Alle Kategorien:
 Baza informacji o EUWT
 Komentarze nt. EUWT
 Bibliografia EUWT
 Orzecznictwo dotyczące EUWT
 Prawo o EUWT
  E U W T Zagadnienia Ogolne
  E U W T Zagadnienia Prakt...
  Gospodarka Komunalna
  Gospodarka Przestrzenna
  Miedzynarodowe Prawo Admi...
  Zwiazek Celowy

Wersja [15058]

To jest stara wersja KazusWlasnoscLokali1 utworzona przez MarcinKrzymuski, 2011-12-19 00:07:13.

 

Kazus nr 1 z zakresu własności lokali

ustanowienie odrębnej własności lokalu w Polsce i w Niemczech

A. Stan faktyczny
Dnia 10.11.2006 r. A (nabywca) i B (zbywca) zawarli notarialną umowę o ustanowieniu odrębnej własności określonego lokalu. Wpis do księgi wieczystej nie został jeszcze dokonany. Czy prawo odrębnej własności lokalu powstało przy założeniu, że przedmiotowe mieszkanie znajduje się:
1. we Frankfurcie nad Odrą?
2. w Słubicach?

B. Rozwiązanie wg prawa niemieckiego
Wg WEG (Wohnungseigentumsgesetz z 1951 r.) umożliwia ustanowienie tzw. Sondereigentum (Eigentum an räumlich bestimmten Teilen eines Hauses, §§ 2 i 3 WEG). Części wspólne, nie wchodzące w skład danego lokalu stanowią przedmiot współwłasności (Miteigentumsanteil), przy czym jest to współwłasność w częściach ułamkowych (Miteigentum), która jest nierozerwalnie związana z własnością lokalu (§ 6 WEG).
Stosunki między właścicielami lokali polegają regulacji §§ 10 i nast. WEG oraz §§ 741 i nast. BGB (Gemeinschaft).
1. Przesłanki ustanowienia odrębnej własności wg WEG
Własność lokalu i współwłasność części wspólnych może być ustanowiona tylko na dwa sposoby:
  1. na podstawie umowy między dotychczasowymi współwłaścicielami budynku albo
  2. na mocy jednostronnego oświadczenia właściciela budynku, złożonego wobec urzędu ksiąg wieczystych (§ 2 WEG).

a. umowa między współwłaścicielami budynku (§ 3 WEG)
Dla swej skuteczności umowa między współwłaścicielami wymaga:
  • zgody współwłaścicieli budynku co do ustanowienia prawa oraz
  • wpisu do księgi wieczystej (§ 4 I WEG).
Zgoda wymaga zachowania formy przewidzianej dla powzdania (Auflassung), a więc formy notarialnej albo innej formy przewidzianej w §§ 925 i nast. BGB. Ustanowienie prawa odrębnej własności nie może być dokonane ani pod warunkiem ani z zachowaniem terminu.
Możliwe jest także zawarcie umowy zobowiązującej do ustanowienia prawa odrębnej własności (§ 4 III WEG), a następnie umowy rozporządzającej. Pierwsza umowa wymaga dla ważności zachowania formy aktu notarialnego (§ 4 III WEG w zw. z art. 311b I BGB).

b. oświadczenie właściciela wobec urzędu ksiąg wieczystych (§ 8 WEG)
Jednostronna czynność prawna właściciela budynku (już istniejącego albo takiego, który dopiero zostanie wybudowany) musi polegać na dokonaniu podziału własności gruntu w taki sposób, że z każdym z tych udziałów związane jest prawo odrębnej własności lokalu albo części budynku nie przeznaczonych do zamieszkiwania.

2. Wynik
Z powyższego wynika, że nie jest w zasadzie dopuszczalna umowa między ustanawiającym prawo odrębnej własności zbywcą a nie będącym współwłaścicielem nabywcą.
Gdyby A i B byli natomiast współwłaścicielami budynku, wówczas oprócz (tu skutecznie wyrażonej) zgody na ustanowienie prawa odrębnej własności lokalu konieczny byłby jeszcze (konstytutywny) wpis do księgi wieczystej.

C. Rozwiązanie wg prawa polskiego
Zgodnie z art. 7 ust. 2 UWłasnLokali
art. 7 UWłasnLokali
1. Odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność.
2. Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej.
wynika, że ustanowienie odrębnej własności lokali wymaga konstytutywnego wpisu do ksiąg wieczystych.

D. Schematy
Zob. Taris(R)

CategoryKazusyWlasnoscLokali
Na tej stronie nie ma komentarzy