEX:52001DC0678&qid=1495458418734&from=PL MITTEILUNG DER KOMMISSION. Einen europäischen Raum des lebenslangen Lernens schaffen]], s. 33).
|| Volkshoschschule || CKZiU ||
|| VHS realizuje przede wszystkim zadania związane z kształceniem ustawicznym (Weiterbildung). Pojęcie "Weiterbildung" obejmuje: "alle Aktivitäten, die der Vertiefung, Erweiterung oder Aktualisierung von Wissen, Fähigkeiten und Fertigkeiten (sogenannten Kompetenzen) von Menschen dienen, die eine erste Bildungsphase abgeschlossen haben und in der Regel erwerbstätig waren oder in der Familie gearbeitet haben" [[https://de.wikipedia.org/wiki/Erwachsenen-_und_Weiterbildung WIKIPEDIA]] || Podobny zakres działalności mają CKZiU, gdzie prowadzi się "kwalifikacyjne kursy zawodowe, a także podejmuje działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej" (art. 93 ust. 3 Prawa oświatowego). Celem tego jest "podniesienie rangi kształcenia praktycznego dzięki pełniejszej współpracy z pracodawcami i organizacjami pracodawców oraz usprawnienie organizacji i realizacji kształcenia praktycznego w szkołach zawodowych funkcjonujących na poziomie lokalnym" (uzasadnienie do projektu ustawy - Prawo oświatowe). ||
|| Volkshoschschule || CKZiU ||
|| VHS realizuje przede wszystkim zadania związane z kształceniem ustawicznym (Weiterbildung). Pojęcie "Weiterbildung" obejmuje: "alle Aktivitäten, die der Vertiefung, Erweiterung oder Aktualisierung von Wissen, Fähigkeiten und Fertigkeiten (sogenannten Kompetenzen) von Menschen dienen, die eine erste Bildungsphase abgeschlossen haben und in der Regel erwerbstätig waren oder in der Familie gearbeitet haben" [[https://de.wikipedia.org/wiki/Erwachsenen-_und_Weiterbildung WIKIPEDIA]] || Podobny zakres działalności mają CKZiU, gdzie prowadzi się "kwalifikacyjne kursy zawodowe, a także podejmuje działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej" (art. 93 ust. 3 Prawa oświatowego). Celem tego jest "podniesienie rangi kształcenia praktycznego dzięki pełniejszej współpracy z pracodawcami i organizacjami pracodawców oraz usprawnienie organizacji i realizacji kształcenia praktycznego w szkołach zawodowych funkcjonujących na poziomie lokalnym" (uzasadnienie do projektu ustawy - Prawo oświatowe). ||
Usunięte:
Na pierwszy rzut oka obszary działalności dydaktycznej niemieckich VHS i polskich CKZiU nie są tożsame. VHS realizuje przede wszystkim zadania związane z kształceniem ustawicznym (Weiterbildung). Pojęcie "Weiterbildung" obejmuje: "alle Aktivitäten, die der Vertiefung, Erweiterung oder Aktualisierung von Wissen, Fähigkeiten und Fertigkeiten (sogenannten Kompetenzen) von Menschen dienen, die eine erste Bildungsphase abgeschlossen haben und in der Regel erwerbstätig waren oder in der Familie gearbeitet haben" [[https://de.wikipedia.org/wiki/Erwachsenen-_und_Weiterbildung WIKIPEDIA]]
Podobny zakres działalności mają CKZiU, gdzie prowadzi się "kwalifikacyjne kursy zawodowe, a także podejmuje działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej" (art. 93 ust. 3 Prawa oświatowego). Celem tego jest "podniesienie rangi kształcenia praktycznego dzięki pełniejszej współpracy z pracodawcami i organizacjami pracodawców oraz usprawnienie organizacji i realizacji kształcenia praktycznego w szkołach zawodowych funkcjonujących na poziomie lokalnym" (uzasadnienie do projektu ustawy - Prawo oświatowe).
Dodane:
((1)) OGÓLNE UWAGI
RAMY UE - Dz.U. C 398 z 22.12.2012, s. 1.
((2)) VHS - definicja instytucji
>>VHS ist eine gemeinnützige Einrichtung zur Erwachsenen- und Weiterbildung ([[https://de.wikipedia.org/wiki/Volkshochschule Wikipedia]]). >> Volkshochschulen to instytucje użyteczności publicznej służące kształceniu ustawicznemu i dorosłych. Wbrew nazwie (uniwersytet ludowy) nie są szkołami wyższymi ani uniwersytetami. W znacznej części bazuje na tzw. "uczeniu się (kształceniu) nieformalnym", tzn. kształceniu/uczeniu się nieintencjonalnym, nieustrukturyzowanym i nie prowadzącym do uzyskania świadectwa. Z reguły nie jest to też uczenie się celowe, aczkolwiek często jakiś cel jest realizowany "przy okazji". Uczenie się odbywa w kręgach rodzinnych (międzygeneracyjne), czasie wolnym (hobby i zainteresowania), w pracy (od kolegów i koleżanek, nabieranie nowych umiejętności na podstawie wykonywanych czynności) i w ogóle w życiu codziennym (Komisja Europejska, [[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/DE/TXT/PDF/?uri=CELEX:52001DC0678&qid=1495458418734&from=PL MITTEILUNG DER KOMMISSION. Einen europäischen Raum des lebenslangen Lernens schaffen]], s. 33).
Zgodnie z ogólnymi przepisami (§ 3 BbgWBG) instytucje kształcenia ustawicznego mogą stanowić część podmiotu publicznego lub prywatnego albo też posiadać własną osobowość prawną (prawa publicznego lub prywatnego). Wybór formy należy do podmiotu prowadzącego (powiat/miasto na prawach powiatu albo podmiot prywatny). Dla VHS FFO wybrano formę zakładu w samorządowym zakładzie budżetowym ("Teilbetrieb im Eigenbetrieb"). Możliwe jest także zastosowanie innych form organizacyjnych administracji publicznej, jak Regiebetrieb (jednostka budżetowa) czy GmbH (sp. z o.o.).
Powiaty są zobowiązane do zapewnienia oferty minimalnej, która obejmuje kształcenie ogólne, zawodowe, kulturalne i polityczne, wspierane finansowo przez kraj związkowy (§ 1 WBV).
RAMY UE - Dz.U. C 398 z 22.12.2012, s. 1.
((2)) VHS - definicja instytucji
>>VHS ist eine gemeinnützige Einrichtung zur Erwachsenen- und Weiterbildung ([[https://de.wikipedia.org/wiki/Volkshochschule Wikipedia]]). >> Volkshochschulen to instytucje użyteczności publicznej służące kształceniu ustawicznemu i dorosłych. Wbrew nazwie (uniwersytet ludowy) nie są szkołami wyższymi ani uniwersytetami. W znacznej części bazuje na tzw. "uczeniu się (kształceniu) nieformalnym", tzn. kształceniu/uczeniu się nieintencjonalnym, nieustrukturyzowanym i nie prowadzącym do uzyskania świadectwa. Z reguły nie jest to też uczenie się celowe, aczkolwiek często jakiś cel jest realizowany "przy okazji". Uczenie się odbywa w kręgach rodzinnych (międzygeneracyjne), czasie wolnym (hobby i zainteresowania), w pracy (od kolegów i koleżanek, nabieranie nowych umiejętności na podstawie wykonywanych czynności) i w ogóle w życiu codziennym (Komisja Europejska, [[http://eur-lex.europa.eu/legal-content/DE/TXT/PDF/?uri=CELEX:52001DC0678&qid=1495458418734&from=PL MITTEILUNG DER KOMMISSION. Einen europäischen Raum des lebenslangen Lernens schaffen]], s. 33).
Zgodnie z ogólnymi przepisami (§ 3 BbgWBG) instytucje kształcenia ustawicznego mogą stanowić część podmiotu publicznego lub prywatnego albo też posiadać własną osobowość prawną (prawa publicznego lub prywatnego). Wybór formy należy do podmiotu prowadzącego (powiat/miasto na prawach powiatu albo podmiot prywatny). Dla VHS FFO wybrano formę zakładu w samorządowym zakładzie budżetowym ("Teilbetrieb im Eigenbetrieb"). Możliwe jest także zastosowanie innych form organizacyjnych administracji publicznej, jak Regiebetrieb (jednostka budżetowa) czy GmbH (sp. z o.o.).
Powiaty są zobowiązane do zapewnienia oferty minimalnej, która obejmuje kształcenie ogólne, zawodowe, kulturalne i polityczne, wspierane finansowo przez kraj związkowy (§ 1 WBV).
Usunięte:
Powiaty są zobowiązane do zapewnienia oferty minimalnej, która obejmuje kształcenie ogólne, zawodowe, kulturalne i polityczne, wspierane finansowo przez kraj związkowy (§ 1 WBV).
Dodane:
Powyższe przepisy determinują w ogólny sposób ramy formalne kształcenia ustawicznego. Natomiast, co zostanie wykazane poniżej, merytorycznie kompetencja należy do krajów związkowych.
Usunięte:
Dodane:
((2)) Centrum kształcenia ustawicznego (do września 2017)
((2)) Centra kształcenia zawodowego i ustawicznego (od 1.9.2017)
CKZiU jest formą konsolidacji szkół. Natomiast to szkoły i placówki wymienione w określonych przepisach będą prowadzić kształcenie ustawiczne, także w formach pozaszkolnych (art. 117 Prawa oświatowego), oraz praktyczną naukę zawodu (art. 120 Prawa oświatowego).
Na pierwszy rzut oka obszary działalności dydaktycznej niemieckich VHS i polskich CKZiU nie są tożsame. VHS realizuje przede wszystkim zadania związane z kształceniem ustawicznym (Weiterbildung). Pojęcie "Weiterbildung" obejmuje: "alle Aktivitäten, die der Vertiefung, Erweiterung oder Aktualisierung von Wissen, Fähigkeiten und Fertigkeiten (sogenannten Kompetenzen) von Menschen dienen, die eine erste Bildungsphase abgeschlossen haben und in der Regel erwerbstätig waren oder in der Familie gearbeitet haben" [[https://de.wikipedia.org/wiki/Erwachsenen-_und_Weiterbildung WIKIPEDIA]]
Podobny zakres działalności mają CKZiU, gdzie prowadzi się "kwalifikacyjne kursy zawodowe, a także podejmuje działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej" (art. 93 ust. 3 Prawa oświatowego). Celem tego jest "podniesienie rangi kształcenia praktycznego dzięki pełniejszej współpracy z pracodawcami i organizacjami pracodawców oraz usprawnienie organizacji i realizacji kształcenia praktycznego w szkołach zawodowych funkcjonujących na poziomie lokalnym" (uzasadnienie do projektu ustawy - Prawo oświatowe).
Na mocy [[http://www.gesetze-im-internet.de/gg/art_70.html Art. 70 GG]] w zw. z [[http://www.gesetze-im-internet.de/gg/art_74.html Art. 74 ust. 1 pkt 11 i 12 GG]] (niemieckiej Konstytucji) władzę ustawodawczą sprawują co do zasady kraje związkowe, chyba że kompetencja należy wyraźnie do federacji. Federacja jest właściwa w sprawach: außerschulische berufliche Bildung und Weiterbildung, Hochschulzulassung und Hochschulabschlüsse. Właściwym urzędem jest tutaj Bundesministerium für Bildung und Forschung (BMBF).
Oprócz ram formalnoprawnych prawo związkowe konstytuuje także uprawnienia (na zasadzie praw podmiotowych), z których wywodzi się prawo do uzyskania kształcenia na dalszych etapach (Art. 12 GG). Na razie uprawnienia te nie będą badane. Więcej o tym [[http://www.die-bonn.de/doks/nagel0701.pdf Nagel2007]]
((3)) Przepisy kraju związkowego na przykładzie Brandenburgii
Natomiast ustalenie form kształcenia oraz samo finansowanie kształcenia ustawicznego należy już do krajów związkowych.
W tym kraju związkowym kształcenie ustawiczne zostało podniesione do rangi regulacji konstytucyjnej (zob. [[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212792#33 Art. 33 Verfassung des Landes Brandenburg]]). Zobowiązano tam kraj związkowy, gminy oraz ich związki do wspierania kształcenia ustawicznego. Koresponduje to z prawem podstawowym do kształcenia, wynikającym z [[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212792#29 Art. 29 Verfassung des Landes Brandenburg]]. Wybór formy kształcenia pozostawiono samorządom.
Z Art. 33 nie da się natomiast wyprowadzić prawa podmiotowego odnoszącego się do kształcenia ([[https://beck-online.beck.de/?vpath=bibdata/komm_pdk/PdK-Br-A3Br/BbgVerf/cont/PdK-Br-A3Br.BbgVerf.a33.erlaeuterung.gl1.gl1.htm Hasso Lieber/Steffen Johann Iwers/Martina Ernst, Praxis der Kommunalverwaltung, A 3 Br, Beck-online]]; [[https://books.google.de/books?id=5cnMDQAAQBAJ Beckmann, Rechtsgrundlagen der beruflichen Weiterbildung von Arbeitnehmern]], 2012, s. 185). Niemniej jednak można się spierać co do charakteru roszczenia wynikającego z Art. 48 ust. 2 zd. 2 [[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212792#48 Konstytucji Brandenburgii]]. Aktualnie jednak uważa się, że przepis Art. 33 ust. 1 ma charakter wyznaczający (w sposób wiążący) cel dla kraju związkowego (inaczej niż tylko niezobowiązujące sentencje programowe) (por. Beckmann, Rechtsgrundlagen der beruflichen Weiterbildung von Arbeitnehmern, 2012, s. 185). Podmiotem zobowiązanym jest w tym wypadku wyłącznie ustawodawca krajowy (ale już nie pracodawcy).
Natomiast samorządy powiatowe (powiaty i miasta na prawach powiatów) zapewniają tzw. ofertę podstawową (Grundversorgung = [[http://www.mbjs.brandenburg.de/cms/detail.php/5lbm1.c.60407.de Mindestangebot an Weiterbildungsmöglichkeiten bzw. Weiterbildungsveranstaltungen]]), mając na uwadze zasadę, że instytucje kształcenia ustawicznego mogą być prowadzone przez podmioty publiczne i prywatne. Wygenerowanie oferty podstawowej stanowi zadanie własne powiatów i ma charakter zadania obowiązkowego, a więc JST musza je zrealizować. Powiaty angażują do realizacji tego zadania instytucje kształcenia ustawicznego w rozumieniu § 3 ust. 2 BbgWBG (§ 4 ust. 1 zd. 2 BbgWBG), przy zachowaniu zasady wielości i różnorodności podmiotów prowadzących placówki kształcenia. W kosztach zapewnienia oferty minimalnej partycypuje kraj związkowy (szczegóły określa stosowne zarządzenie (dyrektywa) - [[http://bravors.brandenburg.de/verwaltungsvorschriften/rlgrvwbg2017 RL Grundversorgung - RLGrv-WBG]]). Na tej podstawie i po uzyskaniu stosownych informacji od powiatów i akredytowanych instytucji kształcenia (o warunkach akredytacji niepublicznych jednostek - § 7 BbgWBG) kraj związkowy wypłaca odpowiednią kwotę dotacji (Zuwendung) powiatom lub bezpośrednio instytucjom kształcenia.
Zgodnie z ogólnymi przepisami (§ 3 BbgWBG) instytucje kształcenia ustawicznego mogą stanowić część podmiotu publicznego lub prywatnego albo też posiadać włąsną osobowość prawną (prawa publicznego lub prywatnego). Wybór formy należy do podmiotu prowadzącego (powiat/miasto na prawach powiatu albo podmiot prywatny). Dla VHS FFO wybrano formę zakładu w samorządowym zakładzie budżetowym ("Teilbetrieb im Eigenbetrieb"). Możliwe jest także zastosowanie innych form organizacyjnych administracji publicznej, jak Regiebetrieb (jednostka budżetowa) czy GmbH (sp. z o.o.).
>>Eigenbetrieb ([[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212922#93 § 93 BbgKVerf]]) = ~ samorządowy zakład budżetowy ({{pu przepis="art. 15 UFinansePubl"}})>> Dla formy 'Eigenbetrieb' (zakład budżetowy) charakterystyczne jest wyposażenie w odrębny majątek. Zakład budżetowy w Niemczech jest samodzielny tylko pod względem organizacyjnym ale nie prawnym. Zakłady pobierają opłaty i finansują z nich swoje wydatki. Nie wyklucza to dofinansowania przez samorząd, do którego należą.
((2)) Centra kształcenia zawodowego i ustawicznego (od 1.9.2017)
CKZiU jest formą konsolidacji szkół. Natomiast to szkoły i placówki wymienione w określonych przepisach będą prowadzić kształcenie ustawiczne, także w formach pozaszkolnych (art. 117 Prawa oświatowego), oraz praktyczną naukę zawodu (art. 120 Prawa oświatowego).
Na pierwszy rzut oka obszary działalności dydaktycznej niemieckich VHS i polskich CKZiU nie są tożsame. VHS realizuje przede wszystkim zadania związane z kształceniem ustawicznym (Weiterbildung). Pojęcie "Weiterbildung" obejmuje: "alle Aktivitäten, die der Vertiefung, Erweiterung oder Aktualisierung von Wissen, Fähigkeiten und Fertigkeiten (sogenannten Kompetenzen) von Menschen dienen, die eine erste Bildungsphase abgeschlossen haben und in der Regel erwerbstätig waren oder in der Familie gearbeitet haben" [[https://de.wikipedia.org/wiki/Erwachsenen-_und_Weiterbildung WIKIPEDIA]]
Podobny zakres działalności mają CKZiU, gdzie prowadzi się "kwalifikacyjne kursy zawodowe, a także podejmuje działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej" (art. 93 ust. 3 Prawa oświatowego). Celem tego jest "podniesienie rangi kształcenia praktycznego dzięki pełniejszej współpracy z pracodawcami i organizacjami pracodawców oraz usprawnienie organizacji i realizacji kształcenia praktycznego w szkołach zawodowych funkcjonujących na poziomie lokalnym" (uzasadnienie do projektu ustawy - Prawo oświatowe).
Na mocy [[http://www.gesetze-im-internet.de/gg/art_70.html Art. 70 GG]] w zw. z [[http://www.gesetze-im-internet.de/gg/art_74.html Art. 74 ust. 1 pkt 11 i 12 GG]] (niemieckiej Konstytucji) władzę ustawodawczą sprawują co do zasady kraje związkowe, chyba że kompetencja należy wyraźnie do federacji. Federacja jest właściwa w sprawach: außerschulische berufliche Bildung und Weiterbildung, Hochschulzulassung und Hochschulabschlüsse. Właściwym urzędem jest tutaj Bundesministerium für Bildung und Forschung (BMBF).
Oprócz ram formalnoprawnych prawo związkowe konstytuuje także uprawnienia (na zasadzie praw podmiotowych), z których wywodzi się prawo do uzyskania kształcenia na dalszych etapach (Art. 12 GG). Na razie uprawnienia te nie będą badane. Więcej o tym [[http://www.die-bonn.de/doks/nagel0701.pdf Nagel2007]]
((3)) Przepisy kraju związkowego na przykładzie Brandenburgii
Natomiast ustalenie form kształcenia oraz samo finansowanie kształcenia ustawicznego należy już do krajów związkowych.
W tym kraju związkowym kształcenie ustawiczne zostało podniesione do rangi regulacji konstytucyjnej (zob. [[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212792#33 Art. 33 Verfassung des Landes Brandenburg]]). Zobowiązano tam kraj związkowy, gminy oraz ich związki do wspierania kształcenia ustawicznego. Koresponduje to z prawem podstawowym do kształcenia, wynikającym z [[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212792#29 Art. 29 Verfassung des Landes Brandenburg]]. Wybór formy kształcenia pozostawiono samorządom.
Z Art. 33 nie da się natomiast wyprowadzić prawa podmiotowego odnoszącego się do kształcenia ([[https://beck-online.beck.de/?vpath=bibdata/komm_pdk/PdK-Br-A3Br/BbgVerf/cont/PdK-Br-A3Br.BbgVerf.a33.erlaeuterung.gl1.gl1.htm Hasso Lieber/Steffen Johann Iwers/Martina Ernst, Praxis der Kommunalverwaltung, A 3 Br, Beck-online]]; [[https://books.google.de/books?id=5cnMDQAAQBAJ Beckmann, Rechtsgrundlagen der beruflichen Weiterbildung von Arbeitnehmern]], 2012, s. 185). Niemniej jednak można się spierać co do charakteru roszczenia wynikającego z Art. 48 ust. 2 zd. 2 [[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212792#48 Konstytucji Brandenburgii]]. Aktualnie jednak uważa się, że przepis Art. 33 ust. 1 ma charakter wyznaczający (w sposób wiążący) cel dla kraju związkowego (inaczej niż tylko niezobowiązujące sentencje programowe) (por. Beckmann, Rechtsgrundlagen der beruflichen Weiterbildung von Arbeitnehmern, 2012, s. 185). Podmiotem zobowiązanym jest w tym wypadku wyłącznie ustawodawca krajowy (ale już nie pracodawcy).
Natomiast samorządy powiatowe (powiaty i miasta na prawach powiatów) zapewniają tzw. ofertę podstawową (Grundversorgung = [[http://www.mbjs.brandenburg.de/cms/detail.php/5lbm1.c.60407.de Mindestangebot an Weiterbildungsmöglichkeiten bzw. Weiterbildungsveranstaltungen]]), mając na uwadze zasadę, że instytucje kształcenia ustawicznego mogą być prowadzone przez podmioty publiczne i prywatne. Wygenerowanie oferty podstawowej stanowi zadanie własne powiatów i ma charakter zadania obowiązkowego, a więc JST musza je zrealizować. Powiaty angażują do realizacji tego zadania instytucje kształcenia ustawicznego w rozumieniu § 3 ust. 2 BbgWBG (§ 4 ust. 1 zd. 2 BbgWBG), przy zachowaniu zasady wielości i różnorodności podmiotów prowadzących placówki kształcenia. W kosztach zapewnienia oferty minimalnej partycypuje kraj związkowy (szczegóły określa stosowne zarządzenie (dyrektywa) - [[http://bravors.brandenburg.de/verwaltungsvorschriften/rlgrvwbg2017 RL Grundversorgung - RLGrv-WBG]]). Na tej podstawie i po uzyskaniu stosownych informacji od powiatów i akredytowanych instytucji kształcenia (o warunkach akredytacji niepublicznych jednostek - § 7 BbgWBG) kraj związkowy wypłaca odpowiednią kwotę dotacji (Zuwendung) powiatom lub bezpośrednio instytucjom kształcenia.
Zgodnie z ogólnymi przepisami (§ 3 BbgWBG) instytucje kształcenia ustawicznego mogą stanowić część podmiotu publicznego lub prywatnego albo też posiadać włąsną osobowość prawną (prawa publicznego lub prywatnego). Wybór formy należy do podmiotu prowadzącego (powiat/miasto na prawach powiatu albo podmiot prywatny). Dla VHS FFO wybrano formę zakładu w samorządowym zakładzie budżetowym ("Teilbetrieb im Eigenbetrieb"). Możliwe jest także zastosowanie innych form organizacyjnych administracji publicznej, jak Regiebetrieb (jednostka budżetowa) czy GmbH (sp. z o.o.).
>>Eigenbetrieb ([[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212922#93 § 93 BbgKVerf]]) = ~ samorządowy zakład budżetowy ({{pu przepis="art. 15 UFinansePubl"}})>> Dla formy 'Eigenbetrieb' (zakład budżetowy) charakterystyczne jest wyposażenie w odrębny majątek. Zakład budżetowy w Niemczech jest samodzielny tylko pod względem organizacyjnym ale nie prawnym. Zakłady pobierają opłaty i finansują z nich swoje wydatki. Nie wyklucza to dofinansowania przez samorząd, do którego należą.
Usunięte:
((2)) Centra kształcenia zawodowego i ustawicznego (po 1.9.2017)
CKZiU jest formą konsolidacji szkół. Natomiast to szkoły i placówki wymienione w określonych przepisach będą prowadzić kształcenie ustawiczne, także w formach pozaszkolnych (art. 117 Prawa oświatowego), praktyczną naukę zawodu (art. 120 Prawa oświatowego).
Na pierwszy rzut oka obszary działalności dydaktycznej niemieckich VHS i polskich CKZiU nie są tożsame.VHS realizują przede wszystkim zadania związane z kształceniem ustawicznym (Weiterbildung). Podobny zakres działalności mają CKZiU, gdzie prowadzi się "kwalifikacyjne kursy zawodowe, a także podejmuje działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej" (art. 93 ust. 3 Prawa oświatowego). Celem tego jest "podniesienie rangi kształcenia praktycznego dzięki pełniejszej współpracy z pracodawcami i organizacjami pracodawców oraz usprawnienie organizacji i realizacji kształcenia praktycznego w szkołach zawodowych funkcjonujących na poziomie lokalnym" (uzasadnienie do projektu ustawy - Prawo oświatowe).
>> Pojęcie Weiterbildung: "alle Aktivitäten, die der Vertiefung, Erweiterung oder Aktualisierung von Wissen, Fähigkeiten und Fertigkeiten (sogenannten Kompetenzen) von Menschen dienen, die eine erste Bildungsphase abgeschlossen haben und in der Regel erwerbstätig waren oder in der Familie gearbeitet haben" [[https://de.wikipedia.org/wiki/Erwachsenen-_und_Weiterbildung WIKIPEDIA]]>> Na mocy [[http://www.gesetze-im-internet.de/gg/art_70.html Art. 70 GG]] w zw. z [[http://www.gesetze-im-internet.de/gg/art_74.html Art. 74 ust. 1 pkt 11 i 12 GG]] (niemieckiej Konstytucji) władzę ustawodawczą sprawują co do zasady kraje związkowe, chyba że kompetencja należy wyraźnie do federacji. Federacja jest właściwa w sprawach: außerschulische berufliche Bildung und Weiterbildung, Hochschulzulassung und Hochschulabschlüsse. Właściwym urzędem jest tutaj Bundesministerium für Bildung und Forschung (BMBF).
Oprócz ram formalnoprawnych prawo związkowe konstytuuje także uprawnienia (na zasadzie praw podmiotowych),z których wywodzi się prawo do uzyskania kształcenia na dalszych etapach (Art. 12 GG). Na razie uprawnienia te nie będą badane. Więcej o tym [[Online: http://www.die-bonn.de/doks/nagel0701.pdf Nagel2007]]
((3)) Przepisy kraju związkowego
Natomiast formy i finansowanie kształcenia ustawicznego należy już do krajów związkowych.
W tym kraju związkowym szczególne znaczenie ma okoliczność, że kształcenie ustawiczne zostało podniesione do rangi regulacji konstytucyjnej (zob. [[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212792#33 Art. 33 Verfassung des Landes Brandenburg]]). Zobowiązano tam kraj związkowy, gminy oraz ich związki do wspierania kształcenia ustawicznego co koresponduje z prawem podstawowym do kształcenia, wynikającym z [[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212792#29 Art. 29 Verfassung des Landes Brandenburg]]. Wybór formy kształcenia pozostawiono samorządom.
Z Art. 33 nie da się natomiast wyprowadzić prawa podmiotowego odnoszące się do kształcenia ([[https://beck-online.beck.de/?vpath=bibdata/komm_pdk/PdK-Br-A3Br/BbgVerf/cont/PdK-Br-A3Br.BbgVerf.a33.erlaeuterung.gl1.gl1.htm Hasso Lieber/Steffen Johann Iwers/Martina Ernst, Praxis der Kommunalverwaltung, A 3 Br, Beck-online]]; [[https://books.google.de/books?id=5cnMDQAAQBAJ Beckmann, Rechtsgrundlagen der beruflichen Weiterbildung von Arbeitnehmern]], 2012, s. 185). Niemniej jednak można się spierać co do charakteru roszczenia wynikającego z Art. 48 ust. 2 zd. 2 [[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212792#48 Konstytucji Brandenburgii]]. Aktualnie jednak uważa się, że przepis Art. 33 ust. 1 ma charakter wyznaczający (w sposób wiążący) cel dla kraju związkowego (inaczej niż tylko niezobowiązujące sentencje programowe) (por. Beckmann, Rechtsgrundlagen der beruflichen Weiterbildung von Arbeitnehmern, 2012, s. 185). Podmiotem zobowiązanym jest w tym wypadku wyłącznie ustawodawca krajowy (ale już nie pracodawcy).
Natomiast samorządy powiatowe (powiaty i miasta na prawach powiatów) zapewniają tzw. ofertę podstawową (Grundversorgung = [[http://www.mbjs.brandenburg.de/cms/detail.php/5lbm1.c.60407.de Mindestangebot an Weiterbildungsmöglichkeiten bzw. Weiterbildungsveranstaltungen]]), mając na uwadze zasadę, że instytucje kształcenia ustawicznego mogą być prowadzone przez podmioty publiczne i prywatne. Jest to zadanie własne powiatów (obowiązkowe). Powiaty posługują się przy realizacji tego zadania instytucjami kształcenia ustawicznego w rozumieniu § 3 ust. 2 BbgWBG (§ 4 ust. 1 zd. 2 BbgWBG), przy zachowaniu azsady wielości i różnorodności podmiotów prowadzących placówki kształcenia. W kosztach zapewnienia oferty minimalnej partycypuje kraj związkowy (szczegóły określa stosowne zarządzenie (dyrektywa) - [[http://bravors.brandenburg.de/verwaltungsvorschriften/rlgrvwbg2017 RL Grundversorgung - RLGrv-WBG]]). Na tej podstawie i po uzyskaniu stosownych informacji od powiatów i akredytowanych instytucji kształcenia (o warunkach akredytacji niepublicznych jednostek - § 7 BbgWBG) kraj związkowy wypłaca odpowiednią kwotę dotacji (Zuwendung) powiatom lub bezpośrednio instytucjom kształcenia.
Zgodnie z ogólnymi przepisami (§ 3 BbgWBG) instytucje kształcenia ustawicznego mogą być częścią podmiotu publicznego lub prywatnego albo też posiadać osobowość prawną (prawa publicznego lub prywatnego). Wybór formy należy do podmiotu prowadzącego (powiat/miasto na prawach powiatu albo podmiot prywatny). Dla VHS FFO wybrano formę zakładu w samorządowym zakładzie budżetowym ("Teilbetrieb im Eigenbetrieb"). Możliwe jest także zastosowanie innych form organizacyjnych administracji publicznej, jak Regiebetrieb (jednostka budżetowa) czy GmbH (sp. z o.o.).
>>Eigenbetrieb ([[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212922#93 § 93 BbgKVerf]]) = ~ samorządowy zakład budżetowy ({{pu przepis="art. 15 UFinansePubl"}})>> Dla formy 'Eigenbetrieb' (zakład budżetowy) charakterystyczne jest wyposażenie w odrębny majątek. Są samodzielne pod względem organizacyjnym ale nie prawnym. Zakłady pobierają opłaty i finansują z nich swoje wydatki. Nie wyklucza to dofinansowania przez samorząd, do którego należą.
Dodane:
((2)) Centra kształcenia zawodowego i ustawicznego (CKZiU)
Obecnie utworzenie CKZiU reguluje {{pu przepis="art. 62a USystOświaty"}}. Od 1.9.2017 podstawą prawną będzie ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe ([[http://dziennikustaw.gov.pl/DU/2017/59/1 Dz.U. 2017, poz. 59]]). Szczegóły reguluje art. 93 Prawa oświatowego. Centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego prowadzi kwalifikacyjne kursy zawodowe, a także podejmuje działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej.
Od września 2017 wracają do powiatów CKU z ofertą formalną i nieformalną. W Polsce będzie zorientowane to podobnie jak w Niemczech ([[http://www.edukator.ore.edu.pl/dualny-system-ksztalcenia/ system dualny]]).
((2)) Centrum kształcenia ustawicznego do września 2017
>>Kształcenie ustawiczne: kształcenie w szkołach dla dorosłych, a także uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych przez osoby, które spełniły obowiązek szkolny ({{pu przepis="art. 3 pkt 17 USystOświaty"}})>>
((2)) Centra kształcenia zawodowego i ustawicznego (po 1.9.2017)
Definicja kształcenia ustawicznego się nie zmieni (zob. po 1.9.2017 - art. 4 pkt 30 Prawa oświatowego: "kształcenie w szkołach dla dorosłych, a także uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych przez osoby, które spełniły obowiązek szkolny").
CKZiU jest formą konsolidacji szkół. Natomiast to szkoły i placówki wymienione w określonych przepisach będą prowadzić kształcenie ustawiczne, także w formach pozaszkolnych (art. 117 Prawa oświatowego), praktyczną naukę zawodu (art. 120 Prawa oświatowego).
Na pierwszy rzut oka obszary działalności dydaktycznej niemieckich VHS i polskich CKZiU nie są tożsame.VHS realizują przede wszystkim zadania związane z kształceniem ustawicznym (Weiterbildung). Podobny zakres działalności mają CKZiU, gdzie prowadzi się "kwalifikacyjne kursy zawodowe, a także podejmuje działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej" (art. 93 ust. 3 Prawa oświatowego). Celem tego jest "podniesienie rangi kształcenia praktycznego dzięki pełniejszej współpracy z pracodawcami i organizacjami pracodawców oraz usprawnienie organizacji i realizacji kształcenia praktycznego w szkołach zawodowych funkcjonujących na poziomie lokalnym" (uzasadnienie do projektu ustawy - Prawo oświatowe).
Obecnie utworzenie CKZiU reguluje {{pu przepis="art. 62a USystOświaty"}}. Od 1.9.2017 podstawą prawną będzie ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe ([[http://dziennikustaw.gov.pl/DU/2017/59/1 Dz.U. 2017, poz. 59]]). Szczegóły reguluje art. 93 Prawa oświatowego. Centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego prowadzi kwalifikacyjne kursy zawodowe, a także podejmuje działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej.
Od września 2017 wracają do powiatów CKU z ofertą formalną i nieformalną. W Polsce będzie zorientowane to podobnie jak w Niemczech ([[http://www.edukator.ore.edu.pl/dualny-system-ksztalcenia/ system dualny]]).
((2)) Centrum kształcenia ustawicznego do września 2017
>>Kształcenie ustawiczne: kształcenie w szkołach dla dorosłych, a także uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych przez osoby, które spełniły obowiązek szkolny ({{pu przepis="art. 3 pkt 17 USystOświaty"}})>>
((2)) Centra kształcenia zawodowego i ustawicznego (po 1.9.2017)
Definicja kształcenia ustawicznego się nie zmieni (zob. po 1.9.2017 - art. 4 pkt 30 Prawa oświatowego: "kształcenie w szkołach dla dorosłych, a także uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych przez osoby, które spełniły obowiązek szkolny").
CKZiU jest formą konsolidacji szkół. Natomiast to szkoły i placówki wymienione w określonych przepisach będą prowadzić kształcenie ustawiczne, także w formach pozaszkolnych (art. 117 Prawa oświatowego), praktyczną naukę zawodu (art. 120 Prawa oświatowego).
Na pierwszy rzut oka obszary działalności dydaktycznej niemieckich VHS i polskich CKZiU nie są tożsame.VHS realizują przede wszystkim zadania związane z kształceniem ustawicznym (Weiterbildung). Podobny zakres działalności mają CKZiU, gdzie prowadzi się "kwalifikacyjne kursy zawodowe, a także podejmuje działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej" (art. 93 ust. 3 Prawa oświatowego). Celem tego jest "podniesienie rangi kształcenia praktycznego dzięki pełniejszej współpracy z pracodawcami i organizacjami pracodawców oraz usprawnienie organizacji i realizacji kształcenia praktycznego w szkołach zawodowych funkcjonujących na poziomie lokalnym" (uzasadnienie do projektu ustawy - Prawo oświatowe).
Usunięte:
>>Odróżnić od Centrum Kształcenia Zawodowego, szkoły branżowe>> Od września 2017 wracają do powiatów CKU z ofertą formalną i nieformalną. W Polsce będzie zorientowane to podobnie jak w Niemczech ([[http://www.edukator.ore.edu.pl/dualny-system-ksztalcenia/ system dualny]]).
((2)) Centrum kształcenia ustawicznego
>>Kształcenie ustawiczne: kształcenie w szkołach dla dorosłych, a także uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych przez osoby, które spełniły obowiązek szkolny ({{pu przepis="art. 3 pkt 17 USystOświaty"}}).>>
Na pierwszy rzut oka obszary działalności dydaktycznej niemieckich VHS i polskich CKZiU nie są tożsame.
Dodane:
>>Kształcenie ustawiczne: kształcenie w szkołach dla dorosłych, a także uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych przez osoby, które spełniły obowiązek szkolny ({{pu przepis="art. 3 pkt 17 USystOświaty"}}).>>
CKU są publicznymi placówkami kształcenia ustawicznego (por. § 23 [[rozp. 2014 poz. 622]]). Centrum kształcenia ustawicznego może współpracować z innymi podmiotami prowadzącymi kształcenie ustawiczne w kraju i za granicą (§ 25 rozp.).
CKU może prowadzić kształcenie ustawiczne w formach pozaszkolnych wymienionych w § 3 pkt 1-3 i 5 oraz w szkołach dla dorosłych, jeżeli takie szkoły wchodzą w skład centrum (§ 24 rozp.).
Celem utworzenia CKUiZ jest konsolidacja edukacji zawodowej i ustawicznej w centrach kształcenia zawodowego i ustawicznego w wyniku połączenia ze sobą szkół prowadzących kształcenie zawodowe, placówek kształcenia ustawicznego, placówek kształcenia praktycznego lub ośrodków dokształcania i doskonalenia zawodowego oraz szkół dla dorosłych (Pilich, Komentarz do art.62(a) ustawy o systemie oświaty, 2015, LEX). Co najmniej jedna szkoła prowadząca kształcenie zawodowe musi być elementem CKUiZ.
Podstawą prawna tworzenia CKZiU jest {{pu przepis="art. 62a ust. 1 USystOświaty"}}. Utworzenie centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego, zwanego dalej CKZiU, następuje w trybie {{pu przepis="art. 58 USystOświaty"}}.
((2)) Obszary działalności VHS oraz UL i CKZiU
Na pierwszy rzut oka obszary działalności dydaktycznej niemieckich VHS i polskich CKZiU nie są tożsame.
CKU są publicznymi placówkami kształcenia ustawicznego (por. § 23 [[rozp. 2014 poz. 622]]). Centrum kształcenia ustawicznego może współpracować z innymi podmiotami prowadzącymi kształcenie ustawiczne w kraju i za granicą (§ 25 rozp.).
CKU może prowadzić kształcenie ustawiczne w formach pozaszkolnych wymienionych w § 3 pkt 1-3 i 5 oraz w szkołach dla dorosłych, jeżeli takie szkoły wchodzą w skład centrum (§ 24 rozp.).
Celem utworzenia CKUiZ jest konsolidacja edukacji zawodowej i ustawicznej w centrach kształcenia zawodowego i ustawicznego w wyniku połączenia ze sobą szkół prowadzących kształcenie zawodowe, placówek kształcenia ustawicznego, placówek kształcenia praktycznego lub ośrodków dokształcania i doskonalenia zawodowego oraz szkół dla dorosłych (Pilich, Komentarz do art.62(a) ustawy o systemie oświaty, 2015, LEX). Co najmniej jedna szkoła prowadząca kształcenie zawodowe musi być elementem CKUiZ.
Podstawą prawna tworzenia CKZiU jest {{pu przepis="art. 62a ust. 1 USystOświaty"}}. Utworzenie centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego, zwanego dalej CKZiU, następuje w trybie {{pu przepis="art. 58 USystOświaty"}}.
((2)) Obszary działalności VHS oraz UL i CKZiU
Na pierwszy rzut oka obszary działalności dydaktycznej niemieckich VHS i polskich CKZiU nie są tożsame.
Usunięte:
Dodane:
>>Kształcenie ustawiczne: kształcenie w szkołach dla dorosłych, a także uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych przez osoby, które spełniły obowiązek szkolny ({{pu przepis="art. 3 pkt 17 USystOświaty"}}).>> Podstawą prawna tworzenia CKZiU jest {{pu przepis="art. 62a ust. 1 USystOświaty"}}. Utworzenie centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego, zwanego dalej CKZiU, następuje w trybie {{pu przepis="art. 58 USystOświaty"}}.
Usunięte:
Dodane:
>>Odróżnić od Centrum Kształcenia Zawodowego, szkoły branżowe>> Od września 2017 wracają do powiatów CKU z ofertą formalną i nieformalną. W Polsce będzie zorientowane to podobnie jak w Niemczech ([[http://www.edukator.ore.edu.pl/dualny-system-ksztalcenia/ system dualny]]).
Usunięte:
Dodane:
>>Kształcenie ustawiczne: kształcenie w szkołach dla dorosłych, a także uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych przez osoby, które spełniły obowiązek szkolny ({{pu przepis="art. 3 pkt 16 USystOświaty"}}).>> Podstawą prawna tworzenia CKZiU jest {{pu przepis="art. 62a ust. 1 USystOświaty"}}. Utworzenie centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego, zwanego dalej CKZiU, następuje w trybie {{pu przepis="art. 58 USystOświaty"}}.
"Publiczne CKZiU zakłada się na podstawie aktu założycielskiego. Organ (w tym także osoba fizyczna lub osoba prawna inna niż jednostka samorządu terytorialnego), zakładający CKZiU, podpisuje akt założycielski oraz nadaje pierwszy statut, który przesyła się właściwemu kuratorowi oświaty oraz innym organom właściwym do sprawowania nadzoru pedagogicznego. W akcie założycielskim należy określić w szczególności skład CKZiU, z uwzględnieniem {{pu przepis="art. 62a ust. 2 USystOświaty"}} oraz art. 13 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. W statucie nowo utworzonego CKZiU należy określić m.in. jego cele, zadania i organizację, z uwzględnieniem, w szczególności, regulacji zawartych w art. 62a ust. 3 i 4 USystOświaty, w myśl których CKZiU obowiązane jest prowadzić kwalifikacyjne kursy zawodowe, podejmować działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej, a także współpracować z pracodawcami i organizacjami pracodawców."([[http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=0988EB9E Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej na interpelację nr 2172 w sprawie zamiaru utworzenia z dniem 1 września 2012 r. centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego]]; por. także [[http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=5152C21A Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej na interpelację nr 16476]]). >>Zob także inne żródła: [[http://www.znp.edu.pl/media/files/10260946f8520078629011668838a583.pdf ZNP]]>>
"Publiczne CKZiU zakłada się na podstawie aktu założycielskiego. Organ (w tym także osoba fizyczna lub osoba prawna inna niż jednostka samorządu terytorialnego), zakładający CKZiU, podpisuje akt założycielski oraz nadaje pierwszy statut, który przesyła się właściwemu kuratorowi oświaty oraz innym organom właściwym do sprawowania nadzoru pedagogicznego. W akcie założycielskim należy określić w szczególności skład CKZiU, z uwzględnieniem {{pu przepis="art. 62a ust. 2 USystOświaty"}} oraz art. 13 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. W statucie nowo utworzonego CKZiU należy określić m.in. jego cele, zadania i organizację, z uwzględnieniem, w szczególności, regulacji zawartych w art. 62a ust. 3 i 4 USystOświaty, w myśl których CKZiU obowiązane jest prowadzić kwalifikacyjne kursy zawodowe, podejmować działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej, a także współpracować z pracodawcami i organizacjami pracodawców."([[http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=0988EB9E Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej na interpelację nr 2172 w sprawie zamiaru utworzenia z dniem 1 września 2012 r. centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego]]; por. także [[http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=5152C21A Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej na interpelację nr 16476]]). >>Zob także inne żródła: [[http://www.znp.edu.pl/media/files/10260946f8520078629011668838a583.pdf ZNP]]>>
Usunięte:
"Publiczne CKZiU zakłada się na podstawie aktu założycielskiego. Organ (w tym także osoba fizyczna lub osoba prawna inna niż jednostka samorządu terytorialnego), zakładający CKZiU, podpisuje akt założycielski oraz nadaje pierwszy statut, który przesyła się właściwemu kuratorowi oświaty oraz innym organom właściwym do sprawowania nadzoru pedagogicznego. W akcie założycielskim należy określić w szczególności skład CKZiU, z uwzględnieniem art. 62a ust. 2 ustawy o systemie oświaty oraz art. 13 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. W statucie nowo utworzonego CKZiU należy określić m.in. jego cele, zadania i organizację, z uwzględnieniem, w szczególności, regulacji zawartych w art. 62a ust. 3 i 4 ustawy o systemie oświaty, w myśl których CKZiU obowiązane jest prowadzić kwalifikacyjne kursy zawodowe, podejmować działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej, a także współpracować z pracodawcami i organizacjami pracodawców."([[http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=0988EB9E Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej na interpelację nr 2172 w sprawie zamiaru utworzenia z dniem 1 września 2012 r. centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego]]; por. także [[http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=5152C21A Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej na interpelację nr 16476]]). >>Zob także inne żródła: [[http://www.znp.edu.pl/media/files/10260946f8520078629011668838a583.pdf ZNP]]>>
Dodane:
Kraj związkowy wspiera kształcenie poprzez jego finansowanie (§ 4 ust. 1 BbgWBG w zw. z § 27 BbgWBG).
Natomiast samorządy powiatowe (powiaty i miasta na prawach powiatów) zapewniają tzw. ofertę podstawową (Grundversorgung = [[http://www.mbjs.brandenburg.de/cms/detail.php/5lbm1.c.60407.de Mindestangebot an Weiterbildungsmöglichkeiten bzw. Weiterbildungsveranstaltungen]]), mając na uwadze zasadę, że instytucje kształcenia ustawicznego mogą być prowadzone przez podmioty publiczne i prywatne. Jest to zadanie własne powiatów (obowiązkowe). Powiaty posługują się przy realizacji tego zadania instytucjami kształcenia ustawicznego w rozumieniu § 3 ust. 2 BbgWBG (§ 4 ust. 1 zd. 2 BbgWBG), przy zachowaniu azsady wielości i różnorodności podmiotów prowadzących placówki kształcenia. W kosztach zapewnienia oferty minimalnej partycypuje kraj związkowy (szczegóły określa stosowne zarządzenie (dyrektywa) - [[http://bravors.brandenburg.de/verwaltungsvorschriften/rlgrvwbg2017 RL Grundversorgung - RLGrv-WBG]]). Na tej podstawie i po uzyskaniu stosownych informacji od powiatów i akredytowanych instytucji kształcenia (o warunkach akredytacji niepublicznych jednostek - § 7 BbgWBG) kraj związkowy wypłaca odpowiednią kwotę dotacji (Zuwendung) powiatom lub bezpośrednio instytucjom kształcenia.
Kształcenie ustawiczne zapewniają instytucje publiczne i niepubliczne. Mogą one być instytucjami należącymi do podmiotów publicznych lub prywatnych albo same być osobami prawnymi prawa publicznego lub prywatnego (§ 3 ust. 2 BbgWBG). Ich zadaniem jest planowa i ciągła działalność w sferze kształcenia ustawicznego. Akredytacja, która jest prowadzona na podstawie § 7 BbgWBG i nast., uprawnia instytucje do realizacji oferty minimalnej i otrzymywania z tego tytułu wsparcia finansowego od kraju związkowego.
Klucz finansowania przez kraj związkowy wynosi w Brandenburgii 2.400 godzin na każde 40.000 mieszkańców ([[https://bravors.brandenburg.de/verordnungen/wbv#5 § 5 Weiterbildungsverordnung]]).
>>Przykładowy [[http://www.vhs-frankfurt-oder.de/fileadmin/user_upload/Dokumente/EO_VHS.pdf regulamin opłat VHS FFO]].>> Opłaty za kursy ponosi się na zasadach opisanych w regulaminie wydawanym na podstawie § 29 Abs. 2 Nr. 14 Landkreisordnung des Landes Brandenburg albo § 28 Abs. 2 Nr. 9 der Kommunalverfassung des Landes Brandenburg.
Natomiast samorządy powiatowe (powiaty i miasta na prawach powiatów) zapewniają tzw. ofertę podstawową (Grundversorgung = [[http://www.mbjs.brandenburg.de/cms/detail.php/5lbm1.c.60407.de Mindestangebot an Weiterbildungsmöglichkeiten bzw. Weiterbildungsveranstaltungen]]), mając na uwadze zasadę, że instytucje kształcenia ustawicznego mogą być prowadzone przez podmioty publiczne i prywatne. Jest to zadanie własne powiatów (obowiązkowe). Powiaty posługują się przy realizacji tego zadania instytucjami kształcenia ustawicznego w rozumieniu § 3 ust. 2 BbgWBG (§ 4 ust. 1 zd. 2 BbgWBG), przy zachowaniu azsady wielości i różnorodności podmiotów prowadzących placówki kształcenia. W kosztach zapewnienia oferty minimalnej partycypuje kraj związkowy (szczegóły określa stosowne zarządzenie (dyrektywa) - [[http://bravors.brandenburg.de/verwaltungsvorschriften/rlgrvwbg2017 RL Grundversorgung - RLGrv-WBG]]). Na tej podstawie i po uzyskaniu stosownych informacji od powiatów i akredytowanych instytucji kształcenia (o warunkach akredytacji niepublicznych jednostek - § 7 BbgWBG) kraj związkowy wypłaca odpowiednią kwotę dotacji (Zuwendung) powiatom lub bezpośrednio instytucjom kształcenia.
Kształcenie ustawiczne zapewniają instytucje publiczne i niepubliczne. Mogą one być instytucjami należącymi do podmiotów publicznych lub prywatnych albo same być osobami prawnymi prawa publicznego lub prywatnego (§ 3 ust. 2 BbgWBG). Ich zadaniem jest planowa i ciągła działalność w sferze kształcenia ustawicznego. Akredytacja, która jest prowadzona na podstawie § 7 BbgWBG i nast., uprawnia instytucje do realizacji oferty minimalnej i otrzymywania z tego tytułu wsparcia finansowego od kraju związkowego.
Klucz finansowania przez kraj związkowy wynosi w Brandenburgii 2.400 godzin na każde 40.000 mieszkańców ([[https://bravors.brandenburg.de/verordnungen/wbv#5 § 5 Weiterbildungsverordnung]]).
>>Przykładowy [[http://www.vhs-frankfurt-oder.de/fileadmin/user_upload/Dokumente/EO_VHS.pdf regulamin opłat VHS FFO]].>> Opłaty za kursy ponosi się na zasadach opisanych w regulaminie wydawanym na podstawie § 29 Abs. 2 Nr. 14 Landkreisordnung des Landes Brandenburg albo § 28 Abs. 2 Nr. 9 der Kommunalverfassung des Landes Brandenburg.
Usunięte:
Natomiast samorządy powiatowe (powiaty i miasta na prawach powiatów) zapewniają ofertę podstawową (Grundversorgung = [[http://www.mbjs.brandenburg.de/cms/detail.php/5lbm1.c.60407.de Mindestangebot an Weiterbildungsmöglichkeiten bzw. Weiterbildungsveranstaltungen]]), mając na uwadze zasadę, że instytucje kształcenia ustawicznego mogą być prowadzone przez podmioty publiczne i prywatne. Powiaty posługują się przy realizacji tego zadania instytucjami kształcenia ustawicznego w rozumieniu § 3 ust. 2 BbgWBG (§ 4 ust. 1 zd. 2 BbgWBG). W kosztach zapewnienia oferty minimalnej partycypuje kraj związkowy (szczegóły określa stosowne zarządzenie (dyrektywa) - [[http://bravors.brandenburg.de/verwaltungsvorschriften/rlgrvwbg2017 RL Grundversorgung - RLGrv-WBG]]). Na tej podstawie i po uzyskaniu stosownych informacji od powiatów i akredytowanych instytucji kształcenia (o warunkach akredytacji niepublicznych jednostek - § 7 BbgWBG) kraj związkowy wypłaca odpowiednią kwotę dotacji (Zuwendung) powiatom lub bezpośrednio instytucjom kształcenia.
Kształcenie ustawiczne zapewniają instytucje publiczne i niepubliczne. Mogą one być instytucjami należącymi do podmiotów publicznych lub prywatnych albo same być osobami prawnymi prawa publicznego lub prywatnego (§ 3 ust. 2 BbgWBG). Ich zadaniem jest planowa i ciągła działalność w sferze kształcenia ustawicznego. Akredytacja, która jest prowadzona na podstawie § 7 BbgWBG i nast. uprawnia instytucje do realizacji oferty minimalnej i otrzymywania z tegu tytułu wsparcia finansowego od kraju związkowego.
Sposób finansowania: __Entgelt__ordnung (a nie Gebühren). Enteglt für Leistunegn VHS - § 29 Abs. 2 Nr. 14 Landkreisordnung des Landes Brandenburg albo § 28 Abs. 2 Nr. 9 der Kommunalverfassung des Landes Brandenburg.
Klucz finansowania przez kraj związkowy - zob. [[https://bravors.brandenburg.de/verordnungen/wbv#5 § 5 Weiterbildungsverordnung]].
Dodane:
Pierwsze rozporządzenie (WBV) określa zasady, na mocy których realizowana jest oferta minimalna w zakresie kształcenia ustawicznego. Podstawową zasadą jest różnorodność podmiotów prowadzących instytucje kształcenia (Trägervielfalt, § 2 WBV).
((1)) Treści
((2)) Oferta minimalna - Grundversorgung
Powiaty są zobowiązane do zapewnienia oferty minimalnej, która obejmuje kształcenie ogólne, zawodowe, kulturalne i polityczne, wspierane finansowo przez kraj związkowy (§ 1 WBV).
((2)) Oferty VHS w zakresie kształcenia
((1)) Treści
((2)) Oferta minimalna - Grundversorgung
Powiaty są zobowiązane do zapewnienia oferty minimalnej, która obejmuje kształcenie ogólne, zawodowe, kulturalne i polityczne, wspierane finansowo przez kraj związkowy (§ 1 WBV).
((2)) Oferty VHS w zakresie kształcenia
Dodane:
Zgodnie z ogólnymi przepisami (§ 3 BbgWBG) instytucje kształcenia ustawicznego mogą być częścią podmiotu publicznego lub prywatnego albo też posiadać osobowość prawną (prawa publicznego lub prywatnego). Wybór formy należy do podmiotu prowadzącego (powiat/miasto na prawach powiatu albo podmiot prywatny). Dla VHS FFO wybrano formę zakładu w samorządowym zakładzie budżetowym ("Teilbetrieb im Eigenbetrieb"). Możliwe jest także zastosowanie innych form organizacyjnych administracji publicznej, jak Regiebetrieb (jednostka budżetowa) czy GmbH (sp. z o.o.).
>>Eigenbetrieb ([[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212922#93 § 93 BbgKVerf]]) = ~ samorządowy zakład budżetowy ({{pu przepis="art. 15 UFinansePubl"}})>> Dla formy 'Eigenbetrieb' (zakład budżetowy) charakterystyczne jest wyposażenie w odrębny majątek. Są samodzielne pod względem organizacyjnym ale nie prawnym. Zakłady pobierają opłaty i finansują z nich swoje wydatki. Nie wyklucza to dofinansowania przez samorząd, do którego należą.
>>Eigenbetrieb ([[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212922#93 § 93 BbgKVerf]]) = ~ samorządowy zakład budżetowy ({{pu przepis="art. 15 UFinansePubl"}})>> Dla formy 'Eigenbetrieb' (zakład budżetowy) charakterystyczne jest wyposażenie w odrębny majątek. Są samodzielne pod względem organizacyjnym ale nie prawnym. Zakłady pobierają opłaty i finansują z nich swoje wydatki. Nie wyklucza to dofinansowania przez samorząd, do którego należą.
Usunięte:
Dla formy Eigenbetrieb (zakład budżetowy) charakterystyczne jest wyposażenie w odrębny majątek. Są samodzielne pod względem organizacyjnym ale nie prawnym. Zakłady pobierają opłaty i finansują z nich swoje wydatki. Nie wyklucza to dofinansowania przez samorząd, do którego należą.
Dodane:
Samorządowe zakłady budżetowe (Eigenbetriebe) mogą pobierać opłaty, które służą sfinansowaniu wydatków zakładu (inaczej niż przy Regiebetriebe). Relacje między zakładami budżetowymi a osobami zewnętrznymi (np. uczestnikami kształcenia) mogą mieć charakter publicznoprawny (wówczas pobiera się Gebühren) albo prywatnoprawny (wówczas pobiera się Entgelt).
Usunięte:
Dodane:
>>Eigenbetrieb = samorządowy zakład budżetowy>> Zgodnie z ogólnymi przepisami (§ 3 BbgWBG) instytucje kształcenia ustawicznego mogą być częścią podmiotu publicznego lub prywatnego albo też posiadać osobowość prawną (prawa publicznego lub prywatnego). Wybór formy należy do podmiotu prowadzącego (powiat/miasto na prawach powiatu albo podmiot prywatny). Dla VHS FFO wybrano formę zakładu w samorządowym zakładzie budżetowym ("Teilbetrieb im Eigenbetrieb"). Możliwe jest także zastosowanie innych form organizacyjnych administracji publicznej, jak Regiebetrieb (jednostka budżetowa) czy GmbH (sp. z o.o.).
Dla formy Eigenbetrieb (zakład budżetowy) charakterystyczne jest wyposażenie w odrębny majątek. Są samodzielne pod względem organizacyjnym ale nie prawnym. Zakłady pobierają opłaty i finansują z nich swoje wydatki. Nie wyklucza to dofinansowania przez samorząd, do którego należą.
Środki finansowe pochodzą z funduszy publicznych oraz z opłat uczestników.
((3)) Fundusze publiczne
W pierwszym zakresie kraj związkowy jest zobowiązany do wspierania kształcenia poprzez jego finansowanie (art. 4 ust. 1 BbgWBG). Zasady finansowego wsparcia określa bliżej § 27 BbgWBG.
Sposób finansowania: __Entgelt__ordnung (a nie Gebühren). Enteglt für Leistunegn VHS - § 29 Abs. 2 Nr. 14 Landkreisordnung des Landes Brandenburg albo § 28 Abs. 2 Nr. 9 der Kommunalverfassung des Landes Brandenburg.
Klucz finansowania przez kraj związkowy - zob. [[https://bravors.brandenburg.de/verordnungen/wbv#5 § 5 Weiterbildungsverordnung]].
((3)) Opłaty uczestników
Samorządowe zakłady budżetowe (Eigenbetriebe) mogą pobierać opłaty, które służą sfinansowaniu wydatków zakładu (inaczej niż przy Regiebetriebe).
Dla formy Eigenbetrieb (zakład budżetowy) charakterystyczne jest wyposażenie w odrębny majątek. Są samodzielne pod względem organizacyjnym ale nie prawnym. Zakłady pobierają opłaty i finansują z nich swoje wydatki. Nie wyklucza to dofinansowania przez samorząd, do którego należą.
Środki finansowe pochodzą z funduszy publicznych oraz z opłat uczestników.
((3)) Fundusze publiczne
W pierwszym zakresie kraj związkowy jest zobowiązany do wspierania kształcenia poprzez jego finansowanie (art. 4 ust. 1 BbgWBG). Zasady finansowego wsparcia określa bliżej § 27 BbgWBG.
Sposób finansowania: __Entgelt__ordnung (a nie Gebühren). Enteglt für Leistunegn VHS - § 29 Abs. 2 Nr. 14 Landkreisordnung des Landes Brandenburg albo § 28 Abs. 2 Nr. 9 der Kommunalverfassung des Landes Brandenburg.
Klucz finansowania przez kraj związkowy - zob. [[https://bravors.brandenburg.de/verordnungen/wbv#5 § 5 Weiterbildungsverordnung]].
((3)) Opłaty uczestników
Samorządowe zakłady budżetowe (Eigenbetriebe) mogą pobierać opłaty, które służą sfinansowaniu wydatków zakładu (inaczej niż przy Regiebetriebe).
Usunięte:
Środki finansowe pochodzą zatem z funduszy publicznych oraz z opłat uczestników.
W pierwszym zakresie kraj związkowy jest zobowiązany do wspierania kształcenia poprzez jego finansowanie (art. 4 ust. 1 BbgWBG). Zasady finansowego wsparcia określa bliżej § 27 BbgWBG.
Sposób finansowania: __Entgelt__ordnung (a nie Gebühren). Enteglt für Leistunegn VHS - § 29 Abs. 2 Nr. 14 Landkreisordnung des Landes Brandenburg albo § 28 Abs. 2 Nr. 9 der Kommunalverfassung des Landes Brandenburg.
Klucz finansowania przez kraj związkowy - zob. [[https://bravors.brandenburg.de/verordnungen/wbv#5 § 5 Weiterbildungsverordnung]]
Dodane:
>> Pojęcie Weiterbildung: "alle Aktivitäten, die der Vertiefung, Erweiterung oder Aktualisierung von Wissen, Fähigkeiten und Fertigkeiten (sogenannten Kompetenzen) von Menschen dienen, die eine erste Bildungsphase abgeschlossen haben und in der Regel erwerbstätig waren oder in der Familie gearbeitet haben" [[https://de.wikipedia.org/wiki/Erwachsenen-_und_Weiterbildung WIKIPEDIA]]>> Na mocy [[http://www.gesetze-im-internet.de/gg/art_70.html Art. 70 GG]] w zw. z [[http://www.gesetze-im-internet.de/gg/art_74.html Art. 74 ust. 1 pkt 11 i 12 GG]] (niemieckiej Konstytucji) władzę ustawodawczą sprawują co do zasady kraje związkowe, chyba że kompetencja należy wyraźnie do federacji. Federacja jest właściwa w sprawach: außerschulische berufliche Bildung und Weiterbildung, Hochschulzulassung und Hochschulabschlüsse. Właściwym urzędem jest tutaj Bundesministerium für Bildung und Forschung (BMBF).
Powyższe przepisy determinują w ogólny ramy formalne kształcenia ustawicznego. Natomiast, co zostanie wykazane poniżej, merytorycznie kompetencja należy do krajów związkowych.
Oprócz ram formalnoprawnych prawo związkowe konstytuuje także uprawnienia (na zasadzie praw podmiotowych),z których wywodzi się prawo do uzyskania kształcenia na dalszych etapach (Art. 12 GG). Na razie uprawnienia te nie będą badane. Więcej o tym [[Online: http://www.die-bonn.de/doks/nagel0701.pdf Nagel2007]]
Natomiast formy i finansowanie kształcenia ustawicznego należy już do krajów związkowych.
>>Weiterbildung w BbgWBG: "alle Formen der Fortsetzung, Wiederaufnahme oder Ergänzung organisierten Lernens außerhalb der Bildungsgänge der allgemeinbildenden Schulen und der berufsbildenden Schulen">> Ustawa definiuje kształcenie ustawiczne (Weiterbildung) jako "wszelkie formy kontynuacji, podjęcia na nowo i uzupełnienia zorganizowanego uczenia się poza kierunkami kształcenia w w szkołach ogólnokształcących i zawodowych" (§ 1 ust. 1 zd. 2 BbgWBG). Nie obejmuje natomiast kształcenia w szkołach wyższych i kształcenia zawodowego, w tym kształcenia grup zawodowych oraz odnoszące się do rynku pracy (programy urzędów pracy podnoszące kwalifikacje na rynku pracy (np. kursy komputerowe, językowe itp.). Kształcenie ustawiczne obejmuje: kierunki służące zdobyciu dyplomów ukończenia etapu kształcenia oraz m.in. kształcenie ogólne, zawodowe, kulturalne i polityczne (§ 2 ust. 3 BbgWBG).
((2)) Zadania krajów związkowych i samorządu terytorialnego
Kraj związkowy wspiera kształcenie poprzez jego finansowanie (wspierania kształcenia poprzez jego finansowanie (§ 4 ust. 1 BbgWBG w zw. z § 27 BbgWBG).
Natomiast samorządy powiatowe (powiaty i miasta na prawach powiatów) zapewniają ofertę podstawową (Grundversorgung = [[http://www.mbjs.brandenburg.de/cms/detail.php/5lbm1.c.60407.de Mindestangebot an Weiterbildungsmöglichkeiten bzw. Weiterbildungsveranstaltungen]]), mając na uwadze zasadę, że instytucje kształcenia ustawicznego mogą być prowadzone przez podmioty publiczne i prywatne. Powiaty posługują się przy realizacji tego zadania instytucjami kształcenia ustawicznego w rozumieniu § 3 ust. 2 BbgWBG (§ 4 ust. 1 zd. 2 BbgWBG). W kosztach zapewnienia oferty minimalnej partycypuje kraj związkowy (szczegóły określa stosowne zarządzenie (dyrektywa) - [[http://bravors.brandenburg.de/verwaltungsvorschriften/rlgrvwbg2017 RL Grundversorgung - RLGrv-WBG]]). Na tej podstawie i po uzyskaniu stosownych informacji od powiatów i akredytowanych instytucji kształcenia (o warunkach akredytacji niepublicznych jednostek - § 7 BbgWBG) kraj związkowy wypłaca odpowiednią kwotę dotacji (Zuwendung) powiatom lub bezpośrednio instytucjom kształcenia.
((2)) Formy prawne kształcenia ustawicznego w ogólności
Kształcenie ustawiczne zapewniają instytucje publiczne i niepubliczne. Mogą one być instytucjami należącymi do podmiotów publicznych lub prywatnych albo same być osobami prawnymi prawa publicznego lub prywatnego (§ 3 ust. 2 BbgWBG). Ich zadaniem jest planowa i ciągła działalność w sferze kształcenia ustawicznego. Akredytacja, która jest prowadzona na podstawie § 7 BbgWBG i nast. uprawnia instytucje do realizacji oferty minimalnej i otrzymywania z tegu tytułu wsparcia finansowego od kraju związkowego.
((2)) Volkshochschule jako szczególna forma kształcenia ustawicznego
>>Linki: [[http://vhs-brb.de/home/ Landesverband VHS]]>> Volkshochschule jest zbiorczym określeniem dla **samorządowych** jednostek kształcenia ustawicznego działających na zasadzie niekomercyjnej (użyteczności publicznej). Podmiotem prowadzącym VHS jest co do zasady powiat albo miasto na prawach powiatu (instytucja samorządowe). Są to więc szkoły o charakterze publicznym (podmiotem prowadzącym są podmioty publiczne; praktycznie każdy powiat ma swoją VHS).
((2)) Status prawny i struktura VHS
Środki finansowe pochodzą zatem z funduszy publicznych oraz z opłat uczestników.
W pierwszym zakresie kraj związkowy jest zobowiązany do wspierania kształcenia poprzez jego finansowanie (art. 4 ust. 1 BbgWBG). Zasady finansowego wsparcia określa bliżej § 27 BbgWBG.
Powyższe przepisy determinują w ogólny ramy formalne kształcenia ustawicznego. Natomiast, co zostanie wykazane poniżej, merytorycznie kompetencja należy do krajów związkowych.
Oprócz ram formalnoprawnych prawo związkowe konstytuuje także uprawnienia (na zasadzie praw podmiotowych),z których wywodzi się prawo do uzyskania kształcenia na dalszych etapach (Art. 12 GG). Na razie uprawnienia te nie będą badane. Więcej o tym [[Online: http://www.die-bonn.de/doks/nagel0701.pdf Nagel2007]]
Natomiast formy i finansowanie kształcenia ustawicznego należy już do krajów związkowych.
>>Weiterbildung w BbgWBG: "alle Formen der Fortsetzung, Wiederaufnahme oder Ergänzung organisierten Lernens außerhalb der Bildungsgänge der allgemeinbildenden Schulen und der berufsbildenden Schulen">> Ustawa definiuje kształcenie ustawiczne (Weiterbildung) jako "wszelkie formy kontynuacji, podjęcia na nowo i uzupełnienia zorganizowanego uczenia się poza kierunkami kształcenia w w szkołach ogólnokształcących i zawodowych" (§ 1 ust. 1 zd. 2 BbgWBG). Nie obejmuje natomiast kształcenia w szkołach wyższych i kształcenia zawodowego, w tym kształcenia grup zawodowych oraz odnoszące się do rynku pracy (programy urzędów pracy podnoszące kwalifikacje na rynku pracy (np. kursy komputerowe, językowe itp.). Kształcenie ustawiczne obejmuje: kierunki służące zdobyciu dyplomów ukończenia etapu kształcenia oraz m.in. kształcenie ogólne, zawodowe, kulturalne i polityczne (§ 2 ust. 3 BbgWBG).
((2)) Zadania krajów związkowych i samorządu terytorialnego
Kraj związkowy wspiera kształcenie poprzez jego finansowanie (wspierania kształcenia poprzez jego finansowanie (§ 4 ust. 1 BbgWBG w zw. z § 27 BbgWBG).
Natomiast samorządy powiatowe (powiaty i miasta na prawach powiatów) zapewniają ofertę podstawową (Grundversorgung = [[http://www.mbjs.brandenburg.de/cms/detail.php/5lbm1.c.60407.de Mindestangebot an Weiterbildungsmöglichkeiten bzw. Weiterbildungsveranstaltungen]]), mając na uwadze zasadę, że instytucje kształcenia ustawicznego mogą być prowadzone przez podmioty publiczne i prywatne. Powiaty posługują się przy realizacji tego zadania instytucjami kształcenia ustawicznego w rozumieniu § 3 ust. 2 BbgWBG (§ 4 ust. 1 zd. 2 BbgWBG). W kosztach zapewnienia oferty minimalnej partycypuje kraj związkowy (szczegóły określa stosowne zarządzenie (dyrektywa) - [[http://bravors.brandenburg.de/verwaltungsvorschriften/rlgrvwbg2017 RL Grundversorgung - RLGrv-WBG]]). Na tej podstawie i po uzyskaniu stosownych informacji od powiatów i akredytowanych instytucji kształcenia (o warunkach akredytacji niepublicznych jednostek - § 7 BbgWBG) kraj związkowy wypłaca odpowiednią kwotę dotacji (Zuwendung) powiatom lub bezpośrednio instytucjom kształcenia.
((2)) Formy prawne kształcenia ustawicznego w ogólności
Kształcenie ustawiczne zapewniają instytucje publiczne i niepubliczne. Mogą one być instytucjami należącymi do podmiotów publicznych lub prywatnych albo same być osobami prawnymi prawa publicznego lub prywatnego (§ 3 ust. 2 BbgWBG). Ich zadaniem jest planowa i ciągła działalność w sferze kształcenia ustawicznego. Akredytacja, która jest prowadzona na podstawie § 7 BbgWBG i nast. uprawnia instytucje do realizacji oferty minimalnej i otrzymywania z tegu tytułu wsparcia finansowego od kraju związkowego.
((2)) Volkshochschule jako szczególna forma kształcenia ustawicznego
>>Linki: [[http://vhs-brb.de/home/ Landesverband VHS]]>> Volkshochschule jest zbiorczym określeniem dla **samorządowych** jednostek kształcenia ustawicznego działających na zasadzie niekomercyjnej (użyteczności publicznej). Podmiotem prowadzącym VHS jest co do zasady powiat albo miasto na prawach powiatu (instytucja samorządowe). Są to więc szkoły o charakterze publicznym (podmiotem prowadzącym są podmioty publiczne; praktycznie każdy powiat ma swoją VHS).
((2)) Status prawny i struktura VHS
Środki finansowe pochodzą zatem z funduszy publicznych oraz z opłat uczestników.
W pierwszym zakresie kraj związkowy jest zobowiązany do wspierania kształcenia poprzez jego finansowanie (art. 4 ust. 1 BbgWBG). Zasady finansowego wsparcia określa bliżej § 27 BbgWBG.
Usunięte:
Na mocy [[http://www.gesetze-im-internet.de/gg/art_70.html Art. 70 GG]] w zw. z [[http://www.gesetze-im-internet.de/gg/art_74.html Art. 74 ust. 1 pkt 11 i 12 GG]] (niemieckiej Konstytucji) władzę ustawodawczą sprawują co do zasady kraje związkowe, chyba że kompetencja należy wyraźnie do federacji. Federacja jest właściwa w sprawach: außerschulische berufliche Bildung und Weiterbildung, Hochschulzulassung und Hochschulabschlüsse.
((2)) Formy prawne VHS
>>Linki: [[http://vhs-brb.de/home/ Landesverband VHS]]>>
Podmiotem prowadzącym jest powiat albo miasto na prawach powiatu. Są to więc szkoły o charakterze publicznym (podmiotem prowadzącym są podmioty publiczne; praktycznie każdy powiat ma swoją VHS).
Środki finansowe pochodzą zatem z funduszy publicznyc oraz z opłat uczestników.
Dodane:
((2)) Inne formy kształcenia (Anerkannte Einrichtungen der Weiterbildung in freier Trägerschaft)
Oprócz VHS, których podmiotem prowadzącym są samorządy, funkcjonuje także wiele podmiotów prowadzonych przez prywatne jednostki. W BBG ich listę zamieszcza MBJS na [[http://service.brandenburg.de/lis/detail.php?id=110631 swoich stronach]]. Zob też [[http://bildungsserver.berlin-brandenburg.de/ Bildungsserver Berlin-Brandenburg]]
Oprócz VHS, których podmiotem prowadzącym są samorządy, funkcjonuje także wiele podmiotów prowadzonych przez prywatne jednostki. W BBG ich listę zamieszcza MBJS na [[http://service.brandenburg.de/lis/detail.php?id=110631 swoich stronach]]. Zob też [[http://bildungsserver.berlin-brandenburg.de/ Bildungsserver Berlin-Brandenburg]]
Usunięte:
Oprócz VHS, których podmiotem prowadzącym są samorządy, funkcjonuje także wiele podmiotów prowadzonych przez prywatne jednostki. W BBG ich listę zamieszcza MBJS na [[http://service.brandenburg.de/lis/detail.php?id=110631 swoich stronach]]
Dodane:
- federalna ustawa ramowa o szkołach wyższych ([[https://www.gesetze-im-internet.de/hrg/ Hochschulrahmengesetz]]);
- federalna ustawa o kształceniu na odległość ([[http://www.gesetze-im-internet.de/fernusg/ Fernunterrichtsschutzgesetz]]).
>>Linki: [[http://vhs-brb.de/home/ Landesverband VHS]]>>
((2)) Inne formy kształcenia (Anerkannte Einrichtungen der Weiterbildung in freier Trägerschaft )
Oprócz VHS, których podmiotem prowadzącym są samorządy, funkcjonuje także wiele podmiotów prowadzonych przez prywatne jednostki. W BBG ich listę zamieszcza MBJS na [[http://service.brandenburg.de/lis/detail.php?id=110631 swoich stronach]]
- federalna ustawa o kształceniu na odległość ([[http://www.gesetze-im-internet.de/fernusg/ Fernunterrichtsschutzgesetz]]).
>>Linki: [[http://vhs-brb.de/home/ Landesverband VHS]]>>
((2)) Inne formy kształcenia (Anerkannte Einrichtungen der Weiterbildung in freier Trägerschaft )
Oprócz VHS, których podmiotem prowadzącym są samorządy, funkcjonuje także wiele podmiotów prowadzonych przez prywatne jednostki. W BBG ich listę zamieszcza MBJS na [[http://service.brandenburg.de/lis/detail.php?id=110631 swoich stronach]]
Usunięte:
Dodane:
Oprócz ustawy kolejnym aktem jest Verordnung zur Grundversorgung und Förderung nach dem Brandenburgischen Weiterbildungsgesetz ([[https://bravors.brandenburg.de/verordnungen/wbv Weiterbildungsverordnung – WBV]]) z 9 grudnia 2015 r. oraz Verordnung über die Anerkennung von Weiterbildungsveranstaltungen zur Bildungsfreistellung nach dem Brandenburgischen Weiterbildungsgesetz ([[http://bravors.brandenburg.de/verordnungen/bfv Bildungsfreistellungsverordnung - BFV]] z 21. stycznia 2005 r.
Usunięte:
Dodane:
>>Zob. także [[http://www.mbjs.brandenburg.de/sixcms/detail.php/5lbm1.c.60281.de informacje Ministerium für Bildung, Jugend und Sport (MBJS)]]>> W niniejszych rozważaniach zostanie przedstawiony model VHS na przykładzie [[http://www.vhs-frankfurt-oder.de/ Volkshochschule we Frankfurcie nad Odrą]]. Wobec tego główne znaczenie będą miały przepisy obowiązujące w Brandenburgii.
Sposób finansowania: __Entgelt__ordnung (a nie Gebühren). Enteglt für Leistunegn VHS - § 29 Abs. 2 Nr. 14 Landkreisordnung des Landes Brandenburg albo § 28 Abs. 2 Nr. 9 der Kommunalverfassung des Landes Brandenburg.
Klucz finansowania przez kraj związkowy - zob. [[https://bravors.brandenburg.de/verordnungen/wbv#5 § 5 Weiterbildungsverordnung]]
Sposób finansowania: __Entgelt__ordnung (a nie Gebühren). Enteglt für Leistunegn VHS - § 29 Abs. 2 Nr. 14 Landkreisordnung des Landes Brandenburg albo § 28 Abs. 2 Nr. 9 der Kommunalverfassung des Landes Brandenburg.
Klucz finansowania przez kraj związkowy - zob. [[https://bravors.brandenburg.de/verordnungen/wbv#5 § 5 Weiterbildungsverordnung]]
Usunięte:
Sposób finansowania: __Entgelt__ordnung (a nie Gebühren). Enteglt für Leistunegn VHS - § 29 Abs. 2 Nr. 14 Landkreisordnung des Landes Brandenburg albo § 28 Abs. 2 Nr. 9 der Kommunalverfassung des Landes Brandenburg
Dodane:
Z Art. 33 nie da się natomiast wyprowadzić prawa podmiotowego odnoszące się do kształcenia ([[https://beck-online.beck.de/?vpath=bibdata/komm_pdk/PdK-Br-A3Br/BbgVerf/cont/PdK-Br-A3Br.BbgVerf.a33.erlaeuterung.gl1.gl1.htm Hasso Lieber/Steffen Johann Iwers/Martina Ernst, Praxis der Kommunalverwaltung, A 3 Br, Beck-online]]; [[https://books.google.de/books?id=5cnMDQAAQBAJ Beckmann, Rechtsgrundlagen der beruflichen Weiterbildung von Arbeitnehmern]], 2012, s. 185). Niemniej jednak można się spierać co do charakteru roszczenia wynikającego z Art. 48 ust. 2 zd. 2 [[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212792#48 Konstytucji Brandenburgii]]. Aktualnie jednak uważa się, że przepis Art. 33 ust. 1 ma charakter wyznaczający (w sposób wiążący) cel dla kraju związkowego (inaczej niż tylko niezobowiązujące sentencje programowe) (por. Beckmann, Rechtsgrundlagen der beruflichen Weiterbildung von Arbeitnehmern, 2012, s. 185). Podmiotem zobowiązanym jest w tym wypadku wyłącznie ustawodawca krajowy (ale już nie pracodawcy).
Każdy ma także prawo do uzyskania zwolnienia z pracy w celu korzystania z oferty kształcenia ustawicznego w wymiarze do 10 dni w ciągu dwóch lat. Szczegóły reguluje w tym wypadku ustawa krajowe (w Brandenburgii - Weiterbildungsgesetz = BbgWBG). To uprawnienie ma status prawa podstawowego. Szczegółowy zakres uprawnienia wynika z §§ 14 - 26 BbgWBG. Brandenburska Konstytucja jest jedyną w Niemczech ustanawiającą takie uprawnienie dla pracowników (pracowników fizycznych, umysłowych i uczniów zawodów), którzy mają swoje miejsce pracy w Brandenburgii.
Każdy ma także prawo do uzyskania zwolnienia z pracy w celu korzystania z oferty kształcenia ustawicznego w wymiarze do 10 dni w ciągu dwóch lat. Szczegóły reguluje w tym wypadku ustawa krajowe (w Brandenburgii - Weiterbildungsgesetz = BbgWBG). To uprawnienie ma status prawa podstawowego. Szczegółowy zakres uprawnienia wynika z §§ 14 - 26 BbgWBG. Brandenburska Konstytucja jest jedyną w Niemczech ustanawiającą takie uprawnienie dla pracowników (pracowników fizycznych, umysłowych i uczniów zawodów), którzy mają swoje miejsce pracy w Brandenburgii.
Usunięte:
Każdy ma także prawo do uzyskania zwolnienia z pracy w celu korzystania z oferty kształcenia ustawicznego w wymiarze do 10 dni w ciągu dwóch lat. Szczegóły reguluje w tym wypadku ustawa krajowe (w Brandenburgii - Weiterbildungsgesetz = BbgWBG). To uprawnienie ma status prawa podstawowego. Szczegółowy zakres uprawnienia wynika z §§ 14 -s 26 BbgWBG. Brandenburska Konstytucja jest jedyną w Niemczech ustanawiającą takie uprawnienie dla pracowników (pracowników fizycznych, umysłowych i uczniów zawodów), którzy mają swoje miejsce pracy w Brandenburgii.
Dodane:
Każdy ma także prawo do uzyskania zwolnienia z pracy w celu korzystania z oferty kształcenia ustawicznego w wymiarze do 10 dni w ciągu dwóch lat. Szczegóły reguluje w tym wypadku ustawa krajowe (w Brandenburgii - Weiterbildungsgesetz = BbgWBG). To uprawnienie ma status prawa podstawowego. Szczegółowy zakres uprawnienia wynika z §§ 14 -s 26 BbgWBG. Brandenburska Konstytucja jest jedyną w Niemczech ustanawiającą takie uprawnienie dla pracowników (pracowników fizycznych, umysłowych i uczniów zawodów), którzy mają swoje miejsce pracy w Brandenburgii.
Usunięte:
Dodane:
**(1) Konstytucja Brandenburgii**
W tym kraju związkowym szczególne znaczenie ma okoliczność, że kształcenie ustawiczne zostało podniesione do rangi regulacji konstytucyjnej (zob. [[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212792#33 Art. 33 Verfassung des Landes Brandenburg]]). Zobowiązano tam kraj związkowy, gminy oraz ich związki do wspierania kształcenia ustawicznego co koresponduje z prawem podstawowym do kształcenia, wynikającym z [[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212792#29 Art. 29 Verfassung des Landes Brandenburg]]. Wybór formy kształcenia pozostawiono samorządom.
Z Art. 33 nie da się natomiast wyprowadzić prawa podmiotowego odnoszące się do kształcenia ([[https://beck-online.beck.de/?vpath=bibdata/komm_pdk/PdK-Br-A3Br/BbgVerf/cont/PdK-Br-A3Br.BbgVerf.a33.erlaeuterung.gl1.gl1.htm Hasso Lieber/Steffen Johann Iwers/Martina Ernst, Praxis der Kommunalverwaltung, A 3 Br, Beck-online]]).
W tym samym przepisie gwarantuje się także prawo do tworzenia instytucji kształcenia ustawicznego każdemu podmiotowi.
Każdy ma także prawo do uzyskania zwolnienia z pracy w celu korzystania z oferty kształcenia ustawicznego, przy czym zasady reguluje w tym wypadku ustawa krajowe (w Brandenburgii - Weiterbildungsgesetz).
**(2) Ustawa o kształceniu ustawicznym**
Kraje związkowe, w tym Brandenburgia, skorzystały z uprawnienia ustawodawczego w zakresie ogólnych regulacji o kształceniu ustawicznym w odpowiednich ustawach (Weiterbildungsgesetz). W Brandenburgii jest to [[http://bravors.brandenburg.de/gesetze/bbgwbg Brandenburgisches Weiterbildungsgesetz - BbgWBG]].
**(3) Rozporządzenie do ustawy o kształceniu ustawicznym**
Oprócz ustawy kolejnym aktem jest Verordnung zur Grundversorgung und Förderung nach dem Brandenburgischen Weiterbildungsgesetz ([[https://bravors.brandenburg.de/verordnungen/wbv Weiterbildungsverordnung – WBV]]) z 9 grudnia 2015 r.
((2)) Formy prawne VHS
W tym kraju związkowym szczególne znaczenie ma okoliczność, że kształcenie ustawiczne zostało podniesione do rangi regulacji konstytucyjnej (zob. [[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212792#33 Art. 33 Verfassung des Landes Brandenburg]]). Zobowiązano tam kraj związkowy, gminy oraz ich związki do wspierania kształcenia ustawicznego co koresponduje z prawem podstawowym do kształcenia, wynikającym z [[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212792#29 Art. 29 Verfassung des Landes Brandenburg]]. Wybór formy kształcenia pozostawiono samorządom.
Z Art. 33 nie da się natomiast wyprowadzić prawa podmiotowego odnoszące się do kształcenia ([[https://beck-online.beck.de/?vpath=bibdata/komm_pdk/PdK-Br-A3Br/BbgVerf/cont/PdK-Br-A3Br.BbgVerf.a33.erlaeuterung.gl1.gl1.htm Hasso Lieber/Steffen Johann Iwers/Martina Ernst, Praxis der Kommunalverwaltung, A 3 Br, Beck-online]]).
W tym samym przepisie gwarantuje się także prawo do tworzenia instytucji kształcenia ustawicznego każdemu podmiotowi.
Każdy ma także prawo do uzyskania zwolnienia z pracy w celu korzystania z oferty kształcenia ustawicznego, przy czym zasady reguluje w tym wypadku ustawa krajowe (w Brandenburgii - Weiterbildungsgesetz).
**(2) Ustawa o kształceniu ustawicznym**
Kraje związkowe, w tym Brandenburgia, skorzystały z uprawnienia ustawodawczego w zakresie ogólnych regulacji o kształceniu ustawicznym w odpowiednich ustawach (Weiterbildungsgesetz). W Brandenburgii jest to [[http://bravors.brandenburg.de/gesetze/bbgwbg Brandenburgisches Weiterbildungsgesetz - BbgWBG]].
**(3) Rozporządzenie do ustawy o kształceniu ustawicznym**
Oprócz ustawy kolejnym aktem jest Verordnung zur Grundversorgung und Förderung nach dem Brandenburgischen Weiterbildungsgesetz ([[https://bravors.brandenburg.de/verordnungen/wbv Weiterbildungsverordnung – WBV]]) z 9 grudnia 2015 r.
((2)) Formy prawne VHS
Usunięte:
((2)) Forma prawna VHS
Dodane:
W niniejszych rozważaniach zostanie przedstawiony model VHS na przykładzie [[http://www.vhs-frankfurt-oder.de/ Volkshochschule we Frankfurcie nad Odrą]]. Wobec tego główne znaczenie będą miały przepisy obowiązujące w Brandenburgii.
((2)) Podstawa prawna funkcjonowania VHS w Brandenburgii
Ramy prawne dla funkcjonowania VHS determinują zarówno przepisy federalne jak i krajów związkowych.
((3)) Przepisy federalne
Do źródeł prawa federalnego zaliczyć należy następujące ustawy:
- federalna ustawa o kształceniu zawodowym ([[http://www.gesetze-im-internet.de/bbig_2005/index.html Berufsbildungsgesetz]]);
- federalna ustawa o promocji kształcenia ([[https://www.gesetze-im-internet.de/baf_g/ Bundesausbildungsförderungsgesetz]]);
- federalna ustawa ramowa o szkołach wyższych ([[https://www.gesetze-im-internet.de/hrg/ Hochschulrahmengesetz]]).
Ważne jest także, że z Art. 12 GG wywodzi się prawo podstawowe do uzyskania kształcenia na dalszych etapach.
((3)) Przepisy kraju związkowego
Na mocy [[http://www.gesetze-im-internet.de/gg/art_70.html Art. 70 GG]] w zw. z [[http://www.gesetze-im-internet.de/gg/art_74.html Art. 74 ust. 1 pkt 11 i 12 GG]] (niemieckiej Konstytucji) władzę ustawodawczą sprawują co do zasady kraje związkowe, chyba że kompetencja należy wyraźnie do federacji. Federacja jest właściwa w sprawach: außerschulische berufliche Bildung und Weiterbildung, Hochschulzulassung und Hochschulabschlüsse.
Kraje związkowe, w tym Brandenburgia, skorzystały z uprawnienia ustawodawczego w zakresie ogólnych regulacji o kształceniu ustawicznym w odpowiednich ustawach (Weiterbildungsgesetz). W Brandenburgii jest to [[http://bravors.brandenburg.de/gesetze/bbgwbg Brandenburgisches Weiterbildungsgesetz - BbgWBG]]. W tym kraju związkowym szczególne znaczenie ma okoliczność, że kształcenie ustawiczne zostało podniesione do rangi regulacji konstytucyjnej (zob. [[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212792#33 Art. 33 Verfassung des Landes Brandenburg]]). Zobowiązano tam kraj związkowy, gminy oraz ich związki do wspierania kształcenia ustawicznego. W tym samym przepisie gwarantuje się także prawo do tworzenia instytucji kształcenia ustawicznego każdemu podmiotowi. Każdy ma także prawo do uzyskania zwolnienia z pracy w celu korzystania z oferty kształcenia ustawicznego, przy czym zasady reguluje w tym wypadku ustawa krajowe (w Brandenburgii - Weiterbildungsgesetz).
((2)) Forma prawna VHS
((2)) Podstawa prawna funkcjonowania VHS w Brandenburgii
Ramy prawne dla funkcjonowania VHS determinują zarówno przepisy federalne jak i krajów związkowych.
((3)) Przepisy federalne
Do źródeł prawa federalnego zaliczyć należy następujące ustawy:
- federalna ustawa o kształceniu zawodowym ([[http://www.gesetze-im-internet.de/bbig_2005/index.html Berufsbildungsgesetz]]);
- federalna ustawa o promocji kształcenia ([[https://www.gesetze-im-internet.de/baf_g/ Bundesausbildungsförderungsgesetz]]);
- federalna ustawa ramowa o szkołach wyższych ([[https://www.gesetze-im-internet.de/hrg/ Hochschulrahmengesetz]]).
Ważne jest także, że z Art. 12 GG wywodzi się prawo podstawowe do uzyskania kształcenia na dalszych etapach.
((3)) Przepisy kraju związkowego
Na mocy [[http://www.gesetze-im-internet.de/gg/art_70.html Art. 70 GG]] w zw. z [[http://www.gesetze-im-internet.de/gg/art_74.html Art. 74 ust. 1 pkt 11 i 12 GG]] (niemieckiej Konstytucji) władzę ustawodawczą sprawują co do zasady kraje związkowe, chyba że kompetencja należy wyraźnie do federacji. Federacja jest właściwa w sprawach: außerschulische berufliche Bildung und Weiterbildung, Hochschulzulassung und Hochschulabschlüsse.
Kraje związkowe, w tym Brandenburgia, skorzystały z uprawnienia ustawodawczego w zakresie ogólnych regulacji o kształceniu ustawicznym w odpowiednich ustawach (Weiterbildungsgesetz). W Brandenburgii jest to [[http://bravors.brandenburg.de/gesetze/bbgwbg Brandenburgisches Weiterbildungsgesetz - BbgWBG]]. W tym kraju związkowym szczególne znaczenie ma okoliczność, że kształcenie ustawiczne zostało podniesione do rangi regulacji konstytucyjnej (zob. [[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212792#33 Art. 33 Verfassung des Landes Brandenburg]]). Zobowiązano tam kraj związkowy, gminy oraz ich związki do wspierania kształcenia ustawicznego. W tym samym przepisie gwarantuje się także prawo do tworzenia instytucji kształcenia ustawicznego każdemu podmiotowi. Każdy ma także prawo do uzyskania zwolnienia z pracy w celu korzystania z oferty kształcenia ustawicznego, przy czym zasady reguluje w tym wypadku ustawa krajowe (w Brandenburgii - Weiterbildungsgesetz).
((2)) Forma prawna VHS
Usunięte:
[[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212792#33 Art. 33 Verfassung des Landes Brandenburg]]
[[http://bravors.brandenburg.de/gesetze/bbgwbg Brandenburgisches Weiterbildungsgesetz - BbgWBG]]
Pozostałe ustawy:
[[http://www.gesetze-im-internet.de/sgb_3/ SGB III]]
Ustawa o ustroju zakładów pracy;
Ustawa o kształceniu zawodowym;
Federalna ustawa o promocji kształcenia;
Ustawa ramowa o szkołach wyższych;
Ustawa o ochronie kształcenia na odległość;
Ustawy o urzędnikach
Dodane:
[[https://bravors.brandenburg.de/de/gesetze-212792#33 Art. 33 Verfassung des Landes Brandenburg]]
Pozostałe ustawy:
[[http://www.gesetze-im-internet.de/sgb_3/ SGB III]]
Pozostałe ustawy:
[[http://www.gesetze-im-internet.de/sgb_3/ SGB III]]
Usunięte:
Dodane:
Podmiotem prowadzącym jest powiat albo miasto na prawach powiatu. Są to więc szkoły o charakterze publicznym (podmiotem prowadzącym są podmioty publiczne; praktycznie każdy powiat ma swoją VHS).
[[http://bravors.brandenburg.de/gesetze/bbgwbg Brandenburgisches Weiterbildungsgesetz - BbgWBG]]
Środki finansowe pochodzą zatem z funduszy publicznyc oraz z opłat uczestników.
Sposób finansowania: __Entgelt__ordnung (a nie Gebühren). Enteglt für Leistunegn VHS - § 29 Abs. 2 Nr. 14 Landkreisordnung des Landes Brandenburg albo § 28 Abs. 2 Nr. 9 der Kommunalverfassung des Landes Brandenburg
[[http://bravors.brandenburg.de/gesetze/bbgwbg Brandenburgisches Weiterbildungsgesetz - BbgWBG]]
Środki finansowe pochodzą zatem z funduszy publicznyc oraz z opłat uczestników.
Sposób finansowania: __Entgelt__ordnung (a nie Gebühren). Enteglt für Leistunegn VHS - § 29 Abs. 2 Nr. 14 Landkreisordnung des Landes Brandenburg albo § 28 Abs. 2 Nr. 9 der Kommunalverfassung des Landes Brandenburg
Usunięte:
Sposób finansowania: __Entgelt__ordnung (a nie Gebühren).
Enteglt für Leistunegn VHS - § 29 Abs. 2 Nr. 14 Landkreisordnung des Landes Brandenburg albo § 28 Abs. 2 Nr. 9 der Kommunalverfassung des Landes Brandenburg
Dodane:
CategoryPrawoOswiatowe
Usunięte:
Dodane:
>>Odróżnić od Centrum Kształcenia Zawodowego, szkoły branżowe>> Od września 2017 wracają do powiatów CKU z ofertą formalną i nieformalną. W Polsce będzie zorientowane to podobnie jak w Niemczech (system dualny).
Działalność UL nie została uregulowana w sposób bezpośredni. UL są - wg przyjętej powyżej definicji - organizacyjną formą pozaszkolnego kształcenia młodzieży i dorosłych, głównie w środowisku wiejskim. Funkcjonalnie rzecz biorąc UL są więc formą kształcenia ustawicznego.
((2)) Centrum kształcenia ustawicznego
>>Kształcenie ustawiczne: kształcenie w szkołach dla dorosłych, a także uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych przez osoby, które spełniły obowiązek szkolny ({{pu przepis="art. 3 pkt 16 USystOświaty"}}).>> Podstawą prawna tworzenia CKZiU jest {{pu przepis="art. 62a ust. 1 USystOświaty"}}. Utworzenie centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego, zwanego dalej CKZiU, następuje w trybie art. 58 ustawy o systemie oświaty.
"Publiczne CKZiU zakłada się na podstawie aktu założycielskiego. Organ (w tym także osoba fizyczna lub osoba prawna inna niż jednostka samorządu terytorialnego), zakładający CKZiU, podpisuje akt założycielski oraz nadaje pierwszy statut, który przesyła się właściwemu kuratorowi oświaty oraz innym organom właściwym do sprawowania nadzoru pedagogicznego. W akcie założycielskim należy określić w szczególności skład CKZiU, z uwzględnieniem art. 62a ust. 2 ustawy o systemie oświaty oraz art. 13 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. W statucie nowo utworzonego CKZiU należy określić m.in. jego cele, zadania i organizację, z uwzględnieniem, w szczególności, regulacji zawartych w art. 62a ust. 3 i 4 ustawy o systemie oświaty, w myśl których CKZiU obowiązane jest prowadzić kwalifikacyjne kursy zawodowe, podejmować działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej, a także współpracować z pracodawcami i organizacjami pracodawców."([[http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=0988EB9E Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej na interpelację nr 2172 w sprawie zamiaru utworzenia z dniem 1 września 2012 r. centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego]]; por. także [[http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=5152C21A Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej na interpelację nr 16476]]). >>Zob także inne żródła: [[http://www.znp.edu.pl/media/files/10260946f8520078629011668838a583.pdf ZNP]]>>
Działalność UL nie została uregulowana w sposób bezpośredni. UL są - wg przyjętej powyżej definicji - organizacyjną formą pozaszkolnego kształcenia młodzieży i dorosłych, głównie w środowisku wiejskim. Funkcjonalnie rzecz biorąc UL są więc formą kształcenia ustawicznego.
((2)) Centrum kształcenia ustawicznego
>>Kształcenie ustawiczne: kształcenie w szkołach dla dorosłych, a także uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych przez osoby, które spełniły obowiązek szkolny ({{pu przepis="art. 3 pkt 16 USystOświaty"}}).>> Podstawą prawna tworzenia CKZiU jest {{pu przepis="art. 62a ust. 1 USystOświaty"}}. Utworzenie centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego, zwanego dalej CKZiU, następuje w trybie art. 58 ustawy o systemie oświaty.
"Publiczne CKZiU zakłada się na podstawie aktu założycielskiego. Organ (w tym także osoba fizyczna lub osoba prawna inna niż jednostka samorządu terytorialnego), zakładający CKZiU, podpisuje akt założycielski oraz nadaje pierwszy statut, który przesyła się właściwemu kuratorowi oświaty oraz innym organom właściwym do sprawowania nadzoru pedagogicznego. W akcie założycielskim należy określić w szczególności skład CKZiU, z uwzględnieniem art. 62a ust. 2 ustawy o systemie oświaty oraz art. 13 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. W statucie nowo utworzonego CKZiU należy określić m.in. jego cele, zadania i organizację, z uwzględnieniem, w szczególności, regulacji zawartych w art. 62a ust. 3 i 4 ustawy o systemie oświaty, w myśl których CKZiU obowiązane jest prowadzić kwalifikacyjne kursy zawodowe, podejmować działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej, a także współpracować z pracodawcami i organizacjami pracodawców."([[http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=0988EB9E Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej na interpelację nr 2172 w sprawie zamiaru utworzenia z dniem 1 września 2012 r. centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego]]; por. także [[http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=5152C21A Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej na interpelację nr 16476]]). >>Zob także inne żródła: [[http://www.znp.edu.pl/media/files/10260946f8520078629011668838a583.pdf ZNP]]>>
Usunięte:
Utworzenie centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego, zwanego dalej CKZiU, następuje w trybie art. 58 ustawy o systemie oświaty.
>>Zob także inne żródła:
[[http://www.znp.edu.pl/media/files/10260946f8520078629011668838a583.pdf ZNP]]>>
"Publiczne CKZiU zakłada się na podstawie aktu założycielskiego. Organ (w tym także osoba fizyczna lub osoba prawna inna niż jednostka samorządu terytorialnego), zakładający CKZiU, podpisuje akt założycielski oraz nadaje pierwszy statut, który przesyła się właściwemu kuratorowi oświaty oraz innym organom właściwym do sprawowania nadzoru pedagogicznego. W akcie założycielskim należy określić w szczególności skład CKZiU, z uwzględnieniem art. 62a ust. 2 ustawy o systemie oświaty oraz art. 13 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. W statucie nowo utworzonego CKZiU należy określić m.in. jego cele, zadania i organizację, z uwzględnieniem, w szczególności, regulacji zawartych w art. 62a ust. 3 i 4 ustawy o systemie oświaty, w myśl których CKZiU obowiązane jest prowadzić kwalifikacyjne kursy zawodowe, podejmować działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej, a także współpracować z pracodawcami i organizacjami pracodawców."([[http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=0988EB9E Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej na interpelację nr 2172 w sprawie zamiaru utworzenia z dniem 1 września 2012 r. centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego]]; por. także [[http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=5152C21A Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej na interpelację nr 16476]]).
>>Kształcenie ustawiczne: kształcenie w szkołach dla dorosłych, a także uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych przez osoby, które spełniły obowiązek szkolny ({{pu przepis="art. 3 pkt 16 USystOświaty"}}).>> Działalność UL nie została uregulowana w sposób bezpośredni. UL są - wg przyjętej powyżej definicji - organizacyjną formą pozaszkolnego kształcenia młodzieży i dorosłych, głównie w środowisku wiejskim. Funkcjonalnie rzecz biorąc UL są więc formą kształcenia ustawicznego.
Dodane:
>>Odróżnić od Centrum Kształcenia Zawodowego, szkoły branżowe>> Od września 2017 wracają do powiatów CKU z ofertą formalną i nieformalną. W Polsce będzie zorientowane to podobnie jak w Niemczech (system dualny). Podstawą prawna tworzenia CKZiU jest {{pu przepis="art. 62a ust. 1 USystOświaty"}}.
Utworzenie centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego, zwanego dalej CKZiU, następuje w trybie art. 58 ustawy o systemie oświaty.
>>Zob także inne żródła:
[[http://www.znp.edu.pl/media/files/10260946f8520078629011668838a583.pdf ZNP]]>>
"Publiczne CKZiU zakłada się na podstawie aktu założycielskiego. Organ (w tym także osoba fizyczna lub osoba prawna inna niż jednostka samorządu terytorialnego), zakładający CKZiU, podpisuje akt założycielski oraz nadaje pierwszy statut, który przesyła się właściwemu kuratorowi oświaty oraz innym organom właściwym do sprawowania nadzoru pedagogicznego. W akcie założycielskim należy określić w szczególności skład CKZiU, z uwzględnieniem art. 62a ust. 2 ustawy o systemie oświaty oraz art. 13 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. W statucie nowo utworzonego CKZiU należy określić m.in. jego cele, zadania i organizację, z uwzględnieniem, w szczególności, regulacji zawartych w art. 62a ust. 3 i 4 ustawy o systemie oświaty, w myśl których CKZiU obowiązane jest prowadzić kwalifikacyjne kursy zawodowe, podejmować działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej, a także współpracować z pracodawcami i organizacjami pracodawców."([[http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=0988EB9E Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej na interpelację nr 2172 w sprawie zamiaru utworzenia z dniem 1 września 2012 r. centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego]]; por. także [[http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=5152C21A Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej na interpelację nr 16476]]).
Utworzenie centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego, zwanego dalej CKZiU, następuje w trybie art. 58 ustawy o systemie oświaty.
>>Zob także inne żródła:
[[http://www.znp.edu.pl/media/files/10260946f8520078629011668838a583.pdf ZNP]]>>
"Publiczne CKZiU zakłada się na podstawie aktu założycielskiego. Organ (w tym także osoba fizyczna lub osoba prawna inna niż jednostka samorządu terytorialnego), zakładający CKZiU, podpisuje akt założycielski oraz nadaje pierwszy statut, który przesyła się właściwemu kuratorowi oświaty oraz innym organom właściwym do sprawowania nadzoru pedagogicznego. W akcie założycielskim należy określić w szczególności skład CKZiU, z uwzględnieniem art. 62a ust. 2 ustawy o systemie oświaty oraz art. 13 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. W statucie nowo utworzonego CKZiU należy określić m.in. jego cele, zadania i organizację, z uwzględnieniem, w szczególności, regulacji zawartych w art. 62a ust. 3 i 4 ustawy o systemie oświaty, w myśl których CKZiU obowiązane jest prowadzić kwalifikacyjne kursy zawodowe, podejmować działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej, a także współpracować z pracodawcami i organizacjami pracodawców."([[http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=0988EB9E Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej na interpelację nr 2172 w sprawie zamiaru utworzenia z dniem 1 września 2012 r. centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego]]; por. także [[http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=5152C21A Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej na interpelację nr 16476]]).
Usunięte:
Dodane:
((2)) Uniwersytet ludowy (UL)
((2)) Uniwersytet powszechny (UP)
((2)) Centra kształcenia ustawicznego (CKU)
>>Odróżnić od Centrum Kształcenia Zawodowego, szkoły branżowe>> Od września 2017 wracają do powiatów CKU z ofertą formalną i nieformalną. W Polsce będzie zorientowane to podobnie jak w Niemczech (system dualny).
((1)) PODSTAWA PRAWNA DLA UTWORZENIA UL i UP
{{pu przepis="Art. 7 ust. 1 pkt 8 USamorzGm"}} - edukacja publiczna - na ile pasują tutaj UL i UP? Odesłanie do ustawy o systemie oświaty.
((2)) Ramy prawne
Podmiotem prowadzącym jest powiat albo miasto na prawach powiatu. Są to więc szkoły o charakterze publicznym (podmiotem prowadzącym są podmioty publiczne; praktycznie każdy powiat ma swoją VHS). Środki finansowe pochodzą zatem z funduszy publicznych.
Status prawny VHS FFO: Teilbetrieb im Eigenbetrieb. Rozważano pomiędzy Regiebetrieb i GmbH, ale zdecydowano się ze względów personelu i budżetowania na Eigenbetrieb.
Sposób finansowania: __Entgelt__ordnung (a nie Gebühren).
((2)) Finansowanie
Enteglt für Leistunegn VHS - § 29 Abs. 2 Nr. 14 Landkreisordnung des Landes Brandenburg albo § 28 Abs. 2 Nr. 9 der Kommunalverfassung des Landes Brandenburg
Podstawy prawne to w tej chwili [[http://www.gesetze-im-internet.de/sgb_3/ SGB III]]
Ustawa o ustroju zakładów pracy;
Ustawa o kształceniu zawodowym;
Federalna ustawa o promocji kształcenia;
Ustawa ramowa o szkołach wyższych;
Ustawa o ochronie kształcenia na odległość;
Ustawy o urzędnikach
((2)) Uniwersytet powszechny (UP)
((2)) Centra kształcenia ustawicznego (CKU)
>>Odróżnić od Centrum Kształcenia Zawodowego, szkoły branżowe>> Od września 2017 wracają do powiatów CKU z ofertą formalną i nieformalną. W Polsce będzie zorientowane to podobnie jak w Niemczech (system dualny).
((1)) PODSTAWA PRAWNA DLA UTWORZENIA UL i UP
{{pu przepis="Art. 7 ust. 1 pkt 8 USamorzGm"}} - edukacja publiczna - na ile pasują tutaj UL i UP? Odesłanie do ustawy o systemie oświaty.
((2)) Ramy prawne
Podmiotem prowadzącym jest powiat albo miasto na prawach powiatu. Są to więc szkoły o charakterze publicznym (podmiotem prowadzącym są podmioty publiczne; praktycznie każdy powiat ma swoją VHS). Środki finansowe pochodzą zatem z funduszy publicznych.
Status prawny VHS FFO: Teilbetrieb im Eigenbetrieb. Rozważano pomiędzy Regiebetrieb i GmbH, ale zdecydowano się ze względów personelu i budżetowania na Eigenbetrieb.
Sposób finansowania: __Entgelt__ordnung (a nie Gebühren).
((2)) Finansowanie
Enteglt für Leistunegn VHS - § 29 Abs. 2 Nr. 14 Landkreisordnung des Landes Brandenburg albo § 28 Abs. 2 Nr. 9 der Kommunalverfassung des Landes Brandenburg
Podstawy prawne to w tej chwili [[http://www.gesetze-im-internet.de/sgb_3/ SGB III]]
Ustawa o ustroju zakładów pracy;
Ustawa o kształceniu zawodowym;
Federalna ustawa o promocji kształcenia;
Ustawa ramowa o szkołach wyższych;
Ustawa o ochronie kształcenia na odległość;
Ustawy o urzędnikach
Usunięte:
((2)) Uniwersytet powszechny
((1)) PODSTAWA PRAWNA TWORZENIA
ENteglt für Leistunegn VHS - § 29 Abs. 2 Nr. 14 Landkreisordnung des Landes Brandenburg albo § 28 Abs. 2 Nr. 9 der Kommunalverfassung des Landes Brandenburg
Podstawy prawne to w tej chwili [[http://www.gesetze-im-internet.de/sgb_3/ SGB III]]
Ustawa o ustroju zakładów pracy;
Ustawa o kształceniu zawodowym;
Federalna ustawa o promocji kształcenia;
Ustawa ramowa o szkołach wyższych;
Ustawa o ochronie kształcenia na odległość;
Ustawy o urzędnikach
Dodane:
((1)) Niemcy (Brandenburgia)
ENteglt für Leistunegn VHS - § 29 Abs. 2 Nr. 14 Landkreisordnung des Landes Brandenburg albo § 28 Abs. 2 Nr. 9 der Kommunalverfassung des Landes Brandenburg
Podstawy prawne to w tej chwili [[http://www.gesetze-im-internet.de/sgb_3/ SGB III]]
Ustawa o ustroju zakładów pracy;
Ustawa o kształceniu zawodowym;
Federalna ustawa o promocji kształcenia;
Ustawa ramowa o szkołach wyższych;
Ustawa o ochronie kształcenia na odległość;
Ustawy o urzędnikach
ENteglt für Leistunegn VHS - § 29 Abs. 2 Nr. 14 Landkreisordnung des Landes Brandenburg albo § 28 Abs. 2 Nr. 9 der Kommunalverfassung des Landes Brandenburg
Podstawy prawne to w tej chwili [[http://www.gesetze-im-internet.de/sgb_3/ SGB III]]
Ustawa o ustroju zakładów pracy;
Ustawa o kształceniu zawodowym;
Federalna ustawa o promocji kształcenia;
Ustawa ramowa o szkołach wyższych;
Ustawa o ochronie kształcenia na odległość;
Ustawy o urzędnikach
Dodane:
>>Kształcenie ustawiczne: kształcenie w szkołach dla dorosłych, a także uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych przez osoby, które spełniły obowiązek szkolny ({{pu przepis="art. 3 pkt 16 USystOświaty"}}).>> Działalność UL nie została uregulowana w sposób bezpośredni. UL są - wg przyjętej powyżej definicji - organizacyjną formą pozaszkolnego kształcenia młodzieży i dorosłych, głównie w środowisku wiejskim. Funkcjonalnie rzecz biorąc UL są więc formą kształcenia ustawicznego.
Utworzenie UL należy w obecnym stanie prawnym opierać o zasady dotyczące szkół dla dorosłych względnie placówek kształcenia ustawicznego. Szkoła dla dorosłych i placówka kształcenia ustawicznego może być zakładana i prowadzona przez jednostkę samorządu terytorialnego, inną osobę prawną lub osobę fizyczną ({{pu przepis="art. 5 ust. 2 USystOświaty"}}). Jednostki samorządu terytorialnego mogą przy tym zakładać i prowadzić jedynie szkoły i placówki publiczne
Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania może natomiast zakładać i prowadzić publiczne placówki kształcenia ustawicznego o zasięgu ogólnokrajowym.
Organ prowadzący szkoły dla dorosłych, szkoły prowadzące kształcenie zawodowe lub placówki, o których mowa w {{pu przepis="art. 2 pkt 3a USystOświaty"}}, może je połączyć w zespół, zwany "centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego" ({{pu przepis="art. 62 USystOświaty"}}).
Zob. art. 44r - {{pu przepis="art. 44za USystOświaty"}}
Utworzenie UL należy w obecnym stanie prawnym opierać o zasady dotyczące szkół dla dorosłych względnie placówek kształcenia ustawicznego. Szkoła dla dorosłych i placówka kształcenia ustawicznego może być zakładana i prowadzona przez jednostkę samorządu terytorialnego, inną osobę prawną lub osobę fizyczną ({{pu przepis="art. 5 ust. 2 USystOświaty"}}). Jednostki samorządu terytorialnego mogą przy tym zakładać i prowadzić jedynie szkoły i placówki publiczne
Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania może natomiast zakładać i prowadzić publiczne placówki kształcenia ustawicznego o zasięgu ogólnokrajowym.
Organ prowadzący szkoły dla dorosłych, szkoły prowadzące kształcenie zawodowe lub placówki, o których mowa w {{pu przepis="art. 2 pkt 3a USystOświaty"}}, może je połączyć w zespół, zwany "centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego" ({{pu przepis="art. 62 USystOświaty"}}).
Zob. art. 44r - {{pu przepis="art. 44za USystOświaty"}}
Usunięte:
Utworzenie UL należy w obecnym stanie prawnym opierać o zasady dotyczące szkół dla dorosłych względnie placówek kształcenia ustawicznego. Szkoła dla dorosłych i placówka kształcenia ustawicznego może być zakładana i prowadzona przez jednostkę samorządu terytorialnego, inną osobę prawną lub osobę fizyczną ({{pu przepis="art. 5 ust. 2 USystOświaty"}}). Jednostki samorządu terytorialnego mogą zakładać i prowadzić jedynie szkoły i placówki publiczne
Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania może zakładać i prowadzić publiczne placówki kształcenia ustawicznego o zasięgu ogólnokrajowym.
Organ prowadzący szkoły dla dorosłych, szkoły prowadzące kształcenie zawodowe lub placówki, o których mowa w art. 2 pkt 3a, może je połączyć w zespół, zwany "centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego" (art. 62 USystOśw).
Zob. art. 44r - art. 44za USystOśw
Dodane:
Definicje zawiera ZARZĄDZENIE Nr 49 PREZESA GŁÓWNEGO URZĘDU STATYSTYCZNEGO z dnia 7 września 1990 r. w sprawie zasad metodycznych statystyki oświaty i wychowania (Dz. Urz. GUS z dnia 10 września 1990 r.). Będą one podstawą dla dalszych analiz.
