Wiki source for ZasiedzenieRuchomosci
====Zasiedzenie ruchomości====
==przesłanki i inne informacje nt. zasiedzenia własności rzeczy ruchomej==
((1)) Ogólne informacje nt. nabycia przez zasiedzenie
Zasiedzenie jest sposobem pierwotnego nabycia własności rzeczy ruchomej, następującym //ex lege//.
((1)) Przesłanki zasiedzenia
Warunkiem zasiedzenia rzeczy ruchomej jest samoistne posiadanie rzeczy w dobrej wierze przez okres trzech lat ({{pu przepis="art. 174 KC"}}).
Zob. [[http://kt-texte.de/taris/?root=1861 schemat Taris(R)]]
((2)) Nieprzerwane posiadanie samoistne
Posiadaczem samoistnym jest ten, kto faktycznie włada rzeczą jak właściciel ({{pu przepis="art. 336 KC"}}). Więcej na temat posiadania samoistnego zob. w osobnym [[PosiadanieSamoistne skrypcie]]. W razie wątpliwości, jaki charakter ma sprawowane władztwo, rozstrzyga {{pu przepis="art. 339 KC"}} i wynikające z niego [[DomniemaniePosiadaniaSamoistnego339KC domniemanie posiadania samoistnego]].
Posiadanie ruchomości musi być nieprzerwane, co należy również domniemywać ({{pu przepis="art. 340 zd. 1 KC"}}).
((2)) Upływ trzyletniego terminu zasiedzenia
Do nabycia ex lege dochodzi po upływie trzech lat nieprzerwanego posiadania samoistnego.
Termin trzyletni liczony jest od momentu objęcia rzeczy w posiadanie samoistne. W tym miejscu odsyłam więc do dokumentów dotyczących nabycia posiadania (zob. NabyciePosiadania).
Dla obliczania terminu stosuje się wprost przepisy o przedawnieniu (zob. {{pu przepis="art. 175 KC"}}). Oznacza to, że terminy ulegają stosownemu przedłużeniu w razie wystąpienia okoliczności, o których mowa jest w {{pu przepis="art. 122 KC"}}. Zastosowanie mają również przepisy o przerwaniu biegu przedawnienia ({{pu przepis="art. 123 KC"}} i {{pu przepis="art. 124 KC"}}). W razie zmiany posiadacza uwzględnić można również okres posiadania przez poprzednika ({{pu przepis="art. 176 § 1 zd. 1 KC"}}).
((2)) Dobra wiara posiadacza
Nabycie własności ruchomości przez zasiedzenie jest możliwe wyłącznie w razie istnienia dobrej wiary (inaczej niż przy nieruchomościach).
((3)) pojęcie dobrej wiary w {{pu przepis="art. 174 KC"}}
W dobrej wierze jest ten, kto jest przekonany, że nabywa posiadanie od osoby uprawnionej i jego przekonanie jest usprawiedliwione konkretnymi okolicznościami (por. Skowrońska-Bocian w: PietrzykowskiKomentarzKC, 2004, art. 155 nb. 11).
Dobrą wiarę należy domniemywać ({{pu przepis="art. 7 KC"}}), co powoduje przerzucenie ciężaru dowodu na przeciwnika.
((3)) okres trwania dobrej wiary
Dla nabycia własności ruchomości w drodze zasiedzenia dobra wiara posiadacza musi istnieć przez __cały__ trzyletni okres. Posiadacz musi więc wejść w posiadanie samoistne będąc w dobrej wierze oraz dobra wiara musi się utrzymywać aż do momentu upływu terminu.
((1)) Zagadnienia kolizyjnoprawne (prawo prywatne międzynarodowe)
((2)) Zasada: lex rei sitae
Z uwagi na {{pu przepis="art. 41 § 2 PrPrywMiędz"}} nabycie własności rzeczy ruchomej na skutek zasiedzenia podlega prawu miejsca, w którym rzecz się znajduje w momencie, w którym nastąpiło zdarzenie pociągające za sobą nabycie własności (//lex rei sitae//). Prawu polskiemu podlegać więc będzie zasiedzenie rzeczy ruchomej znajdującej się w Polsce do chwili objęcia jej w posiadanie samoistne aż do momentu upływu trzech lat od uzyskania posiadania samoistnego. Zmiana państwa położenia rzeczy ruchomej po zrealizowaniu się przesłanek zasiedzenia nie będzie z reguły wpływać na nabycie własności, gdyż obowiązuje zasada akceptacji zamkniętych stanów faktycznych zrealizowanych w całości pod rządami jednego porządku prawnego.
((2)) Zmiana miejsca położenia rzeczy w czasie okresu zasiedzenia
Ponieważ rzeczy ruchome mogą dość swobodnie zmieniać miejsce swojego położenia, pojawia się pytanie, jak wygląda nabycie własności rzeczy ruchomej przez zasiedzenie, gdy w trakcie okresu zasiedzenia dojdzie do zmiany statutu prawnorzeczowego (prawa właściwego z uwagi na miejsce położenia rzeczy). W polskiej literaturze przyjmuje się właściwość prawa państwa, w którym zrealizowały się ostatnie (chronologicznie) zdarzenia prowadzące do nabycia własności przez zasiedzenie, a więc prawo miejsca, w którym rzecz była położona w chwili upływu terminu zasiedzenia (BaganKurlutaPPM, 2. wyd., str. 212; PazdanPPM, 13. wyd., nb. 390). Statut ten decyduje również o ewentualnym uwzględnieniu zdarzeń, jakie miały miejsce pod zakresem wcześniejszego statutu.
----
CategoryNabycieWlasnosciRuchomosci CategoryZasiedzenie CategoryPrawoPrywatneMiedzynarodowe
==przesłanki i inne informacje nt. zasiedzenia własności rzeczy ruchomej==
((1)) Ogólne informacje nt. nabycia przez zasiedzenie
Zasiedzenie jest sposobem pierwotnego nabycia własności rzeczy ruchomej, następującym //ex lege//.
((1)) Przesłanki zasiedzenia
Warunkiem zasiedzenia rzeczy ruchomej jest samoistne posiadanie rzeczy w dobrej wierze przez okres trzech lat ({{pu przepis="art. 174 KC"}}).
Zob. [[http://kt-texte.de/taris/?root=1861 schemat Taris(R)]]
((2)) Nieprzerwane posiadanie samoistne
Posiadaczem samoistnym jest ten, kto faktycznie włada rzeczą jak właściciel ({{pu przepis="art. 336 KC"}}). Więcej na temat posiadania samoistnego zob. w osobnym [[PosiadanieSamoistne skrypcie]]. W razie wątpliwości, jaki charakter ma sprawowane władztwo, rozstrzyga {{pu przepis="art. 339 KC"}} i wynikające z niego [[DomniemaniePosiadaniaSamoistnego339KC domniemanie posiadania samoistnego]].
Posiadanie ruchomości musi być nieprzerwane, co należy również domniemywać ({{pu przepis="art. 340 zd. 1 KC"}}).
((2)) Upływ trzyletniego terminu zasiedzenia
Do nabycia ex lege dochodzi po upływie trzech lat nieprzerwanego posiadania samoistnego.
Termin trzyletni liczony jest od momentu objęcia rzeczy w posiadanie samoistne. W tym miejscu odsyłam więc do dokumentów dotyczących nabycia posiadania (zob. NabyciePosiadania).
Dla obliczania terminu stosuje się wprost przepisy o przedawnieniu (zob. {{pu przepis="art. 175 KC"}}). Oznacza to, że terminy ulegają stosownemu przedłużeniu w razie wystąpienia okoliczności, o których mowa jest w {{pu przepis="art. 122 KC"}}. Zastosowanie mają również przepisy o przerwaniu biegu przedawnienia ({{pu przepis="art. 123 KC"}} i {{pu przepis="art. 124 KC"}}). W razie zmiany posiadacza uwzględnić można również okres posiadania przez poprzednika ({{pu przepis="art. 176 § 1 zd. 1 KC"}}).
((2)) Dobra wiara posiadacza
Nabycie własności ruchomości przez zasiedzenie jest możliwe wyłącznie w razie istnienia dobrej wiary (inaczej niż przy nieruchomościach).
((3)) pojęcie dobrej wiary w {{pu przepis="art. 174 KC"}}
W dobrej wierze jest ten, kto jest przekonany, że nabywa posiadanie od osoby uprawnionej i jego przekonanie jest usprawiedliwione konkretnymi okolicznościami (por. Skowrońska-Bocian w: PietrzykowskiKomentarzKC, 2004, art. 155 nb. 11).
Dobrą wiarę należy domniemywać ({{pu przepis="art. 7 KC"}}), co powoduje przerzucenie ciężaru dowodu na przeciwnika.
((3)) okres trwania dobrej wiary
Dla nabycia własności ruchomości w drodze zasiedzenia dobra wiara posiadacza musi istnieć przez __cały__ trzyletni okres. Posiadacz musi więc wejść w posiadanie samoistne będąc w dobrej wierze oraz dobra wiara musi się utrzymywać aż do momentu upływu terminu.
((1)) Zagadnienia kolizyjnoprawne (prawo prywatne międzynarodowe)
((2)) Zasada: lex rei sitae
Z uwagi na {{pu przepis="art. 41 § 2 PrPrywMiędz"}} nabycie własności rzeczy ruchomej na skutek zasiedzenia podlega prawu miejsca, w którym rzecz się znajduje w momencie, w którym nastąpiło zdarzenie pociągające za sobą nabycie własności (//lex rei sitae//). Prawu polskiemu podlegać więc będzie zasiedzenie rzeczy ruchomej znajdującej się w Polsce do chwili objęcia jej w posiadanie samoistne aż do momentu upływu trzech lat od uzyskania posiadania samoistnego. Zmiana państwa położenia rzeczy ruchomej po zrealizowaniu się przesłanek zasiedzenia nie będzie z reguły wpływać na nabycie własności, gdyż obowiązuje zasada akceptacji zamkniętych stanów faktycznych zrealizowanych w całości pod rządami jednego porządku prawnego.
((2)) Zmiana miejsca położenia rzeczy w czasie okresu zasiedzenia
Ponieważ rzeczy ruchome mogą dość swobodnie zmieniać miejsce swojego położenia, pojawia się pytanie, jak wygląda nabycie własności rzeczy ruchomej przez zasiedzenie, gdy w trakcie okresu zasiedzenia dojdzie do zmiany statutu prawnorzeczowego (prawa właściwego z uwagi na miejsce położenia rzeczy). W polskiej literaturze przyjmuje się właściwość prawa państwa, w którym zrealizowały się ostatnie (chronologicznie) zdarzenia prowadzące do nabycia własności przez zasiedzenie, a więc prawo miejsca, w którym rzecz była położona w chwili upływu terminu zasiedzenia (BaganKurlutaPPM, 2. wyd., str. 212; PazdanPPM, 13. wyd., nb. 390). Statut ten decyduje również o ewentualnym uwzględnieniu zdarzeń, jakie miały miejsce pod zakresem wcześniejszego statutu.
----
CategoryNabycieWlasnosciRuchomosci CategoryZasiedzenie CategoryPrawoPrywatneMiedzynarodowe
