Protokół zmian strony ZasiedzenieNieruchomosci
Dodane:
- [[ZasiedzenieNieruchomosciUSpoldzMieszk zasiedzenie nieruchomości wg przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych]] (tzw. uwłaszczenie spółdzielni mieszkaniowych).
Usunięte:
Dodane:
Zasiedzenie jest [[NabyciePierwotne pierwotnym]] sposobem nabycia własności nieruchomości.
Należy wyróżnić:
- [[ZasiedzenieNieruchomosciKC zasiedzenie nieruchomości wg przepisów KC]],
- [[ZasiedzenieNieruchomosciUSpoldzMieszk zasiedzenie nieruchomości wg przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych]].
CategoryNabycieWlasnosciNieruchomosci CategoryZasiedzenie
Należy wyróżnić:
- [[ZasiedzenieNieruchomosciKC zasiedzenie nieruchomości wg przepisów KC]],
- [[ZasiedzenieNieruchomosciUSpoldzMieszk zasiedzenie nieruchomości wg przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych]].
CategoryNabycieWlasnosciNieruchomosci CategoryZasiedzenie
Usunięte:
>>**Zob.** [[http://80.237.160.189/taris/?subsum=Y&subsumitem=2213&root=1&path=0-1-0-0-1-3-3-1-0-1-0&subsumsession=164 schemat Taris(R)]]>> Zasiedzenie jest [[NabyciePierwotne pierwotnym]] sposobem nabycia własności nieruchomości, uregulowanym w {{pu przepis="art. 172 KC"}} i nast.. Z przepisów tych wynika, że do nabycia własności konieczne jest:
1) dopuszczalność zasiedzenia,
1) samoistne i nieprzerwane posiadanie dokonującego zasiedzenia,
1) upływ oznaczonego terminu oraz
1) uwzględnienie przeszkód powodujących wydłużenie terminu.
((2)) Dopuszczalność zasiedzenia
Przede wszystkim należy wspomnieć o mało widocznej i rzadko analizowanej przesłance, iż zasiedzieć nieruchomość może tylko posiadacz samoistny nie będący jej właścicielem (cudza nieruchomość). Na pierwszy rzut oka wydaje się, iż jest to przesłanka zbędna. Niemniej jednak wyklucza on nabycie nieruchomości bez obciążeń przez jej właściciela. W przeciwnym bowiem razie teoretycznie zachodziłaby możliwość likwidacji obciążeń na nieruchomości, jeżeli właściciel władałby nią tak, jakby tych obciążeń nie było. Przesłanka ta ma także zadanie porządkujące: wymaga ustalenia, iż inne zdarzenia prawne nie doprowadziły do nabycia własności. W grę wchodzą wszelkie cywilnoprawne (czynności prawne, ex lege i z mocy orzeczeń sądowych) i publicznoprawne sposoby uzyskania własności (akty administracyjne).
Występują jeszcze inne - systemowe - ograniczenia w nabywaniu własności nieruchomości przez zasiedzenie. Sąd Najwyższy w [[UchwalaSNIIICZP3007 uchwale z 26.10.2007 r. (III CZP 30/07)]] podsumowując swoje rozważania dotyczące dopuszczalności zasiedzenia stwierdził, iż przez zasiedzenie nie można nabyć własności nieruchomości, jeżeli:
1) zostały wyłączone z obrotu cywilnoprawnego ze względu na ich szczególny charakter (nie jest możliwe zasiedzenie gruntów, o których mowa jest lub była w następujących przepisach: {{pu przepis="art. 14 PrWodn"}}, {{pu przepis="art. 5 ust. 6 UZasadInwestZakrDrógKraj"}}, {{pu przepis="art. 177 KC"}}, przepisy ustawy o gospodarce terenami w miastach i osiedlach z 1961 r.) lub
1) nabycie własności zostało wyraźnie wyłączone przez ustawę, chyba że przepis ustawowy wyraźnie na to zezwala lub
1) spełnienie wszystkich przesłanek wymaganych do zasiedzenia nie wystarcza do nabycia własności bez przewidzianego w ustawie zezwolenia (np. nabycie własności nieruchomości położonej w Polsce przez cudzoziemca)" (str. 15 uzasadnienia).
Zasiedzenie może dotyczyć każdej [[Nieruchomosc nieruchomości]]. W przypadku nieruchomości budynkowych zasiedzenie możliwe jest tylko wraz z zasiedzeniem prawa głównego (czyli użytkowania wieczystego, {{pu przepis="art. 235 § 2 KC"}}). W przypadku nieruchomości lokalowych konieczne jest natomiast istnienie już wcześniej samodzielnego lokalu w rozumieniu {{pu przepis="art. 2 UWłasnLokali"}}. Dopuszczalne jest również zasiedzenie użytkowania wieczystego (przeciwko innemu użytkownikowi) oraz służebności gruntowej ({{pu przepis="art. 292 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 352 KC"}}).
((2)) Nieprzerwane samoistne posiadanie nieruchomości
((3)) posiadanie samoistne
Posiadaczem samoistnym jest wg {{pu przepis="art. 336 KC"}} ten, kto faktycznie włada rzeczą jak właściciel. Posiadaczowi powołującemu się na zasiedzenie pomaga w tym wypadku domniemanie wynikające z {{pu przepis="art. 339 KC"}}. Nie ma tutaj znaczenia świadomość posiadacza, że właścicielem nieruchomości jest ktoś inny. Decyduje to wyłącznie o złej wierze,a ta nie wyklucza zasiedzenia, lecz wydłuża termin niezbędnego posiadania do lat trzydziestu (postanowienie SN z dnia 18.3.2009 r., IV CSK 407/08, informacja w [[http://www.rp.pl/artykul/4,340489_Oferta_kupna_nie_wylacza_mozliwosci_zasiedzenia.html Rzeczpospolitej]]).
((3)) posiadanie nieprzerwane
Do zasiedzenia prowadzi tylko posiadanie nieprzerwane. Wykazanie tej drugiej przesłanki ułatwia domniemanie prawne ciągłości posiadania ({{pu przepis="art. 340 KC"}}) oraz zasada, zgodnie z którą posiadanie przywrócone uważa się za nieprzerwane ({{pu przepis="art. 345 KC"}}). Wobec domniemania z {{pu przepis="art. 340 zd. 1 KC"}} kwestionujący zasiedzenie winien udowodnić, iż doszło do trwałej utraty władztwa nad rzeczą. Natomiast posiadanie nie traci charakteru posiadania nieprzerwanego, jeżeli posiadacz tylko przejściowo nie wykonuje władztwa ({{pu przepis="art. 340 zd. 2 KC"}}, {{pu przepis="art. 337 KC"}}).
((2)) Upływ czasu
Zasiedzenie jest formą tzw. **dawności**, co oznacza, że skutek prawny następuje po upływie stosownego czasu. W przypadku zasiedzenia własności okres czasu konieczny do nabycia tego prawa jest zależny od tego, czy posiadacz uzyskał posiadanie w dobrej czy w złej wierze. Późniejsze zmiany świadomości w zakresie własnych uprawnień są bez znaczenia.
Trzeba pamiętać, że obecne okresy zostały wprowadzone ustawą o zmianie KC z dnia 28.7.1990 r., która weszła w życie 1.10.1990 r. Wcześniej obowiązywał okres 10 lat dla posiadacza będącego w dobrej wierze i 20 lat dla posiadacza w złej wierze. Nowe – dłuższe – okresy stosuje się, jeżeli nabycie posiadania w dobrej wierze nastąpiło po 1.10.1980 r. albo nabycie posiadania w złej wierze nastąpiło po 1.10.1970 r. Przepisy obecnie obowiązujące stosujemy więc do stanów faktycznych nie zakończonych przed wejściem w życie ustawy z 28.7.1990 r.
((3)) zasiedzenie po 20 latach
Zasiedzenie może nastąpić po upływie 20 lat, jeżeli posiadacz w momencie nabycia posiadania był w dobrej wierze.
Pod pojęciem dobrej wiary należy rozumieć znów stan świadomości posiadacza usprawiedliwiony okolicznościami, świadczącymi o prawidłowości rozumowania posiadacza. Posiadacz powinien być w dobrej wierze w momencie obejmowania nieruchomości w posiadanie (zob. {{pu przepis="art. 172 KC"}} na końcu).
Okres 20 lat liczy się od chwili objęcia nieruchomości w posiadanie samoistne. Objęcie w posiadanie może nastąpić także w wyniku przekształcenia posiadania zależnego w posiadanie samoistne, przy czym w tym wypadku warunkiem jest uzewnętrznienie zamiaru przekształcenia podstawy posiadania. Na okres 20 lat składać się może także czas samoistnego posiadania przez poprzednika prawnego, jeżeli w trakcie trwania okresu zasiedzenia doszło do zmiany osoby posiadacza ({{pu przepis="art. 176 zd. 1 KC"}}). Z drugiej strony nie wlicza się do tego okresu czasu, gdy zasiedzenie nieruchomości z mocy szczególnych przepisów było niedopuszczalne. W lata 1961 - 1990 odnośnie nieruchomości miejskich, albowiem ustawa z 14.7.1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach (Dz.U. Nr 32, poz. 159) wykluczała możliwość zasiedzenia tereny państwowe położone w granicach miast i osiedli oraz tereny państwowe położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta lub osiedla i przekazane dla realizacji zadań jego gospodarki. Ponadto uchylony z dniem 1.10.1990 r. {{pu przepis="art. 177 KC"}} wykluczał zasiedzenie nieruchomości będących przedmiotem własności państwowej.
Liczenie okresu posiadania następuje wg przepisów o przedawnieniu ({{pu przepis="art. 121 KC"}} i nast.) z uwzględnieniem jednak szczególnych przepisów {{pu przepis="art. 173 KC"}} i {{pu przepis="art. 176 KC"}}.
((3)) zasiedzenie po 30 latach
Zasiedzenie po dłuższym okresie następuje, gdy w chwili nabycia posiadania posiadacz był złej wierze. Posiadaczem w złej wierze jest ten, kto wie albo wiedzieć powinien, że prawo własności nie przysługuje jemu, lecz innej osobie (postan. SN z 13.1.2000 r., II CKN 657/98, niepubl. (LEX nr 51060)).
((2)) Uwzględnienie przeszkód powodujących wydłużenie terminu
((3)) małoletniość właściciela
Do okoliczności powodujących zmianę długości terminu należy przede wszystkim niepełnoletniość właściciela nieruchomości, przeciw któremu biegnie zasiedzenie ({{pu przepis="art. 173 KC"}}). Zob. więcej w rozwiązaniu do KazusZasiedzenieWlasnosciNieruchomosci1.
((3)) nieuwzględnienie okresów sprzed zmian KC
Należy też pamiętać, iż okresu posiadania przed wejściem w życie przepisów wyłączających zasiedzenie nieruchomości państwowych nie dolicza się do okresu niezbędnego do zasiedzenia takiej nieruchomości. Wobec powyższego termin zasiedzenia nieruchomości należącej do Skarbu Państwa, którego nieruchomości nie można było zasiedzieć (wg uchylonego w 1990 r. {{pu przepis="art. 177 KC"}}) biegnie dopiero od dnia wejścia w życie ustawy, która ten przepis uchyliła tzn. od 1.10.1990 r. (ostatnio SN w postanowieniu z 19.3.2003 r., I CKN 106/01, niepubl. (LEX nr 78265)).
((3)) wstrzymanie biegu zasiedzenia
Sąd Najwyższy w uchwale z 26.10.2007 ([[UchwalaSNIIICZP3007 III CZP 30/07]]) zauważył natomiast, iż mogło dojść do zawieszenia biegu zasiedzenia ({{pu przepis="art. 175 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 121 pkt 4 KC"}}). Więcej zob. w rozwiązaniu KazusZasiedzenieWlasnosciNieruchomosci2.
((1)) Orzecznictwo
Orzeczenia dot. zasiedzenia nieruchomości:
- [[UchwalaSNIIICZP10005 uchwała składu siedmiu sędziów z dnia 19 stycznia 2006 r., III CZP 100/05]],
((1)) Kazusy
Problematyki tej dotyczą następujące kazusy:
- [[KazusNabycieWlasnosciNieruchomosci3 kazus nr 3]] z nabycia nieruchomości,
- [[KazusNabycieWlasnosciNieruchomosci5 kazus nr 5]],
- [[KazusZasiedzenieWlasnosciNieruchomosci1 kazus nr 1]] z zasiedzenia nieruchomości,
- [[KazusZasiedzenieWlasnosciNieruchomosci2 kazus nr 2]] z zasiedzenia nieruchomości.
CategoryNabycieWlasnosciNieruchomosci CategorySkrypty CategoryZasiedzenie
Dodane:
Do okoliczności powodujących zmianę długości terminu należy przede wszystkim niepełnoletniość właściciela nieruchomości, przeciw któremu biegnie zasiedzenie ({{pu przepis="art. 173 KC"}}). Zob. więcej w rozwiązaniu do KazusZasiedzenieWlasnosciNieruchomosci1.
Usunięte:
Dodane:
Przede wszystkim należy wspomnieć o mało widocznej i rzadko analizowanej przesłance, iż zasiedzieć nieruchomość może tylko posiadacz samoistny nie będący jej właścicielem (cudza nieruchomość). Na pierwszy rzut oka wydaje się, iż jest to przesłanka zbędna. Niemniej jednak wyklucza on nabycie nieruchomości bez obciążeń przez jej właściciela. W przeciwnym bowiem razie teoretycznie zachodziłaby możliwość likwidacji obciążeń na nieruchomości, jeżeli właściciel władałby nią tak, jakby tych obciążeń nie było. Przesłanka ta ma także zadanie porządkujące: wymaga ustalenia, iż inne zdarzenia prawne nie doprowadziły do nabycia własności. W grę wchodzą wszelkie cywilnoprawne (czynności prawne, ex lege i z mocy orzeczeń sądowych) i publicznoprawne sposoby uzyskania własności (akty administracyjne).
Usunięte:
Dodane:
Sąd Najwyższy w uchwale z 26.10.2007 ([[UchwalaSNIIICZP3007 III CZP 30/07]]) zauważył natomiast, iż mogło dojść do zawieszenia biegu zasiedzenia ({{pu przepis="art. 175 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 121 pkt 4 KC"}}). Więcej zob. w rozwiązaniu KazusZasiedzenieWlasnosciNieruchomosci2.
Usunięte:
Dodane:
Sąd Najwyższy w uchwale z 26.10.2007 ([[UchwalaIIICZP3007 III CZP 30/07]]) zauważył natomiast, iż mogło dojść do zawieszenia biegu zasiedzenia ({{pu przepis="art. 175 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 121 pkt 4 KC"}}). Więcej zob. w rozwiązaniu KazusZasiedzenieWlasnosciNieruchomosci2.
Usunięte:
Dodane:
Do okoliczności powodujących zmianę długości terminu należy przede wszystkim niepełnoletniość właściciela nieruchomości, przeciw któremu biegnie zasiedzenie ({{pu przepis="art. 173 KC"}}). SN w uchwale z dnia 26.10.2007 r. uznał ponadto, iż termin zasiedzenia nie biegnie, gdy właściciel nieruchomości wywłaszczonej na mocy dekretu o reformie rolnej, nie mógł w okresie reżimu komunistycznego skutecznie domagać się zwrotu wywłaszczonych dóbr ([[http://pub.sn.pl/OW3_IC.nsf/0/8d4cbee11ad48c35c1257489005040a6/$FILE/III%20CZP%200030_07%20publ.pdf uchwała całej izby SN z 26.10.2007 r., III CZP 30/07]]). Zob. więcej w rozwiązaniu do KazusZasiedzenieWlasnosciNieruchomosci1.
Usunięte:
Dodane:
Przede wszystkim należy wspomnieć o mało widocznej i rzadko analizowanej przesłance, iż zasiedzieć nieruchomość może tylko posiadacz samoistny nie będący jej właścicielem. Na pierwszy rzut oka wydaje się, iż jest to przesłanka zbędna. Niemniej jednak wyklucza on nabycie nieruchomości bez obciążeń przez jej właściciela. W przeciwnym bowiem razie teoretycznie zachodziłaby możliwość likwidacji obciążeń na nieruchomości, jeżeli właściciel władałby nią tak, jakby tych obciążeń nie było. Przesłanka ta ma także zadanie porządkujące: wymaga ustalenia, iż inne zdarzenia prawne nie doprowadziły do nabycia własności. W grę wchodzą wszelkie cywilnoprawne (czynności prawne, ex lege i z mocy orzeczeń sądowych) i publicznoprawne sposoby uzyskania własności (akty administracyjne).
Występują jeszcze inne - systemowe - ograniczenia w nabywaniu własności nieruchomości przez zasiedzenie. Sąd Najwyższy w [[UchwalaSNIIICZP3007 uchwale z 26.10.2007 r. (III CZP 30/07)]] podsumowując swoje rozważania dotyczące dopuszczalności zasiedzenia stwierdził, iż przez zasiedzenie nie można nabyć własności nieruchomości, jeżeli:
1) zostały wyłączone z obrotu cywilnoprawnego ze względu na ich szczególny charakter (nie jest możliwe zasiedzenie gruntów, o których mowa jest lub była w następujących przepisach: {{pu przepis="art. 14 PrWodn"}}, {{pu przepis="art. 5 ust. 6 UZasadInwestZakrDrógKraj"}}, {{pu przepis="art. 177 KC"}}, przepisy ustawy o gospodarce terenami w miastach i osiedlach z 1961 r.) lub
1) nabycie własności zostało wyraźnie wyłączone przez ustawę, chyba że przepis ustawowy wyraźnie na to zezwala lub
1) spełnienie wszystkich przesłanek wymaganych do zasiedzenia nie wystarcza do nabycia własności bez przewidzianego w ustawie zezwolenia (np. nabycie własności nieruchomości położonej w Polsce przez cudzoziemca)" (str. 15 uzasadnienia).
Zasiedzenie może dotyczyć każdej [[Nieruchomosc nieruchomości]]. W przypadku nieruchomości budynkowych zasiedzenie możliwe jest tylko wraz z zasiedzeniem prawa głównego (czyli użytkowania wieczystego, {{pu przepis="art. 235 § 2 KC"}}). W przypadku nieruchomości lokalowych konieczne jest natomiast istnienie już wcześniej samodzielnego lokalu w rozumieniu {{pu przepis="art. 2 UWłasnLokali"}}. Dopuszczalne jest również zasiedzenie użytkowania wieczystego (przeciwko innemu użytkownikowi) oraz służebności gruntowej ({{pu przepis="art. 292 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 352 KC"}}).
((3)) posiadanie samoistne
((3)) posiadanie nieprzerwane
Do zasiedzenia prowadzi tylko posiadanie nieprzerwane. Wykazanie tej drugiej przesłanki ułatwia domniemanie prawne ciągłości posiadania ({{pu przepis="art. 340 KC"}}) oraz zasada, zgodnie z którą posiadanie przywrócone uważa się za nieprzerwane ({{pu przepis="art. 345 KC"}}). Wobec domniemania z {{pu przepis="art. 340 zd. 1 KC"}} kwestionujący zasiedzenie winien udowodnić, iż doszło do trwałej utraty władztwa nad rzeczą. Natomiast posiadanie nie traci charakteru posiadania nieprzerwanego, jeżeli posiadacz tylko przejściowo nie wykonuje władztwa ({{pu przepis="art. 340 zd. 2 KC"}}, {{pu przepis="art. 337 KC"}}).
((3)) małoletniość właściciela
Do okoliczności powodujących zmianę długości terminu należy przede wszystkim niepełnoletniość właściciela nieruchomości, przeciw któremu biegnie zasiedzenie ({{pu przepis="art. 173 KC"}}). SN w uchwale z dnia 26.10.2007 r. uznał ponadto, iż termin zasiedzenia nie biegnie, gdy właściciel nieruchomości wywłaszczonej na mocy dekretu o reformie rolnej, nie mógł w okresie reżimu komunistycznego skutecznie domagać się zwrotu wywłaszczonych dóbr ([[http://pub.sn.pl/OW3_IC.nsf/0/8d4cbee11ad48c35c1257489005040a6/$FILE/III%20CZP%200030_07%20publ.pdf uchwała całej izby SN z 26.10.2007 r., III CZP 30/07]]). Zob. więcej
((3)) nieuwzględnienie okresów sprzed zmian KC
((3)) wstrzymanie biegu zasiedzenia
Sąd zauważył natomiast, iż mogło dojść do zawieszenia biegu zasiedzenia ({{pu przepis="art. 175 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 121 pkt 4 KC"}}), jeżeli "w ówczesnych warunkach ustrojowych i w stanie prawnym wówczas obowiązującym skuteczne dochodzenie roszczenia nie było możliwe bądź ze względu na niedostępność środków prawnych, które pozwoliłyby podważyć wadliwe akty władzy publicznej, bądź ze względu na to, że powszechna praktyka stosowania obowiązujących wówczas przepisów – obiektywnie biorąc - nie stwarzała realnych szans uzyskania korzystnego dla uprawnionego rozstrzygnięcia." (str. 29-30 uzasadnienia [[UchwalaSNIIICZP3007 uchwały pełnego składu Izby Cywilnej z dnia 26 października 2007 r.,sygn. akt: III CZP 30/07]]). Fakt wykazania takowej przeszkody w skutecznym dochodzeniu praw ciąży na kwestionującym zasiedzenie. Więcej zob. w rozwiązaniu KazusZasiedzenieWlasnosciNieruchomosci2.
- [[KazusNabycieWlasnosciNieruchomosci5 kazus nr 5]],
- [[KazusZasiedzenieWlasnosciNieruchomosci1 kazus nr 1]] z zasiedzenia nieruchomości,
- [[KazusZasiedzenieWlasnosciNieruchomosci2 kazus nr 2]] z zasiedzenia nieruchomości.
Występują jeszcze inne - systemowe - ograniczenia w nabywaniu własności nieruchomości przez zasiedzenie. Sąd Najwyższy w [[UchwalaSNIIICZP3007 uchwale z 26.10.2007 r. (III CZP 30/07)]] podsumowując swoje rozważania dotyczące dopuszczalności zasiedzenia stwierdził, iż przez zasiedzenie nie można nabyć własności nieruchomości, jeżeli:
1) zostały wyłączone z obrotu cywilnoprawnego ze względu na ich szczególny charakter (nie jest możliwe zasiedzenie gruntów, o których mowa jest lub była w następujących przepisach: {{pu przepis="art. 14 PrWodn"}}, {{pu przepis="art. 5 ust. 6 UZasadInwestZakrDrógKraj"}}, {{pu przepis="art. 177 KC"}}, przepisy ustawy o gospodarce terenami w miastach i osiedlach z 1961 r.) lub
1) nabycie własności zostało wyraźnie wyłączone przez ustawę, chyba że przepis ustawowy wyraźnie na to zezwala lub
1) spełnienie wszystkich przesłanek wymaganych do zasiedzenia nie wystarcza do nabycia własności bez przewidzianego w ustawie zezwolenia (np. nabycie własności nieruchomości położonej w Polsce przez cudzoziemca)" (str. 15 uzasadnienia).
Zasiedzenie może dotyczyć każdej [[Nieruchomosc nieruchomości]]. W przypadku nieruchomości budynkowych zasiedzenie możliwe jest tylko wraz z zasiedzeniem prawa głównego (czyli użytkowania wieczystego, {{pu przepis="art. 235 § 2 KC"}}). W przypadku nieruchomości lokalowych konieczne jest natomiast istnienie już wcześniej samodzielnego lokalu w rozumieniu {{pu przepis="art. 2 UWłasnLokali"}}. Dopuszczalne jest również zasiedzenie użytkowania wieczystego (przeciwko innemu użytkownikowi) oraz służebności gruntowej ({{pu przepis="art. 292 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 352 KC"}}).
((3)) posiadanie samoistne
((3)) posiadanie nieprzerwane
Do zasiedzenia prowadzi tylko posiadanie nieprzerwane. Wykazanie tej drugiej przesłanki ułatwia domniemanie prawne ciągłości posiadania ({{pu przepis="art. 340 KC"}}) oraz zasada, zgodnie z którą posiadanie przywrócone uważa się za nieprzerwane ({{pu przepis="art. 345 KC"}}). Wobec domniemania z {{pu przepis="art. 340 zd. 1 KC"}} kwestionujący zasiedzenie winien udowodnić, iż doszło do trwałej utraty władztwa nad rzeczą. Natomiast posiadanie nie traci charakteru posiadania nieprzerwanego, jeżeli posiadacz tylko przejściowo nie wykonuje władztwa ({{pu przepis="art. 340 zd. 2 KC"}}, {{pu przepis="art. 337 KC"}}).
((3)) małoletniość właściciela
Do okoliczności powodujących zmianę długości terminu należy przede wszystkim niepełnoletniość właściciela nieruchomości, przeciw któremu biegnie zasiedzenie ({{pu przepis="art. 173 KC"}}). SN w uchwale z dnia 26.10.2007 r. uznał ponadto, iż termin zasiedzenia nie biegnie, gdy właściciel nieruchomości wywłaszczonej na mocy dekretu o reformie rolnej, nie mógł w okresie reżimu komunistycznego skutecznie domagać się zwrotu wywłaszczonych dóbr ([[http://pub.sn.pl/OW3_IC.nsf/0/8d4cbee11ad48c35c1257489005040a6/$FILE/III%20CZP%200030_07%20publ.pdf uchwała całej izby SN z 26.10.2007 r., III CZP 30/07]]). Zob. więcej
((3)) nieuwzględnienie okresów sprzed zmian KC
((3)) wstrzymanie biegu zasiedzenia
Sąd zauważył natomiast, iż mogło dojść do zawieszenia biegu zasiedzenia ({{pu przepis="art. 175 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 121 pkt 4 KC"}}), jeżeli "w ówczesnych warunkach ustrojowych i w stanie prawnym wówczas obowiązującym skuteczne dochodzenie roszczenia nie było możliwe bądź ze względu na niedostępność środków prawnych, które pozwoliłyby podważyć wadliwe akty władzy publicznej, bądź ze względu na to, że powszechna praktyka stosowania obowiązujących wówczas przepisów – obiektywnie biorąc - nie stwarzała realnych szans uzyskania korzystnego dla uprawnionego rozstrzygnięcia." (str. 29-30 uzasadnienia [[UchwalaSNIIICZP3007 uchwały pełnego składu Izby Cywilnej z dnia 26 października 2007 r.,sygn. akt: III CZP 30/07]]). Fakt wykazania takowej przeszkody w skutecznym dochodzeniu praw ciąży na kwestionującym zasiedzenie. Więcej zob. w rozwiązaniu KazusZasiedzenieWlasnosciNieruchomosci2.
- [[KazusNabycieWlasnosciNieruchomosci5 kazus nr 5]],
- [[KazusZasiedzenieWlasnosciNieruchomosci1 kazus nr 1]] z zasiedzenia nieruchomości,
- [[KazusZasiedzenieWlasnosciNieruchomosci2 kazus nr 2]] z zasiedzenia nieruchomości.
Usunięte:
Do zasiedzenia prowadzi tylko posiadanie nieprzerwane. Wykazanie tej drugiej przesłanki ułatwia domniemanie prawne ciągłości posiadania ({{pu przepis="art. 340 KC"}}) oraz zasada, zgodnie z którą posiadanie przywrócone uważa się za nieprzerwane ({{pu przepis="art. 345 KC"}}).
Zasiedzenie może dotyczyć każdej [[Nieruchomosc nieruchomości]]. W przypadku nieruchomości budynkowych zasiedzenie możliwe jest tylko wraz z zasiedzeniem prawa głównego (czyli użytkowania wieczystego, {{pu przepis="art. 235 § 2 KC"}}). W przypadku nieruchomości lokalowych konieczne jest natomiast istnienie już wcześniej samodzielnego lokalu w rozumieniu {{pu przepis="art. 2 UWłasnLokali"}}.
Dopuszczalne jest również zasiedzenie użytkowania wieczystego (przeciwko innemu użytkownikowi) oraz służebności gruntowej ({{pu przepis="art. 292 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 352 KC"}}).
Do okoliczności powodujących zmianę długości terminu należy przede wszystkim niepełnoletniość właściciela nieruchomości, przeciw któremu biegnie zasiedzenie ({{pu przepis="art. 173 KC"}}). SN w uchwale z dnia 26.10.2007 r. uznał ponadto, iż termin zasiedzenia nie biegnie, gdy właściciel nieruchomości wywłaszczonej na mocy dekretu o reformie rolnej, nie mógł w okresie reżimu komunistycznego skutecznie domagać się zwrotu wywłaszczonych dóbr ([[http://pub.sn.pl/OW3_IC.nsf/0/8d4cbee11ad48c35c1257489005040a6/$FILE/III%20CZP%200030_07%20publ.pdf uchwała całej izby SN z 26.10.2007 r., III CZP 30/07]]).
- [[UchwalaSNIIICZP3007 uchwała pełnego składu Izby Cywilnej z dnia 26 października 2007 r.,sygn. akt: III CZP 30/07]]
- [[KazusNabycieWlasnosciNieruchomosci5 kazus nr 5]] oraz
- [[KazusZasiedzenieWlasnosciNieruchomosci1 kazus nr 1]] z zasiedzenia nieruchomości.
Dodane:
>>**Zob.** [[http://80.237.160.189/taris/?subsum=Y&subsumitem=2213&root=1&path=0-1-0-0-1-3-3-1-0-1-0&subsumsession=164 schemat Taris(R)]]>> Zasiedzenie jest [[NabyciePierwotne pierwotnym]] sposobem nabycia własności nieruchomości, uregulowanym w {{pu przepis="art. 172 KC"}} i nast.. Z przepisów tych wynika, że do nabycia własności konieczne jest:
- [[UchwalaSNIIICZP3007 uchwała pełnego składu Izby Cywilnej z dnia 26 października 2007 r.,sygn. akt: III CZP 30/07]]
- [[UchwalaSNIIICZP3007 uchwała pełnego składu Izby Cywilnej z dnia 26 października 2007 r.,sygn. akt: III CZP 30/07]]
Usunięte:
<<**Zob.** [[http://80.237.160.189/taris/?subsum=Y&subsumitem=2213&root=1&path=0-1-0-0-1-3-3-1-0-1-0&subsumsession=164 schemat Taris(R)]]<<
Dodane:
1) dopuszczalność zasiedzenia,
((2)) Dopuszczalność zasiedzenia
Pewnego rodzaju nieruchomości mogą nie podlegać zasiedzeniu na skutek wycofania ich z obrotu cywilnoprawnego mocą ustawy. Nie jest możliwe zasiedzenie gruntów, o których mowa jest lub była w następujących przepisach: {{pu przepis="art. 14 PrWodn"}}, {{pu przepis="art. 5 ust. 6 UZasadInwestZakrDrógKraj"}}, {{pu przepis="art. 177 KC"}}, przepisy ustawy o gospodarce terenami w miastach i osiedlach z 1961 r.
((2)) Dopuszczalność zasiedzenia
Pewnego rodzaju nieruchomości mogą nie podlegać zasiedzeniu na skutek wycofania ich z obrotu cywilnoprawnego mocą ustawy. Nie jest możliwe zasiedzenie gruntów, o których mowa jest lub była w następujących przepisach: {{pu przepis="art. 14 PrWodn"}}, {{pu przepis="art. 5 ust. 6 UZasadInwestZakrDrógKraj"}}, {{pu przepis="art. 177 KC"}}, przepisy ustawy o gospodarce terenami w miastach i osiedlach z 1961 r.
Dodane:
- [[KazusNabycieWlasnosciNieruchomosci3 kazus nr 3]] z nabycia nieruchomości,
Dodane:
- [[KazusZasiedzenieWlasnosciNieruchomosci1 kazus nr 1]] z zasiedzenia nieruchomości.
Usunięte:
- [[KazusZasiedzenieWlasnosciNieruchomosci2 kazus nr 2]] z zasiedzenia nieruchomości.
Dodane:
- [[KazusZasiedzenieWlasnosciNieruchomosci1 kazus nr 1]] z zasiedzenia oraz
- [[KazusZasiedzenieWlasnosciNieruchomosci2 kazus nr 2]] z zasiedzenia nieruchomości.
- [[KazusZasiedzenieWlasnosciNieruchomosci2 kazus nr 2]] z zasiedzenia nieruchomości.
Usunięte:
Dodane:
<<**Zob.** [[http://80.237.160.189/taris/?subsum=Y&subsumitem=2213&root=1&path=0-1-0-0-1-3-3-1-0-1-0&subsumsession=164 schemat Taris(R)]]<<
Dodane:
((1)) Kazusy
Problematyki tej dotyczą następujące kazusy:
- [[KazusNabycieWlasnosciNieruchomosci5 kazus nr 5]] oraz
- [[KazusNabycieWlasnosciNieruchomosci6 kazus nr 6]].
Problematyki tej dotyczą następujące kazusy:
- [[KazusNabycieWlasnosciNieruchomosci5 kazus nr 5]] oraz
- [[KazusNabycieWlasnosciNieruchomosci6 kazus nr 6]].
Dodane:
((1)) Informacje podstawowe
Zasiedzenie jest [[NabyciePierwotne pierwotnym]] sposobem nabycia własności nieruchomości, uregulowanym w {{pu przepis="art. 172 KC"}} i nast.. Z przepisów tych wynika, że do nabycia własności konieczne jest:
((1)) Orzecznictwo
Orzeczenia dot. zasiedzenia nieruchomości:
Zasiedzenie jest [[NabyciePierwotne pierwotnym]] sposobem nabycia własności nieruchomości, uregulowanym w {{pu przepis="art. 172 KC"}} i nast.. Z przepisów tych wynika, że do nabycia własności konieczne jest:
((1)) Orzecznictwo
Orzeczenia dot. zasiedzenia nieruchomości:
Usunięte:
- "[[http://www.rp.pl/artykul/168792.html Państwowa firma nie mogła zasiedzieć państwowego gruntu]]" (kopia: [[Cache00001 cache]]);
>>Zasiedzenie jest [[NabyciePierwotne pierwotnym]] sposobem nabycia własności nieruchomości, uregulowanym w {{pu przepis="art. 172 KC"}} i nast.. Z przepisów tych wynika, że do nabycia własności konieczne jest:
**Orzecznictwo:**
Dodane:
1) samoistne i nieprzerwane posiadanie dokonującego zasiedzenia,
Usunięte:
Dodane:
CategoryNabycieWlasnosciNieruchomosci CategorySkrypty CategoryZasiedzenie
Usunięte:
Wersja [9810]
Czas edycji: 2009-07-29 10:21:36. Autor: MarcinKrzymuski [wskazanie na postanowienie SN z 28.3.2009]Dodane:
Posiadaczem samoistnym jest wg {{pu przepis="art. 336 KC"}} ten, kto faktycznie włada rzeczą jak właściciel. Posiadaczowi powołującemu się na zasiedzenie pomaga w tym wypadku domniemanie wynikające z {{pu przepis="art. 339 KC"}}. Nie ma tutaj znaczenia świadomość posiadacza, że właścicielem nieruchomości jest ktoś inny. Decyduje to wyłącznie o złej wierze,a ta nie wyklucza zasiedzenia, lecz wydłuża termin niezbędnego posiadania do lat trzydziestu (postanowienie SN z dnia 18.3.2009 r., IV CSK 407/08, informacja w [[http://www.rp.pl/artykul/4,340489_Oferta_kupna_nie_wylacza_mozliwosci_zasiedzenia.html Rzeczpospolitej]]).
Usunięte:
Wersja [9599]
Czas edycji: 2009-06-16 14:58:12. Autor: MarcinKrzymuski [wskazanie na postanowienie SN z 28.3.2009]Dodane:
CategoryNabycieWlasnosci CategorySkrypty CategoryZasiedzenie
Usunięte:
Wersja [5390]
Czas edycji: 2008-11-24 21:42:32. Autor: MarcinKrzymuski [wskazanie na postanowienie SN z 28.3.2009]Dodane:
Okres 20 lat liczy się od chwili objęcia nieruchomości w posiadanie samoistne. Objęcie w posiadanie może nastąpić także w wyniku przekształcenia posiadania zależnego w posiadanie samoistne, przy czym w tym wypadku warunkiem jest uzewnętrznienie zamiaru przekształcenia podstawy posiadania. Na okres 20 lat składać się może także czas samoistnego posiadania przez poprzednika prawnego, jeżeli w trakcie trwania okresu zasiedzenia doszło do zmiany osoby posiadacza ({{pu przepis="art. 176 zd. 1 KC"}}). Z drugiej strony nie wlicza się do tego okresu czasu, gdy zasiedzenie nieruchomości z mocy szczególnych przepisów było niedopuszczalne. W lata 1961 - 1990 odnośnie nieruchomości miejskich, albowiem ustawa z 14.7.1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach (Dz.U. Nr 32, poz. 159) wykluczała możliwość zasiedzenia tereny państwowe położone w granicach miast i osiedli oraz tereny państwowe położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta lub osiedla i przekazane dla realizacji zadań jego gospodarki. Ponadto uchylony z dniem 1.10.1990 r. {{pu przepis="art. 177 KC"}} wykluczał zasiedzenie nieruchomości będących przedmiotem własności państwowej.
**Orzecznictwo:**
- [[UchwalaSNIIICZP10005 uchwała składu siedmiu sędziów z dnia 19 stycznia 2006 r., III CZP 100/05]],
**Orzecznictwo:**
- [[UchwalaSNIIICZP10005 uchwała składu siedmiu sędziów z dnia 19 stycznia 2006 r., III CZP 100/05]],
Usunięte:
Wersja [5389]
Czas edycji: 2008-11-24 21:35:10. Autor: MarcinKrzymuski [wskazanie na postanowienie SN z 28.3.2009]Dodane:
Zasiedzenie może dotyczyć każdej [[Nieruchomosc nieruchomości]]. W przypadku nieruchomości budynkowych zasiedzenie możliwe jest tylko wraz z zasiedzeniem prawa głównego (czyli użytkowania wieczystego, {{pu przepis="art. 235 § 2 KC"}}). W przypadku nieruchomości lokalowych konieczne jest natomiast istnienie już wcześniej samodzielnego lokalu w rozumieniu {{pu przepis="art. 2 UWłasnLokali"}}.
Usunięte:
Dodane:
Dopuszczalne jest również zasiedzenie użytkowania wieczystego (przeciwko innemu użytkownikowi) oraz służebności gruntowej ({{pu przepis="art. 292 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 352 KC"}}).
Usunięte:
Dodane:
>>Zasiedzenie jest [[NabyciePierwotne pierwotnym]] sposobem nabycia własności nieruchomości, uregulowanym w {{pu przepis="art. 172 KC"}} i nast.. Z przepisów tych wynika, że do nabycia własności konieczne jest:
Zasiedzenie może dotyczyć każdej [[Nieruchomosc nieruchomości]]. W przypadku nieruchomości budynkowych zasiedzenie możliwe jest tylko wraz z zasiedzeniem prawa głównego (czyli użytkowania wieczystego, {{pu przepis="art. 235 KC"}}). W przypadku nieruchomości lokalowych konieczne jest natomiast istnienie już wcześniej samodzielnego lokalu w rozumieniu {{pu przepis="art. 2 UWłasnLokali"}}.
Dopuszczalne jest również zasiedzenie użytkowania wieczystego (przeciwko innemu użytkownikowi) oraz służebności gruntowej ({{pu przepis="art. 292 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 353 KC"}}).
Zasiedzenie jest formą tzw. **dawności**, co oznacza, że skutek prawny następuje po upływie stosownego czasu. W przypadku zasiedzenia własności okres czasu konieczny do nabycia tego prawa jest zależny od tego, czy posiadacz uzyskał posiadanie w dobrej czy w złej wierze. Późniejsze zmiany świadomości w zakresie własnych uprawnień są bez znaczenia.
Pod pojęciem dobrej wiary należy rozumieć znów stan świadomości posiadacza usprawiedliwiony okolicznościami, świadczącymi o prawidłowości rozumowania posiadacza. Posiadacz powinien być w dobrej wierze w momencie obejmowania nieruchomości w posiadanie (zob. {{pu przepis="art. 172 KC"}} na końcu).
Okres 20 lat liczy się od chwili objęcia nieruchomości w posiadanie samoistne. Objęcie w posiadanie może nastąpić także w wyniku przekształcenia posiadania zależnego w posiadanie samoistne, przy czym w tym wypadku warunkiem jest uzewnętrznienie zamiaru przekształcenia podstawy posiadania. Na okres 20 lat składać się może także czas samoistnego posiadania przez poprzednika prawnego, jeżeli w trakcie trwania okresu zasiedzenia doszło do zmiany osoby posiadacza ({{pu przepis="art. 176 zd. 1 KC"}}). Z drugiej strony nie wlicza się do tego okresu czasu, gdy zasiedzenie nieruchomości z mocy szczególnych przepisów było niedopuszczalne (np. lata 1961 - 1990 odnośnie nieruchomości miejskich, albowiem ustawa o
Do okoliczności powodujących zmianę długości terminu należy przede wszystkim niepełnoletniość właściciela nieruchomości, przeciw któremu biegnie zasiedzenie ({{pu przepis="art. 173 KC"}}). SN w uchwale z dnia 26.10.2007 r. uznał ponadto, iż termin zasiedzenia nie biegnie, gdy właściciel nieruchomości wywłaszczonej na mocy dekretu o reformie rolnej, nie mógł w okresie reżimu komunistycznego skutecznie domagać się zwrotu wywłaszczonych dóbr ([[http://pub.sn.pl/OW3_IC.nsf/0/8d4cbee11ad48c35c1257489005040a6/$FILE/III%20CZP%200030_07%20publ.pdf uchwała całej izby SN z 26.10.2007 r., III CZP 30/07]]).
Zasiedzenie może dotyczyć każdej [[Nieruchomosc nieruchomości]]. W przypadku nieruchomości budynkowych zasiedzenie możliwe jest tylko wraz z zasiedzeniem prawa głównego (czyli użytkowania wieczystego, {{pu przepis="art. 235 KC"}}). W przypadku nieruchomości lokalowych konieczne jest natomiast istnienie już wcześniej samodzielnego lokalu w rozumieniu {{pu przepis="art. 2 UWłasnLokali"}}.
Dopuszczalne jest również zasiedzenie użytkowania wieczystego (przeciwko innemu użytkownikowi) oraz służebności gruntowej ({{pu przepis="art. 292 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 353 KC"}}).
Zasiedzenie jest formą tzw. **dawności**, co oznacza, że skutek prawny następuje po upływie stosownego czasu. W przypadku zasiedzenia własności okres czasu konieczny do nabycia tego prawa jest zależny od tego, czy posiadacz uzyskał posiadanie w dobrej czy w złej wierze. Późniejsze zmiany świadomości w zakresie własnych uprawnień są bez znaczenia.
Pod pojęciem dobrej wiary należy rozumieć znów stan świadomości posiadacza usprawiedliwiony okolicznościami, świadczącymi o prawidłowości rozumowania posiadacza. Posiadacz powinien być w dobrej wierze w momencie obejmowania nieruchomości w posiadanie (zob. {{pu przepis="art. 172 KC"}} na końcu).
Okres 20 lat liczy się od chwili objęcia nieruchomości w posiadanie samoistne. Objęcie w posiadanie może nastąpić także w wyniku przekształcenia posiadania zależnego w posiadanie samoistne, przy czym w tym wypadku warunkiem jest uzewnętrznienie zamiaru przekształcenia podstawy posiadania. Na okres 20 lat składać się może także czas samoistnego posiadania przez poprzednika prawnego, jeżeli w trakcie trwania okresu zasiedzenia doszło do zmiany osoby posiadacza ({{pu przepis="art. 176 zd. 1 KC"}}). Z drugiej strony nie wlicza się do tego okresu czasu, gdy zasiedzenie nieruchomości z mocy szczególnych przepisów było niedopuszczalne (np. lata 1961 - 1990 odnośnie nieruchomości miejskich, albowiem ustawa o
Do okoliczności powodujących zmianę długości terminu należy przede wszystkim niepełnoletniość właściciela nieruchomości, przeciw któremu biegnie zasiedzenie ({{pu przepis="art. 173 KC"}}). SN w uchwale z dnia 26.10.2007 r. uznał ponadto, iż termin zasiedzenia nie biegnie, gdy właściciel nieruchomości wywłaszczonej na mocy dekretu o reformie rolnej, nie mógł w okresie reżimu komunistycznego skutecznie domagać się zwrotu wywłaszczonych dóbr ([[http://pub.sn.pl/OW3_IC.nsf/0/8d4cbee11ad48c35c1257489005040a6/$FILE/III%20CZP%200030_07%20publ.pdf uchwała całej izby SN z 26.10.2007 r., III CZP 30/07]]).
Usunięte:
Zasiedzenie jest formą tzw. dawności, co oznacza, że skutek prawny następuje po upływie stosownego czasu. W przypadku zasiedzenia własności okres czasu konieczny do nabycia tego prawa jest zależny od tego, czy posiadacz uzyskał posiadanie w dobrej czy w złej wierze. Późniejsze zmiany świadomości w zakresie własnych uprawnień są bez znaczenia.
Pod pojęciem dobrej wiary należy rozumieć znów stan świadomości posiadacza usprawiedliwiony okolicznościami, świadczącymi o prawidłowości rozumowania posiadacza. Posiadacz powinien być w dobrej wierze przez cały okres konieczny do zasiedzenia, a więc przez 20 lat od dnia objęcia nieruchomości w posiadanie samoistne.
Okres 20 lat liczy się od chwili objęcia nieruchomości w posiadanie samoistne. Objęcie w posiadanie może nastąpić także w wyniku przekształcenia posiadania zależnego w posiadanie samoistne, przy czym w tym wypadku warunkiem jest uzewnętrznienie zamiaru przekształcenia podstawy posiadania. Na okres 20 lat składać się może także czas samoistnego posiadania przez poprzednika prawnego, jeżeli w trakcie trwania okresu zasiedzenia doszło do zmiany osoby posiadacza ({{pu przepis="art. 176 zd. 1 KC"}}).
Do okoliczności powodujących zmianę długości terminu należy przede wszystkim niepełnoletniość właściciela nieruchomości, przeciw któremu biegnie zasiedzenie ({{pu przepis="art. 173 KC"}}). SN w uchwale z dnia 26.10.2007 r. uznał ponadto, iż termin zasiedzenia nie biegnie, gdy właścicel nieruchomości wywłaszczonej na mocy dekretu o reformie rolnej, nie mągł w okresie reżimu komunistycznego skutecznie domagać się zwrotu wywłaszczonych dóbr ([[http://pub.sn.pl/OW3_IC.nsf/0/8d4cbee11ad48c35c1257489005040a6/$FILE/III%20CZP%200030_07%20publ.pdf uchwała całej izby SN z 26.10.2007 r., III CZP 30/07]]).
Dodane:
((2)) Nieprzerwane samoistne posiadanie nieruchomości
Do zasiedzenia prowadzi tylko posiadanie nieprzerwane. Wykazanie tej drugiej przesłanki ułatwia domniemanie prawne ciągłości posiadania ({{pu przepis="art. 340 KC"}}) oraz zasada, zgodnie z którą posiadanie przywrócone uważa się za nieprzerwane ({{pu przepis="art. 345 KC"}}).
Liczenie okresu posiadania następuje wg przepisów o przedawnieniu ({{pu przepis="art. 121 KC"}} i nast.) z uwzględnieniem jednak szczególnych przepisów {{pu przepis="art. 173 KC"}} i {{pu przepis="art. 176 KC"}}.
Do okoliczności powodujących zmianę długości terminu należy przede wszystkim niepełnoletniość właściciela nieruchomości, przeciw któremu biegnie zasiedzenie ({{pu przepis="art. 173 KC"}}). SN w uchwale z dnia 26.10.2007 r. uznał ponadto, iż termin zasiedzenia nie biegnie, gdy właścicel nieruchomości wywłaszczonej na mocy dekretu o reformie rolnej, nie mągł w okresie reżimu komunistycznego skutecznie domagać się zwrotu wywłaszczonych dóbr ([[http://pub.sn.pl/OW3_IC.nsf/0/8d4cbee11ad48c35c1257489005040a6/$FILE/III%20CZP%200030_07%20publ.pdf uchwała całej izby SN z 26.10.2007 r., III CZP 30/07]]).
Do zasiedzenia prowadzi tylko posiadanie nieprzerwane. Wykazanie tej drugiej przesłanki ułatwia domniemanie prawne ciągłości posiadania ({{pu przepis="art. 340 KC"}}) oraz zasada, zgodnie z którą posiadanie przywrócone uważa się za nieprzerwane ({{pu przepis="art. 345 KC"}}).
Liczenie okresu posiadania następuje wg przepisów o przedawnieniu ({{pu przepis="art. 121 KC"}} i nast.) z uwzględnieniem jednak szczególnych przepisów {{pu przepis="art. 173 KC"}} i {{pu przepis="art. 176 KC"}}.
Do okoliczności powodujących zmianę długości terminu należy przede wszystkim niepełnoletniość właściciela nieruchomości, przeciw któremu biegnie zasiedzenie ({{pu przepis="art. 173 KC"}}). SN w uchwale z dnia 26.10.2007 r. uznał ponadto, iż termin zasiedzenia nie biegnie, gdy właścicel nieruchomości wywłaszczonej na mocy dekretu o reformie rolnej, nie mągł w okresie reżimu komunistycznego skutecznie domagać się zwrotu wywłaszczonych dóbr ([[http://pub.sn.pl/OW3_IC.nsf/0/8d4cbee11ad48c35c1257489005040a6/$FILE/III%20CZP%200030_07%20publ.pdf uchwała całej izby SN z 26.10.2007 r., III CZP 30/07]]).
Usunięte:
((2)) Ciągłość posiadania
Dodatkowo do zasiedzenia prowadzi tylko posiadanie nieprzerwane. Wykazanie tej drugiej przesłanki ułatwia domniemanie prawne ciągłości posiadania ({{pu przepis="art. 340 KC"}}) oraz zasada, zgodnie z którą posiadanie przywrócone uważa się za nieprzerwane ({{pu przepis="art. 345 KC"}}).
Liczenie okresu posiadania następuje wg przepisów o przedawnieniu (art. 121 i nast. KC) z uwzględnieniem jednak szczególnych przepisów {{pu przepis="art. 173 KC"}} i {{pu przepis="art. 176 KC"}}.
Do okoliczności powodujących zmianę długości terminu należy przede wszystkim niepełnoletniość właściciela nieruchomości, przeciw któremu biegnie zasiedzenie ({{pu przepis="art. 173 KC"}}). SN w uchwale z dnia 26.10.2007 r. uznał ponadto, iż termin zasiedzenia nie biegnie, gdy właścicel nieruchomości wywłaszczonej na mocy dekretu o reformie rolnej, nie mągł w okresie reżimu komunistycznego skutecznie domagać się zwrotu wywłaszczonych dóbr.
