Wiki source for WywlaszczenieNieruchomosci
====Wywłaszczenie nieruchomości====
Wywłaszczenie polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji administracyjnej, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości ({{pu przepis="art. 113 UGospNier"}}). Prawo nabywa w takiej sytuacji podmiot, na którego rzecz dokonano wywłaszczenia, którym może być tylko Skarb Państwa albo jednostka samorządu terytorialnego ({{pu przepis="art. 113 ust. 1 UGospNier"}}). Ponieważ w tym wypadku prawo pozostaje to samo a zmienia się jedynie – na skutek decyzji administracyjnej – podmiot tego prawa, mamy tu do czynienia z pochodnym nabyciem prawa własności (por. IgnatowiczStefaniukPrawoRzeczowe, str. 94).
Podstawowym przepisem o wywłaszczeniu jest przepis {{pu przepis="Art. 21 ust. 2 Konstytucja"}}. Szczegółowe regulacje znajdują się natomiast w art. 112 – 142 [[UGospNier ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21.8.1997 r.]] (Dz.U. z 1997 roku, Nr 115, poz. 741 z późn. zm.). Dla pozbawienia podmiotu prawa własności w drodze wywłaszczenia konieczne jest, aby decyzja administracyjna, na podstawie której wywłaszczenie następuje, spełniała określone wymogi formalne oraz materialne.
((2)) Przesłanki formalne
Przesłankami formalnymi decyzji administracyjnej są przede wszystkim właściwość organu wydającego oraz dochowanie formy wymaganej wobec decyzji i przepisów o postępowaniu zmierzającym do wydania decyzji (np. konieczność przeprowadzenia rokowań oraz rozprawy administracyjnej). Szczegóły w tym zakresie reguluje Kodeks postępowania administracyjnego oraz UGospNier.
((2)) Przesłanki materialnoprawne
Aby dokonać skutecznego wywłaszczenia muszą zostać zachodzić następujące przesłanki:
((3)) nieruchomość podlegająca wywłaszczeniu
Zgodnie z {{pu przepis="art. 112 ust. 1 UGospNier"}} wywłaszczyć można tylko tą [[NieruchomoscGruntowa nieruchomość gruntową]], która jest położona na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele publiczne albo dla której wydana została decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Wywłaszczenie może dotknąć tylko te nieruchomości, które mają być wykorzystane dla dobra ogółu (budowa dróg, kolei, urządzeń zaopatrzenia w podstawowe media itp. - zob. {{pu przepis="art. 6 UGospNier"}}).
Dodatkowo przesłanką negatywną jest własność Skarbu Państwa – nie można wywłaszczyć nieruchomości, które są własnością Skarbu Państwa. Wywłaszczeniu w szczególny, opisany w {{pu przepis="art. 125 UGospNier"}} i {{pu przepis="art. 126 UGospNier"}}, sposób mogą podlegać natomiast wszystkie nieruchomości.
((3)) cel publiczny
Wywłaszczenie musi nastąpić w celu realizacji celu publicznego. Przesłanka ta oznacza, iż zamiarem podmiotu wywłaszczającego (starosty) jest wykorzystanie nieruchomości w jednym z wymienionych w {{pu przepis="art. 6 UGospNier"}} celów. Oznacza to, że nieruchomość musi się w ogóle nadawać do wykorzystania w danym celu i że przy pomocy wywłaszczenia nieruchomości cel ten uda się osiągnąć.
Konstytucja chroni własność i stąd też wywłaszczenie jest ostatecznością (ultima ratio), do której można posunąć się jedynie wówczas, gdy cele publiczne nie mogą być zrealizowane w inny sposób niż przez pozbawienie albo ograniczenie praw do nieruchomości ({{pu przepis="art. 112 ust. 3 UGospNier"}}).
Niezbędność wywłaszczenia oznacza, że nie ma innego, dla właściciela nieruchomości mniej dotkliwego sposobu zrealizowania celu publicznego niż pozbawienie praw do nieruchomości. Podstawowym sposobem uzyskania nieruchomości powinna być jednak umowa z właścicielem. Dopiero wówczas, gdy nie można nabyć nieruchomości w drodze umowy, można zastosować tryb wywłaszczeniowy. Niemożność nabycia praw do nieruchomości zachodzi wówczas, gdy podmiot uprawniony nie zgadza się na zbycie nieruchomości albo gdy nieruchomość ma nieuregulowany stan prawny. Zgodnie z {{pu przepis="art. 113 ust. 6 UGospNier"}} przez nieruchomość o nieuregulowanym stanie prawnym rozumie się nieruchomość, dla której ze względu na brak księgi wieczystej, zbioru dokumentów albo innych dokumentów nie można ustalić osób, którym przysługują do niej prawa rzeczowe.
((3)) przyznanie stosownego odszkodowania
Zgodnie z nakazem wyrażonym wprost w Konstytucji wywłaszczenie musi wiązać się z wypłatą stosownego odszkodowania, które ma być ekwiwalentem za pozbawione prawo własności. Zasadą jest, że odszkodowanie powinno odpowiadać wartości rynkowej nieruchomości. Wartość rynkową określa się według aktualnego sposobu jej użytkowania, jeżeli przeznaczenie nieruchomości w planie miejscowym, zgodne z celem wywłaszczenia, nie powoduje zwiększenia jej wartości. W wyjątkowych sytuacjach stosuje się wartość odtworzeniową. Miarodajny jest stan wywłaszczonej nieruchomości w dniu wydania decyzji o wywłaszczeniu. Zapłata odszkodowania następuje jednorazowo, w terminie 14 dni od dnia, kiedy decyzja o odszkodowaniu stała się ostateczna. Szczegóły dotyczące trybu ustalania wartości nieruchomości reguluje {{pu przepis="art. 129 i nast. UGospNier"}}. Przewidziane są tam zasady obliczania kwoty odszkodowania, zaliczania wartości praw obciążających nieruchomość, uwzględniania wartości nieruchomości zamiennej przyznanej za nieruchomość wywłaszczoną i inne. Formą odszkodowania jest przyznanie wywłaszczonemu właścicielowi nieruchomości zamiennej z ewentualnym wyrównaniem w formie dopłaty pieniężnej.
----
CategoryNabycieWlasnosciNieruchomosci CategoryPrawoAdministracyjne CategoryLeksykonW
Wywłaszczenie polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji administracyjnej, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości ({{pu przepis="art. 113 UGospNier"}}). Prawo nabywa w takiej sytuacji podmiot, na którego rzecz dokonano wywłaszczenia, którym może być tylko Skarb Państwa albo jednostka samorządu terytorialnego ({{pu przepis="art. 113 ust. 1 UGospNier"}}). Ponieważ w tym wypadku prawo pozostaje to samo a zmienia się jedynie – na skutek decyzji administracyjnej – podmiot tego prawa, mamy tu do czynienia z pochodnym nabyciem prawa własności (por. IgnatowiczStefaniukPrawoRzeczowe, str. 94).
Podstawowym przepisem o wywłaszczeniu jest przepis {{pu przepis="Art. 21 ust. 2 Konstytucja"}}. Szczegółowe regulacje znajdują się natomiast w art. 112 – 142 [[UGospNier ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21.8.1997 r.]] (Dz.U. z 1997 roku, Nr 115, poz. 741 z późn. zm.). Dla pozbawienia podmiotu prawa własności w drodze wywłaszczenia konieczne jest, aby decyzja administracyjna, na podstawie której wywłaszczenie następuje, spełniała określone wymogi formalne oraz materialne.
((2)) Przesłanki formalne
Przesłankami formalnymi decyzji administracyjnej są przede wszystkim właściwość organu wydającego oraz dochowanie formy wymaganej wobec decyzji i przepisów o postępowaniu zmierzającym do wydania decyzji (np. konieczność przeprowadzenia rokowań oraz rozprawy administracyjnej). Szczegóły w tym zakresie reguluje Kodeks postępowania administracyjnego oraz UGospNier.
((2)) Przesłanki materialnoprawne
Aby dokonać skutecznego wywłaszczenia muszą zostać zachodzić następujące przesłanki:
((3)) nieruchomość podlegająca wywłaszczeniu
Zgodnie z {{pu przepis="art. 112 ust. 1 UGospNier"}} wywłaszczyć można tylko tą [[NieruchomoscGruntowa nieruchomość gruntową]], która jest położona na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele publiczne albo dla której wydana została decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Wywłaszczenie może dotknąć tylko te nieruchomości, które mają być wykorzystane dla dobra ogółu (budowa dróg, kolei, urządzeń zaopatrzenia w podstawowe media itp. - zob. {{pu przepis="art. 6 UGospNier"}}).
Dodatkowo przesłanką negatywną jest własność Skarbu Państwa – nie można wywłaszczyć nieruchomości, które są własnością Skarbu Państwa. Wywłaszczeniu w szczególny, opisany w {{pu przepis="art. 125 UGospNier"}} i {{pu przepis="art. 126 UGospNier"}}, sposób mogą podlegać natomiast wszystkie nieruchomości.
((3)) cel publiczny
Wywłaszczenie musi nastąpić w celu realizacji celu publicznego. Przesłanka ta oznacza, iż zamiarem podmiotu wywłaszczającego (starosty) jest wykorzystanie nieruchomości w jednym z wymienionych w {{pu przepis="art. 6 UGospNier"}} celów. Oznacza to, że nieruchomość musi się w ogóle nadawać do wykorzystania w danym celu i że przy pomocy wywłaszczenia nieruchomości cel ten uda się osiągnąć.
Konstytucja chroni własność i stąd też wywłaszczenie jest ostatecznością (ultima ratio), do której można posunąć się jedynie wówczas, gdy cele publiczne nie mogą być zrealizowane w inny sposób niż przez pozbawienie albo ograniczenie praw do nieruchomości ({{pu przepis="art. 112 ust. 3 UGospNier"}}).
Niezbędność wywłaszczenia oznacza, że nie ma innego, dla właściciela nieruchomości mniej dotkliwego sposobu zrealizowania celu publicznego niż pozbawienie praw do nieruchomości. Podstawowym sposobem uzyskania nieruchomości powinna być jednak umowa z właścicielem. Dopiero wówczas, gdy nie można nabyć nieruchomości w drodze umowy, można zastosować tryb wywłaszczeniowy. Niemożność nabycia praw do nieruchomości zachodzi wówczas, gdy podmiot uprawniony nie zgadza się na zbycie nieruchomości albo gdy nieruchomość ma nieuregulowany stan prawny. Zgodnie z {{pu przepis="art. 113 ust. 6 UGospNier"}} przez nieruchomość o nieuregulowanym stanie prawnym rozumie się nieruchomość, dla której ze względu na brak księgi wieczystej, zbioru dokumentów albo innych dokumentów nie można ustalić osób, którym przysługują do niej prawa rzeczowe.
((3)) przyznanie stosownego odszkodowania
Zgodnie z nakazem wyrażonym wprost w Konstytucji wywłaszczenie musi wiązać się z wypłatą stosownego odszkodowania, które ma być ekwiwalentem za pozbawione prawo własności. Zasadą jest, że odszkodowanie powinno odpowiadać wartości rynkowej nieruchomości. Wartość rynkową określa się według aktualnego sposobu jej użytkowania, jeżeli przeznaczenie nieruchomości w planie miejscowym, zgodne z celem wywłaszczenia, nie powoduje zwiększenia jej wartości. W wyjątkowych sytuacjach stosuje się wartość odtworzeniową. Miarodajny jest stan wywłaszczonej nieruchomości w dniu wydania decyzji o wywłaszczeniu. Zapłata odszkodowania następuje jednorazowo, w terminie 14 dni od dnia, kiedy decyzja o odszkodowaniu stała się ostateczna. Szczegóły dotyczące trybu ustalania wartości nieruchomości reguluje {{pu przepis="art. 129 i nast. UGospNier"}}. Przewidziane są tam zasady obliczania kwoty odszkodowania, zaliczania wartości praw obciążających nieruchomość, uwzględniania wartości nieruchomości zamiennej przyznanej za nieruchomość wywłaszczoną i inne. Formą odszkodowania jest przyznanie wywłaszczonemu właścicielowi nieruchomości zamiennej z ewentualnym wyrównaniem w formie dopłaty pieniężnej.
----
CategoryNabycieWlasnosciNieruchomosci CategoryPrawoAdministracyjne CategoryLeksykonW
