Protokół zmian strony Art2RozpWEEUWT
Brak różnic
Dodane:
((1)) KONWENCJA JAKO ZRODŁO PRAWA
EUWT działa w oparciu o przepisy prawa unijnego ({{pu akt="RozpWEEUWT"}}) i prawa krajowego (zob. {{pu akt="UEUWT"}}). Z {{pu przepis="art. 2 ust. 1 lit. b) RozpWEEUWT"}} wynika, że EUWT podlega także "(...) przepisom konwencji i statutu". Stąd też konwencję należy traktować jako jedno ze źródeł prawa, podobnie jak przepisy prawa europejskiego i krajowego.
((2)) Prymat prawa wewnętrznego EUWT przed prawem krajowym?
Z brzmienia {{pu przepis="art. 2 ust. 1 RozpWEEUWT"}} wysuwa się wniosek, iż konwencja ma pierwszeństwo w zastosowaniu przed przepisami prawa krajowego (PechsteinDejaEuR2011, s. 369-370). Niewątpliwie to stwierdzenie będzie budzić, w razie ewentualnych sporów sądowych, duże kontrowersje, zwłaszcza na tle prawa polskiego. W polskiej konstytucji system źródeł prawa został taksatywnie ustalony w {{pu przepis="Art. 87 Konstytucja"}}. Poza tym {{pu przepis="art. 87 Konstytucja"}} dotyczy prawa powszechnie obowiązującego, a więc zawierającego normy generalne i abstrakcyjne (por. BanaszakKonstytucjaKomentarz, 2012, art. 87 nb. 23). Tymczasem konwencja i statut EUWT zawierają przepisy organizacyjno-porządkowe dla ugrupowań.
((2)) Zakres prymatu prawa wewnętrznego
Wg {{pu przepis="art. 2 ust. 1 lit. b) RozpWEEUWT"}} o prymacie konwencji i statutu można mówić tylko "w przypadkach wyraźnie określonych (...) rozporządzeniem". Dotyczy to np. zasad wzajemnego uznawania, np. w zakresie kontroli finansowej ({{pu przepis="art. 8 ust. 2 lit. f) RozpWEEUWT"}}), procedury wprowadzania zmian do konwencji ({{pu przepis="art. 8 ust. 2 lit. g) RozpWEEUWT"}}) czy zasad rozwiązywania EUWT ({{pu przepis="art. 14 ust. 1 RozpWEEUWT"}}).
((2)) Konsekwencje przyznania prymatu konwencji i statutu przed prawem krajowym
Wobec (ograniczonego) prymatu prawa To z kolei wpływa na pozycję aktów wydawanych przez EUWT na podstawie konwencji (i statutu) w zakresie prawa krajowego (więcej: PechsteinDejaEuR2011, s. 370). To wymaga zbadania charakteru prawnego aktów stanowionych na podstawie konwencji i/lub statutu.
((3)) akty ustawodawcze UE
Wg {{pu przepis="Art. 91 ust. 3 Konstytucja"}} prymat przed ustawą mają akty prawa pochodnego organizacji międzynarodowej. W tym wypadku chodzi zwłaszcza o akty prawa pochodnego UE. Warunkiem uznania prymatu konwencji i statutu byłoby w tym wypadku uznanie ich za "normy prawa unijnego" (por. [[http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/33B582E629 wyrok WSA w Warszawie z dnia 16.1.2012, III SA/Wa 1204/11]]). Wg samego Traktatu o funkcjonowaniu UE do źródeł prawa unijnego należą rozporządzenia, dyrektywy, decyzje, zalecenia i opinie, z tym że tylko rozporządzenia, dyrektywy i - w określonym zakresie - decyzje mają moc wiążącą (art. 288 TFUE). W przypadku aktów EUWT wydawanych na podstawie konwencji lub statutu chodzi tymczasem o akty uchwalane przez podmiot stworzony przez państwa członkowskie (a nie organy UE) i na podstawie i w granicach upoważnienia przyznanego w rozporządzeniu. Nie są to więc akty ustawodawcze UE, którym można by przyznać pierwszeństwo na mocy {{pu przepis="Art. 91 ust. 3 Konstytucja"}} czy art. 288 TFUE.
((3)) akty delegowane i wykonawcze UE (prawo "trzeciorzędne")
W przypadku aktów wydawanych na mocy konwencji i statutu nie chodzi także o akty delegowane w rozumieniu art. 290 TFUE. Ta norma dotyczy bowiem wydawania przez Komisję aktów o charakterze nieustawodawczym o zasięgu ogólnym, które uzupełniają lub zmieniają niektóre elementy aktu ustawodawczego. Tymczasem akty wydawane na mocy konwencji i statutu nie są wydawane przez Komisję a nadto nie prowadzą ani do zmiany ani do uzupełnienia przepisów RozpWEEUWT.
Nie chodzi również o akty wykonawcze w rozumieniu art. 291 TFUE. Są nimi przepisy, które wdrażają w życie prawnie wiążący akt UE. Akty wydawane na mocy konwencji i statutu nie wykonują przepisów rozporządzenia, lecz wdrażają współpracę pomiędzy członkami.
((3)) akty administracji europejskiej
Przy wykonywaniu prawa unijnego instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii korzystają ze wsparcia otwartej, efektywnej i niezależnej administracji europejskiej (art. 298 TFUE). Pojęcie administracji europejskiej należy rozumieć funkcjonalnie. Chodzi więc o te jednostki, które zajmują się wykonywaniem prawa unijnego w indywidualnie określonych osób w konkretnych sytuacjach (materialnoprawne pojęcie administracji europejskiej, por. Hatje w: Schwarze/Becker/Hatje/Schoo, EU-Kommentar, 2012, Art. 298 AEUV, nb. 3 ze wskazaniem na dalszą literaturę). Na podstawie tej definicji można uznać, że władza **wykonawcza** w UE jest sprawowana przez Radę, Komisję oraz agencje europejskie a także administrację krajową (Kawka w: Kornobis-Romanowska/Łacny/Wróbel (red.), Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Komentarz, t. III. Art. 223-358, 2012, art. 298, pkt 298.4.1.; Hatje w: Schwarze/Becker/Hatje/Schoo, EU-Kommentar, 2012, Art. 298 AEUV, nb. 4).
EUWT ze względu na swoje kompetencje, zwłaszcza w sytuacji gdy zostanie ono ustanowione jago instytucja w ramach Funduszy i programów operacyjnych (zob. więcej [[EUWTJakoInstytucjaWProgramachUE w osobnym dokumencie]]), może być potraktowany jako organ administracji europejskiej (CorteseEVTZAlsKoordinierungsinstrument, 2011, s. 81). Tylko więc w tym zakresie, w jakim EUWT realizuje zadania z zakresu prawa unijnego i nałożone przez członków w konwencji może chodzić o akt administracji unijnej. Przemawiają za tym także przepisy leżące u podstaw stworzenia EUWT, jak nż. art. 2 ust. 2 lit. q) [[http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:L:2006:310:0001:0014:PL:PDF rozp. nr 1638/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 2006 r. określające przepisy ogólne w sprawie ustanowienia Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa i Partnerstwa]]
EUWT działa w oparciu o przepisy prawa unijnego ({{pu akt="RozpWEEUWT"}}) i prawa krajowego (zob. {{pu akt="UEUWT"}}). Z {{pu przepis="art. 2 ust. 1 lit. b) RozpWEEUWT"}} wynika, że EUWT podlega także "(...) przepisom konwencji i statutu". Stąd też konwencję należy traktować jako jedno ze źródeł prawa, podobnie jak przepisy prawa europejskiego i krajowego.
((2)) Prymat prawa wewnętrznego EUWT przed prawem krajowym?
Z brzmienia {{pu przepis="art. 2 ust. 1 RozpWEEUWT"}} wysuwa się wniosek, iż konwencja ma pierwszeństwo w zastosowaniu przed przepisami prawa krajowego (PechsteinDejaEuR2011, s. 369-370). Niewątpliwie to stwierdzenie będzie budzić, w razie ewentualnych sporów sądowych, duże kontrowersje, zwłaszcza na tle prawa polskiego. W polskiej konstytucji system źródeł prawa został taksatywnie ustalony w {{pu przepis="Art. 87 Konstytucja"}}. Poza tym {{pu przepis="art. 87 Konstytucja"}} dotyczy prawa powszechnie obowiązującego, a więc zawierającego normy generalne i abstrakcyjne (por. BanaszakKonstytucjaKomentarz, 2012, art. 87 nb. 23). Tymczasem konwencja i statut EUWT zawierają przepisy organizacyjno-porządkowe dla ugrupowań.
((2)) Zakres prymatu prawa wewnętrznego
Wg {{pu przepis="art. 2 ust. 1 lit. b) RozpWEEUWT"}} o prymacie konwencji i statutu można mówić tylko "w przypadkach wyraźnie określonych (...) rozporządzeniem". Dotyczy to np. zasad wzajemnego uznawania, np. w zakresie kontroli finansowej ({{pu przepis="art. 8 ust. 2 lit. f) RozpWEEUWT"}}), procedury wprowadzania zmian do konwencji ({{pu przepis="art. 8 ust. 2 lit. g) RozpWEEUWT"}}) czy zasad rozwiązywania EUWT ({{pu przepis="art. 14 ust. 1 RozpWEEUWT"}}).
((2)) Konsekwencje przyznania prymatu konwencji i statutu przed prawem krajowym
Wobec (ograniczonego) prymatu prawa To z kolei wpływa na pozycję aktów wydawanych przez EUWT na podstawie konwencji (i statutu) w zakresie prawa krajowego (więcej: PechsteinDejaEuR2011, s. 370). To wymaga zbadania charakteru prawnego aktów stanowionych na podstawie konwencji i/lub statutu.
((3)) akty ustawodawcze UE
Wg {{pu przepis="Art. 91 ust. 3 Konstytucja"}} prymat przed ustawą mają akty prawa pochodnego organizacji międzynarodowej. W tym wypadku chodzi zwłaszcza o akty prawa pochodnego UE. Warunkiem uznania prymatu konwencji i statutu byłoby w tym wypadku uznanie ich za "normy prawa unijnego" (por. [[http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/33B582E629 wyrok WSA w Warszawie z dnia 16.1.2012, III SA/Wa 1204/11]]). Wg samego Traktatu o funkcjonowaniu UE do źródeł prawa unijnego należą rozporządzenia, dyrektywy, decyzje, zalecenia i opinie, z tym że tylko rozporządzenia, dyrektywy i - w określonym zakresie - decyzje mają moc wiążącą (art. 288 TFUE). W przypadku aktów EUWT wydawanych na podstawie konwencji lub statutu chodzi tymczasem o akty uchwalane przez podmiot stworzony przez państwa członkowskie (a nie organy UE) i na podstawie i w granicach upoważnienia przyznanego w rozporządzeniu. Nie są to więc akty ustawodawcze UE, którym można by przyznać pierwszeństwo na mocy {{pu przepis="Art. 91 ust. 3 Konstytucja"}} czy art. 288 TFUE.
((3)) akty delegowane i wykonawcze UE (prawo "trzeciorzędne")
W przypadku aktów wydawanych na mocy konwencji i statutu nie chodzi także o akty delegowane w rozumieniu art. 290 TFUE. Ta norma dotyczy bowiem wydawania przez Komisję aktów o charakterze nieustawodawczym o zasięgu ogólnym, które uzupełniają lub zmieniają niektóre elementy aktu ustawodawczego. Tymczasem akty wydawane na mocy konwencji i statutu nie są wydawane przez Komisję a nadto nie prowadzą ani do zmiany ani do uzupełnienia przepisów RozpWEEUWT.
Nie chodzi również o akty wykonawcze w rozumieniu art. 291 TFUE. Są nimi przepisy, które wdrażają w życie prawnie wiążący akt UE. Akty wydawane na mocy konwencji i statutu nie wykonują przepisów rozporządzenia, lecz wdrażają współpracę pomiędzy członkami.
((3)) akty administracji europejskiej
Przy wykonywaniu prawa unijnego instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii korzystają ze wsparcia otwartej, efektywnej i niezależnej administracji europejskiej (art. 298 TFUE). Pojęcie administracji europejskiej należy rozumieć funkcjonalnie. Chodzi więc o te jednostki, które zajmują się wykonywaniem prawa unijnego w indywidualnie określonych osób w konkretnych sytuacjach (materialnoprawne pojęcie administracji europejskiej, por. Hatje w: Schwarze/Becker/Hatje/Schoo, EU-Kommentar, 2012, Art. 298 AEUV, nb. 3 ze wskazaniem na dalszą literaturę). Na podstawie tej definicji można uznać, że władza **wykonawcza** w UE jest sprawowana przez Radę, Komisję oraz agencje europejskie a także administrację krajową (Kawka w: Kornobis-Romanowska/Łacny/Wróbel (red.), Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Komentarz, t. III. Art. 223-358, 2012, art. 298, pkt 298.4.1.; Hatje w: Schwarze/Becker/Hatje/Schoo, EU-Kommentar, 2012, Art. 298 AEUV, nb. 4).
EUWT ze względu na swoje kompetencje, zwłaszcza w sytuacji gdy zostanie ono ustanowione jago instytucja w ramach Funduszy i programów operacyjnych (zob. więcej [[EUWTJakoInstytucjaWProgramachUE w osobnym dokumencie]]), może być potraktowany jako organ administracji europejskiej (CorteseEVTZAlsKoordinierungsinstrument, 2011, s. 81). Tylko więc w tym zakresie, w jakim EUWT realizuje zadania z zakresu prawa unijnego i nałożone przez członków w konwencji może chodzić o akt administracji unijnej. Przemawiają za tym także przepisy leżące u podstaw stworzenia EUWT, jak nż. art. 2 ust. 2 lit. q) [[http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:L:2006:310:0001:0014:PL:PDF rozp. nr 1638/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 2006 r. określające przepisy ogólne w sprawie ustanowienia Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa i Partnerstwa]]
