Wersja [21452]
To jest stara wersja ArbeitslosengeldWNiemczech utworzona przez MarcinKrzymuski, 2017-04-19 14:18:02.
Arbeitslosengeld I w Niemczech
możliwości uzyskania zasiłku dla bezrobotnych w Niemczech
A. Nazwy
Arbeitslosengeld zwany także "Arbeitslosengeld I" to zasiłek dla bezrobotnych.
Natomiast Arbeitslosengeld II (w skrócie Alg II) to tzw. „Hartz IV“, czyli świadczenia dla osób zdolnych do pracy ale nie mających środków na podstawowe utrzymanie (zabezpieczenie minimalnej egzystencji).
B. Przesłanki uzyskania Arbeitslosengeld I
Uzyskanie zasiłku dla bezrobotnych w Niemczech zależy od spełnienia określonych warunków. Trzeba pamiętać jednak, że Arbeitslosengeld przysługuje zarówno w przypadku bezrobocie jak i w przypadku kontynuacji kształcenia zawodowego.
Poniżej będziemy zajmować się wyłącznie osobami, które utraciły pracę. Stosownie do § 137 SGB III prawo do zasiłku ma osoba, która:
- jest bezrobotna
- zgłosiła się do urzędu pracy (Agentur für Arbeit) i
- posiada odpowiednią ilość okresu wymaganego do uzyskania świadczeń.
1. Bezrobocie
Bezrobotna jest osoba, która nie pozostaje w stosunku zatrudnienia, stara się o to, aby zdobyć pracę i pozostaje do dyspozycji urzędu pracy (§ 138 SGB III). Ważne jest, że bezrobocie nie musi oznaczać całkowitego braku pracy. Nie wyklucza się bowiem uznania za bezrobotne osoby, które pracują (na podstawie umowy, własnej działalności albo pomagają innym członkom rodziny) w wymiarze do (średnio) 15 h tygodniowo. Możliwe jest nawet nieznaczne i rzadkie przekroczenie tej ilości godzin. Ewentualne zatrudnienia w różnych miejscach nie mają znaczenie dla statusu bezrobotnego, jeżeli liczba godzin pracy łącznie nie przekracza 15 godzin na tydzień.
Bezrobotna jest osoba, która nie pozostaje w stosunku zatrudnienia, stara się o to, aby zdobyć pracę i pozostaje do dyspozycji urzędu pracy (§ 138 SGB III). Ważne jest, że bezrobocie nie musi oznaczać całkowitego braku pracy. Nie wyklucza się bowiem uznania za bezrobotne osoby, które pracują (na podstawie umowy, własnej działalności albo pomagają innym członkom rodziny) w wymiarze do (średnio) 15 h tygodniowo. Możliwe jest nawet nieznaczne i rzadkie przekroczenie tej ilości godzin. Ewentualne zatrudnienia w różnych miejscach nie mają znaczenie dla statusu bezrobotnego, jeżeli liczba godzin pracy łącznie nie przekracza 15 godzin na tydzień.
3. Okresy wymagane do uzyskania świadczeń (Anwartschaftszeiten)
§ 142 SGB III przewiduje, że uzyskanie świadczeń z tytułu bezrobocia wymaga wcześniejszego okresu ubezpieczenia przez 12 miesięcy w ciągu dwóch lat (tzw. Rahmenfrist) poprzedzających dzień spełnienia przesłanek uzyskania zasiłku, czyli z reguły dzień poprzedzający zgłoszenie się do urzędu pracy (§ 143 SGB III). Stosunki zatrudnienia lub podobne, z których wynika obowiązek ubezpieczenia, określone zostały w §§ 24-28 SGB III.
Wyjątkowo możliwe jest skrócenie okresów do 6 miesięcy ubezpieczenia, o ile spełnione są przesłanki określone w § 142 ust. 2 SGB III. Dotyczy to tylko wniosków złożonych do 31 lipca 2018 r.
§ 142 SGB III przewiduje, że uzyskanie świadczeń z tytułu bezrobocia wymaga wcześniejszego okresu ubezpieczenia przez 12 miesięcy w ciągu dwóch lat (tzw. Rahmenfrist) poprzedzających dzień spełnienia przesłanek uzyskania zasiłku, czyli z reguły dzień poprzedzający zgłoszenie się do urzędu pracy (§ 143 SGB III). Stosunki zatrudnienia lub podobne, z których wynika obowiązek ubezpieczenia, określone zostały w §§ 24-28 SGB III.
Wyjątkowo możliwe jest skrócenie okresów do 6 miesięcy ubezpieczenia, o ile spełnione są przesłanki określone w § 142 ust. 2 SGB III. Dotyczy to tylko wniosków złożonych do 31 lipca 2018 r.
4. Miejsce zamieszkania w Niemczech
Die Vorschriften des SGB III gelten nur für Personen, die ihren Wohnsitz oder gewöhnlichen Aufenthalt im Inland haben (zasada terytorialności - Territorialitätsprinzip, por. § 30 Abs. 1 SGB I; § 3 SGB IV.
W zasadzie tylko osoby mające miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu w Niemczech mają prawo do uzyskania zasiłku dla bezrobotnych. Jednakże niemiecki Trybunał Konstytucyjny uznał, że brak możliwości uzyskania zasiłku przez osoby, które odprowadzają składki na ubezpieczenie do bezrobocia i spełniają wszystkie oprócz miejsca zamieszkania przesłanki uzyskania świadczeń (zob. okt wyżej) jest sprzeczne z niemiecką konstytucją (§ 30 ust. 1 SGB I w zw. z. Art 3 ust. 1 GG - BVerfG, Beschluss vom 30.12.1999 - 1 BvR 809/95). Mimo tego przepisy koordynacyjne UE nieco inaczej kształtują sytuację tzw. pracowników przygranicznych.
a. Pracownik przygraniczny
8. Pracownik przygraniczny, który pracuje w innym państwie (Niemcy) niż to, w którym mieszka (Polska), ale codziennie albo przynajmniej raz w tygodniu wraca do państwa zamieszkania (Polski), może zwrócić się do urzędu pracy miejsca zamieszkania o świadczenia (art. 65 rozp. UE 883/2004).
Art. 65
1. Bezrobotny częściowo lub w pewnych odstępach czasu, który, w okresie swojego ostatniego zatrudnienia lub pracy na własny rachunek miał miejsce zamieszkania w innym Państwie Członkowskim niż właściwe Państwo Członkowskie, pozostaje w dyspozycji urzędów zatrudnienia właściwego Państwa Członkowskiego. Korzysta on ze świadczeń zgodnie z ustawodawstwem właściwego Państwa Członkowskiego, tak jak gdyby zamieszkiwał na terytorium tego państwa. Świadczenia te udzielane są przez instytucję właściwego Państwa Członkowskiego.
2. Całkowicie bezrobotny, który, w okresie swojego ostatniego zatrudnienia lub pracy na własny rachunek miał miejsce zamieszkania w innym Państwie Członkowskim niż właściwe Państwo Członkowskie, i który nadal mieszka w tym państwie lub powróci do tego państwa, pozostaje w dyspozycji urzędów zatrudnienia Państwa Członkowskiego, w którym ma miejsce zamieszkania. Bez uszczerbku dla przepisów art. 64, całkowicie bezrobotny może, dodatkowo, pozostawać w dyspozycji urzędów zatrudnienia państwa, w którym wykonywał swą ostatnią pracę najemną lub pracę na własny rachunek.
Bezrobotny, niebędący pracownikiem przygranicznym, który nie powraca do Państwa Członkowskiego, w którym ma miejsce zamieszkania, oddaje się do dyspozycji służb zatrudnienia na terytorium Państwa Członkowskiego, którego ustawodawstwu podlegał ostatnio.
3. Bezrobotny, o którym mowa w ust. 2 zdanie pierwsze, rejestruje się jako poszukujący pracy w urzędach zatrudnienia Państwa Członkowskiego, w którym ma miejsce zamieszkania, podporządkowuje się organizowanej przez nie procedurze kontrolnej oraz przestrzega warunków określonych na podstawie ustawodawstwa tego Państwa Członkowskiego. Jeżeli decyduje się on także na rejestrację jako poszukujący pracy w Państwie Członkowskim, w którym wykonywał swą ostatnią pracę najemną lub pracę na własny rachunek, przestrzega on zobowiązań mających zastosowanie w tym państwie.
4. Wprowadzenie w życie ust. 2 zdanie drugie oraz ust. 3 zdanie drugie, jak również ustaleń dotyczących wymiany informacji, współpracy i wzajemnej pomocy między urzędami i instytucjami Państwa Członkowskiego, w którym bezrobotny ma miejsce zamieszkania i Państwa Członkowskiego, w którym był on ostatnio zatrudniony określają przepisy rozporządzenia wykonawczego.
5. a) Bezrobotny, o którym mowa w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie, otrzymuje świadczenia zgodnie z ustawodawstwem Państwa Członkowskiego, w którym ma on miejsce zamieszkania, tak jak gdyby podlegał temu ustawodawstwu w okresie swojego ostatniego zatrudnienia lub pracy na własny rachunek. Świadczenia te udzielane są przez instytucję miejsca zamieszkania.
1. Bezrobotny częściowo lub w pewnych odstępach czasu, który, w okresie swojego ostatniego zatrudnienia lub pracy na własny rachunek miał miejsce zamieszkania w innym Państwie Członkowskim niż właściwe Państwo Członkowskie, pozostaje w dyspozycji urzędów zatrudnienia właściwego Państwa Członkowskiego. Korzysta on ze świadczeń zgodnie z ustawodawstwem właściwego Państwa Członkowskiego, tak jak gdyby zamieszkiwał na terytorium tego państwa. Świadczenia te udzielane są przez instytucję właściwego Państwa Członkowskiego.
2. Całkowicie bezrobotny, który, w okresie swojego ostatniego zatrudnienia lub pracy na własny rachunek miał miejsce zamieszkania w innym Państwie Członkowskim niż właściwe Państwo Członkowskie, i który nadal mieszka w tym państwie lub powróci do tego państwa, pozostaje w dyspozycji urzędów zatrudnienia Państwa Członkowskiego, w którym ma miejsce zamieszkania. Bez uszczerbku dla przepisów art. 64, całkowicie bezrobotny może, dodatkowo, pozostawać w dyspozycji urzędów zatrudnienia państwa, w którym wykonywał swą ostatnią pracę najemną lub pracę na własny rachunek.
Bezrobotny, niebędący pracownikiem przygranicznym, który nie powraca do Państwa Członkowskiego, w którym ma miejsce zamieszkania, oddaje się do dyspozycji służb zatrudnienia na terytorium Państwa Członkowskiego, którego ustawodawstwu podlegał ostatnio.
3. Bezrobotny, o którym mowa w ust. 2 zdanie pierwsze, rejestruje się jako poszukujący pracy w urzędach zatrudnienia Państwa Członkowskiego, w którym ma miejsce zamieszkania, podporządkowuje się organizowanej przez nie procedurze kontrolnej oraz przestrzega warunków określonych na podstawie ustawodawstwa tego Państwa Członkowskiego. Jeżeli decyduje się on także na rejestrację jako poszukujący pracy w Państwie Członkowskim, w którym wykonywał swą ostatnią pracę najemną lub pracę na własny rachunek, przestrzega on zobowiązań mających zastosowanie w tym państwie.
4. Wprowadzenie w życie ust. 2 zdanie drugie oraz ust. 3 zdanie drugie, jak również ustaleń dotyczących wymiany informacji, współpracy i wzajemnej pomocy między urzędami i instytucjami Państwa Członkowskiego, w którym bezrobotny ma miejsce zamieszkania i Państwa Członkowskiego, w którym był on ostatnio zatrudniony określają przepisy rozporządzenia wykonawczego.
5. a) Bezrobotny, o którym mowa w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie, otrzymuje świadczenia zgodnie z ustawodawstwem Państwa Członkowskiego, w którym ma on miejsce zamieszkania, tak jak gdyby podlegał temu ustawodawstwu w okresie swojego ostatniego zatrudnienia lub pracy na własny rachunek. Świadczenia te udzielane są przez instytucję miejsca zamieszkania.
- Jednakże pracownik nie będący pracownikiem przygranicznym, który korzysta ze świadczeń na koszt instytucji Państwa Członkowskiego, którego ustawodawstwu ostatnio podlegał, korzysta przede wszystkim, po powrocie do państwa, w którym ma miejsce zamieszkania, ze świadczeń zgodnie z przepisami art. 64, przy czym korzystanie ze świadczeń zgodnie z lit. a) zostaje zawieszone na okres, przez który bezrobotny korzysta ze świadczeń na podstawie ustawodawstwa, któremu ostatnio podlegał.
6. Świadczenia udzielane przez instytucję miejsca zamieszkania zgodnie z ust. 5 udzielane są nadal na jej koszt. Jednak, z zastrzeżeniem ust. 7, instytucja właściwa Państwa Członkowskiego, którego ustawodawstwu bezrobotny ostatnio podlegał, zwraca instytucji miejsca zamieszkania pełną kwotę świadczeń wypłaconych przez tę pierwszą instytucję w ciągu pierwszych trzech miesięcy. Kwota zwrotu w tym okresie nie może przekraczać kwoty należnej, w przypadku bezrobocia, na podstawie ustawodawstwa właściwego Państwa Członkowskiego. W przypadku, o którym mowa w ust. 5 lit. b), okres, w którym świadczenia są udzielane zgodnie z przepisami art. 64, jest odejmowany od okresu, o którym mowa w zdaniu drugim niniejszego ustępu. Ustalenia dotyczące zwrotu określają przepisy rozporządzenia wykonawczego.
7. Jednakże okres zwrotu, o którym mowa w ust. 6, zostaje przedłużony do pięciu miesięcy, kiedy zainteresowany, w okresie poprzednich 24 miesięcy, spełnił co najmniej dwunastomiesięczne okresy zatrudnienia lub pracy na własny rachunek w Państwie Członkowskim, którego ustawodawstwu ostatnio podlegał, w przypadkach, gdy okresy takie kwalifikowałyby się do celów ustalania uprawnienia do zasiłków dla bezrobotnych.
8. Do celów stosowania przepisów ust. 6 i 7, dwa lub więcej Państw Członkowskich lub ich właściwe władze mogą przewidzieć inne sposoby dokonywania zwrotów lub zaniechać dokonywania wszelkich zwrotów między instytucjami podlegającymi ich właściwości.
7. Jednakże okres zwrotu, o którym mowa w ust. 6, zostaje przedłużony do pięciu miesięcy, kiedy zainteresowany, w okresie poprzednich 24 miesięcy, spełnił co najmniej dwunastomiesięczne okresy zatrudnienia lub pracy na własny rachunek w Państwie Członkowskim, którego ustawodawstwu ostatnio podlegał, w przypadkach, gdy okresy takie kwalifikowałyby się do celów ustalania uprawnienia do zasiłków dla bezrobotnych.
8. Do celów stosowania przepisów ust. 6 i 7, dwa lub więcej Państw Członkowskich lub ich właściwe władze mogą przewidzieć inne sposoby dokonywania zwrotów lub zaniechać dokonywania wszelkich zwrotów między instytucjami podlegającymi ich właściwości.
8. Pracownik przygraniczny, który pracuje w innym państwie (Niemcy) niż to, w którym mieszka (Polska), ale codziennie albo przynajmniej raz w tygodniu wraca do państwa zamieszkania (Polski), może zwrócić się do urzędu pracy miejsca zamieszkania o świadczenia (art. 65 rozp. UE 883/2004).
CategoryHKP CategoryPrawoSocjalneNiemieckie
Na tej stronie nie ma komentarzy
