Wiki source for ZmianyPE2011Procedury
==== Zmiany regulacji ciepłownictwa 2011 - procedury taryfowe ====
== przepisy odrębne dla ciepłownictwa ==
<<
**art. 55g [Zasady zatwierdzania taryf dla ciepła]**
1. Przedsiębiorca ciepłowniczy tworzący taryfę dla ciepła, w zakresie objętym koncesją, przedkłada ją Prezesowi URE do zatwierdzenia wraz z podaniem okresu obowiązywania taryfy.
2. Prezes URE analizuje i weryfikuje zgodność taryfy dla ciepła z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa, na podstawie sprawozdań finansowych i planów rzeczowo-finansowych przedsiębiorstwa, biorąc pod uwagę tworzenie warunków do konkurencji, rozwoju i promocji efektywności wykonywanej działalności gospodarczej.
3.Taryfę sporządzoną zgodnie z prawem Prezes URE zatwierdza w terminie 60 dni od jej złożenia, bez względu na stopień złożoności sprawy, w trybie przewidzianym dla decyzji administracyjnej w kodeksie postępowania administracyjnego. Postanowienia art. 35 § 5 oraz art. 36 kodeksu postępowania administracyjnego nie znajdują zastosowania.
4. W wypadku niezgodności taryfy z prawem, Prezes URE wydaje decyzję odmawiającą zatwierdzenia taryfy ze wskazaniem, w jakich punktach i w jaki sposób taryfa w związku z wymogami prawa powinna być zmieniona wraz z podaniem przepisów, które zostały przez przedsiębiorcę ciepłowniczego naruszone.
5. Jeśli Prezes URE wydał decyzję w rozumieniu ust. 4, przedsiębiorca ciepłowniczy może sporządzić nową taryfę, którą przedłoży ponownie do zatwierdzenia w trybie ust. 1, albo wprowadzić do taryfy w ciągu 30 dni od wydania decyzji, o której mowa w ust. 4, zmiany wskazane w decyzji przez Prezesa URE w zakresie, w którym wynikają one z przepisów prawa.
6. Przedsiębiorca ciepłowniczy przekazuje taryfę do publikacji we właściwym miejscowo dla siedziby przedsiębiorcy ciepłowniczego Wojewódzkim Dzienniku Urzędowym i niezwłocznie informuje o tym Prezesa URE. Taryfa wchodzi w życie w terminie 14 dni od jej opublikowania.
7. Taryfa może zostać opublikowana w następujących przypadkach:
1) gdy Prezes URE wydał decyzję zatwierdzającą taryfę przedłożoną przez przedsiębiorcę ciepłowniczego,
2) gdy Prezes URE nie wydał w terminie, o którym mowa w ust. 3, decyzji odmawiającej zatwierdzenia taryfy,
3) gdy przedsiębiorca ciepłowniczy, po wydaniu przez Prezesa URE decyzji odmawiającej zatwierdzenie taryfy, dokonał w taryfie zmian w rozumieniu ust. 5.
<<
Przepis niniejszy jest co do zasady odpowiednikiem {{pu przepis="art. 47 PrEnerg"}}, który będzie miał nadal zastosowanie wobec sektora elektroenergetycznego i gazowniczego.
Zgodnie z założeniami Polityki energetycznej Polski do 2030 roku (pkt 6.1. na str. 22 oraz pkt 6.3. również na str. 22) celem, do którego dąży ustawodawca w zakresie cen ciepła (systemowego) jest kształtowanie tych cen w oparciu o metody rynkowe. Ponieważ mechanizmy rynkowe oznaczają przede wszystkim ponoszenie odpowiedzialności za prawidłowość kalkulacji cen i tym samym za rynkowy sukces przez przedsiębiorcę, na drodze do celu (rynkowe ceny ciepła) słusznym jest każdy krok, który stopniowo przeniesie odpowiedzialność za podejmowanie działania (tu: kalkulacja cen) na przedsiębiorcę. W tym rozumieniu modelem przejściowym jest rozwiązanie, które nie przewiduje całkowitej swobody co do sposobu kalkulacji cen przedsiębiorcy pozostawiając go w gestii ustawodawcy (np. określona w ustawie kosztowa formuła tworzenia cen), jednak stopniowo przeniesie odpowiedzialność za prawidłowość działań na przedsiębiorcę przez odejście od zatwierdzania taryf przez Urząd Regulacji Energetyki. Przedsiębiorstwo samodzielnie tworzące taryfę samo podejmowałoby ryzyko stworzenia jej zgodnie z prawem. W wypadku błędów regulator mógłby taką taryfę zweryfikować //ex post//. Sankcje przewidziane na wypadek nadużyć spowodowałyby, że przedsiębiorstwo musi interpretować przepisy w sposób prawidłowy a nie "naciągać" zapisy ustawy w niedopuszczalny sposób.
Ponieważ całkowite odejście od przedkładania taryf do kontroli //ex ante// może stanowić zbyt radykalną zmianę zasad działania uczestników rynków ciepła, na którą nie są oni (zarówno odbiorcy jak i przedsiębiorstwa) być może wystarczająco przygotowani, rozwiązanie proponowane dodatkowo łagodzi zakres zmian statuując nadal zasadę przedkładania taryf do zatwierdzenia. Przedsiębiorstwa mają obowiązek przedkładania sporządzanych zgodnie z przepisami prawa taryf regulatorowi. Jedynie w wypadku przeciągającego się postępowania administracyjnego lub po uwzględnieniu zastrzeżeń regulatora przez przedsiębiorstwo możliwe jest podjęcie przez przedsiębiorstwo odpowiedzialności za stosowanie reguł prawnych i pozostawienie ewentualnej weryfikacji przez regulatora mechanizmom kontroli //ex post//.
Zakres weryfikacji taryfy przez Prezesa URE musi być określony w sposób zgodny z wymogami konstytucyjnymi. Kontrola podmiotu gospodarczego jest możliwa w zakresie zgodności jego działań z prawem, co też bezwzględnie musi być przez regulatora wyegzekwowane. W oparciu o określoną w słowniczku definicję //kosztów uzasadnionych// regulator w ten sposób może ocenić, czy generowane przez przedsiębiorstwo koszty są celowe i uzasadnione z punktu widzenia działalności ciepłowniczej, czyli czy zostały poniesione w ramach prawidłowej gospodarki. Nie chodzi tu jednak o arbitralną ocenę i - jak to przebrzmiewało na bazie uprzedniej regulacji - o swobodną ocenę przez organ administracji faktu zasadności kosztu czy technicznie koniecznego nakładu. Redakcyjne zmiany tekstu mają na celu wyrazić konkretyzację zadania regulatora: nie on ocenia, co jest zasadne - co do tego istnieje weryfikowalna i obiektywna miara w postaci definicji kosztów uzasadnionych interpretowanych w razie potrzeby przez sąd. W ten sposób nie jest możliwe, aby koszt nieuzasadniony znalazł się w kalkulacji taryfy - tak samo jak wykluczone jest pozbawienie przedsiębiorstwa przychodu z mocy prawa mu należnego.
Podstawową zmianą wobec dotychczas obowiązującego również w ciepłownictwie art. 47 PE jest usprawnienie trybu wdrażania w życie taryfy dla ciepła. Tryb przewidziany w ust. 3-6 przepisu pozwala na:
- szybsze reagowanie przedsiębiorstwa na zmiany warunków działalności na małych rynkach lokalnych - przede wszystkim na bezwzględny termin rozpatrzenia sprawy rodzący konkretne skutki proceduralne w postępowaniu;
- przeniesienie większej odpowiedzialności na przedsiębiorstwo za zgodność taryfy z prawem (dotychczas przedsiębiorstwa nie składały wniosków taryfowych rzetelnie, a na zasadzie gromadzenia możliwie wysokiej masy przetargowej; rezultatem było ignorowanie przepisów prawa w zakresie poszczególnych kosztów kalkulowanych w taryfie a decyzja nie była w żadnym wypadku gwarantem tego, iż przedsiębiorstwo stosuje ceny uzasadnione z jednej strony ani iż ma wystarczające wpływy do prowadzenia swojej działalności);
- zdjęcie elementu nacisku czasowego na URE i przez to możliwość przeprowadzenia faktycznej kontroli merytorycznej taryfy po wejściu jej w życie (por. przepis następny).
::c::<<
**art. 55e [Kontrola taryfy po wejściu w życie]**
**1.** W ciągu 3 miesięcy od opublikowania taryfy Prezes URE może w uzasadnionych przypadkach wszcząć postępowanie kontrolne w celu sprawdzenia zgodności taryfy z prawem.
**2.** W wypadku niezgodności taryfy z prawem, Prezes URE wydaje decyzję stwierdzającą niezgodność całej taryfy lub jej części z prawem. W decyzji Prezes URE określa:
a) jakie przepisy prawa zostały naruszone,
b) o jaką kwotę powinny być w związku z naruszeniem prawa skorygowane stawki opłat w taryfie.
**3.** Jeśli z prawomocnej decyzji Prezesa URE wynika, iż przedsiębiorstwo stosowało taryfę zawyżoną, __przedsiębiorstwo ciepłownicze__ jest zobowiązane do odjęcia kwoty koniecznej korekty wskazanej w decyzji URE zgodnie z ust. 2 lit. b) lub ustalonej w ewentualnym postępowaniu odwoławczym za okres od wydania decyzji URE do chwili zakończenia stosowania taryfy niezgodnej z prawem. Korekta nowej taryfy odbywa się w odpowiednim zakresie w tych samych grupach taryfowych, których dotyczyły stawki zawyżone.
<<
::c::<<
**art. 55f [Cena referencyjna dla jednostek kogeneracyjnych]**
**1.** W taryfie dla ciepła wytwarzanego w źródłach w skojarzeniu z energią elektryczną __przedsiębiorstwo ciepłownicze__ może stosować ceny kalkulowane według wyliczeń wewnętrznych przedsiębiorstwa, pod warunkiem osiągnięcia w tych źródłach ceny ciepła niższej od ceny referencyjnej. //do wyjaśnienia pozostaje tu jeszcze szczegółowy mechanizm takiej reguły od strony technicznej//
**2.** Cena referencyjna jest średnią ceną ciepła wytwarzanego w ciepłowniach podlegających obowiązkowi koncesji w rozumieniu art. 32 ustawy produkujących ciepło bez skojarzenia w roku kalendarzowym poprzedzającym jej ustalenie. Prezes URE do 31 marca każdego roku publikuje cenę referencyjną w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki oraz na swojej stronie internetowej.
**3.** Prezes URE może w wypadku zajścia podejrzenia, że ceny stosowane przez przedsiębiorstwo na zasadach ust. 1 nie odpowiadają wymaganiom przepisu lub zostały skalkulowane z obejściem prawa, wszcząć z urzędu postępowanie administracyjne, w ramach którego wyjaśni, czy przedsiębiorstwo naruszyło prawo.
**4.** Szczegółowe zasady określania ceny referencyjnej oraz kontroli przedsiębiorstw w zakresie stosowania niniejszego przepisu określa rozporządzenie, o którym mowa w art. 55b ust. 4.
<<
Przepis ma charakter wyjątku od przepisu art. 55d.
Przepis ten ma za zadanie uprościć i dokonać pewnej preferencji wytwarzania ciepła w źródłach w skojarzeniu i jednocześnie stanowić bodziec do odchodzenia od wytwarzania w klasycznych ciepłowniach. Uproszczenie ma tu charakter głównie administracyjny, ponieważ w ten sposób przedsiębiorstwo może zaniechać szczegółowej kalkulacji w oparciu o koszty uzasadnione, która to wymaga uwzględnienia złożonej interpretacji szeregu przepisów prawa energetycznego, orzecznictwa sądów i praktyki decyzyjnej Prezesa URE.
Wyjątek od reguły, że konieczna jest kalkulacja taryfy w oparciu o koszty uzasadnione, ma zastosowanie tylko w przypadku, gdy zajdą dwie przesłanki (ust. 1 przepisu):
1) taryfa dotyczy ceny wytwarzania ciepła w źródle kogeneracyjnym oraz
2) cena skalkulowana przez przedsiębiorstwo jest niższa, niż opublikowana przez Prezesa URE cena referencyjna.
Sposób tworzenia ceny referencyjnej reguluje ust. 2 przepisu - jest to średnia cena źródeł niekogeneracyjnych podlegających koncesji (powyżej 5 MW).
Pomimo prostoty takiego systemu tworzenia cen i daleko idącej eliminacji konieczności ingerowania administracyjnego w działalność przedsiębiorstwa w ramach opisywanego przepisu, konieczne jest wykluczenie nadużyć oraz wprowadzenie możliwości kontroli prawidłowego stosowania prawa przez regulatora. Można sobie bowiem wyobrazić, iż taryfa sporządzona w taki sposób, aby cena była niższa od cen referencyjnych wyniknie z manipulacji polegającej na ustaleniu z odbiorcą dodatkowych opłat wynikających z kosztów dotychczas wkalkulowywanych w cenę ciepła z danego źródła. Stąd też ust. 3 przewiduje możliwość wszczęcia postępowania administracyjnego przez Prezesa URE również w przypadku, gdy istnieje podejrzenie obejścia prawa.
::c::
<<
**art. 55g [Przepisy wspólne dla procedur]**
<<::c::
<<
**art. 55h [Ochrona prawna]**
1. Art. 30 ust. 3 ustawy ma wobec czynności wydanych na podstawie przepisów niniejszego rozdziału zastosowanie z tym zastrzeżeniem, że
2. W postępowaniu odwoławczym przed
<<
== przepisy odrębne dla ciepłownictwa ==
<<
**art. 55g [Zasady zatwierdzania taryf dla ciepła]**
1. Przedsiębiorca ciepłowniczy tworzący taryfę dla ciepła, w zakresie objętym koncesją, przedkłada ją Prezesowi URE do zatwierdzenia wraz z podaniem okresu obowiązywania taryfy.
2. Prezes URE analizuje i weryfikuje zgodność taryfy dla ciepła z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa, na podstawie sprawozdań finansowych i planów rzeczowo-finansowych przedsiębiorstwa, biorąc pod uwagę tworzenie warunków do konkurencji, rozwoju i promocji efektywności wykonywanej działalności gospodarczej.
3.Taryfę sporządzoną zgodnie z prawem Prezes URE zatwierdza w terminie 60 dni od jej złożenia, bez względu na stopień złożoności sprawy, w trybie przewidzianym dla decyzji administracyjnej w kodeksie postępowania administracyjnego. Postanowienia art. 35 § 5 oraz art. 36 kodeksu postępowania administracyjnego nie znajdują zastosowania.
4. W wypadku niezgodności taryfy z prawem, Prezes URE wydaje decyzję odmawiającą zatwierdzenia taryfy ze wskazaniem, w jakich punktach i w jaki sposób taryfa w związku z wymogami prawa powinna być zmieniona wraz z podaniem przepisów, które zostały przez przedsiębiorcę ciepłowniczego naruszone.
5. Jeśli Prezes URE wydał decyzję w rozumieniu ust. 4, przedsiębiorca ciepłowniczy może sporządzić nową taryfę, którą przedłoży ponownie do zatwierdzenia w trybie ust. 1, albo wprowadzić do taryfy w ciągu 30 dni od wydania decyzji, o której mowa w ust. 4, zmiany wskazane w decyzji przez Prezesa URE w zakresie, w którym wynikają one z przepisów prawa.
6. Przedsiębiorca ciepłowniczy przekazuje taryfę do publikacji we właściwym miejscowo dla siedziby przedsiębiorcy ciepłowniczego Wojewódzkim Dzienniku Urzędowym i niezwłocznie informuje o tym Prezesa URE. Taryfa wchodzi w życie w terminie 14 dni od jej opublikowania.
7. Taryfa może zostać opublikowana w następujących przypadkach:
1) gdy Prezes URE wydał decyzję zatwierdzającą taryfę przedłożoną przez przedsiębiorcę ciepłowniczego,
2) gdy Prezes URE nie wydał w terminie, o którym mowa w ust. 3, decyzji odmawiającej zatwierdzenia taryfy,
3) gdy przedsiębiorca ciepłowniczy, po wydaniu przez Prezesa URE decyzji odmawiającej zatwierdzenie taryfy, dokonał w taryfie zmian w rozumieniu ust. 5.
<<
Przepis niniejszy jest co do zasady odpowiednikiem {{pu przepis="art. 47 PrEnerg"}}, który będzie miał nadal zastosowanie wobec sektora elektroenergetycznego i gazowniczego.
Zgodnie z założeniami Polityki energetycznej Polski do 2030 roku (pkt 6.1. na str. 22 oraz pkt 6.3. również na str. 22) celem, do którego dąży ustawodawca w zakresie cen ciepła (systemowego) jest kształtowanie tych cen w oparciu o metody rynkowe. Ponieważ mechanizmy rynkowe oznaczają przede wszystkim ponoszenie odpowiedzialności za prawidłowość kalkulacji cen i tym samym za rynkowy sukces przez przedsiębiorcę, na drodze do celu (rynkowe ceny ciepła) słusznym jest każdy krok, który stopniowo przeniesie odpowiedzialność za podejmowanie działania (tu: kalkulacja cen) na przedsiębiorcę. W tym rozumieniu modelem przejściowym jest rozwiązanie, które nie przewiduje całkowitej swobody co do sposobu kalkulacji cen przedsiębiorcy pozostawiając go w gestii ustawodawcy (np. określona w ustawie kosztowa formuła tworzenia cen), jednak stopniowo przeniesie odpowiedzialność za prawidłowość działań na przedsiębiorcę przez odejście od zatwierdzania taryf przez Urząd Regulacji Energetyki. Przedsiębiorstwo samodzielnie tworzące taryfę samo podejmowałoby ryzyko stworzenia jej zgodnie z prawem. W wypadku błędów regulator mógłby taką taryfę zweryfikować //ex post//. Sankcje przewidziane na wypadek nadużyć spowodowałyby, że przedsiębiorstwo musi interpretować przepisy w sposób prawidłowy a nie "naciągać" zapisy ustawy w niedopuszczalny sposób.
Ponieważ całkowite odejście od przedkładania taryf do kontroli //ex ante// może stanowić zbyt radykalną zmianę zasad działania uczestników rynków ciepła, na którą nie są oni (zarówno odbiorcy jak i przedsiębiorstwa) być może wystarczająco przygotowani, rozwiązanie proponowane dodatkowo łagodzi zakres zmian statuując nadal zasadę przedkładania taryf do zatwierdzenia. Przedsiębiorstwa mają obowiązek przedkładania sporządzanych zgodnie z przepisami prawa taryf regulatorowi. Jedynie w wypadku przeciągającego się postępowania administracyjnego lub po uwzględnieniu zastrzeżeń regulatora przez przedsiębiorstwo możliwe jest podjęcie przez przedsiębiorstwo odpowiedzialności za stosowanie reguł prawnych i pozostawienie ewentualnej weryfikacji przez regulatora mechanizmom kontroli //ex post//.
Zakres weryfikacji taryfy przez Prezesa URE musi być określony w sposób zgodny z wymogami konstytucyjnymi. Kontrola podmiotu gospodarczego jest możliwa w zakresie zgodności jego działań z prawem, co też bezwzględnie musi być przez regulatora wyegzekwowane. W oparciu o określoną w słowniczku definicję //kosztów uzasadnionych// regulator w ten sposób może ocenić, czy generowane przez przedsiębiorstwo koszty są celowe i uzasadnione z punktu widzenia działalności ciepłowniczej, czyli czy zostały poniesione w ramach prawidłowej gospodarki. Nie chodzi tu jednak o arbitralną ocenę i - jak to przebrzmiewało na bazie uprzedniej regulacji - o swobodną ocenę przez organ administracji faktu zasadności kosztu czy technicznie koniecznego nakładu. Redakcyjne zmiany tekstu mają na celu wyrazić konkretyzację zadania regulatora: nie on ocenia, co jest zasadne - co do tego istnieje weryfikowalna i obiektywna miara w postaci definicji kosztów uzasadnionych interpretowanych w razie potrzeby przez sąd. W ten sposób nie jest możliwe, aby koszt nieuzasadniony znalazł się w kalkulacji taryfy - tak samo jak wykluczone jest pozbawienie przedsiębiorstwa przychodu z mocy prawa mu należnego.
Podstawową zmianą wobec dotychczas obowiązującego również w ciepłownictwie art. 47 PE jest usprawnienie trybu wdrażania w życie taryfy dla ciepła. Tryb przewidziany w ust. 3-6 przepisu pozwala na:
- szybsze reagowanie przedsiębiorstwa na zmiany warunków działalności na małych rynkach lokalnych - przede wszystkim na bezwzględny termin rozpatrzenia sprawy rodzący konkretne skutki proceduralne w postępowaniu;
- przeniesienie większej odpowiedzialności na przedsiębiorstwo za zgodność taryfy z prawem (dotychczas przedsiębiorstwa nie składały wniosków taryfowych rzetelnie, a na zasadzie gromadzenia możliwie wysokiej masy przetargowej; rezultatem było ignorowanie przepisów prawa w zakresie poszczególnych kosztów kalkulowanych w taryfie a decyzja nie była w żadnym wypadku gwarantem tego, iż przedsiębiorstwo stosuje ceny uzasadnione z jednej strony ani iż ma wystarczające wpływy do prowadzenia swojej działalności);
- zdjęcie elementu nacisku czasowego na URE i przez to możliwość przeprowadzenia faktycznej kontroli merytorycznej taryfy po wejściu jej w życie (por. przepis następny).
::c::<<
**art. 55e [Kontrola taryfy po wejściu w życie]**
**1.** W ciągu 3 miesięcy od opublikowania taryfy Prezes URE może w uzasadnionych przypadkach wszcząć postępowanie kontrolne w celu sprawdzenia zgodności taryfy z prawem.
**2.** W wypadku niezgodności taryfy z prawem, Prezes URE wydaje decyzję stwierdzającą niezgodność całej taryfy lub jej części z prawem. W decyzji Prezes URE określa:
a) jakie przepisy prawa zostały naruszone,
b) o jaką kwotę powinny być w związku z naruszeniem prawa skorygowane stawki opłat w taryfie.
**3.** Jeśli z prawomocnej decyzji Prezesa URE wynika, iż przedsiębiorstwo stosowało taryfę zawyżoną, __przedsiębiorstwo ciepłownicze__ jest zobowiązane do odjęcia kwoty koniecznej korekty wskazanej w decyzji URE zgodnie z ust. 2 lit. b) lub ustalonej w ewentualnym postępowaniu odwoławczym za okres od wydania decyzji URE do chwili zakończenia stosowania taryfy niezgodnej z prawem. Korekta nowej taryfy odbywa się w odpowiednim zakresie w tych samych grupach taryfowych, których dotyczyły stawki zawyżone.
<<
::c::<<
**art. 55f [Cena referencyjna dla jednostek kogeneracyjnych]**
**1.** W taryfie dla ciepła wytwarzanego w źródłach w skojarzeniu z energią elektryczną __przedsiębiorstwo ciepłownicze__ może stosować ceny kalkulowane według wyliczeń wewnętrznych przedsiębiorstwa, pod warunkiem osiągnięcia w tych źródłach ceny ciepła niższej od ceny referencyjnej. //do wyjaśnienia pozostaje tu jeszcze szczegółowy mechanizm takiej reguły od strony technicznej//
**2.** Cena referencyjna jest średnią ceną ciepła wytwarzanego w ciepłowniach podlegających obowiązkowi koncesji w rozumieniu art. 32 ustawy produkujących ciepło bez skojarzenia w roku kalendarzowym poprzedzającym jej ustalenie. Prezes URE do 31 marca każdego roku publikuje cenę referencyjną w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki oraz na swojej stronie internetowej.
**3.** Prezes URE może w wypadku zajścia podejrzenia, że ceny stosowane przez przedsiębiorstwo na zasadach ust. 1 nie odpowiadają wymaganiom przepisu lub zostały skalkulowane z obejściem prawa, wszcząć z urzędu postępowanie administracyjne, w ramach którego wyjaśni, czy przedsiębiorstwo naruszyło prawo.
**4.** Szczegółowe zasady określania ceny referencyjnej oraz kontroli przedsiębiorstw w zakresie stosowania niniejszego przepisu określa rozporządzenie, o którym mowa w art. 55b ust. 4.
<<
Przepis ma charakter wyjątku od przepisu art. 55d.
Przepis ten ma za zadanie uprościć i dokonać pewnej preferencji wytwarzania ciepła w źródłach w skojarzeniu i jednocześnie stanowić bodziec do odchodzenia od wytwarzania w klasycznych ciepłowniach. Uproszczenie ma tu charakter głównie administracyjny, ponieważ w ten sposób przedsiębiorstwo może zaniechać szczegółowej kalkulacji w oparciu o koszty uzasadnione, która to wymaga uwzględnienia złożonej interpretacji szeregu przepisów prawa energetycznego, orzecznictwa sądów i praktyki decyzyjnej Prezesa URE.
Wyjątek od reguły, że konieczna jest kalkulacja taryfy w oparciu o koszty uzasadnione, ma zastosowanie tylko w przypadku, gdy zajdą dwie przesłanki (ust. 1 przepisu):
1) taryfa dotyczy ceny wytwarzania ciepła w źródle kogeneracyjnym oraz
2) cena skalkulowana przez przedsiębiorstwo jest niższa, niż opublikowana przez Prezesa URE cena referencyjna.
Sposób tworzenia ceny referencyjnej reguluje ust. 2 przepisu - jest to średnia cena źródeł niekogeneracyjnych podlegających koncesji (powyżej 5 MW).
Pomimo prostoty takiego systemu tworzenia cen i daleko idącej eliminacji konieczności ingerowania administracyjnego w działalność przedsiębiorstwa w ramach opisywanego przepisu, konieczne jest wykluczenie nadużyć oraz wprowadzenie możliwości kontroli prawidłowego stosowania prawa przez regulatora. Można sobie bowiem wyobrazić, iż taryfa sporządzona w taki sposób, aby cena była niższa od cen referencyjnych wyniknie z manipulacji polegającej na ustaleniu z odbiorcą dodatkowych opłat wynikających z kosztów dotychczas wkalkulowywanych w cenę ciepła z danego źródła. Stąd też ust. 3 przewiduje możliwość wszczęcia postępowania administracyjnego przez Prezesa URE również w przypadku, gdy istnieje podejrzenie obejścia prawa.
::c::
<<
**art. 55g [Przepisy wspólne dla procedur]**
<<::c::
<<
**art. 55h [Ochrona prawna]**
1. Art. 30 ust. 3 ustawy ma wobec czynności wydanych na podstawie przepisów niniejszego rozdziału zastosowanie z tym zastrzeżeniem, że
2. W postępowaniu odwoławczym przed
<<
