Protokół zmian strony TrangranicznaRealizacjaZadanPublicznych
Dodane:
Ugrupowania podlegają przede wszystkim przepisom rozporządzenia UE nr 1082/2006 r. oraz przepisom prawa krajowego, w którym mają swoją siedzibę statutową. Od połowy 2014 r. możliwe jest także tworzenie Ugrupowań z członkami z państw spoza UE. W tej formule współpracy uczestniczy Szwajcaria (w dwóch EUWT: EGTC Eucor, EGTC Interregional Alliance for Rhine-Alpine-Corridor) oraz Ukraina (Tisza EGTC Ltd.).
Usunięte:
Dodane:
Regiony przygraniczne są uważane nierzadko za laboratoria integracji europejskiej. Stąd UE powinna być z naturalnych przyczyn podmiotem tworzącym zasady współpracy. Finansuje wszakże działania z tego zakresu w ramach tzw. Europejskiej Współpracy Terytorialnej (EWT). W obecnym okresie (2014-2020) przeznaczono na nią 6.626.631.760 ?, czyli 74% całego budżetu EWT (ok. 2% budżetu Funduszy Strukturalnych i Inwestycyjnych). Tymczasem państwa nie wyposażyły Unii wprost w kompetencje w zakresie stanowienia regulacji dotyczących możliwości współpracy transgranicznej.
Pomimo tego w 2006 r. UE zdecydowała się na stworzenie tzw. [[EUWT Europejskich Ugrupowań Współpracy Terytorialnej]] (EUWT). Tym samym udostępniła podmiotom publicznym z UE (państwom, ich regionom i samorządom terytorialnym, przedsiębiorstwom publicznym, innym podmiotom podlegającym przepisom o zamówieniach publicznych oraz ich związkom) instrument kooperacji posiadający własną osobowość prawną. EUWT działają poprzez własne organy. Dysponują swoim budżetem, mogą zatrudniać pracowników. Realizują zadania powierzone im przez członków, pod warunkiem, że wszyscy z nich mają ? wg swojego prawa krajowego ? kompetencje w tym zakresie. EUWT nie mogą jednak wykonywać kompetencji o charakterze władczym. Wydawanie przez ugrupowania aktów prawa powszechnie obowiązującego, działalność sądowa czy policyjna są wyraźnie wyłączone.
EUWT budzą dość spore kontrowersje w dyskursie politycznym, nie tylko z uwagi na kwestie kompetencji Unii do działania w tym zakresie. Z jednej strony są bowiem traktowane jako dość ułomny instrument. Pomimo wyposażenia w osobowość prawną, pozwalającą na samodzielne uczestnictwo w obrocie prawnym, większość z nich ogranicza się do działań o charakterze koordynacyjnym czy lobbystycznym na rzecz regionów, z których wywodzą się ich członkowie. Działania o charakterze twardym, infrastrukturalnym są wyjątkiem (np. hiszpańsko-francuski szpital Cerdanya). EUWT mogą tymczasem ? przynajmniej wg rozporządzenia ? budować, zarządzać wspólną infrastrukturą. W nowych dyrektywach zamówieniowych są wymieniane jako podmioty predestynowane do prowadzenia wspólnych zamówień publicznych przez zamawiających z różnych krajów członkowskich. Z drugiej strony utworzenie EUWT wymaga pokonania wielu przeszkód, głównie o charakterze politycznym. Państwa bowiem, które muszą wyrazić zgodę na przystąpienie ich jednostek do EUWT, nierzadko traktują ugrupowania jako zamach na integralność terytorialną lub próbę ?wplątania? członków w odpowiedzialność za wspólne zobowiązania.
Pomimo tego w 2006 r. UE zdecydowała się na stworzenie tzw. [[EUWT Europejskich Ugrupowań Współpracy Terytorialnej]] (EUWT). Tym samym udostępniła podmiotom publicznym z UE (państwom, ich regionom i samorządom terytorialnym, przedsiębiorstwom publicznym, innym podmiotom podlegającym przepisom o zamówieniach publicznych oraz ich związkom) instrument kooperacji posiadający własną osobowość prawną. EUWT działają poprzez własne organy. Dysponują swoim budżetem, mogą zatrudniać pracowników. Realizują zadania powierzone im przez członków, pod warunkiem, że wszyscy z nich mają ? wg swojego prawa krajowego ? kompetencje w tym zakresie. EUWT nie mogą jednak wykonywać kompetencji o charakterze władczym. Wydawanie przez ugrupowania aktów prawa powszechnie obowiązującego, działalność sądowa czy policyjna są wyraźnie wyłączone.
EUWT budzą dość spore kontrowersje w dyskursie politycznym, nie tylko z uwagi na kwestie kompetencji Unii do działania w tym zakresie. Z jednej strony są bowiem traktowane jako dość ułomny instrument. Pomimo wyposażenia w osobowość prawną, pozwalającą na samodzielne uczestnictwo w obrocie prawnym, większość z nich ogranicza się do działań o charakterze koordynacyjnym czy lobbystycznym na rzecz regionów, z których wywodzą się ich członkowie. Działania o charakterze twardym, infrastrukturalnym są wyjątkiem (np. hiszpańsko-francuski szpital Cerdanya). EUWT mogą tymczasem ? przynajmniej wg rozporządzenia ? budować, zarządzać wspólną infrastrukturą. W nowych dyrektywach zamówieniowych są wymieniane jako podmioty predestynowane do prowadzenia wspólnych zamówień publicznych przez zamawiających z różnych krajów członkowskich. Z drugiej strony utworzenie EUWT wymaga pokonania wielu przeszkód, głównie o charakterze politycznym. Państwa bowiem, które muszą wyrazić zgodę na przystąpienie ich jednostek do EUWT, nierzadko traktują ugrupowania jako zamach na integralność terytorialną lub próbę ?wplątania? członków w odpowiedzialność za wspólne zobowiązania.
Usunięte:
Pomimo tego w 2006 r. UE zdecydowała się na stworzenie tzw. [[EUWT Europejskich Ugrupowań Współpracy Terytorialnej]] (EUWT). Tym samym udostępniła podmiotom publicznym z UE (państwom, ich regionom i samorządom terytorialnym, przedsiębiorstwom publicznym, innym podmiotom podlegającym przepisom o zamówieniach publicznych oraz ich związkom) instrument kooperacji posiadający własną osobowość prawną. EUWT działają poprzez własne organy. Dysponują swoim budżetem, mogą zatrudniać pracowników. Realizują zadania powierzone im przez członków, pod warunkiem, że wszyscy z nich mają – wg swojego prawa krajowego – kompetencje w tym zakresie. EUWT nie mogą jednak wykonywać kompetencji o charakterze władczym. Wydawanie przez ugrupowania aktów prawa powszechnie obowiązującego, działalność sądowa czy policyjna są wyraźnie wyłączone.
EUWT budzą dość spore kontrowersje w dyskursie politycznym, nie tylko z uwagi na kwestie kompetencji Unii do działania w tym zakresie. Z jednej strony są bowiem traktowane jako dość ułomny instrument. Pomimo wyposażenia w osobowość prawną, pozwalającą na samodzielne uczestnictwo w obrocie prawnym, większość z nich ogranicza się do działań o charakterze koordynacyjnym czy lobbystycznym na rzecz regionów, z których wywodzą się ich członkowie. Działania o charakterze twardym, infrastrukturalnym są wyjątkiem (np. hiszpańsko-francuski szpital Cerdanya). EUWT mogą tymczasem – przynajmniej wg rozporządzenia – budować, zarządzać wspólną infrastrukturą. W nowych dyrektywach zamówieniowych są wymieniane jako podmioty predestynowane do prowadzenia wspólnych zamówień publicznych przez zamawiających z różnych krajów członkowskich. Z drugiej strony utworzenie EUWT wymaga pokonania wielu przeszkód, głównie o charakterze politycznym. Państwa bowiem, które muszą wyrazić zgodę na przystąpienie ich jednostek do EUWT, nierzadko traktują ugrupowania jako zamach na integralność terytorialną lub próbę „wplątania” członków w odpowiedzialność za wspólne zobowiązania.
Dodane:
((3)) Kontrowersje wokół EUWT
((3)) Zalety współpracy w formule EUWT
((3)) Zalety współpracy w formule EUWT
Brak różnic
