Wersja [14098]
To jest stara wersja ZmianyPE2011Procedury utworzona przez WojciechLisiewicz, 2011-03-23 14:43:14.
Zmiany regulacji ciepłownictwa 2011 - procedury taryfowe
przepisy odrębne dla ciepłownictwa
art. 55d [Zasady kalkulacji cen wytwarzania i przesyłu ciepła]
1. Przedsiębiorstwa tworzące taryfy dla ciepła przedkładają je Prezesowi URE do zatwierdzenia wraz z podaniem okresu obowiązywania taryfy. Przedłożenie taryfy następuje z inicjatywy przedsiębiorstwa lub na żądanie Prezesa URE.
2. Prezes URE analizuje i weryfikuje zgodność taryfy dla ciepła z prawem - w szczególności zgodność z wymogami art. 55a ustawy - na podstawie sprawozdań finansowych i planów rzeczowo-finansowych przedsiębiorstw ciepłowniczych, biorąc pod uwagę tworzenie warunków do konkurencji i promocji efektywności wykonywanej działalności gospodarczej, a w szczególności stosując metody porównawcze oceny efektywności przedsiębiorstw energetycznych wykonujących w zbliżonych warunkach działalność gospodarczą tego samego rodzaju.
3. Taryfę sporządzoną zgodnie z prawem Prezes URE zatwierdza w terminie 2 miesięcy od jej złożenia, bez względu na stopień złożoności sprawy, w trybie decyzji administracyjnej.
4. W wypadku niezgodności taryfy z prawem, Prezes URE wydaje decyzję odmawiającą zatwierdzenie taryfy ze wskazaniem, w jakich punktach i w jaki sposób taryfa w związku z wymogami prawa powinna być zmieniona.
5. Jeśli Prezes URE wydał decyzję w rozumieniu ust. 4, przedsiębiorstwo ciepłownicze może sporządzić nową, prawidłową taryfę, która musi być przedłożona do zatwierdzenia w trybie ust. 1. W ciągu 1 miesiąca od wydania decyzji wg ust. 4 przedsiębiorstwo może wprowadzić do taryfy zmiany konieczne ze względu na wymogi prawa.
6. Taryfa zgodna z prawem wchodzi w życie w terminie dwóch tygodni od jej opublikowania. Przedsiębiorstwo informuje Prezesa URE niezwłocznie o przekazaniu taryfy do opublikowania. Taryfa może zostać opublikowana w następujących przypadkach:
a) gdy Prezes URE wydał decyzję zatwierdzającą taryfę przedłożoną przez przedsiębiorstwo ciepłownicze,
b) gdy Prezes URE nie wydał w terminie, o którym mowa w ust. 3, decyzji odmawiającej zatwierdzenia taryfy,
c) gdy przedsiębiorstwo ciepłownicze, po wydaniu przez Prezesa URE decyzji odmawiającej zatwierdzenie taryfy, dokona w taryfie zmian w rozumieniu ust. 5 zd. 2.
Przepis jest odpowiednikiem art. 47 PE, który będzie miał nadal zastosowanie wobec sektora elektroenergetycznego i gazowniczego.
Regułą przy ustalaniu cen ciepła pozostaje w świetle nowej regulacji przedkładanie taryfy do oceny Urzędowi Regulacji Energetyki (ust. 1). Przedłożenie taryfy na wniosek przedsiębiorstwa ma miejsce przede wszystkim w wypadkach, gdy taryfa poprzednio obowiązująca przestała obowiązywać lub też gdy pojawiła się nowa grupa odbiorców, dla której nie istnieje jeszcze taryfa (nowa grupa taryfowa). Prezes URE musi mieć jednak możliwość żądania przedłożenia taryfy, np. w przypadku, gdy przedsiębiorstwo po wygaśnięciu taryfy zwleka ze stworzeniem taryfy nowej.
Również bez zmian powinien pozostać co do zasady - zakładany w ustawie - zakres weryfikacji taryfy przez URE. Chodzi tu przede wszystkim o to, aby przy pomocy analizy ocenić, czy generowane przez przedsiębiorstwo koszty są celowe i uzasadnione z punktu widzenia działalności ciepłowniczej i - co za tym idzie - zgodne z prawem. Nie chodzi tu jednak o arbitralną ocenę i - jak to przebrzmiewało na bazie uprzedniej regulacji - o swobodną ocenę faktu zasadności kosztu czy technicznie koniecznego nakładu. Redakcyjne zmiany tekstu mają na celu wyrazić konkretyzację zadania regulatora: nie on ocenia, co jest zasadne - co do tego istnieje weryfikowalna i obiektywna miara w postaci definicji kosztów uzasadnionych interpretowanych w razie potrzeby przez sąd. W wypadku zadania administracji państwowej (związanej ustawami i konstytucją) nacisk należy kłaść na kontrolę prawidłowego stosowania przepisu przez przedsiębiorstwo.
Podstawową zmianą wobec dotychczas obowiązującego również w ciepłownictwie art. 47 PE jest usprawnienie trybu wdrażania w życie taryfy dla ciepła. Tryb przewidziany w ust. 3-6 przepisu pozwala na:
- szybsze reagowanie przedsiębiorstwa na zmiany warunków działalności na małych rynkach lokalnych - przede wszystkim na bezwzględny termin rozpatrzenia sprawy rodzący konkretne skutki proceduralne w postępowaniu;
- przeniesienie większej odpowiedzialności na przedsiębiorstwo za zgodność taryfy z prawem (dotychczas przedsiębiorstwa nie składały wniosków taryfowych rzetelnie, a na zasadzie gromadzenia możliwie wysokiej masy przetargowej; rezultatem było ignorowanie przepisów prawa w zakresie poszczególnych kosztów kalkulowanych w taryfie a decyzja nie była w żadnym wypadku gwarantem tego, iż przedsiębiorstwo stosuje ceny uzasadnione z jednej strony ani iż ma wystarczające wpływy do prowadzenia swojej działalności);
- zdjęcie elementu nacisku czasowego na URE i przez to możliwość przeprowadzenia faktycznej kontroli merytorycznej taryfy po wejściu jej w życie (por. przepis następny).
art. 55e [Kontrola taryfy po wejściu w życie]
1. W ciągu 3 miesięcy od opublikowania taryfy Prezes URE może w uzasadnionych przypadkach wszcząć postępowanie kontrolne w celu sprawdzenia zgodności taryfy z prawem.
2. W wypadku niezgodności taryfy z prawem, Prezes URE wydaje decyzję stwierdzającą niezgodność całej taryfy lub jej części z prawem. W decyzji Prezes URE określa:
a) jakie przepisy prawa zostały naruszone,
b) o jaką kwotę powinny być w związku z naruszeniem prawa skorygowane stawki opłat w taryfie.
3. Jeśli z prawomocnej decyzji Prezesa URE wynika, iż przedsiębiorstwo stosowało taryfę zawyżoną, przedsiębiorstwo ciepłownicze jest zobowiązane do odjęcia kwoty koniecznej korekty wskazanej w decyzji URE zgodnie z ust. 2 lit. b) lub ustalonej w ewentualnym postępowaniu odwoławczym za okres od wydania decyzji URE do chwili zakończenia stosowania taryfy niezgodnej z prawem. Korekta nowej taryfy odbywa się w odpowiednim zakresie w tych samych grupach taryfowych, których dotyczyły stawki zawyżone.
art. 55f [Cena referencyjna dla jednostek kogeneracyjnych]
1. W taryfie dla ciepła wytwarzanego w źródłach w skojarzeniu z energią elektryczną przedsiębiorstwo ciepłownicze może stosować ceny kalkulowane według wyliczeń wewnętrznych przedsiębiorstwa, pod warunkiem osiągnięcia w tych źródłach ceny ciepła niższej od ceny referencyjnej. do wyjaśnienia pozostaje tu jeszcze szczegółowy mechanizm takiej reguły od strony technicznej
2. Cena referencyjna jest średnią ceną ciepła wytwarzanego w ciepłowniach podlegających obowiązkowi koncesji w rozumieniu art. 32 ustawy produkujących ciepło bez skojarzenia w roku kalendarzowym poprzedzającym jej ustalenie. Prezes URE do 31 marca każdego roku publikuje cenę referencyjną w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki oraz na swojej stronie internetowej.
3. Prezes URE może w wypadku zajścia podejrzenia, że ceny stosowane przez przedsiębiorstwo na zasadach ust. 1 nie odpowiadają wymaganiom przepisu lub zostały skalkulowane z obejściem prawa, wszcząć z urzędu postępowanie administracyjne, w ramach którego wyjaśni, czy przedsiębiorstwo naruszyło prawo.
Przepis ma charakter wyjątku od przepisu art. 55d.
Przepis ten ma za zadanie uprościć i dokonać pewnej preferencji wytwarzania ciepła w źródłach w skojarzeniu i jednocześnie stanowić bodziec do odchodzenia od wytwarzania w klasycznych ciepłowniach. Uproszczenie ma tu charakter głównie administracyjny, ponieważ w ten sposób przedsiębiorstwo może zaniechać szczegółowej kalkulacji w oparciu o koszty uzasadnione, która to wymaga uwzględnienia złożonej interpretacji szeregu przepisów prawa energetycznego, orzecznictwa sądów i praktyki decyzyjnej Prezesa URE.
Wyjątek od reguły, że konieczna jest kalkulacja taryfy w oparciu o koszty uzasadnione, ma zastosowanie tylko w przypadku, gdy zajdą dwie przesłanki (ust. 1 przepisu):
1) taryfa dotyczy ceny wytwarzania ciepła w źródle kogeneracyjnym oraz
2) cena skalkulowana przez przedsiębiorstwo jest niższa, niż opublikowana przez Prezesa URE cena referencyjna.
Sposób tworzenia ceny referencyjnej reguluje ust. 2 przepisu - jest to średnia cena źródeł niekogeneracyjnych podlegających koncesji (powyżej 5 MW).
Pomimo prostoty takiego systemu tworzenia cen i daleko idącej eliminacji konieczności ingerowania administracyjnego w działalność przedsiębiorstwa w ramach opisywanego przepisu, konieczne jest wykluczenie nadużyć oraz wprowadzenie możliwości kontroli prawidłowego stosowania prawa przez regulatora. Można sobie bowiem wyobrazić, iż taryfa sporządzona w taki sposób, aby cena była niższa od cen referencyjnych wyniknie z manipulacji polegającej na ustaleniu z odbiorcą dodatkowych opłat wynikających z kosztów dotychczas wkalkulowywanych w cenę ciepła z danego źródła. Stąd też ust. 3 przewiduje możliwość wszczęcia postępowania administracyjnego przez Prezesa URE również w przypadku, gdy istnieje podejrzenie obejścia prawa.
art. 55g [Przepisy wspólne dla procedur]
art. 55h [Ochrona prawna]
1. Art. 30 ust. 3 ustawy ma wobec czynności wydanych na podstawie przepisów niniejszego rozdziału zastosowanie z tym zastrzeżeniem, że
2. W postępowaniu odwoławczym przed
Na tej stronie nie ma komentarzy
